장음표시 사용
191쪽
cvium, dum ιnterrogant, inquit, /ccentum sortiuntur ni ultima acutum, di Ieremiae causa a Caias irato ex seu 3. Lib. I s. Σι inbuin . Sine praepositio, eaque anteposita , aut subiccta a seipsi dissert Acce, tu, inquit. Lib. i 3. paria. Teremius scaurus in orthographia: Apices ibi poni debent, ubi eisdem literern alia, atque alia res definiatur, ut Venit, ct Uenit; Arer, or a ret; Legit, ct Legit, caeteras his similia. Alii ponunt ista: P ne verbum; Pone adverbium: Coram adverbium; Coram praepositio: Face nomen sexti casuq, Face verbum imperantis. . AMBIGUI PROHIBENDI. Quinctil.Iib. I. cap. . Caeterum lcmscis quosdam eradiistos, nonnullos etiam grammaticos sic docere, ac sequi, νt propter qraedam pocum discrimina, νerbam interim
- quae elatam litora , circsim Piso os scopxkI Nes auem posuerint secundam,Circus dici rideatur non Circuitus. Item et MIIπm,eiae interrogam res Graui: comparantes acuto Tenore concludunt. Alij in Interearoci Acuto in tertiam a sine reposito Ambiguum tolli autumant, nequis duas putaret partes . Gellius lib. 7. cap. 7. Sicuti in eo usquaquod Exaduersum dicimus, secundam sillabam Bbere acui existimabat: quoniam rari non dilae essent oratianti rarita. Atque ita oportere apud Terentium legi dicebat in his νersibus: In qua haec discebat lado, exaduersum Ioco
NECESSITATIS patrocinio secuta est deinde Tonorum aduocatior ut cum Encliticas ponimus, praegressae didi ionis luprema sillaba fuit acuenda. Diomedes lib. a. Complexi colummo, sive Copinatiua due, o di iunctiva Ue, o Dubitativa Ne, adiunctae verbu,'ipsae omnisar Fastigium,o verbi antecedentis longius situm Acumen adducam, iuxta sepisarame curo t. His super Priscianus lib. . Exemplar
Aen. s. - Geniumve loci, geniumve parentis. Hircanis, arabore parant. Apud eundem Miseρ stataνe.
FranguntqueJeruntqπο, lPlebisque, Patrumque. Item illa: Tectumque, larem quo. Erebumque, chaosque. Rapiuntque, ruuntque.
Encliticarum namque natura ita fert, quia dc nomen, ut inclinent in sese Aeeentum isimiliter cum exemta filiaba decurtatae dictionis extrema in unum coeunt, sta tari videtur Circumflexus, Deum, Dasim, Nummum, Fabi . Item in his Sasnas, aut in , Nomas concilis ex Sarsi tu, arpinatis, Nostratis. Haec veteribus cum placuissent, qui contradiceret,habuere neminem. Venim interest philosephi placitis humanis anteponere rationem: nihil enim preciosius veritater ea enim hin minis soli ut sola meta est. e igitur ratio suadebat Accentuum leges ob componendas voce eam salsam esse conuincimus exemplis eiusmodi vocum, quarum sillabae sequentes tranti tum illum Accentum, lonsae sunt, ut in Malesanus. Si enim acui poteti vhima prioris vocis componenti poterit & in limplicibus:si non in illis,ne in his quidem. Id autem nefas esse sentit Quinctilianus lib. i. cap.s. Trium porro, de quibus loquor media langa,aut Amta ut Flexa erit. Gellius lib. 7 c. 7. Igitur in istis vocibus quaι nos non acus riximus, ea causaeIl, quod filiaba insequitur natura tor Iior, quae non ferme patitur acui prinem in vocabulusillabarum plurιum, quam duarum. Nec multo anter Caetera quidem satu commode Annianus: sed quod hanc particulam Ad seinpcr, cum intentionem seni caret, acri putauit: non id perpetuum ridetur. Nam Adpotus cam dicimus, ct adprimus.-Adprime, intentio m his verbis demonstratur,neque tamen Ad particula satu commode Accentu Acuto pransi Gratur.Qiiod si Annianus. Donattis aut alius qtilla in Exaduersum vula Accentum transferri supra Ad, quod erat supra Verin Versum, ante compositionem: eaque ratione ducitur, ut una dictio non sit dumtaxat, sed etiari videatur, non absoluit consilium suum : adhuc enim extra saeptum illud istius Accentus posita esst particula Ex, oem qua ut aduersam in unum coire videatur, commenti noua aliqua Vmbra Vestiganda erit. Hoc quoque e Graecorum obseritationibus constat planius : nam cum dicant. non audent lxjουλους, sed eis δουλους . & adhuc maiore ambiguitate e δούλων : duae enim Verae partes cons nictae, non coniunctae possunt intelligi. Praeterea quiet dicit Muidelia cum Acuto in prima' Quis Compono. Praecuπε, eiusdemmodi Non ergo vi copositionis imago pareM. Accent
192쪽
Meentus in praecedentis partis vltimam trajiciendus est. Quid quod ij secum pQnant' T
pefacis πασοξυτονως dicendum monent, dc similia a Facior cur non in priorem Accentum retroagunt Quare ubi tillaba patitur, tranςferendus erit Λccentus, quemadnaodum ubi numerus sillabarum non repugnat. Festus item in adverbio acto mediam praecipit acuendam: ergo, vidifferata verbo a Go, qui tollit unam ambiguitatem, alteram ponite dicam enim duas elis partes adest, sicut 'que eo Quare si ab Accentibus distinctiones tum petendae lane in finita prope inuenias, Sc maiore vel ambi uitate,vel παιγntare: ut intelligas tandem has causas parum possem Accentibus invehendis,praeterrim priorem. Nam praepolitiostes ab adverbiis, aut nominbbus ipsa verborum series,de sententia disseparat. Neque nobis ollicit magistrorum Graecorum curiositas, ex qua ivlli quoque libri profluxerunt earum vocum , quas Accentus diuertitas sola discriminat: aliter enim Graeci, aliter Latini vivunt, scribunt.loquuntur. Neque ut probatum est , eorum vetustissimi accinentes hasce notulas obteruitabant: teque pri lci Latis habitatores absq: peregrinis istis legibus locuti intricem intellexerunt. Qu ibus vero Accentibus discernua
rasuums orationis textura. sensusq; satis eam differitatem in)icant:auris,& men hominis non admodum habetis satis adse*iuntur. Neque ergo ob discrimen Circum utpra. circκm Pψιορι cepa- ω Accentiunculam poscit. Neque Comma in eo desiderabis : -- n more constititur sin rne vitiata sententia videatur esse Constitit resis Apage gerras Siculas, unamq; Grammaticorum superilitionem nulla satis iusta, valentique ratione lubnixam. Quid differentiae illius causam, quam statuebant, misere subuerterunt. Cum enim praepolitionem hanc Circumvltima Acuta pronuntiarent , ne Cir locus ad ludos esse videretur : ubi eam postponerent casuir Mimi, aeraria circum, translato in priorem Accentu, sublatam prius opinione sua ambiguitatem, contra quam putabant, redintegrariint 8 inare iudicij, dccirinaeque vanus est Priseeianus lib.M. Sine autem etiam verbum erimperativom , inquis: sed Accentu disert. quanta praepinitur. aematis Pone. Praeposita enim nauatur utraque filiaba , νι: Sme timore: postposita poenultimam acuit, raFiuilria T. Si fine pace tua, atque irrisito ami Tro . Exemplum hoc ineptuni est. Prosequitur aptiore Z Idem in I. Georg. re siue nil altum mem inlisat in
Viden' ut postposita praepositio perinde Poenultimam acuit ac verbum 8 1dem Priscia
ma editione absque N legitur Pontiar ,Larivi J quae ideo in f habent circum sexum Accentum, quod per syncopam proferuntur. Idem post pauca: eit igitur dubitandum, quod cum in Omi-
λώ. quae pomustimam habent ei, cum ιxam, A patiantur secipem, cuniam seruant accentum in ritima. νι: Fumauit, Fumat: Cu Issit, cupit: ιudicit , Audis: Prodicere, Produc: Sice, Ilikr Ist,cce, I tu Idi, omni bis placet artium scriptoribis, qui do accentu scripserunt. Debeant haec qxoque idem seruare ε- Tι subtracta, poenaltima νocalis, quae circumflectebatur in rictime possem, id est , A inveniatur νItima in concisi e habens eundem Accentum. Contra: Sarsinia, Arpinas Niaris, talia concisione quidem detritiora sunt, non συγκοπῆ proprie dicta, vir rimar, Cupit et referunt ergo Accentum in priorem ut Ashi ex Audivit. Denique in omnibus his praeter Quantitatis, quam vocant, ni dum, Accentum agnosco nullum . Neque Fabium audio malum hominem a mala nautico A
centiuncula diffecanter . Terenti in priὶ in respondeamus, quid necesse est ' Respondet ipse sibi ἀm ρήν non obscura. In aret, Venit erit distinguendi gratiam quaerit ab Accentu ille, qui paulo ante scribebat: Quod I distincti anu causa ratis corrumpitur. C-- qtaque quare mu
193쪽
Quibus apud Latinos insideat Accentus e
Vi a V s vocibus, aut sedibus Accentus insultat, in eorum gratiam tractabitur, qui
veterum haerent thstitutis: vt,habeant,quo regamur: tum nequid huic operi,quod ad Orthographiam pertineat, desit et tum nequis ignorantia nobis Accentus obliteratos cauillari audeat. Sextis igitur casibus in Α porrectum exeuntibus Accentus dabitur Flexus Amant id plerique eruditiores aeuo nostro , atque oriramenti loco habent. Alij cultus licet indiligentes ab Accentu primi, sextique casus discrimen petunt. Aciliaemo secundum eos Accentu carebit cum a recto per id secerni nequeat. Et vero cli1crimen anterius sublatum est Una super rationis umbra ex sillabae modo. Porrecta est, inquiunt. Ergone Flexo notandat omnes profecto longas siquis ea nota insigniet. non sapere iudicabitur. c. are hisce Modulamentis aut nullae dandae preceptiones, aut in paucissima conferendae. Quare ne seuerius Accentuum notas videamur obliterasse,dicam cum Fabio lib. I .cap. s apud sin omni voce Acuta intram num trium illabarum continetur, ue hae sint in veris solae, siue vis etio in his aut praxima extramae,aut ab ea tertia.Trium nris,de quibus loquor media langa aut Acuta, aut rara erit. Eodem ista breuis νti, grauem habebit sonis: Uras postam antest, id est,ab νItima tertiam acuet. Ei autem in omni voce ν riti acuta, sed numquam plus rea: nec ultima νηquam: itios in distata prior. Praeterea nunquam in eadem Flexa, ct acuta: qaomam eadem Flexa ex acuta. Itaque neutra claudet vocem Lat nam. Ea vera quae sunt filiabat mias, erum acuta. aut Flexa, ne fit aliqua vox fine Accentu. Et ιua per sonos accidunt. En tibi aictissimo compendio unicus dicendi, praecipien,que artifex Fabius leges A centibus fixit. quis refigat' Sed antequam se gula lectori planius,&membratim evolvam, quod in pede loci istius ponimr, animaduersione opus habet. Et illa per sonos accidor, inquat. Sonos animatae vocis utique distinguit Fabius ab Accentibus mutae vocis , quae scripto committitur, & Accentuum notulis designatur. Atque seni isti, siue vocum moderame Ia multam pronuntiationi gratiam addunt: ita quae scripto demonstrari non positit, vitia oris, o lingvae ἰωτακισ-
que haec Quinctiliani vox cum superiore connexa . Quod si cum proletariis exemplaribus placitum erit Fabij verba sic iungi: Et illa per mos accidunt, quia Gmmshrari scripto nonysunt , vitia oris,o In Pae: nobis id minime ossiciet. Quid enim nectit τοEty Hoc scilicet: Iam tradita de Aecentibus praecepta per sonas accidunt: or illa per Das accidunt, quasi dicat. Denique ita visentiamus vim facit vox illa Fabij paulo ante i Psas eximi subtilitatis , quo accidunt in dicendo vitia: quia exempla eorum tradi scripto non possunt. Nec multo post et adhac disiiciar obseruaris est per Temrra. Ac si Tenrem,seu Tini, seu Accentri Latinis scribi aut non debeant, aut ne possunt quidem. Nunc ea singulatim conlucemus. In emni voce, cuia intra numerum triam sillabarum continetur, fae hae sint in rerba seue J Verbi gratia, Maximus. Tullius, Cicero. Ideo has acuit voces in poenultimae proxima Priscianus libro 6. Huiusmodi,Imu modi, Illiusmodi, & aliis talibus. Multi distaverint,inquit, Hrmii compositaset, an non 8 Sed ea compesita esse ipse accentus docet, qui in fine praecedentu dictions poni non puset, nis es t compota. Nioqui namque poneretur in prima sillaba του Madi. Idem tradit libm 7. Apud Statium Vero Neme quia seruauit A productum, Accentum quoque Graecum seruauit, id est, poenubtimam Acutam . Thebaidos quinto: Nec facilis Nemea latas eνolpere rires. Vltimam corripe, Accentus in ulteriorem sillabam refugiet. SIVE ULTIMA EJ Pluribus filiabis vocem primori sua parte Integrantibus, nihilo minus qisee vltimae fiterimi sillabae, non quae primae, Accentus receptrices erunt. Exempla largiter iam siggessit Priscianus.
ET IN HIS RVT PROXIMA EXTREMAE, AUT AB EA TERTI AITan dem Donatus Editione prima. & in eam Sergius . virique si indus Cicero in Oratorer In quo illud etiam notandum mihι videtur adflassium persequendae suauitatu in vocibus: ipsa erum natura qυβ modularetur hominum oratronem , in omni verbo posuit scutam vocem, nec τna plus, nec a postrema tuba citra tertiam, quo ma is naturam ducem ad aurium voluptatem sequatur indamia. Exempla, Audibant Catullo, Commesses Horatio.
TRIUM PORRO, DE QUIBUS LO OR, MEDIA LONGA, AUT
194쪽
tum scilicet,c im duas ultimas spondeo metimur. Hinc cernitur Erasmi lapsus , qui Plane adverbium cum Aperte significat, & cum assiriarat, differre sic pote credidit, quod illud priorem circumflectat stillabam:hoc acuat posteriorem. Vtrumque enim cum sit spondiaca dictio, non potuit vicinam ultimae sillabam circumilcctere. Adverbia vero eiusniodi ploduxere vltimam, quae a secunda prouenere declinatione: idcirco quod erat apprime, coactus est virgilius avr
via dicere. F L EX A. Promise. Ne isti n.:is,Adprimus Gell. lib. .cap. 7.Priseianus lib.I. A adim sni producitur, cycircum lectitar in nominatim , nec habet a irationem: nt autem significat stabulam porcor eadem sillaba Venultim creripitur, ct acuitur, O hab/t adstitati cm.
EODEM LOCO BREVIS UTIQUE GRAVEM HABEBIT SONUM; IDEO QSE POSITAM ANTE SE, ID EST AB ULTIMA TE RO AMRCVET J Valerius. Maximus. Tullius, Cicero. Cactera satis in arce si in declarat . N O T A nic e Sergio in primam editionem Donati: Siaemium est, qMd in usu non eis hossiem. Grauis accentin. De qtio Graui mox. Verum qina necesse nin est, νι cum reliq*u Aciemit in ponazur, sit pioru arbitrio.QV AERES. Mercuri. Vir li, Valeri, similia qua sede Accentiuncul am admittant Fx hac enim lege admittent in primorem sillaSam . Ira placitiam Nigidio lib. 24. Commentari rum, ut prima vocativi tatera stimmo tono proferretur. Haec obinio probabilitate magna nititur prodicta iam excatisa, dc quia vel in co iapositis, vel in pastis syncopen, ut sepra anima,
versum est, Accentus retroagitur; Nihilominu, pars maior Auctores simi Accentiuncillan poenultimae debitam. Ratio eorum: erat enim lallaba vocativi medio. nominati iii antepoe ultima,quae cum citiait secunda in vocativo. eadem Accentu potitur, idqtie lectilo sito inti dui sese assirmat Gellius lib. r3.c. 2 . Prisci aruis lib. I. racatiui accentiu in talibus seruari. Pe semini autem vocativum intelligit integrum veteri more M Tcura', ι siue alarie. Sι enim non sexa D,inquis, debuerunt ei mos vocatiui, ut est,qua in I desinentes multinIam cprr'tam habent, ans pse utimam ararere, ut ritu, Mercora, quod imn e licet: iram poemutimam a. κι- . Idem alii quoque secuti Grammatici.
Voces item Contractae an Accentu insigniendat p
DE genitivis plurativis quaestio est potillima, quos Circumstexo notandos negant nomnulli. Itaque Dram, Duum, Ni mum, Fabrum,Liberis , Sester ior,Μodium, Me imm ,Septe rvm, ac talia veteribus cognita ea m)ta destituunt. Non enim haec aiunt posteriora. sed ortu antiquiora,Graecorum imitatione Θεῶν, ομων, To M. Ποιν Mo,Tονευ κοιτων : p steriora Deorum,Disrum,Noniorum,unorum, Poemater m. Toreumat mιm, Fabiorum, Liberor m. caetera. Si illa priora. cur circumflexo internoscancur,aut audiantur elata, cum non ex concisione reliqua facta si Ac vetustissimi moris exempla quibus iste casus sillaba minor fuit, innumerabilia promuntur exempla, sim maque diligentia id exsequitur M. Tullius in oratorer dique etiam
a quitisdam sero iam eme datur Amiquitaι qui haec re rehendkm: mPra Deant, atque homisnun fidom. dereum aiant. Ita credo hoc illi nesciebam: dabat hanc Irimiam C suetari: Itaque ille Poista, qui inusitatiis contrax t. Patris mei meum factum pudet, pro Menumsectorum 9Texitur exitium examen. pit yra Exitiorum. Nam dicit Liberum, ut Metis loquimur, cum Cu idos liberum, aut In liberum loco dicimus Sed utiIli potant. que sum unquam inremium extollaι liberorum ex tego . ct Mem: Aesculapii ubernam. M illa ser m Chryse non solum Ciues antiqui amici maiorem me .quod erat νfitatum,sed durivi etiam, Cre liκm'so'. augurικm, atque extum interprete . Idem, pergiti Postquam pradigium horriferum portentum 'avor quae iam satie sunt m omnibus κώ-tis ν'ata. Nee enim dixerim tam libenter Arinum iudicium: et si est apud eandem mi, pne ud te de iudicio armum auidit' Quam centuriam rice ortae talulae sequvn'un Fabrum o procum audeo Acere non Fabrorum. θ Procorum. Plane, Duumvirsum iudicium, Mi Triumνιrorum capitalium,aut Decemvirorum bubia iussi cari, rico nunquam. Atqui dixit Accius. Video sepulcra dua duorum corpora .
195쪽
Quid verum aliau ita laquοr,n concessum est, ut hoc, vel Pro deum As, vel pro deor, ratis νt esse εII, cum Trium-virum mn Virorum lcs n. Sestertium Mnmum , non minimorum: qiud in his Consuetudo varia non en.
Apud V irgilium legas: Deum, Diuum, Superum. Coelicolum, Teucrum, Aeneasim Dardanidam 'Troiugentine Grai*enum, Graium, Λ κum, Archiuum, Danaam. Pelahum, Tyrrhenum, bras lum, Larit humo Teleboan ,onmigerium, Caprigesum, Magnanimum, aequum, Socium, currum pro secundis casibilS . Apud Pacuuium t Nimbum occaecat nigror. Apud Pinitum in Sticho: Benefacta malorum meum exaugeam. Pompeius aduersarium pro Aduersariorum rSulpitius Opidum pro in dorum , quam Antiquis familiarem locutionem fuisse notat P. Victorinus in8 lib. ad Atticum. Aduersariorum igiciar,&Opidorum recentior. Paucula hic,vlterius antequam pervadam, subnotanda. Primum : P. Ga, qai inusitatis contraxerat. Sensu igitur Cicem contractionem interuenisse; aliorsum licet inclinet 1. Scaliger in Libris de Causis L L. Et hoc, Inusitatius: quia contractiones in plurimis perquam usitatae, quarum imagines multas hic Tullius repraetentat, quibus adde. In edicto Turci Aproniani
Amsorum, an d erarum dicredum sit, quaeritur, Amserum Consuetudou est. Romanus autem in U II. Amsertim. νt Plinitu eodem lib. 6. ct Liuiis. Sed ni caeteri Uidue Amforum dicunt, si coniunctim, ri: Decem millia amforum, modium. θIlertium, nummam : se per se a orarum . Quam distinctionem ratiore-pticliat ipsa. Cum enim sit genitivus, necessum est ab aliquo regatur, ut Gramm.1tici loquuntur: ergo & in oratione semper esse coniunctim . Varro lib.6. de L L. ex vetere Poeta: Excelsa Cabiram templa tenes. Idem lib. . Cur dicatur mille denarium, non Mille denariorum. Est enim hoc vocabulam ea hera, ut Vatiniin, Manlius rDenariis. Contradici negat Misse astarium . Idem de Vita P. R. lib. t. illa Callicles quaternum digitum tabellis nobiIs. Cicero pro Cornelior Primo e* promulgatione trinundinare dies ad Ierendum, pose ita j, νmiset, pro Trinundinorum. Agnoscit & Cicero Consiletudinem in his variam Liberum. Librrorum. Adde Ennium in Andromacha: Liberumq Uendum causa. Titum Liuium lib. 8. historiarum et Liberum, suorum restectu. Fabrum,oe Procum audeo dicere, non Fabrorum,ct Procorurn. Sic Iugerum dicitur, non is rora Diomede teste. Sic apud Plinium lib. . cap. o. habes ad inaminem Graecorum opida Cνω dilon Sycaminon, con.Leonton ri cum approbante Pintiano. Alibi sucoton, ornithon Lil, 3s.cap.ri.
Eikties deum Vnde & LScaligeri opinioni color addi potest: etsi aliter Cicero iudicauit: quippe Graeciae magisterio libenter excedit. Ab ea libidine profectum est, ut scripserit Priematoris,
Emblematorum. Peripeta malorum Tullius auctore Sergio in secundam editionem 1 onati et cum in diuersum trahant illa Sosipatri lib. 1. Sic ergo cum ιili dicaηt, t eλγμάτων, τυνευματωτ,ποινμάτω nos reste Emblema um. Toreumarum, P malum dicemus. Qui Sosipater nihiloiectus horum etiariis per Oium scriptionem recipit V erum mat haec stii e habeant aut concisa non sunt opinione quomniam et & nane Accen .us Circumflexi signandi nulla est ratio: aut saltem corvis, non Contraeta proprie contractio em vi intelligunt coitionem vocalium purarum in Unam : intermeat enim consona)qu. re ne sic quidem Circumflexus poscitur. Non magis, quam in Olaram contractum ex Lu-
Diano ἴTintinnabulam abest hinc, sirpiculaei Oserorum . Aut Regis, Lapiduri, quae concisa videri possimi ex Gellij historici Regerum, Lapide .
aut ex Coelii Niveram. Nucum,qvie tria circumflectere nemini in mentem venit. Nonius tantum abfuit, ut concisionem, contractionem, aut Circumflexum agnouerit.
vi accusitiuum sing. ilaris numeri pro pluratiuoponi exillimauerit in his. Titinnius Veliterna:
Plautus Persarpol deum νἱrtute dicam, ct mesorum meam. Lucretius libro sexto: o Flammea tempestas Siculam domina a per agros. Accius Epinausimac he: Neque quisquam potest fulgentium arma m/rmauis Wdorem imai. Pac vitis Atalantat, parentum incertum inueIlgaudum gratia. Idem Periboeae, Regnum imperator , aeternum morum sater
196쪽
Hausit sorte ex illo Quinctilian. lib. r. cap. 6. Cnitum millia numnum, ct Fidem deum, octen ilant duplices solaec mos esse, quando ct casum murrat, or numerum. Superest eorum opinio, qui nec Flexum, nec alium in ultima Latinarum vocum sillaba Accentum agnoscunt. Princeps est Fabius loco superius nobilitato, & diligenter excultor Praeterea numiuam in eadem Flexa , c Acara: quoniam eadem Flexas Acuta. Itaque neutra claudet vocem Lamiam.
Nextra claudet, inquit. Ergo neque Fuxa. At plarique omnes aliter in patrio casu pluratim : plerique omnes imperite: praccipites Qint in aliena, eaque male prella vestigia. Sed amplius quaero, o Fabi, cur Flexa Latinam vocem non claudet Quia Flexa Accentiuncula. aut Acuta sedem prius adoptauit in ultimae proxima, aut in tertia ab ea. D. um verbi gratia, Acutum continet in De: ergo cum Flexus ex Acuto, ut parte sui constituatur, & ex Graui Accentu, si Flexam notam ultimae sillabae superimposueris, Acutum geminaueris, quod a ratione, Vsuque alienis limum est. Nouum cuipiam id videtur 3 At praeceptioniblis antiqui; llatita faciendum L : alter vero abiisus nouitati adscribatur. Fabio iginir succenti iriati sunt Sergius in primam editionem Donati: Quia nullam Latinum verbum est, in qua ultima filiaba habeat A centum. Postea iterum id inculcat, dc liuer designata recenset Pone,ct alias, quibus Accentuni adscribit: alibi nos detrahimus. Maximus Victorinus solas poemillimam,ic antepoematrimam sedes accentri Acuti agnoscit: Circum flexo solam adsignat poenialainainx . A mbrosius Macrobiusti bro de differentiis Graeci, Latinique verbi: apud Latiηos , quorunι nullam verbum in suali in J Pa- iam admittit Accentum celsant delerentiae, quas apud Graecos Circumlexus. Gravit, secerunt. Cohaeret cum hac dilhiplina Audibant, Munibant, Hauribant extra Accentus ictum scribenda: non enim mediae coalesciant ex geminis sillabis, sed sunt iplillima verba primigenia. Qi animaduertes ex Nequibant, Itant, quae ab antiqua talium verborum flexura sunt invariata: E seciva aetas interiunxit. Acutum tamen enunciando admittimi, quod potissimum exsillabae modo evenit.
v ERBIs CONTRACTIS in quibus sillabam unam ex duabus concretam. negari, ut in genitivis istis, minime potest) quid fiet y It, Fumat, audit, Perit, Commosset Verrim s. Alibi si sit se Decre1le. Lucretii 3. Suerit. Denique et Audisse, Nos, amas, Promo e. It mc nosillabum lon inest ex contractione duarum sillabarum proueniens: ideo Flexum desiderat centum. Refragaris ex antedictis,ubi Flexus de sede ultima depulsus est. Refero. Non quatinus lillabam ultimam, sed quatinus vocem Accentum mereri r nullam enim vocem omni Accentu spoliari patiuntur scita Grammaticorum: ergo siquis erit , Flexus erit et longa quippe est ex concretione sillaba. Petit: quamuis ex simili contractione cogatur, Flexum respuit in supremat quod Aci tu riorem anteceperit sedem: unam autem vocem bis Accentu signari monstri sit ile est. audit similiter . . Fumat vero Aeneidos non manat e duabus sillabis i est enim praesens. Nec illud enim animaduertere contraria sentientes, ac docentes. cecidit Ilium quidem r at dies multos Troia sumat. Fumidulatio praesens, ac diuturna ingentem calamitatem indicat. Et Priscianus cum loco non od hi et Fuimat ibi ei se pr. aeteritum pro Fumauit a quo iudici j labes ad alios eorrepsito libitariam septimo ac decimo obliuione, vel se ipso doctior ita recibriat. C tcidit ess p nihili: Fumat autem, o Agimur, cr os olimur praesentu. Credo tamen Donato Existimat pro Extili motu positum Terentio. Assile, Nise, Amase, Promosse, paria, cum Accentum receptent in ultimam poeiae, eaque fit porrectae , atque etiam ex Contractione proprie
dicta sit porrectit, Flexo notabili tur Apice: nisi quis ex orbe literato prorsus omnino Λccentus Eliminat.
197쪽
P R O' Interiecti οηis isto pretitur, o ciumn lectitur, ut Sallum in Catil. Pia ram,aulse homiliam Sc Accentu scribit tir apud Lucretium Prah ouum tramina sancta. I ad ipsam seriem in Prob. Similiter Ah, Vah.
V et Graecis: Vmauuru, Vιrdi tatus, Virniarn ictu, Virile bilis, quae omnia ks composta accipitavi: quiasubnis Accentupra nitansur. Verba sint Priiciani in lib.r. Virgilii, cui iniAen. Resuram, n Restublica scribitur, dicitur . Donatus Editione prima Betiesum: Cha- fius Sacrauia, quo de ampliter inserie ipsa verborum. Alij Praefectus; abrum, Iariti ultis. I ad
De Praepositionibus Priscianus lib. I 3. Quatris avum ordinem mutami, mutam etiam A ecemum; adisserentia prahibeat. QMd etiam Coniunctisses apud Latinos praeposiluae, res cmninura Ii polipo u rri, uitur, seu iam, Saltem. Praepositae enim gravamur Ommia sitabis: sostpositae autem Minnitur in priscipu. Charilius 1 a.Aηte, post, Penes, Inter minc praeponuntur G bria, noc murato Ric tu subiunguntur, ν . Ante illam, Ilium a me. Priscian.lib. Ig. Nes Accentum, vel ordalem d gerentiavi sacere Praι limibus, ct Aduerus: quamus eas em baseant filiabM: cum is in altu quo1 partibus inurnua twr,n me urbam, O Aduerbium,futs Praepostro. Accentu disternitur. Similiter I erum Coivi stio est, σμnus. Sive Prassostiis est, ct Verbum. Ergo causalis, ct ratis lueu Coniunctio.
Verum uniuersa haec prostrata sunt in anteriori examine, & censura. Rectissime en ἱm Priscianus lib.1. Igitur maliter po sunt discemi a se par ei oratistus . nisi Ni-u spioprietatis igni o Horam attendaram. Alii Accentuum impressone puerorum se tarditati putant consulere, erroris occasionem euitare, vulgatae Consuetudini suifragari. Lipsius etiam decus,& laudem ex eo petere se profitebatur. Vtut sit de Antiquitate, constat eam rudiorum rationem habuisse nullam . se ipsam conata est exprimere : existimatumque est aputi plerosque quo quid esset
antiquius, hoc melles. Quid quod a rudiorum captu abire quam longissime summa contemtione visa si Au uua y.
De Actentuum Latinorum Pronuntiation .
A v c A omnino Latinorum sunt vocabula, quibus ritu probo, ac more Iiterato Aeeen tuum fastigia imponas, eaq; certis legibus, quae fere ex iunctarum sillabarum modo et, ciuntur, ut ex Fabi i libro primo deciaratum est. Verum age imposita Fastigia pronum ciabisΘ D re. euge. Quo sbno, seu Tono capite sexto paucis vcstis,at susticientibus in- An turbet , quod Accentum cilin sillabae modo, seu quantitate vid Gydimiis,sed serte fit, ut idem Accenms longam inlideat, cumque dictum est. Neq Piur consurat eius uantitate
relinquit incoluna ciuit in secunda, si am cum bretii, quam cum insidet, tollit ore mdem; quantitatem tamen '
e inritolatam .Exempla:Valeisitu, smiirιω, laniloquus Accentum vocis positi iumerant in tertia ab extrema. Ex his obliqui Valeri, , Valisio , Mercurrisus vocatiuias in eadem sillaba Valeri, Mercur . Idque lege &bene morato more,
quo non nec init musc.rt . de Pronunciatione L L. Nos, inquam, ista non confundimus rariomedes videtur Ac tus,& quantita is rationem conturbasse,apud quem ista lib.2. Inamus tur orem quaedam nomina particip31,alia verbissimilia. alta ques adverbist, de quibae quid dicimest si quod Accentas' arriter discemens viritus igni liu disserenica r Sicut Parens. Obsequem In cute intelligitur Θμα c. Quoties ναο inquam partic*iumsignificat, primam rabam pro ac ια,τι est y ινο- ' Maia ille: bar dicta parem - Eandem νero in adura signi=casione corripimus, ut est: Alara parens , Entibi diu via ccentuum differentia quantitatis explicatam Diomedis let. Et Priscianus cum librum integum de Accentibus conscripserit, totus poene consumitur in quantitatis rotione aperienda. Confundit & Max.Uictorinus:Accent eu νnius uiuslisillabae prmunctandaequalitaι:nam AF nrus νηὶus est in unica ilictione sillabae modulati non rniuscui 1 Idem llada, qui libro de Mctrica ratione Accentum secat in Correptum, o Productum. Similiter Marius Via Nais poente uatura,stiquit, et u τοxsub dinum Accentum μno ore mortalium promitur, producto scilicet, aut v te: ex eius saltu φ tmμη alter coiniantur. Confundit. & Gellius L .c.7.
198쪽
Verum Aecentus simul cum quantitate diligenter, & attente obseruandus est in carmine, ita ut utrumque conemur effari. Huius diligentiae Laudatus est Ausonio epistola is. Ponti
Paulinus: II.uctu quam , quam modulate, o sitiiter : ita iuxta nasturam accentum eranciasti; νt tamen raru ac primigeniis vocibiu sua Fattigia um perirent. De eius versibus se nio et L Hoc diserium seruare, arduum: ut non iniuria dixerit Quintilianus cap. 3 . disciliarem -- seruationem esse per Traores, praesertim Latinitate iam profligata, exterisque cognitiore, quan Latinis. Libro alitem Ia. cap. I l. Accentin quo b cum rigore quodam . tum Amilitudine ipsa sin 'vires habemus, quia vltima illaba nec Acuta unquam excitatur, Mc Flexa circa ducitur.: sed in Grakem, vel da ιν
Graues Oiit simper, prosodias scilicet. Ex eo autem quod pronuncietur Accentus etiam breuem insidens, vim quandosue ait breui, eamque leni tormento intendit apud Graecos, & Romanos. Ita sensit, scripsitque phae.tion cu.ii suo Scholialter ita Eust ullius Iliados M. Dῶες δ' ἰὸριγησαν , πει ιδον ἀιόλον stpri . Troes viso macula o serpente diriguerunt. Quod Poetam fecisse ἰυρωνία, μαλλον, - μἐτρου α testatur. In procliui namque fine scribet μιρι ιιολον lιδον. Ita Eullathius, quem vide Odyssacpag. Ia3. editionis FI boenianae. Sic Arriani lib. 3. cap. to legas
Δεινὰ-ρὶξας , ἔλπλήπεο χρηςa p, τέρπου. Siquid Iactum male. increpita: Fquid recte , gaude. Latinorum veteres, eorumque nepotes idem ausi. Lucret. lib.6. Fit quoque τι in magnas aquae, vactasi lacu ia . Ibidemr 23ae calidum Iaciunt aquae, tactum, atque saporem.
Alii raporem. Alii incogitantes Accentus Acuae scribunt ancαικῶς. Ita scriptor in Titium p. iap. lib.6. ut Resicaam Sed & plurium esse potest sillabarum. & per D i. Vel Longus in orthographia: Aquam q sis per diquam scribentes, nomen ostendi in r& yisillabum . Agnoscit in Lucretio & Beda Aqua cap. 18.de Metris, & correctior a Pulselyra mitillimo editio: nonnulli etsi Libri Laticu. Haec sunt; nisi forte si inplicissimi eleme, A. B.una
dixeris cum Festo A qua iuvamur. Non Sc terra est A qua inuamari D, P Lus cum I Olb potore: Aqua est, a qua longe fugiendum. Nania INulla placere dia, nec vivere carmina possint . quae scrib rar aquae potoribM --
l R Y p Π o M Alexandrinus περὶ πνευμάτων, τροπων scripsit . das. Phocas it Grammaticus de Adl iratisne librum edidit . uti Pontanus, item Etit cySpiritus autem, cum sit omnino duplex Lemu, Aster, seu Densus Phocas ηllam vocat, & Ina irationem. Psilin notam Remmiti alaemon Exilem voca Crillus vero ad Virgilium de Accentibus scribens Lenem nominat. Dasiam Grillus Furia
Lesem qui demsere. non animaduerterunt densam sic dici, quod in eo amplius palmo an me praelargis anhelet, & in Lemi parcius . Vt enim nebula angustior citius massit. n sublime nititur : sic Spiritus tenuis, quem vocant. Quare Fabius lib. i cap. . Praeter ill- adθι ratis snotam: J quae si necessaria est ; etiam contrariam sibi poscit. olim porro askΑthenenienses, ae Romanos Αθer hac nota signabatur H. Vbi vero non tantum spiritus emabauir l, ut dimisdium qiuasi flatus dimidiatam haberet notam . Vsus verupos eatensit, ut 1 haec nota ad spirandi signum exhiberet dextra sui parte sic F : sinistra autem , quae con ria esset .m trariam quoque signaret sic q. Neque iam inter literas: sed tamquam ape iteris imponeretur. vix ad celeriorem motum anguli illi. ut in aliis multis, hebeta i, reductaeque notulae.1 compares semicii cuius dextrum laevumque sic '
199쪽
Veteribus Latinorum Densi spiritus nullus olim usus accepto ab Aeolibus more quorum lantae Q, post coepta nonnullis, apprimi Adspirandi nota. Sed parcisi me ea veteres usi, inquit tib r. cap. . Fabius, etiam in N in Am OHOLIrio, que dicebant. Et illa Antiquitatis charactere scripta sunt, nisu, Olus. Apud Magnonent T M. TERMAE T M. DD. TERMAE DEDICATAE. Apud eundem : Y M N. HYMNUM.
Et Festus cur Deus cum ex Θεος oriati r. adspiratione careat, rationem conseri hanc: ratime demta: qui mos antiquis Miu Irequem erati edam perpetuo absque ea nota duravere. Sic ariisπ Leucippe daseam amittunt e me- Sic Auster, resisti bHauriendo Aemiliis, cui ab Origine debita erat Adspiratio. Pompeius: Aimiliam gentem 'lutam dumt a Mamerta Pytharorae philosephi Ilio, cui propter unicam humam tran, commensuit Aemil3. Tantundem Plutarchus. Etiam Graeci videntur huic non adspirare nomini. Polyb. lib.2. Λολιον Αἰμιλιον λατον. Homerusa irate in epitheto Odysi. α.
Bundusem ibin muliebat. Dis drinisseruatum tu constranti, adstirareιur ,rim Graccis, o Trii pis. Vox est Fabii in ante, cui additur: Erupit breui tempore nisisim vis, νt Chomiae, Chentur es, Praechones adhια quibDsdam Insiripitinibis amant. Qim nimia adspirandi crebritas incurrit in aculeum Catulli: Chommodo dicebat, siquando C--da Hllet Dicere, ct Hinsidias Arriis Infidis Et tum miri me sterabat se in Acutum, Cum quamum poterat, dixerat Hinsidias Credo sic mater, se uber auumulas eius.
Sic maternus a- dixerat, atque auia. me inis in dymiam reqwierunt innibus aures:
a bant eadem haec leniter, O leuiter. Nec sibi postilia metuebant talia verba, cum subito certar nuncias herribili Ionios fumu, postquam illicc Arrius Uet, Iam non Ionios esset, sed Hionios.
Merito gitur illa est Nigidii in Commentariis Grammaticiscensura: Rusticiis sit sermo, stasires perpWam. Neque quidquam helluonem magis redolet, aut barbarismum, quam e guttin re inflare aduersus eum, quicum loquare. Graecis quoq; singularem, & accuratam fuisse harum Notularum curam indicant haec
a Sexto Empirico lecta lib. t. cap. 3. aduersus Mathematicos: Πῶς παγμά Πλατω ι Ητ δε λέξιν πυτενον--φέρεται ἀν πρωτα, σι-αζην. ἡ δασέως ' ἡ τὼ μὲν πρωτί- rixa δε-iρυδασἐωs' η ἀμφοτέρας - ἡάν-αξ. Haec sunt: Quomodo legenda apud Plato mictis Ec δι, An te uer egeratur prima fluis, an ad rate: an prima quidem temtiter, secusta autem ad rara: an ambae tenuit er, an μ ι .
UT ε R Q v ε Spiritus cunctis sonoris praesidet. Exempla de Aspero suppeditat Teren,
tianus: a namyramen addit onmibus vocamus: Hasta quanda, ct Hedera ricis, Hister. Hostes, atque Η-as. Adde m nos,& quas Hyadas Graimab imbre vocat, lax,Diastes, triacas,1 dra, M.Sempπenim o x principiale p'scit aspirari. Quod cur fiat, minime videre se Cornutus apud Cassi dorum profitetur. Ipsa enim inquit,per se ad irativa est,ct in quacum, vocabula primum Iocum habuerit. MDatur Tacinthus, Tras, melius. Et toto magis ad ratio addenda non est,quanto apud Latinas vocabatis in sunt hae silera notata. Haec Cornutus. Verum haec aduersis inter se cornibuscolliduntur.
NHenim H non est praelatis nominibus praelicienda. Cur Quia Y ali rati est. Referor ala ratina est: Λspero eigo notanda Dir . . Diuiti oti by Corale
200쪽
Atque etiam Y exemplo volunt alii Ι simplex subeunte R MDrari. Nec disti immihilum. Sic Einycheti visum, uec Phocae libro de Adspiratione,cui scribitur Hirpi vis. ipsi et dubito. Nam Graecis est Irποι. Item Latinis, Maroni --, ct Arpi. Agroelior Lx Irin pinis. Vide Strabonem. 8c nostra Siliana. Fateor in his Vsii id esse receptissmiim, Hirci Ηπudo, Hirm ,Ηimi ,1Iissint. His Censerino,Hirnea Plauto, timus, Hirsutus. Sed id tallit in Latinis aeque, ac Graecis. Leniter enim
audiunt i irrio, Irrisus, Irene, Iras, Iris, Irruo, Irrumpo, Irrausi.
Hasta Terentiano scribitur. recte ex antiquo Viii, ait Pierius : licet in Longobardico
Maronis Libro sit leniter: Etsoliis istas intexere mollibus aItas. Vt autem Vocalibus iblitariis Spiritus praevolat: sic compositis, Haurio, Acinus Plauto, Hei, mereo, Boedas & appellativum, & Udrubalu cognomentum apud Liuium . Haheres Have, I cdera, Bolus. Iister Humu, filia quaeque in serie singulatim vide. HEREMUS scribit Priscianus libro II. sicut Habeo, Hircus. Harus. Aduersatur uniuersit
Graecia, cui O , ἡ ἱρ: ipseque Priicianus nullis Auctarum copiis, nulla discipulorunia clientela stipatus id prodidit. HI BlS C V S habent, quae viderim. Maronis Exemplaria: quibusdam Adspirationed
trita inesse Ibiscus; quinetiam mutata vocali Ebiscus tradit Erythraeus. HULULO, HVLULA ab Adspiratione aures ingrediuntur, siqua Pontano fides et i lis enim, inquit, haeret naturaliter . Sed νlulare videtur ortum a deflentibus omnia pessua isse, omnia perditislsima, ac si dicant O λολυω, Omnia perti. At, nequid illimileni Adlpii alio in iis voculis Consilettidine refrixit, atque adeo tota periit Euthraei, meoque dc vulgi sciis Vlulae autem appellatio a verbo e1h, dc posterior, imitatrixque vocis lugentium, ac dcploran tium vastitate ii , vel orbitatem. Alii per onomatopoem Ulula, ritua. Dicto, quibus Adspiratio vocalibus praeponatur, aut bivocalibus, postponi consonantibiis C, P, Τ, Christin, Pharus, Thunnus, pastina notum est. Item literae R, Rhetor: hanc licet asperari vocem non satis probet Cornutus. Atque etiam simulant dubitare se doctiores Rhetor, an Hretor Spiritu ante R composito scribendumst. Vt qiuellioni colorem addant, as- ferunt veteres Adspirationis loco B posuisse, ac praeposuisse, scripto Bretor. Ita prosccto Ura ci Puor, οδον, ηοτοι pro Pisτοι, Fluxi Mortalai: ergo cuius vices gerit,videtur locum cum dignitate vindicare. Praeterea R nulli conlisnantium anteponi potest: ergo neque . ri, quae vesconsonans est, vel consonae, aut semisonorae haberur loco.
Potest&illud alvere dubitationem excogitaturos suisse Graecos aliquam notam,qua concretam, dc adspirationis dc literae P potestatem significarent, sicuti sunt complexi allatria Θ, X, Φ. Sed notula imposita ipsi P ostenderunt eundem usum Adspirationi, in eo suis se, qui & in vocalibus intelligemur. Contra tamen Latini etiam in vetustis Monimentis pomposuere. Causa autem adspirandi fuit soni volubilitas,atque vibratio. In omni autem vibrati ne recipitur aer per intervalla: quare intra ipsum potius elementum Adspiratio ipsa, quania praeposita percipiatur. Latine autem si Rhetor demas, vix in ullis vocibus eam Adspiratisnem admittam, ne quidem in voce Roma, Romulia, circumspecte scribit l. Scaliger. Priscianus huIibro sexto disputat: Rhamnet Rhamnetis,ct Rhamnis quod Graecum se ostendit Adpiratio post R ρεμ quod inLatinis nominibus non M. Varro tamen sua auctoritate voluit essicere, ut H prius ponatur ea litera, quae Adspirationem confert, quem confutat apud Cassodorum Cornutus pagi
DUBITARI quoque potest anne in Ch, Ph, Th, X, Φ, Ο, Αδωratio consonam
tem assiciat, an vocalem Videtur enim cum his consonantibus Is coaluisse: quod haud ita esse perseverat Scaliger. Flatus enim crassitudo Flamin pro Spiritu recte dixeris, ut es tum Varro lib. r. de R R. p. I. antecedit vocalem. non tequimr: sic τερον : elyo cum praeponitur consonans ad compositionem, idem FIatus eiusdem elementi eli προ)υςερον; non autem consonantis, nisi uatenus ex ea, & adspirata vocali una filiaba fit. At Scaligeri ratio quaesitior est quam remor. Q d enim dicas, ubi geminantur asperae cons ae rara φθαι, Λ ἐs . A γ --, Nα α, quid de 11 milibus 8 Φ, Sc X pertinent ad insequentem sillabam, an etiam vis iaspirandi ad sabeuntem vocalem periinet, vel interiecta coiisonante eivsidem sortis 'Specta deinde, ac con templare Θ, X, Φ seorias literas, non ipsae secum Spirimm densiorem habent Aliter io dicendum Flatum non ferri in vocalem sociam, nisi qua consona eam amat. Expressius id ce nere est in Graecis πάντα Dα: utere Apostropho. scribes πώου οσα, ubi si proprio Flam d mmitur, si eius Flatus ad comitantem vocalem defertur, oτα geminum Flistum obtinebit e
iam primario iure, quo quid ineptius Z Qitid quod veteres, ut e Cicerone. Fabiis, Gelli se