장음표시 사용
141쪽
nee in majori libeamum numero plus mores sextae, sive dimitavii dotis retinere licebat sallati s o Punctavo permittim mulieri , parentive .cti, potestati subest , et ei, cui numdatum ab eis fuerit, si praegnans eximinetur alter id denunciare intri triginta dis comi os die diuortii ves ipsi inrito. M vel parenti, cuius est in potussare si horum copiam non
babia derui iam domi nove in hospitium , si
maneat in ci, itate maritus; si in villa , vel in municipio. illuc ubi larem nutri mulio collo verit
Ita enim Jova accipieri verba S. ti sed i , --αm mariti Aique ubi mulier
Praegnantem ex eo esse viro denunciaverit 1 illane partum agnoscere re tu , neve gnostere, eustiis extra ordinem coisceatur, debet aut i stodc praemittere , aut contra enuticiare gravidam ex sese non esse : quo jus habeat uiri, dicio negare filium se Sin au em rustis: demiticio
neglexerit, aut oblatos ultro a marito custodes remiserit, liberum est marit . bisve parenti recusare partum, ejusque agno stetidi, alandi iecuram reiicere in mulierem Id)uii mulier post umsos triginta dies denuuciaverit , St twgligentiam suam apud iudices corrigena audita fuerit , se quod sane ii Me. Hoc autems. C. non eo pertinet, ut si ex sest conceptum non esse constiterit tamen . iii se agniturum obtulit, creatur haeredem suum habere sillum alienum, quamvis alere debeat; contra , pamvis mulier intra praestitii tum tenipus demuκiare neglexerit,d ob id Pater alendi onere levetur, liceatque siluim non agnoscerea non ideo tamen prohibebitur filius ex patre se natum asserere , idque egitimo judicio comprobare sive enim praeceps ueriti tris voluntas in agnostendo filio , sive matris,
142쪽
ra In denunciando remissior;Jurisconsulti neutrum
voluerunt praejudicium ere contra ver rem, a SQ
in autem praejudicium mutis controversia status, Dii qua quaeritur liberi e sit quis , an servus lius annis. Diciturque praejudicimn si judi- sum antecedens aliud , cuin eam actionem alia veluti pedissequa conse ratur nam si quis filius pronuncietur, continuo poterit judicium de patris
ssuccessione movete . υ taque Senat rami Eiri eitum hoc sic accipiem , ut quoad in audicio con tactar
stiterit, ex quo revera parente partus descendat, ' ex superiori regina alimentorum ratio statuatur mitis trulla de veritate partus conuoversia, veatur , inmmiorum subeat onus . iri contra Senatusconsalimn venerit . Nec quia de alii nen. tismi aerere qui, antevertit, mimas morum erit Litus controversam agitare . sc mobrem, uel Pauli .s. quod Paullus ait, maritum , si post uxoris demin a 6 -ιιν ciationem custodes miserit ad inspicienduin is, simandunt in ventrem, cogi omnino milieris pamtiam agnoscere a Cuiaci tantum ad alimenta trainhitur et ne quis putaret ex hoc Paulli loco ademistam esse marito ficultatem nemidi partum, si id in iudies alternim esse comprobare potuerit. It que compones repugnantiam , me videtur esse inter Paullum Ulpiamim mundum g ,. -- haec quaeritur quot Mive sint mittendi 2 Etia-
ne si maritiis divortio facto vivat , ex rescripto fom Gn. Divom fratri m , satis fuerint tres obstetriccs, quae si remi laverim Megna item , ventri ci stodes apponenriar. Marito vero mortuo, ii, quo se L .ssae Marii interem, Mibuaque Praetor denunciatum vult, '-- 1im
jubentur quinque mittere obstetrices , quinique e 4 prec earum renunciaverint, erum conflix tui . . tibici Ag. ι Veriim Planci linum S a partum tantum is si fimo νώ, luto matrimonio editum compleotitur. anu brci oes .venter.
143쪽
Adriani temporibus aliud prodiit Senatusconsubtum , quo pater filium constante matrimonio si- sceptuna agnoscere compellitur. a Quia vero' haec Senatusconsulta pertinent ad eos , qui sui haeredes agnascuntur Guriscontulti censuerunt ea cessare , si nati post mortem parentis in militis sint potestate recasuri si, Sedis aliud extitit huius S.C. caput , quo poetis . Cornelia de fallis pi nietantur ii, qui salsum pinum subiecerinici, jus S.C. caput intercidit: tantum de falso partu pluribus locis in titulo Digestorum ad Lae,netliam disputatur sc Satis adhuc pro instituta brevitare leges eo vagati sumus is Senatusconsulta quae personarum statum attingunt et nunc ad ea , quibus negocia reguntur, ex ordine progrediamur. Atque ex negociis primo ea, quae inter vivos geruntur examinabimusci deii e quae x testamentis 5 ex alieti morte proficiscuntur tractanda suscipiemus, Exor um vero sumemus a legibus usucapion is quarum antiquissima sane sui Atinia, quam ante Nigidium Figulum,in Ciceronem lotam, Gellius, Din Cicero ipse demonstrat. Ε mi ic addit, nuntiam fuit et ustissimae legis XII. tabul. quae rerum turtivarum aeterirum esse jub bat auctoritatem, earumque sicapionem prohibebat . um translatum sui in legem Atiniani,
e cceraque additum , it non prius rei tutivae vitium emendetur , tu piove concedatur quani
res ab injusto posses bre redierit ad verum domi
num. Itaqii per hanc legem, tum demuna res surtiva vitium xuit, cum reprehensa merita vero domino. Quod Nigidius Figulus non solum ad posteriora surta , sed ad ea etiam ante legem
144쪽
ET SENA Tusco Nsu LYis. 33 Iraetζritum a Nam, utraque tempora , suturum cincti in praeteritum ea oratione conjungui is
Quod autem lai Atinia statuit de rebus . LXV. surtivis, e Plautia,&Julia transtilleruiit ad res LEGE vi possessas , quae longa possessione usicapere niuen L Auria. licebat n; post reditum ad vetum domi o mirum, cujus in manu vitium exuissunt Legis e Parra ro hujus plautiae aiatium faciunt eumdem, cui ceterae eiusdem nominis leges tribuuntur, M. scilicet Plautium Silvanum trib. ple h. cujus tribun tu incidit in Confialatum Cn. Pompei Strab nis 3 L. rei Catonis A. V.C. DCLXIV. tinet autem lex ad res vi possessa , non autem ad ea, unde quis vi dejedius est, ab alio bo in fide possidentur Huic attexenda est lex Scribonia , quam all- LXVI. qui Coelio Curioni trita pleb aliqui ero praeci sh i ,: μ' me Raevaritus , e tribuunt L. Scribonio Co . e lis et. γιRud qui Tiberii tempore vixit , quod verius Mib. puto. Ea sit stulit omnino usucapionem servitu i ii . tum e trae non corpore possidentur, sed tantum fanimo cernuntur, atque conueruntur. Usucapio
autem antea Iaaerere tantum poterat servitutibus Uri. est fori
paediorum urbanorum, e quia continuam au rm habeba . , veluti si quis aedes altius sibi, tas diu habitisset Nam rusticorum praedio m n uia minserritutes quod tamei Rae vardus negat, ea n.adss. ωυα ratione luci pionem excludebant, quod ne qui se mi Me A. o. dem quasi possessione retineri poterant, quia deerat causa contim a nemo enim ambulare , agere 'ia indit quin servitutum libertas usucapiatur siue Pii. ' i ''quin longa desuetudine , aut contra i usu servi Mevard.iri .
145쪽
amittati . Item xiamvis ante legem Sol bonium sera itines biennio usucaperentura nunc tamen etia in adquiruntur . sed longa posses sione , bona fides, abstiue ali jure , sive titulo auctori ate Praetoris . a Tulit S C. Mamilius trita pleb. Inter plura capita de limitibus, Dunde S imitanus ditius, ut inter fines agrorum, quinque, aut sex pedum spvitiuum ab incapione deinceps erim r
Et haec de usucapionibus . Habemus a te M usam hi S. Q nempe de usust hi earum rerum , quo usu consumuntur , hoe est enim qnarum non ustis est, sed ahusus in Se tu consulto loco fit i , in quo usuilruetus insideat, constituitur cautio reddendae pecuniae , vini, olei, aut similis alius rei miruptibilis post finitum usum-finctum hac specia constitutu mutua est assinis, is quo late titi fide usustinuisariun reis mi , quae usi consumuntur. Eius nullum tempus certum ostenditur . Tantum scimus Marci Tullii temp're non dum prodiisse, o ut notat Contius, ad Cui eius. M Neque cautio haec remit ri potest a testatore, ne a suo testamento Senatusconsultum excludat. Intelligitur autem cautio haec
Nuneri ergamis ad leges samores, non eas se ilicet , quae ad publicum regimen pertino hant, sed illam, citiae respiciunt jus civile privato ure , cui maeram nostram dicanius. Quam brem, omissa lege Laetoria, quam supra exposuimus , explicabimiis S. C. Macedonianum, quod etaim coiscendae actae centium nitemperaturae atque foeneratorum statuitarus recidendis cotiditum sui . iii Senatusconsulto auctoritatem tribuit lex Claudia. Clavdit Imperatoris tempor lata, qua,
146쪽
vetabatur pecuniam mutium dari adolascentibus in mortem patris, fine dum Mutione, patria mortem . sti In cujus sententiam legis , coitili- in mi Sena triconsulatam Macedoni inuin sic a Pellatum, non a Macedone adolestem , liri in
omnia in luxuriem prodigetat, ut sus Theo. Illis tradidit a sed a Macedone foeneratore quodam i probo , pii sui vitas ct pecunia, quam menerato ut in sustos, praecipites a Ndidinem adolestentes Corrumpebat . incertis uommnibus. b sive suppressa nisi mram, celatoquestiuo crediti,' tacito Brauare, atque in elagan
ratium oppom intur,em mmisa. Itaque te ne
filii familias gravitate laenoras obmomitur, neve post mortem patris Mereditore -- credit ribas tradere eo mura Senatus praestitit adver&s creditores exceptionem qua ammantis actioremtatur. db Addit Justii nus ideo ita Sen tum cavisse, quia plerumque adolescentes luxuria, aere alieno exagitati parer nevitae inlidias moliebantur. Itaque recte Ulpiamis scribit pec niam perdele, qui earn filii milias mutuam doderit. Sunt qui hoc S.G cum Gaudii lege tempore cons gant , sientio sententia conjunguntur Sed quia in eamdem sententiam Senatum deo visse sub vespasiano, Saetonius te tradit , --lunt plerique . . eius oriorem a Vespasiano repetere , nisi forte Molem poma sib est stulo revixit. Debitoribus vero universis, lex Iulia subvenit , quae de cessione bonorum appellatur eaque iis omisit, ut si bivendo non essem, liceret ereditoribus cedere, quo non debitoris, sed ereditornm nomine hona deinde distraherentur a reneficio deditores, non minis effugiunt P et a Taesti
147쪽
poenam carceris, quae asperitas e XII. tabul Is u. pererat; sed etiam declinam infamiam illam, quam incurrebant , cum aere id leno mersi patiebanture edicto miserat illam sectionem honorum a Praetore substitutam, loco illius Ionge miserioris sectionis , nempe dilacerationis membrorum XII tabul permissiae legibus . Mitior certe siti m. striae poena , qua non membra corporis, sed patrimonium debitoris is fama proscindebatur
Mitissima tandem lex Julia fuit quae benescio
cessionis debitores etiam ea levavit infamia, quam subibant, eum eorum nomine bona subjiciebantur auctioni. Et quamvis actiones adversus debit res non peremerit eas tamen elisit , ac viribus spoliavit exceptione si non est Mum qua dubit res post cessionem muniuntur, quoad nova o
adquisiverint. Cessio enim bonorum non obstat quin hona post cessionem quaesta veteribus actionibus subsint , in quantum facere dubitor pose sit . a Atque his ictibus In liniversum unicuiquefiibvenitur. Mulieri hus vero peculiare enescium
tribuerunt edictis suis usustus o Claudius :quibus occurrebatur imbecillitati mulierum , quae
conjugali amore , atque inconsulta facilitate sese temere implicant. Itaque cavebatur, ne viror imobligationes in se susciperent, neve actioni , clua viri tenebantur, se subjicerent M. tandem Silono, Velle, Tutore Coss. li sth entum ple- nius sui foeminis omnibus pro alus quibuscum-
gae que bona de non callide , neque dolo intere
dentibus &alienis obligationibus, sciente rellitore, consentientibus se Etenim hac omnes inter
cessiones infirmantur S.C. Velleiano , quo repellendis creditorum actionibus optio mulieri piaebetur, sive novam sve ' em, in se susceperit. actio.
148쪽
actionem, a de quo S. C. pauca retulisse satis fuerit, cum perspicue, atque abunde de eo in Digestorum Ebris disputatum invetuatur e nec ulla d cultas ex antiquitate supersit. Transeamus nunc ad donationes, de quibus anno in V. DXLix. lex prodiit , quae vetabat ob causas orandas donum quicquam, munuSue acincipere. Didiaque ex Cincia fuit , utpote lata a M. Cincio Alimento trib. pleb ejus anni ob Cum autem Cincia lex oratorum avaritia, Irau. de contemneretur, saepe de ea restituenda inter Patres agebatur, S sub Augusto per . . revi
xerit, niteo iis Claudio in Setiam consiliuius
filii inodus muneribus Oratorum ad dena usque sextertia in singulas causas . Quam sententiamCujacius censet suisse comprehensam S. Cto illo, quod mini tam in ultima epistola Plinii libros. se Delia vero extertia ratione recte ducta , centum aurcos coiificiunt. Quod uileus. Alciatus probant . di id vero S. C. a Nerone confirmatum, tradit Suetonius. Haec autem lex Plauto dicitur muneralis , quo nomine lege in Ciliciam designari, i adit Festus Pompejus se Ulli te colligitur non solum oratoriun donationes, si lin alias Omiles filisse inam nutas,'iram vis Joseptis Stailigero xcelli ingenii, atque inauditae eruditionis viro, in fias ad Festum notis id minini probetur. cuilis suntentia me ab lucum Julliniantis, fracssurisconsulti in pluribus liris locis, ubi ligitim smodus donationum scribitur, Cur enim Mitimus
indui o nisi lege aliqua, inuidem Cincia de
donationibus praescriberetur Nili plua verit Scaliger per legem Ciliciam oratorum donationes omnino misse sublatas alias vom ad certum modum redactas , nempe CC. aureorum ut tradit Cujacius
ex C. Theodosiano: D quod autem hunc legis
149쪽
inodum excederet, niinline ratum per legem erat, praeterquam si coit,ilictis perstini domiretur Solennitas quoqtie traditioliis per malici patiOllem, nexum ex hac se injungebatur, exceptis mi attonibus inter paremus o liberos. b, Me vero aliqui, quos resulit Giacius in citatis locis,
dccepti , depravatis codicibus , hanc cum lege Titia conjungunt, quae pertii et potius ad sponsiones, quas nonnisi imitis causi seri liuetiit moto qui prini is G oranda in catila in pecuniam accinperit, traditur ab Ammiano Marcellitio , se Antipho Rhamnus . Magistratibus ero xenia, sive parva munuscula , esculenta es poculenta , quae intra dies proximos consumuntur , licebat accipere ex plebiscito , cujus nullum adhuc patuit Omen. Q Non omittam S.C. de donationibus mortis caiisa sustis in eos, qlios lex capere prolii het quae eadem in caiisa sunt habendae, quaesesunt legata iis , quibus per legem capere minime s-cet se in ilibus etiam sim. Erat . Qquod iccte a Cujacio AEnaitianum appellatur, ut pote orationem in Senatu habente Caracalla editum,
tur severitas Romani moris donationis inter virum, uxorem ex Solonis instituto prohibentis eo uallo, ne invicem spoliemur conjuges neve donis potius, quam mutuis ossiciis , a mutuum in morem provocentur. Quamobrem hoc S. C. indu-Gim suit, ut donationes eae inter conjuges donatoris morte convalescerent, usque ad mortem in ea voluntate perseverasset , quasi donatum in. te vivos testamento confirmetur u Donationis
bus rem conjungentur transiictiones, de quibus
oratione M. Antoninici cum hi si transadi. S. C. comprehensa constitutum fuit , ne alimentorum transadii rata esset, nisi Mi e Praetore fieret:
150쪽
Mia pleriwe, inopia ooacti, Irauca recipere , quam plura sperare i luot. Antequam autem a regi diis vivortim dissicedamus, adjiciendum est S.C. super corruentium aedificiorum restitutione utilissime odium, eodem In peratore dente. Quo S. C. domus restituta, tacito pignore obligatur creditori, cuius sumis restituatur , sive creditor pecimiam in sumtus ipsi domino tradiderit, ut S. C. verbis comprehendebatur, sive redemtori'. e. illi qui domum a domino restituendam condiixerit , si acceperit αἰ Μνολάς. ut habent Basilica, iat ad speciem S. C. sapientum interpretatione prosimir. Sed jam ad negocia veniamus, quae a morte alli rum existunt, legesque ad ea pertinentes accedamus. Igitur ex testamentariis primum locum damus au. legi Corneliae, quae testamenta in Urbe condita RLLGMost ab iis , qui apud hostes decesseriant, perinde con- .ui uri, firmat, ac si trumquam in hostium potestatem venissent Cum enim quis hosthim potitur, is an di facultatem amittit, neque apud hostes moriens civis Romanus reputatur, quia testamentum cI, is Romani meste conssti , ideo jure civili nullum esse testamentum videbatur illius, qui post Llud conii: tiim in Urbe , decesserat apud hostes. Quae testamenta , ne propter calamitatem interciderent L. Cornelius Sylla I ictator legem tulit sa qua iiiiiiii captivitatis pro morte habebatur: Qulian. ra. . ut O um testanaenia, quali mortuorum in Urbe σε - δεν.
convalascerent omniaque in eamdem eatis in re 'θciderunt, in qua essent, si numquam testator In iudicar
hostium potestatem pervenisset . Itaque si apud ris.a .ωH Cui. hostes quis decedat, testammtum ante captivita ιδῆ. --ωtem sistam valet lege Cornelia captivitia
tem convcrtit in figmentum mortis: si vero captivus rediem in Urbem, testamentum illiu valebit