De Charonte etrusco commentatio antiquaria scripsit Iulius Athanasius Ambrosch

2쪽

Fη L. Domon ANTIOO. M'. IN ACADEMIA VEAT MAVI SI PROFESSOR P. E. INSTITUTI ABC AEOLOGICI BONAN SODALIS ORDINARIUS.

MDCCCXXXVH.

4쪽

CONUENTATIONEM

6쪽

INDEX CAPIT Um

8쪽

ADDEΝDA ET CORRIGENDA.

m. annoti M. l. m. pro pereundae leg. periturae. - 20. ad anno as . Praeterea obserto, nomana. quae quondam viae monumenis inseripis Iezebantur, non laragra hodie In eo eo . parere. Nam quum nais annos quinque R inae vas Benenosianum examinarem. inveni in eo nouauuas elementor a reliquias, quae ν ωα et ipsae videatur evanuisse. Haec aulam elemediis Ioeum habebant Intra nomen Penthesileae atque disposita erant ad hune modum

- 43. l. lo. pro Crebro meum eiusdem aurem iamilia Ieg. Crebro aulam Oreum eiusque simile - ω. annot. Is. l. . pro te - M. I. m. pro feriariis iant Ieg. ferrarii 1 aunt.

10쪽

DE CHARMUIS ETRUSCI FORMA ET MUNERE.

mtrariae agri quam reserti sint monimentis artium antiquarum, quantoque Dper mame rufi mriim per hos deeem annos, tot sepulchris effossis, adauctus ait atque in dies mutetur, doctis Germaniae viris quum operibun Italorum eruditorum innotuit, tum foristasse etiam magis eorum inclaruit opera, qui inter Britannos, Francogallos, Germanos, eximie de re antiquaria meriti, magnam monumentorum resens erutorum partem, editis vel accuratis simul aeria vel doetis commentationibus vel utrinque, per hoc decennium Dbves iuris se runti Licet enim iam pridem monumenta Etrusca ab Etruscia potissimum antiquariis magno cum studio et colligi et illustrari sint coepta, tamen hoc demum aeeulo et novissima quidem aetate est factum, ut non solum agri Etrusci, alias raro peregrinantibus aditi, ab indigenia peregrinisque frequentarentur ac perlustrarentur, verum etiam ipsa monumenta maiori cura tam effoderentur quam eon ervarentur et probe delineata, exteris quoque antiquariis examinanda permitterentur. Itaque Ciruria haud dubie iis est lisdie accennenda terris, quae, tot vestigiis temporum praeteritorum reluetis, morum atque artium regionumque antiquarum studiosos inter omnes maxime alliciant, animoque u eonsuetudine temporum recentiorum sevocato, tamquam genuinam quandam antiquitatis imaginem releganti Urbium antiquissimarum arces murique, innumerabilia sepulcra, eruta ex iis monnmenta omnis generiar urnae et ossarici anaglyphis exo natu, osa Piris, stambaei, κprrula quae vocant mystica, et ipsa plerumque inelais ornata figuris, insignes illae picturae atque ornamenta archit tonica, quibus interna M. pulcrorum facies condecorata est: haec igitur triliaque sunt, quae antiquario peregrinantit nexliaustam contemplandi examinandique materiem praebent. Nec amplius satia eat Fl rentiae vel Romao moranti, thesauris antiquitatuin placido perfrui, quos eum motrument rem vel publica vel privata ibi coaeervavit, aed provinciae sunt petendae, ruinae oppidorum, remotas a viarum Publicarum meatu, adeundae, sepulcra illa perreptanda, unde - natura atque ingenium antiquitatis Etruscae, per tot semia morte vopitum, tanquam viva vitae imago auscitetur ae reveletur.

Ad ea latenti quum, Roma prolaeti, plus semel antiqua Etruriae oppida agrosque perlustraremus, haud sacile ulla res ita non in se convertit, quam re-