De Charonte etrusco commentatio antiquaria scripsit Iulius Athanasius Ambrosch

발행: 1837년

분량: 89페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

41쪽

Charontis nobis est servata, longe anto exortas oxoriendasque Graestorum religiones exstiterunt. Scilicet suerunt quondam Pelasgi et Lydi, veri illi magistri artium liberalium,

quorum opstra et Italia et Graeeia ex oleretur. duorum Oiscinis si recte nostra adsignarentur monumenta, Sane aut Retum esset de omni interliretatione talium operum nutdieendum foret, antiquissimam illam et genuinam Charontis imaginem ita remotis exstitisse temporibus, ut eius memoria inter Graecos long ante Homerum vnnuerit.

Sed quis est, qui amplius in miris illis commentis aliquid ponderis pollo cet, postquam Boeckbius, uuiisenius, Gerliardus, D. M uellerus, Panoslia, Wolchorus,

alii, egregis do uerunt, vasorum in agris Etruscis erutorum etiam illa, quae remotissimae antiquitatis speciem praebeant, non dicam Graecis, sed adultis iam atque floridis Graecorum artibus deberi ' . 9uod nutem in vasa illa perantiqua convenit, id multo magis valet quum in figlina Charontis imaginibus insignita, tum vero omnino in cuneta inomimenta, quae eiusdem daemonis formam oniciumque exhibeanti Nam, quod iam Mupra ex universo quodam nrgumentorum ingenio et colore collegimus: aeeodere pietaΕtruseorum figlina propius ad vasa Apula Lucanaque quam ad Graecanica, quae ex fi puleretis Volcentinis ostadiantur: id mirifice confirmatur nrtificiali operum ratione; quae profecto latis est, ut nemo, qui fersis ea oculis intueatur, dubitaro queat, quin vasa illa Etrusea, licet ariisees tam argumenta quam fabricandi methodum Graecorum sint aemulati, tamen, Rive fabricationem Nive picturae elegantiam in examen vocaveris, Iongo sint inferiora non modo vasis Volcentinis et Nolanis, verum etiam . pulis Ini canisque; lia tamen, ut vasa Apula a Nolanis I olcentinisque multo minori distoni intervallo quam Etrusca ab Apulis Min. Elucet igitur, eadem illa vasa Etrusea, quae Charontis imagines praebeant, non prius exstitisse quam artes Graecae et excultae suissent et diu per

Italiam storalissent. Nihil ergo, credo, Pelasgis eum fglinis Etruscis. uuanta autem similitudo inter Etruscorum vasa picta et ossariorum anaglnilia intercedat, viri docti

iam observaverunt a n. Nimirum conspirant Inter Re non solum universo artis et styli inge

ta temporibus Pelasgorem Lydorem τε esse Eo Quorem miris opinIovibus Mne miror. quod

etiam Fea ex parte saltem adfili putatae in Iibello. quὲ laseriptus est i Sia Ha dei vasi lilitia dipinti ebe ita

Faeta edit in sunt Ina vasa ex sent tia viri ela

VMeent. Annal. I. A. III. p. m. q. o. Maeli. de

orὲone Pietorum vasoriam . quae per hoa annos In Etruriae agris. quoa olim Voleientea temaeis. Effossa sunt. Commenti. G u. ree. lom. VII, p. M. M. Butigeri . de alatu praesenti operum nonnullorum ab Instituto arctaeologieo suseeptoriam. Annal. I. A. VI, p. 40. sq. Quibus itane nadas en enlἰam D. Maeli rei,

42쪽

nio, veram etiam argumentoriim similitudine; quando pridem, ne aliena asseram, Charon tam solitarius quam argumentis Etruscis Graecisqtie immixtus, in utrisque est conspicuus. Unde sane iure collegeris, ea Sallem ossaria, quorum anaglypha Charontem exhibeant, haud longo tempore in intervallo distare ab operibus figlinis, quae eadem sintsgura exornata. Exstiterunt igitur et ipsa longo post introductas in Italiam artes Gra

eorum, imo nulla prorsus.ratio videtur subesse, cur talia monumenta multo ante sextum vel septimum Urbis seculum lacta esse eredamuas a). Actum ergo est de Charonte Pelasgo, at o oportet statvamus, et Charontis nostri imaginem, tum Graecis tum Romanis ignotam, Etruscorum luisse propriam videri, . neque opera, in quibus ea conspiciatur, ita remotis antiquitatis temporibus adsimniidnesse. Quod quum ita sit, nut daemonem Etruscum aut Graecum Portitorem ex antiquissima Cerberi notione enatum esse, no tum quidem foret verisimile, si certissimis Constaret Argumentis, Ditis canem animarum quondam raptorem fuisse. Charon autem, qui Ionge post Cerberum in scenam theatri inferni prodiit, apud antiquiores salieni poetas nulla figurae feritate, niilla muneris atrocitate, insignitus est; neque antiquior ista daemonis natura atque imago multo ante comoediam mediam vid tur esse immutata. Prima enim pius et nominis et muneris mentio in noto fit fragmento Minyndis , quo in euru no, sicuti in Odynsea et Λόστοις, varia inferorum argumenta. ita erant coutexta, ut etiam singula ningulorum tormenia, veluti Tlia iuyridis, Amphionis, o aliorum, depingerentur λ'. Eiusdem carininis nucior, ubi de descensu Tli esui et Pirithoi egerat, etiam νέα νε α ιβατον et Charontem, Aenem portitorem, commemoravit; atque idem argumentum Polygnotus, siquidem Pausanias recte suspicatur, auctorem Minyadis sequutus, inter picturas lesches Delphicae, quae ad Ulissis descensum peristinebant, expresserat. conspicuus ibi erat. Acheron, et ui eo navicula, umbris onusta

octaque a Charonte, qui s. lygnotus et ipse natu grandiorem et ad remos pinxerati Praeter haec nihil addit Pausanias, unde eolligi possit, Charonti vel a poeta vel a pi-

toro terribilem uitandam laciem naturamve tributi ire suiuae. Imo pro certo est habendum, portitorem neque in poemate neque in pictura ullo seriistis signo pra ditum suisse, quia accuratiissimus cliori, grapinis aliter Id eadem certe adilotasset diligentia, qua paulo iusta Euonomi figuram describit. Comparet igit in Chumia In his antiquis monumentis talis, qualis otiam Aero in se illi'triri nonanni conspicitur, id est, senex nauta eum navicula, remis incumbens, qui in eo est, ut umbras Azhemutem sive, ut apud post riores Poetas legitur, Cocytum transvehat. Nequo poetae Subseqli uti linaginem daemonis

reum gaeu Tdpseruehu en. - λlque hoe in Leham sane in euneta Tam Etrusca valet, usque ad hane diem nobis innotuerutil. 2 I Ita de monumentis Emiseis. quae quidem inpius ad stilum stelium Graeearum Romanarum ieaeeedant. iam Lamiua iudieavit. Ling. Εω e. p.

43쪽

torribiliorent reddunt; ne Aristoplianes quidem, licet is regna Insera satis horrenda monstrisquo ruiuslibet generis ac numeri reserta inducat ir). Omnibus antiquioribus seriptoribus Charon nihil illiud est quam senex portitor, morosus quidem ac durus, sed soritatis omitiis omnino DXpers, atque horrendo munere locoque magis terribilis quam ipsa ipsius facie vel indole. Sed hic forsitan aliquis interrogaverit, undenam ab auctore Minyadis formam provinciamque Charoniis adsumptam arbitremur, quum statuerimus, eam antiquissimis Graec rum poetis platae fuisse incognitam. Scilicet potuisse seri, ut Charon portitor, in sacro quopiam atque locati mytho partes habuisset, neque ab Homero IIesiodoque aut cognitus suisset aut receptus in regna insera ab utroque nilumbrata. Sane id fieri potuit; quandoquiadem haud fastile est ad n 'gandum, tabulas quasdam veterum Graecorum e priseis religionibus potuisse multo prius emergere ac diu intra adyta vel in longinquiis provinciarum plagis latitare, quam Poeta aliquis unam alteramve carminibus suis intextam publici iuris secerit λη. Porro, Si Semel inde ab Homero homines credebant, esse infernos Iacus suminaque, atque tot alias res a consuetudine huius vitae ad inferna transferebant domicilia, quam facile erat, his aquis animisque illuc descendentibus etiam portitorem affligere, qui delapsas traducereti Nonne igitur veri sit simile, auetorem Minyadis, quamvis Homerus et Hesiodus nautam Acheronticum silentio praeteriorint, tamen e mytho quodamantiquiori ae proprio religionis cuiuspiam sua dolibasse commenta' Nonne eo ipso, quod figura atque osseium Cliarontis inde a solitimo saltem seculo inter Graecos pervulgata sunt. quodammodo videtur indicari ac probari, imaginem cius daemonis non enatam esse ex unius poetae libidine, sed potius emersisse ex univereo quodam alicuius gentis religionisve consensu atque ingenio Haec omnia primo adspectu non modo videntur satis esse speciosa, verum etiam ex Pario saltem sunt vera. Nihilo tamen minus manifestum videtur, Charontem iam ante Hesiodum quam post Hesiodum p nuinis ac propriis Graecorum religionibus Eemper suisse alionum. Enimvero appliret noster daemon iliter deos daemonesque Graecarum re- ligionaim imago Pruristin solitaria et a ceteris disiuncta; nusquam colitur; nulli deo aut in sacris caerimoniis aut in myiliis ad eas pertinentibus ita consociatur, ut eum cum religione numinis cuiuspiam arcte suisse copulatum iure suspiceris. Etenim ne cum infernis

piid in diis daemonibusve societate quadam nive nitri P 3 Coium uia in nive sacrorum coniunctus

vi lotur. Sophocles in loco gravissimo, ubi chorus Veneranda Orci numina, Ditem, Pr sentinam, Furias, Cerberum, Sole inniter invocat, quamvis opportunitate portitoris nominandi non solum Oblata, Sed etiam quodammodo urgente, Charontem ne verbo quidem attingitetis, Imo, dum tot daemones monstraque inferna partim iam ab Hesiodo partima subseqtientibus poetis ad communes quasdam stirpium origines rediguntur iisque inter se tanquam gentilitate quadam coniungi uitur, vix serior Iuisquam poeta portitorem infernum familiis gentium infernarum conatus est inserere χη. At id profecto animad-

44쪽

vertendum est atque mirum in eo populo, qui cum tanta ingenii et facilitate et saeuitate non solum imagines Suarum ipsius religionum, easque summas et infimas, communiis Ius genealogiarum ac mythorum vinculis amplecteretur, verum etiam sensim Se inique daemones exterarum gentium magnae illi numinum gentilitati adserereLSed non amplius sori se mirubimur, Charonti neque in priscis religionibus neque in genealogiis antiquioribus ullum esse locum, quum paulo necuratius investigaverimus, quales poetae unde daemonem nostrum in xcenam inferorum produXerint. Credo equidem, suisse eosdem, quorum opera m iurandis illis seculis, quae aetatibus Hesiodi ac Pindari interiacent, universa Graecorum Nontentia atque conscientia de iu-ntitia deorum, de divina mundi ad in inistratione, de sutura animarum conditione, Paulatim fuit immutata, amplificata, exculta. Exstitisse enim illis secidis inter Graecos viros, quos merito vocant theologos, qui, quemadmodum condendis eosmogoniis suturae quondam philosophiae naturalis semina Spargebant, ita severa quadam et religiosa vitae contemplandae ratione mentes hominum imbuerent, eorumque mores, Iimpositis lautioribus de natura divina humanaque sententiis, ex olerent: id livdio quidem inter viros doctos videtur constare Progrediebantur Graeci illis temporibus a nuturali ae simplieo rerum intuitu ad qualemcumque moralem et naturae et antini intolligentiain, qua imbuti non poterant, quin iidem PriScas illas de regnis inseris opulioneS non tam abolerent, quam ad novas de nati mariam conditione sententias Coum arent. Paulatim autem pri scas de illis opiniones cessisse novis, neque mirabilem illum Progressum aut repetitinis quibusdam animorum motibuΝ aut Sola vi introduciarum aliundo doctrinarum essectum fuisse, ipsa Graecae Philosophiae primordia. quae haud dubie intermedium liuendam locum inter naturalem ac Poeticum rerum intuitum et rationalem Iinturae contemplationem obtinent B, satis videntur Probare. Gradatim igitur etiam Senientias de sutura anima rum conditione esse immutatas, et ob id ipsum Priscam ri gni insorni imaginem sensim novis coloribus ac sguris exornatam, quum vel inde et uoci, quod cum sontentiis do iustitia deorum divinaque mundi adininistrations opiniones de futuro statu animarii in vinculo quodam morali ac necessario coniunetao fiunt, tum Vero iudicia, quae ab anti quissimis scriptoribus passim de conditiono nuimarum seruntur, miriseo construiant. Qualis enim fuerit olim Graecorum opinio de sutum animarum statu, iningo inci, quam Homerus praebet, satis, ut opinor, declarati Dis ipse, arbiter inferorum saevaque pius coniux, terribiles ei sunt dii ); regna Durum etiam magnanimis heroibus tristia atque detestabilia,' quippe quae poenas quidem Si eleratia quibusdam minitentur, praemia virtutis ne praeclaris quidem viris praebeant *- . Nec ulla videntur exstraro vestigia, utide iure colligas, ex Aententia aetatis Homericae peccata mortalium ullo modo

aut hic aut illic expiari posse *ὶ. Non credebant igitur illi homines, deberi piis antini,

I. i. p. m. I.

45쪽

a iustilia deorum in regnis iii semis praemia, atque adeo impiorum scelera, certis eae moniis rite casteque Pyraclis, lustrari. Talis conscientia atque serena vitae ii iturae spes notate Homerica notuliiiii impleverat Ilom iniun mentes; neque, si qui post mortem meliora sequuti vel sequuturi videntur, id aut virtus ipsorum per se sola aut initiatio ess cit, sed arbitrium dei alicuius, qui singulari boneficio unum niteminive mortalium tristi ei communi omnium deiunetorum conditioni eximeret At laetior vitae ulterioris spes haud dubie hominibus asiuiserat iam iis aetatibus, quibus tum credebant, etiam Iovem profundum precibus mitigatum mortalibus faveretiim illae exstiterant opiniones, quibus vel magnos heroes post mortem in sedibus beatis placide degere vel animas hominum piorum, qui prioribus vixissent aetatibus, daemones terrestres ne propitios esse saetos considerent aαηλ. Profecto quibus talia erant persuasa, illi coeperant sperare, fore, ut bonis virin in vita ulteriori non male eveniret. Cuiusmodi sententiae nescio an mimsco iis conveniant theologis, qui Iovem, Fatis quondam obnoxium, tune Fatorum, Gratiarum, Horarum, Musarum, gentiorem, id est, ornatae mundi administrationis originem ntque gubernatorem esse vellent eta'. Sed quantopere omnes de Statu animarum sententiae, universa ines imago, sum sequentibus uninulari debebant aetatibus, quum homines credere coepissent: mortale eo pus animae esse s pulcrum Sim carcerem; inesse homini eulpam, ipsamque corporis

animique concretionein iiihil aliud esse quam Poenam peccati quondam commissi γη; ergo neminem per se esse honum Piumque, neque laetioris illic conditionis soro participem, nisi diis rite propitiatis, quibus illius conditionis et dandae et negandae potestas esset . i. Tales opinio os inter Graecus Perantiquas fuisse, quum genuinae nonnullae Orplii orum sententiae indicant, tum hymirus Homericus in Cererem, qui silio dubio initiatis spem laetiorem vitae suturae protendit, satis probati Huiusmodi autem opiniones non emanasse uut ex mera superstitione aut ex impia piave sacrificulorum fraude, sed re vera fructum fuisse animorum, si iii, moralem animi immani rinturam praesagientes, paulatim ad sui conscientiam accederent: easdem Progrediente humanitate, magis in gisqtio excultins esse et ab optimis quibusque probatas, donec adulta Iihilosoplita commenta priscorum illeologoruiu aboleret eaque - vacuan tunc rava sub imagine formas

plebeeulae credenda Permitteret: id maxime inde colligoro nulli videor, quod Puidarus

l. I. I22. Brandis. l. i. I. p. G. q. Aliter de genis lentia Ile Iodea sentit Voas. I. I. I. 209. Iieet idein

et iii Hesiodo vestἔeia mysteriorvin agnoscat sibi d.

ores de vi a stilura setilenitas iam aetate Hesiodea

exsulisse eoueedat. I. i. p. 21ει 25 .

46쪽

iusque aeqiinles, qi in ingenii altitudine morumque candore iustitiam deorum divinatim ilio rorum adminiStrationem extollunt, eadem etiam disertinineti bonorum et malorimi in altera vita, sutura piorum praemia, impiorum supplicia, denique universam Orci imagi- hem, veram Prae So serentes silem, depingunt Min; simul Ostendentes, aetate sua et receptas esse priorum in ologorum sententias de conditione animarum et adauctas magisque excultos, quandoquidem homines, Pra inlin poenisque animabiis, sicuti iam Pridem, constitutis, tunc temporis id quoque persuasum habebatis, soro ut animae Piae, eeri οt inponim orbe coriisque expiationibus absolutis, non modo sub terra beatam degerent visam, verum etiam aliquando in deorum coelestium Societatem reciperentur 'M . Ex his pervetustis opinionibus videtur milii recte colligit tristem illam Homeri de animabiis Aententiam Hesiodi aetate iam cessisse paulo laetiori M); Hesiodeam autem a subsequentibus theologis exeopiam, pio propius Graeci ad incunabula philosophiae nccederent, eo magis excultam essi , ilonec imago vitae alterius, primordia pii illosoplitae et antecedens et excipiens, ad id moralis altitudinis pervenerit, qualem in Pindaro eiusque

ves et ad singula singularum religionum numina Pertinentes, Postea, eonitinctis sonsimpluribus religionibus atque omnibus tam rerum quam deorum causis ex uno sonto repeti iis, ampliscatae δ', tan ilia in antiquissimum ilicologiae ac Physiologiae systema, min-rali illindam necessitate Origines pili losophiae naturalis praecedebant ni ita antiqui illi lieologi, qui lianc vitam cum altera copulando Priiuamque laetioris immortalitatis spem excitando, Imaginem regni inferni mentibus informabant, Damque ab Diitio sane rudi exorsi, deinceps, fiducia itistitiae divinae sensim adaucta, laetiorem ac lautiorem reddebant: illi igitur ili iugi semina villii videntur Spa isse, unde quondam, subnalo religionis et rationis discidio, philosophia moralis pullulatura esset.

Nam quema lino lutia priscae opinionestilo origi ite et natura deorum non dogmatibus serebantur γ', quae nemo illis requirat aetatibus, quibus ingenia religionis et rationis notulum discesserant, ned involutae invitiis, tunc temporis linica altioris eogitationis forma, in mentibus enascebantur: ita Sontentiae, quae Prant de natura nique immortalitato niti inarunt, non ceriis quibusdam placitis consistebant, Sed potissimum erant

positae in ea inferorum imagine, quam, praeeuntibus Poetis theologicis, quaeque sibi

aetas informaverat.

Itaque nihil est mirum, quod in ipsis mysteriis Publicis, istae sine dubio ad vitam futuram pertulebant, nihil aliud quam deorum passiones, descensus, adscensus enarrabantur, Per munum agebantur, operto significabantur et x Xam in liis rebus certe

47쪽

summa opinionum, quas antiquiuis de vita ulteriori conceperat, collocala erat, iisque deiticeps saeillime singula imaginis infernae lineamenta, velliti plurum praemia, malescorum poenae, iudicia, genera, tanq iam centro cuidam, aniligi et alligari poterant. Exaedificabant autem hanc inferorum imaginem liaud dubio iidem, qui inter omnes

maxime circa sutura animarum sata versabantur, L e. Poetae Orpliici. lui qua ratione antii tuam et a poetis prioribus acceptam opinionem variaverint. quamvis diffiicile sit dictu singulatim, tamen videtur sublucere, eos tam in depingendis beatorum sedibus quam iudes iniendis distribuendisque poenarum causis, generibus, locis, summam collocasse operain ηροὶ, ita ut accuratior et magis constans Orci descriptio ex osticinis ori liteis der, vanda videatur, conira haud exigua pars elementorum, unde nova inferorami spectacula constarentur, ex antiquioribus sit poplis repetenda. Etenim esse illic Aeeleratis iioenus atque deas ultrices, id iam aetas IIoinerica credebat atque altim non ulla suppliciorum genera con iiii ierat; cxxe loea, ubi viri magnanimi, di in savelitibus, Post mortem beatas rueretitur vita, Hesiodus innuerati Restabat, ut ii, qui nitimam corporis contulictione contaminatam et prouide nut hic aut illic lustrandam puniendamve putarent, oceuratius oderent, quorum animae qlias ob caurias in quibus inferorum locis quibus suppliciis quibusve tiraemiis vel contristarentur Vel lacii sicarentur. Talia autem argumenta satis antiquis temporibus in adumbranda inferorum imagine Ort,hicis fuisse Oliversata, eo maxime adducor ut credam, tum quod i Sta imago ex Parte Saltem depicta esse debuit, qua aetate hymnus in Cererem eundituri est, quippe cuius nuctor Aine dubio diversam piorum impiorumque comtitionem illic immin late in agnoscat rara, , tum quia re vera iam aetate Pindari theatra inferna illane sunt absoluta ntque communi omnium conscientia recepta, quatenus ea quidem, noli adhibitis pliilosophorum placitis, tunc absolvi poteranti Iam Orphicae inferorum iningini Clivontem portitorem Psse inSerendum, nillil est quod dubites. Notus Diodori locus id salieni docet, nautam Acheronticum, sicuti pi rum Prata, impiorum cruciatus, cetera Mil circi, Praecipue suisse Orphicis carminibus celebrata vj. Quorum in aliquopiain etiam logebatur, Charontem niuium integrum incompedibus sui3se, quia Herculem, ndspectu lieruis exterritus, statim navicula excepi sotra ); idque carmen Virgili is haud dubie noverat, ut qui portitorem illud supplicium oblique innuentem inducat. Quapropter, quum in monumentis Graecis, quae quidem fiant, ante auctorum Minyadis nulla sint iii titio daemonis Λ clierontici, satio quaeri potest, quando et unde olim Poetae Orphici in scena in inferorum Produxerint, utrum liniic quo lue siguram, Sicuti magnam Pariem inferni apparatus o Prioribus livetis epiciis in suam Converterint Partem, an contra Poeta epiciis c theologia Orpllica portito

Iam vir celeber In Aglaoptimo iudicavit, tam Minyadem quam omnia carmina

Nee vero Aleiden me sum laetatus euntem

Adeuisse laeu, nee Ibe ea Pirithouinque.

48쪽

. mystiea, mi ibus novae de inseris sabulae Spargerentur, iisque, qui deorum saera deerela percepissent, spes beatioris Vitae et ElySiae Sedes Promitterentur et pares contemptoribus poenae, demum sub aetatem, qua Aegyptus est Patefacta, in medium processisse Λegyptus autem, quod nemo ignorat, Graecis est reserata sub Ol. XXXI, Psamineti elio summa rerum potiio M J, qui et untequam Solus regnaret et totius factus Aogypti dominus, Graecorum commerciis auxiliisquo utebatur. Profecto igitur nihil obstabat, quominus Aegyptiorum mythi ac ritus eri bris tunc utriusque populi commerciis in Grametam penetrarent atque nonnullis Olympiadibus post initum a Psammoticho regnum Gra cis theologis innotescerent atque in ore essent, praesertim quum Sit vori simile, commenta theologoriini Aegyptioraim haud prorsus novas et alienas a propriis Graecor imopinionibus continuisse sententias. Certo in mythis Ae ptiorum, qui ad vitam suturam pertinent, imagines npparent illis perSimiles, quas paulo nitio Orpllicae inferorum imagini Potissimum fuisse proprias significavimus, id est, accurata qunedam infernorum et suin Plici Ortim et praemiorum descriptio ac dispositio, quacum haud dubio genus quoddam metem Psychosis arcte cohaerebati Champollio enim, admirabile Rhamsis quinti sepulerinn, opus seculo decimo quinio a. Chr. factum, describens M), nos odocet, apud Λegyptios iam antiquiissimis temporibus regna inferna ratione quadam disposita suisso atque ordinata, cuius Similem inter Graecos nisi post exortam Orphieorum disciplinam re vera non invenimus. Convictius enim est in longa nnaglyphorum serio, quibus ampla illius sepulcri ronclavia Sunt e ornata, rex defunctus aut, imagine Solis, qui navicula, quam Aegyptii burim voeani, Per SuPErum et inserum hei nisi line riuin vehitur atque, multas mundi superi iuseriquePlagds Perlustrans, etiam varia illa adit loea, in quibus animae qua, iii licio constituto, in nDVa mutantur Comora, qua beatis fruuntur sedibus, qua horrendis multiplicibusque assiciuntur suppliciis. Comparet igitur intor argumenta, quae ad superem hemisphaerium pertinent, Atinii, deus at pae iudex coelestis v), qui animis in terram redituris - non libera quidem cortiorum oligendorum data potestate, Sicut in inyllio Platonico et ' , scd Secundum psychostasiae eventum corpora denuo Subeuuda adoignat. Uuemadmodum autem

palesaeta est auperetilionum et vanitatum aeredo alium parens, qua ν una eo ut agionem iam ante Pythago vam se e .lle In Graee Ia aer. Pstis e. quia non eo se uti t. ete. D. MueII. Pr

Εuam maris Aegyptio ra theologiam videntur reaipere. quae lesuntur ap. eundem in Timaeo. p. DI et M. v

49쪽

apiid Platonem animae nonnullae. quondam humanae, ineunte novo terrestris migrationis orbo sita sponte contorti animalia Sibi induenda eligunt, ita coram Aegyptio illo me teinpsycliosis arbitro animae damnatcte in Corpora beStiarum transfigurantur; et ad hune quidem modum, ut ingenio, quale quondam iis fuerat, etiam novae formae indolis re spondent. Itaque, ut apud Platonem Orpheus vitam Cycni, AiaX leonis, Λgamemnon aquilao, alii aliorum animalium sibi cligunt My , sic apparet in anaglintho Λemptio rea luxuriosi hominis anima, mutata in figuram ingentiri Porcae, quae baridi imposita enes que prope n comitantibus Dynocephalis, per portam quandam ob Λnubide custoditam in terram remittitur φη. Hoc nui in iudicium, in quo renascendarum animarum causae cognoscuntur, Secundum Champullionem iii regione quadam coelesti si collocatum, ne- quo igitur pertinet ad eos, qui, modo vita defuncti, ad inserua perveniunt regna, qua ab Λegyptiis Amenthes vocanturη ' . Illic enim animae recentes a morte coram Osiride eius lite quadraginta duobus assessoribus iudicantur 'νθ; unde sublucet, defunctis, secundum theologiam Aegyptiorum, duo Saltem esse subeunda iudicia, uuum Statim post

obitum, nitorum ante luam r nascantur.

dualis nutem sit diverΝa diversarum animarum conditio, alia anaglypha eiusdem septueri satis declarant. Conspiciuntur enim ibi tam beatae piorum sedes quam horrendiri hupiorum claustra. Et illae quidem sane haud multum ab ea recedunt imagine, quam Pindarus et multi post eum adumbraucrunt. Conspicui sunt caia Pi coelestes, arboribus felicibus uberibus pie negetibus obsiti, ubi animae piae, qua 'quo Pennam Struthio anieli, virtutis ac iiistitiae symbolum, in capite gerens βηὶ, beatam de ut itam; quarum Pars diiS Sacri sicut, pars poma coelestibus fruticeiis docerpit aut sulcilius munita messein facit, dum nilne in magna piscina, aquis coelestibiis repleta, lavando natand que membra CX cercent, aliae hilares ducunt choreas. Redit igitur Summa huius bealiatii diuis nil πιανι οἰας ε ιχίας, loeaquo illa beata non magis apud Aegyptios quam apud Graecos in varias atque multas regiones videntur divisa esse. Praeterea Videmus, utrum pio populum beatis suis ea maxilne tribuisse, quae Sibi Ppud superos eXOPuilisSuna erisent,

269 Cham it. I. l. XIII. p. 242. et XVII. p.

O I. I. Pari numero videntve fuisse illi iudi .ees humani, renes quos iudicia de' bonore sepulcri

50쪽

prael rq i iam quod theologi Graeei in adumbrandis piorum sedibus Graecos mores eos. que imprimis heroicos, Aeg ptii Aegyptios respexerunt.

Contra tartara Λegyptia, secundum varia atque multa seelerum Poenarum ogenera, permultas continent regiones, ut quae in Septuaginta quinque divisa si ut plagas aο', quibus omnibus daemones inferni gladiis armati praesunL Illic igitur animae reae, in ximam partem humanam retinent a formam, Sed interdum etiam in monstra transfigura. iae, quaeque in circulo suo, diversissimis crudeli Ssimisque suppliciis excruciantur; omnes . autem atra sunt specie, Ricuti otiam inferni Graecorum daemones; atque adeo Sol, qui borrendas illas carnificinas praenavigat, ater est pictus.

Talia anaglypha, editis aliquando monumentis, quae Champolito lania cum perseverantia ac diligentia delineavit et illustravit, Iiaud dubie ad eommenta orpliteorum Aegyptiorumque accuratius dignoscenda maximi erunt momenti. Nos autem, quibus ex epistolis viri celeberrimi aliquantulum duntaxat eruditionis eius fructura delibare Iieuit, id saltem ab eo moniti intelligere videmur, haud ita temere esse reiicienda ea script rem veterann testimonia, quae ad perantiqua inter Graecos et Aegyptios eommercia commixtasque utrilisque populi opiniones pertineant. uuid enim' Nonne his sculpturis

eam iitque inscriptionibus egregie consimatur, Ieserna Aegnitiorum regna theologis, qui post Hesiodum Graecis orci claustra exaedificaverunt, tanquam exemplar fuisse proposita, unde ningula quaedam linealitenta imaginis exsequendae sibi assumerent 7 Vides enim, quantopere post ncialem Hesiodeam ti tritisque populi opiniones de sutura animarum sorte conspirent. Uterque severa iudicia defunctis subeunda credit; uterque separandas sepn ratas lite ab impiis animas Piorum agnoscit; uterque his sedes beatas et eas quidem simillima rat one ait umbratas dedicat, illis per multas plagas distributis horrendas lustrationes stippliciaque decernit; uterque denique animas P0St certum temporis orbem reia nasci atque denuo in terrena redire vult corpora. Nam meten Psychosis, quam, ut nolum

est, iam I indarus agnoscit, Herodotus Λegyptiis diserte vindicat*δη, ab Orphleis

sano multo ante Pythagoreos recipi potuit δ', ut quae, Siculi iam nunc ex monume iis a Chan stollione descriptis apliaret, ita cum ceteris Vitae ulterioris unaginibus eon noxa esset. ut, his receptis, illa non recipi vix potuerit. Iam Oreo Aegyptio Charontem aut portitorem salicin infernum esse vindieandum,

nune vel sine Diodori βλὶ testimonio foret probabile. Apparet enim in monumentis, ex

ριιν ιιιι ησαιεικον. τὰ δ' ODrον Mis1 πλασαμενον. G. e. DG. sin. Iablous, . Opuse. I. P. III i de Clia. eonte illa fabulo a multa hodieque reserunt Aeeri in ex inerualaus Arabum traditionibust, quibus id sal tem intelligitur . esse lacum Moerἱdia et sermon ride illia eadaveribus, quae Laburiathum deporta.

SEARCH

MENU NAVIGATION