Studien zur griechischen und lateinischen Grammatik, herausg. von G. Curtius K. Brugman.

231쪽

Men pecu plerumque, sed ια Du duplici testimonio traditum, quam in formam Ahrensius utilii uni vehementer graasari

Videtur. Locri, quantum ex paucis judicare licet, antiquitatis studio in hac re reliquos Dorienses nihil superabant; lemniux nim: μὴ saepissime in utroque titulo sans . ma, ab Eleaeuiori Graeci omnest μι praefixum ἐμιήλιον Oκ. ), in quo quum 3 sere ubiquo praevaluerat, iri tamen ostigin antiquioris μι-

29, 5, cr/υολιον Archiui de laii. de quibus Ahr. QOl. 88, 96, Dor. 52, quae, quam vi singilbitim parvi pendenda, conjunctim tamen aliquid auctoritatis habent. in vetustatem vocalis 1 indicare videtur Lati νε--;χ sis I p. 7 quae Arma vulgaris Dorismi est Aeolos tamen 'πια, ἐφαβων tenens quod Dores quoque non ignorant Ahr Aeol. 8, Dor. 5i; ' particula;

ιι νος , Og 6 a nom. ιῆς, Ahr. Dor. 242, cui certa indicii littera idem, Dor ibo recte abjudient. Si judicandum ostra antiquitatu vocalisci in eis formis ubi idotur ab ε radicis productione licta osse, maxima circumspectione opus est, quia multae radices, praesertim

si semivocalis inest, duplici specie uti sesent. Insigne hujus rei doctinioniiuia adducam adhin, Vreu Doriensus rei ηρη nonnulli, Acul 'nses dixisse cerium est, quae revocantur adrad. ερ Ερε, sed ab. AElon habes ρατρα, In quo radicem fere pr0 ρε quamvis repus ante Lat. --λ- non agninscere nequimus. In quo antiquissimo titulo si quis do

hyperdorismo vel potius typeraeolismo cogitaret, vehementor falleretur. At in errorem prorsus imitem incidit Ah-rensius ubi de forma εγκτασιc, Dor. 31 disseruil. 8 Nam

deaut ut Feci, ρε eodem uxo κτῆσις quo ea re vetustiori

232쪽

de dialecto Locrensium. 229

linguae vindicari potest quainquam vulgaris orismus et κτλ σις tu τρα profert. Nec magis debebat idem vir clarissimus Creticum et Hesychianum πλαθος tanquam hypor- doricum repudiare, quod recto a πλα sicut rλ λος- 1rλε profluxerit. Non est cur non γε λαγος et ἐγκτασις aeque aes ατρα in gratiam redeant. Sed quum certo se o Eoa

ortum sit, probabilo fit ex τρα ab antiquior 'cise originem duxisse, nec alito πλῆθος, πλαθος, κτῆσις a zciσις. Cujus tamen transitionis causa fuit attenuatio radicis, ut postquam κτεομαι pro Tonsιαι cf. κτεανον invaluerit, eadem ratione etiam κτῆσις pro κτασις usurpatum sit, idque postea latius proserpsorit. Radicis igitur re et substantivi κτησις rati eadem est quam supra donaonstravimus intercedere inter λεγετε et λεγητε. Ostremo quum prorsus analogum sit χρε, ιχοφιαι, Ion χρεο ιαι, ποχρέco apud picharmum), licebit resista δ' cogitatione fingero, unde exis ι descenderit. Ceterum in aliis hac duplox longas o brovis vocalis ni olliti Dorica formn non attingit, nam ιναμα Ἀμνειαν ι ναο/ιαι χρεία χρ εομαι apudeo Sempor intactum manet. ij Ut redeam ad Locros, quae jusmodi voces in titulis

Contra quominus a secundum VulgRrem Orona protractione οὐ processerit in his Κοικ. ,τας a verbo G κεω ,

uν Ηyp. 8), causam non habeo quod recusem. 3. Do os quod legitur in conjunctivis, cor τι, νδιχ ι-50' etc., jam diximus. in protractum est in L Mos Maς, ορκωμοτας Og. , incertioris originis in χ υρεῖν Uyp. . 20-in spuria Aristippi epistola XI, 28, nil valet.

21 Suspicionem reprimere non possum in Doricis βέβλημαι, κληριαε, ἐκκλησία, ηγνυμι, Aeol. ρῆξις iste alteram radicis sormam βλε βέλος. Hom. λειο Arc. δέλλω κλε, ο r latere. Quam explicationem Ahr. Dor. 132 dedit, ea mihi non satisfacit.

233쪽

4. I productum nil singulare praebet legitur in νικάω - 18), lumi I p. 40, 3, χίλιοι Hyp 39h quamquam nonnulli Dores χειλιοι et χήιοι dicebant, 'a οκναμίδιοι. 5 productum exstat in sυλαω, συλον α Οα ex

Diphiliorigorvi origo triplex est productione vicaria, concursu duaruna vocalium quarum altera dura, altera aut sua natura mollis aut ipsius contractionis gratia emollita est,

deni in ea specie amplificationis, quam ut Indico utaris mi , minum vocabo D prima classe, necnon do eis secunda classis diphthongis quae comprehensione durarum vocalium effectae sunt, in sequent paragrapho exponam; mitto praeterea syllabarum finalium diphthongos quales sunt

αν, quarum rigo partim obscura est, partim jam ab omnibus intelligiti. Hoc tantum animadverto, at inattenuationem Passum esse.

l. Diphthongi per funam effecta sunt in Νομος ei rivativis Hyp. , λεinis ibid. 7, 42 fortasse etiam in priore syllaba vocis αἰFεἰ καταιμι 'p. 4ι quamquam radicem

neque constituere. Huc reserendum est ασποτείση Hyp. 15. Non enim tacvoci eadem rati ac πολε&ης, ἰτεαῖοι, et similibus tribuenda est, quae recentioribus lapidibus insculpta commptae tironuntiationi debentur: qui mos scribendi initium in Ablicis capit, secundum frangium, Elem. Epigr. pag. 56, Demosthenis demum aetate. In una hac voce nititur scriptura auctoritate titulorum bonae aetatis exemplis ab rensi Dor. 8 collatis nunc accedit 1 ει-τω nec non στεισιν ἔπιεισιν et απτυιέτα in Tegeatica inser. os

234쪽

de dialem Locre Bain. 231Gelbis de dial Arcad pag. In his, si iam vitiosa prominitatio irrepsisset, etiam alias voces tetigisses, neque contrariae suppositionis exempla deessent χ' haeismo insuper adversatur in nostro titulo mendosa scriptura γένητει pro μηται stuli ni guttai ει diphthongi sonus haud longo ab a diversus Reetissimo istitur Ahrensius. Est τε scopiusdem modi forma ac λεέi os φεισc9. Praesens Suspicor

latere in Arcadic τειλω. Radix est τι sanseri a quae afficitur in ricii, altera amplificatione simplicior in Hom. tio, tνω ex his prodiero sutura τείσω, -υ. plenioribus omis, ni fallar, facta sunt Ati Pind. et i , is vis. Analogum est verbum licet φθεῖσε non sit is

ditum. 2. Altera classis diphthongos complectitur conjunctione Vocali uni effectas. I ales ceurruIit in φθε loco Hyp. 38 aφθερ-ico, ἰλέ si id recte suspicor locativum Aso stirpis αἰνες donique in rictico IIvp. 8), s. Curi. tym pag. 270. At vulgatum est diphthongorum alteram litteram persaepe ejici ubi vocalis sequitur hanc assoctionem otiam eas

diphthongos sustinere quae ab amplificatione originem ha- boni tostantur λεες πολεμες- χεέ-- χέF- etc., sed plurima exempla invenies in syllabis quae exstitero accessu suffixi alicujus praesertim susis ire Neque haec

consuetudo Locris ignota legimus nim: ἀδελφεος Ηyp. 7. 29 , Hom. Pind. Herod. Aesch. Theb. 74 αδελφειος Il. E. 21. ἀδελφος eodem modo do- curtatum est quo δένδροι δενδρεον .

22 Non adhibui innumerabilia Delphicorum recentium exempla,

235쪽

Atlan

scription do Delpbes 424, 23, sed citio ibid. 28, atque Diia 262, 3 iunio iam quod nusquam quod sesamo similiae At praetuli in illiso non scribere, oculus vulgarem Graecorum consuetudinem, quamquam Delphic e stant praeter ληε si supra citatum, Καλλικρμινα, ' αὐλὸνου, ubi cave ν attribuas fortuito errori pronuntiandi, quum sine dubio debeatur excident i, cf. at scripturas Medea, Lyceunt, IIcraelea. Xenilita hujus di phthongi interitus e vulgari lingua centum sese sponto offerent rarior os assoctio adjectivorum iu αιος cadentium, suppetunt tamen Cret. γέλαος, Lesb. Dat ναον, Φωκέα, αρα-ς, Thess.

δικαοι alia accedit etiam ὀς, M. Doriosi, escheret Foucar 25, 2 58, 2 l, et alibi. Sed plus difficultatis rasio forma OIE O quae

legitur Og 9. Oeconomides legit Wr πω, i. e. γενα - υ; Κirohhos i ' rim, i. e. ωια εστ o Ahrensius inruulinii diis. VIII 345 θ γ' incis, i. o. cita .rio. Sed nequo adjectivunt ' i in neque substantivum ' pa notum est traditam habe inus solummodo triplicem formam δωD , oon 3 quare mihi videtur toleranda rasis quamvis in-

Spoctantes Immericum cori ἐπιθιῖσομεν, d. 192, Oeconomida assentiemur qui derivat a rad. Est igitur carum formarum quae ante i sumum vocalem habent

236쪽

d dialoes Locrensium.

produciam Qua de re admodum lubris adhue a nullo satis explicata, quamquani fateor me nondum omnem dubitationem a mea mente removisse, tamen aue Proponam. Incipiam a cortioribus. δ μία ξ ' spellis ovilis hac uiamtuplici specie adcitos pervenit se; Pollux VII ,2 Τheognost , Eustalli.), coa Aristoph. Gramm. Eu Alath. Arcad.), ora Eustath.), o . Hosyrii. , a IIesych Are. . Apparet' aut excidere simpliciter aut praecedentem Vocalem producere, cui accedit ut ι modo ab divellatur, modo cum eo mimiungat re, modo prorsus excidat quo emoluntur quinque somnae, nec dubito etiam sextam sumere non traditam ια, comparata voce Armationis sero ejusdem ώειον ovum quavsormas assumit διον, ψώ, ωον. ad στυ per u rami st 'OF hine sumimus formam στομος Curi Dym. 204 undo

debetur excidenti', quod pars os stirpis cui sum , adjectum est, et formationes tabula ita exhiberi possunt, undis inclusis eis quae casu non traditae sunt. li: γε ν

25 Malo sic dividere quam F -α, nam suffixum est D stirpis abjectum St.

237쪽

Men Accedamus linc ad obscuriora illa, quae sunt sorma

quidem hisce simillima, F autem in radice non habent. Si comparamus adi. ζωος, γος et derivativa substantiva L --, Actori suo γιον et ζων , οῖα, ' O , inspicio statim oritur

eandem sermarum rationem esse atque eam quae supra demonstratae sunt. At , qui radici tribui. Quid vero

II lip Udit quom litis suffixo sit ua Inu. Certe si spe CtRmus ωος, οος. tute aliquid excidisse. Deci non io sumus cogitare illia substantivum color', aperte derivatum, Studi Sunia cuni producto exhibet. Umnia eo ducunt ut illi F suffixum, huic in tribuamus. Suffxum o exstat in ορ-Fος, κορ o, ξέν-Fος, σε σως et aliis, unde ει doducitur in i πιος, ξένιος. At documentum milii hau divi vi momenti est Sanseri vox pisimibus, quae significati me quid a Graeco πατρευς, formatione autem στατμιος α, στοα-Fιος respondet: sorma archotypa est patra vias, in quo

de cujuso testatur Choeroboseus; hae simili ratione ad δμο ια revocari possit, quamquam μως non quadrat in Φιοχος nisi licet transitionem sumere e secunda in tertiam declinationem, quae mutatio sane in πατριυς seri coepi: Hoc tamen misso, illi μεὶ, adjungam, quod ratione em uti videtur, o Pq, et totius generis Armationem sic iro

Theocr. 29 5 aeeeritus retractus est Aeolico modo. 27 εθυσε re ADDI et in brevi inscriptione ThesSalica quam

238쪽

Sed utrirati 'otia , .nosi, an quod oeconomidae magi8 placet θοι sit in Locrie titulo scribendum dijudicuro

nequeo.

Quaeras soriasso num eandem explicationem proponam Homericorum 4t ιυγα πολεμι ita et alior nn sine numero: es etiam Dorica apud Ahr pag. 92. Quamquam similia βασιλι ῖος, Πηλrro certe I in stirpe habebaIit, tamen ne nimia temeritate agam, rem in dubio relinquam.

Restat ut aliquid dicam de adj μναιαῖος quod et i 2 legitur. De toto hoc genere uberrimo ac subtilissime disseruit Lobeatus in parergis ad Phrynichum inde a pag. 54i. Permulta sunt inferioris aetatis, nonnulla vero apud optimos

scriptores maximeque ea quantitatem signiscant συμποσιαι DF ORDδι alac, σποδιαιος, Mianc: ργυιαιος, ο αδιαιος, ταλαντιαιος Suffixum iam iis inanii est duplicatum Est: is, Ἀωιο i. e. adjectiva ope sussi a deducta sunt a formis jam eodem surex instructis id clare patet in συμπο- μαλος, --οσιον, σκοτιαι-- σκοτω σποδιαῖος, σπολά, axwροπι - κρυφιος etiam κρυφαῖος a κρυφα necnon inari quantitatis ποιοιος ab ρροιά, σταδιαῖος, στάδιον. Similiter μιοβολιον intermediam formam praebet intor Ou es βολμως ο λιον es υι--ον si id sep ratim dici posset, vim haberet paulo disertius ad quantit

tem spectantem quam βολος, ut si quis diceret ,α, -- eiae Obota indo demum derivatur βολιπιος. Similiter intelligenda sui it cetera lusui, modo, . g. ποδιαιος ab imtestato Ddιον cf. ημι-νι οδιοH. Quod autom attinet ad

μναιανς, ad haec trahendum est, nisi quod valde dubium agnoscere licet vestigia sussixi i in ipsa voce φινα uon. φινέα stirps est peregrina, Mecis Metrolog Quaesi pag. 34 ui comparandum sit eum Aeri H ex υ ναία tum ex ιναία

239쪽

236 Anen recte pro erit μναιο-ιος Aristot apud Eustam , em ex μνου μναα--ιος inpoli Dyseol. Themisi γ, denique ex μνα, ιν ιος, modo haec forma non sit prorsus improbanda. Quod si verum sit, vix possumus cum gustasti et Lobeato

De contractrone, ναουε Productione 3 plet Orio. In lac se tractanda satis gravi ad diversa orismi genera distinguenda, propter Rucitriter a Xeniplorum contractioncs qua in mediis vocibus fiuiit ab eis quae rasi efficiuntur non separabo. Observanduin tamen est Locros amantissimos craseos fuisse, nam in duobus titulis vompla

leguntur haud pauciora quam quatuordecim. Assiciuntur cras vocula καί, μὴ et articulus, necnon diu larem eratin in agnoscendam osse jam dixi, qua tamen non insolentior est quam hξομορα Ach. 325, et alia Aristophanea. Verbum ειναι rasin cum praecodonte vocabulo asmittero docuit Ahrensius, in libi de eras et ali haeresi, pag. 5 sq. et 28: Di in ille apud Aristoph. Av. 95 ι ιοοι μία σι ιν potius διοσηφι aggra scribi voluit, ceteraque similiter Crasi fieri sucundum normam, ejecino inter contra hendas vocales, nil opus monere Literdum crasis neglecta:

Exempla, e quibus morem Locrorum in contrahendis vocalibus discere possumus, subjungo l. - fit se zoro γῆ, I p. 20, 22 ταυτά, ib. 46. 2 fit ii in cras et conjugatione verborum πινυς ,κr ' τα και και ἐν δ ν; -υ, σιλῆν, νικῆν, χρ μοι,

240쪽

de dialem Loerensium 237bulorum inlidi Dor. 96 in quibus se contrahitur in re, ut uέλιος, ' est. exemplum legitur nullum.

3. contractum noli reporitur mos ceterorum Doriensiuni iluo fit modo uod a se, expositus est ab Alir. pag. isti, si 2. 4. - et--co duplicem sequuntur riiai Gli BDli si efficientes illud Diagno consensu Doriensium fit in nominibus; φιαων Og 5 κοιναν, in κοινα p. 4 o ινα-χὸν κοινα νεων, nec minus in conjugation verborum in M, Abr. 198, quaniquam exemplum apud Locros non exstat. Contra in verbis contractis ure Ahr. 97 suspicatur Dores

sibi non semper constare certum est tamen o in i pers. sing. act. probabile etiam in nom. g. masc pari prae act. Semper pronuntiatum esse neqtie in mediis syllabis, γελω τι et in potest is Oribus abjudicari purus Dorismus admittit sod non postulat γελὰντι. Quum nulla adhuc reperta inscriptio re in hujusmodi formuli praebeat, non miraberis etiam nostras habere eas aut non contractas, an

5. χοε lescit in ει, se adum conisuetudinem mitioris Doridis, in citamuris verborum coniraciorum ara Τειν, η-- α ιατοφαγε μοι com iries in Hyp titulo etiam non contractorum certe in I p., θέειν, pGρειν, γειν V. 3, 5, 3 de altero titulo fra 3 ad fin. et g 4 l. At ε- et non contrahuntur ανχωρέει, λιποτελέθ, 0κή5 I p. 27, 4, 39. 6. - concreta formas non praebet: ἰανθέα,

29 In quatuor oes uensio allatis videmus α' syllabam, meero certo per intermediam formam αε nam antiquis