장음표시 사용
301쪽
XIV. e. o. imb. Lunae Orient. pallescit. s. o. Penumbra sentitur. s. o. una umbram ingreditur. 17. 2. Grimaldus mergitur. G. s. Grima idus totus.1c. o. Galilaeus incipitillo. o. Galilaeus totus.
αγ. o. Keplerus totus. 28. s. Aristarchus incipitia v. o. Aristarehus totus. 4. o. Bullialdus ineipit. M. M. Bullialdus totiis. 36 o Copernicus incipit.. s. o. Coperniciis modius. 33. o. copernicus totus. v. o. Heraclides. 43. o Tycho inelpit. 43. 28. yeho ni edius. M. M. Tycho totus. 4. s. Helicon. s/. 2. Plato inespitus . o. Plato medius. a. o. Plato totus. . Is Manilius. q. s. Mare serenitatis Ineipit. 8. o. Menelaus ineipit.
8. o. Menelaus tot tu. XV. o. 33. Dionysius ne pit. r. 3O. Dionysus totum s. rao Plinivs ineipitia. m. iiii us totus: so Mare nectaris incipit.
so. Praeastoritas ine plC.D. Fraeastorius totus. m. Mare nectaris totum. 4o. Mare Meunditatis ineipit. o. Messala. o. Mare Crisium ineipit. o. angrenus medius. 3o. Mare Crisium totur . io Totalis obseuratio. Emersionen XVII. 3. o. Luna mergere ineisK1 . 1 . Grimaldiis emerguta Io. o. Grimaldus medius. 3α Grima idus totus. o. Galilaeus. o. Mare humoruin ine piri4o Schietardus.so Aristarctua inelpinso Aristarchus totu/.. o. plerus ineipit o. eplerus totus. ao Mare humorum totum. o. yebo ineipit. 33. o. Tychin totus. 3 o. Copernieus toturi so Plato inelpit. 3o malo medius. io Plato totus.. Ille Plato quiescere limit. Mute enim iamiam orit tiro, elassae subito elevatae, biuhe, finem Observationi nostrae impostierunt.
Cum urbes Buda d Pecth montes ab oecident obje flos a beant, patentioris prospes is gratia, observationem in aede hortensial hidr. L. B. Saeteretis, loco oo hexapedis Orientaliori instituimus. Pro obtinenda latitudine ijdensi ct e siliensi observatum est, Quadrante tripedali eum tubio, Pesthii: Λnno 736.
302쪽
ea Hereses, e Scriptura Sacra s-ηtiquissimorum Pa
rrum monumentis collectum, ac, adjuncta oratione ina
gurali de Cathechisiatione vereris O recentioris Ecclesie,
ram sumtibiis Danieli Bartholomaia Filii 1 36. Alph. a plag. 4. Quamvis nulla modo sit laudandus Philosophorum ansquorum modus philosophandi, quando discipuli in verba
Praeceptoris jurabant. tamen illorum non est approbandum inis titutum, qui in alterum extremum procurrentes libertatem sentiendi ubi arrogant, ct quodcunque lubet adstruunt atquσdefendunt. Inter vitia nostri seculi haec ipsa sentiendi libereas sibi non ultimum vindicat lociun eum nauit in Philos phia non oluin re Historia, sed in ipsa etiam Theologia, quod ipsis placet, proserant, ct aliis obtrudant. Atque hoe ipsum nRev. Autori hujus Tractatus occasionem dedit in veterum curam circa haereses inquirendi illamque ex antiquis monumentis demonstrandi Trium vero primorum Se Iorum Patre&huius rei renes elegit quibus adjunxit Eusebium, re inprimis,.
ut Arnoldiam sepius consutet, omnem navat operam. Iam ante triginta annos hic labor occupavit Pl. Rev. Autorem, eum sub
Mia Vetelia Theologi summi praesidio hanc Tractationem duabus Dissertationibus defenderet. Denuo nunc edidit eamdem retentis Aabus Sectionibus nivitis insuper additis, emendatis. auctis Sectio I exponit, quid veteres de haeresi sense Pas. a. rint,in quos pro haereticis habuerint. Propterea in genere inquirit, quid sit haeresis Est vox origine Graeca, de eligere, pr ferre notat, inde, hoc nomine Philosophorum sectae notabantur, quo sensu ad Iudaeos etiam transiit e Christiana re-ngio hoc nomine quoque compellatur. In ipsa saera Scriptura haeresis 'aereticus semper in malam partem usurpatur, est haeres sententia Scripturae Sacrae contraria, si amentum
303쪽
PU I seq. fidei eonvellens, palam inieclesia doctain defensa. In δε-
Etrina igitur quaerenda est haeresiis, quod Autor ex sacra Scriptura probat o . illo locos vindicat, qui ab adversariis ia13. contrariam partem adducuntur. Non tamen prorsus negatur. vitia morum. v. g. ambitionem, invidiam, avaritiam, in haeretia
18 eis pleriunque esse conjuncta cum falsa doctrina Haereticum autem non quivis error facit, sed ille qui fidei fundamentum 2 O. evertit. qui. saleinde disseminetur, haeresin constituit. Idem an . liquos Patres de haeretiis haereticis sensisse, totus est ut d motaret, Cl. Autor haereseos vocabulum trium priorum Soculorum Patres non nisi in malo sensu adhibuisse, testimonio Clementis Alexandriniri Tertulliani probat quamvis a Tertutilian nonnunquam religioni Christianae tribuatur nomen sectae. Ceterum per haeresin vitium doctrinae intellexae, ut alliatum suit, antiquos Patres, omnibus viribus contendit c ex ea 34 ratione testimonia producit in scenam ex Seculo II hane rem confirmantia. Ignatii, Pobcarpi, Justini Martyris GeophiuAntiocheni, Irenaei, quem inprimis uti & reliquos, contra Amnoldum mascule defendit, Iegesini. Rhodonis, e tertio Sm lo Ctimentis Alexandrini Tertulliani, Origenis, Cnrianti Novatiani. Dion si Alexandrini, quantum ex ejus fragmentis constat Luculentius tamen hoc ipsuin poterit intelligi, si ipsae haereses paullo curatius considerentur. &, quare isti homines sue pro haeret cis sint habiti ostendatur. An temporibus Apostolorum fuerint haereses, tales haeretici quaestio est quae a Lodivello Arnoldo negatur contra quos utor disputat de omnino illud astarmat, hoc sensu tempore Apostolorum fuisses seq. haereticos. Recte porro antiquos haereticos priorum trium S eulorum fuisse damnatos ab Ecclesia, confirmat. iii eorum errores fuerint maxime fundamentales, fidei fundamentum subruentes quod omnibus sere illorum temptarum haeretico. rum exemplis demonstrat ut adeo hanc Tractationem pro Historia haeresum trium priorum Seculorum habere possis. Hune enim in finem disserit de Simone Mago cujus vitam. placita fata recenset, contra Arnoldum simul disputat de Menandro, de Sion: de Nicolaitis de Cerintho de Saturni. Diuitias by Orale
304쪽
, de Carpocratianis de Epiphane de Prodiei anis, de suinrisia haeres de Ophiris, de nuntino. ejus asseclis de Barde ne, de Heraeleone, de Gnosicis, de
de Marcione, de Apelle, de Tatiano in Geraritis desila, de Theodotis Coriario, ct Trapezita de Art ie, de Hermo ene, de Praxea de Novatiano in ejus haeresi, de Noeto, de Salesiis, de Paulo Samosareno ix de Bevsio, inqtiorum Oinnium historia saepe contra Arnoldum nilum dirigit, ejusque errores notat. Sectio II curam veterum Patrum circa haereses, quam exercuerunt ipsi aliis praeseTipserunt, x exemplo suo praeiverunt producit Christus ipse ejus postoli uium servorem in haereticos saepius demonstrarunt in is seripti non solum, sedis viva voce, quin dc communione Ecelesa excluserunt haereticos Apostoli, ut exemplo P et Patili Danuis, aliorum. Omnia haec confirmat Concilium Hierosolymitanum ab Apostolis congregatum, in quo contra disputatum et vera sententia promulgata est. haereses a Christo non solum, sed etiam ab A.
ΦItis in locis Scriptiarae Sacrae serio piaecepta fuit. retem suos adversirios ex Scriptura. tanquam nor. rsias decidendi. suas theses ex iisdem probarunt aeriter, interdum contra haereticos disputantes, cti enis justis illos permitiesues qua Occasione Arnoldus notatur. Ponera a 3 aetate eadem cura Pistribus Ecclesiae cire haereses in usu suit, de eundem servore tu demonstrarunt quod ex eorum testimoniis
laus probatii. Rev. Autor,&quidem speciatim testimoniis mentia Romani, quatit, obcarpi, Justini M. Irenaei. Hingram QRomanae Ecclesiae Dion i, Corinthiorum Episcopi. Rhodonis, Asteri Urbani, Apollonii, aliorum adversariorum
Monta tristarum Eandem curam confirmant Concilia, quae hoc aevo habita fuerant contra diversos haereticos Clemens Alexandrinus etiam ct Tertullianus pro virili sese haereticis opposuerunt, ct Omni contentione contra illos disputarunt id quod eorum testimonia suadent. Tertio Seculo istoruit Cous quidi voces scriptis haereticos oppugnavit, Origenes qui multa speeimina edidit curae suae circa haereses, quam eodem tempo-am
305쪽
Pet an re tam strarunt Cyprianur, Cornrita Romanus. Nonis o xandrinus .ic alii. Concilia dc Synodi hujus Metili imprimis quae in causa Novariana inut habitae, eandein rem is 444 stendunt inprimis Concilium ntiochenum. Nihil autem ad defentionem haereticorum facit ut putat Arninus quod multi 'inteidum eximii nominis viri haereses fuerint ampleiari. Inde l. Λutor non seiuni ex Scriptura, sed etiam a trum dictis, demonstrat nihil illos hoc ipso pro eo. Quo deliin dubium removeatur illud ario pii viri re graves tri Meresis prolabantur. unde concludunt non adeo malos esse M Hereticos Tertulliani affert verba priani, quibus illud 3so. resellitur. Tandem desillud urgent adversarii, saepius haeret eorum errores toleratos fuisse in Patribus, quos aram in timrericis damna ritu At, quamvis Patres nonnullas locutiones ejusmodi userpaverint lainen sensu diverse hoc factum est: orthodoxi impuritas nonnunquam lacini fuerunt quam
316 senserunt quod nonnullis exemplis probatur. Nilo etiam
pertinent certamina nonnulla quae in eclesia magno cum impetu sum agitata v. g. controversia de seno aseliatori delite Origeni mota, d. conitroversia cum Dion o Alexandrina habita. de Baptismo haeteticorum. Usic porro isque adeo Cl. Antor curam veterum variis testimoniis, ex III prioribus Secutig depromtis, clara haeresuin haereticos satis superque deis monstavit, quae res ipsi omnino feliciter essit, variaque adis spersit, quae hane rem optime illustrant, egregie confir-s 3 se . mant, Adiecit his omnibus orationem da eathechizandi ra. time vereris ac recolioris Ecclesia, quam habuit cum Pr
tessionem Theologia Cathecbeticae susciperet. Λ Christo e theeheta illo duodecenni initium capit, deinde ad Apostolos de eorum eatheches pergit, porro de eathechisatione in veteri Melesia varia exponit. Tradit inprimis quales fuerint illi. qui cathechisationes instituerunt praeterea se loco exheelas. tionis, de cathechumenis,' eorum diversis classibus, de rati ne eathechisendi de cainechisationis inermissione in Meseus, ct per Laureum restitutione nonnulla disserit. α ob. servationibus illustrat.
306쪽
Calredis Alii Aruns MDCCXXXVIL
ORIGENIS OPERA OMNIA, QTAE GRADee vel Latine tantum extant,d ejus nomine circumforentur. Ex variis Editionibus Codicibus manu emaratis, Gallicanis, Italicis, Germanicis, Vlicis, eo lecta, recrasita, Latine verμ atque notationibus illa-srata, eum copios Indicibus, ita Autoris, s multa D ertationibus operat sudio Domini CAROLIDELARUE, Presbreri,' nacti Benedictini
Parisiis typis Iacobi Vineent. 733, sol maj. Alph. io plag. aoI. Quod diuturnis eruditorum votis expetitum & valde desiis
deratum fuit scilicet, ut Orurnis celeberrimi, dum vixit Gelasiae doctoris cognomine Adamantii scripta, post illas Parisiensium doctorum, Merlini' Genebraris, editiones Latinas. denuo in unum veluti corpus colligerentur serva. eoque inter genuina ct spuria ordine, Graeca, uuae nobis supe sunt, exhiberentur, cuncta denique ad veterum Codicum manu
307쪽
exaratorem fidem castigarentur illud muneris tandem sui eriistimavit,in singulari cum cura suscepit, Carolus Delarue Presbyter c Monachus Benedi stinus e Congregationem Mauri,
laudabili sane exemplo sociorum suorum, qui quantam in mdendis poliendisque Graecae latinae Eecleuae Patribus inde a tot annis posuerint operam, in his acti persaepe indicavimus. Constitutum nimirum est Editori l. post Hexaptorum Or genis Libros a Cel B ardo di Monte leonio, non diu post Semli praesentis mitia, editos, reliqua etiam tanti Scriptoris inpera cum illa, quorum sola non nisi superest Latina interpretatio tum ea, quae Graece ad nostram aetatem pervenerunt,
ditione praesenti quinque paranda Voluminibur, complecti, eo quidem ordine, ut primo eorum scripta contineantur quae m liaris sunt instituti ix Syntagitiata abluetis nominantur, ιν tuor vero reliquis exegetica, quibus doctissima accedenta jus Origeniana quae cum prolixa sint ad calcem totius Operi rejicere quam fronti illius praefigere, maluit ne quod praesens nobis sistitur primum Grumen lassae excederet in gnitudinis limites. Et in hoc quidem, post praemissam ab E-di ore Praefationem, quae insitiit rationem exponit, primum inter rigeni scripta locum occupant ejus Epistolae quarumtamen paucissimae eartimque non nisi fragmenta, habentur, si
Iulii Africani ad Origenem hujusque ad illum, de historia
Susannae Epistolas, una clam ea quam ad Gregorium Thammaturgum scripsit excipias, quae integra Graece cum Latina interpretatione exhibentur. Septem in universum illarum sent numero, non, quod plures olim non exstiterint, sed quod reliquae omnes, nominatim quas ad Patrem Leonidam, ad P/ilivum, Imperatorem hujusque conjugem, Severam ad Tr bonem Fabianum porro urbis Romanae Episcopum B vitam, aliosque complures Eeclesiarum Λntistites, de recta fi-llei suae ratione dedit, quarumqtie praeter Eusebium, Hiero 'mur aliique mentionem subinde injiciunt temporis diuturnit
te perierint. Illarum autem, quae ad nostram aetatem pervenerunt, ex operi hese insertae leguntur unicuique variae
lectiones di notat, seorsim binis, de historia Susannae, Epistolis
308쪽
lis Rudolphi mersenicqvi Seculo superiori eas Basileae vulgaverat, adjectae sunt animadversiones non quidem omnes sed eae tantum, quas a suae ecclesiae fide Cl. Editor alienas non esse existimavit quemadmodum etiam utriusque γνησιοτητα
adversus illius objectiones defendendam suscepit in Praefatio Pago. ne, quam iis praemisit. Origenis Epipola nonnulla Librorum 33. da Resurrection is peris Stramarum fraginent excipiunt. quorum priora, quae agunt de Resurrectione, ex Apologia. quam pro Origan scripsit Pamphilio Martyr, c ex eth dii de Resurrectione Dialogo, posteriora, quae ex sexto αdecimo disromatum Libris se persunt, ex opere Hieroum adver 39sus Rufinum ejusdemque in Danielemis Epistolam Pauli ad
Galatas Commentariis, desumta fuere Sequuntur quatuor Lia 4s
Di τε ἡ ἀρχων, Principiis, ex Rufini interpretatione
Latina, civi tamen aliquot Graecae orationis civersionis quam post Rufinum Hieronymus adornavit, o quarum utraque, qua maxianam partem temporis injuria jam pridem interiit, stagmenta suis quaeque locis e regione adjuncta leguntur. Miuto utique emendatiores uatuor hi Libri in praesenti Volumine comparent, quam sua olim aetate eos in lucem protraxit mrlinur. Praeterquam enim, quod in hujus editione Graeci
sermoniis reliquiae quas Philocalia Imperatoris ustiniani ad
Menam, Patriarcham Constantinopolitanum Epistola, ex Maricinus anc anus apud Eusebiam exhibent, plane desiderei tur incidit ille in Codicem quendam octonicum bonae quidem notae, sed cujus scribendi genus, parum quippe in veterum intorum lectione exercitatus, tutacutus non erat; in
cum divinaverit potius, quam legerit, lectiones saepe absurdas ridirutas pro veris' genuinis admisit de quibus eme dandis neque posteriori aetate sollicitus it Genebrardus in sua eorundem Librorum editione, quam anno septuagesimo quarto Seeuli XVI luet exposuit. Hisce igitur vitiis ut medicam, num adhiberet Editor noster Cl. Rufini interpretationem ad fidem se Codi m amiFissimorum emendavit . . quoties sese obtulit aut Graeci sermonis, aut Latinae Hieronymi interis prelationis, fiagmentum, versioni Rufiniana e regione illud
309쪽
apposuit, ut, quantum a boni interpretis legibus Unus p recesserit, quantumque Origeniam interdum ille adulter
verit, uno statim intuitu appareret lectoribus. Iuni vero OHsmodi staginentorum circiter quadraginta duo. ceidit interdum ut eadem columna modo in duplicem secta, ab una parte repraesente Graeca ab altera interpretationem inni, vel hine Rusini, illinc Hieronmmi vel hinc Graeca illine vec-sionem novam. ubi deest Rufiniana inodo in triplicem divis in medio proserat Graeca a sinistris Rufini a dextris novam, ubi Huroum deest interpretationem, vel a sinistris exhibeat.
auae Hieronymus Latine vertit in medio Graeca, a dextris verissionem novam. quae Hiero iana multo est elegantior Sucis
P m. cedit Origenis περ ευχῆς seu de Oratione Libellus a mendis vitiis, quibus priores editiones, Oxoniensis Basileensis,
ouarum utraque ex Codice Cantabrigiensi sed male, descripta, Iuerat, scatebant, purgatus postquam Joanne mal reus, Pre byter Anglus, Vir Graece doctissimus, Cl. Editoris rogatu C dicem Cantabrigiense eum editione omniensi denuo contu lit, inieέardus Beniaejus lectiones depravatas correxit quibus ille auxiliis, quae emendatione opus habebant loca suo ea MD nitori restituit. Sinitur jam rigenis de Exhortatione ad Mart rium Liber, Graece. ex Codice, quo usi fuere metirus demerserius, cum hujus, quae infra leguntur animadversionibus. Utrique horum Librorum e regione accedemt versiones Latinae quas Claudius Flauri, eelebris, dum vixit, Historiae Eeelesiastucae scriptor in usum Huerii jam olim adornaverat. Sequum tu Libri contra Ceyum gentilem Philosophum, numero VIJΙ, quibus Christi inae Religionis veristem contra criminationes illius strenue vindicavit bimes, quorumque hoc nomine dici non potest quanta fuerit apud veteres qui operis hujus memtionem fecerimi, existimatio. Primunt hi Libri Gmede Latine sinu circa Seculi superioris initia Auguste indelieorum, ia-terpreta Sigismundo Gessenio, eum notis Hoesuehi anno deis inde ejusdem Seculi 18 cura Guillelm Spencari cum ctissimis ejus animadversionibus. Cantabrigiae prodierant. Si uii autem Spenaret dum Codicum ope destituebatur, Graeca
310쪽
Hrsebelli fere integra secutus fuerat, quae tamen vel maxime emendatione opus habebant ita non poterat non eodem, quo Augustana vitio etiam a Dorare Cantabrigiensis editio Lonisge selieiori esse contigit Editori nostro Cl. cui non solum, riae lectiones ex oeto Si is adjumento fuere, sed motae ac conjecturae tum eruditi Francis Guiet, e Societate Iesu, tum aliae longe plures quas Orbi erudito proposuit Elias rubereLiar ad calcem Gallicanae sua Librorum contra Celseum interis pretationis quae Λ. Iroo Amflelodami lucem adspexit, quibus adjutus subsidii, Graeca Origenis emendavit iisdem-ue relicta Gessenii interpretatione quam a vero Origenis sen- saepius deflexisse constabat, addidit novam, a Vincentio Thu- illisti sibi oblatam, quam, cum ad bonae interpretationis leges exigeret, elegantem invenit, adeoque dignam, quae emendatae
rationi Graecae e regione collocaretur. Inter animadversiones autem quae variantes etiam Codicum lectiones exhibent maximam partem eae constituunt, quibus hos contra Celsum Libros illustravit Speneerus. Quae hactenus praeeunte Editore doctiissimo, enumeravimus scripta ea inter vera & genuina Pag. O3. Origenis reseruntur. Iis accedunt supposititiaci primo quidem contra Marcionitar, seu de recta in Deum fide, Dialogus. cujus orationem Graecam Noster ad quatuor Codices recensuit. variaque expunxit menda quibus editio meis eniana, quae ex uno tantum Codice descripta fuerat erat foedata. Qua inter pretationem Latinam sibi elegit illam Joachim Perionii e teris duabus, Pici Senatoris olim Parisiensis de Lovrentii Humphredi Angli versionibus elegantiorem. Deinde Dialogo succedum φιλοσοφώνιε, α seu de Placitis Philosophorum ra 'Liber priinum ex Codice Medice Graece de Latine editus a Gronovi in Thesauro Antiquitatum Tom. X. postea bis recu-sus eura Studioso oristoph. O i. cujus editionem, utpote emendati irem variisque accessionibus auelam in omnibus fere Nosse tecutus est fitque haec sunt Origenis scripta, quae Synιagniarum nomine in praetenti Olumine habentur, quibus adjest, legunt A-Hi Scholia in Orationem Domμ o9.