장음표시 사용
551쪽
ueas NOV. ACT ERUD MENS NOV. Λ. MDCCXXXVII.
labores commercium tamen coluisse cum viris per totam Europam clarissimis, quoruin nomina adjiciuntur Amasse virtutem pietatem, religionem vitamque egisse sine labe oniari. cingente licet invidia, frustra morius suos tentante. Eruditione fuisse scientiaque vastisiuna judicio peracri, di ingenio plane divino. Homo autem quod fuerit, ct nihil humani a se alienum senserit, non esse mirandum. 'se enim hoc ma-xtinorum hominum, Criticorum etiam, ut errent interdum,
quod lepido Salmas exemplo illustratur. Sut licere in Clerica nostro, quod tot ac tantis, tamque diversis, laboribus distentus, rarissime tamen erraverit. Neque obstare famae ejus de gloriae immortali multitudinem adversariorum. Nihil enitri homini nato in libera republica, ct libertate loquendi scribendique, qua gaudet, utenti, exspectandum esse aliud, quam surorem illorum, qui hujusmodi libertate privati autoritatibus solis pugnare didicerunt Esse tamen simul cogitandum. quam multi viri eruditiis sapientes de Clerico criptisque ejus optima quaeque senserint atque idcirco merita viri non aestimanda esse ex multitudine amicorum cinimicorum sed ex pretio' sapientia utrorumque Moderatiorem paulo a nonnullis optari Iericum, sed istam moderationem animi non in omnibus ejus disceptationibus aeque requirendam esse Ceterum olim certissime futurum, ut omni odio personarum destituta, majori cum libertate mentis majori etiam cuiuaequitate, judicans, posteritas, memoriae Dannis Clerici de ea omnia largissime, quae homines una eademque aetate eum
ipso viventes injusto plane modo ipsi ausi sint detrahere. Ineale adjectum est aliud elogium Clerici, forma epitaphii
compositum, triginta commatibus constans autore. Guillelmo
Sudermanno, oraculorum divinorum apud Delphenses interprete. Est hoc pie eleganter, xacute scriptum, dignumque ejus iri manibus, quem, si nulla alia merita certe eruditionis verae constans amor, hujusque pomoeria longius proserendi insolitus & nunquam fatigatus ardor, colendum bonis omnibus, exquisitisque prosequendum laudibus,
552쪽
Calendis Decembris Anno MDCCXXXVI LS PONTII MERO PII PAULINI SENA- toris I Consulis Romani, deinde Nolani Episcopi, Opera quatuor integris Poematibus quie, ex Ambrosana Bibliotheca pridem eruta, modo secundis curis ec
ξηουit D. LUDOVICUS ANTONIUS MinRATORIUS, auctoria demum atque absoluta.
Veronae typis Dionysii Ramanetini, I 36, sol. Alph. 6 plag. 16.Ρaulinum magnum in ecclesia virum fuisse ejusque opera plurimi semper aestimata, clarissima Ambrosii, Augustini,
Hiero=rγmi testimonia plus satis declarant. Quod cum viri recentiorum temporum doctissimi, ' in rebus ecclesiastieis versatissimi viderent suis illi partibus deesse noluerunt Napae inde complures s variae sunt Paulini operum editiones, inter quas adhuc tenuit primas Parisiensis illa quam Joanner Baptista te Brim, diligenti studio ad Storum Codicum fidem accurate exactam, Notisque ac Dissertationibus illustratam, A. 68s publicavit. Ex quo factum est, ut Cel. Muratorius hanc ipsam editionem Parisiensem perpetua ferme sorte atque ordine sequendam, d ad ejus ingenium ea etiam, quae nunc demum accesserunt digerenda putaverit. Inter Varias autem praerogativas, quibus haec nova editio prae Pari-Xxx sietiu
553쪽
sensi illa gaudet, illa sine controversa est maxima, quod integra quatuor Poemata, quae temporum infelicitate tunc nondum in lucem adspectumque protracta erant, nunc primum operibus Paulini, in unum corpus redactis, accesserunt. Contigit enim, ut aliunde jam constare putamus, Cel. Muratoris. felicissimo veterum monumentorum indagati uri haec ipsa
Poemata ex Ambrosianae quae Mediolani est, Bibliothecae MStis eruere. Quod detrimentum operibus Paulini hoc gravius adhuc fuisse censendum est, quod series Natalium S. Felicii, singulari poemate celebrari a Paulino quotannis solitorum, interciperetur. Neque tamen Doctiis Editor habuit
satis haec Poemata eadem, qua jam ante, ratione iterum
proferre, Moperibus Paulini inserere; sed Dissertationes simul & Notas in illa scriptas recoluit, , quae sibi vel uberius edisserenda, vel quoquo modo iminutanda, viderentur, edisseruit ac mutavit. Ipsa Paulini opera in duas sunt Partes divisa, tuarum altera, quae soluta oratione constant, comis plectitur, h. e. Epipolas I, juxta ordinem temporum GPο- sitas ac Passionem S Genesi Arelatensis. Altera vero Pars exhibet Poemata XXXI, secundum temporum rationem diL posita. Et, quem .idinodum Parti primae praemittitur Paulini vita, ex ipsius veterum scriptorum Oeeribus concinnata. se alteri subjicitur Appendix ea, quae salso tribuuntur Patiliano, comprehendens, cilicet Epipolas ad Mareetam, Mad C . unciam, Poema ad conjugem, de nomine Iesu. Ibidem habentur Dissertationes VII in vitam Paulini Jc scripta quaru in i eX- ponit de Paulini Epistolis, seu earum ordine chronologico argumentis demonstrat, a de Poematibus ejusdem sive eorini ordine chronologico 3 de Sulpicio Severo QAί
thio, Presbyteris, ad quos scripsit Paulinus quis fuerit Irictricius, ad quem Paulinus binas scripsit Epistolas ue quis fuerit Apei ad quem idem Paulinus tres dedit Epistolasio de Operibus Paulini amissis, dubiis, ct suppostitiis et de captivitate Paulini, quo cumprimis tempore illa acciderit. Sed licet haec jam in Parisiens legis tu editione, ainen iam viter jam accedunt Cel. Muratorii Dictertationes in Paulini
554쪽
MENfI DECEMBRIS . MDCCXXXVII. sal
Poemata XXII de Tui ei Aproniano de Aserio, Turcii proniani filio, de vita mmmia, de Euna, de Therasia de Piniano de Melania, de armillo, Beneventario Episcopo, de Paulini dignitatibus de Paulius Campaniae Consulari si derelimiis ejusdem rebus gestis, de tempore suscepti a Paulina Epileopatus, de aedificiis Nolae a Paulino conditis, de S. Aliace Nolano, de anno, quo Protasii d Gervasit corpora per Ambrosium inventa fuerunt, de templorum apud veteres Chii. nianos ornatu, ac de diurno in eis cereorum usu de veterum Christianorum sepulchris de votis votivitque Christianorum oblationibus, in Sanctorum venerationem factis, de sanctorum Martyrum natalibus, de Paulini sententia in elementorum numero allignando, de cruce Nolana ac denique Spicilegium ex Operibus Paulini deperditis. vias et Edi. toris Dissertationes excipiunt nota re observationes vario. rum in Paulini opera, ct variantes lectiones ex Stis deseditis codicibus. Praeter Indicem rerum d personarum adest etiam Syllabus Codicum, ad quos recognita sunt S. Paulini opera. Inde locorum Scripturin Sacrae, qui explicantur, vo- cuinque insolitae significationis.
occupandisque provinciis noui orbis a Lusetanis gestarum, una cum Tabulis aeneis Autore R. P. OSEPHO
Lutetiae Parisiorum, I734 Ia maj.
555쪽
Nota pin pridem est insignis in remotioribus orbis terra rum partibus describendis dexteritas Rev. Patris Iosephi Francisci aDeau, Societatis Iesu Presbyteri, cui Historiam hane qua Lusitanorum in expiscandis sibique vindicandis novi orbis regionibus res gestae exponuntur, respublica literaria, post tot alia sinitia, quae edidit, scripta, debet. Nempe
merendi ita de Lectoribus, qui ex narrationibus hujusmodi levamentum graviorum studiorum quaTunt, occasonem illi facilem subministrat mimeris ratio, qua missionum Societatis Jesu ei ratio reddenda est illustrinimo Coniit Maurepasta, commentariensi status regni administro. Manum huic onperi admovit, quod, cum Hispanorum in occupandis Mericanis Peruvianisque terris expeditiones justis operibus, in linguam Gallicam conversis, descriptae exstent, de Lusitanis nihil simile patrio Gallorum sermone legeretur Lucem sane jam ante annos plus centum d quinquaginta adspexit Historia Portiigalliae, qua expeditiones, navigationes, re res ge- si e potiores Lusitanorum cum in expugnatione Indiae ad Grientem vergentis. tui in bellis Africae, exponuntur; sed e
si ea est Chronici Regis Emanuelis, ab Osorio Episcopo Sybvensi, contexti, scriptorumque opezii de Casagneta, ctia tem tantum historiae hujus rebus alienis plurimis resertam, complectitur plis quidem Lusitanis non desunt libri, unde stim levare possint qui harum rerum cognoscendaruria sudio tenentur, pertinentque huc prieter lauciatos am striaptores, ex quibus Cassine lae historia inventae captatque Indiae Coninabrae A. Issa prodiit Ioannis de Barros historia Indorum, cujus tres Decades summis laudibus exceptas, ita nuseriptor ille Titi Livii Hispanici elogio ornaretur, A. Issa, 3333, ct 363, Vivus ipse vulgavit, quartam ex schedis Autoris
regio usu prociixitD Bapti a Lavansa, Historiographus Philippi III, Multa in ea mutavit, addidit, ct resecuit Editor, ac res post fata Autoris gestas attexuit. Ejus editio Madratensis e typographia regia re chartae, iterarum nitore excellit, tabulisque Geographicis instructa est. Continuavit Ioannis de Barros Historia in Didacus meo to, edita Ulysiipo
556쪽
MENSIS DECEMBRIS A. MDCCXXXVII n
ne IV V VI, ct VII Decade A. 6oet,i6ia. I6i4, 46i6. laboravit & sequentes Decades usque ad XII, sed eae lucem non adspexere, asserunturque in Bibliothecis MStae quo Pacto octavam, nonam in supellectile libraria nobilissimi Couvet, regii Commentariensis, se vidisse, Rev. Autor testatur. Qii inque Libros duodecimae Decadis Rothomagi A. 164spublici juris fecit Emanuel Fernandra de illarea ablegatus Lusitanorum apud Gallos Pertinent huc porro ei Historia Indica, ad mortem Joannis III perdueta, Antonii de Sancto Romano liber, ex Latino serem ei, sed impari successit, trandatus ut anuelis de Fari Solsa Equitis Ordinis Christi Europa, Asia Asrica, oc America Portiagallica. Quibus accedunt scriptores, qui Regum eorum, sub quibus
Lusitani in exteris orbis terrarum partibus plinimum sibi laudis peperere, vitas literis prodiderunt, ex quibus celebriores Hieronymus serius, Damianus Goes, Franciscus Amtrada, aut narrationes singulares, cujusmodi Commentarii
ria Antonii Pinti Peretrae, atque alia similia procuderunt. Ex fontibus his atque aliis sua equidem hausit Rev. Antor, sed circumspecte admodum, ita, ut eos potissimum scriptores sequeretur, qui ex instituto, autoritate publica tabularia Goense ct Ulymponense, Nommentarios privatos eorum, qui rerum summa vel in Lusitania, vel in novo orbe praefuerunt, ante oculos habentes, ad scribendum accesserunt. Historiae autem hujus filum non ulterius deduxit, quam ad ea
usque tempora, quibus Hispaniae Potiugallia juncta est quod
tum ulitanorum in partibus exteris imperium labefact.iri, resque crearum adeo pissum ire coeperunt, ut prodigio simile sit, non omnia eos perdidisse. Opus universum in quat Mordiuisum est Tomos. Primus, ab anno duo imo Seculi
XV orsus, in nono Seculi XVI desinit adter inde ad
annum vigesimum primum , ad quadragesimum . sextum tertius progreditur; quartus sub annum octogesimum primum ejusdem Seculi traetationi finem imponit. Ceterum Rev. Autor, utcunque tetraporum seriem sequitur, eamque ob
557쪽
causam an horum pariter Regumqui si quibus gesta sunt omnia indicium margini adlcripsit, inclinem chronologicum nimis serupulos seelandum haud duxit praestare ratus, ut
junctim uno loco exponeret, quae tametsi diversis temporibus acciderunt, ad unius tamen rei accuratiorem notitiam adipiscendam simul narranda videbantur.
GREGORII RIUI PURITANI MONA-stica Historia Occidentis scabra, salebrosa foribus
constrata, si mo I papavere delibuta, ubi sexcenti scrupuli laevigantur, Icriptores, huc spectantes, quamplurimi emendantur, explicantur, sippientur, O illu-srantur, in inum Evangelicorum in tres Tomos divisa, cum Figuris aeneis, e Indice locupleti mo.
Lissiae impensis Io Christiani Martini, I737 8.Λlph. I plag. s.
Georgiiu Burchardus Laurerbachius a seeretis Bibliothecae Ducalis Wolferbuitelanae hujus opusculi Autor de ombis literarii utilitatibus inter Protestantium gregem egregie fuit meritus, dum in compendio eis, qui ordinum monasticorum prorsus sunt ignari, historiam rei monasticae occidentalis & jucunde re salse dedit enarratam Ludovici Hel otiae Philippi Bonanni per Evangelicorum compluribus justo carius prost .mi Liber insoire δε Claz seculier, regulier. Voluminibus IV Amstelodami Λ iri6 8 emissus, ad
paucorum manus pervenit Hermaunoetero P Hisbire des sim
tres rellieu s de Congregations regulieres, IV Voluminibus in amothomagi edita A. i697 vix centesimo cuique doctorum Germaniae innotuit Autor, qui Hestotum haud consuluit, plerumque ea omisit, quae in vulgus sunt nota homonyma solicite examinavit, ne qua lectori occaso daretur errandi: synonyma non minori congessit cura, Bullariorum sensuri Ex angelico lectori, hinc obvium, pro nisit, quibus in subi diu m
558쪽
MENSIS DECEMBRIS A. MDCCXXXVII. 33s
dium vocandis brevitas temporis subtraxit nimium Tabul riun synopticarum auxilio obscuritatem ordinuin iam erusustulit, licet erroris in collocatis Ereanitis commissi apprimes conscius pag. os animo ac sectae nihil dedit, licet censuram criticain re elenchum, veritate contortus, subinde inte. xuerit eis, quos pedantica iuvant, contemtum sui opusculi. ae lectionem libellorum, a Pontificiis editorum, commendat. Minatur porro Autor ac pollicetur Historiam monasticam in
folii sol in conspiciendam. Praefationi subjecit Consilium propediem edenda in integri folii forma Historiae plenioris Monasteriorum Germaniae, pullice propositum. Texit deinde catalogum plenum Episcopatuum utriusque Germaniae, eisque
scriptores, de eis commentatos, addit, ita tamen, ut bonatu eorum partem omittat. Quis enim ignorat Sohannati Historiam Episcoporuin ornaatiensiuim 3 Quem fugiunt nuper rerum Elchfletensium Scriptores 3 Quein praetereunt
Chiemensis Coenobii ac Episcopatus memoranda, quae A. Augustinianus, nuper Monachii A. iras in Arno ho male Malo cognominato pag.sF seq. attulit. Omittimus alios, aliunde supplendos, siquidem Fursenbergi Monumenta Paderbornensia. ac alia ejusmodi opera, satis sunt cognita. Autor in edenda
Coenobiorum historia non omittet Diplomata, minutiora momenta, dicturus tamen praecipue, quis sit ordo, fundator, sexus, sanctus dioecesis, quaenam exstiterint jura fata, controversiae. Nec tamen diligentiam suam ad omnia provehet
extendet Coenobia, sed ad ea potussiune. de quibus ex libris publice impressis vel scriptis capi potest certa notitia. Quod
Praesulum Germaniae album novum spectare videtur ad imstaurandam Imperii, quam vocant, matriculam Rutor, Praevidens scopo suo haud sngula momenta s. responsura. sese hisce brevibus expedit : Non trado issoriam, sed notiariam, non umbris, nec lusu sed fui, non aniculis, sed viris.
Hisce adjungit Chronologiam Ordinum, inde ab A aia in hoc usque tempus pertextam opusculum ipsum distributum adiparet in Tomos quorum primo agitur de Religiosis iugo vere, ac de augustiniano Ordine . seu sies; secundo conti
559쪽
nentur ordo Bendictinus iiserciensis, Franciscant, m-minicani, Basiliani, Carmelitae tertius exhibet ordines peculiares, Clericos in genere, Gericos in Decie, quibus subjectae sunt Mantissae lX, d Inde satis copiosus. ita Iulius Caesar de Druidibus Galliae scripsit, ea, ut ovum ovo, faciei
monarchicae externae ac hierarchia Pontificum Rot nanorum
esse si nillima, Autor Cl. ostendit. Canonicum dici a cano. nibus seu regulis vitae, ipse cum aliis credit, licet Ill. Eh-merus, aliique eum ex canone, i. e. penso annuorum redituum determinato, appellationem traxisse, existiment. Canonicorum in occidente origo erat ab Augustini instituto non a Chrodegango, repetenda. Sed quid facilius est, quam inventis' laboriose collectis aliquid addere Gratulamur potius Cl. Autori de campo, millenis spinis obsepto quidem, feliciter Mnen ipsius opera peragrato Liceat inter haec inamtissam addere vicesinam in argumento molesto perdita sicili. Pro voce sabella pag. tia lin. 4 legendum est sabellis. nisi autor scribere voluerit V elaborant sabella. Quomodo quo jure Equites S. Jacobi de Spata in Hispania ac Equites Teutonici aliique albo Augustinianorum sint inserendi, id quidem alii definiant. Equitum Teutonicorum primus autor annus institutionis Hint omissi pag. ii . Commendam Equitum Teutonicqruin Hassiacam, Thuringicam, Iaxonicam, a Lutheranis possetaribus seu dominis inhabitari prout pag. a coinmemoratur il id quidem usquequaque veritati non est consentaneum. Desideramus quoque catalogum praediorum, hisce subjectorum qu . Venator digne fuit executus Crux ordinis Teutonici marginibus tam an plis, quam eos Autor delineavit, haud constat. Post vocem peperit pag. II S. 7 adde Fraticestorum schisma dummodo excipiar. Ita Autor ipse praecipit, pergens amice Delo iusidice sub ruis Carionissarum, infertum de Argentorato. Haec enim Ecclesia hodie non amplius habet Canonissas, nee Ponti cias, nec Evangelicas, sed moniales nobiles Visitationis Mariae.
augelicae expulse sunt, quia Abbatissa roligionem superiori secuto pinuerat stupro Figurae n. subscribendum est La
560쪽
MENfI DECEMBRIS A. MDCCXXXVII.
reota du Grand Mailre de Potare Teutonique. Ad ag θ. speciatim ad Romualdum adde Ipse fuit primo Monachus in Coenobio Cossino nullius dioece leo in arca Hispanica. quod erat ordinis S. Benedicti. Sed ipse Abbatem suum Guarinum eo deduxit, ut hic in solitudine prope Coenobiuni
haud lecus ae ipse viveret. Petrum insolum Ducem amtea Venetiarum. Guarinus eodem deduxit, primo ad Ccen bium. deinceps, vertente anno, ad vitam eremiticam. Conferantur S. Petrus Damianus in Vita Sin ualdi Cap. s. Autor libri ita de B Giovanni Gradenico pag. 3. Dema levictus delia Vita dira Buumilo, Demita Camaldoles. C .s, ita deIglorioso Principe S. Pietro Orseolo, Doge di δε- mersa indi Monaco, edar ita fanti mo, dii. Guido Gramdi Abbate Camaldolese in Venetia, ι II, in Cap. XVI pag. et seq. Primus Romualdi discipulus exstitit Petrus ille Orse Ius, natus ' A. 28, Λ. 97 eremiticam vitam amplexus. quae jejunium Teceuum requirebat. Jejunium illuci co stabat sumtione parca ianis laquae, ac modici salis adis mone. Ad pag. 37 adde Congregati Monachorum Benedicti norum datur in Hispania, quae vocatur Clauseratium Tarraconensium Vid Guido Grandi l. c. pag. roo Joannes is danus Ioannes Hagen non fuerunt homines duo sed unus, licet Cl. Autor Leue sidium secutus, pag. rvio, duos exinni iusse eos crediderit. Diploma Clusinense rem ipsam potest conficereis determinare. Λdde ad pag. o. M. Joannem suodvultdeum iιrgerum in Historischer Mehrichi on deefetiga D. artini Luther Minchr-Stande undaeben Cas.
VIIpa n Iear curate docuiue id quod de Luther ad rubnem remiticum Augustinianum aggregato silet circumferri Credimus vero, neminem historiae monasticae exornandae
perpoliendae ipso Cl. Autore esse aptiorem in cujus quippe collectaneis longe plura graviora occurrunt corollaria, qua ira quae hic instar arris vel molae salsae ad hecatombam pinguem firmam suoque decore commendabilem, adjeci mus. Id unicum dolentes adhuc adjungimus, quod in par