Studien zur griechischen und lateinischen Grammatik, herausg. von G. Curtius K. Brugman.

91쪽

oratio spuria habetur saepissime apud recentiores scriptores velut apud Polybium et Plutarchum: Ἀννίβας rae' λίγον εἰς- 1ιαρα7ιλήσιον sιόρet ημα νεσεεσεν Ol. I l. τὸ ν ναυν 1iae' λέγον λαβον 1 25. tae' λέγον κινδινεισαι τοι βίWV 40. simit. XXI in XVIII 29, 12. XVI 2. l. καισιαρ' λέγον re zr ς ιάχης συνετυχε ταντα τα ρύι ματακοιιισθῆναι ἔρος αυτ ον i. e. parum abfuit quin ante pugnam litterae afferrentur quae si allatae essent pugna acta non foret Plut Cleom. XXVII 3, ubi dignissima quae legatur Schomanni adnotatio exstat de vi huius locutionis disserentis; hic enitia optime Franco-Gallorum formudam apeu prescum graeca convenire contendit, quae item paullulum quid deesse iudicet rei quominus ad effectum perveniat atque Romanos Ounumquam eadem sententia usurpasse docet Paullo taus allat exemplo e Suetonii vita Tib. XXXIX. Nonnumquam etiam praepositione παρά cum accusativo substantivi addito nomine numerali distantia significatur. Hoc saepius apud oratores, semel apud Ierodotum fit: παρ' εν νεάλαισι ια δραμε νικa IX 33 h. o. praeter unum ludicrum ei processit vincere, ubi simillimum e Dion Chrysostom locum orat. IX p. 4 D. Wesselingius attulit: c λέγε, φη, lGρ εν μονον si μα ευδαίμων γεγονας i. e. uno gradu quominus beatus censeare, vinceris Uratorum loci

quos repperirati sunt σιαρα τετταρας φήτου με τεσχε τὸ ς πόλεως Isae. III 37. cf. Schomannum . ιαρὰ δυο hοις ἀνιε φυγε Hyp. 1 3, 0. παρ' Lyci isti φους ιιμ, σατε Dem. XXIV 38. παρ ι τρεῖς ἀφεiσαν isti φους το μὴ γανύειν ζημι issa XXIII 205. paullo ante dixerat τρεις ἐμόναι tu φοι διηνεγκαν το μὴ γανύet ν τιμῆσαι ad quorum locorum exemplar Plutarchus vit. Dem. XV in . scripsit' παρα τριάκοντα ιιόνας τον Αἰσχίνην noφυγεῖν. Quibus expositis ad secundi generis quod statuimus,

exempla asserenda transeundum videtur esse. a navis τοσοι et x μἐν ἰλθεν Miπιλήνη κινδυνον huc III 49, 3 et παρα τοσουτον Συρύκουσαι γλθον κινδι νον VII 2, 5 quos locos imitatus videtur esse Longus κινδυνου

92쪽

de praepositione παρά.

nae τοσουτον ἐλθέον ast 1 22 et παρα τοσολον Λαφνις ἰλθε κακου ibidem V 9. qua verba hae ratione X-plicanda videntur osse tanto . o. an exiguo intervallo a poriculo fuit Genetivum autem o verbis αδερα TDIODLD ηλθε suspensum eundem esse qui propinquitati significandae inservit of ἐγγυς πλησίον τινος mihi omnino eum v. d. lassonio ad Thiae III l f. convenit. Genetivi autem locum etiam infinitivus obtinere

potest, unde huiusmodi locutiones fiunt m ine παρ' ελαχι στον λθε et 'Aθηναιων κρατος χῆς θαλάσσης φελεσθαι Τhuc. VIII 6, quom locum apertissimo imitatus est lutarchus Periel XXVIII): παρ' ἐλάχιστον λθε Σαμίων πολις ἀφελέσθαι τῆς θαλά-iς το κράτος Αωνναίοις quae

locutionos apud Atticos scriptores rarissimo reperimitur. παρὰ μικρον χην ἐλθε διακναι γαι Euri Heracl. 296 4 e.

parum absuit quin vita spoliatus esset es fluvium adli l , παρα μιγεὴ ῆλθομεν ἐμμαποδισθ', in Isocr. VII 6. Vm 78. παρα μικρὸν λθε λαριπος ἀποθανεῖν id XV1 42. XI 22. παρ' υδ ἐν λθον --μαι Aeschin III 258 denique παρὰ τοσουτον ἐγένετο αυέ με περιπε ιν τοῖς ' Ἐγναίοις huc. VIII 33 et παρὰ νυα παθένετο λυμῖν id Wi06, 3. Maximus auim huius dicendi

generis exemplorum numerus apud inferioris aetatis scriptores Et potissimum apud Plutarchum exstat velut παρὰ ιιικρὰν ἐλθεi περι γενεσθαι Phoc. III. Tib. Graccli. XXI. Jul Caes. XXXIX. Moral. 325 . t αρ' nud ἐν ἰλθεναναιρεθηναι id Cicor. XXXIX. Cat. in M. Camill. VIII. Arist. XX. yrrh. IV. Pomp. III. Alex. XLII. παρ' ο λιγον ἰλθεν τα πράγματα) πολυσαι, τους .azPTla ιένους olyb. XXXIII l, 4. σι αρ' λέγον η κεν ν πολις ὁLυναι Arr exp. Al. I 23. Denique hoc commemorandum videtur esse a Polybio solo reliqui enim scriptores ab-2M et nostra lingua locutionein ei e in more. M inierunt de hoe usu classentiis ad Thue. III 49 et Memneriis Bestri in Em. u. ML des huc Progr. Mesam. 1860 p. iux

93쪽

remisso ab hoc usu videntur infinitivo nonnumquam genetivum articuli additum esso, velut παρ' υδεν ἐλθόν

formata sit ne minimo quidem dubito. Sod haec hactenus.125.

Iam rostat ut de aea eum necusativo ita usuri ato dicamus ut id in quo quid imitiani est viil ut emi uiatico dicam das oraus es anhornuat signiti et a qui si fel isI-catione intelloctum cui Mysalem proxime abesse nemo non

vido Quamvis enim . A Wolfius ad Dem. Lept. 36l. et Piu But annus Dein Mid ind s. παρά propriam apud Atticos scriptores notionem huius praepositionis mi iam esse propter negaverint, sed illud sino quo vera eiiussa ossea non sit eam indieare contenderint, tamen saepissime inter hunc et illum intellectum nihil interesse omnis in te legent C. F. emannui ad Luci de eo eri 'asi

23 A comparatione cum hisce Iocutionibus omnino abhorret quod latiniis apud Drue. VI 37, 3. παρὰ τοσου ον γιγνωσκω, quae sequi

si recte miclita sitiit a Mugerum ad b. t. nihil significare porumuinis ad id iudicii proredo, tunia eum si ei iudido inoppodis ara gis, opinionis in subuecti Arnold. .

24 Vim aussalem otiam latina praepositio per et Iituantea p/r, ex uni eum παρα radie dueta hahpnt. De theodiise praepositionepi lita eum accusativo de caussa usurpata exposuit ramus Syr. vi II. Praey. P. οπι.

94쪽

de praepositione παρα.

id XXV 48 quae oratio spuria habetur. ου παρα sura ἐστί Arrian Anab Ι 8, 11 23, 5. οὐ ταρ' Da ro Σπιχρ- τας lut Mor. 222 F. it Pelop. II i. e. non in uno homino salus Spartae posita est de quo usu doctissime et acutissimo pluribus recentiorum scriptoruni exemplis allatis dissoruit Wytten bachius Pl. Morat VI p. 10b9.)παρα intellectu caussali apud scriptores Atticos raro usurpatum est semperque cum substantivis abstractis vel neutria coniunctum. Primus Pindarus praepositione hac sententia usus videtur esse εχθονα ταρασσοντες ἐν χερος α ι μει ποντιονιδωρ κεινὰν παρὰ δίαιταν i. e. ad inanem victum comparandum imp. II L Singula apud Thucydidem 6 Antiphontem exempla exstanti παρα ip εαυτου ἀμέλειαν μαιβλαφειν huc. I l. et δηλονται παρὰ se αυτου suae των Anti linis 5 Tragici poetae et Aristophanes nihil eiusmodi praebent Verum inde a Demosthenis aetato iner bruisse hane dicendi rationem apparet Demosthenes scripsit obes γαρ οἶτος Philippus παρα τὴν -- ρωμην --σουτον irηε ωαι - παρα την ημετέραν μέλειαν hil.

Lept. 26. Ex orationibus quae spuriae habentur haec

95쪽

84 exempla apponam XXX 20. XXIX M. XLI 8, 42 Aristotelem saepissimo praeposition σωρά vi caussali unosse demonstravi Minomiis l. l. p. l. . Usum Plutaressi facit ox indie Wytionbacliti cognoscas. X inferiori s

96쪽

de praeposition παρά.

erain 398, saepissimo a Plutarcho Moral. 41 B. Tl . 723 . it. Marc. VIII. XXII etc. a grammaticis, scholiastis et . Postrent ii tandem huic do usu praepositionis παρά cum casibus coniuncta quaestioni finem impolismus

26. do ea vi disserendiu est qua id praeter fines alicuius

rei fieri indicatur quae rus cum semper ad animum stan lata sint notionesque contineant ad moros pertinentes esiicitur ut qui harum rorum fines praeterit, fines redii et iusii praeiergredi cogitetur. Praetereundi autem notioni quia aberrandi proxima sit, praepositione παρα indicatur Hieram rem eum altera non convenire, unde intellectus contra originem traxit. 'παρά hac sontentia usurpatum sero semper cum accusativo substantivorum vel quod rarius laetum est, cum uecusativo adiectivoriin neutro genere dictorum coniunctum legitur rarissimo eum neutro participii alicuius vel pro- . nominis relativi addito orbo quodam; unus Thucydides duobus locis graece cum infinitivo adiecto articulo composuitigrasci το Di ιεσθαι χρῆναι I 77, 3 et πορα τὸ δοκουν

26 Dissomerant de hoc usu astius a Gregor Cor. p. 30, 3 l. et Sehaserua ad eun d. p. 353. Briinehius ad Ai,olt h. o II p 79 2Τ Mirum est quod in hisco locutionibus ad animum ti Plimentibus praepositio παρά semper notionem praeter vel Orura liabet, eum

quae est eius natura etiam de rebus quae retinclum alias res sant usurpari possit Sed hac sententia Graeei praepositione iniri visi sunt Una tamet laevii exstat ubi significationem minariam seminin- ταρα semper retinuit: πα- σταθμην apud Uieom. 43 945. Sophurim. 430, 5 so τέκτονος παρα νά axi toντος de υται κανών, quapropter etiam in loco Aesetiyli Agam. 1004 haec verba adam

28 πέρι ex eadem cum παρα radice ortum hae vi usurpatur RPlatone πέρα του δέοντος sit Org. 487 D. rep. V 104 του μετρίου πέρα

97쪽

Quem usum latissime in lingua graeca patere nemo ignorat, cuius iam apud Iomerum duo exempla exstant2 787 ξ 509, undecim apud Pindarum, ita ut omnia afferris longum siti δικρ τε, a grae δέκα Pind. l. II 6 cf. Iulian. p. 43 A. Isthm V 47. ur. I. A. 397 frm. 628 6. huc. III 52 84 etc. ' παρα το δέκαιον Theom. 200. Herod V 2, 7 et saepius apud oratores velut Antiph. IV, 3. Isocr. II 24. III 50 etc. etc. Iul. p. VII παρα torrea τὰ δειαι Dem. XLm ote. παρ' αἶσαν Pi Pyth. VIII 13. Aesch. Suppl. 72 opp., ατα ιὸς Iσαν Solon IV l. Al)oll. . 6l3. παρα καιρὸν καυχοσθαι i. l. IX l. VIII

I 79. Vm 1 l. huc. I 41. ΙΙ 49 etc. etc. παρα πόνοιαν Polyb. 60 et παρα την προσδοκίαν id I 1. II 30. III 68 etc. παρα δοξαν τε καὶ ἐλπίδα heo . 639. παρ' ορκον καὶ παρ' ἐλπίδα ind. l. XIII 80. παρ' ἐλπίδα καὶ παρα δίκην trag. segm adesp. 72. παρ' ἐλπίδα t

την ραν Dinarch. I 47. παρα τι ἔθος lat resp. V 432. Tim. 46. te. παρὰ φυσιν Euri Phoen. 395. hue m 74 VI 17 est. παρα δύναμιν τολμπτον. καὶ παρα νουμην

98쪽

τουτ δοκουσι παρὰ τι σφα λέστερον στραD Thuc. VIII 4 4. i. e. σσον πιλές vid. Mugerum ad h. I πραττειν ταμ τὸ βέλτιστον Xen Cyri u 9. H. Phaedrim A.

Praepositioriis taeo cum accusativis participiorum coniunctae haec exempla repperi nasia o καθε ηκος hue.

99쪽

88 mi Haec habui quaerus iis praepositionis te cum casibus coniuncta dissererem. De pia res M u quoi potuimus inuritas m -- posuimus ad Hieram partem dissertati0nis, in qua de pram positione ταρα vocibus praefixa dicturi sumus, transire liceat

Praemittenda. Quod linguis stirpis nil Germanica inultiplici ratione praupositiones cum verbis coniungere licet e marivio rolinguas sui niticas superant in quibus verba ves nomina cuni praepositionibus coniuncta n0n reperiuntur, auctor quidem Potito, quamquaui diversam de lino re Sententiam prolui musso a viris doctissimis Desitsuhio et Fursti non ignoro Vel duae et tres praepositi us - rarius quidem quam una, in lingua Graeca et anserui, prauponuntur iubistas via abundantia in Homeri carminibus ita confvi ab optimis seriptoribus Auieorum aliena est, sed in iii apud auctores recensiores ut recentissimos, qui ad Ak naro et variare mali0uem studuerunt. . Praepositiones verbis praefixa vivi habent simina j, verbi notion0m multi modis variandi, quamobf- pestius Elym. F. 3 2l optimo dixit Das insaelio Vorbum via

stione accurato et diligenter instituta haud mediocri π Djsiliae by orale

100쪽

de praepositione ναμ. Miuvabimur ut quainnat vim ro vera παρά in liIigili graeca habuerit intellegainus, quippse tua duas potissininn notiones continer eam edoceamur, alteram quae Latiit Olbum particulae ininta, ar/ud ut nostra linguae et alterain quae Latinorum Pr te et nostrae linguae vorbe respondet cf. p. 57 in quar hoc dignissimum est ad quod animum intendamus, tum poro procedent composita ea in quibus παρα vim praeter habeat magis magisque percrebrescere; et quin iam de σωρ Cum accusativo coniuncto valere vidimus, sententia praeter do robus ad animum ira alis sempor soro in malam pariem accipiendam oss0, idem in composita cadere, in quibus saepissimo eam vim habeat ut id quod verbo signis iur malo vel salso ves perverso fieri indices, unde nostrae lingua praeso ner, ex adem qua εαρ radico ducto,

respondet.

Iam vero do singulis disseramus et primum quidum 28.

de compositis is exponamus, in quibus παρα cum qui tena pili illi ipiam lini significet cum dativo dictum ost;

Soquantur nonnulla orba concubandi ea quoquo cum dativo coniuncta velut ταρα da ρ ν άνειν τινι II Om. παρελεκτο et παρακ&Zέλεκτο ib. ιαρακοίτης. ταρά