장음표시 사용
531쪽
tiones ad examen vocatum iri, Autor indicat finitaque siecum voto Praefatione, pias ipsum in sequentibus aggreditur. Pag. o. Octo ejiis fecit Capita, quorum primum generatim quaedam de nummo Nervae in Thesauro regio Prussico memorat, in quo nummo rite explicando doctissimi homines operam suam collocarunt, quorum multos allegat Autor, generatim quaedam
33. addens de Fisco Iudaico, per quem intelligit tributum, quod
Iudaei omnes in Imperio Romano solvere debebant, si libere ac suo more vivere vellent. Quemadmodum vero diligenter hie distinguit tria tempori dempus nempe a Pompejo, Judaeos vectigales reddente, ad Archelaum, exilio pulsum, deinde a pulso Amehelao ad excidium Hierosolymitanum, tempus denique post fg. illud excidium ita, ordinem hunc secuturus, in Cap. II historiam hujus Fisci inde a Pompej tempore ad Archelai exilium enarrat. Josepho enim teste primus Romanorum Pom- 'iur Hierosolymam, hoc est, totam Iuda cam ditionem, non vectigalem, quod Samueli Petit videtur, sed plane tributa- r. iam & stipendiariam, secit. Mansit tamen Iudaeis ΚλευΘε- ρία sive αυτονοialae, quae Voces explicantur, donec rupto per Zelotas seditiosos foedere δε hanc libertatis umbram prorsus 38. amitterent Baronii hic Masseclarum errores, de Iudaea sub Pompejo provincia, castigannir, atque ostenditur, Syriae Praemdes, si opus fiterit, defendisse quidem Iudaeam discordem,
non vero ut provinciam administrasse qua occasone locus quidam Ciceronis v verba nonnulla ex Floro cosiderantur.
63. Sit principatu Isreani in statu hoc Iudaeorum a Iulio Caesare nihil mutatum est quam is, judicium de gravioribus causis, initae ad Iudaicam disciplinam proprie non pertin 68. bant, M tum Romanos sibi vindicasse, in aprico st. Caede
fic Caesaris, Itidaeam C. Ca us afflixit, exaetis ab ea septin-1i genu argenti talentis. Post a Romanis Herode Rex rini ia
r. litus, qui an tributum iis pependerit, lis est, ni ultis hoc negantibus, Autore vero assirmante, itpote qui suam hanc sententiam ab objectioniblis vindicat, atque tum argumentis. 84 tum autoritatibus, luculenter probat. Secutus est deinde census Disitiro b c Orale
532쪽
MENSI NOVEMBRIS A. MDCCXXXVII. 19
sus Augrvsti, Herode regnante eum in finem institutus, ut omnes extraordinariae tuibutorum exactiones, quas avaritia magistratuum Romanorum malo publico repererat velut uno
ictu praeciderentur. Neque vero intelligenda hic ei ἀπογραφη illa, cujus Lucas meminit Cap. II. Hac enim postrema descriptione citra tributi indictionem pernosse voluit δε- ustus, quantum hominum esset in Iudaea, quantum singuli
in bonisis facultatibus haberent ut in tabulas publicas imniuscujusque nomen juxta familiam, conditionem suam reserretur. Erravit ergo Baronius, dum vel indictionem ea Pag. 9r. pilationis, vel census solutionem, intellexit. Errant vero ii utique ex menterautoris, qui nomen Cyreni apud Lucam a. vel mutant, vel totum comma illud, .nquam aliunde intri sum, expungendum arbitrantur. At ubi sententiae illorum adstioulamur, qui quirinum virum consularem, spectatae fidei ran Syriam cum extraordinario imperio missilui fuisseajunt, ut in Iudaea, quae gens erat socia lamica populi Romani, censum perageret ubi ita, inquam, cum Viris eruditis censemus, constabit facillime, qua ratione ἡγεμονέυοντος m l per Sentium Saturniniam et sint in Iudaea census. Alii rem ita expedire conantur, ut πρα rni in Verbis Evange' or.
listae pro προτέρα positum dicant, atque hanc descriptionem prius contigisse affirment, quam Cyrenius Praeses Syriae esset. Io4.
Quousque vero terrarum ista Augusti descriptio sese extende. o. rit non minus dissentiunt eruditi, dum alii ser τῆσαν τηνοικουμενην orbem imperii Romani, alii, quibus doctissimus Autor assentitur, solam Iudaeam, aut, ut rectius loquamur, Herodis regnum amplissimum, intelligunt. Sententiam qua, tempore descriptionis hujusis nativitatis Christi orbem terrarum pacatum fuisse, nonnulli adstruunt, cum Jo Massono II6. falsam reputatiuior, divinae vero providentiae arcana consilia eum Casaubon aliisque miratur, . quae adversus libros Genealogicos, in hoc censu usurpatos objici poterant, diluit. Herodem in regno secutus est Archelaus, post novem imperii annos ab Augus Viennam Galliae relegatus in 'ua rerum mutatione Iudaea facta est provincia Romana. Herodiani ar.
533쪽
Pag. in fuerint, re publicani, vel potius portitores, quorum aera pagina meminit, docte hicis copiose disseritur. Iamque deI39. altera menti απογραφη agitur, quae autore uri Gaulonita sive Gallia magnas turbas dedit, dum non ut illa prior, in nuda descriptione, sed & tributorum tam in capita quam in agros, exactione constitit. Qim sviris enim praeside Syriae, missus est Coponius, primus Caesaris in Iudaea Procur tor, jure gladii instructus, eaque autoritate, ut non tantum G se rationes moderaretur, sed etiam jus vitae ac necis in ge tem Iudaicam exerceret Quoniam in hac prima periodo
1ss. historica Fisci Iudaici initium ablati Judaeorui sceptri quaerendum est, docet Autor illud non repetendum a Pompe I6I. tempore, neque sub mrod amussium, sed in statu provinciali Judaeae ablatum esse, ita ut Christo nato superstes adhuc fu 16s. t. neque recesserit a Iuda, donee venerit Schilo Caput III sistit nobis historiam Fisci a pulso Archelao ad exemium Hierosolymitanum Tiberius igitur contemplandus erat. αtributa ejus pensitanda, quibus tamen sese Iudae Galilaei sectatores Luc. XIII. . aut sicarii quorum Lucas ct XXI mena minit, totis viribus opposuerunt. Λ profanorum scriptorum testimoniis, ubi Iudaei sub Tiberio tributari sistuntur, adci cras literas pergit Autor. ductu verborum Marιb. XVII, a de didrachmorum pretiod pensitatione agit item de fictis seres fatere, quei Christisin Petra solverunt. Tum longe gravissimus fuit. mitoris judicio. Fiscus Iudaicus, quandoquidein Reges terrae ut Christus ait hoc est, Imperatores Romani. non tantum censiim re vectigalia ex agris pascuis .in portima. bus, quae tria decimae scriptura. 3 portorium dicta sint.198. eaplura etiam tributa ad vexandum populum, exegerunt. Numisina census, cujus Matth. XXII mentio fit non pecuniae quoddam genus est quo solo tributa solverentur, sed pecuniam indica Romanam, quae sola ab exactoribus ejus tributi accipiebatur. Denarius autem Christo sensus est velut in exemplum pecuniae Romanae, quod contra Bararium notatur. Tributum illud duplex, is solo re capitibus timpositum, pro inaniem holiunum in Iudaea multitudine sum- uraque
534쪽
maque Palaestinae fertilitate, pastionis magnitudine tantisque
armentorun atque ovium gregibus immensos fructus attulisse Romanis, liquido constat. De Iudaeorum jure gladii Pag. I
tempore Tiberii disquirens Autor, negat, Iudaeis, quamvis Romanorum Procuratores jus vitae necisque exercerent, ante devastationem omne omnino jus vitae ac necis ademtum
fuisse, siquidem mulierem P. VIII. . ipsum Christum P.
VIII, sy, lapidare voluerint, Servatorem vero in consessi Synedri mortis pronuntiarint reum, Mare. XIV, O coli mith. VI, vis, cx P. XIX, si Pace tamen Viri Clarissimi fateri nobis liceat, dubium illud ex D. XVIII, si, ubi Iudaei co ram Pilato prosessi sunt, ipsis non licere interficere quemquam, motum quidem esse satis inpenue ab ipso Viro doctiLsimo, at vero, ut nobis quidem videtur non plane solutum atque sublatum. Quod enim ad praecedentia verba nos a legat, quibus Pilatus potestatem facit Iudaeis, ut de Christo sic induti patrias leges supplicitii sumant id quidem essejusinodi, ut sententiae ipsius addere non leve robur videatur, sed reclamat tamen iterum iterumque in auribus animisque vox illa Iudaeorumci Nobis δε ξεπι, non licet, interficere quemquam. Quae sententia Iudaeorum unanimis cum generalissima sit, omnemque omnium necem penitus excludat durius aliquanto nobis videtur, si quis per Γνα Iudaeis interficiendum, turbatorem civilis quietis c laetae majestatis reum, exclusis olunibus aliis supplicio dignis, i telligere velit. Possent sane contrariae sententiae addicti cum Lenfantis, in Annotationibus ad hunc locum Joannis existia mare, exercuisse quidem jus vitae necisque interdum Iudaeos, sed non nisi indultu e permissi Procuratorum, revera autem
jus istud, quod ipsi verbis distinctissimis fatentur, non an plius habuisse. Quid ergo si quis Pilari acclamationem: Capite eum cx crucifigite, vel indulgentiae notam, vel animi ludibrio habentis indicem, vel praetextum dubii iudicis, exustinet. Ipse sane doctissimus Autor non dubitat. Praesides aut Procuratores pro suo erga Iudalaam gentem odio aut assectu res temperare pstuisse, eoque secisse, ut Synedrium
535쪽
modo liberiore, modo restricta, potestate uteretur. Sed haec, utpote leviora, mittimus, ducem hune nostrum
Pag. 28. ad tempora Ut Caliguia & Claudii sequimur. ajus quidem, humanior in Judaeos, centesimum illis remisit, oc Agrippam majorem, Herodis . ex Aristobulo nepotem, Regem coninstituit tetrarchiae Philippi et antae, Dost tertium annum at dita quoque Herodis Antipae relegati possessione. 'tque itaria. etiam accessit Judaea, quae tum desiit provincia esse. Unde Iudaei non Romanis tum, sed suo Regi Trippae majori, tributa pependerunt, usque dum mortuo Agrippa, in provinciam rursum redigeretur, Syriaeque attribueretur, rebus ejus a Cm pio Fad procuratis Agrippa enim minor, majoris filius, patri non successit, sed regulus tactus est Chalcidenae in Syria, in-a36. terea tamen ut princeps Iudaici generis templi curam sibi concreditam retinuit Praesides Iudaeae cum nec rapinis nec eaedibus modui facerent, sub Ge muro ortum bellum, secutumque excidium Hierosolymitanum, cujus cactam iistera i alias ipsi Iudaei faciunt caedem Nazareni. Post excidium illud quomodo comparatus fuerit Fiscus Iudaicus, Capitibus quarto. quae sequuntur, nos docet Autor Nimirum consummata est sceptri Iudaici ablatio quando Titus urbemis temptuni solo aequavit. Vespasianorum qui supersunt nobis nummi. 16o. multum rei sucis amindunt. misceptatur vero, utrum Hi rosolymorum urbs tota statim diruta, solo aequata fuerit. an ex parte dimidia incolumis manserit. Posteriori huic Patrum sententiae subscribunt nonnulli cum Maligero, priorem vero, ob vaticinium Christi, testimonia Josephi, Noster etiaa67 git. aversa penitus urbe Caesarea maritima totius Palaestinae metropolis mansit,in colonia Romanorum facta est Iudaeis cutem, ubicunque ternarum degerent, imperatum est tributum, ita quidem, ut, quas in templum olim solebant i ferre drachmas, illas ipsas ex eo tempore penderent Iovi ar6 Capitolino, si patrios ritus servare vellent. Caput' ante oculos nobis ponit tristem isti Iudaici Merbissime acti imaginem sub Domitiano, Iudaeae itidem victore Vomiis ago. tore. Illustratur locus ex Suetonii Domitiano Cap. MI, se
536쪽
disquiritur, an Chiiniani etiam hanc Fisci calumniam senserint, id quod stirmatur, vexationis hujus in Christianos d ratio dc causae exponuntur, α postuliam de synagoga Iudae rum extra portam urbis Romae, 6 de mendicitate Judaeorum. achim est, Harduiui opinio de Hierosolyma nova Graec nim colonia, quae Capitolia Domitiani dicta sit, resutatur. Capite VI, non tributum quidem ipsum, sed tamen calumniam Fisei, per Ner avi sublatam este, hoc est, Nervam Imperatorem delationes falsas adversus Iudaeos, Christianoa pro Fisco intentas repressisse, probatur nummo Nervae, ouem ita interpretatur Autor, ut palma cxprimi vel Judaeam provinciam ex mente Baronii, vel victoriam Romanorum extiteris vero S. C. quibus inclusa palma, intelligi, nummum S natusconsulto, sive senatus autoritate, tisum esse, ostendat C pite VII historia Fisci sub Traranore rians enarratur.Decrotum fuit, ne Iudaei, ubique proterve ac ferociter se gerentes, legem amplius lectitarent, neve circumcisione, aut scholis, aut sacris suis, uterentur. Iub Adriano, si Iudaeis ipsceredimus, aratrum templo inductum est magna Iudaeorum nrages fuit. Finito bello Iudaico, quod in Palaestina gerebatur, ex lege Imperatoris Adriani universa Iudaeorum gens in regionem circa Hierosolymam sitam pedem in serre prohibita est permissio tamen aliqua propius accedendi una duntaxat die quotannis data est, io nimirum Augusti, idque eo solum fine, ut vastatae urbis aedisque rudera deflerent. Super portam qua egrediebantur Bethletiemum euntes porcum in marmore sculptum Adrianus voluit collocari, & nummuin e cudit, in quo porcus cumporcellis ubera sugentibus sistitur,dccavit praeterea ne libros Lacros legerent Judaei, nisi vectigali pensitato. me ipso codice, quem in publica lectione adhibuerunt Hebraeusne ille fuerit, an Graecus ex septuaginta Interpretum versione, an uterque sit lectus, dissentiunt eruditi Caput IV, idque ultimum exhibet Fiscum se, sonino Pio gravissimum, mitiorem tamen sub Severo Iudaeorum sacris favente, mitem etiam sub Philippo Arabe, cujus nummi quidam explicantur, itemque mitem sub Valeriano Tam
537쪽
dem sub Iuliano cristas Iudaei erigere coeperunt, amati ab hoc Imperatore ex odio in Christianos, ct vectigalibus liberati, admonitique, ut sinctam urbem reficiendam curarent; Pag. 377 qui tamen Iabor miraculis divinis impeditus suit, uti uni nube idem senturntium viroriam contra P. Clericum fac. Basnagium e Maturino Veri serio a Crore demonstrat Au- S . tor Sequitur jam Cl. Autoris Distertatio de Patriarcharum Iudaicomm auro coronario, sive canone anniversario, in Codice Theodosian d Justinianeo. Notamus ex hac etiam Dissertatione quaedam notatu dignissinia. Judaei etiam post captam urbem Principes, id est, summos rerum suarum moderatores, is Synedrii resides habuerunt. Unus fuit in Babylonia, AlalanaIotarcha vulgo dictus alter, Tiberiade sedens, in Palae lina si uiana Synedri Piaeses, plerumque etiam Academiae supremus rector fuit Princepsque nominatus. Postremum ex iis passim Scriptores Graeci R manique Patriarcham appςllant. Utrique tamen titulus Principis communis fuit Orti videntur Patriarchae sub Nerva, deque tribu Iuda videri volebant esse ut vaticinium de sceptro ablato eluderent Arbitrium penes ipsos fuit summum in causis religionis, immo, quatenus Imperatores id tolerabant, In causis etiam civilibus re criminalibus InduIgentinimos autem ii fuisse ad id tempus Imperatores, ex eo patet, quod illustres, speetabiles, clarissimos viros vocare non dubitant. 64. Atque hi Patriarchae ex omnibus vel plerisque orbis Romani provinciis, quemadmodum ichmalotarcha Babylonius exorientis regionibus, tributum quoddam annuum seu pensionem, coronarii auri nomine, a singulis synagogis accipi hant. Λ synagogis illud exigebant Archi-Synagogi ct Presbyteri, acceptamque summam per Apostolos, eo nomine missos ad Patriarchas mittebant. Per turum hoc corona rium nihil aliud intelligas oportet, quam oblationem PCzu ni voluntariam, statutam tamen, ct Patriarchae ceu gentis principi, ex decimis re primitiis adaeratis factam. Intra intervallum temporis, quod est ab A. C. Q ad annum a Patriarchas Iudaeorum desisse, osendit Autor docetque, quR
538쪽
MENSIS NOVEMBRIS A. MDCCXXXVII siue
ratione post excessum Patriarcharu in Imperatores aurum illud coronarium Patriarchis huc usque oblatum sibi afferri,
suisque aerariis infundi, jusserint. Finitae sic historiae huic pag. 4ir. Fise Judaici, inplissimus adjectus est Inde eorum, quae in ipsa historia Vir Celeberrimus addenda re supplenda putavit.
Ita v. c. invenimus addita ab eo quaedam de nobilitate Nervae, alii loco nonnullos nummos adjectos, in quibus pax aa. terrarum nominatur, quamvis ubiqiae ct in ipso Imperio Ro queo. mano tum bella fuerint alibi de Pontio Pilato Procurato Mo.
re Iudaeae, alibi de Procuratoribus Feliceis Feso, alibi de sos. arcu triumphali Titi Vipasiani, qui Romae conspicuus est sa9. ejusque inscriptionibus, ct de mille aliis rebus scit necessariis , jucundisiunis, multa eruditissime prolata Quid autem opus est recensere plura, cum unicuique potius, qui antiquam historiam curae cordique habet. α Philologiam 1aero usui applicare didicit, ipsius libri lectio magnopere sit commendanda. Nec dubitamus, quin inter illos etiam, quos in Prae- Latione sita Deo irato relinquit Autor Mutilitate ex libello hoc capienda indignos plane judicat, futuri tamen sint nomnulli, qui antiqvitatum sacrarum doctrinaeque solidioris cupidi, legant hoc opus, ct ob multiplicem ejus doctrinam imagni faciant.
In prima harum Dissertationum, quas eruditissimus uistor, Rector pueritiae Serenissimi Diteis Cumberlandiae, Guillelmi conscripsit de theismo, sive Historia Λ-theismi novem Capitibus Scriptores vetusti e recentiores Pag. impietati salso accusati a turpi atheismi stigmate liberan ira.tur, alii vero, qui de supremo Numine minus recte sentire videntur. merito corripiuntur, de qua jam in Actis Auni
539쪽
nis Christianae apud Britannos habita die natali SereniTune Pag. vincipis Walliae, cui Excercitatio historico politica de ortu in progressu Romani Pontificis accedit. In illa nionstrat. e. Iigionem Christianam ut a viris Apostolicis recepta suit. immutatam mansisse ad adventum gentis Saxonicae, quae ad medium Seculi quinti Pritanniam appulit, quinquaginta at plius annis, antequani Augustinus Monachus sexto Seculcad Britannicas oras perveniens, novum Archiepiscopatum it x33 ipsa Archiepiscopi Londinens dioecesi erexisset, qui Ecclesiam Cambro-Britannicam ignes ferro persecutus es instigando Edelfredum, Northumbriae Ducem a Cadu allo diro Walliae & Corn alliae Rege, profligatum. Religionein 334 seq. Papisticam, quae Britanniam invaserat, ab Henrico VII VIII, Guardo quoque suppressam esse, Elisabetham vero,
Mariae conatibus resistendo, maxime rem restituisse, comme-IT3 am. morat, ac in annexa Dissertatione historiam Papatus, lino RLutheranismi, porro persequitur. Hanc sequitur revis dolineatio Regiminis Ecclesiae Sanc'gallensis in Helvetia, quae oliginem luam ac initia . Gallo , celebri Seculi septiuii Monacho acceptam refert, ubiis de duabus Bibliotheei; in urbe Sanc'gallens instructissimis. de variis Viris doctis, ibi sy seq. natis, disi erit, ac dein Ecclesiae Abbatiae Cellanae ritus sacros aeti constitutiones enarrat. In fine Epistolae selectae vel conscii. 22s - a78. piae in usum Ducis decumbe lana, annum septimum ageatis. adjectae sunt.
ELOGIUM HISTORICUM IOANNIS CIRRICI, Phil Ophiae s Historiae Ecclesiasticae inter Re
monstrantes Professoris, desumtum ex Diario literaris, Bibliotheque rasonne dicto, sed re visum Vnc, es aliqua ex parte auctum. Accessit Praefatio Ataris.
540쪽
MENSIS NOUEMBRIS . MDCCXXXVII. siet
Anastelodami apud Io Wetssenium &G Smith. 736, 1 mal. Plag. 8.Metata, quibus Ioannes Clericus orbem sibi literatum da vinxit,in quibus prarier alias sat graves rationes, duo isti stin Diarii mstelodamens Λutores, ut Elogium tanti Viri non tantum Bibliothecae suae insererent sedis brevi post per doctullarum, quo usi sunt, interpretem eorsim recudendum curarent, nos quoque haud parum movent, ut
historiam hanc vitaeis scriptorum Claries erudite satis atque eleganter scriptam , paucis repetamus, ipsiimque libellum,
optimarum rerum plenum, Lectori maximopere commendemus. Qito in negotio justo progressuri ordine de Praefatione ab Autore addita, vel tribus verbis dicere habemus. Expositis hie num recussi Elogii hujus, tum brevitatis, qua scriptum fuit, causis, nonnulla de disceptationibus Damis Clerici cum eruditis variis commemorantur, quas se ideo non attigisse ait Autor, quia in ipsis Clerici Diariis passim de iis agatur. aitem tamen omnium maximam inter Balium et Nostrum plane silentio praeterire nefas ducit, atque idcirco rotam rem in hac Prientione a prima disceptationis origine ad finem usque exponit Quo facto, characteres utriusque Viri recententur, sibique invicem opponuntur ita, ut parumam auferat Clericus, alius vero atro carbone notetur.
Λtque haec potissiinum insunt Praefationi, plagas duas imis plenti. Iam ex ipso Elogio praecipua eorum, quae de vita Κscriptis Fanni Curie hic memorantur, rem facturi sine dubio Lectori gratam, huc a fleremus. Natus fuit Famea cierios L is Martii . 637 e vae, quam in urbetumajores ejus aliunde transtulerant penates suos. Genus duxit a Georgio clerico, qui Seculo XVI in Picardia vixit. Hadrianam de retini matrimonio junctam a. huit Reformatorum coetui addicta mulier haec, cum amarito, Pontificiorum ritus sequente, semel iterumque male habita esset, relictis marito ct tribus filiabus Parisios ad quendatu propinquorum, rectoris scholae vices sustinentem,