장음표시 사용
151쪽
dum, severissime Britonem custodivisse, ut morum inlegritas in ipsius claustro servaretur. Non est, quod dicam, Davi et Pamphili per sonas e Terentii Andria esse depromptas, Balathronem ex Horatii Satiris inuoluisse. 0do, quem auctor hoc loco magis cliam videtur
laudare, quem ep. 138 prae ceteris salutari jubet, ad quem scripta est Epist. 138 Max. Bibl. Patr. XXIII p. 516 , eiusdem claustri
fuit prior. Exstat eius ad Papam epistola, qua nuntiat, quis Thomae intersecti Ioco archiepiscopus sit creatus. Severior etiam quam Brito inprimis in homines Veneri deditos fuit, siquidem Eumolpus, Encolpius et Gillo, ut homines maxime libidinosi et immundi in Petronii Satirico insanies, ei opponuntur, ne quid de ipsa Venere eiusque sponso Adonide dicam. Qui jam fictis nominibus perstringuntur, eos agnoscere dissicillimum est, quia notitiam nostram sere fugit, quot et quae officia habuerit archiepiscopi aula, et qui singula minera administraverirint. Sufficiat igitur plerumque indicare, quos mores signiscent nomina; interdum .suspicari licebit, quos honores, quas diguitates: quae munera homines habuerint, rarius etiam, ad quas personas pertineat vituperatio. Quos duos primum perstringit, Plautinus Querolus et Zoilus inter monachos vel claustri ministros Videntur quaerendi. De -- in Pilia severolus vel Aulularia inscripta, quam illo jam tempore Plauti nomi ue esse venditatam v. 1683 docet, ad v. 1363 dixi. ἡ .uerulus iste noster, inquit ipse comoediae auctor in prologo, omnibus est molestus, ipsi, si fas est. Deo, homo ridiculo
iracundus, itaque ridendus magis. Disserere cum isto volupe est et consutare vanam hominum licentiam.' Auctor noster duerolum, qualis etiam in comoedia apparet, avarum et rapacem vel invidum
depingit. Ipsi parasito, quom, ut Cicero, Terentiani illius in Eunucho nomine Gnathonis nuncupat, locum invident volones. Magis etiam invidia laborat Zoilus et ipse avarus, qui fidei et parsimoniae specie domini fiduciam sibi paravit, quo tutius surari posset. Satis notus est illius grammatici tu Homero recensendo livor, qui iii proverbium transiit, Ovid. Rem. Amor. v. 36b: Ingenium magni detrectat livor Homeri,duisquis es, ex illo, Zoile, nomen habes. Diciti od by Corale
152쪽
es Mart. II, 16; Iu, 29; IV, 77. Utrumque et ouerolum et Zo
lum in reditibus et expensis claustri administrandis oceupatum suisse suspieandum, quamquam ultimi, qui de utrovis agunt, versus, si vocuratiorem, qua indigent, interpretationem nacti suerint, accuratiorem fortasse praebebunt notitiam. Qui sequuntur Mato, Euphorbus, Buccara, Davus, Sergiolus, Thersites jam non ad claustrum, sed ad alias partes aulae archi piscopalis et institutorum sacrorum videntur pertinere. Difficillimus est locus, qui de Matone agit. Ut a nomine incipiam, Malo Vel
Matho ex Juvenali I, 33; -VII, 129, et Martiali IV, 80 et 81, aliunde
satis notus est causidicus, qui nunc magnificentia quadam oculos hominum in se convertere studet, nunc vehementius declamat, nunc impudicitia, nunc paupertate, nunc vanitate insignis. Matonis
nomine hic quoque jurisconsultum latere, non est quod dubitemus. Sed qui . sunt auditores' qui clientes' quid ad Matonem' quae denique domus' Dissicillimus intellectu primus jam versus, e quo cetera pendent. 0ui sunt famuli 2 quae aula' quid est cessisse
meus illa. plena dolis et mala lingua, estne Matonis an anditorum' qua ratione a ditores pertinent ad Matonem' Ubi certa dare non possumus, ad conjecturam sugere liceat. Aulam' esse non regiam suspicor, sed archiepiscopalem; cs. v. 1726. Famuli et elientes sunt homines, opinor, inferioris ordinis, sive Opus rusticum laciunt, sive in monasteriis aliisque domibus publicis et privatis ea suppeditant, quae ad victum cultumque pertinent, qui accusantur a. Glumniatoribus et condemnantur ab auditoribus i. e . judicibus dolosis et credulis. Hanc conjecturam suppeditavit alius locus ipsius Iohannis nostri, qui legitur in epistola ad magistrum Gerardum Puellam Max.
Bibl. Patr. XXIII, ep. 28b, Bouq. XVI, ep. 88. , ubi de Gaufrido
Rides archidiacono tum excommunicato anno 1170 seribit: ἡNam nec in minus perito tantus facilis esset excessus, nedum in illo, cuius non modo doctrina, sed et vitai debet auditoribus esse virtutis exemplar. Ubi non de arehidiacono concionante iisque, qui eum audiunt, sermo est, sed de archidiacono judicia r gente, quae administrant auditores. Fortasse ad huno ipsum archidiaconum locus noster pertinet. Ab hominibus nequissimis quemque Diuiliaso by Corale
153쪽
domo i. e. claustro vel quocunquo alio beneficio praebenda, quam vocant expelli cum Meritur, Persis rursus verba mutuatur Sat.
. Ilio Dama est, non tressis Roso,
. Vappa et lippus et in tenui larragine mendax. Tressis agaso L e. homo nequam qui v. 1703 voeatur, non alius est, opinor, nisi Mis, qui v. 1707 vilis, v. 1710 garrulus cognominatur. Dominus ille male sanus et excors v. 1711 videtur esse, qui non satis sortiter regit domum, qua etiam praedia significari suspicor in archiepiscopi jurisdietione sita. Dominus, si calamniis resistit, est rectoris nomine dignus, si non, cinissonis convicio notatur. CLΗor. Semi. I, 2. 98. Iidem judices fures et stelliones, qui claustra aliaque instituta pia opibus privant, tueri arguuntur v. 1717-18 inprimis vero cantuariae invidia homines laborare, v. 1720 28 significant. De hisce enim eriminibus etsi in universum agitur,
vix tamen alia causa esse potest, cur hic inserantur, nisi adhenelleiorum saerorum administrationem pertineant.
Euphorbum v. 1729 sqq. ossicialem archiepiscopi esse sicuti Ba aram, Davum, Thersitem, coriiciendum est propter auctoritatem, quam poeta iis tribuiti Euphorbus quidem si loquacitate et maledicentia simul tales exellasse dicitur, ut neque, qui domum privatam habitant, neque monachi, qui claustra obtineut, neque canonici, quorum aedisicis curiae nuncupantur, pacem et quietem
habeant f v. 1733, 34 , eum munere functum esse oportet, quod ad omnes sere Cantuariae incolas pertineat. An sorte de vicario a recti diaconi cogitandum 2 Cur homini maledico nomen dederit Euphorbi, herois illius ab Agamemnone Melai Ovid. Meti XV, 160; Gell. IV, 1l , euius in corpore se fuisse 'thagoras gloriabatur, non dixerim, nisi uoratas ansam dederit, hoc nomino Ennii eloriam perstringens, ut codices nonnulli exhibent, Epist. II. l. 50. Annius et sapiens Euphorbus et alter Homerus. 'Do Baecisa quid eo telam non habeam, nisi quod divitem et sordidum eum fuisse oporteL Nomen et mores suppeditavit Martialis Ep. VII, 91:
Si quid opus suerit, scis me non esse rogandum, Bis nobis dicis. Bacthara. terque die. Dici ipscl
154쪽
Appellat rigida tristis me voce Secundus: Audis, sed nescis, Bacchara, quid . sit opus. Pensio te toram petitur elareque palamque, ' Audis, sed nescis, Bacchara, quid sit opus. Davi nomen ex comoedia satis notum etiam Persio Sat. V, 168 de ihomine astuto et ridiculo usitatum; quem hie significet, non magis effici potest, quam qui sub Sergioli nomine lateat. Apud Juvenalem VI, 10b: ἡNam Sergiolus jam radere guttur ficoeperat et secto requiem sperare lacerto Sergiolus appellatur gladiator Sergius, qui barbam radere jam coeperat, ideoque vir sactus etiam juvenis videri volebat, et ne ad ludos amplius adhiberi posset, lacerti nervos perseeuerat. Amabat
eum senatoris uxor mi arito derelicto. Hic scaevam promittere dicitur i. e. augurium idque malum. Scaeva res,μ inquit Paulus de Veyh. Sign. s. h. V. fidicitur mala; σκαῖον enim Graece sinistrum dicitur.
Fortasso auctor simul respexit ad rem turpiculam, quae pueris in collo Suspensa scaevula appellabatur. Varro Ling. Lat. VII, 97. Homo igitur ille, qui impudicitiam prae se serebat, brevi jam tempore malitia et cupidine insignis erit ut Sardanapalus, Juv. X, 362. . Sed si ponimus Scaevae nomen depromptum esse ex uorat. Epist. I. 17, rectius poeta intelligitur docens, quam saeile homo otiosus et segnis, qualis Scaeva, fiat mollis et libidinosus, ut Sardanapalus. Ceterum, ut Bernars monuit, si auctori ob mentem versabatur Scaeva ille,
quem Caesar B. c. III, 53 laudat, Sardanapalus ille ignavus opponitur
huic ut homini sortissimo. Thersitae similes cum in curia i. e. arcti lepiscopi nuta esse diserte dicantur, ab omni terrae parte, ab omni vitae genere missi, videmus, de iis esse cogitandum, qui nut vitae turbatae taedio aD seoli, aut postquam peccatorum, quae commiserant, eos Poenituernt, .. sive libidinose vixerant, sive bella gesserant, sive quid clam Vel Virapuerant, in claustro et ecclesia refugium quaerebant. celeriim rursus locum Iuvenalis VIII 269-71 expressit:.Malo, pater tibi sit Thersitos, dummodo tu sis Aeacidae similis, Vulcaniaque arma capessas, Quam te Thersitae similem producat Achilles. Diuitiaco by Corale
155쪽
Jam quae priore parte tractata sunt, ad posteriorem reseruntur. Pro persona i. e. pro moribus quemque tractandum vel colendum putat, sed omnes amore complectendos, quia philosopho postulat libertatem, quo alios a vitiis revocet; qui corrigi non possint, contemnendos v. 1753 - 74. Viliorum et virtutis pugna descripta Omnem pietatem. gratiae Divinae deberi docet, qua clerici eo magis indigeant, eunt lacilius vincantur a superbili et fastu; iam nequemsgistrorum nec .monachorum insignibus aliquem fieri sapientiorem
v. 1775 - 1834. Animadvertendum est hoc loco probari, quod adhuc dubitatur, ante annum 1160 certum magistrorum habitum et solemne suisse nomen. Quam dignitalem cum auctor habuerit splerumque enim magister appellatur , inter annum 11 44 et II 48 naelus, cumque non audiamus, ct novi quid conligisse, inde intelligas, baciam aetate academicam magistri dignitatem certa ratione acquiri esse solitam, cuius ad solemnitatem elium convivarum turba, quae v. 1826 memoratur, videtur pertinere. .
Finem jam imponit libello benedicens et omnia hona et ipsi es sibi et thetori precans v. 1835 - 52.
156쪽
NOMINUM, RERUM ET VOCABULORUM.
Numeri Ito νιi praefationem signisseant, numeri Arabieὶ earminis versus eι iidem addita litera se eommentariorum paginas.
Abaelardus 57. p. 69 , 71. 73 sqq. Academiet 727 - 738, Ii37 64, p.
Adamna de Parvo ponte G. M. 69,
Adonis 1677. Albericus Remensis λ, p. 69, 70, 7s,
Alberici varii p. 80. Ateibia 11. p. 68 allegoria et allegorica interpretatio 18b' sqc., P. M. Anacharsis 1527, p. 120. Anaxagoras M 20, p. 103.
Anii paler 137S - 1426, p. 113 sqq. Aniisthenes 1l. 9 - 44, p. 108 Apollo 857. SM. Arcesilas 727 1, 1137. p. 100. Aristoteles 1ll. -726, 82 36, 9 6, p. 104 sqq.
eius do coelo; de Mundo . et Ethici libri Latine versia Mannone p. 93.
au pia verborum XJ, p. 81. .auditor 1703, p. t Augustinus p. M. M. Aureliani SH. Baccara 17 37 sqq.. P. 132. . Balathro 1673, p. 130. . nn rharismus 137.
Bavius 1541,158s. 15M, p. 123.128. Belgica primu 2ur. Brito, Giiii. 1667. 1669,q679, 1682,
aealculus 435. D. M. Cantia Iv, XI, 1291, 1637. el. 1M2 p. 121 Carinus 1559, 15M. p. 123. cnteeOriae p. 89. Uatius I 1, 1 V, p. 12 i. cvto 1428. 156.3, p. 124 contussis 1648. Chaerea 1616, p. 127. Cliristicolae 127l, 1273.
Christus 709, 1273, 1293, 1549. 1676, 1680. 1MS.Cieero 111, 1215 -56. p. 93, 110.
codex Cantabrigiensis XIII, XVII. lamburgensis XV. Londinensis XIlI, XV. Concretivus 661. confundere linguas Q.
Cornificius p. 70, 7l, M. Condon 1564 4 6 i, 25. crassus 1171. creatiani p. 103. Curius 1428. p. 117. Cynthia 995, p. 1 UT Daviis 1673, 1743. p. 129. Demea 1664. p. 12S.
Deus 700 sqq.. 1012, 102l, 1129 sqq. ,1M9. 1764, 1818, 1842.
Dinomaches 1427,DὐIon 1541, p. m. domus p. 123. Encolpius 1677. Endymion 1 19, p. 108. Eniheticus VIII, xl 11 Epieurei 527-M, p. 98.ethlee 369. Eumolpus 1677. Euphorbus 1729 sqq. , p. 132. Εuilieticus IV, .XIII.
evacuare 504, 722. p. 9 Fabius 15M, p. 124. fides 3 16 sqq. . finia 377, 39b, 419. Flaminius 1664. p. 128.
forma 381, p. IVI et M. p. 81. Fortuna o ludus 253. m. Francigena 140. lanambulus 147 1, p. lls. Fureus 198 sqq. , p. ΗΙ. Garamantes 127, p. 82. genethliacus 505. p. 97
Gilbertus Porret anus Pietav. episc.
157쪽
. ali. 243, 7 sqq. 1809 sqq. , P.
Guillelmiis v. Villi imus. Menriciis I. rex Britanniae p. 119 Henricus 1I. rex Britanniae III, 1464,
dea boni 382, p. 107. imiis 1051. induciani p. 103.
Johalines Saresburiensis III sq. , p.
Iohannes Scotus Erigena p. 94. iubere i. q. repellero 3b, p. Maulia lex 1335, p. 112 duno 22 l.
jurisprudentia, jus 3 lla. 371, p.
Lelandus, Joh. XVIII. . lex i. s. scriptura sacra 469, p. 97
lex divina 1517, 1852, p. 120. lex humana 1521, p. 120. lex Iulia 1335. p. ,1 12
lex Romana 36. p. 74 sq. Ioxis 360. P. M. libertas 51 . linguae Anglicae origo P.
magistrorum dignitas academica p.
Marii unus Capella 198 sqq. p. 8
mathesis 663. Maio 1701 - 18, P. medicina 372. Mercurius 176, 184, 213, p. 9l. metalogicus Vl, sq. Midas 1303 monachorum insignia 1827. p. 131. Manno Aristotelis et Platonia inter- Pres p. 9 Moxses 11M-l214. niuniis 644. 701, 710. . Musaeus 1187 8, p. 110. maturit 625, 1061, p. 99. Numa 1664.
nuaissuus n2, 333. Nursia 2b2, p. modo 1679, 1682, p. 130.
Oxoniensis universitas II, XI, p.
69 sqq. 120 sqq. pagina sacra 3ix 43s, b22, p. 92.1 amphilus 1673, p. 129.
Pareno 779. Patriarcharum bovos p. M. Patricius Iunius XVI.
Peripatetiei b93-726, 82l-936, p. . 104. . Petrus Blesensis V. p. 122. Petrus Loinbardus VII l. p. 7 hPhilologia 176. 184, 211 sqq. Philosophia 245 sqq., 277-272.
Photinus 1428, p. 11ι. Phronesis 1 l. p. 68. physi ita 113. 309 603, p.riis us, Joh. XVIII. Plato 626. 93 - 1118, p. 105. Platonis Res publica et Iimaeus Latine versus p. Η
Plinius 11M et 1186. Polydamas 1427, p. 117.
Pontilianus 206, P. Ul. . praeses hospitii p. 126.
Pronois 51LPythagoras 739-772, p. 101. yuartilla 1337, p. 112. Quinet illanus 1257 8. erolus Plauti 16S3, p. 113, 130. ratio 615. Remi 207. rhesis 360. p. m. rhetorice 171, p. Richardus de Ilumen p. 116. Richarisiis do Luci p. 112, Isb.
Bichardus de saneto victore p. ae, . Robertus de Bellomonte p. II 3. Robertus Metudinensis M, e. ,72, t. Robertus Pullus seu Pulicinus D. M. 70. 75.
rotundus sermo, rotunda vors,n m.
158쪽
Nabina p. 112. Sabinus D. II1. sacramenta 3ll. Sardanapalus 1746. p. 13 ι Scaeva 174b. P. scholares clerici et sol illares p. 124. Selene 1129. cI. Cunthia et Luna. sentissis 16 18, p. 129. Soneen 1257- . p. 110. .
sergiolus 1741, p. 1M Sertorius 121 p Η Silvia 1337 p. 1 II 112. Socrates 773 m. sol 995. 1129. soloe 137. p. 82. Sophia 74ii species 376, 381, 397. 399. Spiritus ulmus 413. 70, Sporiis 1417, p. 1I6.
Stephaniis rex Britanniae vid. Hir
Stilbon 211, p. 91. Stoici 451-bdi. p. m 96 subjectum 376. 379, ULN5. superbia 595, 900, 925, p. 9'Sylla 13 R 127, 128.
symmistes MI, p. 106. synthesis 359, p. Tarentum 741 p. 162. Terentianns Mauriis 171, ν. 9l. Thais 1432. p. Theobaldiis archiepiscopus cantuariensis Iv. 1- p. 7Stheologia Nd, p. . 'Theophrastus p. 95 thoora iis 449. p. 2. Thersitos i747. p. 433. Thomas ct collarius III. X l, 1155 sqq. 1291 - 1300, 1435. sqq., P. 1ll. 1i8, sqq. Thraso 143 s. p. 1Π timor n6. 699. p. 96 tradustiani p. 1iu tradux MT, 815. tressis aenso i 703. p. 132. trivit uii 23, p. 68. TrSphon 348, i H N. Vacarius p. 75 Varro 1177- . p. 110 Virellius Maro Si veritas 400, cs. Alethia.
Venus 130, 564, 575, S , F69, 990. 891. 1572. 1625, 1678 175 3, 17M.
veneranda domus 1547. venerabilis p. 123. Wilhelmus de conchis 205, D. 72. 76, 91. Wilhelmus salior tignarius p. lis . Villielimis Hammonis filius P. 1 Ii . Reno 735-38, p. 1 M. Zoilus 1691 sqq. p. 130.
159쪽
. P. . v. v. 748. comma ante poeta est delendum et post hane vocem ponendum. U. v. 1110. Pro male Bemays optimo eoruecit maIa. 4 i. v. 1127. - vero legenduli : vers. v. 1137. Arg. cius - ema. 43. v. ll M. - qnae quae.19. v. 1369. In sine huius versus Apterpunxi, disserentiam proferri FusP cans, quae in tractandis Pauperibus inter aulam .et ecclesiam obtineret, sed melius, BumaΥsio monente, post Vocem nulla interpungitur, ut sci sussii: Diviti ecclesiae libertatem concedit nullam, divitiis vero carentem i. e. pauperem Ecclesiam regis iniqua manus gravius quam pestis premit. 50. v. 1381. Pro undione legendum: tindique. 51. in notis ad v. 1410 l. l. Pro liet ante re ieiosci post L. legendum: et re . 5l. v. 1412. AN. Pro tyamnorum legendum: tyrannorum. 52. v. 1460. Punctum in fine versus delendum, ut mens arena
M. v. 1498. Pro stoeeida Bernnys coniecit: flaccida. 56. v. 1565. - adhorrent legendum: abhorrenι.M. v. 15m. Pro benedicta legendum: distincte bene dicta. m. v. 1640. - justitiaequae legendum: justitiaeque. 69. l. G. - Bemhardus - Richartas.
91. ρι 9b. - Flavianus ille, quem p. 95. pro ignoto habui, sine dubio est Virius Nicomachvs Flavianus, quem . gener, Symmachus filius, in marmore apud Rein sium p. 44 l. historicum dissertissimum appellat,' idem, ad quem Symmachus pater omnes libri secundi epistolas scripsit, quem denique Macrobius in Satin natibus cum Summacho aliisque disputant om inducit. Ibi lib. i. b. haec de eo exstant: Flaviantia
quanto sit mirundo viro et venusto patre praestantior, non minos ornatu morum stravitateque ritae Uam copia profundae eruditionis asseruit.' es. Λ. Π
Mot, cui hanc notitiam debeo, in libro. qui est inscriptus: Histoire do Ia distruetion du Paeanisme enoe ident. Paris 1735 l. p. 469. Furvum, de quo. . auctor noster φ. 197 - 210 disseruit, quem non
magis mihi notum esse confossus sum, eundeta umesuspicor nique Flavianum nostrum . quia ' mirum esset, si eum, quem tantis inert laudibus, in ceteris scriptis nusquam attulisset. Utrum vero Furvi prae' nomen vel aenomen ei fuerit. an ab auctore nostro sit fictum, non quaeram, satis est ni onere. Ocnbulorum irarus et furitis significationes esse cognat s. 102. l. b. Pro fit legendum: sit. Ex OFFICINA in RApRMA NOBILINGil HEIDMesil