장음표시 사용
11쪽
cepi aeula illa Ioeuli pae, in quibus Emisti veleres mortuomin vel cineres vel integra
conditiore radavera. Magnum enim emolumentum rei antiquariae illa Repulcra als runt, sive picturas et inscriptiones Sive urina Ceteraque utensilia nive ossaria ipsa alitiae urnas contemplaris. Magni sane interest, ut eius Populi, i cuius mores, religiones, instituta vitae quotidianae ex uionumentis literni in haudquaquam ea, qua Par est, et popia et subtilitate illustrari queant, tot certissima ingenii vitaequo testimonia cognoscantur, quibus inter se rite collatis vix Potest fieri, quin Etruscae antiquitati lux aliqua asseratur, quam, spretis monumentis sguratis, nitunde haud facile petieris. Aeeo-dit , quod eadem illa Etruseorum sepulcra non solum Etruscae indolis vestigia pretio sese ut, verum ei iam Plena fiunt monumentis originis vere Graecari duae quanti sint aestimanda, quantumque incrementi studio Graecarum et artium et literarum iam attulerint atque in dios asserant, non Θst quod hie exponam, quum opera eorum, qui Per hos annos scriptis suin tum illa monumenta, tum Lua ipsorum nomina nobilitaverunt, hodie in omnium sint manibus. Praeterea autem tertium quoddam montimenti ruin genus in iisdem comitaret sepulcretis, in quo te nec illa Graecarum artium venustas oblectet, nec obscura Etruscarum imaginum ratio, quamvis cupidum divinandi, deterreat, ned polius mira quaedam consortio ingenii Graeci indolisque Etruscae conspiciatur, ita ut nota tibi mythologiae Graeeae formas, sub his involucris tanquam in nova mutatas corpora, primo adspectu interdum viri agnoscas. Cuiusmodi monumenta antinum intuentis quodammodo distrahunt, atque in diversas abducunt partes. Etenim dum manifestus subularum Graecarum color atque adeo apposita interdum figuria nomina coriam nobis spem excitnnt, nrgumenta anagln horum tabularumve penitus cognoscendi interpretandique, alia atque multa, quae artifices Etrusci illis addiderunt, non in omnia alia abripiunt, ita ut, quamvis detecta argumentorum summa, tamen quid sibi velint singularum figurarum vel habitus vel gestus vel ornamenta, in obscuro lateati Nihilo minus ea ipsa mon menta semper nobis magni esse momenti videbantur. Permittunt enim veluti iransitume notioribus Grapeae mythologiae regionibus in Obscuras convallos opiniυnum Etruscarum ; et quemadmodum in universum artificialis ot erum Etruscorum ratio ningulare quoddam huiusque populi proprium ingenium prae ne seri, ita coniunctae illae in monumentis religiones, tabulae, mores utriusque populi, ras nobis videntur ne tales revocare, quibus Italia Grapris litoris artibusque, Graecia Italis arinis atque legibus nuccubuit Iam in numero eiusmodi monumentorum ex parte saltem putavi ea esse coli canda, quae huius commentationis materiem praebuerunt, id est, ea, in quibus mira
Charontis Etrusei figura conspicitur. Nam ita daemonem appellare licebit, cui id nomen ab ipsis Etruscis suisse inditum ex inscriptionibus vasis sictilia et operis attaglyphi
satis consteti Priusquam autem in Charontem inquiramus, operae pretium erit, paucis praesari r primum quidem, Cuius Sint generis monumentorum singula opera, quae daemonia personam exhibent; deinde, quibus et quot modis artisees formam eiusdem es xerint, sive solam per se nive coniunctam cum aliis figuris consideraveri Monumentorum, quorum nobis erit ratio, maxima pars opera sunt anaglypha, quibus, quod nemo ignorat, Etrusci antiqui urnaruin et Barcophagorum vel frontes vel pa tea transversas conde oraveruuti. Potissimum autem huc pertinent ea, quae in sepulcr
12쪽
lla Volaterranis anni eruia x Nam In iis Charoniis imago, tam solitaria quain pluribus evnsociata fguris, natis crebro compareti nariuA eadem in ni unientis Clusinis obseris vatur j; licet numerus urnarum Clusinarum, qui Gorii aetate exiguus in suit, hodie mirum in modum adauctus Sit x Neque in anaglyphis ossarioruin, quae Per ceteras Etruriae regiones pene oppidati in sunt esso Aa, ulla Charontis figura, quantum equidem sciam, adhuc innotuit. luapropter, quum inter tot Etruncorum anaglypha, exceptis Volatere nis nolinullis lite Clusinis, perpauca nane vel nulla xiiuulacro Clinrout is insignita exstent, mirari ine subit, quod in Gallia Narbonensi, nd Λvenionem, reperta est nra parva, in cuius fronte pusitu cuiusdam'viri species apparet, quam Chamuti nostro haud dissimilem esse, recte iudicavit Ingli iramius'. Praeter anaglypha nonnullae picturae similis argumenti servatae sunt partim invasis fictilibus partim in parietibus sepulcroraim; rarae quidem illae, et magna dignae coimideratione, sive artem sive argumenta respicis. VaAurum eiii in Pictorum, quae Cli mutis Etrusei imaginem exhibeant, in viiiversum non amplius quattuor hodie innotuerunt', quorum duo, gratias agamus Regi Clementissimo, iam in thesauris musei Bero. I ensis a servantur γ. Tertium vas, quod Nobilissimus B am Heugnotius Romae nobis examinandum permisit, nune quidem Parisiis in eiusdem privato antiquitatum theatro est conspicuum v. uuartum, quod alteri vasi Berotinensi prorsus est simile, Romae in th sauro Instituti Romani Λrchaeologici exstat j. Eruta autem haec quoque sunt monumenta, sicuti tot millia vasorum pictorum, in sepulcretis Voleentinis sinitimisque agris xv, Quod autem ad picturas Repulerates pertinet, una et ea quidem tam arte quam amm
His motam editis adde lamnavera a Nisarum P.
M VM Berotiaenae . a Gerhardo nuperrime deis aeriptum. et exemplis illi prorsua simile . quod nune quidem Romae in theaauro Iusti tali are eo. lotini exsist. ad Polimaelium t Boua rao sunt muta.
13쪽
mento valde mei uorabilis, parietes Sepulcri in Nisici, in agro Tarquiniensi reperti, condecorat Di; altera, quae nondum est publici iuris. lacla, in aditu sepulcri Volcentini conspicituri . uuibus operibus sculptis et pictis si Charontis sigillum addideris,
quod et ipsum e sepulcro quodam , vi contino PilasSum est λη, ea habi bis monumenta, quibus nostra de daemone Etrusco commentatio erit sulta. Neque, monument min et numeri et locorum inita ratione, te fugiet, Praecipue suisse notam charontis imaginem Volaterranis, Clusinis, Volcientibus, Tarquiniensibus, ita tamen, ut Volaterrani eam satis crebro in urnarum frontibus partibiisque transversis fingerent, Clusini autem, sicuti Volcientes et Tarquinienses, raro argumentia operum Sculptorum Pictorumve
Expositis monumentorum generibus, transeamus ad speciem Ginroniis describendam; quam, qui im in diversis operibus diversa apii areat, facilius me illustraturum utque depicturum Apero, Si, variis eiusdem imaginibus tamquam in unam coactis, primum solitarii et a ceteris figuris segregati vultum ac gestum expresserim, deinde autem propomerim, quibus operum Sculptorum pictorumque argumentis illa Charontis forma ab artiscibus Etruseis addita sit et immixta. Primum igitur contemplemur memorabilem oris corporisque habitum, deinde vestilum, tum symbola attribula, denique locum, quem insernus noster daemon in iis operibus, ubi solus conspicitur, obtinere solet. Homo Graecus, Polygnoti Phidiaev aequalis, Charontis nostri simulacrum intuitus, vix agnovisset notum sibi inferni lacus portitorem, quamvis in uno dubitem, quinat ipse statim aliquempiam Iovis profundi famulum suspicaturus suisseti Ea enim similitudo istereedit inter imagines daemonis nostri et Orci ministros, quos vel poetae veterea depingunt vel chorographi ex monumentis figuratis depictos passim exhibent, ut neminem soro putem, qui, conspecta Charontis cingie, non meminerit, verbi causa, Eurynomi Delphici, Hemis Temesani, Deae satalis in area Cypseli Pietine, aliorum daemonum, qui potissimum in descriptis inferorum regnis sunt obvii. Nain licet Apecies Charontis Etrusci in universum a forma humana non admodum recedat atque adeo nonnullis in monumentis vel seni moroso vel adolescenti in sit Similis, tamen pleriimque, praesertim si vultus habitum ac gestum consideraveris, miratin in modum laeda est atque esserata. Caput, sive horrida coma barbaque γ' sive laeda calvitie 37 deforme, sibilantibus in fronte colubris interdum atrocius redditur M. Nasua praegrandis, qua aduncua ', qua
Atque ita ia quattuor vasta Pleus, et rum Paula supra mentionem Diam .
14쪽
ollimis τ' , atque erectae nures serinae δὶ, quas eum lupinis caninisvo haud incongrue eom,araveris, totum oris habitum mirifice deturpant; qui etiam magis offeratus est in illa pictura, ubi daemon. hilantibus oculis atque irietu, tamquam insatiabili trucidandi pidine sngrans, terribiles dontes exserit s. Cetera corporis saries in pistris ilio in numelitis ab humana non discrepat, exceptis nona tulis anaglyphis, ubi Charon alas usa conspicitur. Alarum autem sorma proximo ad illam ne edit, quam tot imagines alatae, veluti Furiae et Poenae, in operibias Etruscis, prae Se serunt, praeterquam quod in sim gulari anaglypho interna alarum pars oculo humano insignita est
Iam ex hac oris corporisque varietate iure colligis, Non eandem semper normam artificos Etruscos in Charonte fulgendo respexisse; rarioribus tamen monumentis remolis, si attenderis ad eam imaginem, qtiam opera Pleraque tam Sculpta quam picta praebent, facile observabis, essemini illud et auribun scrinis et naso adunco nisi irinn pedivulgatuin suisse et ex communi quadam lege receptum, Ila tamen, ut urtilicos, inim i- talis notis qua demptis qua additis, seritatem alias mitigarent alias exasperarenti Pra terea eadem varietas in daemonis vestitu observatur. Perraro enim omnino nudum et in sin-xerunt, sed aut caput aut corpus vario induerunt vestitu, et ea quidem lege, ut, xi eo Pus amicirent, caput non velaretur φὶς contra, velato capite, corpus sine amictu rellisequeretur*yx Iia quo, ubi Charon corpore nudo conspicitur, caput eius aut panniculo sest opertum aut pollo serina ' ita velatum, ut, unguibus pellis iii pectore colligatis, caput ferinum rapiti Clinrontis sit impositum, quo saeto nostor daemon Ilerculi leonina Pelle induto vel - ne superos inseris immisceam - vexillario Romano haud prorsus absimilis evasit, Praesertim quum volamine illo aures serinae operiantur. Sed pauca sunt edita monumenta, unde tales Charontis imagines in medium Proseramus; nec ea, quae exstant, ea videntur rura delineata esse, qua contemplanti Prorsus liberum permittatur iudicium 'θ. Sane quidem pleraque opera, tam sculpta quam Picia, prorsus diversum vest, mentorum genus exhibenti Tunicatus enim sere ubique Charon procedit, amictus vel si iis
20 colliso uasa nisi in pie ara rimuin a I
usquam eo paret. Naa. I. A. I. l.
rinae minua sunt eon Plenae 3 in pieturia vasorum nusquam desunt.
ruda Charoasa a filum ap. Mieal. I. I. rub. XXXV. n. d. quam haud dubie in eapiis tegumentum quoddam stiuietum rex L
2Gὶ Ita evnelia in operibus et seulpita et pietis.
annotatione praeeedente laudavimus, omnino mine fide indienas, observare iuvat, anaglyptium, quantum ad argumentum atque Cliarontis vestitum, inia peraimile nune quidem in Alus. Berol. Exstare. quod Gethandus noster, quae est elua hamaairus, probe delinea. iam nuperxime ad me misit.
15쪽
gulis vol binis i tunicis, iisque plerumque: inclis et sine manicis ), raro mante tis Mi; ita ut tunica eius, qualia mos inter veteres Romanus Obtinuit m, plerumque sub stricta et brevis, citra humerum brachiumque desinat, et prioribus Oris liaulum infra medios lumbos vel ad genua demissa An. Perraro autem neque Nisi in picturis daemon indulus est niniculo quodam cincto, quatinodis Colligato ambobus in humeris m, qualibulato globulis in pectore nivoque x Atque magis etiam ab usitata Charontis figura singularis recedit imago, quam in altero vase Herolinensi conspicimus m. Ibi enim, tan ilia in in novam mutatus sorinam, veStitus est tunica talari, cincta quidem et sine manicis, sed stellata institaque subsuta, cuiusinodi vestitus, respectis insuper coronis taeniisve, quan daemon tum in capite tum manu sinistra atque adeo in utroque humero gerit, cum Propemodum rituli obrem redderet, nisi caput nilunco naso auribusque ferinis desoraue et solita arma, id est, ingenti malleus, notum iam nobis daemonem prode rent 'Uuemadmodum nutem Charon vel tunica vel simili vestimento soleinniter amictus incedit, ita in plerisque monumentis couturnatus 'in est; quam calceandi rationem etiam in ceteris huius generis daemonibus, veluti in Furiis, nolemnem suisse, nemo ne scit n. Ceterum Charon haud raro etiam calceatus ii aut nudatis j pedibus comparet; et id quidem non Solum in Picturis, verum etiam in operibus ficulptis Observatur. luocunque autem modo siguratim est et amictus, nusquam ei deest ingens malleus, sive quadratus '' Sive rotundus in. Quem, quum no ullis in operibus, ubi rotundus ni paret, utrinque vel serro vel Simili quadam materie praes xiis ε' videatur, haud scio an interdum ligneum voluerint artifices. Uuod si ita se habet, iudicandum est, Charontem nostrum alias malleo fabrili, id est, ferreo, armatum esse, alias ludem
I. I. isti. CIV. m. d. Eandem formam malleus inistroque vase Berolinen i praebet; vid. inbh. nostras.
In monamenta aiugulari. id est . in .etia Cluatina Maa. Elisa. tab. XXV li. Ap. Mi I. L I. tab. DX. n. 4. Chamalia malleus .eeedit ud romana eius ia- strumenti, q ad. a Graeci au.1ακη voeatum. Ex ista vasis pietas eoaspieitur, quorum argumenta ad palaestram per tueat. CL Melcher. Ephem. m. .uinealis antiquia explienadis, p. 2dT. Annal. La. lox . V. p. m. nnut. 4. In vase Bengilotiauo Mon. I. A. u. t b. IX, A. malle . Heuli Alaeis lorica. Ibo eat colore, quo arti sex haud dubie signi. eavit, ferreum esse instrumentum.
16쪽
lignea iii, eandein lite interitum serratiun gestare. Atque hoc insti umentum daemoni etiam in perraris illis tuoiamnentis auribulum est, ubi gladioli super armatus conspicitur. uuod quamvis A eundum varia operum argumenta dispositi Oilesque figurarum a Cliarento varie gestetur ac traeietur, tamen in hac quoque re, sicut in multis, quae primo adspeetumini ita eme, et fortuita videantur, certa quaedam ratio ab artiseibus servata apparet atque exsistit. Nam pleriimque malleum, sive dextra Αδὶ sive laeva ' sive ambabus smanibus manubris prehenso, in unum alterumve humerum sublatum sustinet, nut, mallei serro terrae ivlpa clo, erreto innititur manubrio M'. Raro sive erectum in altum sive demissum* gesint; rarius etiam tanquain ictum minitabundus vibrat '; neque magis obvius est gesturi Clinmillia in vaso Beugnoiiano picti, qui, impaeis terrae inanubrio, malleo uisun, cum I entliesilea placido videtur ne Ocinari. Eo e Chamuliου imago, quatenus quidem eam dicendo scribendove depingere liceat. luam, si, po Stquam monumenta, quae huc faciunt, comparavimus, segregatis r riuribus exemplaribus, denuo rectraetaverimus, manifestum erit, nolemnem esse daemoni εsbmiani Arnis momia, adunco naso auribusque serinis delarinis, tunicati, cothurnati, malleo sive ludo armati. Hic ubi solitarius conspicitur, id quod raro neque in operibus sculptis nisi intrannv mis urnari in Partibus Dbservatur, aut in scopulo Redet ante ianuam Ditis aut iam uarii ex en egressus et abiturus apparet 'x Ianua ipsa, quae nonnullis in umis sola, nulla fgura adiecta, conspicitur, paucis lineamentis, ut in parte minus elaborata sarcophagi, obiter est significata. Neque, cui latium rerum est usus, dubitabit, quin idem Eimilisve regni inferni loeus alias quoque latenter indicetur, ubi pone i liamnum sed utem, haud indieata ianua, anguis emergat η, duod si eruiit, qui in dubium v cent, iis hoc loco id solummodo suggerimus, argumenta eorum quoque anaglyptiorum, qua illis Charontis imaginibus in oppositis umn in Partibus respondeant, omnia fiP clare ad mortem.s desque in mas u. Num vero idem arguineniuin obversatum fuerit animo arti scis, qui in altero vase Berotinensi, nullius loci indicato signo, Charontem
daemati in aeutila sedet. In altera Parta tranaversa mulier alata. tuniea istari et aualeato peplo a Ia . dura. eipp. nititur, quam Liuilinam esse a Neae.
17쪽
xoriis r initium t et placido Bigredieriti ni pilixit, Dud qua diam audacter assciuaverim lieei minii dii intem, quin ista mulier, picia in avema eiusdem Vasia'Parte, quae, et ipsa seriis redimita, styrsiim gestat ind expiationes Pertineat, quibus deorum manium iram averrii ineari veteres erediderunt uuae=sententia' si probabilis est, ambae vasis picturae sane Rimili quodam argumentorum vinculo inter se coniunctae videntur, quo binas tran versas timarum partes artifices solebant copulare. Sed rara exstant monumenta, quae solutarias illas Clinmutis imagines exhibeanti merum lite, argumentis Plus minusve amplificatis, daemon pluribus est liguris consociatus; quae cuiusmodi Aint et qua ratione dispositae,
vii emadniodum enim in transversis urnamim partibus Cliarontem ad aditum inser rum qua assidentem qua adstantem vidimus, ita in amplioribus anaglyphis, quibun urnarum frontes adiimatae Eunt, haud raro Iovis profundi ianua est scena, ubi Chamantque illi. quos comitati ir rivo duducit , Partes ng inti In universum enim illa ianua M-que adflatileM Coui iam cognativo, qui dis onsuri, itinctis manibus, ultimum sibi vale diu eunt, inter anaglypha. amarum Etruscarum' argumentuin est satis obvium; neque Romani eodem non sunt interdum usi. Hoc tamen inter eiusmodi argumenta utriusque populi vid iur intersesse, quod artis a Romani coniuges iiixta ianuam Orei valedicentes aut sine ullo daemonum in moruin comitatu expressero, aut, si quid eiusmodi adesse votilent, placidissimam illam ipsaque pulchritudine consolantem Leti iuvenilis imaginem apposueritiit λ; Etrusce contra raro ita discenΝuros finxere, quin, apposito uno nitemve Ditis satellite, tanquam ab infernin damnitibus abreptos nique notatos, magis deplο- raudos redderent Oimii no enim Plitriina pius gentis anaglypha sepnlcralia ingenium
quoddam triste ac destitutum hilari solatio huiuA alteriusque vitae spirant; bellaiores
caedenten Caesi, sanguinolentae urbi uin expugnatione , sarrificia victimarum Ilumanamina, sive vera Νive scia, monstra inferna, lecti lanuli res, sublata seretra, I, ramsicae in domo lanesia defunctum plangentes: talia satorum litimanoriim momenta lugubria tu argumetatis Operum Etruscorum crebro te commovonL Neque frangenda illa ad incitantiam foedera coniugum ita finxere, ut sebili discedentium habitu ne gestu contenti senti Sed, Productis in scenam saevis Iunonis profundae famulis, dolori insuper liorro. rem insuderiint Nam plerumque contii bus aut Dea satalis aut Charon aut uter ille duo-mon Nὶ adstat, ita ut luc ad dextram, illa ad laevam, sive viceversa, nypnrens, valed
e 13hana proxime aeredi ad auleeedens. praeloquam quod vi ei visa Deae satalia Chaeoti sunt itur. qui prum isae malle in gladio aristatua est, qdo inne late eonia eum dextras rupturus videtur. Haeterest vid. Gur. I. I. isti. CLV l. n. d.
18쪽
eentibus ulli mi eorumlitari .lacidium videantur. Nimirinii aut Dea inexorabilis eoalu gem, nondum hae vita desimorum, uxore demissa, Sublata mauu reotare Mint, es aut dirus ille Charon iunetas discedentium dextras gladio videtur rapturus o modi adspeetum, quasi per se haud satis Iugubrem, etiam flebiliorem interdum eo reddido runt, quod non solum defuncti defunctaeve cognatos, verum etiam filiolos filiolasque, pacrentes usque nd ianiram tremendam Prosequutos, affinxere 7η. Vix credideris quondiunsuisse, qui talia argumenta vel nuptias vel divortia, et monstrum illud infernum, charia,tem dico, aut Zelotypiae praesidem aut meumnum sive Pilumnum, id est, deum
Ilis in anaglyphis, ubi coniugum discedentium uni duntaxat unus daemon, si vo Dea satalis sive Charon, adest, nrtisees fortasse id egerent, ut ipso daemone apposito atqus in minitantis speciem sorato signiscarent, marito an uxori discedendum esset, id est, viri mulierisne cineres loculus contineret. Et observare licet, Charontem et Deam fatalem in eiusmodi argumentis ita promiscue iisdem lano partibus, ut in uno eodemquo argumento, ne dispositione quidem aeenae figurarumque mutata, alias Charon fatalis uxorem ad Orci plaustra deducat x Neque tamen in iis monumentis, ubi eo iugibus utriunmie Ditis famulum adstantem videmus, minus est perspienum, uiri ait diascedendum. Nam dedueendus coniux a superstite aut eo distinguitur, quod ille, altero ante fores relicto, in limine ianuae constitutus, iam tam abiturus apparet, γ' aut gestu atque hahitu daemonum significatur, utri sit discedendum . . Praeterea autem etiam in iis ossariis, ubi coniuges valedieentes nullis daemonibus comitantibus conspiciuntur, νη ex simulacris in operculo urnae positis facile licuit colligi, maria an seminae ossa loeulus Complecteretur. 0uocirca haud scio an meo iure crediderim, ampla illa famulisquo infernia insignita anaglypha non tam usui euidam sunebri ac necessario, quam Ringulari cuidam ves religionis vel artificialis rationis studio deberi; id quod vel ex ipsa argumentorum sepulcralium diversitate eluceat. 0uemn Imodum enim talarontem nostram cum destinetoriim umbris ad terminum, id est, ad infernum et ipsius et illarum domi essium progressum vidimus: ita eundem opera nonnulla et aculpta et picta tanquam iter facientem umbrasque secum deducentem
I. I. Db. m. n. R . daemon laeva manu marI-a vlaetae arripere ι id quod etiam Ia urna vero inenal
19쪽
lo ostendunti Comparet enim in iis vir, equo insidens, Sive tunicatus nivo togatus e piloque velato η, modo volumina tenens, 70 modo suras indulus annitiis, βη quaIes, cu- pro facti, in braclitis Surisque Sceleiorum tam Etruscorum quam Campanorum Apuloriamque reperiri solent. Charon, malleo in humerum sublato, Equum Sive anteit, tute dum torvo vultu umbram equestreui respiciens, ' sive arrepto freno ducit, ha) sive placide sequitur' , partibus UaSυnis geuio iuvenili inmissis, qui, tociive inAiguis, alatus humeris, subucula manicata tulit eaque cincta indutus et Cothurnatus, laeva manu conis versam gerit sacem. uueni quidem, quum proxime ad notam Leti imagiuem accedat, Leti nomine signifieare liceat. . Neque bic Solus est daemon, qui, Charonte excepto, in eiusmodi argumentis, tanquam alterius Charontis vices gerens, conspicitur. Etiam Dea satalis in seetiam prodit, alias, Cliaronte praeeunte, equitem, veluti ProPulsans, prο- sequens γ, alias, omissa Charontis ligura, praegrediens ). Undo iure collegeris, etiam in eiusmodi nrgumentis, Ricuti in illis, quae Paulo ante Sumus contemplati ''i, qua
Charontem qua Deam satalem eodem langi munere. Praeterea nonnullis in operibus umbram equeStrem variae Proseqliuntur Personae, quae daemonibus illis neutiquain accensendi videantur. Huc pertinet Servus sive agaso, qui marsupium et vascula tu tergo
portat ); et in eximio vase Berotinensi mulier, quae, dextram ad equitem, hoc in mo-
ibid. lab. Il. videtur polluere.
. i. quam . veluti saevientium 1a vitam huisanam
νIma faeie praeditum eontinet. dum in a tera mitior illa tali novea roruparet sui ea . l. l. lah. CIV, .. 2. I . Atque Laee milioris Leti imago in una. glxphis lauda is ubique saeem geriti di am quod ad
anagl Phum a P. Nicat. tali. LIX, n. 4, al Itiel. inani. festum est . .eliseem, quum Iamum daemonia braebium pone senem moribundum latexe. dextrain nutem eiusdem dextrae filii adat usis eonianelam vellet. Deem suo iure Mon addidisse. At praeterea later Iesiseroa Etruseorum daem . ne ertia quaeda in comparet figara, quae, quam istam Charonti quam Lelo mi ἰονῶ sἰt dissimilis. lamen haud dubie et ἐν a ad imaginem tali violentioris est reserenda, de qua naoul-noctelii nuper egit luetilenis lex in mon. ined. P 203. q. Eam Leti figuram aga
seeudam esse exi limo in transversa urnae parte ap.
Gor. I. l. tab. CLXI . atque ap. M eal. I. I. ab. CU, tibi gladii capulua in manu daemonia reIielua atra letidit, non es e Charontem, ut qui nusquam non a malus malleo protidat. Haee aulem laeti speetes haud dubie est repetenda ab imagine orei. quem Euripi des in gemam produxerati id. infra annotti
20쪽
numento singulari prorsus modo figuratum, tendens, Sublata sinistra nreulam sive ace ram, figura quadam Oculi simili insignitam, sustinet n. Ceterum ex his, quae attulimus, anaglyphis vix qilisquam divinaverit, ubi, quo, unde locorum, eques noster procedat; nam certum quoddam loci uidicium in nullo inveneris, practeriluam quod in sinis gulari monumento cadavera duo, equo substrata '' , non obitar videntur significare, mortuorum esse campum, ubi deluuetus equo satali vehatur; neque istiusmodi coni cturae comitantes Orci famuli non mirifice sussragantur. Sed non est, quod coniecturis utamur, ubi longa monumentorum serie satis evinci queat, umbram illam virilem, equo satali insidentem, relictis domi cognatis, alias deductam a daemonibus infernis, alias stipatam servis, marsupio, nrmis, vasculis, toga, cetera supellectile instructis, qua longum iter facturo Opus est, re vera tendere ad Oret claustra, eaque ingressam excipi atque consalutari ab amicis cognatisque, qui ante eam satis lancti, iam in communi mortuorum domicilio versentur. Veteres enim in universum similitudinem quandam mortis et longi itineris intelligentes 'i , defunctii invita ac decedentem crebro Sub imagine proficiscentis profecturive ad uuibraveriint..uuvd quidem artifices binis secerunt modis, dum nut singulas actiones iter Ruscipientis sitscepisturive naturaliter exprimebant, aut symbola varia, ab iter facientis apparatu petita, ita argumentis vitae domesticae inserebant, ut initienti facile manifestum foret. abeundum esse cuipiam sitscipiendituique illud iter, unde nemini unquam reditus patuerit. Ex hoc argumento, vel potius fierie argumentorum, duo PotiSsimum operum genera emanarunt, quorum quidem commune ac proprium id est, quod in utroque defuncti eorum alio domicilia sutura operte simili eatitur; eo tamen maxime inter se disserunt, quod argumenta prioris generis singilla prosectionis momenta naturnii ter i mcta conlinent, alterius contra nou ipsas umbras proficiscentes exhibent, sed Symbolice Pt latenter ii stans iter indicant. Itaque iis in anaglyphis, quae ab argumento principali haud incongrue triclinia vocari solent, plerumque ea invenis symbola, qtiae, X illis veri itineris imaginibus deducta, nil inimitientelii prosectionem, id est, nd moriem, spectent. IIuc pertinet imprimis equus satalis, Sive mensae accumbentilam adstans 's Nive per senestram
in coenaculiam introspiciens' ); qui quid significet ne dubitos, interdum nita quoque sDiabola sunt addita, quae subterranea defuncturi domicilia liaud latenter indicent, ve-
lve hoe nionumen luna Eliden. in Cominent. aena. Derol. a. illlB-- 9, p. Is, sed mἰnus Reeuratis de aerip it. Num i Laroa et malleum ι;estat neque gladio usi rmatus. quem quidem seuli' oe Deae Diali tribuit, quae veluti propulaana equitem aequitur.