Joannis Devoti ... Institutionum canonicarum libri 4. Tomus primusquartus

251쪽

241 fessas, quam pridem a jure habebant; Episcopi

elegerunt Vicarios, quorum auctoritas a suo Rrbitrio , et voluntate penderet. Id vero factum egi medio illo tempore, quod iter Gregorianam, et Bonifacianam collectionem excurrit I). Est autem Vicarius, qui Vices gerit Episcopi, et generalis dicitur, quoniam ejus potenas sertur in

dioecesim univer8am. 1) Viearios tantum constitui coopisse saecrato XIlI. ex eo conficit Thomassinus par. I. lib. 2. Cay. 8. torn. 1. Pag. 152. edit. cie. , quod nulla sit eorum mentio in Gratiani decreto, et nulla in deo retalibus Gregorii IX. Itaque eorum originem repetit, a Coninoilio Lateranensi IV., ubi Innocentius III., eh o teri Patres hortantor Episcopos, ut si expedire no- queant Per se negocia universa , eligant Pros hyleros, quorum in iis vicariam supponunt fidem . Tandem addit, Oxeunte saeculo XIII. ubique receptos vicarios generatos, et hinc in VI. decretalium libro situlus est ds O . Vicarii, in quo totum eius munus expli

catur .

g. LXXVIII. Vicarius non habet beneficium, sed habet munus, et muneri adjunctum honorem cum jurisdictione , cujus fines Episcopi arbitrio constituuntur. Nam ut Vicarius ab Episcopo eligitur, ita omnem ab eo accipit jurisdictionem sa). Ita quo

Episcopias suo lubitu potest aut electu in Vicarium removere, aut imum, vel plures, vel etiam nullum eligere , cum ipse sine aliena DPB suo per Fe

munere fungi potest sa) . Ubi plures constituti sunt,

iique in εOlidum, antefertur Potestas ejus, qui primu8 negocium aliquod occupavit; ubi inter singulos divisa sunt ossicia, inter eorum finea continere se unusquisque debet . si Num ordinaria, an delegata sit Viparii generalis juri ε diutio, vetus quaestio est, quae ingenia

252쪽

oa non istarum exercet. Qui eam ordinariam esse arishitrantur, his sero argumentis nituntur, quod Vicarius numquam delegatus in decretalibus appellatur; quod Potest causas nonnullas altori delegare, oum id delegato non liceat, quod denique gemel comstitutus suo iure exercet ea, quae sunt Episcopalis iurisdietionis. Sed multa tamen argumenta sunt, ex

ruthus confici videtur posse, Vioarii iurisdictionem.

elematam esse, non ordinariam. ΤOta enim pendo eati arbitrio , nutuque Episcopi, qui suo lubitu vioavium constituit, et removet, in eumque vel minorem, vel maiorem consori potestatem. Rursus Vicarii tri-honal unum, idemque est cum tribunali Episcopi; eoque mortuo, aut dignitate moto, omnem vicarius antittit iurisdictionem, quae Proinde alia non est, quam ipsa Episcopi mandata , vel delegata iurisdietio. orum si Vicarii iurisdictionem ordinariam dicimos, quod ipse eam exercet Propter ossicium, quod iure probatum est, et ideo jurisdictionum ipsam non tam ab homine, quam a iure habere videatur, hoc quidem sensu eam ordinariam appellari posse, non in-

2ὶ Si Episcopus suum recte munus per se ipsum obire potest , nullam habet necessitatem eligendi Vicarium quod et res ipsa doctarat, et ostendit historia eorum temporum, quibus Episcopi ipsi per sosolos Episcopatum gesserunt; babet omnino, ut suo satisfaciat muneri, si ei solus impar sit. Ita paucis expediri videtur posse vetus controversia, in qua plerique canonistarum, et Theologorum otio, ac tempore abusi sunt.

g. LXXIX. In Italia unus constitui solet Vicarius, cui committitur administratio rerum spiritualium, et simul etiam contentiosa jurisdictio 1 . Sed in Gallia, aliisque ultra montanis regionibus Osficialis a Vicario distinguitur. Vicarii potestas ea complectitur, quae Voluntariae jurisdictionis sunt, ossicialis autem , quae sunt jurisdictionis contentioSae.

13 Sequitur hanc Italiae eonsuetudinem Synodus Diuitiam by Cooste

253쪽

ὰ is Tridentina sess. 24. cap. 16. de Reform. ubi OD fio talem cum Vicario confundit

g. LXXX. Igitur Italiae more transit in constitutum Vicarium ordinaria Episcopi jurisdictio,

sod non transit potestas gerendi ea, qua. Peculiare mandatum Postulant, et quae uni Episcopo servantur . Propterea sine speciali mandato non cognoscit enu Sas criminales, in quibus in reum

riminis gravius est animadvertendum si), nouitem, ut plerique sentiunt sa), causas matrimoniales; non consert beneficia 3), neque iis Permutandis, uniendis, erigendis congcngum impertitur 4 , sed instituit praesentatos a Patronis, et judicat causas beneficiarias do jur patronatus, deque ejus quasi possessione s5); non vigilat dioe- Cesim, neque synodum cogit 6), excepto Vicario Bomani Pontificis, cui licet habere gynodum dioecosanam Cleri Romani 7); non indicere collegium Canonicorum, eique interesse, uo serre sunfragium potest 8); non absolvit a casibuη Epigoopo reservatis 9 , neque tollit irregularitates, quae ex occulto crimine procedunt io); non denique concedit literas dimissorias, nisi Episcopus in lon ginquis regionibus diu commoro tur Il) . Eoqiae minus Vicarius generalis aliquid attingere potest eorum , quae sunt ordinis Episcopalis . si Cas. 2. do Ο . Vicar. in 6.

2J Conser Barbosam ad Conc Tridesne. s ps. 24. E. 2D. de Γε Dim. Πiam. 57. , ubi plures, qui utramque tuentur sententiam assertantiar.

num.

254쪽

d. num. 5. Ce i. .

g. LXXXI. Vicarii munus r te obeunt Om- nos elerici tonsura initiati; sed nb eodem arcρntur clerici conjugati, minores annis vigintiqui n-qus sa), Parochi, Canonici Poenitentiarii, et ceteri, qui curam habent animarum, demum imperiti, et ideo necesso est, quod Vicarius generalia vel Sacrae Theologiae , vel Juris Canonici laureniri

2) Plura es de re sunt deo rota Sao. Congregationis Episcoporum et Regularium apud Peliogrin.

I) Cono. Trident. ssss. 24. Cap. 16. dct Reserm. ,ribi cantum est, Di Vioarius tam Episcopi, quam Capituli stile m injur Canonico sit Doctor, vel liconetaeus , vel aliae , quan 'um feri Poterit, idoneus. Viis de Card. de Iinoa disc. II. ad concit. Trident. , ubi decretum laudatur Sac. Congregationis Episcoporum , et Regularium .

g. LXXXII. A Vicario generali ad Episco-

Pum Provocaro non liCot, cum utriusque tribunal unum, idemque sit. Expirat nute in Vicarii jurisdictio, vel si ipse eo munere sese abdicet, vel si ab Episcopo removeretur, vel si ipsa Episcopi jurisdictio aut obitu, aut poena, aut alio quovis modo extinguntur .

I. LXXXIII. Solent Episcopi franeos etiam

255쪽

hκbere Vicarios in oppidis dioecesia suae, qui mandata ab Episcopo poteουtnte fruuntur, quae topo circumscribitur, et Plerumque pertinet Rii res peculiares. Hi propter locorum distantiam tribunal habent ab Episcopo discretum, et separatum, ideoque ab iis ad Episcopum recte provocatur. EO mu-nQre su ngebantur olina Chore piscopi si , Archidiaconi sa), Archipresbyteri, set Decani rurales 3); sed translata Archidiaconi potestate ad Vicarium generalem, instituti videntur Vicarii soranei, quos memorat Innocentius IV. in Concilio Lugdunensi

1) Vide Iuveni n. de Sacramen. diSsere. 9. 2rDecte. 2. Cv. 4. 2) Sigebertus in Chronico de Darmiso II., qui Pontificatum lenuit saeculo XI., scribens: Damasus, inquit, Papa descrevit, ns quid Contra Discopos pra-Sumane Archidiaconi , qui dicuntur Chor viscopi , idest villarum, et 1 mionum Epyscopi . Concilium Londinens un. 1257. Can. 2. tona. I 5. col. 1Mi. Colleci. Liabbei decrevit, ut Archidiaconi in stiorum De canatiatim Conventibus fac rdoρες maxymo in his strideone eriadire , do CenteS eos, qualitesr circa Baptismum , Poeniectutiam , era Chari vitam, et matrimonium debeant se haberes. Vid. ThomasSinum Par. I. lib. 2. Cv. 7. num. a. Et 2. mm. 1. Pag. i5D. edit. cit.

5) Innocentius III. in cap. 7. de c. Archidiac.

m morat De arios rurales vices gerentes vel Episc pi , vel Archidiaconi urbani, vel utriusque, quos vel ultor uter, vel laterque suo lubitu eonstitueret, ut quo amoveret. Εm muri uel Goneta leg in notis ad hunc locum vel ho rurales interpretatur, eos ossa Archipresbyteros.

g. LXXXIV. Sunt et Vicarii , qui vel per

petuo, vel ad tempus constituti animarum curum administrant, quae habitu, uti vocant, penes alios

256쪽

est propter ecclesiam parochialem , quae ipsorum erclesiis, monasteriis, collegiis, locisque Piis conjuncta est i). His certa fructuum portio ex ipsius Ecclesiae rseditibus detrahenda Episcopi arbitrio tribuitur su). Saepe etiam Episcopus, cum simili fructuum portione, constituit Vicarios vel ad tempus, vel perpetuo, qui Parochi absentis, impedi

ti, imperitiue, vices gerant 3). vicarii perpetui propriam interdum habent Ecclesiam , quae filialis

dicitur, respectu habito red matrem Ecclesiam, quae egi titulus Parochi, cui subjiciuntur . 1) A capitulis, et monasteriis, uti mones Benedictus XIV. de Θnod. dioecss. lib. I 2. Cap. I. num. 2.constitui soIent vicarii temporarii , ad nutum amovi-biles, qui animarum curam exerceant in parochiis,qnae iisdem capitulis, sive monasteriis unitae Sunt, a quibus tamen sociandum ius commune etiam sino causa removeri possunt, modo procul sit dolus, est omnis odii causa.

a) Concilium Triden sinum Sess. 7. Cap. 7. de Re format. Arbitrium hoo Episcopi a rotavit S. Pius V.

in Constitiae. Ad exeques adum 68. pag. 4CI. t m. 4. Par. 2. Bidiarii, sed illud postea pro ration locorum, et temporum restituit Benedictus XIV. Constitiat. Cum Se Ur 1CI. g. 1Ο. Pag. 224. eom. 1. ejus Bullarii edit.

LXXXV. Nec praeterundi Vicarii nati, Inoruin Potestas non ab arbitrio pendet Episcopi, sed a lege, quae illorum beneficiis illam perpetuo

conjunxit. Archipresbyter , et Archidiaconus EunuVicarii nati Episcoporum, et vicarios Perpetu08,

quorum nunc facta mentio est, vicarios natos Parochorum Pos8umuη reppellare.

g. l. XXXVI. Sunt denique vicarii Apostolici, quos conati tuit Sedes Apostolica i) , si vo

cum Disit eo by Cooste

257쪽

cum metus est, ne diutiu8 Ecclesia pastore ca reat, sive cum turbas, et dissidia sore prospicit uein Vicarii capitularis electione, vel cum Episco pus senio, aut alia de causa guum recte munus gerere non potest , Vel demum cum Episcopus ab administratione suspenditur, aut etiam rem OVetur. Eliguntur autem hi vicarii interdum cum chara ciere Episcopali, at ine hi creantur Episcopi in partibus infidelium , interdum sine hoc charactere; eorum Vero potestas noscρnda est ex literis Apostolicis , quibus suum ossicium acceperunt. 1) Sixfias V. in Constit. 117. tom. 4. Par. 4. PGg. 699. Bullarii Sacra o Congregationi Episcoporum , et Regularium iacultatem dedit eligendi Vicarios Apo

stolicos, quando eos Ecclesiarum necessitas postularet .

LXXXVII. ad LXXXIX. cati . Paroeotarum institutio. XCII. Sacramentorum ad- XC. Parochorum ossicia. ministratio. Missa pro populo. XCIII. Ossicium reliquo- XCI. Divini verbi praedi- Tum clericorum.

g. LXXXVII.

Inter eos, qui Epigcopo opem serunt in procurn tione dioeceseos no hile in primis est offetum Pa- chorum , qui semel ab Episcopo constituti jure proprio concrediti sibi populi curam exercent I)

258쪽

in principe dioeceseos Civitate erat Ecclesia, raquam Chr1stidini omnes non modo Urbis, sed etiam vicinorum oppidorum die solis, hoc est Dominico confluebant; et praesentibus quidem distribuebatur Eucharistia, ad absentes per Diaconos mittebatur 3 . Huic Ecclesiae, quae cathedralis erat, ipse praeerat Episcopus, qui suum habebat Senatum , et Pre

sbyterium 4), hoc ost illi addictos Presbyteros,

quorum erat Episcopo dare operam in Ecclesiae regimine , et admini8tratione. 1) Paroohos a Christo ipso suisse institutos , ut

una cuin Episcopis, subiecta tamen ipsis potestate, Ecclesiam regerent, quorumdam opinio est; et id

quidem demonstrari vellet libro, qui ex Gallico in

Italicum sermonem conversus Florentiae prodiit ann.1 85 cum titulo: L' iseisiarione divina des' Parochi, Eloro dii leto sul gorei no generales essella Chiesa. Ea domest sententia Potri I amburitii in libro, cuius titulus: Vera id sa della S. Sode. Verum quam falsa haec opinio sit, satis ostendit ipsa Parochorum origo, quae certe III. saeculo anniquior non est. I mo in Ci- vitalibus ante annum Christi millesimum nullos fuisse Parochos, ostendit Marius Lupus Bergomensis D.

Paiochiis antes annum Christi millesimum. Certe antiquiori aetate nulli erant hujusmodi Presbyteri, qui proprium haberent ossicium regendi populum, sed

Episcopus unum, aut alterum eligebat Sacerdotem, cui modo unam, modo alteram populi partem com mittebat, et cui adime hat ossicium eodem arbitrio, quo dederat. Nemo enim, uti nunc Parochi sunt, certo erat addictus populo, quem Perpetuo regeret

iure ossicii sui ; dabat Episcopus su hditos o nivis Presbytero, dabat quamdiu , et quos vellet, neque ulla urat iniuria Presbytero, a quo Episcopus repetebat

subditos suos, quos vel ipso per se regeret, vel alteri Presbyloro regendos committeret . Lapsu temporum maluerunt Episcopi paro hos eligero, hoc est Presbyteris quibusdam certam Populi partem Perpe tuo regendam committere; atque ita Parochorum

potestas ah Episcopali ordine, tamquam a sonte, Pro

259쪽

prooedens instituta est; sed ita lamon instituta, ut hujusmodi Presbyteri in rebus omni hus ab Episcopo penderent, ac nihil agerent sine mente , aut conscie n. ia Episcopi, ut inquit Concilium Laodicen urn Dan.

57. apud Lahbeum tom. I. concit. Col. 1559. Edit. nep. , et Toletanum I. Can. 2Ο. col. 147 . tom. 2. Nam constans est Patrum regula , Presbyteros in rebus omnibus Episcopo obnoxios esse oportere, neque oo

Tum, quae ad Ecclesiam pertinent , quidquam sino Episcopo ab illis esse is tendum . Necesssarium itaque est, inquit S. Ignatius Martyr Ep. ad Trallian. num. 2. apud Cotelerium PP. APostol. eom. 2. Pag. 22. Edie. Aniuem. 1698., Quemadmodum facitis , ut sine Disc po nihil agatis: est tid PhiladHPh. num. 7. pag 52. δε-

stis autem mihi ast is, in quo vinctus sum , quod a carinne humana non Cognoverim I sed Spiritus anntinctavi edicens ita: sine Discopo nihil facite, et ad Smrn. num. 8. pag. 57. Sine Episcopo naemo quidquam fraciae eorum, qua ad Ecclesiiam mesciant. Bata Eucharisei et hiaboatur illa, qua sub nivcopo fuerit, vel cui ipsa commisErit . . . . Non licet sinE Epis PO neque baptizars, nsque quem csIebrares sed quodcumquct ille pio- Baverte , hoc se Deo est benePlaCleiam , ut tutum , riatum que sit quodcumque agitur. idem docent Tertullianus cis Biaptism. Cv. 17. Pag. 25O. edit. Venet. 1744. S. Cy- scianus Ep. 27. Lusis col. 05. redit. Venet. 1758., S. toronymus Dial. advors. LM iserian. num. 9. R P. tDm. II. col. 18 . edit. Vallarsii Verona, S. Coelestinus I. . 27. ad Episc. Galliar. cap. I. a Pud Coustantium col. 1186., demum cuncti Putres. Confer etiam Cano ne in Apostolorum 4o. apud Cotelerium IOC. cit. pag. 445., Concilium Gangrense can. 6. apud Labheum eom. 2. Concit. Col. 422. edit. Venet. , Antiochenum Can.

24. i5 . col. 6o5. Qui divinitus Parochos institutos putant, eorum originem repetunt a 72. di sol Pulis , quos Christum Sacerdotes fecisso arbitrantur. Vorum hi discipuli missi quidem sunt in omnem locum , et oivitatem , quo Christus erat venturus, ad uni ui Oct e ius adventui praeparandos, sed neque erant suo ordo tali charactero insigniti, neque ipsis erat tributa Potestas rogendi populos, neque eleoli ad sacrum eri ta administranda, cum potestas clavium non nisi in Petrum, et Apostolos a Christo colluta suerit. Ita quo

260쪽

arochum constituunt. Sane ex septuaginta duobus discipulis septem viri electi sunt, quos Apostoli manuum impositione Diaconos ordinarunt Act. Apostolis cap. 6. Quomodo igitur iidem a Christo sacerdotes oreati ess poterant' S. Epipi an ius mi es. 2 .ntimis 4. lib. I. tom. I. pag. 5Ο. edit. Coronis 1682. id vo- ictissime animadvertit inquietis: piater hos Apostolos ) et2. a 'ios ad eamdem functionsm allegat, e qN bus septem illi fuerE , qtii ad viduarum: oM quium δε- oti sunt. Si phant ις, Philippus etc. , qui quidem Phi- Iippias ad Christi fidem convertit Samaritanos, diuque post Christi Ascensionem ad coeliam Diaconus erui. Dionysios Petavius des Ecclesiast. hiera1ch. lib. I. cv. 16. num. 2. tom. 6. Theolog. dogmat. pag. III. Qit. rinet. 1757. loquitur de missione , quam Septua ginta duo DisolpuIi a Christo acceperunt, nullam ainem in hac missione ordinis, aut iurisdictionis potestatem agnoseit. Prior ista missio, inquit, nullam aliam quam praedicanda poenitentiae , ac tam doctrina , qtiam miraculis praeparandi ad Christi fdsm populi facultat m illis indidit i non legesndi, gubernandi vo justillum, aut potestatem sives Ordinis , quam sub coenam ultimam contialiςss creditur, si us jurisdictionis , quam HSt resurres ion m suam reosa , cte ut loquuntur , actu er didit. Petrus Paludanus desinus. immodiat. Eccles.

Poesse. latissimo ostendit, 72. discipulos haud fuisse Sacerdotes a Christo constitutos, idque ex BO Praesertim conficit, quod illi ab Apostolis Diaeoni ordinati fuerunt i5. are. 3. Facile ex his intelligitur , quam Ievo et infirmum sit randamentum , quo nititur Opinio eortam, qui Presbyteros, a o praesertim Parochos 72. Di scipulorum locum tenere existimant; unde repetunt inra Parochorum, quos pene Episcopis pares faciunt. Late hoc argumentum persequ itur Corgniuspeetiliari dissertatione, qua in descripsit II. tomo operis, quo iura defendit Episcoporum. et vide etiam uolgenium Esamo doliti sora idea della S. S uo Pag. 7., et Seq. , atque Auctorem operis dei' Au

5. Ad haec autem, quae dixi, adverti diligenter volo, ut omnibus Pateat, quae vera sit animi mei sententia de Parochorum origine, et iurisdictione, quam