장음표시 사용
341쪽
3ur, irridemesque magnum ab icone
stis iqibus acceptum Glorem assimant Sed ille suscepta defensione religionis, Jesum, ae Mariam eo in loco esse respondet, in quo nMue doloris quidquam , ue im: commodi pati possint . Nostros imagini
bus memoriae caussa uti docet. Denique eos, ut lacessere, atque obloqui desinant,
2-- ... His rebus ultro citroque dictis.
ctu, sis sit, i dimisis senatu, Gilius in carcerem redu-mis, mus Venit, tam graviter agi-locive post e6- tari febri coepit, ut, qui aderant , brevi q..' Η .lia decessurum arbitrarentur. Pro-Praesectus nilaestio de eo; minicanorum, ut de casu viri certivi d. iει Lut' iactus , negotium sacerdoti cuidamaia.. .., t Thoquinensi dedit, ut quam magnis diur-ligi oti.'mut Iris , nocturnisque itineribus posset, ii metropolim proficisceretur, ac laboran-- ti opem sacris christiai rum serret. Sed quum ante huius adventum Gilius conva-S luisset, dies est iterum judicio constit 'tus . Senatores, quod magnopere disside- rent, ac pars quidem esset eorum in christianos. pars vero in Thaytinchum pro-i pensitor, caussa: tocius unum esse arbitrum: statuendum , quodque is censuisset, jus, - Tatumque habendum judicarunt. Arbioo- dicto, qui prodesse christianis cuperet, t. III. kal. Octobres iudicium instituitur. - Judex cum ex Gilio quotutiana illa d - caussa, cur se in Tunquinum contulerat.
342쪽
ile tempore, quo primum venerat, captis
lue fuerat, inque sacrificuli aedibus mamerat, quaesisset , scribaeque imperasset,
' ut, quae dicerentur, in rabulas referret,
tum monuit Gilium, ut sese a sole ad
umbram recipere . Monenti senator ex
eorum numero supervenit , quos aequiores Waytincta suisse ostendimus. Is , advocatis christianis, & sacrificulo , nostro, ut medius consisteret, imperavit. Ubi mnes, quod jussi fuerant, fecerunt, ex te, inquit, Francisce, inquiro, quae te res impulerit, ut, patria relicta, in hoc tibi regnum esse veniundum arbitrarere ἶ' Ego ne 3 inquit noster; religionis promulgandae causia veni. Sed judex, ecquid, inquit, auxilii afferre cuiquam ista tua ' religio poterit 3 Qui nostram, inquit Gi- . lius, observant, coluntque religionem,' his solum effugere supplicia, sempiterna' que felicitate potiri licet. Nam sectae e
terae, quaecunque tamiem sunt, maximis 4n erroribus, atque in summa rerum di- . vinarum ignoratione versantur. At eautum, inquit iudex , legibus Minctuinen- ' sium fuerat, ne quis istud religionis genus' in hoc regnum inserre auderet. Ad haec sillux. sus esse nemini, dixit, leges con
dere, quae cum ratione pugnent. Pugna ire autem sanctiones hincipum, liqum umquam contra religionem Givinitus datam scribuntur . Λtque ea . quae consen
343쪽
tanea rationi non sint , in legibus poni. non oportere. Quemadmodum enim eam. legem appellem , inquit , quae apportet. confusionem , perturbationemque legum φ Posi, quum multa ex eo judex percuntatus esset, tum demum, quorum opera
captus , contrictusque vinculis fuisset , uaesivit . Inde iratus, quod interroganti ibi nihil Gilius respondisset, ejus clixit& orationem mendacem sui sie, & falsam esse, quam coleret, religionem. Nega vit noster ostendi a quoquam posse , quae de mendaci oratione Iudex assirmaret . Quod si mentitus ipse , cum interroga
tibus fatisfacere conaretur, esset, nor . tamen esse consenuens , quod ethnici calumniando de religione christianorum ,
concludere auderent. Huius namque re
ligionis legibus vetari , , non probaret mendacium . Ubi senatores nihil agi intellexerunt , propterea quod Gilius de loco, deque viro , a quo primum com prehensus fuerat, tacere constituisset . haec solum .scribae, ut in tabulas reserre imperarunt: Franci iam Gilium jam os . que ab annis quatuor in Tunquinum v nisse . Annos duos, quin ullas stabilest sedes haberet, regionem Tunquinensiui l. peragrasse, incolasque docuisse christia renorum legem. Dies in sacrificuli aedi st decem constitisse. De rebus aliis interrogatum. noluisse respondendo judicibus sa- tisfa-
344쪽
tisfacere. Cum haee asterentur, animadω iversum ab Gilio est ,' usum suisset littoulis in duabus scribam . quae duae litterae pravae religionis praesidem, luti eaput signi ficarent . Quare mόnuit judices; nisi culitteram deleri jussissent, numquam se
tabulas signaturum . iliaque ea deleta . scriptisque boa lang litteris , iquae Lusit alienseri legem indicant quσ nomine christianam religionem Tunquinenses vocant . senatores 3 manum tabulis ab Gilio imponi secerunt , ut digitorum longitudine descripta , hoc enim signo .isqui scribe-re tunquinice nesciviit . uti eoalueverunt, obsignari acta , , caussaque omnis ex jure cognosci, dijudicarique posset. Ea quae stione' habitar, i quin i lata in reos sentenretia fuisset, diimissoque senatu, judices militibus, ut Gilium in carcerem reduce μrent; iusserunt. νXXL Interim crebri ad regem rumin Mili rumori res auerebantur permultos in regno con--d'stmς
jurare , resque eas parare audere. P quae Givul' , ad bellum pertinere viderentur. Rex his ς ' si ἀ-nt nunciis commotus, dat negotium finitimis, di quis '' fari', quae apud eos. gerantur cognoscant, seque de his rebus faciant certiorem V Nun- ciantibus manus cogi, exercitumquε in istinum locum conduci, ut rei cibaria pro- visa , oppida munianti k delectumquἡ smi. litum nabeanti, iubet, . . Dent Zoperam sisnaiores, praesecti provinciis, Imagistr
345쪽
tusque ni Omnes , D qudi respuin i, detrimenti capiat . H iam gravi . tamque diuturno , quod ad annos sere 'vani: tuor productum est, bello distentis judi cibus, nihil est crudelius in Gilium impe- .ratum. Postrema anni luna tam arcte custodiis asservandum judices statuerunt, ut , ei ad diem ivsque, quo animadversum in i aliquos reorum suit, quos illi capitis conridemnaverant , n de noctu , neque interdiu egredi e carcere liceret. Hoc anno, expiati a martyrei pinnitentia trecenti, 'ac pueri ., adsitque aliqui bapusmate i. consecrati , quique suprema aegritudine laborantes. aut cistis , uι Pauperta Vudii Tunquinenses solent , aut retibus in mclusi ad eum asportabantur , extrem . iunctionis sacris initiati junt. Dites regami, Ies nummos argenteos tres custodi ous.l. caussa mercedis dabant; pauperes unum sint bene valebant,taliique visendi gratia . ad eum frequentes ventitabant, nisi Ma , . dum ille rem divinam faceret, mansissen cdomi, ne obesum quidem solvere ς σ3 l
io magistratis quiuum intellino ne lis arceret, ac nisi
si uisari etia modo de caussis cogita i
346쪽
eraque suscipere curabant. Itaque mille, τ .ac ducenti poenitentiae, triginta baptismi inritoriis initiati, expiatique fuerunt . .
XXIII. Post, cum an. iam Μ DCCXLI.
neque oryza, quod accidere tam diuturna vienter sier
eivium dissensione necesse fuit, necue reli--tauTqui commeatus supportari, interclusis
neribus , possent, fame , pestilentiaque ..etineolae conficiebantur . Christiani, cum vastatum regnumi, seque in summum vitae zkiniet. periculum deductos viderent, enitendum λ , sibi omni studio putarunt, ut, quoniam corporum nequirent , sacrorum ope , 'quod esse potissimum expetendum arbitrarentur , saluti. animorum sempiternae consulerent. Quamobrem majore num m , quam ante consuessent, ad Gillum convenerunt. Itaque eonfessones auditae
ΜΜDCCLXVII., mulieres, viriqu baptirati XCII., extrenueque unctionis mysteriis expiati LXXXVIII. Extremo, anni tempore custodes avaritia permoti plurimis, Mavissimisque contumeliis mulierem, cusus proximae carceri aedes erant, nostrumque hospitio excipere solebat, vexarunt, virosque duos, quos esse Gilii ifamiliares cognoverant . cep mm , 'vinctos in nervo retinuerunt. Hos M. noster, curato custodibus arrento, libe- rrasset, in iudicium vocatur, inauditusque dimittitur. Μanat interim rumor in vulgus , esse Gilium brevi ad supplietum dues
347쪽
cendum . Ea re intellecta, christiani pietate , misericordiaque erga hominem , quem parentis loco habebant, permoti, quid actum, statutumque a senatu esset , inquirunt. Cognita judicum voluntate , suos , ut ne timeant, utque bono sint animo . hortantur.
Oti et i .es XX V. Die jovis, qui dies ante Parem divinam schalia erat liuartus, anno MDCCXLII. apud regis fratrem sextum orth ligione di se doxa matre natum rein divinam fecit. ls quamquam bene in nostros animatus erat, tamen quod sibi ab rege metueret, initiari mysteriis christianorum non aude bat . Die sabbato, qui dies sanctus hebdomadae magnae filii,Gilius flumen transivit, eoque in oppido, quo magnus erat conmcursus christianorum factus , sacruiII peregit. Septembri mense in avunculi r
gis domum, illius rogatu, venit, ubi ad horae dimidium de religione disputavit. Cumque ille interdum capere, quae a Gilio dicerentur . non posset , auctorque huic, ut nonnulla rumim explicaret, sui set ς tum , his, quae audierat , probatis , libros christianorum , quorum se aliquos legisse ajebat, nihil aut pravi, aut absur di; contra eos . qui perscripti ab ethnicis fuissent, multa continere , quae Cum ratione pugnarent, dixit. Inde nostrino intuens, multis se negotiis impediri adium
alit, quin de iis rebus diutius colloqui
348쪽
posset. Itaque abiret. Nam cum tempus vacuum, ac liberum nactus esset, eum se rursum ad colloquium vocaturam . Ac
tum quidem, si quem haberet de religione librum , sumeret, & ad se adferret. Eum praeterea, qui Hispanus ellet, Tunquinice neque satis di itincte interdum, neque satis commode loqui posse . Quamobrem interprete opus esse . igitur ex familiaribus unum aliquem secum adduceret , qui utraque lingua multa uteretur. Esse namque sibi in mandatis a rege datum, ut de christianorum legibus cognoscat. Paullo ante, quam Gilius in colloquium venisset, cum domestici avunculi regis esse illi in animo dixissent quaerere, ullumne christiana religio doceret perduellium tollendorum , pacisque restituendae modum ; ita esse nostros instit tos respondit, ut ab his , qui resipuissent, quique fusis precibus ad unum veruta Deum confugerent auxilium postulatum, impetrari facile pacem posse confiderent. Ac regem quietiorem fortasse, si innocenmtes odio persequi cessasset; sin autem in eos saevire pergeret, turbulentiorem, seditiosioremque populum habiturum . XXV. Jam regnum inopia rerum 'omnium, ita uti supra demonstravimus sPremebatur , magnoque numero incolae
pestilenti morbo correeti interibant. Qui morte sibi, quos carissimos haberent, eri-
studiose agiit. sed propin Diuiliaco by Corale
349쪽
pi videbant, quod neque eas res interdum dias, u parare, quibus famem sustentarent , vi-
petram. De- resque reficerent, alioque cadavera aspor-
amplius mε arcnt, neque auxillo quemquam accur- se ntinen- sere possent, pro terea quod vel langue-ibu, delineis rent vili, atque egredi domo nequirent ,
iur. vel vicini periissent, vel sibi quisque , suisque prius, quam alienis subveniendum arbitraretur, soli inedibus .es ii de lipsi interituri suum casum misi Te istamentabantur. Alii et si bene valebnntio tamen aut male sibi , quod improvise perplures febri oppressos , extinctosque ceran regit, metuebant ; aut amissis parent ibus , Ba- tribus , filiis, ami eis incridibili mo ore, luctuque conficiebantiir. Ita oppida, agrique pleni fletuum , & clamorum erant .
- Rex, qui urbes, vicos quo pravi pnnona , - conflictari , vastarique cultoribus agrosi aliquandiu tulisset, communium tantiem - misertus infortuniorum, Omnes mRyna eum significatione voluntatis , clementiae- que erga illos suae, quibuscumque ii obusi ς set, juvare coepit. Ea re incitati chri- . 1 iani, ratique 4dvenisse omarum ἐαoP-- - portunumque ad Gilium tib ranavin tem-- pus, uno omnium , imprimisque Pro-Praem. secti provinciae I unquinensium mim canorum consensu,matris regis solorem a de' ' runt, petuntque majorean in modum apud regem agere ne id impetr rit, daturos ei stse quadringentos argenditeos
350쪽
teos regales nummos promittunt. Gilius, qui mori pro Christo cuperet, aegreque eos chri itianorum conatus ferret , etsi Pro-Praefecto jubenti, ne conantibus linpedimento esset , paruerat, tamen hortatus Omnes etiam, atque etiam est, ut ne
' quid prineipi. mentirentur . Haec de se pauca regi proponi velle . Sese in Tu qui tum promulgandae religionis christianae caussa venisse. Eam ob rem capturi se tandem, senatusque consulto fuisse capitis condemnatum. Nunc esie . multos, qui solvi ipsum , emittique e carcere, in eoque regno libere versari rogent. Nostri, ita ut conventum fuerat, secerunt.
Nihilo laetus mulier pecuniae cupida , quod aliter se argentum comparaturam dissideret, rem esse mendaciis implicandam duxit. Itaque regi exponere decrevit, mercatorem esse Gilium , qui merces in regnum ex Hispania convexisset. Nihil apud eum christiani repertum suisse ab his , qui odio in religionem commoti, eomprehendi hominem, atque in vincula conjici imperassent . Quare Thaytin-ehum , qui incommodi a Francisco accepti auctor suerat, S. C. ad elephantorumcuxam esse damnatum . Orare proinde se regrm,ut virum innocentem abire liberum patjatur. Id ut rescituri ab Gilio est, contis uo ad mulierem misit, qui dicerent, di-' splicere vehementer sibi, quae illa facere