Commentarius de generibus divinationum, ac graecis latinisque earum vocabulis / [Joachim Camerarius]

발행: 1576년

분량: 203페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

101쪽

νειον κατεφυγε : Cum prima diei tu aderat quidam afferens aues, quius auspicari solent, cibum illis ob cit. Sed nulla prodiit praeter unam uae tamen ne ipsa quidem cibum alti scd sublata ala sinistra, ad hanc rure extenso, in caveam refugit. Satis augurium res Romana fuit, loni o tempore neglectum, Minstauratum tandem ab Octauiano Caesare. Quod augurium Dion libro 7. scripsit, di uinationis suisse genus quoddam, quo ierct fides, concedi diuinitus, ut votaliscis crentur pro salute populi Romai. Quod minus religiose illa nuncu-ari, nisi id concederetur, iudicarent.

, et i συγχωρ ins et e . Vocat autem hoc augurium Dion, ἰ μα της lὐ it in Plautinus Epidicus ita Liqui do exeo foras auspicio, aut sinistrae. Et seruus

102쪽

seruus in Asinaria Impetritum nam

guratum est, quouis amittant aues senex in Aululariari Non temere quod coruos cantat mihi nunc ab eu manu Homericus Calchas Graecorus augur, classis ductor σε Et Troianoru Polydamas Pan thoi, quem aduenam Delphis perhi buerunt, filius Calchantis auguriunt est λ. 3'. Et Polydamantis λ μ . Vbi Volatus auium, qui in auguriis obser uaretur mentio fit, contemnente Hectore praedictionem, legante se ii rare , unde, quo volitent aves comemorante e regiam sententiam : Optimum id uilicia est, patria pugilando uera Vel explicatius, quemadmodum feci Eobantis Hessus,vir, poeta optimus Auguria tamen ii, quo praeualet ommb.a Mima Pro patria pugnare, arhnis defendere ciues Quia vero mentio facta est volatus auium τα H κυγ- secundum Home

rum, qui sunt scilicet praepetes, de

quo nomine Gellius disseruit libro de dextris atq; sinistris partibus , qua rum ibi mentio fit, placuit ascribere nostrana commentationem de tractatuspha -

103쪽

iatrica doctrinae, iram nos aliquan- ipsam excercuimus Sphaera, id globus, Olci in illa proponi tani in imago mundi In Sphaera autem linat Cleomedes χεσεις id est, re :ctus quosdam, S numerat septem squam in corporis quadam mole.

χέσεις sunt: νω κάτω Supra, in- όχεν ο πιλν Ante, post Silae, inte& a tergo. 'εξιὸν , ἀζιςεζον seu νυμ ον Dextrum, sinistrum siue e lin. Et μεσον Medium. Docet autem

eo medes Physice, quod medium, uod infra dicitur in globo, id con- ngi. Est enim medium in hoc, id est, intrum, imum quoq; quia intimum,

im de extrema specie, quam vocant,raeci φάνειαν, ad centrum deductae

: cam Posticam partem. Atq; placet oleomedi Anticam partem esse Solisaei dentis, posticam orientis. Ita erit:xtra Aquilonaris plaga, de Australis eua. Sed Varro aliter Tradit enim linticam partem esse meridiem, Posti- am Septentrionum. Ita erit ortus sci cet plaga sinistra, occasus dextra Sed

illa

104쪽

illa altera Graecos stiri ratio est a J1thagorae, item l Aegyptiorum, taccepimus. Nam quemadmodum Plutarchus scripsit, in libro de Isideri Os

κνος Βονέζιςερὶ id est Aegypti putati partes orientis Solis esse mundi seo tem Sed Aquilonare dextras, austratiles vero sinistras. Scripsit autem Arsistoteles Pythagoreos tradidisse nostr jὴμ ισφου:ia , quod est aquilonare, dixtrum saperiam csse, alterum,nistrum atq; infernum. Idem ilioni visum. Sed Aristotelica subtilit hunc situm inuertit Placet enim Ari istoteli, dextras esse partes ad ortus&sinistras ad occasum. Itaque, inquit, Aquilonares nos erimus infra. Au

strales alteri supra. Et quemadmo dum ipse loquitur: των πώλων ὁ Α τε lλος, ο νω. Id ex eo probat, quod ortus sit dexter, quia inde conuersio mundi incipiatur. Sit enim quadratu α β γ iungatur appareatq; t. OG lcultetur, In conuersione vero quadrati super intelligatur ad δ' ini

lium

105쪽

motionis, dem ortum esse Ari-,teles docet, Iam collocetur aliquis iter ηι γ supinus, ut sit ad caput, id in supra α 5 ad pedes, id est, infra, a it scilicetu sinistrum, αβ dextrum. rgo contra , fieri collocationem - rtet super quae linea axem in- at ut caput tendat ad γ δ infra sitata enim erit dextra conuersio ab Quae cum sic in quadrato accidere:rnantur, pariter etiam in circulo fieri itelligi potest. Quod erit euidentius,

circum

ersio scritelligar super Haec igitur est subtilitas Aristotelitia, cum qua tamen Orphica consen-

junt. Sic enim est in hymno illius ad

106쪽

Pythagorica ratio: is dextra ti

Empedoclea , de Aegyptiaca

ostendinatis. Idq; eo probabilius idoltur, quia Iudaeorum huic est contrariat Hi enim Australem plagam dextram, Aquilonarem sinistram faciunt, pruriter atque Latini, quemadmodum Liuius indicauit libro primo Haec ratirationi Graecorum consenticiati cu Aegyptiaca contraria est , conuenit cum Iudaica Itaque auspiciorum appellatione contraria suerunt. Nam idextra fausta erant Graecis, Latinis si nistra Cum faustae eae aues haberentur, quae alte subvolarent, id ad Aquilonem seri omnibus, quibus ille vertex eminet, oportet. Est igitur J ιος iωνὸς,

faustus ales, qui sublime inuolat, id est alte, in celum , quae est plaga Aquilo . naris, Miam Latinis sinistra , dextra Graecis. Etsi a sinendo , id est, addi lcendo, aliqui Sinistri nomen in auspiciis duxerunt. Quos Plutarchus sectus in Romanis capitibus, ita illud noanen interpretatur Vel est Latinis sini-istra auis, quae subvolat ab ortu, querit secundum Varronis distinctionem, sinistrum

107쪽

rum esse diximu cum eadem. Gra: plaga sit dextrae Sed de his fabu do plus temporis absumsimus,

an par fuit Praesertim vanitate ista pridem oblitterata, ignoratione ullo usu, obruta, ut de his rebus iisitionem nihil aliud commenda-ossit, quam quod omnis cognitio, alis habeatur. Homerica supra icata haec sunt:

iud Eustathium cst alia scriptura, ni rrum Ara uti: h. vi sint: utrobiq; dictiones Est duplex

lolicatio Vna, ut ἐπεξηγητικως ad men- nem dextra partis, ortus Solis ad-

cur ad sinistrae, occasus. Et pe oeatur plaga orientis dextra ac sini occidentis Solis Altera,vthis duo- versibus quatuor plagae indicentur, Mector australem plagam dextram,' aquilonarem sinistram perhibeat. od sane minus dilucide expediri vi ur , ut prior explicatio retinenda videatur. Coniectura auguri quod

108쪽

in somnis vider stet visa Penelopexponitur οδ τ' Aquilae anseres intei mentis. Et antea Aquilae quae ciripuisset anserem. Apud Maronem c aquilae cygnorum augurium. quo quaerit Seruiui cum cygnu ne in praepetibus, neq; in oscinibus nonnetur. Et versus hos reser lectos ornithogonia: Cygnus in augurijs nautis granfinivi ales, IIunc optant semper, quia nunquam mergis

undis.

Aristoteles in libro s. historia de

malibus ait: τώ μάντεις notare διεδ σαυεδοίας, faciente διεδεαμ τα

abhorrentem locum. Itemq; a: εξεδρους In Antigona vocat Tiresiκον οὐνιθοσκο πον, sedem, in qua auspicet soleret. Et ibi se obscoenos sonos axi

audijsse dicit. Et fuisse Thebis scrip

Pausanias Boeoticis Tiresiae consecrium οἰωνοσκο πειον, id es , auguri locus Cicero scribens Caecinnae ita ex alitis volatu, nec ex cantu sinisti

oscinis , ut in nostra disciplina est , sex tripudij solistimis, aut somniis tit

109쪽

sed habgo alia signa quae

sic: Et seruem Attico autem Attice, auguria quoque me citant quadam spe non dubia Non

c collagij nostri ab Appio , sed illa

latonis de Tyrannis. Fuisse autem Aurem Ciceronem notum est, coopta

in in Collegium, loco Crassi fili in secti in Parthico bello, ab Horte

Scriptor ais οἰωνιςικῆς, in comentariis Graecorum nominatur τυζαι - ων μεμηνιος φιλοσοφος Galenus nominat τειχί. ωζον τὸν φωκα , scriptore οιωνιτας.

αρμ ρi,id est, sternutamenta admodum uere obseruata V ἰδ. e. Et apud C ullum Amor sitnistra ut ante Dextraternuit approbatione Aristotelesi ionem attulit, cur a media nocte ad Ileridiem non esset bonum signum Mernutamentum,in contra a meridies ad mediam noctem bonum. Quod Graecis est ὀιόδιον inύνισμ α . proprie σύμcαλον , id est, signum, ad τε-l ραται attribui poterit. Est autem Graeci nominis , . et ιτος interpretatio ho- rum Latinorum nominum Portenti,

110쪽

GEN FILII US in libri facit mentionem, qui ci . cum ferretur de istis innis, quae . L.

συμ cολα appellari diximus, titulo Hii, pocratis, nescio cuius. Hae sunt τη ρος ἐγη ρσής, rerum alicui obuiam laetarum occurrentium, quibus o

ni malui quippiam innificari exist

matur. Itaq; in fabula Aristophanis,

cimis titulus Ranae, deplorans su an imiseriam seruulus inquit κὰκ uιέτυχον ἐξιών; Eheu miser quid cxiens habui obuiam aucianus etiam Πνισμα ocat τις ά λον dic n. Octauiano Caesari ante castra noctu obuiam faetus agens asinum cuius nomen esset isων, cum ipse vocaretur υ- τυχος Et malo omine educenti copias

Bruto Aethiops innifero obuiam a ctus, confossus. Quorum illud a Suetonio scriptum in Augusto, Plutarchus in Antonio , hoc in Bruto narrauit Bella sunt in his ambigua. Vt, cum Timoleon mediocribus opsis excepturiis esset in Sicilia ingentes copias Car

SEARCH

MENU NAVIGATION