장음표시 사용
311쪽
ne animadis ones, criticae partim partim exegeticae, quae ex altera ejusdem libelli editione Anglicana, quam Λ iret Grae ee o Latine vulgavit Guillelmus Reaing, editioni praesenti, ne quid huic deesse videretur, accesserunt. Sequuntur Dariis Papiao. - Ηarsebelli Notae ad Origenis in Libros eontra Celsum, uis sa . na cum Joannis rose ct Jacobi Gromvit illius in Librum s i. sextum contra Celsum, hujus in φιλοσοφουμενα, observationubus. Totum opus, quod Clementi inscribitur XII, Pontifici Maximo A claudunt, alter locorum sacrae Scripturae, Iterorum s verborum, Indices copiosissimi. Ceterum, quotquot in hoe primo 'lumina continentur Origeni scripta, genuina
aeque ae ea, quae hujus nomine circumseruntur, eorum omnia.
ut ex antecedentibus intelligitur Editor noster Cl. ad Codruem Stos recensuit quorum quidem cum multi in praestantissimis Galliae c& Germaniae Angliae Italiae. Bibliothecis ad P non aeque facilis ipsi patebat accessus, asservarentur, lauis hine ad finem Praelationisis honorifice appellat eorum. qui vel ipsi, vel per alios, copiam illorum sibi fecere, nomina. nomen inprimis Bernardi do Montafalconio qui . quicquid parandae huic editioni aptum conveniensque sere existimavit.
totum id omne secum communicaverit. Inde ergo enatae sunt variae lectiones, notae re animadversiones, tum aliorum, tum
ipsius Editoris doctissimi, in extrema quaque Libri cujusquapagina, quarum aliae veterem Historiam ac Philosophiam. a. hae dogmata di Ecclesiae disciplinam, aliae antiquos Christian rem ritus clx cerimonias, illustrant. Adhate singulis Librorum. Praefationis instar praemissum est Montrum quo quae ad Ustoriam illorum spoliant, quo scilicet tempore ubi locorum, quave data occasione, quisque prodierit, α quantam saepeautori invidiam conflaverit. Vir Cl. eum cura excussit. e. si liber sit genuinu , elus γηουτπm, si spurius ejus is αν, contra aliorum objectiones docte probavit Impetrare a nobis non possumus, quin specimen Lectori inde exhibeamus. Mota jam olim fuit inter erudito controversia utrum utorem Origenem habeat, qui vulgo contra Marcionitas inseribitur.
Dialogus Ioanne Milphus insentur, qui primus
312쪽
MENfIS IULII . MDCCXXXVII. ass
Grate & Latine hunc Librum edidit, omnem in Praefatione praemissa movit lapidem, ut Origeni eundem assereret. Huic vero quod tribui nequeat inter alia luculenter inde apparet, quia Autor illius operis cum de aeterna Filii Dei divinitate loquitur, voce utitur μιοουσως. Sic in Confession Fidei, quaepcii Sectionis primae initium legitur ait 'Ei αξεον mi κτι- ς,1 Aμιουργον τῶν απαντων να πεπλευκα κώ τον ἰξ ρωτῶ Θεον λογον, μουσιον, . . . Eodem modo ad finem Sectionis quintae S.I. Trinitatem bis vocat οριούσιον semel αχωρων κώλοώοουσιον Nemo sane Doctorum, qui ante Onisellii Nicaeni, atque adeo Arianorum etiam tempora vixerunt, it a locutus et . Nemo quoque eorum fidei confessionem reliquit. qiare Ecclesiae Catholicae dogma de aeterna Christi divinitate, verbis adeo planis adeo dilertis, contra haeresin illorum assereret. Et si erant haec Ierba Origenis cur Pamphilus,
Martyr in ejus Apologia illa omisit Cur Athanasius in Libro de Synodis, ubi tria Origenis, de verbi aeternitate contra Arianos, tessimonia habentur eadem non adduxit, quae lalnen validissimum haeres illorum eo sortius contradicendi praebere poterant argumentum Neoue etiam aliqliis veterum rei
Ecclesiasticae scriptorum, ne ple quidem Eusebriis qui alias nihil, quod ad Origenis laudem spectat praeterire solet unquam hujus contra Marcionitas disputationis ineminit quam tamen celeberrimam esse oportebat cum insgnem ex illa de Megethio, aliisque Haereticis Ecclesia Catholica victoriam reportaverit uitibus accedit, quod in hoc Dialogo adamantia quidem persaepe, nulli bi vero Origenis, nomen legatur si Pra fationem exceperis, quae tamen cum opere ipso unum eumdemque Autorem non agnoscit. Inde tandem infert Cl. Editor, duos fuisse Adamantior alterum Origenem Adamantium, Leon ιda Martyris filium. alterum simpliciter dictum Adamam rium hujus contra Marcionitas Dialogi Autorein qui sub Constantino M. Imperatore vixerit cui sententiae ut autorii tem Vir doctus conciliet, testem adducit Theodoritum qui, dum primo Fabularum Haeretiearum Libro Cap. XXV plures enumerat, qui contra Marcionem scripserunt, alterum ab Ori
313쪽
Pan M. gena manifeste distinguit Adamansium. Hae ille contra et flentum. Pari quoque successu Libri, qui is uellis philosophorum Dialogum proxime sequitur. ειαν probavit com87λ ira Deilum Grenisium Plura non addimus, cum ex iis quae diximus, abunde intelligatur qua cura in edendo hoe primo Volumine versatus fuerit Cl. Editor adeo, ut. si ad hujus praestantiam aecedant etiam uti speramus reliqua praesentena utique operum Origenis editionem omnibus aequis hujusque rei intelligentibus aestimatoribus valde probatum iri, cur dubi. remus, causa sit plane nulla.
CATALOGUS AN SCAIPTORUM, BLb hecae Regia, una cum Appendie Catalogi Bibli thecae Cottonianae, editus a DA VIDE CHSLEY, Sub Bibliothecario.
Londini sumtibus Autoris, 173 A. Algh a plag. 3, Tabb aen.46. Operae utique pretium fici Cl. GHν, quod manu GDratoc diere Bibliothecie Regiae Londinensis recensuerit. In ea enim bis mille Volumina MSta reperiuntur. Quae licet non omnia sint ejusdem ponderis atque momenti, quaedam tamen antiquissimis atque utilissimis ure meritoque annum rantur. utor noster in hoc Catalogo non solum annotavit aetatem qua unumquodque MStum exaratum esse existimat, verum etiam de quibusdam Codicibus observationes adjeest omni utilitate non carituras Centum etiam atque quinquaginta speciminibus in aes incisis diversam scribendi rationem docuit quae in intis a Semis tertio usque ad qui tum re decimum exaratis obtinet. De quo quidem diverso seribendi modo in Praefatione ex instituto commentatur.
Ad bruta rariora Bibliotii ae Regia pag. 3 merito resertur
316쪽
. MENSI IULII A. MDCCXXXVII. αρ
Interpretatio meti Testamenti Anglicana, Seculo quarto atque decimo exarata. versione Ticles diversa. xl. Caslein annotat, in ea verbum de verbo esse translatum, neque interpretem de integro sensu accurate sciteque exprimendo fuisse sollieitum. Pisis de Codie Bibliorum inlexandrino disserit. Notum est C risium Luearem, atriarcham Constantatinopolitanum See. XVI, testatum esse, hunc Codicem maianu Theelae circa tempora Concilii Nicaeni scriptum. Cui quidem sententiae Λutor noster non aecedit Videlicet in hoc Codice salterio praefixa est Athanasii 'sola ad Marcellinum. Athanasius autem tempore Concilii Nicaeni livenis erat et annorum, neque hanc Epistolam tum scripserat. Probabile ellaui illi non videtur, Albanasi vivente hanc Praefationem Codici Alexandrino insertam. Athanasius autem A. D. 37i demum mortuus est Praeterea in hoc Codice Evangeliis praefixa suo κεφαλαuae, de quibus constat, quod A. 396 demum ab Euthalis Diaeon composita sint. Ieculo tamen vel quarto vel quinto hunc Codicem exaratum esse tuetur. Praeter alias observationes, quas de hoc Codice affert, haec notatu digna esse videtur quod in Evangelio Fannis duo desint folia ara so capitis VI usque adis sa Cap. VIII. Duo inquit, folia desunt, omittatur hisoria mulieris in aduherio deprehenseo Me enim per cireisos mensurando fuit bubie Cod eis contenta, Nisum impresso libro conferendo, ad amus convenire reperi Sin hac historia adesset, duo folia eum quarta parte abesse Merent, quod est absurdum. Hine apparati hanehisoriam huic etiam Odici semper defuisse. Ex hoc odice specimen profert Cl. Caslemin Tabula XI, exhibens Ophir quinti priori Epigo Ioannis versus priores novem, unde
eum egregie illorum temporum scribendi ratio cognosci pos.st, nos, gratum facturi illarum rerum curitas, id denuo hie describendum exprimendumque in aere, curavimus Pag. a Biblia AB. Lati na, Sec IX exarata, recenset. Huic Codici correctiones xad Fig. 1. ditiones altera manu pluribus in locis inseruntur, e. c. in prima
Epistola Danni Cap. V. ina, sic scriptum erat a prima mam quietares sum qui rasimonium dant, Spiritui aqua, s
317쪽
sanguis, s res unum sunt. Quod a secunda manu se corrigl-tur quia tres sunt. qui Uimonium dant in rerra, Sprrimae. aqua, s sanguis es hi tres unum sunt. Et tres δεηι. qui resimonium dant in caelo, Pater, s Filius is Spiritus functus: hi tres unum sunt. Et observatu lignum est, quod testimonium in caelo in hoc Codire postponitur restimonis in terra. quia ad finem Paragraphi spatium erat rei lam, in quo pars claulula testimonii in cae . scribi poterat. liqui etiam Codices roeensiores eodem ordine habent hae tesimonia, ex hujusmocii Codisibus descripti Pag.s Testamenta duodecim Patriarch Tum ommemorat, translata per Robanum Grinis, Lincoln ensem Episcopum de Graeco in Latiniam, seripta maum Matthai Paris qui magnum his Testamentis statuit pretium. Pag. 3 ex Codicibus Stis, Meulo quarto' decimo
exaratis, Orationem dominicam sermone Anglicano exhibeti
Pag. ioa de Martini Poloni, Episcop Consentito, Chronico, Se- eulo quarto di decimo scripto disputat. Commemorabile est, huic Chronico in margine solitio ad A. D. 8so historiam de Ioanna Papissa alia manu inseri, quam qua relum sint scripta. Pet ali mentionem sata Tractatus faceti, seculo quinto. atque deeimo exarati eujus index: Nominis beati mi ιι sis miracula.Pag as indicat; in Bibliothera Regia extare Marthaι Paris His iam a Conquestu Angliae ad A. D. ras'. quo obiit, propria illius manu scriptam, eum Calenuario, Mappa Angli Picturis urbium in litarum, Regum Anglia eum Mona erusi ab eis fundatD, scutorum variorum, propria ad feris B. Virgini prostratin dicentis: O foliata ineula, lactantis labris impressa, eum inter crebra indicia reptantis infantiae, utpoto
verus ex re filius, matri alluderet, cum vomus ex Patra Deus,
Deo genisus, imperaret Apet aaε- aso Cel. D. H de Staenumerat, in Bibliothera Regia nunc extantia, quae faciun ad historiam atque doctrinam veterum Persarum, Sinensium, atque Samaritanorum, illuminandam. In iis est liber Midor, suo Praecepta oreastris antiquis characteribus Persicis atro colore scriptus. Idem tamen liber rubro colore, cli
racteribus Persarum recentio cibus in eodem olivitiae li
318쪽
MENfI IULII A. MDCCXXXVII. αρρ
neis textu intersertis exaratus est. Cel. II de sua mann ad. ps hune Codicem esse rarissimum, illumque a Sacerdo. te Persa nocturno tempore elam descriptum. Nemini enhii Persarum licet diversae religioni addicstis hujus Codicis copiarn facere. s. sis Appendix incipit Bibliothecae Catonianae. In ea Cl. Casle annotat, quinam Codices fatali incendio ante aliquot annos vel laesi vel eombusti sint. Inter Sta quorum hie facit mentionem, prae ceteris blari merentur scripta diaversa, vel abi ipso Henrico VIII Rege Angliae, tempore Resorumationis exarata, vel manu eius emendata, quorum pag. I sq. meminit. Ad diversos characteres, quibus Codices MSti exa, rati sunt, quod attinet, centum inuinquaginta specimina, quae in aes incidi curavit, illi observationibus aliquot criticis faetendis
aperuere oecasionem. Tenet v. e. Sta in quibus voeabula continuo sunt juncta neque ulla dictantia separata, mille annos uetate superare Graeca Sta sine aecentibus minimum mille annorum esse Graecorum enit accentulun usum Seculo demum septimo frequentiorem evasisse neque tamen Graecos aecentus tui primum esse inventos. In prima enim pagina Codieis laxandrini accentus reperiri eodem atrameoto Me
dem manu scriptos, qua reliqua hujus Codicis sunt exarata Ia Anglia Seculo septimo ad tempora myae Guillelmi Conques ris Sammeos characteres fuisse in usu. MSta, in quibus diphthongus as est divisa. ante septem Secula minimum esse exarata, nutriam inventa typographia sint scripta. Sta, in quibus nullus in diphthongorum usus quinque Seculis non esse antiis quiora. Quando character in medio vocis cujusdam reperitur, v. c. ite, hoc indicium esse Codicem ante sex Secula seriptum esse. In intis sex Seculis antiquioribus multas ata
breviaturas, quas vocant, non inveniri, at in recentioribus Cois
dicibus easdem ubivis fere esse obvias. Ceterum ex diversis ebaracterum speciminibus a Cl. Casle exhibitis, praecipue eommemorabile est. Quod e quatuor foliis Evangelieorum Graeco sermone exaratorum depromsit. Haec enim quatuor
solia, quae in Bibliotbem Cottoniana extant, neque Codici Glexandrino in Regia, neque Codici Geneseos in Gottonianapibliotheca antiquitate cedunti
319쪽
m NOPA ACTA ERUDITORUM COMMENTARII AD LIBRUM PROPHn
tiarum ZACHARIAE, quae superfunt, cum Protegom nis cura 1 studio CAMPEGII TRINGAE, Theu. H. S. Pros dum viseret, posthumum edente κVENEMA S. S. Theo Doct s Prof
Leovardiae apud Tobialia a Desiel, 734 4. Alph. I plag. Id.
iolendum omnino communi nomine videtur, Campegium Vitringam, Virum, dum viveret, summum, d poli ex-eessiim etiam celeberrimum Commentario in Achariae Prophetias conficiendo immortuum suisse. Neque enim illus iratio ipsius Propheta in his, quae ad nos pervenerunt, lupis exscripta excedit Cap IV comm. 1, sed ibi sum in rerum ubi troita jubente subsistendum Uiro doctissimo, morte occupato fuit. Quo patientius tamen sacrarum literarum interpretes ferant telam fatis interruptam, essicere nobis posse videntur aliqua ex parte Protegomena, quae laudatus Virringa non instituit solum, sed di ad sinem perduxit, ultimamque jam manum ante ultimum vitae diem iisdem imposuerat. Nam in
seq. his ipsis Protegomenis eruditissimus litor de scriptore li-dri hujus Prophetici exponit copiosius, docetque ex ipse .inseri'ptione hujus Prophetiae collata cum serae V, . extitisse illumin viguisse Prophetam Iudaeae gentis post reditum ex exilio Babylonico. Quando in Eserae libro exhibetur Zacharias filius Iddo, praeterito nomine Patris Barachiae id ideo factum arbitratur, quod patre celebrior fuerit aviis qui a Nehemia inter capita sive principes similiarum acerdotalium celebra 1 seq. tur. 2 De tempore editi hujus vaticinii ita disputat Autor. ut non copiose magis, quam erudite, declaret, Prophetam sua Oracula Darii, non Nothia sedi aspidis tempore protulisse, cum primis Dannem Vorsium in Dissertatione de tem 4 seq. ore 'staurari templi Hierosol itani restitet. 3 De argumemto Proplietiae, quoa accommodatum ad statum populi ex captivitate Babylonica reducis, esse dicitur. Deciatim vitiis com
320쪽
ta se hiijus labri partim argumenti moralis partim prophetuci esse pronuntiantur. atque illia rursus vel elenclitici, vel coimsoIatorii, ita tamen, tu consolatorium genus per librum totum dominetur 4 De divina hujus libri autoritate disseritur quam Jag 48Cel. Vitringa tam ex traditione certa, contianti,4 canonica E clesiae Iudaeae, quam ex materia uua nihil divinius, nihil praenantius, aut sublimius, legi posse contendit s) Cum revelatio a. prophetica omnis Prophetis obtingat vel medio imaginationis in somnis aut visis ecstaticis vel vocis non diibitat Autor re si velationes Zachariae factas ad prius genus hoc ess, ad imagunationem, referre, quamvis concedat:ponerioris hujus libri r velata sine figuris emblematicis Prophetam accepisse Oratio, qua liber conscriptus est, Hebrata esse dicitur, re quidem purae dictionis, nisi quod mensium Chaldaeorum nomina Hebraei sint subsituta ad facilitandum popularem libri usum.
6 me clavibus sive principiis iterpretandi hujus libri agitur. 49 seq.
quae tum historiam re cognitionem inprimis temporum Mac-cRbaieorum, hisque coῆnatorum tum παραλληλίαν fatorum . 6s sqq, Ecclesiae utriusqne oeconomiae, veterisin novae, spectam, cujus
generalia tantum exhibentur Denique analysis hujus t et , bri prophetici profertur diciturque liber quinque constare partibus, sive revelationibus propheticis qua emblematicis. quas per visa imaginationi objeeta recepit Propheta, qua liquidis, sine imaginibus symbolicis In visione prima quae est
Cap. Icomm. es, commari in Patres oestri tibi sunt σPropbet an in ramum vixerunt Veruntamen verba meata satura mea, quae praecepi sertu meis Propsetis, an non affecura sunt patres vesrosa cum Iudaeis antiqui temporis per
modum oppositionis, ab ipso Propheta adversus exhortationem suam occupatae accipit, ut, cum ipse dixisset, Patres vestri ubi I sunt ipse anticipando illorum objectionem, at prephetae an in Hermim vixerunt hoc est, diceris, si de majornuis vestris dici que it, ubi sunt Prophetas quoque in aeternum non visse se suo uoque defunctos esse sato: . ad quod ipse mox r
spondeat, ita quidem esse verum νον Feriar iborum fuisse immortauri, es rurissimum consecutus esse impsimcntum.