장음표시 사용
221쪽
, DE SACRIFICIO cerdotum, & ejus qui eam offerebat mactandameHinc colliges sacrifici rationem non esse ponendam in actu Transubstantiationis, quasi tunc species intereant, ut placuit Tappero et hoc
enim sequeretur, species ossurri non autem corpus Domini, quod tunc non interit. Porro nec
sumptio specierum, S corporis Christi pertinet ad essentiam sacrificij una cum consecratione, ut visum Bellarmino. Quoniam haec est sacrificij jam oblati participatio, non autem sacrificiyra- i, ut palam est in sacrificiis Mosaicis, quae machata Hostia fiebant acet peracto sacrificio inplerisque pars victimae cederet Sacerdotibus. Quaeri quoque solet, an species panis, vini sint pars istius facrificis quod si admittitur, sequetur rem oblatam, vici imam aliam esse, a victima in cruce oblata Attamen exaugustino docui Prosper sacrificium Ecclesia constare ex re
visibili,4 corpore Christi sicut Christus constat
ex Deoin homine. Unde Suares docet, panem vinum aliquo modo offerri tum quoad substantiam , quia mutatur in corpus , tum quoad species, quas ait intrinsece pertinere ad rem obla tam in hoc sacrificio , ita ut res oblata per modum termini, non sit tantum Christus nude stim plus , sed simul cum speciebus , quatenus cum ipsis unum compositum sacramentale constituit. Sed ista , quae quibusdam durior videtur,
sententia, temperari potest, ita ut dicatur, rem
principaliter oblatam esse Christum, sed species
222쪽
necessarias esse ad modum hujus sacrificisconsti tuendum , nempe ut sit visibiles, mysticum incrueatum sic ut pertineant ad rem oblatam per consequentiam quamdam, ut corpus quod
apertum erat in cruce, hic sit opertum.
Reliqua est de hujus sacrificij valore contro versia, qua de re non videtur integrum , ut aliquid disputetur post synodi Tridentinae defini
tionem, quae constituit hoc sacrificium esse pro pitiatorium pro peccatis. De quo graviter conqueruntur haeretici , qui facrificium laudis , de gratiarum actionis, ut dici posse non abnuunt,. ita fieri insignitam injuriam cruento crucis sacrificio contendunt quod peccatorum remissionem , deleto in cruce vaeris debit chirographo, ut loquitur Paulus , nobis aPud Patrem pro meruit, Christo livore corporis tui, inad vero, morte vilissima poenas luente nostris criminibus debitaS. Fatendum est sane cruentum sacrificium fui Lia vere propitiatorium pro peccatis, ita ut quod de sacrificiis pro peccato tradebatur in lege, quibus offerentes, ut a sceleribus suis expiabantur, hoc impletum sit in sacrificio crucis , quo con donatio peccatorum universi generis humani facta est, cum effusione sanguinis Christi sine qua remissio fieri non potuit, teste Apostolo in Epi stola adHebraeos Coeterum infinita vis illa prorij divini, quo redempti sunt homines ut prosit singulis, eorum labore procurandum est, atque
223쪽
DE SACRIFICIO divinae gratiae adminiculis , quae In eos per sacra. mentum,&facrificishujus canales velut aquas liens invitam aeternam deducenda est. . Quare duo quaedam constituere debemus Priamum est, Christum , qui fideles una crucis oblatatione consummavit, ut ait Paulus in hoc Sacramento esse praesentem quidem, sed non esse in eo statu, ut meritum aliquod novum vel satisnactionem nobis acquirat Secundum est, eo modo se habere hic apud Patrem pro nobis , quo se gerit in coelis ubi , Ad dexteram Dei interpel Iut pro nobis , ut inquit Paulus cap. . ad Rom &in ep. ad Hebraeos. Itaque cum res oblata, α
qui principaliter offert interpellat , sit ipse Christus , dubium noro est , quin sit in hoc fa
crificio infinita vis inpetrandi , omnem gratiae apparatum, quo instructi, ingentium crimi num veniam conlequi possimus. Quid enim deest ad peccatorum indulgentiam assequendam ubi auctor ipse gratiae, qui eam nobis promeritus est cruento sacrificio, in mystica eremonia, illius memoriam renovat, atque pro nobis Patrem interpellat, qud benefici in cruce quaesiti nos fa ciat compotes quae fuit sententia diserti Chryasostomi. Hoc docet vera interpretatio hujus essati Dominici, Hic es sanguis meus , qui pro vobis esskndetur in remissionem peccator . Quibus verbis do.
cet Christus, remissionem criminum promeritu
riun se mortalibus sanguine suo , quem statim
224쪽
illum sanguinem tanti preti vere, quamVis mystico modo, huic poculo esse praesentem, ut effusionis liturae beneficium , illis in antecessum hoc mysterio applicaretur. Sic capere oportet hunc locum juxta vulgatam versionem , licet plerique recentiores malint urgere tempus prae-1ens , quod est in Graeco textu. Hic es sanguis meus , qui Funditur in remissionem peccatorum. Quemadmodum de pane dicitur per temporis praesentis participium moris corpus meum quod pro vobis triaitur Et apud Paulum , quod frangitu Ideo enim usurpata sunt verba temporis praesentis , quia mox nec tradendus erat Chri stus. Praesens positum pro proxime futuro. Qui loquendi modus frequens in Evangelus , hoc loco de industria constanter retinetur , ut scia mus, hic nunc geri in mysterio, ad ruinam rei adipiscendum, quod mox faciendum erat in rei
veritate , ad peccatorum emissionem prome
Quare ut articulum istum contraham in pauca, propitiatorium dicitur acrificium Euchari sticum, quoniam impetrat gratiam necessariam ad salutem, ad ea omnia consequenda beneficia , quae Christus nobis sua pastione prome tuit, nisi contumaciter auxilia illa rejecerimus. Praeter interpellationis istius vim a Christo praesente profectam , quae dicitur ex opere operato,
est alia quoque inpetrandi ratio , quae ab Ec-
225쪽
DE SAc RIFICIO clesia, cujus Sacerdos quemadmodumis Chri m vices gerit, pondus non leve sortitur. Illa cor poris de membrorum postulationes explicantur apud Deum, quibus per merita dessatisfactiones Christi, petimus criminum Veniam,&quaecum que ad animae salutem pertinent: Addamusis corporis , quatenus bona temporalia ad spiria tualem anima profectum conducunt. Coeterum quoniam nihil certi nobis Christus quoad res temporales spopondit earum fortasse conia secutio animae posset ossicere, minus mirum vi deri debet, si earum adeptione quandoque careamus cuid enim nos oremus sicut oportet, ne cimus, Rom. 8. Quaecumque vero quae per Christi merita in sacrificio impetramus, ea nobis ex opere operato donantur: cui operi adjuncta est petitio nostra, quam Sacerdos Ecclesiae, offercntium nomine exponit. Unde fit , ut effectus aliaque fructus hujus sacrifici non impediatur ob
mala merita Sacerdotis a quo id tantiim exigitur, ut tanquam publicus Christi, Icclesiae mi. nister sacrificium conficiat, & vota ac desideria postulantium Deo exponat. . Osserentium meminimus, quoniam mos iste in.
valuit ab ip Ecclesiae exordio,ut quemadmodum in veteri lege juxta vires patrimonij, cujusque pietatem, oblationes fiebant a popula, quae Deo
nuncupabantur, seu victimarum, seu decimarum, vel primitiaru, aut voti nomine censerentur ,quarum usum Deus Sacerdotibus indulsit, Num. IS.
226쪽
. E. 9ssie Christiani olim oblationibus frugum suarum, Maliquando pecuniae, Deum venerabantur, qu bus deinde Episcopus,&Presbyteri cum reliquo
Clero sese exhibebant. Quare oblationum nomine apud Clementem, Irenaeum,4 antiquiores illos Decimae, Primitiae, de aliae ejuscemodi fidelium largitiones intelligebantur. Porr, ut acceptior gratior esset divino Numini, cujus honori vovebatur oblatio, fieri lita erat in publico Ecclesiae conventu, a singulis fidelibus, quorum dona, dc munera in commentarios cum nominibus offerentium redigebantur. Quae quidem munera si species essent confectae panisl vini, in Ecclesiam infereban- xur aliarum vero specierum, ut frugum, largioris quoque vini, pecuniae, aliquando praediorum seu latilandiorum dona pittaciis inscripta, ut vocat Hieronymus oreade Dantur in ea parte Missa quae hinc dicta est Uertorium. Cceterum suae quisque oblationi titulum suae postulationis apponebat, ut ejus specialis commendatio fieret in sacrificio. Hic nuptias commendari oblatione sua petebat, ut docet Tertul lianus uxor eamdem faciebat oblationem ad
refrigerium adpostulandum spiritui viri jam fato functi, eodem auctore. Hinc natae frequentes 1llae controversiae vetustis Canonibus decisae, quorum sint oblationes recipiendae vel rejiciendae: quis possit oblationibus communicare quod de perceptione Eucharistiae non est saepissime intel-
227쪽
ligendum; sed de communicatione illa fidelium. quae ex oblatione consurgit , in sacrificio de ita
Ex muneribus panis vini Deo oblatis partesialiquae seligebantur ex acervo, velut uncia quaedam ex asse solido, quae corpus massam integrae oblationis referebant : quae ad incruentum
lacrificium peragendum specialiter destinabantur in qui ous ceterae oblationes erant veluti complexae, ut dixi. Harum oblationum Deo commendatio fiebat
oratione secreta quae non sollim quia ad sacruficium destinatae erant, Hostia dicuntur in Luturgiis, vel etiam sacrificiari sed etiam quia ex grati animi contriti sacrificio, in Dei cultum, ejusque summi domini agnitionem, divino Numini offerebantur a fidelibus , ut jam monui.
Nomina eorum, qui munera obtulerant, ex
libellis qui a Graecis dicuntur Diptyca viventium mortuorum, recitabantur in sacrifici,actione, ut discimus ex Innocentio I. Cujus recitationis locus erat, in ea Liturgia parte , ubi vivorum fit mentio, ut& alibi mortuorum. Hodie vero immutata quidem est oblationum inferendarum ratio tum in eo quod in solis Parochiarum Ecclesiis, solennioribus diebus , aut in Missis votivis fieri solent tum etiam quod ex rebus oblatis non desumatur Hostia consecranda , sed eam e domo ferant paratam qui altari inserviunt Attamen non desivit in Ecclesia nec Oblationum.
228쪽
obIationum emolumentum , quod certius est hodie, quam foret olim, ob modum , quo Decimae .Primitiae velut so tributa exiguntur; praeter luculenta praedia, mynastias integras, quibus Ecclesia locupletata est; Et praeter quotidianas, quae piorum ex liberalitate manant, ob ventiones pro quibus donatoribus, ut offerenti bus vivis, mortuis tacite censendus est offerre
Sacerdos, qui Missas agit in ca Basilica, quae illorum beneficiis fundata,vel aucta est: pro iis quoque , quorum munera suscepit. Hinc quoque sequitur, ut Sacerdos, qui offert sacrificium, Oblatam, sive Hostiam quam ad id munus adhibes ex fidelium beneficentia, ex qua sine dubio alia rur, eam habere dicendus sit , nisi malit e suo illam promere ut dona , munera δε sacrificia illibata fidelium dici possint, aeque ac dicebantur olim cum fideles circumstantes suam rati- habitionem, quasi a se profectam offerant. Si qui tamen Oblationes , vel munera hodie contulerint Pressi ero inter Missas in Ossertorio, vel ante dederint, aut spoponderint, ut eum invitent ad sacrificium agendum , hi proprie dicentur, etiam ut olim in Canone Missae, offerre sicrificium una cum Sacerdote, ejus tamen ministerio quamvis omnes quoque circumstantes,
qui cum fide ac pietate , sese Sacerdoti adjungunt sacrificium offerant, ex verbis Missae Lati.
nae Et omnium circumstantium quorum tibi fides cognita es, nota devotio, pro quibus tibi osserimus,
229쪽
mel qui tibi osserunt hoc scrificium Ludis , pro se
suisque omnibus. Unde leganter dixit Augustinus loquens de hoc sacrificio, de Christo, aec
clesiaci Tum id est Ecclesia per ipsum G. Christum squam ipse per Uom suetus osseret. Hinc
sequitur neminem ex offerentibus , aut ex circumstantibus privari posse a Sacerdote, eo fiuctu sacrificij, qui ad eum ex opere operato perintinere potest, pro modo sitae devotionisci eumque fiuctum sibi competentem , ais quemque communicare posse, ut patet ex verbis Liturgiar. Istud vero inter eos, sacerdotem hac in parte intercedit disserimen , quod iste Missas agere possit, quo jure non potiuntur coeteri; sicque ex celebratione Sacerdotis pendet qui ad circumstantes, offercntes fiuctus pervenit. Tum etiam quod in Sacerdote, ut pro aliis exaudiatur quia est Ecelesiae minister, quae sancta est, non requiritur privata illius caritas , ut ad alios , quibus
ille etiam absentibus, applicat, utilitas sacrifici j redundare possit 'quae tam et pietas necessaria est in circumstantibus . offerentibus , ut sibi atque aliis prodesse possint: Quod etiam in Saacerdote locum habet si partem fructus ex pro- Iria devotione sibi respondentem applicare ve- Omnes quidem circvinstantes absentes etiam, quibus Sacerdotis ministerio opus sacri ficii destinatur, ejus efficaciam experiuntur: De qua sunt accipienda haec verba Joannis cap. 7.
230쪽
Ego sancti co meipsum , inquit Christus , ut ipsi
etiam sanctificati sint in meritate Loquitur de Apostolis, ad quos post Eucharistiae sumptionem, .gravissimum illum sermonem habuit a Ioanne relatum. Ubi sanctificandi Verbum, quod devictimis & de aliis rebus quae Deo consecrantur in Exodo Maevitico usurpatur .Pro Christi immolatione per Eucharistiam designata mox consummanda in cruce, accipitur, teste Chrysostomo. Verbum itaque a sacrificiis desumptum ad Apostolos quoq; Eucharistiae participes transis fert, ut ipsi sint sanctificati, id est sacrificio purigati, Deo consecrati, obsignata in eorum animis fide de caritate. Sed uberiores fructus ex hoc sacrificio capiunt coeteris paribus , qui victimae communicant. Etenim praeterquam quod auctorem gratiar in se recipiunt, propius accedunt ad finem hujus sacrificij, quod eo consilio institutum monui, ut Christiani fierent ejus participes Porro qui edunt Hostias participes sunt altaris , inquit Paulus Q. Cor. 1o. Ab hoc sane docet Iudaeos excludi, quod Christianis est peculiare cap. i3. ep. ad Hebraeos:
Habemus altare , de quo edere non habent pote tem, qui tabemaculo deserviunt. Sane siquis a communione abstineat, non carebit omni fructu hujus sacrificij, si per fidem
pietatem , ut dixi, se Sacerdoti offerenti, communicanti conjungat ut faciebant olim qui Poenitentiae cesura irretiti solis orationibus in E