장음표시 사용
401쪽
est anni is T, dcc Inde sequuntur aliquot subscriptiones, quarum errores ad suum Calendarium expenditin felicite corrurigitisutor Nemo non agnoscit doctussimi viri peritiam diligentemque industriam qui inter sacri ministerii labores, id, quod historiarum ac rei Diplomaticae studiosis hac in parte deesse adhuc videbatur, pro virili docuit ac demonstravit. Sane nunc habet Lector prope consummata studii Diplom tico-Chronologici adjumenta i Mabillonii doctrinam de notis Chronologicis, sive datis, Diplomatum,βxiItimis Libri II Capitibus comerehensam a Rev. Abbatis Gotimicensis operam, qui per seriem Imperatorum, qua quisque ratione tempora notaverit in Diplomatibus, ostendit aeteri Dis
rectorium Freherianum de annis indictionum Romanarum,
itemque de annis regni imperii Regum QImperatorum Haltausi Calendarium medii aevi de obscuriori us di rum sessorumque nominibus Germanicis, denique syllo
Coronidis loco emendamus Festum S. Martini, quod ex Lude vigii Reliquiis St. sarcini allegatur. Simul explicarestentabimus binas Diplomatum Gallicorum subscriptiones, quas ct Jo si Mont, xl. Rabe, intactas reliquerunt. Est autem prior: e materia a D la quinetatne des Boiae tae dies Mercurii post dominicam Invocavit. Altera L Lumi apro les burra is vivi septiem Dur dimois de eburier, i. e. die Lunae post Dominicam Invocavit. Nam Bohoun. Be-houri, contracte Mia, Bure, Latine Bohordicum sui olim hamludii genus, quod inde a die Jovis ante Dominicam Esto mihi, sive prima & secunda Dominica Quadragesimae, ante jejunium rigidum, in Galliae provinciis eelebrabatur. Vid. Camo Glossarium sub Miarduum. Qitalia ludicra certamina et iam inter Germanos circa idem tempus agitata vocabantur Rinne et aeque a ludis equestribus.
402쪽
Lipsiae, in ossicina Gleditschiana, i 37 8 al.
Plag. 4kΙ tanta Poetarum Latinorum paueitate quam aetas nos ravidet, qui carmen Musis rapolline dextro deducit, eum necesse est agitante calescere genio, ct mentis viribus excit ri,' quod de Archia Poeta dixit Cicero, quasi divino quodam piritu in ri. Nec id possumus non agnoscere in Mene enis nostro, quem post patris obitum haec Acta habent xεργοδιωκτην, συνεργον non indiligentem. Is enim, imentum sortitus poeticum, inde a puero severioribus
udiis adjunxit artem hanc Palladiam, naturae suae secutus semina. Recte vero naturam judicavit adjuvandam studio δε nobilissimorum prisci aevi Poetarum crebra lectione. Quod igitur insurgere valet cothurno heroico, hune esse fructum fatetur sua cum Virgilio familiaritatis. Quod elegiam non sine lepore, nec sine facilitate, fundit, ejus laudis partem aliquam pertinere concedit ad Ovidium, quem quippe sibi propositi imitandum. Illud denique, quod modo
Sapphiesim, modo Phalaretum, haud invita Minerva pangitearmen f alio dc Catullo se debere agnoscit, similibusque Phoebi sacerdotibus. Apparet is inde ejus naturae impetus ad fundendum carmen, quod, ubi semel canere coepit, non stillat versus sed magno veluti flumine, luctu fluctum trudente, ejicit animi sui cogitata Cujus rei ut vel uniam prinseramus exemptuiri, pag. I seq. Carmen exhibetur gratulatorium centum quadraginta quinque constans versibus, x
tamen quinque duntaxat perloclis
Ne autem idem suis poematibus accidat quod scriptissmllibus accidere saepissime videmus, prouidendum duxit
editione hac conjuncte repetita plerorumque ab se conditorum Carminum. Ac duos ea redegit in Libros, quorum priorem Librum miscellaneorum inscripsit, posteriorem Abram oderat laborum. Frustra autem quaeres hic Le-etor, versus stimulante Cupidine essusos odit enim die ta noster hos praeclarissimae artis abortus. Nam qui fieri possit, inquit in Praefatione, ut, quae assos scriptores omneT
403쪽
Zetit ereminum scriptori In Libro igitur prior sistuntne gratulationes heroicae ad Rege Poloniae; dae Sapphicae luis subres in obstum Reginae Poloniae. Buraecis machilariis
heroica Carmina in principum Saxoniae virorum nuptias renovas dignitates; tu mortes item magnorum utriusque sexuali ominum gratulatio elegiae ad CL Imbenstreitium, iste Parantem in Asticam ut cetera hujus libelli Carmina pret tereamus silentio. Illud vero minime illauda uiti dimittere debemus, quo pag. s7 - ros laudes canit Lipsiae suae e quo specimen proferimus hoc, ouo mentionem facitis demdatis AyδNune quoque sit nostro celebrata Academia eantu
Die, licet, excelsam Histra suo maenibus altis Laudi habere nihil, nihil se, quo ιrbibus olim Non dederit fortuna suis, si pauper c omni Nuda nimis lauro, A turpi sordida cultu, Et nulli dilicta Diis re, Lipsi celsae feret ad Superos doctrinae splendoret artis.
Stat senire meritis, eano, veneralitis avo.
Ter fluit alta suis redienae cademia seriis.
Ter longum perrupit iter, nec Arma lacertos Destituit virtus validos nec robora nervon Paucis interjecti ε ita pergit pag. I :
suas habuit PHIurea vires, quos ampla nite que Non patitur doctrina mori. quem nomina docte inureri Gocique latent cetibrisque Mosellaea Emicuit prisco magnu Camerarius avs, Pistoriusin ingenin atra ima mpora nostris Dan Rechenbergo altos, Oleasν virent , Nun Himulteros Micos. Rivosque humes, suosque tacere nefas, magnum par Carptoviorum. Adjicimus, ex altero Libro felicis venae documentum. nihil praeter gratulationes ad amὰos, honoribus novis via novo fulgentes munere, scriptas, complexo ultimo excepto Carmine, Satyra in numnularium quendam aestim Liptia
404쪽
parantem. De hoe igitur hunc in modum inter cetera i dit pag. μοῦν, est ingenium tuum professi arri, quam sequo is, favens s aptum.
ER, inquam, varium, Parumque consa ιδ, Partes se facile movens in omne Nunc har, nunc alias, amans figura Nunc hos nunc alios, probans Pe trago mutatilius chamaleoni Est versatilius rota molari,
Caudia mobilitis ani tenelli e
Ni diu tibi, ni solet placere, suantumvis nitidum to venusum, Delectetque alios, satim sed omne Eubi manibur is fugisquo;
suae laudas hodie, colis, probasquc Cras damnas eadem tibique sordent. Reeordamur hac occasione longae in rabulas Saryrae, quam ammiscuit gratuIationi, ad novum Iurium Doctorem exaratae, pag. 76 -- quam eum reprehendistant nonnulli, quibus ea visa fuit in sacratum Themidi ordinem injuria obtein satur hic in Praefatione quosvis , ut credant se odi e quidem caninam istamin vulturinam secundiam, at veros Iuris iustitiamve cultores cultu se prosequi ct serio de maximo
HENRICI STEPHANI DE ABUS LINGUAE
Grame in quibusdam vocibus, qua Latina uArpat, Lmonitio M. - . MOMATERI, Profore. Anne rationibus nondum editis instructam, denuo publicavit FRID GUIL ROLOFFIUS, Berolmar
Aetolini sumtibus Christoph Gon Nicota, 736, 2. Plas I Ut quam enissime initium cribendi edendique aut hi aut alieni partus ingenii, faceret doctissimus, laudabili rem literariam iuvandi ardore nobis commendatissimns, ROD r. hunc Staphai Abellum,de quo intra praeruabile ovulgam
405쪽
dum statuit, vomuerum aliquid animadversionum rogavit. ipse tres paginas annotando implevit, Ill. Heinerei foetum i Icripsit. XXomverus doctorum aliorum similes Stephani aris gumento disputationes passim indicavis ipse, quantum aetas. ingenium, doctrina, tulit, in eum conjecit. Ipsum Stephani lia bellum, ut reliqua ejus, optimum possis existimares accessi ne has novas, quia copia non laboratur, modestas Praetationem deniquo quia plurimi viri docti ingentibus ad sau rem benevolentiamque laudibus sollicitantur, ossiciosissimam.
HENRICI STEPHANI SE OCICERO EF Si
dem Dissertatio de Plauti latinitate Epistola de satu suae typographiae, sortis typographic querimonia.Prmmittitur H R. STEPHANI vita, Autore THEOD. IANSS AB ALMMO EN Gligit, G editionem curavit, FRID GUIL ROLOFFIUS, Beri
Halae, sumtibus Orphanotrophei, ITΠ, 8.
Alph. I plag. 9. Alterum hoc specimen est industriae Res anae, in edendis
aliorum scriptis consumtae. Quaecunque hic legis, Stepha. tui sunt o Almelovemit; quod Rolusio acceptum referas, praeterrPraefatiunculam, nihil est. De eo enita, ut ad Ciceronis locos, quibus in disputando utitur&σLmus, repeteret, aut indicaret saltem, quae eruditissimi viri Ciceronis editores, disseruissent postea, adeo fuit securus, ut nihil usquam de suo addendo. dubium relinquere lectoribus videatur voluisse, plus te libello' ornamenti de suo nomine, an vero sibi ex libello, accesserit. Cumque adeo hic novi nihil, nec, quod non alius quisque. quam Roto uti dare potui et, quidquam, reperiatur, nihil quoque est quod Lectores amplius moremur, nisi scire velint. eum in Praefatione inirmasse, sibi, edito simili trium uariarum libello, autores extitisse, ut in raris opusculis edendis pergeret: has Dissertationes rara es etiam de utilitate Si phani nomen Abium nullum facere: hune Psevdociceronem e
ro adeo egregium esse ut, licet omnia ejus praeclara in Lexica jam trans Ima sint, praeseι tamen ipsa Autoris verba ratio,ique cognoscere dereliquis idem esse judicium debere; supreesse, ut lectores suo bae opera fruantur; scitinera iis diri, quo minus plura praesturi
406쪽
Calendi Septembris mi MDCCXXXVII. CODEX THEODOSIANUS, CUM PER Pnruis Commentariis ACOBI GOTHOFREDI, Dri Senatorii, sumti superioris Secuti eximii pre
mittuntur Chronologia ac ratior, Chremem historicum,
e Prole mena. Subiciuntur Notitia Dignitatum, Prosopographia, Topographia, Inde rerum, Guffarium nomicum. Opus posthumum, diu in fomo e febria desederatum, recognitum, s ordinarum ad Uum dicis Iustinianei, operis studio ANTON MAM VILLII, Antecelisis primiceris in niversiare Valentina. Editis nova, isse Tomos digesta, collata cum Codicibus viris, antiqui in Murceoumens G nans, ta libris editis iter Immua, emendata, variorumque Gyemationibus aurea, quibus discis suas O DAN RIΤTER, P. P.
. Lipsiae apud Maurit Georg. Weaemannum et n. LΛlph. 8 plag. 4. nnus elapsus est, ex quo operis praesuntissimi Tomus Idu-oeem vidit; tumque in Praefatione addita Cl. Editor exposuit instituti rationem. Et, quamuis sperandum esset, absoluto Tomo I laborem reliquum tot tantasque difficultate non mo-
407쪽
tura esse, spes tamen omnis concidit, postquam diligentissima in spemone tantum lacunarum numerum in reliquis Tomis C Editor deprehendit, atque tot loca depravata, servavit, ut iis restituendis, corrigendis, supplendisque haud exiguum temporis spatium dari posse, mox ad animum adverteret. Cum vero multi sint, quibus omnia levissima pri-sia videntur intuitu atque etiam pauci sileant quamvis ii sint magni Gothostia maximi admiratores, opus posthumum accuratius inspicere, sed famam sequentes vulgatissimam, nihil in eo nisi quod perseetissimum sit ab omni parte, inve-iliri judicent, Cl. Editor in Praefatione,huic Tomo addita, exem. placiis non uulla in oculis posuit locoriun partim male se habentium, partim etiam lacunarum, quas porro in insigni Iibro noluit superes. Loca autem, quae depravata sunt mirifice a primo operis editore Cl. Marvillis, male intellecta esse, alibi collocata, quam quidem fieri debebat. facile licet conjicerea cuius rei exemplum habes leg. I de re misi. tar ubi not. h ad verba, commune poculum Gothostedus int. t commune poculum me eleganter vocatur, , sententiae Virgilio, Apuleis Lampridio, Solino probata, claudit, quomod infinitis locis apud Marciaum Empiricum Sed cum his conjunxit Maruillius sequentia: Donatus Adelph. Act. Se de valde significat. Item me . Act sue a dejerat, producte valde jurat. plura alia quae Omnia retrahenda sunt ad not. I, ubi de voce deproperus. Gothostiatis disserere constituit. Ita Commentarius leg as de Curs Db male cohaerebat cum not. . qui erat separandus, ct in leg. ld. t. no b de Helpidis legebatur, Meminitus Libanius Ormtione a resus Postclem, s Ammianus Marcellinus in ges . an. 36 vel δε Lib. II pag. oo, qui utique eum proseritis, quia Christianus es quae ultima verba ad Libani locum retrahenda sunt. Et cum in Commentario leg. v de Curs pubi legis hujiis emendationem Gothostedus tentat, sequentia scri-hens Iupra assum numero reda moveatur: qua procul
dubio corrupta sunt tibi putet quis reponendum supra assignarum, vel supra a criptum numerum. intus habet supra a
408쪽
Pium, forte ita scriptum oportuit supra assium nihil plane
emendatum observabis cum tamen ex mente Gothosredi eis
ponendum esset fu A n oua de re Cl. Editor in adjecta Quoque nota paucis dixit. Sedis quaedam Gothinredus ipse in schecias scripserat superficiaria opera ob spem, quam habωbat, opus suum relegendi, dum ederetur, quae hominem licet assiduum in labori biis, pertinacissimum, plurimum vexare possunt, quorsum referenda illa loca, quae aliis plane Autoribus adseripta sunt cujus rei habes exemplum insigne in Commentario ad Ieg. ne quid pubi titit pag. OG ubi ex Homilia CHMo omi-τ ιιον ταυρον, verba quaedam recitata vides, quae dum Cl. Editor, multis perlectis S. Patris in famctam erucem Orationibus, invenire non posset in adjecta nota
alia dedit exstantissima scriptorum verba, sed impressis amplagulis, quod in Addendis videbis locum, falso Chus omatributum, invenit apud S. Damascenum Orat. I de Imagin. ex Orat. 4 Severiani Gabalorum Ac τον τίμιον ταυρον. tque
idem non raro in hoc ipso Tomo accidit. De lacunis quas suppletas videbunt Lectores, ita olim jam Mamiluus in P far. n. Altera accusatio erit quod lacuna remanserint in quibusdam alleguionibus, qua suppleri poterant verum cono donabis, si certis factus sis, Manuscriptum Autoris saepe ita concisum, mutilatum, ne dicam imperfectum, fuisse, ut non unius mensis vel anni opera in plurimir ad suum sensum vel ora dinem revocandis si deerit cujus rei tesis es Vir Clarismmus in Epistola ad Commentarium hujur autoris de reguli ju-wis antiqui. Sed ex tot lacunis, in hoc Tomo obvenientibus, nulla omnino in nova editione relicta est, quas Cl. Editor supplevitae se dicit non superficiario studio, sed diuturno instituto examine . . ut de iis judicium quoque erre possent lectores. dc ex membris quasi detruncatis totum aestima.
re corpus ex ultimis plagellis exempla quaedam lacunarum adjecit. In Comment ut a de C. . illa: nempe Parhi' pus, qui praeter veredum s sarcina exi rhostedi mente ex Gossario nomico ita legi voluit Nempe Parishqpus erat equus averrarius, qui sarcina sive averta ferenda
409쪽
assumebatur . In g ti de Cohortalib. in Commentar illar Hie idem Festus post administratam Syriam Magiser memο-riae fuit, ut idem Marcellinus docet crinidas in voce 1πος. napii soria ibi: την δε βααλικην,-σσαν τεπίγε το qua alioquin verba non cepit interpres ejus, imo e mutare instituit. Si de Nimphodiano Osolam Graecam.
νὸ ita disposuit Hie idem Festus post administratam S
riam Magister memoriae fuit, ut idem Ammianus Marcellianus docet, s Suidas in voce αμος ex unapii soria ibi: τη γ βασιλικη γλωσσαν πεπίπευτο, quae alioquin Derba
non cepit interpres ejus, quando vertit, ci regii curator; mo e mutare instituit. Sed sis, de 'mphidiano, qui Iuliano etiam ab Epipolis Graecis fuit, idem Libanius in Vita Nymphidiani pag. edit Commetis. λάυτοκρατωρ Ιουλα- νος ἀυτω - την βασιλικὴν γλωτταν Wπετε εὐγε huic MMrstri memoriae munus commisit Iulianus. Ibidem illa Ouibus addo quod sorex indicio suo se prodit, cum extra propositum Dum notat Alexandrum mp. scriniorum Magiurum alui se Ulpianum, Iurisconsultorem suo extra ab eo norat laseque quoque ita restituit suibus addo. quod sorex indicio suo se prodit, cum extra propositum suum p. a notat, lexandrum I . scriniorum Magisrum ha-ιuisse Ulpianum, Iurisconfultum quod extra propositum ab eo factum norat, ita sese quoque Valenti Augusto ommendam voluisse. Probare enim instituit ibidem Festum hunc eundem esse, cujus Breviarium exstat ad Valentem imperatorem. Putatque citato Cap. a soricem ideo indicio suo se prodidiLse, eum idem officium sub Valente Fesu adminittraret, quod pianus sub Alex-ro. Vexatissimum autem fuisse locui scribit Cl. Editor qui occurrit in Commentario leto de diverso . de Paedagogianis Erant scilicet,ira forma egregio cultu e uulti. Adultus inquit Ammianus Marceltinus Lib. as quidam ex his, quos Paedagogianos appellabi;
410쪽
NENs I SEPTEMBRIS A. MDCCXXXVII.
vel omni divinationis genere adhibito ex mente Gothostedirestitui Muppleri potuisse vix sperandum erat, nisi observatum fuisset cito omnia de Paedagogis exscripsisse Gothoste- Atim ex Sutherio, & inter alia etiam illa es exinde in deliciis perditorum Principum, quae jam nemo dubitabit stoc loco inserenda esse. Alia adjecit exempla ex innumerabilibus, ut scribit duo haberent lectores, de quo possent serre pro ar-hitrio judicium. Addit, omnium ut satisfieret desideriis, non tantum indicasse Autores atque loca illa, ex quibus Gothoste-dus profecerat, sed taliquando integra addidisse, atque, quae confuse exstabant, ordinas. ut paucissima sint reliqua, quae medica manu sanari non potuerint, quorum loco taene in notis adjectis ex antiquis probatissimisque Autoribus alia addita videbunt Lectores Contulit praeterea Doctiss Editor Stum Coiaem Legis Romanae, quem ex Bibliotheca Ducali Gothana
secum communicatum praedicat Variantes lectiones, in eo occurrentes, atque ad Tomum pertinentes, addidit ad calcem
hujus Voluminis, inuidem plerasque pauci imis neglectis, eo fine, ut videant lectores, eo Seculo, quo conscriptus liber videtur, Iuris Romani cultoribus glossas sere magis placuisse, quam quidein genuina ct antiqua illa legum verba. Sed
sunt tamen inter has lectiones quaedam, magno omnino in pretio habendae. Ex eo Codice publicavit Chronico breve Longobardicum, a gentis primordiis usque ad Pipini Regis tempora continuatum, in quo nonnulla leguntur quae ad illustrandas res Longobardicas faciunt. Et partim ex sine Chronici, partim ex ipso charactere, cujus exempla in aes incisa videre possunt Lectores, de aetate Codicis pronuntiavit, eumque Seculo IX scriptum aut dictatum a Longobardo, , statuit Cl. Editor In ipse autem Praefatione, is ordine disseruit de Iure, quo in Italia usi
ab Herulorum irruptione in eam provinciam, ad
illa usque tempora, quibus Jus Justi maneum denuo quasi re scitatum est Sub Herulis Theodosanum Codicem simul cum Novellis Principum Constitutionibus, qui tum pro lege erat, Italis non suisse ereptum probat Editor partim ex Pa Cc 3 tria