Studien zur griechischen und lateinischen Grammatik, herausg. von G. Curtius K. Brugman.

81쪽

liae semper tempus, alia quidem praecipitans, alia rursus erigens diem ex die . singulis diebus i. e. Tui' Tus sed nulla ratione significare potest poM in m siem, uno est Naucri interpretatio). Confiteor me vehementissimo dubitasse num Sophoclem locution παρ' sententia adverbiali usum ess putare liceat neque locum Aristotelis histi anim. 57 a i ubi παρ' μέραν eodem inleslectu usurpatum est, dubitationem sustulisse vorum locus Lysiae simillimus XXX et probandam esse anter coniecturam videtur demonstrare ἐν μοι sem αλελ, ἐδη, in δέοντος

Reliqui lios apud scriptores Atticos locos repperi ubi

τεινοντες λεγιυ ιεν υν ι λογον nae λογον Plati resp. 348 A. Saepius sed apud recentiores tantum scriptores Velut apud Plutarchum ex M. it. g. II ), Lucianum de conseribist. , Alciphronem III 3, 2 66, 3), sed iam apud Aristotelem inolit imi es Euchenium de praep. usu pud Arist. p. 59. πα- μέρος iis usurpatur ut significet L H - bus de quo usu accuratissime et acutissime disputavit C. F. Hermarinus ad Luc. do consor hiati p. 7. Adn. s. Plut Mori l06. Ε τουτο , παρ-ποιεῖν δι-

καὶ νυκτα πυ- i. e. Hiemis vicibus. significatione alternationis proxime abest Hu -- nis vel ciat ne Miscuom intellectus quem nos' cum a cusatio coniunctum apud scriptores inserioris aetatis in ab Aristotele nonnumquam habet, cuius usus tria o

nera Sunt:

82쪽

de praepositione in . l

si 23

dicendum est, cuius usus permulta exempla verbis τιθένοια αβάλλειν θεωρεῖν κέφασθαι ἐξετ&ζειν similibus ad

83쪽

παρ' αλληλα Dem. Lept. 63. βίον χρι παρα βίον duo

hominos cum reliquis animalibus omparati Xenoph. Com. Socr. I , 4. paίνεται πορα το ἀλγεινὰν δυ καὶ παρc 'o hJD

0ςπερ παρα σκιὰς ἀληθἐς πραγμα Men. 100. i. o. quasi res Vera cum umbris collata et similos loci eiusdem scriptoris velut Phaedr. 23 D. Hipp. mai. 28 l. leg. 27 E. Theag. l28 B. λεγ 0ν τι καινὴν παρα τους lιπροσθεν Heges. Mein IV 479 v. 3 τι τουτεν πεπρακται παρ TaΓTa Demosals log 174. παρ' αλληλα γαρ εστ φανερωτερα ibid. θεσπεσιος αν φανείη 'Os ινγρος παρα τους αλλους Arist. 900t.1459 a 30. ιον ' φων φάνη παρ' εἰκῆ λεγοντας τους προ-

84쪽

de praepositione παοα. ' πτερον id metaph. 984 b T. et sim. s. uchenium deprRep. usu p. Arist. p. 60. natura comparationum sequitur ut plurimis locis cum verba vel comparativa vel superlativa vel vim comparandi habentia adiecta sunt, προρ cum accusativo eo de quo agitur intellectu usurpatum sit, cuius dicendi rationis unum exemphim apud Herodotum repperimus qui scripsit γενοίaT αν παρα νὶ μυ- ὼν φυσιν ἀμείνονες II 03, duo apud Thucydidem χειsων ιεἰ ων παρὰ την πιθεστηκυιανευρα I 6 o γηλίου κλείφεις αι πυκνοτερ a π α τὰ του Πριν χί μου νηφιονενο ιεν ξυνεβησαν I 23, 3. apud

παρὰ τους ἄλλους rep. V 468. i. e. saepius eligendos esse quam ceteros Phaedr. 285. rop. 29 C. 296 B. 300 C. Phaodr. 236 B. τὰ u pro ν καὶ εἰς τους ξενους ὁ/ιαρτ - ιατα πaρ των πολιτεῖ ν sc. 1ιaρTr iacua εἰς θεὰν ἀνν ρτη- ιεν τι/ιωρον ιῆλλον Plat log V 29 E. ' Apud Aristotelem, auctor quidem Euclionio l. l. p. l.), παρα cum necusativo praecedentibus comparativis rarissime legitur, Saepius tamen in commentatione d plantis lTi 32 8l b

ἰδιαίτερον ἐπι μολγῆς εἶδος p. LXIII in .

Unum tantum locum ubi sup orlativus legitur repperi: γε ο παρὰ ravia ἀεργοτατον τεκεν ἄλ/ιη opp. Hal. II 200. Denique eo loco ubi verbum comparativam no-

15 AEadem ratione in compstrationibus praepositione πρός Graeci usi sunt velut Thue. II 37, 3. VIII l, i. en Mem III 5, 4. Herod.

85쪽

est, de lua re dignus qui legatur grammaticus rameri Anecd. Oxon. I 338 . παρα λαμβάνεται ὁ πολλάκις ini ἀντὶ τῆς νεἐρ ῶοπι ιυραῖος κάλλει remo τον -ους τῶν ἀνθρωπευμ Ἀ- γυρ α τὶ του - τοῖς υἱους Cuius usus apud scriptores Atticos paene nulla exempla exstant, pra in unum Xenophontis et duo Platonis: κων ἐπονει παρατώ αλλους en Ages V a. et v τυι αφωδιὴ προς αμικοι σκο=ωσθαι και διακρίνειν παρα nutaλλους ἀνθρωπους

παρα πάντας isti ποκτας. . . . Ex comparativo usu etiam ea pracpositionis παρα vis ex qua sexclusionem significat derivanda videtur esse, Cum duarum rerum compositarui altera excludi cogitetur Τ), unde fit ut plerumque quidem comparativo quodam vel verbo comparativi notionem continent adiuncto et iiod rarius actum est, verbis negativa signification piaedius παρta Surpetur, a quo usu proXime abest is de quo postea distolidum erit Cuius loquendi rationis exemplorum max,

17 sodem inteIlectu Latini praepositione praeter usi sunt velut: ne quidquam aliud est philosophia praeter studium sapientiae. Comparari possunt aendicae praepositiones pura e dat et parve e. abi e par e vi et seu coniunctae, quae ex eadem eum παρα malas ductae Mutra H eum signiscant iDlIll Zec ny Omle

86쪽

de praepositione αρα. 7

miis apud Platonem numerua exstat, velut παρce a UTI

It&οα τα ειρη/ιέν οδος τείνει Long. de subi XIII 2 . . alia iam e via Apposito nomino numeruli τοίτο σε ατα δυο ἐκει- Plat Soph. 43 250. relax διάθεσις παρατιοῦν - α π&ρ - Philol, 33 . . tertius status praeter gaudentis et praeter dolentis liabitum. Addit verbo quod si negandi vi praeditum αλλο παρα που- ουδένη lieaet. δοκέοντες παρα ταυτα ιδ αν τοι σος-ύ--

87쪽

Comparativam vim pracpositio raeci etiam in quibusdam locutioni aus liabet orbis a stimandi additis, ubi praeposition eum neutro adiectivi quantitatis coniuncta gradus

aestimationis indicatur quales locutiones apud optimos scriptores perpaucae exstant increbresciint vero inde ab Alexandri Magni tempore. παρ' υδεν ἐστι ταυτα Soph. O. R. 983. Antig 466. Eur. r. 569. το πραγιι γειν ov ως παρ' ουδέν

ἔλαττον - δέοντος ηγησά/ιενοι τα μουσικῆ Hai resp. VIII 546. ιαρ' Ddἐν )γου ιενο τας Ἀμετέρας συνηκος Dem de cor. 64. ποτερα παρ' υδ ἐν του βίου κήδεσθ' ετι Soph. El. 13l9. quia an verbo κήδεσθαι aestimandi notio inest. Denique huc pertinere videtur locus Aeschyli Eum. 2s παρ' ni Jἐν ρκεσω 'usiac καὶ ιος πιστεύμοτα Medio , oreristi Par. Quani scripturam corruptam Bothius in ὀρ- κέοι lii utavit, ellauerus in δεσos, quod ad exemplumlo uti Diluni allatarum optime dictum quin una Frangio tIIariungi in textu reponendum sit ne minime quidem dubito Hermanni coniectura παρ' rdἐν κέ σοι loci conoxii accurate exanimai non placet, quippe qua aec signifi--tio efficiatur nullum initum habuere. s. παρα 'Gκραγα καὶ τέων λογίων μιλν ἐνια κιχώρηκε mrod. I ita in exiguunt quiddam etiam oraculorum nonnulla exierunt l. e.

88쪽

de praepositione se .

levem vol pusillum ritum habuere quod ad sensum non vald differt ab eo quod statim sequitur ἐς. ἀσθενὸς Ab intellectu eo quoin παμ cum accusativo coniunctum in his de quibus diximus locutionibus habet proxime abesto significatio qua in hisce de quibus iam exponendum est,

usurpatum Videtur esse. Quarum locutionum duo genera distinguetida Sunt. I. παρα eum accusativo adiectivi quaiatitatis dictum raro cum substantivo, addito nomine quodani numerali simpliciter cum quolibet verbo coniungitur, qu genere duae

species se ut IODum Ontinentur:

R O uti ricis πολυ, numquam usurpata nisi additis verbis comparativum intellectum habentibus, quae respoudet nostra lingua be we item, intinorum multo. Qua locutione usque ad quem gradum notio verbi adiecti valeat indicatur.

b locutiones παρα μικρον, παρ' ὀλίγον rarissime sine βραχυ ad verba comparati in notionem habenua n adpositae nisi apud inferioris astatis scriptores cum nostrae lingua dicendi rationibus nole, - ελε- μα- congruunt. optimis scriptoribus ad quaelibet verba assiiunguntur ea sententia ut significetur paullum abfuisε quis quod 'Mbo apposito indiearetur adiuui esset hoc esto aut aut iam L . propemodum

lactum esse, quae loeutiones transitium iaciunt ad Ju secundum genus, cuius proprium est ut O utiones παρα si κρον, as o λίγον et similes numquam σιαρὰ rολυὶ cum verbo ἐλθειν ratissmi γιγνεσθαι Ves Uκειν coniungantur, e qua Coniunetionea aut genetivus substantivi cuiusdam pendot, quod non fit nisi praecedente locutione παρα τοσουτον ηλθε

b aut infinitivus suspensus est, cui apud recentiores scriptores honnumquam genetivus articuli praepositus est. Secundi generis locutiones eadem qua primi generis speeius altera ratione explieandae sunt quippe MD

89쪽

ra Ravlais significetur quantum abfuerit quin id quod verbo indie

retur factum esse i

Sed videamus iam do singulis et quas contendimus exemplis probemus. Et primum quidem de locutione notu dicendo est quam semper praecedentibus vel comparativis ves superlativis vel verbis comparativa vi pra ditis o supra diximus quae series apud Thucydidem reperitur: νειμαν πολυ I 29. 4. παρὰ πολυ σσηθέντες II 89 4. - ω πολυ πιθα--ατος III 36 6. Θακεδαιμονιοι, - -υν ποι, πολυ προςεδέξαντο μῶλλον VIII 6 3. υ ἀνοια παρα πολυ ἐποίει των ἀνθρωπχυν

μαλλον ἐς του Aακεδαι/μονίους II 8. . quem locum imitatus est Appianus bell. iv Ι 82) η υνοια των νδρων ἐς τους irrhetori παρα πολυ ἐποίει Denique apud Thucyd. II 89 5 legimus τι im ει ι γουνται μη μέλλοντής τι αξιοντο grastu TDλ προεξερν A I setas' a x uti ubi lassoniitIiterpretatIonem probare non possunt, quia semper Pud Thucydidem ad verbum comparativum παρα εολυ appositum est; quapropter riiger o verbis raseedentibus a

νικηκέναι cogitatione addi jubenti adsentior. vi superlativo dictum est παρα πολυ ab Aristophane Flu 446 δεινοτατον γον παρα πολυ εργων πάντων ἐργασόριε rix et ab Anaxandro coni. Mein III 18l των quo ιιέγιστον παρα πολυ. Permulta huius locutionis exempla apud Polybium exstant velut διὰ τὸ παρα πολῶ ἱπποκρατεῖν III 02. 1il. XVI K παρὰ res ἐλάττου οντας - ἐναντιων II 32. XVI 6. --- παρα πολυ διαφέρειν I 55. δι το σκλ ροτατον παρὰ πολι-ειν έρα καὶ τοπον I 2 eto 'nLocutiones παμ πολι et παρα μιν ρον in uno enunitatois Daque eum omnis linium , si laeus ines via eademque ratione explieari possint retinenda ridetur et eorum sententia, qui loeutionem παμ ηοσουτον ὴιθε κινδυνοι interpretati sint o diserinunis adductus et qui notionem praepositionis N L praeter esse putent praeter tam

90쪽

leguntur: ου me μεν ni τον παρ' ὀλίγον - ι- tπαρὰ πολυ lat. Apol. m. i. e. neque enim putabam μ' ut tam parum sed ut multo differrent, o putabam non tantulum sed longe plurimum discriminis suturum. 'Ex eadem ratione explicanda, sed sententia contraria dicta est locuti παρὰ μικρον verbis comparativis adiectis;

quae nisi apud recentiores scriptores non invenitur, velut apud Polybiu in παρα ιιικρὰν ὁ Ιερεχειν II S. D nunt μικρον ἐν κρειττον laud paullo melius XI 20. . o νει oti πικρον ἐνικησαν ου os φοβῆσαι ιονον Aaκε dalia n, in De

πολιν Aristid. anath p. 284. Dind.

Sed longo plurimis locis locutiones παρ λέγον, πσραμμον simpliciter ad quaelibet verba adpositae paullum abfuisse significant quin quod verbo indicaretur tactum esset; undo significatio aut inae aut prispemodum efficitur, quas una enuntiatione comprehendit Thucydides, brevitatis studiosis

λυντο i. e. semper enim parvo intervallo aut aut . . - effugerunt aut propemodu interierunt. Intollectum

particulae, habet παρα μικρον in hisce locis παρ' ὀμγον ἀπέφυγες λορα Euri lab T. 870. οὐ γαρ παρα μικρον ἐποίη- ἀλλα τοσοῖτο τὰς ino λαχώριον μετ ιλαζαν Isocr. Paneg. s. n. - Οὐ παρὰ μικρὸν flori. μενος παρ' μιν ἀπελασάμην, ἀλλ ωτε τὸ πέμπτον μέρος

ai Quod Γωndi geniis Granei usque ad nostra tempora seroaverunt, quibus usitatam est παρὰ ποι καλιήνερος, quique verba παρααὐλα eomparativo addito simili intellectu usurpant valent enim paene essem quod antiquom Graecorum partieula λίαν. Multaeli. Gramin. do meo vulgarur p. 8a adn. 2. Diuitia ' Corale