장음표시 사용
211쪽
- 18. Ut om codd. Dist. 93. a M: S. - b male transpositis SyllabiS, ΡΡ. - C. . . . . . . o Codd. - d. ri L Codd. UM' S. - Ρrocodd. et S. I: .Lin. Io. h Om. Ρp. Diat. 96. a. Urim VPTI edd. male; 7VTI nomen est unum, Significatus: attentio, intentio animi.
Dist. 97. c. edd: et P. contra syntaxin, quae pluralem flagitat. P. v Ist L. Perperam. Rarissimi usus est, partem vocis compositae sermari gerundio; quod tamen non in caussa esse debet, cur de lectione dubites. Lin. 5. pro VR S. - imps u. Contra senSum.
- 09. Praemittunt huic dist. codd. edd. et interpp. flocum Ι, 86. quem nos utpote iam exhibitum repetere recusavimus. Distichon 99. desideratur in interpret. W. Auctor est Bhartriliares, in cuius edit. Se-
212쪽
i 9, tum M N L. S. Apparent primo aspectu duo: primum, re-'gem, prius iam insidiis circumventum, timere, ne iterum fraus ei firmatur; alterum, a lingua Indica alienam esse dictionem Ufim minoir. Pe Sona, quam admittere nolit rex, nominetur neceSSe CSt. Π - , quam Scripturam tuetur codd. auctoritas, accepimus pro dictione elliptica: ien iterum istud' i. e. video insidias iterum mihi strui. de persona vix dici potest; mi sensum h. l. idoneum nullum habet; scripsimus igitur indir, quod si sensum respicis, optime huc facit, si syllabas, vix dubito, quin genuina scriptura aliud Sit VOCabulum, quo contineatur nomen a radiCe in deriVatum, praepositione quadam auctum. Ρro
separant Mem'; quod vitium ideo notandum est, quod facile aliquis in errorem possit induci, quasi epitheton esset a Nin septimo casu
nondum enotata significatione e Latinorum suspicari illustrari potest Subiungitur in edd. hoc distichon, quod ex ed. Sor. suxisse, testatur silentium W. qui id non magis agnoscit quam codd. et J.
In hemist. b. et d. vitiatum est metrum Α a nomen ei est Indicum ;in b. opus est tribus moris ad tertium pedem explendum: nempe syllaba longa, a brevi excepta aut tribus breVibus post quod ex hoc schemate apparet: υ υ - l υ υ - l υ - v I l - il aut: τυ - l υυ - l v v v vl l l - llΙn hemist. d. exciderunt duae morae pedis secundi. Facile est in hem. b. inserere uitiari post haud scio an certum. Hem. d. legi posset: SQ. Lin. I. U Om. L. - Π Rim, Omisso seq. in codd.
213쪽
- 1OS. c. st S. mendose; dualis enim si poneretur, intelligendum esset compositum de muliere atque uno tantum Servo. E mmmS. et Codd. d. . . . - ΡΡ. VitIOSe. S. quam Scripturam corrigere aggressus editor L. edi Curavit mr. Lin. IO. Ρro um Hl edd. min. SI Om. edd.
Dist. IO . b. . . H l Ulairi : S. quod voluit etiam L. ubi pro mr absurde editum est i et . a ad Verbum finitum semper referri debet ; quodsi h. l. sit, omnis evertitur Sententia. - C. Codd. miror Concentum iu scriptura VitioSa. - 1o5. In textu disti. seqq. Constituendo saepius dubii haesimus, quum totum hoc argumentum per se tum multitudine divisionum et distinctionum, tum Dominum novitate et insolentia impeditum sit neque facultas uobis data esset librorum, e quibus materia iusto illustrari posseti- 3o5. b. ism; codd.; sed consentiunt in nostra scriptura cum edd. interpp. quorum uterque liaec nomina Indice exhibuit. - 1Ο6. R. Ρ. --J. - h. L. et s. N AM J. quod mendum editori opp. Joness. attribuero haud haesito. -im: S. c. uvam codd et edd. Veram eSSU ICCtionem, e SI. IIo. apparet; corroborant praeterea interpp. mlfVR ΡΡ. TV I: Ρ. s: edd. qui rimo: scribere voluerunt, uti est apud W.-hio et infra ex JOnesio sumsimus Ucli' latina editoris est culpa . - mr mendose; reserendum enim est vocabulum tanquam adiectivum ad Uiu: .
- 1o7. a. mi r Π Pp. et W.-L. J. quod prorsus nihili est. - b. ut in rares: edd. in L. scriptum est perperam
- 1Ο9. a. - Codd. quod ViX cum ipsa quae in hoc versu datur Pexplicatione nominis conciliari potest. - C. si post Collocant edd. d. Mur ri: Ρ. quod hemistichium inepte huc irrepsit.
214쪽
L. ubi hem. b. sic audit: H --: i - Concinnavimus ex S. et Ρp. lectionem probabilem. - b. si V: Ρ.
Ρtura si proba esset, exstare deberet sorma Qui seqq. tres floci uncis a nobis inclusi sunt ; solis luce enim est Clarius, eos desumtos esse ex alia quadam eiusdem argumenti expositione, in qua quatuor tantum pacis faciundae sormae enumerabantur. Adscripserat aliquis margini , unde in textum invecti sunt. Iab. u si edd. - b. mst S. ΟΡ. -- L. H in st
215쪽
Lin. 15. In Ρ. desunt verba usque ad *-iar'R, eorum loco legitur in Ρp. Ha 0 am i i uri etc. - Αlio modo dissentit h. cum cod. Ρ. facit J. Satis bene in edd. libb. procedere Videtur narratio ; eos igitur sumus secuti. ---RTA S. - 14. ΠUE of S.)-i πs: hm- i edd. - Μelius huc quadrare visa est Scriptura codd. : Miniam Sm et quaO Seqq. Dist. 1I6. Ρraemittuntur huic disticho in codd. atque in utraque interpret. duo alia, quorum prius Supra editum est: Ι, 64., posterius I, II. Deinde pergunt: Ua T Hrs: i hoc deest in Ρp. AT - - ii i cf. l. 15. t i ira im Wi Ρp. :PAm' i tum denique sequitur dist. 126. 126. R est I: L. - b INM L. absurde. - c. sit ΡΡ. mendose. 2s it V; L. inepte. - d. mims edd. et Ρp. stulte. - 127. a. Ceruitur h. l. in editione L. magnus nasalium horror ;
216쪽
- 8. Primum incisum om. edd. Sunt autem haec verba narratoris, fabulae personas dimittentis; eodem modo intelligendum est l. 9. - Ρro iHe ΡΡ. Uta, P. Mila, utrumque sensu Caret. - Ρro Π:
L. Versus pessimus et isto editore prorsus dignus: ss abundat; sed sine, Credo, Opus Coronare voluit iste. In S. noster versus legitur, hoc tamen mendo, quod posterius mutatum sit in Finem nunc Opellae meae imponere possem, nisi librario cod. Pp. placuisset, distichon quoddam textui obtrudere, tali loco minime quidem dignum, sed exscribendum tamen:
Emendatione eget distichon, sed taedet chartam consumere in versibus tam parvi pretii.
217쪽
A. Slocus e laus, Anushtubh proprie dictus, per Hilopa Iesam regnat; nimirum hoc metro utitur maximam partem priSca Indorum gnomica P0esis, ad quam pertinent pleraeque sententiae fabulis intermixtae. Dixere de huius metri ratione post Schlegetium et mmium, Chesus et aldius singulis libellis; a quibus viris quae prolata iam sunt, nil
B. MOHOSChematicia metra ea dicam, quorum singulis versibus iidem pedes eodem ordine sine ulla variatione revertuntur; immo binae Cuiusque Versus partes Ρlerumque inter se congruunt, ita ut totum disti laon quatuor partibus invicem paribus contineatur. TetraStiCha tamen eiusmodi disticha cum Colebrookio appellare ideo minus aptum Videtur, quod non eodem discrimine quo primum hemistichium a secundo, distinguitur prior floci Pars a Po5 teriori. ContaCtus enim litterarum Sandhi vocant grammatici Caesuram, qua primum a SeCundo, tertium a quarto dividitur hemistichium, egreditur, nunquam autem inter Secundum et tertium hemistichium intercedit. Accuratior igitur est ipsorum Indorum ratio, Secundum quam totum distichon sive flocus primum in duas dividitur partes, arduhas cos dictas i. e. slocos dimidios; arddhaslocus deinde in duo iterum hemistichia sive Pada dispescitur. Sunt praeterea etiam inter monoschematica metra, quorum arddhasloci quidem inter se congruunt, hemistichia autem arddhasloci disserunt, ita tamen ut plerumque primum hemistichium tertio respondeat, secundum quarto. Arddhaslocum per versum solemus reddere, quamvis Confitendum est, arddhaslocum in quibusdam metris iustam versus mensuram nimium quantum excedere. Sed haec hactenus. Nomina nunc et Schemata PTO-Ponam metrorum, quae ex hoc genere per Ηitopadesam reperiuntur.
218쪽
I. Ubi omnia paria sunt hemistichia, sussicit unius tantum exhi- mensuram, quam quater repetendo distichon efficitur. Triah tubh i. e. metrum, cuius singula hemistichia syllabas continent XI. Ex hoc ordine duo genera in IIitopadesa inveniuntur:
I. In is, cuius hemistichia dodecasyllaba sunt.
Vid. Lib. I, d. 28. d. 45. Lib. ΙΙ, d. II. 5. Saccar L Hemistichio syllabae XIV. Una tantum species in Hiio-padesa invenitur, V aSantalilaca.
4. Atisaccarc Hemistichio syllabae XV. Una species milias sive Nan
dimukhί Schema: o υ ll - υ-υ-l Caesura minor est post syllabam OctaVBm. Vid. Lib. I, d. I96. Not. ad I, d. II. 5. Abashili. Hemistichium quodque XVII. Ullabas continet. Tres species: a. Sistharmi: υ-- τυυ -- ω - l HyΡΟ- tmesis est post Syllabam SeXtam.
Vid. Lib. I, d. I 29. d. I 67. Lib. II, d. 75. d. I 55. d. II 5. Not. ad prooem. d. I 2. ad Lib. I, d. I 29.
h. Mandacraritia: il v - ll - υ υ-l Caesurae sunt post syllabam quartam et decimam. Vid. Lib. II, d. 26. d. I 5 I.
219쪽
c. Hiarius: υ -ll υ- is - ω- l Caesurae Sunt post syllabam sextam et duodecimam.
6. Atidhriti. Hemistichia syllabarum XIX. Una species Sardulas Drι-
Vid. Lib. I, d. 46. d. 9o. d. 06. d. Io7. d. I 28. d. I 6. d. 2Ο4. d. 2Ο7. Lib. II, d. 39. d. x 21. d. 154. d. 144. d. I 54. d. 155. Lib. IV, d. Ioo. Nol. ad prooem. d. 48. ad P. 98, I. I 5.
. Pracriti. Hemistichium syllabarum XXI. Una species Sragdhara: --υ-ll v υ υ υ υ υ - ll -υ- ω l Caesuris in tres dividitur hemistichium partes syllabarum numero ΡaTeS. Vid. Not. ad p. o9, t. 2o. ad Lib. IV, d. Ioo. II. MonoschematiCa metra, quorum hemistichia inaequalia sunt. I. Metrum, cuius nomen ignoro, ex hemistichiis decasyllabis et liendecasyllabis alternatum hunc in modum:
Vid. Lib. ΙΙ, d. 54. d. 83. Lib. IV, d. 97. Not. ad p. 59, t. a. ad p. 65, l. 8. 2. S itagra metrum, cuius primum et tertium hemistichium XII, Secundum et quartum XIII. syllabas continet:
C. A a. Hoc metrum ad ea Ρertinet, quOTum PedeS non numero, sed pondere syllabarum mensurantur. Singuli pedes quaternis moris efficiuntur; syllaba brevis unam moram continet, Ionga duas. E varia morarum dispositione magna oritur pedum varietas, quum aut duae longae syllabae pedem constituere possint, aut quatuor breveS, aut una longa cum duabus brevibus varie coniuncta, ita ut pedis me Sura esse
pedis sermae non unicuique versus sedi permittuntur. Totum distichon in quatuor commode dividi potest hemistichia. Ρrimum et tertium ternis pedibus continetur, Secundum et quartum quinis catalecticis. Ρes secundi hemistichii tertius, qui est sextus prioris avddbasloci, amphibrachys esse Solet, potest etiam esse proceleusmaticus. Amphibrachys contra excluditur a sede primi et tertii pedis in hemistichio primo et textio ,
220쪽
nec non a sede secundi et quarti in hemm. secundo et quarto. Pestertius ultimi hemistichii unica brevi syllaba effici dicitur; mirum sane dictu, sed consentit usus. Ρedes catalectici una constant syllaba, quae quum brevis sit, producitur iuxta legem Sanscritae linguae metricam. Haec sunt, quae COIebrookio auctore ab Indis de hisce versibus docentur; quibus addere possem nonnulla, si pateretur disputationis huius brevitas. Video plura praeoccupata iam esse a Benario, qui docte et ingeniose rem tractavit in praefat. ad edit. Nam tuae. Proponere sufficiet eas cuiusque pedis sormas, quae in BitOPadesa Cernuntur. Hem. I. et S. Hem. I. Hem. 4.
Ρroceleusmaticus omnino abhorrere videtur a Pedd. 5. hem. a. et S., nec non a pedd. 4. hem. a. et 4.
Vid. Prooem. d. Ili. Lib. I, d. 7 a. d. 86. d. ISo. d. Io a. d. Ilio. d. I 54. d. 168. d. I 82. Lib. ΙΙ, d. 5. d. 4. d. 8. d. 15. d. 25. d. 62. d. 6 . d. 73. d. I 47. d. I 52. d. I 55. Lib. III, d. rra. Lib. IV, d. 99. Not. ad I, d. 28. ad II, d. i a. De disti. II, 3. et 8. cf. addend.