장음표시 사용
261쪽
ruam ipsis committi arbitror ab Episcopis, quos:hristus Ecclesiae Rectores constituit. Nam Scriptores Annalium Ecclesiasticorum Florentiae, quod superiori loco scripsi, Presbyteros interdum appellari Sacordolos seoundos, aut sectandi ordinis, ut distin gnantur ab Episcopis, qui Summi Sacserdotes, aut Saccrdotes primi ordinis dicuntur, exinde conficere so posso censuerunt, mo Sectari falsam sontentiam illorum, qui a Christo repetunt Parochorum jurisdictionem. Ego vero me ab hac sententia quam longissimo abesse profithor, idque satis mo significasso arbitror argumentis illis, quae mox attuli, et sciri Ptoribus, quos ne praeter institutum meum longiores3om, indicavi. Presbyteros vocavi MCordotes sECundos, non quod in iis aliquam agnoscerem iurisdictionem ab Episcopo non delegatam, sed tantum ut eos distinguerem ab Episcopis, qui sunt Sacerdotes SNmmi, et quorum est in sua Eoc Iesia iurisdictio. Atque hoc sensu Patres Sacerdotes sectinuos Presby
epistola Dionysii Corinthiorum Episcopi ad Soterem P. apud Euse hium Histor. Eccles. lib. .. cap. 23. pGR. 359. edit. Taurin. 1746., in epistola , quam Cornelius P. ad Fabitim Antiochontim dedit apud Cous tantium
sol. 146., itemqne in canonibus Apostolorum tantum maximurtim urbium Eoolosiae memorantur. Si qua udo Parochiae vox occurrit, ea dioecesis univerSa com Prehenditur ; quoniam antiquitus παροικι ,et διοικησις Oamdem significationem habebant, Ensebius Histor. occi s. lib. 2. CraP. 24. Pag. 75. edit. Taurin. 1746., Alexandor Epist. snvcl. apud Socratem histor. eCCIES.Iib. I. Cv. o. pag. 9. edit. Taurin. 1746., Epiphanius misi. ad Ioan . Hictros obm. ου. tom. 2. Pag. 513. Edit. Coloniae 1682., Concilium Ancyra nurri cara. 18. BPud Tahbcum concil. tom. I. Col. 1491. Edit. Vensi. , et An tiochenum cari. 9. ib. tom. 2. Col. 59O.
coni habebant locum, qui ea gerebant, quae sui Ordinis propria erant, uti observat Thomassinus Vret. est Nov. Eccl. disciplin. Par. I. lib. 2. Cv. 22. ratim. 2
262쪽
Numero, olures in una Civitate Ecelesiae conditae sunt, ad eas Episcopus diebuου dominicis mittebat ex Ecclesia Cathedrali Presbyteros, quorurn erat sacra obire muner', et Praesse PDPulo, qui ad Ecclesias illas confluebat. Verum hi Press hyteri non erant perpetui ΗΘctores harum Ecclesiarum, cum Episcopug eos modo uni, inodo alteri committeret ex cistricis Eo legi ne rathedralig, eorumque officium finiretur tompore, quod ab illo constituebatur 1 . ita Ino una tantum in sinσu- Iis civitatibus erat Ecclesia , sinae proprio Par chia , uti nunc est, dici posset, nimirum Ecclesiaenili edralis; reliquae minis res Ecclegiae nulli Amparati in Presbytoro addicine ρrant, sed ad eas regendas singulis diobus dominicis clerici de Ecclesia Episcopi mittebantur .
i) Romae famon, et Alexandriae minoribus quoquo Eoolesiis certi Presbyteri, fini iisdem praeessentium itido ab antiquissimis temporibus ussi xi erant. Id do Eoolesia Alexandrina testatuae dissertissimo Epiphanius Hares. 49. Sive 69. Ariara. ratim. 1. DPP. eom. I. pag. 727. edit. Coloniae 1682. Quotquot, inquit, Alexandria catholica communionis Ecclysiae sunt, una Archiepiscopo xubj ctae, suus Cuδque prae 3rtus est Pre ab er, qui eCCles, iastica muH'ra iis administrarot , qui circa Ecclssias illas habitant , Porumques convctntiti n-cula vici, seu latirae ab Alexandriuis Mulgo nuncuPantur . Dionysius Petavius Animadvers. in d. Ioc. Epi-Phan. eom. 2. Pag. 276. non tantum Alexandriae, sed in aliis quoquo maioribus urbibus eam consuetia dinem viguisse censet, ut plures intra urhem essunt
Ecesosiae, quibus certi Presbyteri assi xi orant. Non riens Valesius Not. in Somni En. lib. I. Cv. 15. Pag. 51. edit. Tino in. 1747. a Peluvio dissensit, et morem i l-lum addicendi in civitato Presbyteros certae Eoclesiae, quum separatim regerent, proprium, nc poculiarem fuisse putat Ecclesiae Alexandrinae. Ego vero Petavio non assentior alenti, quod in cunctis maioribus
263쪽
urbibus Presbyteri oersae adscriborentur Ecclesia,
quam perpetuo regerem; sed tumen enm, quam sti Pra memoravi, consuetudinem non tantum Alox andrinae, sed etiam Romanae Ecclesiae propriam fuisso arbitror. Cert Rotna nos Presbyteros titulis quos S. Evaristus distribuit, assi xos fuisse censeo, et Biton Presbyter Romanus, cuius meminit S. Athanasius
Apol. advers. Arian. num. 2Ο. OPP. eom. I. Pag. m.
aedit. murin. Patav. 1777. addictus firmitor erat Eo-clesiae, in qua populum colligebat. Locus autem Innocentii Ι. Epist. M. ad Decent. Etigrisin. cap. s. num. 8. apud Cous tantium col. 86α meo quidem ia-
dicio minime ostendit, ut Valesius putat, quod aetate Innocentii Domani Presbyteri suis titulis, si vo Ecclesiis assi xi non essent. Ait quidem Innocentius, hos Presbyteros reliquis diebus secum convenire solitos, sed nulla in eo pugna ost, quod illi alicui minori praeessent Ecclesiae, et quod reliquis diebus, excepto die Dominico, cum Pontifice in Ecclesia maiori convenire dotierent. Hoc certum, quod iidem Presbytori die Dominico propiesr plebesm sibi creditam suis titulis praeesse debebant, good mihi tantum quadrure videtur posse in eos, qui cortam plebem, cor tam quo Ecclesiam perpetuo regendam h uberent. Quod autem addit Innocentius de fermento a se confecto , quod ad hos Presbyteros mittebatur, id tantum indicat vinculum communionis. qua minores Ecclesiae cum maiori conjunorae esse debebans, uti ipso declarat Inti centius inquiens, idcirco fermentum a nobis COuffictum p r aCObthos accipiunt, ue Saa ΠΟSera Communiona, maxima illo dia, non judicent
3 LXXXIX. Constitutae sunt Parochiae pri
mum in vicis, et villis, quarum incolao cum ad civitatem commode ire non possent, eorum grR
tia ibi conditae sunt Ecclesiae , quibus praepositi Sacerdotes , qui popnium illum regerent, muri raque ecelesiastica exercerent I . Serius in Civitatibus orine sunt Par hiae ta), neque ubique omnes leodem tempore initium habuerunt. Cum
264쪽
pnim ea res fota n I, Epigcoporum arbitrio penderet , alii citius , serius alii Parochos in civitrete constituerunt, uti major, minorve numerus Christianorum , eorumque utilitas, atque necogitas po
I Parochiae nomen, tino nunc etiam Civitatis
Ecclesiae designantur, proprium initio erat ruralium Eoolesiarum. Concilium Chalcedonense Cara. 17. apud Labbeum tom. 4. Concit. col. I687. edit. Mnest. Quae sunt , inquit , in unaquaques provincia rurales, vicanasque Parochias frmas , Et inconcussas manere apud eos, qui illas terrent, Episcopos. Vide etiam Socra. teni Histor. ecclesiast. lib. I. Cap. 27. Edit. urin. 1747. Severum Sulpicium Dial. 1. R. tim. 8. O . tom. I. Pag. 69. ρdit. Veronas 174I., Innocentium I. ist. 25. ad Deconi. Eugubin. apud Cousiantium Col. 86O., qui quidem diserte distinguit Ecclesias civitatis ab Ecclesiis ruralibus , sive parochiis, atque ad illas se die Dominico sermentum per Acolythos mittere decla-Tat, quod Pol Pat oscias , inquit, fieri deberct non puto , quia nec love portanda sunt Sacramenta. Puro-ghiae vocabulum a rusticanis ad urbanas Ecclesias translatiam deinceps est. De origine Puroeotarum disputant Petavius in Epiphan. hasres 69. Arian. tom.
2) Ante annum Christi millesimum nullas, ut supra dixi in Civitate Parochias fuisse, ostendit Marius Lupus de Patochiis ante annum Chi isti millesi
1758. g. XC. Praecipua Parochorum munera sunt sacrificium pro populo offerre , divinum veri hum
265쪽
tium nunciare, sacramenta administrare si . Debet enim tinusquisque Parochus, si Ve dives, sive Pauper , Pro Populo sibi commisso cunctis do- minicis, festisque diebus sacrificium osserre. Licet tamen Parochis, qui gravi inopia laborant, cum Episcopi venia festis diebus accipere, quod a pio aliquo homine datum est, et pro eo mi8sam offerre, modo infra hebdomadam pro populo rem divinam con siciant , quam sestis diebus
i) Concilium Tridentinum Sess. 25. cap. I. cis Reformation. 2) Benedi estis XIV. in Constitue. Cum se Ur 1 5.lom. I. ejus Bialar. pag. 222. edit. cit. Vide Ubaldum Giraldum ad Instit. Canon. Resmigii Maschae Elenc. H. eom. I . pag. 461. Atque hoc quidem oner ominuendi pro populo missam dominicis, ac festis de praecepto diebus tenentur generatim omnes, qui curam habent animarum , etiam vicarii amovi biles . ac tem-Porarii , et regulares , uti deo laravit Benediolus XIV. cit. Constitue. l . 4. Num teneatur etiam Episcopus, cui potiori iure, quam Parocho , animarum Curta commissa est , disputant Ferraris Bibliothec. vsrb.m ipsa art. 5. num 11., et Giraldiis Expos. Jur. POntisc. Par. 2. tom. I. Pag. 9 25.
g. XCI. Debent etiam Pamphi non solum pueros rudesque homines Christianae Religionis rudimenta edocere I), sed etiam cunctis saltem dominicis diebus, et in festis solemnibus sermonem ad populum habere de rebus divinis,
eiquo explicrere, quae ad Reternam galutem Omnibus sunt uecessaria su). Huc etiam resortur munus nunciandi festos dies, indulgentias, jejunia, et cetera, quae emergerint, Ecclesiae Praecepta,
ne populi ignorantia violentur g).
266쪽
4 2. tom. ejus Bidior. pag. 67. edit. cla. u) Cono illum Tridentinum Sesss. s. cap. 2. da Booimat. Quae concio a Parocho habenda est intormissarum Sol omnia , recteque ostendit Card. Bona Ber. Illurg c. lib. 2. cap. 7. ti. 7. PM. I 59. Et Seq. tom. 3. edit. Tatir in. 1753., morem hunc semper obtinuisse , ut Proxime Post Evangelium sermo, sive homilia , vest tractastis ad populum hab rotur. Vide Constituti nem Apostolici mini victrii 34. Innocentii XIII. 258. tom. II. Bialarii editam pro Regnis Hispania triam, Juam Postea confirmavit Nenedictus XIII. Consete a stipremo militantis II. pag. 35o. eod. Ioc., ubi an marum pastores suas has partes implere jubentur, quamquam exiguum habeant populi numerum, et quum quam Per unnuos concionatores satis huic rei consultum vidctatur.
33 Concilium Triden sinum post Sess. 25. dct Re form. in decreto d. Delectu ciborum, jejuniis , et dis-bus festis.
g. XCII. Denique eorum etiam egi administratio gacramentorum. Quare Latera nenge COncilium si non modo sancivit, ut Christiani omnes in Pascha te a proprio Parocho Poenitentiae, et Eucharistiae sacramenta suscipiant, sed etiam Tridentinum su) monuit, ab eo solo, eXee Ptis confirmatione, et ordine, generatim licite susci-lγi sacramenta . Sed nunc cum privilegia Beguarium, et frequentes Episcoporum conce8Siones quam plure8 extra ordinem sacramentorum miniostros induxerint, ab iis etiam, modo se contInoant intra fines concessionis, ea probe fiugoipi uiatur; et ius Parochorum rρdactum est nil Paschalem communionem, ad viaticum, ad extremam unCtionem.
1ὶ Concilium Tridentinum cap. 12. dct Paeniten. et
267쪽
g. XCIII. Ceteri Clerici generatim satisfatere debent oneri, quod conjunctum est beneficio, quo fruuntur. Quidam eorum praepositi sunt sacellis, hospitalibus, aliisque locis, et hi
Coram merunt Praefecturae , quam exercent, guisque
fruuntur juribus ac privilegiis , et Capellani, Ro-ctores, Gubernatores appellantur . Quidam autem nullum habent onus, praeter quotidianam recitationem divinurum precum, quas incit nomino Comprehendimus, et hi simplex beneficium hahere dicuntur.
QuIBUS MODIS POTESTAS ORDINIS ACQUIRATUR. I. Ordinis potestas consecratione , vel ordinatione acquiritur.
g. I. I inne, elerieorum gradus, et officia, atque
universam singulorum potestatem sumus Per8e ruuli; proximum est ut videamus, quemadm um ipsi hanc potestatem conseqnantur. Initium Creplemus a potestate ordinis, quam clerici acquirunt vel consecratione, vel ordinatione . ConseCratio ad Episcopos, ordinatio ad sacerdotes, cetero squa elericos pertinet.
268쪽
non socratione Observan- IV. Quia udo suo tonda si f. i. o ansecratio , ejusque vis.
III. Qtiis Episcopum conmg Episcoporum consocratio m nnibus impositis, et Divino in v non tu Spiritu muxime porficitur, quamquam et alii ab Ecclesia ritus , ac Caeremoniae adhibeantur si). Num recitntis initio literis Can- collarie Apostolicae do collatis Episcopatu consecrandus Praesturμ debet Romano P ntifici juram titum ci Lodi 'ntia , et fidelitatis, cujus scirmulti in Pontificali Romano descripta est 2); deinde examen conficitur, super electi humeros,ntque cervicem imponuntur codicos Evangeliorum, recitantur preceε, sunditur benedictio, caput, et mnaus sacro chrismate unguntur O , tum bene
dicuntur nisi haec Dinnia primum benedicta fuerint baculus prestorulis 4 , non uius b), mitra 6), chi
rothecaH 7). Accipit etiam Episcopias, antequam ConSeCretur, crucem , quam ante pectus gestat 8 . 13 Vido Pontificulo Romanum tit. 15. des Con
secrationse Hescti in Epixgopum pag. 169. tom. I. edit. Catalani Roma se 17 6. ubi nunc tu haeo, quuΘ recten sumus, ordino roserrantur, ritusque otiatios describuntur consecrationis ; et vide otiam canone in Concilii Carthaginensis IV. apud Gratianum can. 7. diaet. 25. , ex quo hodierna oonsecrationis forma prosiuxit. si Vetus iuramenti formida , quae a S. Greg. xio ΙΙ. origino in ducit, habetur in cap. 4. de Iure- Iur
269쪽
jur. . eaque comprohenditur scptem articulis , sed nunciis duo ulli adduntur. I e hujus sacramenti antiquitate, ot aeqnitate videndus Cutilianus in Pontific.
i5; Sacra D nelio neque tu EPiscoporum cons cratione, neque in Prosbyterorum ordinatione nianon Graecis ad hi hetur, licet olim adhibita fuissμ videatur. Confer Nonarduni in lib. Sacramesntor S. Gresisgorii not. 777. et 784. Col. 516. et 5 86. eom. 5. OPP. S. Gimorii Pdie mia, in. Paris IIO5., Hallier de Sacr. lece.
Est tamen Decretalis Innocentii III. in cap. unic. de Cy .unct., qua etiam Graeci unctionem hanc adhibero iubentur; sed vide hujus Decretalis explanationem asiad Gonguleg, et vitio Giraldum Exposit. jtir.
4) Bucoli pastoralis meminit antiquus ordo novi
mantis, et meminit Concilium Tololanum IV. can. 28. tona. 6. Concit. Labhesi col. 146C. Et hinc animadverisiit Joannes Morinus do Sacr. ordiriae. Far. 5. ExΡrc. 2.Cv. 2. ritim. 5. , ritum hunc esSe untiquissimum. Vidis fa Ohum Goar in Me. ad Bisual. Graecor. pag. 513. edit. Paris. ari. 1647. Illud hic unimadvertendum, qtiod Stim mos Pontifex non citatur Bactito pastoralitiam pi DPtor historiam, tum Pr DPictr Stisiam rationem , iit inquit Innocentius III. an Cv. ianis. de Sasi . uΠCriIn Lolligit Innocentius historiam, quam narrant Innocentius Αogustodunensis Serm des M. Petro, De Pa. tilo, ae Petrus Clunia censis Ab has lib. I. mise. 2. do S. Petro, quem aiunt buculum tradidisse S. Euche-xio primo Trevirensium Antistiti, a quo per ill in S. Muternus ejiis socius ad vitam revoeatus est. Vid. Cironi iam in Parallel. ad Demelial. Gretoi ii IX. tit. de Sacr. unci. g. 6. Baculi significationem explicat Innocentius III. lib. I. cap. 62. ster. misS tom. I. OPP.Pag. 555. edit. an. 1575.; sed et iurisdictionem signi sicat, et idco Narinus Romanae Ecclesiae Diaconus, et Legatus in Synodo VIII. Constantinopolitana ace. . tom I . Conci . Labbei col. 56o. de Photio inquit; tollite bucultim da naianti Uus 9 Signiam rest enim dgrιi tutio Fabios alis, quod hic habete titillatenus debet. At-
270쪽
que in chronico Novatio tensi apud Duchesnium Hi
eor. Franc. tom. 5 lib. 6. de Abbate exauot orato habentur haec : desisseabiI- Sarabattam coepit , 5aCM-ςulum fregit , atqtis stips, bum des sede dejecit De baculo pastorali fuso Seripserunt Ioseph Vicecomes de Arear missas lib. I. cap. 41. , Andreas SavsSnius PanoPl. Episc. lib. 2. , Cia in Pinius Vet. monum. Pare. 1. cap. 15. Pag. 121. et seq., Georgius Treuia. Roman. Pontifc. lib. 1. cap. 20., Catalanus Prolegom. ad Pon iis Roman. tom. i. cap. 2o, pag. XM II. et tit. 15. g. 26. des ConSectat. elfici. in EpisG. Pag. 2O7. 5) Amriali etiam usum antiqnissimum es8B ObSB vat Morinus loc. cie. , quoniam eius mentio est in vo-tusto ordine Romano, in cit. can. Concilii Toletani IV., apud Suri uni iuvit. S. Borini die 5. Decembris , apud Isidorum Hispalonsem lib. 2.ds Ostic. cv. 5. in Biblioth. Patr. pom. lo. pag. 2o5. sdit. Paris. 1624. Et licet Alcvinus, Amalaritas, et Bahantis nihil de amnulo dicant, tu tuon eorum silentium hoc tantum ostendit, non ea inde in ea de re fuisse omnium EccleSiarum consuetudinem , quod re te observat B na Rer. liturg. lib. L. cap. 24 13 pag. 248. eom. 2. V idoria rientum tom. 2. de Antiq. Eccles. rie. P. 242. st 568.
63 Do Mitrae Episcopalis origine, et antiquitae
non una Omnium sententia est. Sunt qui eam antis quissi inam,sunt qui circa saeculum X.inductam putant.
Ego dubitari vix posse a rhitror quae sent entia est Cadidinalis Bona Iter titurgic. lib. 1. Cap. 24. g. 251. tom. 2. edit. Taurin. 1749. 3 quin sempor Episopi, si non omnes, saltem aliqui ornamentum aliquod capitis habuerint, cuius loco recentiori aetate mitra, qualis hodio est, adhiberi coepit. Vide Bonam Ioc.
cie., et Salam in Not. Munardum in Mi. ad Sacram. S. Gregorii noe. 947. col. 557. tom. .vP. S. Gregorii edit. --urin. Paris. 17Cf., Martentum de Antiq. Eccles. rie. lib. I. GU. 4 atet. I. num. 14., Mahilloni uni Praef. in saec. 4. Benedice. pare. 2. num. 182. tom. 6. Pag. LXV. sdie. Venet. 1758. Recto tamen observat Alexius Symmachus Magochius in libr. de Sance. Neves. Eccles. isC. Giae. Par. 5. cap. 15. ssct. 5. num. 2., brevi rem antea fuisse mitram , postea factam fuisse oblongiorem, uti uno adhibotur. Plures huiusmodi Mitrao Una eum antiquissimo Baculo Pastorali in hau