Studien zur griechischen und lateinischen Grammatik, herausg. von G. Curtius K. Brugman.

71쪽

milia leguntur apud Herodotum VII 173, Platonem resp.

VII 514 Demosthenem V 16, Oppianum Cyn. II llo παραὶ ποδυς Ἐμβιυνοι πεδίον πελάγιζεν Saepius ' u bibus, aedibus eic ad ripam fluvii sitis παρ usurpatur velut νῆσος κειμένη παρα-D Bononi Imrod II

σπαρα προ ρο- ποταμοιο ela syli epigr. 209. Dein de Monibus vel populis iuxta mare vel flumen vel urbem habitantibus volui Z 34. B 522 id Ther. 34. -'

Egregie convenit cum significatione ira pii sitionis rasta cum accusativo usus ex quo in re nillitari ustirpatur, ubi

milites iuxta flumen vel omnino iuxta aliquid aut iuxta alios milites collocati esso dicuntur. το στρazoπεδον παρατὸν noratio τε rara νον erod. IV 133. IX Ib. huc. IVl1. 73. Pol I 28 5 etc. παρδεειναν το κάρος παρα ερσονησον huc. VIII l04. nao την κτην παρατετάχατο r. VIII 5. Xen Heli. I 1, 33. huc. Ι 8. ἐκταττοντες

72쪽

d prae sitione παμ

οιαὶ δυοῖν δέοντες rem κοντα ἄνδρες πρωτη τάβις ιν Sed non solum cum verbis notionem loci verrum etiam per-narum habentibus παρα cum accusat, hac sententia coniungitur voluto δεξι ni κερας - ἀχε, παρὰ δ αυτ γνωραουλλος en Heli. I 6, 30. παρα τοττους ἐράσσοντο

iocii, o notio an -- augetur; quod item adii in locum is 487 ut ποταριοι παρ' ne ας, nam ibi de αἰγειρε i. e. populo, arbore altissima agitur. παρὰ τὴν

Eπαλξιν κατακειμενn Ar Aeh. 3. κλίνας παρ' ἀλλ λας κειμενας lat. leg. XII 947 D. παρ' ἐ/ι κατάκεισο lat. Conv. 175. νακειμενος παρ' υτον Philipp. om. Mein IV 477. Apud verba cubandi, dormiendi παρα cum Recusativo non tam alteram Em iuxta alteram porrigi sed simpliciter esse, versari indicat quae verba sunt: λεξa- σθων παρα ταφρον ΙχT. καθ' εὐδει παρ' ἐμε Ar. hesm.1193. εὐδειν an ἀσπίδας ur Rhes. 123. grae πρυμν σι νηος κοιμήσαντο Ao6 3 32. παρ' υτον ζ 523.

παρ' ὁ ωρ ἐμον αἰθριοκοιτεῖν Theocr. VIII T. Nomiumquam etiam ubi notio infendi latet παρα cum accusativo, rebus dicitur quae iuxta aliquam rem fiunt et primum quidem ivicta res in longitudinem porrectas vini ερειν ατομβας παρὰ θιν ὁλος A 316. 46.4347. Hymn. Hom. 128. - ἡ ' τινισσομένα --γις θοίναις στορ' ' μανσυ ασβεστον φρον Aesch. Prom. 432. παρ'

73쪽

κοπη παρα τυμβον Doλκιον ἐμι ορ ἀεθλου Callim in Dian. 208 i. e. ad tumulum Iolciuin . . ad tuinulum eliae Ioles regis i. o. in radicibus montis elia ubi Iolcus sita est. παρα καμάνδρου νεορον τε Ict pcta Aesch. Ch. 361. et

editiones e pravortim codicum auctoritate no or ις tu bent, exquisitiorem esse accusativm mihi cum Hermaniis conveniti an , νων iis ἐν έροι - Ἀβρον, --ταμον Theocr. VII ii quam codicum scripturam usi

mannus perverse in παρ ποταμ se mutaviti Apiissimo hoc loco do usu praepositionis cum accus livo coniunctae omisso verbo agere nobis videmur, cuius usus exempla plurima apud erodotum, nonnulla apud

Κασπίας παρα κλμος elah. syli epigr. p. 69. De hominibus vel populis iuxta fluvium quendam habitantibus Pind.' in I 8 Hor. I i7. huc. I 8 2. Vorum etiam do

aliis rebus usurpatur πορα cum accusativo velut οι παρ'

74쪽

do prae sitione παρήα επαλξιν huc. II 3, 5. lint cives aetate grati lii ire quibus muri custodieridi traditi su ut eadem paene locutio apud Plutarchuin legitur qui scripsit o gras; τας πυλας Galla XIV i. e. qui custodiam portarum habent.

περικοφειν τιν 'μῆν τὸν παρα- Φορβαροειον Andoc. Ι 62. et τὸ κουρειον τὸ παρα Ους Eριι a Lys. XXIII 3. ἐν χαλκ. υιιασι παρα τὴν νέα Polyb. III 2 h. e. in aerario aedilium iuxta Iovis templum sito. Iamiam ut finis imponatur huic dissertationis parti deos locis agendum erit ubi παρά cum accusativo locum praepositionis παρά vin dativo aboro videtur et habet, h. o. do eis locis ubi παρά cum accusativo non significat alteram rem iuxta Hieram exiensam esse vel suam, sed

sinipliciter alteram in vicinitale alterius versari indicat quod est in lae Demetrii domici Mein IV 53 v. 44 ἀβυρτακοποιος-- Σέλευκον ἐγενόμην. poeia comico Alexide grammatium in Bah Anota. p. lii, ii verba παρ' ἐνμας οἰκεῖ affert, addens ἀντὶ του παρ ημῖν, de quo loco cum

quo conexu positus suerit ignoremus, accurate diiudicari

non OleSt Dan ii, Pr possit accusativus, si sententia fuit hacte: tu domus iuxta nostram est, in sententia fuit: habitat in nostra domo, accusativus alSO Surpatu ESt.

Astor Meinekius . . exomphim Timoclis ex Athenaeo I24 A huc pertinens cogeto νει παρ' Deto οἰκαδε et locum Aristophaneum a Prisciano Vol. II p. 202 ed. rehi. nobis

servatum Attici rae σέ pro παρα σοι, quomodo et nos apud te Aristophanes 1οιήσει codd. σποιηχε γυναiκα ἐζυτουντες εν δ' ἰκον νυνὶ ἐῆς ἶνα εἰ παρα σε quae verba corruptissima sic emendare conatus est Dindorfius γυναiκαει Θου- ἐνθάδ' ἔμω μεν ῆν φασιν εινα παρωσέ. Sed a mimino elegantissimi sermonis Attici artifice Aristophano

aliena esse haec orba censuerim, nam et corruptissime

tradita sunt et fabulam μίησιν nonnulli grammatici ab Aristophano abiudicaverunt et Archippo tribuerunt. Neque vereor tis quis loco Acharn. 759 usus Aristophani alia obtrudere audeat uti -ος νιος in g,

75쪽

ταο asu πολυτί ια IDς στερ τοὶ θεοί. haec enim verba hominis Megarici sunt agrestis atque inculti. Neque Thucydidis locus τριθρεις παρα σφα νιαρουσαι corrigendus est, cum attractio quaedam statuenda sit: τρι ρει παρα σφας

ratione excusari possit. Intolerabile etiam est quod legimus apud Xenophontem Anab I 9. 31 στάντες ι παρ' υτὰνς ίλοι κα σιντράπεζοι ἀπέθανον, ubi aut ad extimplar i i l, - αυτ se aut περ αυτον scribendum est. Neque ulla excogitari potest excusati locutionibus μένειν παρ' αυτόν quas in Cyr. I 4 l et IV 2, 2 legimus. quidem numquam putabo talia scribere ausum esse Xenophontem, qui cum decem et so loes μένειν ταρα scripsisset cur accusativum his locis praetulerii non intellego ergo dativus in textu reponinidus erit. Denique apud Isaeum VIII, 16 codices praebent: τας πως ἐγομεν παρ' Acεῖνον πάσας quae verba recte se habere quamvis humannus contenderis non puto. Nam quod ad desondendam hanc scripturaminis καθωενοι παρ' ἄ-όν alienum est ergo cum Rotakio παρ' ἐκείνc scribendum erit.

Verui apud scriptores aetatis inferioris et in inscriptionibus recentioribus nonnuni fluctu ricrea Cumis eusati Oomnino vice παρα cum dativo fungi xempla dilucida do-

monstrant neque mirum est eum reputRΠ u Eum ESSE CCusativi naturam ut magIs magis illus in rebrescat. ΕXempla haeo

repperi παρ' avτον μεῖναι Polyb. XI 14. naραιαινέτω graeci ci σίαν in inscriptionibus Delphicis quas ediderunt Woscho et Oucar XX. IV 6. XXIX es. G. Curtium in actis soc scient sax. 1864. p. 229. παρ μιν istia

13 A. illiue de Polybii elocutione Nordhusae 863 p. 33:,παρά h. l. praepositioni πω vice fungitur, qua in re nescio an quid in erit ferino latum, cuius proprium est liuiusmodi notiones Meu satis exprimere .

76쪽

do praepositione novo.

denique ἀνελομενος ci σοιγγρων cυς αε, ιι ιένας παρ' Εὐφρον COrp. In se. Uriae . I i. N. 9 R. I. II. cf. Oeklitum do iis rebus disserentem tu C. l. Grasee. I p. 726. Perpauci recentiorum Oetarum Oc exatuIit in luibus praepositione ιαρ cuin Reeusativo coniuncta uo locus praeter quem sed in quo aliquid Est indicatur. consuras qua de nae cum dativo adum ratione usurpato diximus

p. 50. Κυπρις ιαρα απιάδας γελωσα, ubi δνά vo ἐν exspectainus apud Io Gramin Gaz. III l. Bergh. Poet. Ur ed. III p. 082 et παρα ιαστάδας τρυφει apud Leon. Mag II 22 ib. p. 093 deniquo noti suo ui μιχον Oppian Haba ioci. e. latent in reuessu.Absoluta ea parte disputationis nostra quae erat de usu locali praepositionis παρα cuin accusatio coniunctae ira ire licet

ad usum temporalem illustrandum, quem e locali originent traliere nemo ignorat. Nam quo modo παρα sentetitia locali usurpatum duas res praeter iuxta se positus esse

significat, eodem intellectu temporali actio verbo significata et temporis spatium gi αλλιθλιος posita essu cogitari possunt. Respondet graecae praepositioni latina re ut li- tuanicabis, sed eo disserunt quod ιυρά rarius, prefrequenter

hae vi dicitur et lituanida particula non nisi numero addito

de tempore usurpatur.

77쪽

66 Praepositionis παρα de tempore dictae triplicem usum distinguendum esse mihi cum Schsimanno ad tu Cleom. II 3. omnino convenito surpatur enim παρά de rebus tempor coniunctis L aut ita ut alteram rem iam diu quam alteram fieri imescet inui usus primarius videtur esse, quippe quicum natura praepositionis marim congruat additis saepe vocibus πας vel 3λος .II aut iis ut altoram eodem quo alteram tempore esse simpliciter significet. III aut ita ut alteram fieri antequam altera peracta sit,

exprimat.

Facile intellegitur nonnumquam omissis voribus ὁλος et πας vix statui posse utrum et liquid per totum tempus an aliquo temporis spatio fiat.

Cuiu usus unum exemplum in Homeri carminibus Θ- peritur εἰνάκιχες μοι ast , avTU Γαρα νυκτας αυον.

470, nullum vero in hymnis vel apud Hesiodum Thucydidos stultitue et poetae tragici Aristophanesque ab hoc usu abhorruiss videntur cuius usque ad tempora labentis graecitatis exempla rarissima sunt.

Pindari et Bacchylidis propemodum aequalium iligesiloci leguntur apud illum enim Ρyth. I in. haec verba exstant καὶ Καστορος βίαν σέ τε, να 'Iολυδευκες, ιοὶ ν, - με παρ μορ υρσω Θεροπνας. - οικεον- τες ενδον 'Oλυμπου i. e. per hunc diem - per illum . .

alternis diebus apud Bacchylidem autem segni 19. ος δεμορία μἐν - ολει φρενὶ ντ ει παρ' μάρ τε καὶ νυκτα ιελλόντων χαριν ἰον ἰάπτεται κέαρ, a corino πει πονον. Duo exempla praebet Herodotus παρα τὴν uni in vitae cursu o si ad quod exemplar dicta sunt locutiones παρα τὸν βίον ubi praecipuum locum παρα de tempore usurpatum habet et ιι νε παρα τὰ μομφωντα τε es ἐμβολιμοι γίγνονται τρις - -ντε. I M. Apud Xenophontem invenitur mu μη τὰ τυ πολεως ααρακτα ris τοι παρα τερον κεινου ἀρχι A. mem. II , . complu-

78쪽

de praeminione παρά sribus locis lato praepositione intellectu temporali usus est velut in Pro 32bi. nutrix et maior et paedagogus et ipse pater inter se certant ut quam optumus existat ὁ παις παρ δε-- γον in λογον διdqσκοντες - ωεικνύμενοι i. e. per unamquamque actionem et dictionem vel eo ipso imp iro quo quidque vi fit vo dicitur. Sin ordino chrouologico neglecto tria usus genera simpra enumerata exemplis illustrare placo et primum quidem de rebus tompore coniunctis ita ut alioram tam diu quam alioram fieri indicetur, dicamus. Saepissimo παρὰ πάντα τον βίον velut lati log IUTl rosp. II 412 D. σιαρὰ τον βιον παντα leg. V 33J.

την λειτουργίαν ib. cap. XVI παρα - ν τὴν uirod μίαν d Glag. 172. παρα πάντα τον λογον id XX 56. παρ' 3λον - ἀγωνα do eor. 34 Polyb. I 5i h ora re απάντ' τὰ τά, αν πω πράγματα Dum in II 22 idem apud Messeir. III 44, 3. 1 hoc usu παρά cumlaiuli per prorsus congruit. -- generis exempla sunt ea quibus nihil nisi temporis eoasilinctio significari videtur cuius generis exemplorum uita cimus, praecipue apud posteriores scriptores, numerus legitur, quamquam iam apud oratores talia inveniuntur.

79쪽

44. sis temporisius longo. dii illinis atque gravisclinia. τὸ ταυτα πάσχειν πως καὶ παρὰ βρα τὸν καιον Arisa de viri et viti ira a s. παρα τον πολεμον Isocr. III 4.α- τι δειν και τους πολέμοις Aestalium 170. mil. Plut vii Lyc. XXII A Wytionb. Animas in V. I 272. δοτε μειζον τοτε φανῆ ναι - γεγονος - παρ αντον τὸν τῆς μαχη7ς καιρο Polyb. III 18. 5. Plut vis Flaminin VII L

pore procedente hunc usum increbruisse ita ut primaria

praepositionis vis omnino imminuta, imo sublata sit. Tertii generis exempla ea sunt quibus alteram rem fieri antequam aliora peracia sit indicatur, de quo usu optime vi us ad Dem de cor g 3 et acutissime egit; deindo utimannus in indic Dem. Orat Mid deniquo

Filii Enelius in Jalinii annal Vol. LXXVII 1858 p. 3200 qui

recte contendit volgarem interpretationemquas est statim post non satis accuratam sed ita has dicendi sermulas explicandas esse ut res gestas quasi geri cogitatione nobis fingamus, vel re gestas et condiciones inde effectas eiusdem temporis esse. Plura huius generis exempla apud Demosthenem -- stant παρ' - - συμβάντα de cor. 285. h. e. cum adsensum spectamus statim post has res gestas vel quomodo molius optime reddidit clade adhuc recenti, quapropter paene eadem sententia dictum est atque quod 226 s πι-

pretanda sunt hae verba. Eadem oration haeo leguntur: ταis D ιων ληιων τιμωρέοις παρ αττα ταδικ ματα

80쪽

d praepositione se .

ex quo Hest aesem cuidam significandae, Aurpatur derivandus videtur esse, cuius usus apud Atticos seriptores paucissima tantum exempla reperiuntur; et irimum uident seis locis ubi substantivum eodem substantiu eum graea repetito legitur disputabimus quam rationi ni dicendi primariam fuisse et per se intellegitur et optimorum scripto

rum usu Confirmatur.

proprio significant quid enim delectationis habet dies alius iuxta alium so positus, cum nihil nisi de moriendi necessitat aut addat aliquid aut differat hoc est quid dies diem

sequens te.

Eadem sontentia videtur latere in loco corruptissimo

Sophoeso Med. Col. 1455 ubi codd. hanc scripturam praebent ὁρῆ, ρῆ - ἀεῖ --, ἐπεὶ μολερατ δε πήματαμις ρων uim id Primum apparet verbum aliquod participio αἴρων respondens desiderari, quod verbum voce ἰ explicationis graui ut videtur adscripta, o textu submotum esse coniici potest. Materius e scholiastae scriptura τρέπευν στρέφων elicuit. Deinde pro voce α ματ' omni sensu earent Cantem scholiasta lectionem πυρ φια intextu reposuit, unde haec sententia motur videt, videt