장음표시 사용
81쪽
66 ADNOTATIONES IN APOL. SOCR. f. 25. I6.
Graeci hoc in genere licere existimaverint, toti quippe ab aurium iudicio pendentes. f. 26. ου γαρὶ Stobaeus scriptus oυτε 7. Ferrem ουδὲ γαρ secundum not. ad Symp. VIII, 21. Sequentibus αἰσχρον ἐστι in Nss. Pariss. A. B. interpositum γαρ quorsum Spectet, non magis equidem perspicio, quam quid sibi lacuna
velit oxigua eodem loco apud Reuehlin. conspicua. Suspicor voculam istam alienum locum occupasse, aut explicandae particulae δε proximo subiectae insemiisse, aut denique ex αρα depravatam esse, quod Graecorum certe usus hac in sede
admittit, ut docuit Heindoi s. ad Platon. Gorg. 158. P. 250. et Protag. g. 1l0. p. 624 sq. Uberius eadem persequitur, qui Mem. 1inem interpolavit g. s. 'Aλλα μην εἴγε ἀδίκως
τουτο, a γε ff. εἴπερ l το αδικεῖν αἰσχρόν ἐστι' ἐμοὶ δὲ τί αἰσχρον - λέρους δυνασθαι περὶ ἐμοὐ τὰ δίκαια μητε γνωνια μήτε
ποιῆσm; Sic enim quae recentiores editores mirum quantum eXercuerunt, scribenda esse arbitror. - Παλαμηδrio Aretinus: Pallamides. , , De Palamede similiter sensit Memor. IV, 2, 33. Socrates, aliter vero Xenophon f J de Venatione I, 11. Ita Schneid. ad Mem. IV, 8, 10. Verum qui utrumque Iocum aliquanto accuratius contulerit, tantum abesse videbit, ut sibi repugnent, ut optime inter se conciliari possint. In Socratis mortem Euripides dicitur Cecinisse, quae proseruntur
a Choro in Palamede, vid. Valchenis. Diatrib. in duor. M. fragm. P. 190 sq.
Πάνσοφον, ω Λαναθιγαν Ουδέν ' ἀυγυνουσαν ὶ Ἀηδονα Μουσῶν Tων 'Eλλαναν τον αριστον. Quibus auditis intellecto quid vellet indicatum poeta, sertur totum theatrum illacrymasge. Sod quum ex Valescetiarii sententia Euripides rebus humanis ereptus sit Obinp. 93, 1., Socrates natu minor demum Olymp. 95, 1., seri troii potest, quin hoc evenerit, quum post Socratis mortem Euripidis repraesentaretur Palamedes. Adde Diog. Laert. I. I. feci. 44. Aristoph. T. VIII. Ρ. 292 sq. Platon. Apol. p. 41. B. et utrobique interpretes. Lucian. D. Nort. XX, 4 o κρατης δε, cu Αἰακε, που ποτε αρα Vulgo αραJ ἔστιν;
Αἰακ. μετὰ Mστορος καὶ Παλαμηδους ἐκεινος ληρεῖ τὰ πολλα, denique Heyno Excurs. ad Virgil. Aeneid. II, 8h. p. 327.
A Stobaeo manu exarato totum membrum a παραμυθειταε
82쪽
ADNOTATIONES EN APOL. SOCR. g. 26. 67
usque ad ἀγαθὸν abesse testantur. Nox omnes libri οἶδ oti
sine copula. quae meo quidem sensu magis hic Digeret, quam in loco gemino Memorab. - μαρτυρησεται in Reuchi. Cast. Ilai. Bryli. Stob. ed. Stepti. 1. Leoncll. 1. 2. 3. μαρ- τυρησ&eε, quod Vitium auctoritate Steph. 2. Gest . et marm. Leo ucss. 1. 2. 3. sustulerunt BaCh. eumque secuti. Futurum medii passiva Vi collocari, nulla nunc causa est Cur exemplis firmetur, quibus abundant Grammaticae nostrae Matthiaag. 496. p. 690. et Poppo Thucyd. I. p. 192. Restituenda fortasse eadem forma Xenophonti codicum ope Memor. II, 7, 8. ἐπιμελησομεναι, III, 11, 3. ut cop. 7. 9 , ἀπολυσονται Cyrop. VI, 2, 37., ibidem V, 4, 1 T. Fischoro ad Woller. III, b. P. 63. ζεραπευσοιτο Praeserenis, Vix du
ληλυθυτος χρονου.) Paris. A. ἐπί τε του λ. Mem. I. I. οἶ δα dε ora καὶ ἐγω ἐπιμελε&ς τευςouαι υπ' ανθρωπιον, καὶ ἐὰν νυν ciποθανω Ουχ oμοίως τοῖς ἐμε αποκτείνασιν ' οιδα γαραεὶ μαρτυρησεσθαι μοι, οτι ἐγω ηδίκησα μεν ο υ ὁ εν απω ποτε ἀνθρώπων ου δὲ χειρω ἐποιησα. βελτίους δε ποιεῖν ἐπειρωμην αδε τους ἐμοὶ συνοντας, ad quem locum verbosa exstat Schneideri disputatio, qua partim in unive sum, partim IVeis i causa ostendere conatus est, nihil non in hac Apologiae parto perverSe et contra graecae linguae legea expressum esse. AC Primum quidem miratur, quomodo cum Fulum μαρτυρησεται υπο του ἐπιοντος χρονου coniungi possit cogitatione praeteritum tempus 2 Sed ges, quod o Meinor. inepto hic circumscriptum esse putat, si veluti in partes suas dispescere Volumus, tribus continetur temporibus praeterito, instante et futuro. Praesentis temporis testimonio uti Socrates non potuit, Propterea quod ob iniuste facta, si diis placet, modo mortis condemnatus erat; itaque suturum
tantum et praeteritum tempus nominare Coactus erat. Futurum autem tempus P α riter et Praeteritum mihil est αbuntur . nihil obstat quo minus dicere liceat ei, qui in futuro tem ore de hominibus in posterum viventibus et in Praeterito de vita Inox futura cogitat, quam integram adhu C transegerat. Verum quid Opus est meris argumentationibus, ubi sermonis leges explicationem permittunt, qua nihil est in utriusque linguae scriptis ut frequentius itatoIerabilius 2 Paucissimis enim verbis Socrates idem pro sus est, quod compluribus sic potius dilatandum fuisset: ola' ora ἐμοὶ καὶ Ono του ἐπιόντος χρονου μαοτυρησεται,κca ora uno του παρεληλυθότος χρονου μεμαρτύρηται, s. ουτω καὶ ωπo του ἐπ. χρονου ἐμοὶ μαρτυρησεται. ωςnερ καὶ
83쪽
, υπο του παρ. χρονου μεμαρτυρηται, I. e. quemadmodum praeteritum tempus, li. e. aut Vita Probe Peracta, aut homines', qui me uni vixerurit, mihi ies laeti sunt, v1d. 17 44. etiam q ui pose me Niυ erit, festa bun rur. Sensum loci bene assecutus cst Thurotius vertendo: I at meme la seruae confianeo, quo i aVenir, ocissi bicii quo Ie passi temoigneront en ma saVeur, etc. LopSus autem est more suo Guilius: Etsi dissicillimum est. locos geminos ox eo genere ager re, quod certis Tegulis non nititur, tamen quae cum illis contendant'r, digna sunt ως πρασσεις κακως,
ἶσονπερ ευ ποτέ, quae illustravit Hermanu. ad Viger. p. 86'. ἡ αεῖς ομοιοι καὶ τοτε καὶ νυν ἐύμὲν. de quibus vide ud Poppo de Elocvt. Thucyd. I. . p. 288. et Scibaec mi Sopli. Anti et V. 18 l. , α γονευον more o φῶν O oμουὁnu ere in Soph. Oed. Ileg. V. 1481 sq. commode, opinor, explicare possumus, ut in εστια Iatere putemus ην, ast in ortuos Oedipi Parentes reserendum, Xenopli. Hellen. VI, 3, 4. Callias in Oratione coram Lacedaemoniis ia ανδρες
omnino non' admittebat. Qui igitur πονηροτερον dixit ρro
νει co, Xenophontis metate non vixerat. SCIens Praetereoroliqua, in quibus tum 'Veiskii opiniones reiicere, tum discrimen, quod inter hominem χείρω et πονηροτερον vite , cedat frustra laboret exponere. Iure enim mireris, quod prioribus editoribus in montem non venit loci Platonici Apolp. 25. ly., in quo g)έρε δή, ait Socrates, ποτερον εμεεὐάνεις δευρο ως διαφθείθοντα το'ς νεωτέρους καὶ π o η-oοτέρους ποιούντα ἐκυντα ἐὶ ακοντα, qui, Si quis alius, liquidissimo evincit, aurea aetate loquendi formulam tam acriter impugnatam non tantum usu Venisse, Verum etiam in locum criminationis: διαφθείρει Σωκρατης τους νέους ad , fastidium usque in utraque Apologia recurrentis substitutam fuisse, nisi sorte Platonicum quoque libellum a Graeculo' nescio' quo profectum esse quam evidentissime demonstrabis. Quos Mem. I, 2, 61. IV, 8, 10. Socrates μλτίους ποι=Neu narratur, antequam in eius sese disciplinam tradidissent, iton minus πονηροὶ quam ἀγαθοὶ dici poterant, quemadmodum si quos πονηροτερους esseCiβSet, non Video quidlu antea
84쪽
αγαθοὶ et πονηροι nuncupari potuerint. Celerum similiter ad probitatem suam provocat Socrates in Memor. IV, 4, 11. et Plat. Apol. p. 33. l . Denique quia Mena. IV 8, 10.
Verbis ἐγω stidiaησα . 4ὲν ουδένα πωποτε ανθρωπων ουδὲ χειρω ἐποιησα adiiciuntur, quae si abessenti nemo desideraret: βελτίους δὲ ποιειν - ἐπειρωαην , contra in Apologia simpliciter sequitur ευεργέτουν, illa oratio digna Schneidoro Visa ost, quam Socrates cum disci lis habuerit, hanc ut maguificam culpat gloriosam et taleui, quae Socratem Coram iudicibus loquentem quam maximo dedecueriti At Mein. g. 7. do amicis suis do crates loquitur quasi absentibus: HerinO-genemque ex eorum Num oro eximens, atque g. 10. ut ieiuna illa ciusdem locutionis repetitio ουχ ομοίαν et Ουχ ομοίως displicet, ita alterum enunciationis partem, qua tui toagentes non eandem, et iniuriam Patientes, samam manora dixerat, qui lacum Ox Apologia illuc transtulit, ne Verbo quidem attigit. Pro eo enim, quod post τους ἐμοι συνοντας attenti lectores exspectare debent: seci iniustitiae notam posterἰ iudicibus meis intirent, velut re optime gesta addit: talitacum Hermogesne et cum celeris collocutus est; cum Ceteris' quibus 2 At cum solo Hermogene inde a sectione 4. Verba secorat. Sed si qui nihilo minus Schneideri iudicio subscribere velint, eis auctor sum, ut Platonis Apologiam lectitent, cuius μεγαληγοριαν ipse Xenophon S. 1, innuit; quo facto non Poterunt, opinor, quin aut omnes istas apologius suspectae sidei esse ρ aut oumes genuinas Statuant. ευεργετοννὶ Sic cum Reuius in . et codd. Paviss. Hal. Stob. edit. Steph. 1. 2. Leoncll. 1.2.3. Zeuu. et Schneid. , namque ευηργέ Ουν Praebent Cast. Bryll. Gesnor. Bach. Wcish., eademquo forma in Ages. IV, 4. iussu Paris. A. priin. In. neuchliu. aliorumque editionum volt. pellenda est, Vid.
not. ad F. 8. Lobeck. ad Pli nich. P. 1 53 sqq. et Poppo
Thucyd. Eloc. P. 227. Ages. II, 23. ευτυχει. De ei at. XII, 6. ευτυ1ουν, ubi subsequuntur Verba σπανίωντες γαρ καρπων το - , ἐνοικισαν olim τ0υς κυνηγετας μὴ κωλυειν, δια το μηδὲ ι τῶν ἐμὶ τetu rii φυομενων αγρευειν, o quibus non iniuria Schneidoro illa δια το suspecta suerunt, quorum iu locum nescio an scribendum Proponam δια τουτοPotius quam κωλυειν δεῖν, τo μ. Sed missis his nugis non possum mihi temperare, quin Dionis Ch uost. Orat. LIV. p. 281. ed. Reisk. locum apponam. των μεν θαυμαζομένων ἐκυ ίνων σοφιστων ἐκλελοίπασιν οι λυοι, καὶ Ουὁἐν si ταονοματα μονον ἐστιν' Οι da Σωκρατους Ουκ ola' οπυς διαμένουσι καὶ διαμενουσι τον απαντα χρονον ' τουτου μὲν
85쪽
ro ADNOTATIONES IN APOL. SOCR. F. 26. 27. '
g. 27. Εἰπων δὲ ταυταὶ Stobaeus Us. ειπων δὴ τ. omisso δὴ post ομολor. , dein ομματι obtulit; cum eodem ct Aretino
mox Gesner. et Zeun. σχηματι scripserunt, obsequentibus
Woiskio et Schnoidero. Idem est in ed. Cast. , sed pluralem, cuius mutandi nullam nocessitatem expulo, exiit hcnt Reuclit. Boll. Hal. Stepti. 1.2. Leonci l. tros, Bacb. una Cum M ss. Pariss. A. B- Π τουτο; εἰπειν αυτον, ἡ αρτι δακρυετε; Nelius vertit Ernestius: quid hoc rei estp an nunc demum
ploratis P quam eoniecit τι τουτο εἰ αρτί δ. Hic quoquo Reuchi. Cast. ΗH. Bryll. et Stob. ed. νὶ ἄρτι , ut Postea
Praeter Cast. et B l. 2. ωτε ἐξότουπερ, unde rστε ἴτουπερ dedit in utraque editione Steph. , ἴστε ora L oτουπερ Cast. et B ll. 2. Ου γαρ παλια ἴστε, οτου παρεγενομην Paris. A. itemque B., nisi quod ἐξ οτου περ ἐr. correxit. Stephanus 2.: o Deese videtur ora, ut sic legatur ora οτουπερ ἐγενομην. Alioqui posset suertassis et ita legi, ου γὰρ , ως παλeri laxa. ἐξ oτουπερ elo. Ρortentosam lecti nem inde Baesitus consnxit ου γὰρ, παλαι ἴστε, ori ἐγ.,
κατε p., quae nisi deletis παλαι laeta aut certe ἴστε constare non poterit. Leonclavianae 1.2. S. POSt κατεηγητισια demum, ora Teiecerunt. Secutus sum Ms. Stobaeum, ubi est ἴστε οτι ἐξοτου παρεγενομην, Gesner. Zeuri. Schnoid. Weish., qu Miam ab nostro loco nonnihil disserunt et ea, quorum integritatem tuetur Iacobs. Additam. ad Athen. p. 271 sq. , et quae ipse ad Symp. II, 13. VII, 2. obser, avi. Ceterum egregie ad h. I. Thurelius contra grammaticos disseruit, qui in graeca lingua eXpletivas Teperiri particulas sibi aliisque persuadero audeant, inter alia dicens: DPour Peu qu'onxeflectisse ais Ia philosophae du Iangage, on reconnali bientot, qu)il est impossibIe, qu'une langue ait uti grandnombro de mois insignisianis et supersus, comme te particules prεtendues expillives; et par exemple, dans De Passagede Xen. 1e mot περ Houto uno sorte d'ammation plus positiva a Ia pensee qua la proposition eurime: 'Eξ oτου περ ἐγενο- μην ne signino pas simplement is depuis que te suis nής maiari .es le moment meme de ma naissanoe. - τοῖς ἐμοις ευνοις Steph. 2.: is fugis placeret τοῖς ἐμοὶ ευνοις. itemque in
The aur. ling. gr. T. V. p. 1067 s, sed in edit. Priore vul-
86쪽
AD TOTATIONES IN MOL. SOCR. F. 27. 28. 7l
gatam ferri pusse coniecturae adiecerat. Fluctuatur scriptura
Cyrop. II, 2, 22. inter ἀνηρ συσκηνος ἐμος et ανηρ ημῖν συσκηνος. Tu velim illud resneas et praeter Schaes. ad Apollon. T. II. Ρ. 169, quo Schneiderus testo utitur, inspicias etiam PassoW. Meli. criti. in Aesch, Pers. p. 45 sq. Extroma sectione Paris. A. καταλυων τον βίον, scribae vitio. - ως ευπραγουντος ἐμουὶ Constructione notissima post
Matthiae gr. gr. f. 568. p. 829. Quod ἐμου scriptum est
a Ot1 μου, notabis potius, quam Corriges. Thomae autem Mog. p. 389. ευ τραγεῖν formulas ευ πραττειν posthabentiri ullam sdem habendam esse, ad eum locum declararunt interpretes. Ceterum ut minus probabilia narrat Diog. Laert. II, 35. προς τον εἰπόντα, Θανατον σου κατέγνωσαν 'Aθην ιοι, Κακείνων, φησὶν, si φυσις' οἱ δε τουτ Ἀναξαγόραν πασὶν εἰπεῖν, ita Socrates non magis mortem Veretur apud
Plat. Apol. p. 40. E. 4 l. D. g. 28. 'Aπολλόδωρος) AZeunius: ,, De amore et studio Apollodori erga Socratem υἱd. Memor. III, 11, 17.- mat. Phaed. feci. 2. et 66.r inprimis Plat. Symp. se l. 2. et Aelian U. H. I, 16. His addas licet Plutarchuin in vita Catonis min. S. 20, ubi Favonius, amicus et aemulus Catonis, fuisse traditur cum furore quodam admirationis oliς ὁ Φαλη- ρευς Ἀπολλόδωρος ἱστοριαται περὶ Σωκρqtην γενέσθαι τον παλαιον ἐμπαειὶς. IVeis ke. Prae ceteris compara Wolf. Introd. in Plat. Symp. XL sq. Socliones 28. et 29. totas Stobaeus p. 95. excerpsit, licet f. 29. cod. A. omiserit, statim cum edito ἐπιθυμητης μὲν ων exhibens non improbante Zeunio, qui notandus est ideo, quod sibi persuadere potuit, Particulam αρα in edd. Rouchi. Cast. Hal. BryIl. Uei .,
quibus accesserunt basa. Parisa. A. B. X., post ε&is coli Catam ex similitudine sequentis αλλα inepsisse. Omittor coeperunt Steph. l. 2. Looncll. 1. 2. 3. Bacti. et Schneid., Perperam, ut arbitror. Eoque enim discrepat hic usus Particulae a pervulgato illo, quem habes Cyrop. I, 3, 2. Ἐρω- τωσας ὁὲ τῆς μητρος αυτον, - απεκρίνατο αρα ό Mρος. VII, 3, 6. δευτα tiκουσας ὁ Κυρος ἐπαίσατο αρα τον μηρον. VIII, 3, 25. Σακων δὲ Atium; ς ανὴρ άπέλιπεν αρα
in quibus frustra haesit Boihius, quum ad ἰδιωτης respiciat ἄρα. Anabas. IV, 6, 15. Cyrop. IV, 6, 4. Καὶ τοτε μὲν ανιαθεὶς ἄρ ουτος κατέσχεν - τον φθονον. I, 4, 11 - Καὶ o Κυρος λαβών ἐδίδου τε αρας τοῖς παισὶ καὶ αμα ἐλεγεν. Ante Schneid. pro αρας legebatur αρα, nu Per RPoppone revocatum. Malim deleto λαβων Participio ἐδίδου τε
87쪽
αρας. Quam facile λαβὼν tanquam interpretamentum Vel Eproximis huc inferciri potuit l, Hesych. αρασθαι, ελεῖν, λανι- βανειν. Sensum voculae αρα II. l. reddiderim: . er so te in seiner Einyali. CL supra ad F. 26. - 'Aλλα τοὐτο εγωγε Weiskius: is Non Apollodoro, sed Xantippae uxori Socratis
Itoc tribuit Diogenes in vila Socratis p. 41: Tῆς γυναικος εἰπουσης, 'Aδίκως αποθνήσκεις; δεν δὲ, ἔφη, δικαιως ἐβου- λου; Etiam Tertullianus in libro de animα Xantippao id tribuit, et Valer. Max. VII, 2, ut docet Menagius. Videmtionbach. ad Plat. Phaedon. p. 234. et Nonag. I. I. 35. Valer. Max. VII, 2, 1. scorrige SchneiderumJ addit: Ο
immensam sapientiam, quae ne in ipso quidem υitae excessu
obliuisci sui potuit J In his δικαίως η αδίκως Stobaeus η ἀδίκως praetexiens facit, ut suspecta haec duo verba habeam. Editio tamen Trinc. etiam superiora haec ora ορω omisit. g. 29. ἐπεγελασαι ' Aέγεται δὲ καὶ Rouctil. Hal. Bryli. Steph. l. 2. Leonesi. 1. 2. 3. Bacb. Et Arelin. ἐπιγελασαι ante Steph. ἐπιγελασαιJ λέγεται καὶ, quibus ing niosus Castalio ita succurrit, ut scriberet ἐπιγελασαι λέγεται, καὶ Aνυτον. Vides igitur, pravam interpunctionem parti caeae δὲ eiiciendae occasionem dedisse, de quo corruptionis genere frequentissimo vid. Leviores quaedam loci. divers. Quo minus dubitari potest, quin sinceram Stobaeo et Codicibus Pariss., si quid ex silentio Gallii colligi potest, Praeeuntibus receperint Zeun. Weish. et Schneid. - υνυτονὶ visci, erus ad Platon. Apes. S. 10.: is Anytum fuisse coriarium squalis fuit etiam Cleon ab Aristophane derisus Equit. V. 58. J atque adeo δημουργον, intelligi potest a Xen. Apes. f. 29. Opifices autem etiarn res civitatis curabant apud Graecos, quem morem ridet LXenoph. de rep. Asteri. I, 6.J Cicero p. Flac. p. 7 a. De eodem Anyto Socrates in Plintonico Menone se t. 18. αἱρουνται γουν αυτον ειὲ τας μεγίστας ἀρχάς. Amator Alcibiadis fuit, testa Plutarcho Alc. e. 4. ita Schneiderus, quem adi etiam ad Hellen. II, 3. . 42. et Memor. I, 2, 37. Nam quae praetexea h. I. aiunotat, ducta sunt ex Wesseling. ad Diodor. Sic. XIII, 64, cui adiunge Iacobs. Socrat. p. 144. Butimanti ad Platonis Men. p. 47 sq. et Orelli ad Epp. 'Socrati. p. 195. Post mortem Socratis, quas incidit in Lachetem Archontem, facinoris Populum poenituit . qui ut Molitum capitis damnavit, ita Anytum urbe eiectum Heracleotas lapidibus cooperueruNt. Testimonia collecta suppeditabunt Wesseling. I. 1. XIV, 37. P. 535. Bip. et Menag. ad Ialag. Laert. II, 43. CL etiam
88쪽
NOTATIONES IN APOL. SOCR. g. 29. 5ο. 73
1.2. Leoncli. tres, Bach. Zeun. Mei . et Schneid. ex Stobaeo ανὴρ oδε γε κυδρος. assentientibus etiam Pariss. A. B., Praeterquam quod γε particulam non agnoscunt, cuius Cum et origo et potestas admodum ambigua sit, non nolentibus Solinei dero et Schaosero uncis eam includendam putavi. Hesychnis κυὁ Hi explicat per ενδοξος, σεμνὴ , τιμία, ωτιμος ceteris Corruptis. Zonaras ed. Titimania. p. 262. Κυδρος 'δγαθος, τίμιος ' cino του κυδος κυδρος. CL Stura. . ad Orion. p. 105. - εἰ ἀπέκτονε) H. e. ἐπεὶ απέκτ. interpretibus Reifig. Conicet. I. p. 113. et ElmsI. ad. Med. v. 87. P. 94, qui V. 774. Ρ. 200: απεκτονα, ait, non videtur tragicia in
Castiga καὶ αυτον τῶν μεγίστων iure reiecit Zeunius. Tum rursus Stobaeus oυκλι χρῆναι τον υἱον ἐπὶ sic) βυοσ. Sed tribus o eodd. SchoW. ἔνην Ουκετι χρ ῆναι. Ex f. 30. nescio an probabiliter coniicias. silium istum aliquamdiu Socratis disciplina usum esse, donec pater Ossensus iis, quorum mentio hic iniicitur, stium doctrina Socratis relicta rei coriarias operam dare iussisset. Consule etiam Epp. Socrati. Oroll.
p. 196 sqq. - ώς μοχθηρος ουτοςὶ Stobaei oditi et scripti
ἁ μοχ ὶρος ουτος ' Iectionem noli tam Par i aestimare, quam videntur aestimasse editorea, vid. Woli. ad Platon. Symp. I, 1. et Viger. p. 448. Onmino incertum scriptor reliquit, utrum coniungere Voluerit ὁ μὲν ανηρ odε κυδρος ώς μοχ- αρος ἐστι, an potius dicere o μεν ανηρ οδε κυδρος ἐστι, ut, quae sequuntur, per se dicta intelligantur. Prius equidem ut simplicius praeseram. Pro seg. ος Ουκ iterum ιός inserunt Reuchl. Hal. Bryll. correctum a Cast. et serioribus. Extrema sectionis verba Stobaeus Partim depravata partim ita exhibuit, ut inter διαπέπρακται et Ουτος Iiaud pauca olim excidisse manifestum sit: ono ρος ἡμῶν καὶ συμφορώτερος καὶ καλλίων εἰς τον αεὶ χρονοπι διαnέπλασται ' χείρων da ἐστιν ὁ νικων.
g. 30. 'Oμηρος) MSic Hector, manu Achillis occum-bεns , illi interitum in portis Scaeis denunciat Iliadr χ , 358.
Bacb. o Atque Patroclus Hectori mortem denunciat imminentem Iliad. n , 851. CL Cic. Divinat. Ι, 30. nune. - ἔστιν οις των ἐν καταλυσει του μουὶ Non tam formula
89쪽
ἔ-ν ola, quae hominem eruditum morari nequit, vid. viger. p. 234. 750. Matibiae 482. p. 667, quam illud male habuit
Schneiderum, quod Apologiae auctor et οντων ad των ἐν καταλυσει του βίου et articulum ante Infinitivum προγιγνώσκειν ponere negleXit. Nihil igitur aurium iudicio tribuerit, qui asperam et hiulcam hanc orationem hyτιν οἷς των ἐν καταλυσει του μου οντων το προγιγνωσκειν τα μελλοντα Deilius tolerarit, quam suaViorem Vulgatam, quae scriptori placuit, minime illam, si bene memini, a sermonis legibus alienam. Etenim tam late apud Graecos palet illud circumscribendi genus, ut PIura recensere nunc pigeat praeter Plat. Apol. p. 25. A. μη οἷ ἐν τῆ ἐκκλησέρ, οἱ ἐκκλησιασται, - Gorg. ed. Findeisen. p. 349. et Fischer. ad Walter. T. III, b. p. 144, nec ullam offensionem habeant Memorab. I, 1, 8.et α δὲ μέγιστα των ἐν τουτοις ἔφη τους θεους εαυτοῖς καταλείπεσθαι. Artieulum autem ante προγιγνωσκειν desiderantes meminerint, quum Ioe una, quales innumeri exstant, similium verbis de rep. Laced. II, 9. Καὶ ως πλHστους δηόρπάσαι τυρους παρ' 'Oρθίας καλὸν θεὶς μαστιγουν τουτους iλοις ἐπέταξε, tum eorum, quae ad Symp. VIII, 13. notavimus. Ernestius cum Larcherio in versione francogall. ed. 1767. Iegendum proposuerat ἔστιν ola To ἐν κατά. rem Co sectam esse ratus, si duo exempla f. 13. et Memor. IV, 6, 15, in quibus accusatiVus Post ανατιθένm articulum habet, contulisset. - τα μελλονταὶ is Vaticinium imum, inquit
non eo animo, ut Pater Ilium mature ad frugem redire cogat, et rectius educet, sed potius, ut patri suerbienti de morte Socratis aegre faceret, Socrate non dignum censuisset Xeno
μωδουσιν, oταν μελλω ν ποθανεῖσθera' σημὶ γαρωανδρες, es ἐμὲ απεκτονατε, τιμωριαν υμῖν ηξειν ευθυς μετατον ἐμον θανατον πολυ χαλεπωτέραν νη Αι ' η οῖαν ἐμὲ πεκτόνατε; νυν γε τουτο et quae sequuntur. Nam haee sufficiant ad Schneiderum redarguendum; concludo enim, ut paucis desungar, hoc modo: υα ticinium quo Socrates iudicibus suis poenas gravissimas Praedicit, non leo animo, ut quam Primum eos αd frugem redire, et sup Iicio sese αδ solvere cogat, sed potius ut ini tis lis iu di ci b u o, qui se in s O n ι em damna verrent, quam aegerrime faciat, Socrate non dignum censuisset Plae of --Hellen. I,
90쪽
NOTATIONES IN APOL. SOCR. S. So. Si. 75
7, 5. OI στρατηγοὶ βραχεα εκαστος απελονησατο, ad quem Iocum Schneid. - Sic rema, inquit, edd. vete. et Morus: sed Stepli. dσι βοαυως. f 1ectore uon ablegato ad Wunderisis. observati. erit t. p. 52. Brunck. ad Soph. Antig. V. 1339. et Oed. Tyr. V. t 80. In Verbis xiv o πατὴρ patrem Reuchlin. παἶρ expressit eodem paene compendio, quo matrona alii codices, quod vido apud Matthiae ad Eurip. phooniss. V. 607.
Nox Paris. B. ἐπιμελειτην. - προςπεσεῖσθαι τινι aIGχρα Dra θυμ re Quae verba praeter Paris. B., cuius a prima manu Dativi loco τινα scriptum fuerat, tuentur omnes et
scripti et editi libri. Locutio tamen ipsa Sclinei dero bilem adeo movit, ut indignam antiqua Graecia appellare auderet. Num sorte περιπεσεῖσθαι Poposcit, quod qua vis pagina Iogonlibus se cum Dativo iunctum olleret, ut Isocrat. NicocLP. 26. L. ως ελαχίστοις τοῖς Gμ αρτ/ὶμα σι περιπέπτης. Eurip. Boc. V. 492. Ομως δέ μοι θανεῖν Elii, πρὶν οἰσχρα περιπεσεῖν τυχη τινί, ubi Vid. Boissonad. , et praeterea Ma
uitae gr. gr. S. 394. p. 534. L . Xen. T. III. p. 5262 An
Futuri forma viro eruditissimo improbata est 2 Atqui aliam, atque legitimam illam, non sus ecit, quam exemplis illusis tam dabunt Fischer. ad Wesser. T. III. a. p. 162 sq. et Monk.
ad Eurip. Alcest. v. 185. An denique ut F. 19. πονηρῶν
ηδoνην reiecerat, ita hic quoque αἰσχραν ἐπιθυμέαν repudiat' Non liquet, hoc unum eXploratum habeo, verbum στρηςπίπτειν una cum ceteris compositis hac in De proprium asse: Isocrat. Sophist. 10. P. 511. προςπεπιωκοτες ταῖς ἀλαζονείαις et os. Statibaum. ad Plat. Phileb. g. 87. p. 121.
f. 31. Tαυτα δ' εἰπων) Ut cognoscant lectores, Vaticinium Socratis ratumne factum suerit necne, simulque ut luculento aliquo exemplo doceatur, nihil accusatores de arte liberorum recte educandorum calluisse. ultimis magistri sui vocibus adnotationis instar adnexuit Xenophon, quae ad fidem magistri luendam propemodum necessaria essent. CL Introd.
f. T. Videant igitur alii, quatenus adolescentis illius fatum dignum fuerit, quod sedulus scriptor silentio praeteriret - ουτε νυκτος ουτε ἡμέρας9 Mem. III, 11, 16. Ουτε ημερας ουτε νυκτος. Anabas. II, 6, T. καὶ ηαέρας καὶ νυκτος. V. 9, 11. ημέραν καὶ νυκτα. Cyrop. II, 3, 23. Mem. II, 2, 8. et g. s. ubi obiter moneo, antiquum ουδε pro oυτε
Schaeseri monitu ad Dionysi Compos. Verb. p. 36. T Vocandum esse. Sed non longius ab oratione Xenophontea alter ordo
declinat Symp. 4, 48. Αnabas. VII, 6, 9. Hieron. VII, 10,
unde corrigo Lex. Xen. Τ. Iv. p. 214. Aequalis inconstantia Iocum habet non solum apud alios Graecorum scriptor , V.