장음표시 사용
201쪽
notum est. Sepulchrum, Lachryntas, Pulchrum dixere ' Qua vi potnit in his tribus Adspiratio su murtem vocalem amare, cum R intermeet I Ita omnis nouitas merito semper suspecta iuuat eodiosa'. Ego, quod possitim, trita feror orbita.
Spiritus secunda sedes mole in media, aut in finalitat . '
rocibi firma dis roboranduit ri si in earuin est viridior, vegetior,. atque id ridentur feci est io,inexemplo linguae Atticae. Salu notum eii Atticos ἰχ-ὸν itόν, multa itidem atia citra inbrem gentium Graeciae caeterarum istrames primae titerae rixille. Sic Lachrymas, sic Sepakhνum,' Ahemim . sic Vehemens, sic Inchoare, sic D elluari ,sic Halluctuarι,sic Homera,fc Mnasium. In hu enim rambu omnibus literae, seu Spiritus illiin nulla ratio visa est, nisi νι firmita , Or viger Ucu, quasi quibusdam minis additu intenderetur. Haec Gellius lib. a cap. 3. qui cum veteres dixis scribit. insinuat dici desitum. in plerisque horum. suis ut oppomine locis Vnumquodqtie excussim .Puta Lacu nas Se dcrum saltem onera, Onιsitum . Pκker,surco,on M,Amum. In are, Vide in ip1am seriem . Eodem ducit Fabius lib. i. cap. . damnato nimio adspirandi Vsu: Ino, inquit, durat ad nasuque Vehementis, o Comprehendere. 9 Asbι: nam Mehe quoque pro Ma apud antri , praccip- tragoediarumscriptores in νeter
Nota Vsus tyrannide Mibi ex priscis illis,obsoletisq; reliquum saetiam : Mehe periisset maxima licet cognatione teneantur. Adeo non mirandum Vehemeus. Comprehendere,velluari, siaci risupere1Ie: obliteratam adspirationem in Lac M,Sepulcro Orco, Iurcone, Praecone.Usiis sic imperat.
Porro ex illa Spiritus interiunctione liquet etiam recte scribi Euhoe, vel Euboe. binis, ternit e si, labi ; quod pi obari nequitum est a multiiugae lectionis viris Pierio, atque Erythraeo omnienis tantibus in Virgilii im. Nam cum bacchantium sit exclamatio E'ουι, Σασοῖ, ut pluribus in Sili ni noliris reteximus: ea est ex Ez, & ό: constituta, quae sic coeunt. Vt tamen viridioris soni ergo Adipiratio veteri more retenta sit,ut in T s Argivis etiam, Laconibus,Pamph, liis, Eretriciis sibus Mis . pro Mἶσα. Ποικα , pro risu et , HS pro Πῶσα scribebatur. Vide, quae primis fele huius operi paginiis super hac voce paucis eo consilio praestruximus, ut hunc ornaremus I cum . Vt tamen disyllabum Euae sit acceptius, facit Origo compositionis duabus siliabis seorsi, in duas compositas constuentibus facit tantorum virorum auctoritas veterum testimonia.
Horatius 2. Casm. Εκoe recenti mens trepidat metu. Idemia r Euω Bacche patre
Catuli . Euoe bacchaates. Eme tapita inflectenter. Cur ergo non Maronis Euae Bacche fremem' - Nec desint, qui initiali vocali adseserent Hensete. A tque ut perbaccheris,dic, si Baccho placet, Hisbori: sic Baccham ex intina toti niorem facies. Ennius in Athamanter
His erat in ore Bromira. hic Bacchis pater, Ilia Lyaeus vitis inuemor μέν- , Tum pariter Eaan, euhoe, euhoe, butis, Ignotin iuuenam carim aeterea rice Imbat alacris, Sacchico insultans modo.
Additamenti vicem esto H finientem vocalem excipere . non sine vi,&dee o di non nullis Interiectionibus ah, seu Habrab. Ita Priscianus lib.I.& a sunt enim ex discidio Aia. Uaλε. Cum decoro, inquam: Adspiratio namque explicat suspiria, affectus, rei molem. Nec obstat denegatum fini Densum veterum opinamento:quid enim senserunt egrestes Opici melioribus se, 'culis aliter scribentibus. & pronuntiantibus n1hil interest. Similiter autem vehementitisserit Pris,dc Oh, quampro, O, Ab Hrν infelix l-- Preb I pito ibiti proh stelissa silice in ηαώ. absque Denso Ecloga Maronis prima habet Romanus codex, & Medicem: hinne scribendum Probi fuit sententia: non mea.
202쪽
DI AER LSIM Graeci, Latinique dicunt punctoruni notulas duabus vocalibus stodisum sua sponte constantibus, ves in unum alioqui coibilibus licet iam ab invicem dissilientibus super-impositas. Notulae igitur cum ipsa sectione nomen idem tractae lunt. Quintilianus lib. i.cap. s. affert in Exempluma Sic Maronis-M- cretii Terras frugiferasi, Linaei. Fum si, Materiai Item Hexaemeon, ameu,raesu, cista, Mime, Castissisea Codrus, L D, Thras, Nais, Bersis. Callirr-,MUM, Pasiphae. Adde Catullianum et Verbosa gaudet Uenin is puela. Reice capelta: est enim tillyllabum .ut post videbitur. Ei tertii casus decurtatum est examtiqiM E , Lucretii lib s. Ibidem: Disce re, dus.lmi.
Iulus. Iulius, I ουλ . Ovidius: Et tot Isileae mlalmitu σω. Errant autem, lapideque falluntur,qui nouam diaeresim cudunt in milibus achilleis etiam trium est lulabarum Epiit. 6. libri ad Briarum. Pansae ineuicus ruit. Minyeus quatuor l . . Plinii cap 8. In Thessalia Mim Orcisnunm, Minyteri antea diffin. Certum ex Homero Ο ρχομεν- MAύειον. Stephanus in voce λα' Δ ύρισιν appellitat O ram o sis. O in. πὰρ', Αιολεδσιν. Idem cum ex Charace produxisset iisdem literis τετρα--uας- ex Apollodoro ου διὰ δ ει διμογγου, ana διὰ του ε η ι Ω'ρεσταε ineri: o τω τε π Ωριι τῶν νυκτος ἀιρουσι παλιν. Itaque rectiu, scribi retur. Ci. Rutilius lib. t Itinerarii: Cir-- sternes reputii Harumiar Barvis quarum decerpitur Nuibin oris. Sic Tata iam apud Curopala-
tenta. Sic apud Hai pocrationem inepte scribitur pro Φαύ--. Nota sunt enim ph Ulli sacrilegia ex Diodoto, Pausania, Demosthene, Libanio. Pollatis quoque pro Herblui tetrasylla' hum eth. SYNAERESIM dicunt aduersam Diaeresi vocalium affectionem, cum Vocales. quae natura divelluntur , in unum conueniunt, ac veluti conglutinantur: prius enim utraeque vela unguntur, hoc est, mωαλειφονται . Notam haec affcctio non necessario flagitam nam cum plinrumque semper versus necessitate inveham modo, spatio, ac dimensu carminu iacile imo rescit. Apud Varronem recitante Fabiorcum re latranti iaism- μlmine Phaethon. Debuerat fuisse naeibis ternis sillabis. Sic lib. i. Manilius t Phaethorum patris curru per hiis νο-tem.
Pro A pedem inquit lib. 7. Priscianus. Alij Σαλα-οδα volunt intelligi.
DE Divisione Sili barum scribit Caesellius apud Cassiodorum. Res haec autenia
angustior quani cui se Augustiis submitteret .de quo Suetonius: Nis dividit N .mca extrema pore νersuum rardantes sitenae masterum transfert: sed ibi statim subiim, circumvis
t A b. Porro lapientiae placitum est. quo cuiusque constat esse, re a quolibet altero disium esse. Homo in esse hominis eo quod est rationis panicipent esse. constituitur: eodem tymabomni aliis dissaepitur Et sit laba,qtio se sibi vindicat, eo a socia dissia i mr. In vocibus simplicibus facilior ea disiunctio: Vocalis namque ante- eunti adnectitur con nae, aut consenis; si modo hae principales in alia qua voce consocianmr. Italiam hic. alit hic secari postialat versus conditio sic secabis: I TA Ll M. Quare in hiς simplicibus si sillabae det initium vocali necesse est & antegressim vocali terminari. Netor in duo recabis ex Terentiani praeco ptione: F
203쪽
N S, P vox incipit nulla, nulla quoque incipiet ullaba: ergo non secabis Cο-η ira: sed quia Spatim dicitur, & Μ-lam secabis sic con- ro. Neque icturarie quasi eausa sit: sed hoc iudicio secandi via ccianoscitur,atque initur. se dium νψcibus,quas syncopen pasta dicunt,non aequa facultas
. e ara cretii lib. 3ui me concisionem X neque praeeunti A iungebatur,neque subeunti Ε, sed I in abibaatiso: verbi caede acta, viri haerebit vocali Θ Αnve A, Ac X finiunt vocem Dicax, Fax, Mardax: ita Abmax sillabam An v t x Nesim- dicitur: ita secabis .ia r H ρHoc fieri fast alterum minime. Cur8 quia in voce incolumi A seorsim seribentam erat ab Αsica a isse: voce iam truncata, coniugium inibit X cum L. Non idem fiet . Imellorii l.13. ad Atticum Epist. 3a usti apud Catullum Exstinxti secundae personae apud Maronem. Neque miscemus Composita cum Simplicibus: nam hac divisio quidem est in voce composita; sed quinnus simplicem continet. Non idem, inquam, fiet: quia pugnat addita praecept ni conditio : Si mavi hae principiales in alia qua voce consociantur: nulla namque vox a X, εὶ con
m principium habet. Quatae Iarita divides, non I xis . Sic rara. Veteres Inscriptiones Metem errorum dabunt. Inponte Salario Uriuadrat inadi.
ciuir, dc uilla. Ad S. Luciae in silicet
vocem a XTorsam ignorat aeque cum Graecia matre Lais ...
Romae in domo Caesiai SILVΛNO. ET HERCULI
Apud Isaram fluuium T. IV LI. SAT i . VRNINI . bnobae in Lusitania: EX. DECRETO A
Aliaque millena, ac millena peccantur ab illiterato celo. IN COMPOSITIs vocibus Diuisio ad Onhographiae normam stioris est operae.
tintiliani regula l. I .c. . Est etiam in vincirindu reris obseruatio mediam literam e Mumtem priori. sequent Mabaea uno Ar x enim, quia pars e posteris a Spectandos, S litream teretiae dabimin, abstemiis, qria ex abstinentia temeti composilia νεα est, primae relinquetur. Ex hoc Fabiano praeseripto conserurium est haec ita incidi: Pit-uita. Et-iam,adeoque usus perpetui tenore,quae vocales la Tant v, dcI, transire in naturam consonarum. vi in simplicium. ecum monstrusiora sint,aliter statuendum est. Animadvenendum igitur eum ex duabus vocibus una coit, non Αccentum selum, sed literarum quoque exigi cohaerensam: neque enim ita pronuncies abactincompositum, ut ab altri disiundia. noe siquium compotairae inimicum: quanam tandemia Pro.unctatione essicietur, ut B a sequenti vocali distrahatur Non ergo se Ambyex: quia gulae paries compositi sunt: sed quia Sp nomen ordiri conlperimitiar, Speculam. brem m. Similiter naut dubitem secare absemivi: quia S vi compositionis adhaesit sequenti Ti & ita secarissiadent similiter inchoatae dictiones Stam , Smus. Sic ab tanti Maiarum itidicto. Mi rum est Andream Brabantum quisquis ille sic dividere ras adeo. Erratum duplex. Primum compositum perperam secat etiam in peruagata opinione, & Fabii doctrina. Deinde sibi hane cim imp uiuet regulam. r in ecumque consonantes in initiorissionis connectuntur, i medio seiungi nequeunt: subii ,Sρ initio dictionis conne ntur varin, vel, S lintum, v vum, Duris, hoc est ante vocales omnes: conficio, Ergo ita secanda vox se stredeo in Prabana opinione. Ulterius: ergo cum ita secat Resimitia, loqui uir secum valide pugnantia . Quaevis lis imia cuila tartaro frangat complexionem hanct Probatur amplius, quod docemus,
204쪽
vel ex eorum opinione certa, qui cum Fabio sentiunt. Nulla sillaba aiunt Adspiratione termi
natur. Et vere aiunt si lateriectiones exemeris. Igitur in his ostχles of ,Α'φαίρεσις, E'φημερίδις, Ephenurulas, Nise, VHρος Penthemimeris, X, Φ, Θ, CH, PB, TH texentur
cum iubiecta vocali, si iectione opus: alioqui in adspiratam exiret tilaba. Ex quibus consequbtiit sic ii a differri. Soro- sapis apud D. Augustinum: licet ex Σορος, &-compositiimr ut, Tm κῶπις. πι-- a: licet compositi partes sint Κιωος Οὐρά. 2οι sura limiliter. Boreo stoma Danubii os quoddam: quia S si uti productum, dictiones aliat ordiunturi siesinu: Cnidis enim dicitur, & Ciuis. AH Mum: iudicio eit Ctesipia. Sic Samais, Helisu'ret M apud Man Victorinum lib. 3. etaium Mu Ηιllelyotis in Oceanum pag. rs6r. Sic alia sexcenta. Robur istis mutinatur ab Homero Iliad.
Vbi si Σ' non eodem pertinent, anteuertens O pro breui esse non potest sic apud Dymologum et Πάδε γες, ' - - κλωθεισαι Βουγγες παρὰ τί ' βο- , τίω ἰυγων . Si mpositi particul tim diltrahendi membra distrahes sic B-υγγες, ubi tum sedebit Accentus Tamen conlposita secundum partes suas secanda eorum est oraculum . BAULOS secandi ecquae ratiot Graeci Βοαυλια. βοῶν artus discerpti sunt a capite, nee patet nili caput. Si Fabii canon 'm de compositis abiungendis amplectaris, sic secueris B avitis. si innique risium merebere. Si nouam Opinionem, quae paries in toto immersas non ex toto avulsas considerat, Fau las. Cui opinioni militatis maculam Colotes vicureus eluit Plutarchi Tom.3. διορι οπιν--μυλον τί Δὸν, ἡ το-ἔιναι. Conflata namque vox est ex laquare secundum Fab.um sic dispescas: MHr εν, non Mi διν. Enimvero tradita hoc capite doctrina vires accipiet maiores a priuarum vocum discretione et quas omnes ut enumerare super fiuum sit, & otiosis ita nonnullas recensere sierit utile, & cum cura scribentis; praesertim ubi dissicestas emessiit. .
CAPUT DECIMUM- SEPTIMUMSuper triuis quibusdam moribus dirimendis disquisitio particularis.
CAPSI S consit ex Cape vis. Hoc vult in Oratore ad Briimm d.Tullius: iam in m in
tria verba sint. Qui Quintiliano adhaerebit, sic secabit Caps u. Nam compositum in partes ille compositi differt . Iuvabitur simili in aliis exitii. Aders,Inus. Ncque temere. Nam ut sit labarum initia vocum initiis metimur: ita fines finibus. Idcirco ut sillaba Stpotest inchoari ratione antedicta; potest eadem finiri: eropterea quod vox etiam S t finitur saremo eompositum Isthic seca sic isti, hic,&adspirat Issic autem IMaer quia nulla vox ab uda gemina capit exordium: lc quia L non est afflata in principio vocis vllius, neque erit in mcdio 1ι sic. Verum intentiore cura adpositam ante r ulam hac examinata re uc dirimes C si. P enim ad sequentem pertinet in Capio, de S socia I destituta componi amat cum Uu, siue LEst Ec altera coniectatio. Derogant hoc Tullio plerique recentiores. N idem: volunt eo inpiis. Ce=eris, ut a. de in Siquis clio, rapslin, pro Cis serit,Rapuerit. Sic in Epigrammate Recerise pro Recepere Camilla; Iris pro Iustra Maroni, dc Silio Italico: Percepse pro Pre era Accio, aliaque id
genus Immo vero Fabius ipse Liae.s. Nam ex trilvino ae νtis lingvire mucon rem quamav c stucum ricat tam ostium es ex Care, si rii. Vix audet a Cicerone abire Fabius in hoc: ecquis alter eo confidentior'
HELLESPONTUS. Composito membra sunt Helles.&ωπα. In Cornelii Nepotis Timotheo ita non recte diditur H elis j irui. HIEM PS AL Sallustii,.si res poposcerit, sera mem-η.I: nulla enim vox ab Ussumuinitium, aut terminum. Humpi nam4 τ βαμαρικωτάτων est
205쪽
IV R G Ο, si composita sectionem postulent in finalitate partis componentis ex vulgynito, secandum sic I-urgo. Siquidem componitur ex eo. quod est Iure νrgeo, teste Eutyche lib. χ' secabis autem sic: Iurin quod Fabii praeceptioni aduersatur. MOPSUESTI A coaluit ex Mοψου εςια apud Cedrenum, & Ptolemaeumr fuit enim domicilium quondam,ut scribit Ammianus lib. Eapropter ex opinione vulgari sic dividetur in v -estia, &- consequum est ut scribatur Mopsu-estmin, Mopsu eitim s; non Moη-ueuciam neque Mus uesitiensis. Opinionem alteram secutus aliter scribes. NEGOTIVM obiicietur non sine negotio: G enim inter secandum viri haerebit vo est Celetum est confieri ex Nec. Verum & hoc decurtatum eli ex , in quo quando qui dem in connectatur cum V, & E, videtur G, quod lubit vices τὼ cum iisdein cohaesurum, aut cui O posito loco V, & E. Fabium ti complecteris, 1ecabis sic Nega
otium. Sic & videtur secaturiis suisse Ter. Scaurus, qui Negotuum . Nec otium putat Neque refert,
ut antedictum, cui vocali ante coitionem factam haeserit G: illud referi. cui haerere debeat coitione iam facta.
OBLIVISCOR si simplex, quia Blo dicitur, Blaesiti Blenis . diuides sic o bliuisior. At Caesellii doctrina haec: Obliuiscor non simplex; sed compo tum et t. Compositi suticet Mim simplex
OBSOLEO se imperitis diuertitur, Obsoleo. Sic e Prisciani libro nono disciplinarobs o--ο. Est enim eo teste compositum ex Obs, ct oleo, non a Cicero de imperio Cn. Pompeij: Obsolevit tam 3sta ratio, re ni is quam verbu refutata. Nostrator Idem in Veserem de Praetura Vrbana: νereor, ne haec cuipiam mmis antiqua, etiam obsoleta videanitar . Vacillatergo Curii Valeriani praeceptio: B, ct S mqt coni stauinumus : non enim possuntsuere filiabam. vides Obs,& obsoleo de mente Prisciani: Trabs, Abs, omnium- : Coelabs optime consiliat
rum. Sed haec per P Curius scribit, quem opinione fila deiectum vide in ipsa Serie. Cesel, Lusi Obselauit quidem S habet, sed non ipsim perbir rerum praepossimis. quae eis Obs: sicut a, Ab, Ab quasi aboleuit, id est, inueterauit, or obsorduit diuturnitate. Idem Casliodorus, dc Leda. BLASPHEMIA. ΣμHω exemplo est concretionis τὰ Sphemia. Compositionis autem ratio poscere videtur ex quorundam sententia Blasphemia. II μὰ τὸ τὴν pis .PI-T WbΤ Λ vulgi iudicio, dc docti Catulli.
Ex Fabii praescripto Pit-vita et hae namque partes, ex quibus compositio . Persim adiuvat τ ma pituita qui regatisiima mittint.. Auctor libri aduersus Titium lib. 6. cap. i . Pituita trimatam est: sed hoc in no caris,
Po-SΤΕ Α, an ramea Z Nam ipsum Post compositioni debetur test enim Poe est. Pon est. Pin. De animo nostro P/-Rea: de Fabii Poll. ea: fuit enim seorsin Pon, antequam cum τῶ
PRO DEO, REDEO D ad subeuntem vocalem agglutinari putat pontanus I. I. de Adspirative. Fors ad priorem filiabam ex Competentia in eua,& Tιbidi cisse,si Murcio -- aliter cum compositis agitur, dc nwlius cum pontano dis Iocies. - MICE CAPELLAS docendi causa simiis diuidet Rei-ω scribit, an Reucer Modo prosteriori: nam a riun I depulsum est e secunda illaba: I ergo reliquum iactum eiusdem erit sillabae. Esse autem trist labum claret ex adiectivo inde nato Reicu . . SI REM PS. Huasi Simia res ipse, Festus. Senecam Cuiacius emendat Epist. . Siremps lex esto. In Agrariae legis reliquiis Palatiij in Bibliotheca Bembir DE. EO. AURO. SI REM PS. LEX. EST OG Itaque sorte apud Charisium legendum. non Similiter lex esto. Neque enim M, P, S parari queunt: quia φω- ντων χωρὶς οὐ Πν καχ τι in , inquit Lucianus in I dicio es. m. Sed amabo quinque elementa unam integrabunt sillabam MumpsySUSPICIO cum sit ex Susum antiquo, pro Supin,&Specis, quam in partem nouaculamandas ' Si Susicio,quod responsu pronum, reclamabit adverbium, ac sibi stridorem perirOctu reriar, rum etiam sibilam literam, & ad Sustendium provocabit in causa Proporitonu; nec miniis obtinere volent in Susticisne,quani Sustendis. Si Suspicis, ectis capitis deminutum erit:restatirari, sabiliri, restitui horum ipsorum inuocationibus contendet. Haec anchys ratio: non minus, est a. in cosita voce nulla suo S desti ruitur: Specia in nulla similiter. Dissiniendum
igitur . hocce, reliquum an prima in veri Med hoc aeque dubium. Ex no-
206쪽
stro canone hatit trepides secare ad hunc modum: undeunde S proueniat e nam compositi paries iam unumquid sunt: &, p ad sequentem eum vocalem ductu positias verisborum in principio vocum Spiritus. In opinione Fabii, siquis pertinacius S dec, sum dicat ex Susum, secabit sic Susquis: nam ibi sectio, ubi compositi pars finem obtinet. sie ille TER UNCIUS in opinione Fabii, & periragatissima ita secabitur r Ter--riin. Ter rura repetita Terre uias est Varroni lib. . de L L. Ter cim a tribin ociu. TR ΟΙΑ. Vide seriem. Trmiane, an Tmi. expensa opus est, cum disyllabum. Seca ad imaginem Graecanici speculi Traiis. V pinus in Rivis Gliuis, Nauis. similibusaue sillabae ultimae incipium est, non metapti ris. Ita diffinit vetus Grammaticus apud Gellium lib. I . cap. s. Probatur&ridua.
Alterum Andreae Brabanti erratum: Conlututio est. qua νoces male cohaerentes copulamur. Contra, Coniunctio est nata qua voces bene cohaerente Sc male dissitae cohaerere signantur. Priscianus lib. de Aecentibus: .d est pben Z virgula subiecta ursui circumflexa, ita , qua dua verba cum res exem palanus, namι---ndugressum, in Turninu Am-ω oum tardum praecesseraragineu Diomedes lib.a his duobus consociat S-H-ὐ-M. Lucreti Sem er-o lorentis Homeria Benena jue cohaerent Florem, non olim, non Tunc, non Pin; sed saereta voce ab
omni tem Gris differitate, Semper,hoc est, Uti ἄλ-- Ο μηtis. Et Priscianus dicit ustam huius esse Notae cum res exigit: tunc mici copulentur Male ergo mutentur in Andria Semper-ω--uati Maronis Ecloga I. Semper---δε-,quae eruditiores hodie dissuauiantur ἰ Tamen, nequidssissim Iem in antiquis Maronis Codicibus ea duo distincta sunt, in quibusdam etiam punia. Similiter dico de flme--n larum: valet enim π πρὶν κααλ Consensem tamen scriptorum aeui huius rea pudiare religio est, qui & apud Catullum Epigr scribunt: P--ω asilai,in Propertio Sempe . amicitia, in Ovidio Ame--niei, in Lucretio , m in , in Pandectis PM,-- - μιθοδομγ, in Plauti Rudente Dextro-o arsum , in Captiuis raroque--uorsum. Haec enim
quoque compolita esse videntur, inquit lib. is. Priscianus, cum sab v ω Accentu inferantur Meltu, tamen dicimus, quod inclinant sibi lapra posita nomina. Plinio libro q. cap. h praefui Iler Vesri,ina, Pintianus iunxit Vesci-. una ex antiquis Codicibus & ex eo quia stet rarus uesca. Froboenia tamen editio Plini j Uesii, a diastola retinuit, cui favet Satyrito. Horatiust φ
207쪽
DIA TOLE Notae silperiori aduersa vi pollens Nota fit,Latinis Disiunctio Prisciano libro I 3. Discretio, cpiam libro de Accentibus contrariam dicit Alias generatim Diastole est priscis etiam Distinctio quaevis. Orig. Tona. 3. in Genesim αγγὰν 'Haec Diastole distanti pronuiiciatione iubet efferri, quae unico tenore pronimciari, scribive potuissent. Trahunt in exemptunia: - In litor ec sticitur, D. At hoc ridiculum, ut iii Accentuum tractatione planum fecimus. Notam hanc cum Inciso miscent, voluntque simili forma fingi Dari licio non probante. Non enim Diseretis notam habet peculiarem, non magis, quam in orationis textura voces caeterae. Alioqui quas turbas dabit , toties inor tione repositum, quoties unius finalitas vocis cum alterius capite coalescere posse videbitur δExempla. Apul l .9.de A A. Crinum enimIragium abominata. Cato: Ferue benefacιto. Varro: MFaesue terserue ita, inadicessatorum comburast, lib. I. de Re R. cap. 9. pro Nequeo. Ennius apud Ciceronem lib. 7. Epist.6. ad Trebatium: Sapires prodesse utra quit. nequidquam sapit. o Lucret. . Non quierint animo praesentare, atque ridere. Nostia pm Nescio poene damnat Cic. in Ora. Non scire quidem barbarum iam videtum nescire dultivi Quι coque sectum . Terent. Andria: Cum qηibus erat cumque νna, i se dedere. . t utl.l. 3.de Orat. Qi se cumque iri a Nem dedisset. Libro a. de Natura Deorum : Quale id cui j est. Varro iterum lib.r. de Re R. cap. s. t sue quoque satium, ut duarιpsint. Aeli.9. Ini salutatam tinquo. Lucret. -- Indignos,ini meremes. Idern et Conturbari , h periri. Idei r - Restir i, rn, grauescint. - Crescent, inse valebunt. Super est illi se promincrandum est, inquit Gel l .l. I. cap. m. mn νι una pars orationis esse vide re,sed vitiis. Q ota quidem in proelio, iubetis, verr.3.Mox: Quandoquidem tauulla unquam. Aliis mori pro Asiasmati. QCaesar in Anticatone priori: Uno enim excepIO, qam alim mori, ais moris imis finxit,su i quisl, habeat caros. C. Fannius Annalium I. Cim in vita,agenda dissicimvi multa, quae inpraesentiarum bona ridentur. post inaenia o multo ampum alius ni Hi,ais te vise essent. Sic Plinii l.4.c. zo. legit Diastole scriptuni Hermolaus non Tresaras, sed inum iis paeniusvi tres arae Sestianae Augusto dicatae. Tale Philippo
του υπαδει τας οὐδενος Δ; ους ὀντας. Idem in Alexandro, cum ei se Satyros obiecisset vates visunt facite interpretati dixere: Σα rno. Ex divulsa voce alia prorsus nata est sententia: An ne pro A et 4 ullius pi o Caecinarisn tu qai tam diligenter,ct tam caude νerbis controuersias,non aequitate diiud/cas, o iura non militate commum, sed uteris exprimis, poteri ne dicere deuectum esse ρ Cicero I. de Finib. an paσι- au. Illae sitne m fructu habendus, disseretur inter principes ciuitatis. En ipse. In Miloniana: Quae mihi contribuenda uin esset ipsi. Idem I. ro.ad Atticum: per enim magni arsimoriacpius ad eundem: Per enim mi bigratum est. Gel LI.2. c. Socratii ct Platoni per μιιD-
miliaris Sed & Per a suo casu divulsum orthographicae obseruationis est,cum ab eo longiuscindi dimouetur. Aen. . - Per ego hau lac Imas, dextram, tuam te. Curtilibq. Per ego vos deos patrios, aetemum, ignem. Lib. 3. Per ego vos decora maiorem: Apuleius: Per ego te maternae caritatis foedera deprecor. Item: lib. 1.de A Λ. Per ego te frugiferam itiem dexteram deprecer. Fabius Decum.1. Per ego te iuuenustis meos, de qui binninc quereris an ti
APOSTROPHE, seu Aursio nota est adsita ultimae aut primae vocabuli literae ex alta instar tenuis spiraculi qua literam aut literas ab eo loco aversa iudicium M Non placet a veteribus grammaticis in exemplum produci Mali' ille, o terris. Neque Dura vi' es , quae sternit iter dominatibis astis: Omnia namque Exemplaria voces, uti par est,integrant Multum ille, Din a via est. Neque hic vocalis. illic cum vocali consona detrita est,uel aversa; sed deterenda; non pronuncianti, non scribenti: sed versum dimetienti. Apud lautum immanis exemplorum vis ritim pro multis: Egon'pitra serripere possio quidquam tam cautos Item: - Tamen me crimiae dignum' Aversaeptures sunt in hisPlauti literae in Psoldolo; Potin', Stin', Auditin', Fugin' in Aulula. ria. Mar. Vitirin. Itb r. Eduntur aMem vocates singulae, cum duo concurrerim, νt, Mes' incoepta de sere rictam. Non Moe. Et: To' inqκit miser de ρκer Non Tme. X Sigmatis
208쪽
Pronominum, Adverbiorum, Praepositurarum, Coniunctionum, Interietilio m Accent
QViNrixi a Nus libri primi capite quinto scribere videtur eruditos cpiostatria
Grammaticos in Aduerbii, sere iis, ac Pronominibus vii Accentibus tincMterrum re legem sequi, hoc est, ut interpretor, Accςntus non supermitterer vetus enim ea lex, seu Consuetudo Diomedes libro primo Adverbia a nominibus, pronominibus,veris bis. praepositionibus, coniunctionibus, interiectionibus discernit Accentu. Prisciari. Iib. 1 3. nota eit: Sciensum, q-s omnia Prommitia apud Latii os abstu tam praepositis , quam subim im
Idem Priscianus t Drinde, Subinde, Perinde, Exinde, Prainde, omnia ante musti m et his, a Acrotu Atum vel quia per adiectionem habent De, ut clu Udam ridet et vel magis, quia praepositisnes se . ratae gravantur: νel τι contioctae es ostendantur, Acutum is his adsumserunt Accentum. modo cy c iunctis Si, ct Ne adverbium cum praeponuntur Quando,N Siqxanis, Neqηando. Nam Auq auo diuerentiae causa ad Aliquam o, quod consimilem fonum habere videtur, acuit poenultimam. Haec libro is.
I T A co E A duerbium: I liaque Coniunctio. Priscian libro de Accentibus.
N E scuto accentu elatum recipit imperatiua velati Ne fac. Quoties vera Grasi accentu , pro eo, qvi est apud Gra cos M. acci Fur , optati recipit. Ut apud IIoratium. Ne faci- , quod. Ita Diomedes libro
primo, Charisius lib. a. PONE . 'quit Festuς. Graui sono antiqui utebantur pro loci significatione. Item Semnius ibi Aen. a. P ne subit : Pone adverbium eu , inquit. atque ideo vltima sillaba habet Accentam. In librum teritum pro causa ponit distinetiam ab imperativo. Idem praescribit lib. i. Di, medes , Priscian. lib.8. Donatus Editione prima, Max. Victorinus. - PRO PTER Goelunca renue s. ad aqvilonem, verrina sexta cum Accentu Graui scribsetur nouissima sillaba in Libris vulgariis. 'πι Λ N D O Graia Accentu coniunctionibus ratiocinatiuis apponit Charisius lib. I. Idem ibidem:
UBI interrogathium poenultimam acuit: Ubi est PamphiIM y Relatiuum grauatur Aen.I. Sarain ubi seacidae telo iacet Hecur, ubi ingens Sarpedon, νbi tot Simois correpta sub vias. Sic Priscianus lib. I s. Sic rude, Z9, talia. 'VT recipit finitiva Accentu Acuto elatum: effertur autem quoties pro eo accipitur, quod est Quomodo, ut apud Ciceronem: Ct sustinuit ' immo ut contemsit 3 Chat is lib.2. PRAEPOSITURIS desie Priscianus lib. r . accentum habent Praepositiones scutam is fine tam apud Graecos, quam apud Latino , qui 1amen cum Hss legendo in Grauem onuertitur, vis prae steruproferantur. Θd Aeolis, queque quamuu sufflant iis see Acutum, in hac parte salami ser se , quos in Frisi sicut ι inbscquese sequimur. Cum ναο praepostere pon ιur, in Ullabae acuto: ill Ne diem no sint.
proferuntur : si auqua Aferentia, νt praeiactum est, impedιat, Vt Virgi L in i . aen. - Maria omnia circum. Finalem enim acuimus filiabam: ne si pomuItimam acuamas, gramen vel adan bium putetur esse. Aen. 7. - Dicus, imperium, Latini Te -- Idem ibidem iterunta Prae' vis quando per defectionem verborum profertur, generatem seruat accentuam regulam, θῶν state is cipit. Virgil. Aen. 3. O mihi sola meisuper A styanactu imago. Terem. in andria: Adeo modena, H o rennis, ut nihil supra. Et tae adsimilitudineis Graecoram. Homerus: A'u' νι-&, παρα δ' εὐρ, MXαλεπα 5 εἶ ἔπι μουνις Fandem doctrinam videre est in Prisciani notis ad i. Aen. Dona us etiam in secunda Arte r Separatae praepo*tiones m fine acuuntur: coniunctae vera castis aut loquela vim suam saepe commutant, or Grauessunt. Censerinus vero plantisme de his in libro de AccentibUS. ERGO Conitinctio de qua probus I. r . Artis:Haecμηe sola coniunctis e rarationem Larinitatis ritimam stillabam csrcumflectit. Donatus Edit. I megat ultimam apud Latinos circumflecti praeter quam in Frgo. Tantundem Max. Victorinus. . INTERIECT ONUM Aecentia clamat incertos in Grammatica Alcitinus, te ξω uestru qualitate longius, inquit, vel breviae, acutisu,vel grauivi incoiaita voce proferiretur. Donatus Editio ne prima: In interiectionibus 9 in peregrinu rbis, ct in barbaru nomini binnula certi punt accentis. Et hoc peroptime Prisciani iudicio docuit Donatus, q ippe cum o abs .nrita voce, inquit , id est,no expressa proseroto, ct pro Uincommoιι quatiliae confxniantur ineu accentus. pRO'
209쪽
p R O' Inreumatiis lita ponitur, o circa Ulectitur, ut Sallusim in Catil. Pia deam, auaxe hominam Prisc. l. IS. At cum H, Sc Accentu scribitur apud Lucretium -- ωο istum numina sancta. I ad ipsam seriem in Prob. Similiter Ah, Vah.
V et Graecis : Unil lauris, Viriami Uirmari sic Virstectallis, quae omnia a compo MMcipimio: quia utramo Accentu prorantiantur. Verba sint Pri lciani in lib. . Virgilii, cui in 3. Aen. Resaxisia, ut Restublica scribitur, dicitur. Donatus P ditionc prima Belusom: Cha- sus Sacram, quo de anapliter inserie ipsa verborum. Nii Praesciamsabrum, Iarino ultus. I ad rellium libo. cap. 7.
De Praepositionibus Priscianus lib. I 3. Quando autem ordinem mutant, mutant etiam A ccemum; odisseremia prohibeat. QMd etiam Coniunctiora xd Latinos praepos tiuae, rei comi ι es It Poliponautκr uecere olent. Vt, sui uir, se iam, Sartem. Praepositae enim grauamur omibus filiaιu et post ostiae autem Mauntur in principio.Charisius i a Ante, rast, Penes, Inter nunc praepmumvr Gil , n mutato Accemusub, guntur, ut: Ante illam, Illam ante. Priscian.lib. I . Nec mirum Accentum, vel or em diserentiam Dure Praqquiombin, o Aduerbri: quamuis easdem haseant filiabas: Gim hoc 3n abu quoqj partitio inurmatis,n Pane urbam, O Adverbium, κε Pram itio, Accentu discernitur. Similiter , erum Coniunata est, ct
Nomen . Sive maepositis est, ct Uerbam. Ergo cavsalis, ct rationalis est Coniunctio. Verum uniuersa haec prostrata sunt in anteriori examine, R censura. Rectissime enim Priscianus lib.1. Igitur non abire possunt riscemi a se partes oratinnis , nisi νmincutius pioprietatis ignis casilaum attendaram. Alii Accentuum impressone puerorum se tarditati putant constitere, erroris occasionem euitare , vulgatae Gnsuetudini suifragari. Lipsius etiam decus, & laudem ex eo petere se profitebatur. Vtut sit de Antiquitate, constat eam rudiorum rationem habuisse nullam: seipsam conata est exprimere : exiitimatumque est apua plerosque quo quid essee
antiquius, hia melit'. insid quod a rudiorum captu abire quam longissime summa contentione visa se diuitast.
. . 'De Accentuum Latinorum Pronuntiatione .
PA v c A omnino Latinorum sunt vocabula, quibus ritu probo, ac more literato Accena tuum fastigia inarinas, eaq; certis legibus, quae fere ex iunctarum sillabarem modo et, ciuntur, ut ex Fabii libro primo declaratum est . Venim age inaresita Fassista pronum ciabis D ore. euge. Mo 1bno, seu Tono capite sexto pauc1s verois,at sussicientibus indictum est. mi su na turbet, quod Accenmni cum sillabae modo, seu quamitate vid Uur consumes dinuis, sed forte sit, ut idem Λcceimas longam inii deat, cumque
Quemadmia Ami elim breui,quam cum insidet, tollit ore suidem;quantitatre, tamen
relinquit incolumi c inuiolatam.Exempla:Valernu,Mercurius, laniloqui 1 Accentum vocis pon tinsecurula, siue numerant interita ab extrema. Ex his obliqui talem, Valerio , Mercum, a ' si V us vocat linis in eadem sillaba Valeri,Mmuri. Idque lege Sc bene morato more, quo, itan Oitlmus ori de Pronunciatione L L. Nos. inquam, illa non confundimus raeliomedes videtur Ac tus,& quantita is rationem conturbasse,apud quem ista lib.2. Inantium tur aurem quaedam nomina ιμίσυμα alia particip31,adia perbis finiba, alia quos adverbiis, de qui bis qui dicimest si quod Accentus sit artiter discemens νιriuissigniscatio disserentia I Sιcut Parens, e sequenssim fiat: intelligitur 93atear c. Quoties νπο inquam participi significat, primam rabam producimus,ut est I luses in illa: v fhar dicis parens - Eandem vero in Azera δεηφcasione corripimus, ut est: AIma parens En tibi diu. Atianwccentuum differentia quantitatis explicatam Diomedis 1 2. Et Priscianus cum librum inte in de Accentibus conscripserit, totus poene constimimr in quantitatis ratione aperienda. Confundit & Max.Uictorinus: Accentiu en mi ustui hyabaeprmunciosae iηρ quaestri Inaria AWntus ratus est in unica flictione sillabae modulatio, non rniastulast, Idem peda, qui libro de Moerica ratione Accentum secat in Correptum, o Productum. Similiter Marius Vict. Nam parente natura, inquit, omis voxsub duorrem Accentumn Ana ere minalium tromitur, puducto scilicet. μνωrrarto: qiubi saltςrς tenditur, auer nilutar. Confundit. & Gestius L .c.7.
210쪽
Verum Aecentus simul cum quantitate diligenter, & attente obseruandus est in carmIne, ita ut utrumque conemur effari. Huius diligentiae laudatus est Ausoniis epistola is. Ponti in
Paulinus : IIaec tu quam perita, ct coηcime, quam mositate, cr dulciter : ita ιuxta naruram Romanora. accentuum enunciasti; νt tamen rem ac primigeniis rotabis sua Fastigia non perirent. De eius versibus se raro est. Hoc diserium seruare, arduum: ut non iniuria dixerit Quintilianus capis .iDibaremo seruatisnem esse per Tenores, praesertim Latinitate iam profligata, exterisque cognitiore, quan Latinis. Libro alitem Ix cap. I i. Accentin quos cum rigore quodam tu similitudι ne ipsa πιη-μπιαι habemin, quia nec Muta νnquam excuatur, nec Flexa circumducitur : sed in Graaem, vel da,
Graues radit semper, prosodias scilicet. in Ex eo autem quod pronuncietur Accentus etiam breuem insidens, vim quandoque assis brciri, eamque leni tormento intendit apud Graecos, & Romanos. Ita sensit, scriputque aestion cu.ii suo Scholiaile: ita Eustultius Iliados M.
Τρῶες ἰηιγησαν ιδον ἀιόλον epto. Troes viso niaculosa serpore diriguerunt. Quod Poetam fecisse μωον, uirρὸς Ηοντίζον α testatur. In procliui namque Mescribe -- E πειοριν ἀιόλονιδον. Ita Eultat hius, quem vide Odyssnpag. ias. editionis FI boenianae. Sid Λrriani lib. 3. cap. to legas Δεινὰ μὲν ρὶξας , ἔν-πMores χρηςὰ 3, τέρπου . 'Siquid Iactum male. increpita: siquid recte , gaude. Latinorum Veteres, eorumque nepotes idem ausi. Lucret. lib.6. Fit quoque τι in magnaι aquae, ractas, lacunas. Ibidem: tuae calidam faciunt aquae, tactum, atque saporem.
Alii raporem. Alii incogitantes Accentus Acuae scribunt ἀρχαῖκῶς. Ita scriptor in Titium p. iap. libri ut Relirium Sed & plurium esse potes illabarum, & per Vel. Longus in Orthographia: Aquam q-asper quam selibentes, nomen ostendimis Sciri sillabum Agnoscit in Lucretio & Beda Aqua cap. i8.de Metris, & correctior a P ut scii Hatillimo ediatio: nonnulli et si Libri Laticis. Haec sunt: nisi forte simplicissimi elementi dixeris cum Festo A qua iuvamur. Non Sc terra est A qua laxamuri D, P mus cum iocoso potore: Aquae aqua longe fugiendum. Nam e
TR v p Η o N Alexandrinus et rὶ πνευμάτων, φ τρόπον scripsit . das. Phocas ;t - Grammaticus de Adstiratione librum edidit , uti pontanus, item Eutyci Spiritus autem, cum sit omnino duplex Leuis, Astr , leu Des iratu a
Phocas dilani vocat, & Ina ιrationem. Psilen notam Rem natio aena in Exilem voca Crillas vero ad Virgiliuni de Accentibus scribens Lenem nominat. Damis Grillus Furia
Levem qui demsere. non animaduerterunt densam sic dici, quod in eo amplius pulms o mae praeiaris anhelet. & in Leui parcius . Vt enim nebula angustior citius euacst. In lublime nititur: sic Spiritias tenuis , quem vocant. Quare Fabius lib. l. cap. . Praeser ill- a stiratisnis . notam: I quae si necessaria est; etiam contrariam sibi poscit. olim porio a d Athenenienses, ae Romanos Al=er hac nota signabatur H. Vbi vero non tantum ibi ritus emabatur , ut dimisdium quasi flatus dimidiatam haberet notam . Vsus veru postea tennit, vi s haec nota ad spirandi signum exhiberet dextra sui parte sic F : sinistra autem , quae con ria esset .m trariam quoque signaret sic q. Neque iam inter literas:sed tamquam ape iteris imponeretur. Mox ad celeriorem motum anguli illi. ut in aliis multis, hebetat, reductaeque notulae.1