장음표시 사용
91쪽
τ6 ADNOTATIONES IN APOL. SOCR. g. 31. 52.
c. Hat. Apes. p. 40. D. Soph. Oed. Col. v. 611. Sed etiam apud Romanos; id quod attigit IIeiudori. ad Ilorat. Sat. I, 1,
77. p. 19. Adde Liv. V, 19 - ουτε αυτω αξιος Reu IlI. Cast. Bryll. et Hal. Ουτε αυτῶ αα. , quod ad Patrem trahi quis malitῖ - χυτος μεν Ante Sehaos. ad Procli vitam Od. Boissonad. p. 152. iam Moschius et Larcher in coniecturam inciderunt Aνυτος μεν ι η atque ita legitur apud Aretinum. Dubito tamen an pronomen dolandi possit, modo Cum emphasi dictuin pates, Volui in formula αυτος ἐφη, Vid. Matthias S. 467. p. 644, Praesertim quum sequentia do Patre sermonem
asso, ' testentur. Praetproa optime sibi opponuntur Αυτος
μD δη ipse ille, de quo adhuc narraVerat, et Σωκρατης δέ, ut languera videatur scriptura Αυτος μὲν δη υνυτος. Nomen κακοδοξίας in Xenophontis operibus alibi non obvium tanto minus xepudiabis, quod Platonis auctoritate abundo eonfirmatur, de rep. Ρ. 361. St. p. 65. A M. et Henr. Stephani Tliesaur. ling. gr. T. I. p. 4037. b. g. 32. φθόνον ἐπαγόμενος) HIIoc non vitio vertitur
Socrati: sed ostendit auctor, oum ista magniloquentia pe secisse, quod Volucrat, ut iudices ira incensi ipsum eo demnarent. Hoe statim e *pho l. et seqq. apparet. IVeiske Postea ad verba 'Eμοὶ μεν ουν δοκεῖ κ. τ. λ. Schneidems, Teritum, inquit. redit ineptus serjtor ad eandem senten
itam. Sed solvit reddere locum Xenopkointis, 4, 8, 1. qui Οανάτους Hurali numero dixit Cyneg., 12, 13. Ages. I, 37.
Operae pretium erit, cum acerbo hoo iudicio comparare,quao in prima Memor. editione d si eodem loco scripserat: ,, inde quam . magni ice et verbis et re auctor dixerit: ἐμοὶ μεν ουν do κει θεοφιλους μοιρας τετυροκεναι ' του μεν γάμβίου τὸ χαλεπώτατον απέλι τε, των δε Φανάτων - τηνοώμην. Contro quam ieiune et ineme loquax intermiaro
quae sophista aliquis ex modestis illis et simplicitata ipsa
magnificis imitatione inepta e ressisse et in maius υαno conatu extolliere voluisse videtur. Iudicent, qui sensum hαrum rerum a natura ingenitum habent. Neque vero non salsa est eriminatio, cuius h. I. scriptorem accusat; nam quae a se l. 6 - 9. e onunt , Socratis Verba erant, Contra Xen
phontis, quae hic habemus, eaque epilogi Vicem sustinentia. Porro Memor. IV, 8, 1. idoneis argumentis impugnantur ii, qui Socratis supplicio condemnati daemonium mendacii co vincero audeant, quasi quid fugiendum ipsi, quid taciondum esset, illud non praesignificasset, hic quare Socratis sors
beata sibi praedicanda videatur, simplicissimam Xenophon
92쪽
i causam subiicit. Pluralem numeram nominis θανατος, quam- . obrein ex Cyneg. et Ages. Vir doctus Iaudaverit, non dissicile est ad intelligendum. Enimvero et extrema libri de Venat. pars et Agesilau1 inluer in iis numerantur operibus, quan cnophonti impud toε fraudatoros supposuerint. Sed. si iam Anabas. Is, 6, 29. ambiguum. est , lectio Schnoidoriana oςπερ ταχιστος. νατος, an quam Weishius, cui codicγ a Gallio colhiti ad unum omnes Patropinantur, recepit Dςπερτ. θανατων, oincera sxt, omni dubitationi pluralem numerum . eximit intcgorsimorum auctor itas Scriptorum, de qua cor
loco usus est ad Epp. Socrati. 13. 210. Q d. et Bacuius haec adnotat: ,, Timonia eum ini ui orto arguit Lucian. D. )I. X H, 1. iniuria; maior. enim est Xenophontis aequalis et gravis viri, quam Luciani , longo posterioris ot in Optimum quem que maligni sides et auctoritas. Gravitur indignatur etiam Hemstorii usius T. I. fp. 419.., liin, quid comicum deceat,
.neuter Videatur Satis PBrpendisse. - αὐτω. κρεῖσπον Ita rectius Bouchi. Cast. Hul. et Bryll. quam Stepli. l. 2. Looncll. 1. 2.3 , qui Baehio, Zeunio , eis c. i et Sesineid. Dan miserunt.SCripturam αυτω M. - ταλλον Ταγαθα) Iuro negat Scilao- ferus, iteratum articulum aut ab ipso scriptoro omittendum suisse, aut a librario quodam . illatum. Supra Schnoidoxus legerat οἱ ciλλοι οι παρατυγχανον*ες sine Olleusione, IIieron. 1X, 5. ταλλα τα πολιτικα Ουτω πνραίνεσθαι, ipbe probans
Oecon. XIX, 16., quod in bonis inest libris καὶ ὶ τωναλλων τιον τοιουτων Plat. APOI. Ρ. 22. D. εκαστος η ου καὶ ταλλα τα μέγιστα σο Drατος εἶναι. Ex aliis scriptoribus exempla colle erunt Maltiliae gr. gr. S. 277. p. 386. et Poppon. Elocvt. Thucyd. p. 201., Articuli illi respondent. orbis lati itis: reliqua, bona, i. e. reliquae res, quao bonae per se habentur. - προξάντηρὶ Facilem interpretatur, Schnoideri verbis utor, Index nunianus, cum ceteris scriptoribus sit acclivis, arduus et disicilis. Sed quocunque modo inferpreteris, difflcile est dictu, quid scr*tor Vect Nerit, quid nomine αγαθων intelligi voluerit. Σί mortem ἐν καιρρο τῆς τὶ λικίας accedentem inter αyaθα numeravit, Cur ver o, ἐμαλακίσατο usua est 2 Imo Zeunius, non scriptor
93쪽
3 . ADNOTATIONES IN APOL. SOCR. g. 55.
notandus erat, quod adiectivum προςαντης idem esse latinum facilis opinatus erat, cuius propria potsistas est Praeruptus, quam ad animum Xenophon transtulit hoc sensu: quem admodum in reliquis rebus, quae bono fundi, et α nimi sα Iutem parant, non asper s. difficilis fuit, sed eas sine molestia positis a d milleb ae προρε inreoJ it nec in prαesente moνι is perieulo mollem se vel timidum Praestitit ves non mαgis mortem αυersatus est, quam rie Ii q u ai/ o na facile αdmisit. Animi roboro, quod ostendisse Socratem scriptor Inodo, iudicaverat, Polleat necesso est tum is, qui mortem non resormidat. tum cui nullam molestiam lacessit, ad temperantiam et continentiam, iustitiam, virtutem, alia ad spirare , quae sibi vere salutaria esse cognoverit. In his simul causa latet, cur ἐμαλακίσατο non alio quovi3 vacto usus sit. CL Baehr. ad Plui. Alcib. p. 170 sq. Namque ut adversarii argutiis experientiam quotidianam opponam: quamvis. Christiani virtutem' pro summo bono habeant, nori tamen aequali omnes contentione ad eam enituntuo, atque aliud est, mortem in bonis numerare , aliud eam forti anilio perferre. Illud
omnes Christiani credimus, hoc qui secerint, perpaucos historia summis laudibus extulit. Vocis προ ν ς vim tro- Picam non desuerunt, qui docto illWstravont, Wesseling. ad Diodor. Sic. XIV. init. et Elmster ad Eurip. Med. V. 375.
Ceterum Ουτω anto ουδὲ προς του θανατον neglectum, ut
Mem. IV, 4, 7. Plat. Apol. p. 21. D. Sympos. VI, 4. Schneider. ad Cyrop. VIII, 2, 23. et Lainh. Bos. de ellips. P. 778. Schaes. ed. - καὶ ἐπετεuσπιο) Improbat Sclineia
derus: is Nescio, inquiens, cin alibi ἐμιταε, θανατον Occurrat; media formα certe nemo usus est hac quidem signifeatione. Memorab. IV, 8. 8. - του γηρως αποροτελεῖσθαι et supra s. 6. τὰ του γήρως ἀποτελεῖσθαι, quod eidem arrisit prae altero. Miud exemplum notatae. Ιoc tionis tametsi frustra undique quaesivi, non dubito tamen, quin Graeci, mediae formae ibi maxime, ubi virium quaedam contentio, vel Passivi simul et Activi notio exprimitur, amantes citra offensionem dixerint ἐπιτελεῖσθαι θανατον. Promiscue Activum et Medium usurpatum video a Diodor. Sic. indic. s. ἐπιτελέω. Ex codice Paris. nescio quo Gallius Prodarit ἐπιτελέσατο, cui secunda manus augmentum addia
derit. Illud quam temere probaverit Gallus, ad Symp. I, 9. Vidimus. Neque vero quisquam interpretum talia ferat, qualia scriptor alias elegantissimus ossutiisse dicitur in Epp. Socrati. 19. απτοίηται γαρ ἡμῖν το ἱερον τῆς 'Αρυμιdος
94쪽
ADNOTATIONES IN APOL. SOCR. f. 53. 54. 79
μαλα αριπρDila τι. Καὶ πεοι φυτευσεν ο χωρος καὶ ανελαι ἱερον εἶναι, ita, ut arbitror, restituenda: αριπρεπές τι καὶ περιπυτευθέν' καὶ α νεγαι ό χωρος ἱερος εἶναι. Quicunque depravatum perspexit illud περι τευσεν , seri non potuit, quin nomen o χωρος retraheret. S. 34. 'Εγω μεν δὴ κατανοῶν' - ἐπαινεῖν) Τotum locum e penetralibus graecae linguae deductum egregie, ut
solet, illustravit versione Vernacula adiecta Bermanu. ad Viger. P. 799. - των αρεetῆς ἐφιεμενων) Hane lectionem a Zeun. et Sobneid. Peceptam firmat' siclos edd. Reuehi. Cast. Hal. Bryll.. Steph. 2. anum. Leones. 3. et biss. Pariss . Operarum eni in vitium των ήρετῶν ἐφ. ex Steph. 1., in Leoncll. 1. 2. 3. Bach. et Weish. permanavit. Malo igitur Leoncla v. 3. : o Pro εἰ δέ τις τῶν ἀρετων ἀμεμενων scriptum, in quit, in uno reperi etaemplari lucubrationis secundae Ta vinensis εἰ έ τις των ἀρετῆς ἐφ., quae omnino elegantior est lectio. Iino non tam elegantior quam rectior, Vid. g. 17. et Mem. IV, 8, 11. οι αρετῆς ἐφιέμενοι πάντες ἔτι καὶ νυνδιατελουσι παντων μαλιστα ποθουντες ἐκεῖνον, ώς ωφεDμω- τι τον οντα προς αρετῆς ἐπιμέλειαν, quae auctorem apologiae sibi augenda putasse, mire satis iudicat Schneiderus. Idem ad ἀξιομακαριστότατον : is Nec hoc vocabulum, ait, Xenophonteum est. Oportebat diei, απαξ λεγομενον esse, quum
nihil hue iaciant loci e CDOP. VII, 2, 6. Aliors. S. 27. Memor. II, 1, 33. et Anabas. I. 9, 6. excitati, rubi μακαριστος S., μακαριστοτατος reseritur; nam qui μακαριστος audit, non semper is ἀςιομακαριστὸς dici potest, et Contra. Praeterea απαξ λεγομενα quum in omnibus scriptis etiam inminutissimis occurrunt, tum apud Xenophontem frequentissima sunt Adicctiva ex ἄσιος composita, ut ἀξιοστρατηγο- τεροι, ἀξιοσπουδοστοτεροι, ἀςιοτεκμαρτότερον, ἀξιοτιμότερον, quorum numerum Lerici Xenoph. ope non attinet augere. Ceterum post mortem Socratis secundum Diog. Laert. II, 43. - Αθηναῖοι δ' ευθυς μετέγνωσαν, ωπε κλεῖσαι καὶ παλαιστρας
καὶ γυμνάσια ' καὶ τοὐς μἐν ἐφυγάδευθαν, Μελίτου δὲ
θανατον κατεγνωσαν ' Σωκράτη δὲ χαλκῆς εἰκονος ἐτιμήσαντο, ῆν ἔθεσαν ἐν τῶ πομπείω Aυσίμου ταυτην ἐργασαμέν οπι υνυτον τε ἐπιδημησαντα αυθηαερον ἐξεκηρυἱαν φακλεωται 'oυ μονον δὲ ἐπὶ Σωκρατους 'Almναῖοι πεπονθασι τουτο, αλλα καὶ ἐπὶ πλεέστων oσων, ad quem locum Videndus Menag. . ex cuius adnotationibus sua hauserat Zeuia. ad s. 26. cc
etiam Allati ad Epp. Socrati. P. 227 sqq.
95쪽
S. O veteribus oditionibus et codicibus
leuotaVeram. - Interpretationem dici non potest quoties a Schneideriana diversam salsainquo editiones vetores exhibeant. Nec minus Variatur pariter et peccatur in accentuum et spirituum collocatione.
g. 28. ἐλιγελασαι Beucti. Cast. Hal. Bryll. et Stob. ed. g. 4. φανω eaedem editt. ut g. 4. g. 7. g. 8. S. 20 etc. Naior etiam inconstantia locum habet in euesiticis. f. 21. υno σου Cast. f. 29. μέγα τι Reuchi. Editur μη δε, ει δὲ, μηδ' et μὴ3', non tamen oti δε. g. 7. mi δὲ duer. Rouchl. Hal. sine Bryll. g. 15. ινγὶ δε ταυτα Reuchl. Hal. sine Cast. et g. 17. sd' υφ. iidem libri. Cf. Martin Praes. Sophocl. p. VI. Iota subscriptum recta omittitur. g. 6. Ορῶν Hal. g. 19. S. 5. ταυτὰ Steph. 1. 2. cum Ald. quod probavit Elinst l. l. P. 157. non adstipulante Buit ann. .ir. gr. lmax. S. 29. P. 115. Permulantur inter se δὲ et ὁ . I g. 4. 'En ει δ' αυτον Steph. 1.2. et Leonest. S. 19. συ δὲ εἰπε Reuehi. . . g. 23. οτι δ' Ουτως Cast. Hal. Bryli. Steph. 1. 2. invito Reuchlino. CL ad Symp. V, 5. VI, 2.
96쪽
Copulantur quae dirimendae sint g. 16. ἐξοτουπερ Reuchi. et μι ἐδυν. Q g. 26. et 27. S. 27. δη-ora Casti BaL Stob. Vid. ad Apol. fg. 8 et 22. Disiunguntur quae copulanda sunt s. 18. αν ευδαπαι ς Reuchi. ΗA CL ad Smp. Π, 15. IV, 29. 44. V, 5. Confunduntur Iiterae s et sis. 11. Μελητ- ReuchL.CasL Bryll. Hal. Parisa. A. B. ut β. 19. 20 et ubique, quod probabit Butt- mann ad Plae Min. p. 48. g. 25. si psala Cast. ιg. 32. τε mi κένω Casti et BryR CL ad Symp. VIII, 16. ApoI. g. 122.
g. 7. απολῆσαι Beucta ημας et υμας se centi ea. Iiterae si et a g. 20. νοιιιλται Reuchi. S. 26. ατωρεχηται ReuchL Hal. et Stob. ed. g. 29. λεγηται ReuAEL Iiterae ω et Og. 34. ἄνδρως Cast. Γινωσκειν et γίνεσθαι rarius in boo Xenophontis libello, quam in aliis eiusdem operibus reperiuntur, V. c. g. 5.
97쪽
αγε ὁὴ sequente flurali f. 14.
ῶν repetitum g. 6. p. 41 sq. cum Fut. Indicat. et Optat post particula-i anterro gandi S. 16. -- deest ante Oplativ. p. 39 sq. αντιδικος S. 10. αξιομακαριστοτατος f. 34. απαξ λεγο αενα nihil contra libri alicuius integritatem comprobant, Vindic. Apol. g. 6. p. 19. Cf. p. 60 sq. απιστεῖν p. 52. αποκτεένειν, απέκτονα g. 29. ἄοα. usus quidam f. 28.
Adiectivis pronomina POSSess. adduntur, τοις ἐμοις ευνοις
Aorisius in re subito prae , terita p. 53. Apollodorus f. 28. p. 8. lege: πολλοδωρ γApologiam Socratis multi seripserunti, Vindic. MoI., i ta . Xenophontea. genuina, i i shil. . Aristides Iaudat Xenophontis cyneget. in Vindic. Mol. 1pit. P. 11. ArHan. de venat. respicit venopli. de venat. in Vin- dici ApoI. 'init. b. 11. 'Articulus in Subiecto orationis deost g. 1. repetitur Post τα αλλα g. 32. τα ἐν καταλυσει του βίου g. 30. τα ἐκ τῆς δίκης εἰπεῖν f. 22.τα μαλιστα g. 18. P. 59. τοδ ἐαὲ -Mτεῖσθαι g. 17. P. 58. Augmentum in ετοιμασαμην S. 8. ἐβουλομην f. H. CLS. 28. ευτυχει, ευεργέτουν
98쪽
P. 38. Henit.' duobub uno nomine Penden a s 8. P. 44. , ubi cst Buliniann ad Demost h. Mid. g. 7:Ρ. 17. Graeci ovationem
tem dicindi rationem f. SP. 47.
S. i. P. 30. Dio Chrysost. Orat. 54. a l. 26. M P. M. Diogenos Laert. II, 23. ad , ita, 17. .
99쪽
ως et οἶδ' . τι i. e. P. 40. Imperfectum non pro Aoriatos. 14. P. 62 MInfinitivus sine articulo Su stantivi instar f. 80. p. 74.
apicit apologiam s. s. p. 40. Iudices Atheniensium notantuT P. 37.
Cicutae HS P. 43. coniunctiv. Post relatisa Pronomina et coniunctionea
Mντοι in interrogatioue g. 3. p. 34 sq. Medium, eius vis F. 33. Maximus ΤΠ. Diss. IV, 2.
ad 4. 2. IX, 1. l. 14. P. 54 Melitus S. 11. et Meletus vidis Levior. Iecu. div
Xenophon emendatur et d laud. in
Anabas. II, 6, 29. ad L 3vOeconom. I, . 17. ad s. 17., P. 57. rda venat. HV, 3. ad s. 13. XII, 6. ad s. m. et vid.
vindie. Apia. P. 11. MetnorabiL extrema pars multis modis interpolata est aut Xenophonti a P sita, vid. Vindio. Apol.
103 p. 23 sq. I, 2, 31., ad s. 24. II, 1, a L ad s. 13. II, 2, 5. ad F. 30. II, 6, 13. ad s. 17. P. 58. II, 7, 8. ad F. 26. 11R1, .8.et 10, 1. ad I. I. P. 33. P. 11, 3. ad s. 26. Iv, 3, 2. ad g. l. P. M, IV, 8, 6. ad s. 5.
100쪽
. 8. ad s. 6. g. 10 . xad rexis compendium scribendi
οἶδα, ἴστε interpositum f. m. x lamedes s. 26.
s. 12. sed optativum sina scripserit Psato, dad. P. 20 αν s. s. l. 17. p. 57 sq. Protag. l. 82. ad APOl. Ουτa repetitum f. 24. g. 17. p. 58.
IT, Beuchlini editio Apologiae
παντως - παντες g. 20. .i P. 15. et P. X. παραγεοθαι λαrey g. 4. P. 35. v v ε 11. Σ.πας, παντες - πάντως f 20. μηνια et σωφροσυνη a Socrate ἐκ παντων g. 17. p. 56. non distinguuntur s. 14. περ s. 27. i Σωκρατη et - την s. m. περὶ, περι τινος αγοθός Socrates quorum criminum s. 21. - περι τινος epo-- accusatus suerit s. 10. --ridiis s. 8. - περὶ et viae litem suam non aestimavit P. 53. . . P. 22. eius Apologiam PIu- περιπιπτειν τινὲ g. 30. p. 75. rea olim acripserunt P. 2si.