장음표시 사용
211쪽
Veteribus Latinorum Densi spiritus nullus olim usus accepto ab Aeolibus more quorum sentY-Υ μ wir post coepta nonnullis, appriliri Adlatrandi nota. Sed parcisme ea Peteres inquit lib. r. p.f. Fabius, etiam in cabH Amoedos,Irco,que duelint. Et illa Antiquitatis charactere scripta sunt Umia, Oliv. Apud Magnonem T M. TERMAE T M. DD. TERMAE DEDICATAE. Apud eundem: Y M M. HYMNUM.
Et Festus cur Deus cum ex Θεος oriati P. adspiratione careat, rationem confert hanc: a nume demia: qui mos antiquis notu Irequens erat. edam perpetuo absque ea nota duravere. Sic Aristippin,Leucippe daseam amittunt e me Sic Auster, re Auris ab Iaarundo Aemiliin, cui ab origine debita erat Adspiratio. Pompeius r Aimiliam gentem appellatam duora Mamerco P ow- ptit ephi sitis, cui propter micam humamrat , cogitamen suit Aemili,. Tanriandem Plutarchus. Etiam Graeci videnrur huic non adspirare nomini. Polyb. lib.2. Λουκιον λιμιλιον ὁπατον. Homerus adspirate in epitheto Odyss.α.
Blandis sermMubita muliebat. - -d Diatum tu constar tibin adstir eiur, n m Graccu, ct Triumpis. Vox est Fabii in ante, cui additur: Erupis breui tempore nis iM Uin, ut Ctaro re, Chenturiones, Prarecbolus adhuc quibus in Inscriptimibus minuam. Quae nimia adspi randi crebritas incurrit in aculeum Catulli: Ciammodo dicebat, siquando Commoda νellet Dicere, ct Hm diau Arriis InsidιMEt tum miri ce sterabar se se lacutum, Cum quantum poterat, dixerat Isinfidis Credo sic mater, sic uber auuiuulin eius,
Sic maternus auus ducerat, atque auia. Ηκ misso in Syiam requieram omnibus aures:
Audibam eadem line leniter, or leuiter. Nιι sibi pastilla metuebant talia inita, ita afertur mincias horribilis Ionios fumis, pinquam illiu Arrim ver, Iam non Imrios esse , sed Hionios.
Merito igitur illa est Ni dij in Commentariis Grammaticis rensurar Rusticus si sermo. βassi res perperam. Neque quiciquam helluonem magis redolet,aut barbarismum, quam e guttin re inflare aduersus eum, quicum loquare. Graecis quoq; singularem, ερ accuratam fuisse harum Notularum curam indicant haec a Sexto Empirico lecta lib. t. cap. 3. aduersus Mathematicos: Πῶς ἀναγνωςιον παγγὰ Πλατω ι HV se λιξιν πυτερον ψιλῶς eae ρετω τὸν πρωτων συμας ν, η δασέως os πρωτιωτουνοδεωτέραν δασἐως' ἡ ἀμφοτέρας - ιλως, κεναλλάξ. Haec fiant: Quomodo rienda 'ud Platonem dictis cris, tenuiteresseratur prima fluta, adllirare: an prima quidem tenuiter, secusta rem
VT 3 R Q v s Spiritus cunctis sonoris praesidet. Exempla de Aspero suppeditat Teren,
tianus: Dis ranis tramen addis omitas vocat bus: D qaando,or Hedera dicis, Hister, Hostes, atque Humus Adde IIImras,8c quas mada Graiisu ab imbre cat Hylax,Ηyisses, riacas,Ηydra,'Ma.Semper enim o Y principiese rescit aspirari. Quod cur fiat. minime videre se Cornutus apud Cassi dorum profitetur. Ipsa num inqui Merse ad irari est,ct in quocum, vocabuis primum locum habuerit. ἐθtra in Tacinthus, Ilis, mertur. Et toto magis adsti ratio addenda non est,quanto apta Latinos vocabula non sint hae litera notata. Haec Cornutus. Verum haec aduersis inter se cornibus colliduntur.
Quid enim H non est praelatis nominibus praesicienda. Curi Quia Y ali rati est. Refero: AE atina est: Λspero ergo notanda Spiritu. Dissilired by Corale
212쪽
Atque etiam Y dicemplo voliint alij I simplex subeunte R asperari. Nee distingunt hilum. Sic Eiitycheti visum, & Phocae libro de Adspiratione,cui scribitur Hirpii M. M' super
dubito. Nam Graecis ellit Oi. Item Latinis, Maroni - .set u , ct Arpi. Agroelio a Ex ID pinis. Vide Strabonem, &nostra Siliana. Fateor in his Vsu id ella receptissimum, Hirciti Hirudo,Hirmis uir,Ηira,Ηir t. His Censerino Himea Plauto, Hirtus, Hirsutus. Sed id tulit in Latinis aeque, ac Graecis . Leniter enim
audiunt ista: Irrio, Irritus, Irrae, Irus, Iru, Irrm, Irrumpo, Irraus.
Nasta Terentiano scribitur. recte ex antiquo Vsu, ait Pierius t licet in Longobardico
Maronis Libro sit leniter: Etsolse istas intexere mMus astia. Vt autem Vocalibus 16litariis Spiritu; praevolat: sic compositis, muris, H ψασι Plauto, Πei, Haereo. Hoedm dc appellatiuuna, & Udriri alu cognomentum aeud Liuium . Nasteres Hoe,ucdera, Bolus Hister IIunim sita quaeque in serie singulatim vide. HEREMUS scribit Priscianus libro 17. sicut Habeo, Hircus, Homo. Aduers uruniuersa Graecia, cui O , attημο- : ipse que Priscianus nullis Auctorum copiis, nulla discipulorum.
clientela stipatus id prodidit. HI BlS C V S habent. quae viderim. Maronis Exemplaria: quibusdam Adspiratione dotrita inelsel tisius; quinetiam mutata vocali Ebi sim tradit En thraeus. HULULO, H ULULA ab Adspiratione aures ingrediuntur, siqua Pontano fides: i
Remis, inquit, haeret naturauster . Sed Vlulare videtur ortum a deflentibu, omnia pessui
illie, omnia perditis linia, ac si dicant O 1ολυω, Omnia perdo. At, nequid dillimilem Λdspiratis, in iis voculis Consuetudine refrixit, atque adeo tota periit Erythraei, meoque Sc vulgi sensu. Ululae autem appellatio a verbo eth, dc posterior, imitatrixque vocis lugentium, ac dcploran tium vastitatein, vel orbitatem. Αtis per onomatopoem Ululo, Clin. Dicto, quibus Adspiratio vocalibus praeponatur, aut bivocalibus, postponi consonantibus C, P, T, Christus. Pharus, Thmanus, passim notum est. Item literae R. Rhetor: h. nc licet asperari Vocem non satis probet Cornurus. Atque etiam simulant dubitare se doctiores Metor, an Hretor Spiritu ante R compolito scribendum sit. Vt quaestioni colorem addant, asserunt veteres Adspirationis loco B posuisse, ac praeposuisse, scripto Bretor. Ita profecto Graeci PMον, Μοδον, βροτοι pro Pώτοὶ, Fluxi Mortalas: ergo cuius vices gerit,videtur locum cum dignitate vindicare. Praeterea R nulli consonantium anteponi potest tergo neque H, quae vesconsonans est vel cotisonae, aut semisonorae habetur loco. Potest 3c illud augere dubitationem excogitaturos suisse Graecos aliquam notam ,M concretam , & adspirationis & literae P potestatem significarent, sicuti iniit complexi alia tria Θ, X, Φ. Sed notula imposita ipsi P ostenderunt cundem usum Adspirationi, in eo suis. se, qui dc in vocalibus intelligeretur. Contra tamen Latini etiam in vetustis Munimentis pomposuere. Causa autem adspirandi fuit seni volubilitas,aique vibratio. In omni autem v ibratione recipimr aer per intervalla: quare intra iesum potius elementum Adspiratio ipsa, quam praeposita percipiatur. Latine autem si Rhetor demas, vix in ullis vocibus eam Adspirationen admissam, ne quidem in voce Roma Romulus, circumspecte scribit 1. Scaliger. Priscianus ira libro sexto dispinate Rhamnes Rhamnetura Rhamis quod Graecum esse ostendit Adoratio post R post quod ina asinu nominil non fit. Varro tamen sua auctoritate voluit eisicere, ut H prius pona tur ealitera, quae Adspirationem confert, quem confutat apud Cassio rum Cornutus pagina
DUBITARI quoque potest anne in G, Ph, Th, Σ, Φ, Θ, Adlatratio consonam
tem aificiat, an vocalem Videtur enim cum his consonantibus H coaluisse: quod haud ita esse perseverat Scaliger. Flatus enim crassitudo Flamin pro Spiritu recte dixeris, ut Asaiam Varro lib. r. de R R. p. I. antecedit vocalem, non tequi vir: MY ερον : eim cum praeponitur consonans ad compositionem, idem Flatus eiusdem elementi eli πρω)υς ρον , non autem consonantiis, disiruatenus ex ea, dc adspirata vocali una sillaba fit. At Scaligeri ratio quaesitior est . quam rimor. Q ud enim dicas, ubi geminantur asperae cons ae τετυφθαε, Λελὲχθαι, Λ ,--, Nα α, quid de similibus' Φ, Sc X pertinent ad insequentem sillabam, an etiam vis adspirandi ad subeuntem vocalem periinet, vel interiecta consonante eiu Hem sertis Specta deinde,ac comtemplare Θ. X. Φ seorsas literaς, non ipsae secum spiritum densiorem habent ' Aliter ire dicendum Flatum non ferri in vocalem sectam, nisi qua consona eam amat. Expressius id ce nere est in Graecis πάντα ἴσα. utere Apol mpho. scribes πώθ' ονα, ubi si proprio Flatu destituitur, si eius Flatus ad comitantem vocalern defertur. ὁσα geminum Flatum obfimbit e
iam primario iure, quo quid ineptius t QuM quod veteres, ut e Cicerone. Fabio, Gelymua
213쪽
notona est, S pulchris , Lachrymta, Pulchrum dixere ' Qua vi potuit in his tribus Ad iratio suia euntem vocalem arctare, cum R intermeet y Ita omiis nouitas merito semper iuspecta fuit atque odiosae. Ego, quod pollum, trita feror Orbita.
Spiritus secunda sedes mole in media, aut in finalitat . '
ahenum , sic Vehemens, sic Inchoare, sic Dclluari , sic Hancinari,sic Homera,μ mnusium. Inhu enim ver bu omnibis literae, seu Spiritus iitιiu nulla ratio visa eIt, nisi H firmitaι, ct vigor vocu, quasi quibusdam neruis additis intenderetur. Haec Gellius lib. et .cap. 3. qui cum veteres M,1 e scribit. insinuat dici desitum. in plerisque horima, suis ut opportune locis Unumquodque excultimus.Puta Lacuinas Seps.lcrum. saltem onera. Onιsitum. Pulier,curco,OrcM,Amum. Ιη are, vide in ipiam seriem . Eodem ducit Fabius lib. i. cap. . damnato nimio adspirandi usi: Inde, inquit, duras ad nos usque Vehementer, o Comprehendere. Ο ΗιbM. nam Mehe quoque pro Me apud antiqκοβ prarcipue tragoediarum scriptores in νασι.
Nota Vsus tyrannide Milii ex priscis illis,obsoletisq; reliquum factum : Mne periisset maxima licet cognatione teneantur. Adeo non mirandum Vehemens, Comprehendere,Ηelluari,inaticinari superesse: obliteratam adspirationen in Γε .,Sepulcra Orco, Iari cone, Praecone.Usus sic imperat.
Porro ex illa Spiritus interiunctione liquet etiam recte scribi Euhoe, vel Euhea. binis, termise si, labis; quod pi obari nequitum est a multiiugae lectionis viris Pierio, atque Erythraeo commemtantibus in Virgilium. Nam cum bacchantium fit exclamatio EU, Σαζοῖ ut pluribus in Silia- nis nostris reteximus: ea est ex Ez, & ὁ: constituta, quae sic coeunt, Vt tamen viridioris soni ergo Adspiratio veteri more retenta sit,ut in T αως Argivis etiam, Laconibus,Pamph3liis. Eretriem sibus M , pro Mουσα. Ποι M, pro II οιῆσαι, Πεα pro Πασα scribebatur. Vide, quae primis fere huius Operiis paginis super hac voce paucis eo consilio praestruximus, ut hunc ornaremus I cum . Ut tamen disyllabum Euae sit acceptius, facit origo compositionis duabus sillabis seorsis in duas compositas confluentibus facit tantorum virorum auctoritas veterum testimonia.
Horatius 2. Qis m. Euoe recenti mos trepidat metu. Idenia e Euoe Bacche pater Catuli. Euoe bacchaates. Eme tapita lamentes ι
r ergo non Maronis I. Exoe Bacche fremens' - Nec desunt, qui initiali vocali ad brent Heiaee. Atque ut perbaccheris,dic,si Baccho placet, Hectobe r sie Baccham ex insana ins morem facies . Ennius in Athamante:
Dis erat in ore Bromius, hic Bacchis pater, Illis Lyaeias vitis inuentor sacrae, Tam pariter Euan, rahoe, ex e , briin, I t. iuuenam carim aeterna vice Inibat alacris, Racchico insultans modo.
Additamenti vicem esto H finientem vocalem excipere, non sine vi, & decoro di nomnullis Interiectioniblis Ah, seu Imbrab. Ita Priscianus lib.I.&a sunt enim ex discidio Aia. Uria. Cum decoro. inquam: Adspiratio namque explicat suspiria, affectus, rei molem. Nec obstat de- . Regnum fies Densum veterum opinamento:quid enim senserunt agrestes Opici melioribus sinculis aliter scribentibus. & pronuntiantibus nihil interest. Sinailiter autem vehementius serit Prah,&Oh, quam Pro. Ab Hlo infelix s -- probi pito ibiti Prob scetas A silice in ista, abs e Denso talosa Maronis prima habet Romanus codex, & Medice rhaqne scribendum Probi fisit sententor non mea.
214쪽
DI A FRES IM Graeci, Latinique dicunt pundinini notulas duabis vocalibus seo
sum sua sponte contaiatibus, ves in unum alioqui coibi libita licet iam ab invicem dissilientibus supersimpositas. Notulae igitur cum ipsa sectione nomen idem nactae sunt. QIntilianus lib. r.cap. s. affert in Exemplum Sic Maronis aulai , ta-
Reice capias: est enim ii ii yllabum ,ut post Videbitur. Ei terth casus decurtatum est ex aωtiquo E3 Lucrriti lib s. Ibidem: Iulus. Iulius, Ovidius:
Et tot Isileae nobilitatis in . Errant autem, stupideque fallimtur,qui nociam diaeresim cudunt in Halicariisse Dis nillibus aclii a etiam trium est lulabarum Epiit. 6. libri ad Brutrum. Paruae medicus fiuia Minyeii, quatuor libias Plinii cap 8. In Thelaba astem Orchomenin, Minyem .intea victis. Certunia ex Homero O n ομεν- Mινυμον. Stephanus in voce Καρ, Δια- appellitat Otis q. o sis, o in vas, Αιολεόσιν. Idem cum ex Charace produxiliat s 'r g uior, σως, iissent literis ori 6Mαςως ex Apollodoro ob δια ει δι orγου, ωλα διά του ε ι Ω'ρειται affert: O r. as risv Ω ριiτων νυκτος πολιν. Itaque rectius scribi retur. Cl. Rutilius lib.r Itinerarii: Orcum lentes repulit Narvivir Baanira quarum decerpitur προιώ- actu. Sic Tet iram apud Curopala te. . Sic apud Harpocrationem in te scribitur Φαδλω, pro Φαύ--. Nota iunt enim Phasii sacrilegia ex Diodoto, Pausania, Demosthene, Libanio. PMpola quoque pro Herbipoli tetras larbum est. SYNAE REI IM dicunt aduersam diaeresi vocat tum affectionem, cum Vocales. qme natura divelluntur, in unum conueniunt, ac veluti conglutinantur: prius enim utraeque velut di mur, hoc est, σαυαλεύρονται . Notam haec asscctio non necet sario flagitare rum cum plo rumque semper versus necessitate invehatur, modo, spatio, ac dimensu carminis iacile imo rescit. Apud Varronem recitante Fabiorcum reflagranti deum 'imine Phaethm. Debuerat fuisse Phaethis ternis sillabis. Sic lib. I. Manilius: Phaethontem piariis cursu per τοdotem.
Pro Gripedem inquit lib.r 7. Priscian . Alii Xα -οδα volunt intelligi.
DE Divisione Sillabarum scribit Caesellius apud Cassiodori1m . Res haec autem
angustior quani cui se Augustus submitteret,de quo Suetoniu r Nis diuidit isoa-a extrema parte versuum abo tes literas inasterum transferri sid ibidem tim publicis, inra ι f Porro sapientiae placitum est. quo cuiusque constat esse, eo a quolibet altero dis tum esse. Homo in esse hominis eo quod eis rationis participem esse. constituitur: eodem igitur abomni alio dis Iaepitur Et uilabaa; iose sibi vindicat, eo a socia dissaepitur. In vocibus simpli cibus facilior ea disiunctio: Vocalis namque ante- eunti adnectitur consonae, alit consonis; si modo hae principales in alia qua voce consociantur. Italiam hic. alit hic secari postulat versus
215쪽
' 2 'μ ε πιλυ' . in Costri quia ab N S, P vox incipit nulla, nulla quoque inci-: sed quia Spartaem dicitur, de Spiorum, secabis sic C -'iro.
set tilaba: ergo non secabis Co- hirs
eque ideo pr-rie quasi causa sit: sed hoc iudicio secandi via ccianoscitur,atque IN ΛBSCISSIS per medium vocibus,quas syncopen pastas dicunt,non a lanaestis.
dicunt, n aequa facultas. e, ara L ereti j lib 3.antemncisionem x neque praeeunti Λ iungebatur,neque subminia E, sed I in verbi caede laeta, viri haerebit vocali Θ Αnve Α, & X finiunt vocem Dicax, Fax, Mardo: ita AMDax sillabam An v t xerampelimis dicituri ita secabis Abstra-xe Hoc fieri alterum minime. Cur quia in voce incolumi X seorsim seribentam erat ab Αει abstra-xille: voce iam truncata, eontigium inibit x cum E. Non idem fiet ae Iutta xtil. 13. ad Atticum Episbaa regi apud Catullum Eoi u secundae pressinae apud Mamnem. Neque miseemus Composita eum Simplicibus: nam hac divisio quidem est in voce composita; sed quatenus simplicem continet. Non idem, inquam, fiet: quia pugnat addita praeceptioni conditio. Si ' hae principiales in alia qua voce concociantur: nulla namque vox a X,&consi na principium habet. Quue I--ra divides, non I xis . Sic rara. Veteres inscriptiones Metem errorum dabunt. Inponte salario ad: at amavi. Qtur, ec ista. Ad S. Luciae in silicet
Vocem a XT orsam ignorat aeque cum Graecia matre Latium.
Romae in domo Caesia i SILVANO. ED HERCULI Apud Isaram fluuium T. IV LI. SAT , - - VRNINIocinobae in Lusitaniar EX. DECRETO Sittardi aer BIVIIS. TRIVIIS. QIAD RIUI ISAliaque millena, ac millena peccanrur ab illiterato celo. IN COMPOSITIS vocibus Diuisio ad Onhographiae normam alti est operae.
Quintiliani regula l. I.c. .-in diuiseris verbi Ueruinu mediam literam censertantem nisii, scii sunt Allabae M. γ, Arinx enim, quia parariis posterin a Sperando est, S literam tertiae dabimin. abstem/-, qaia ex abstinentia temeti composita vox est, primis relinquetis. Ex hoc Fabiano misi toconsectarium est haec ita incidi: Pu-uita, Et-Mm,adeoque usus perpetui tenore,quae vocales fust Tant v, dc I, transire in naturam consonarum, ut in simplicibus. Quae eum monstrosiora sint,aliter stimendum est. Animadvenendum igitur cum ex duabus vocibus una coit, non Ac- nrum solum, sed literarum quoque exigi eoliaerendam: neque enim ita pronuncies abaam compositum, ut ab astri disiiuncta : noe siquidem eo siturae inimicum: quanam tandem prauunctatione efficietur, ut B a sequenti vocali distrahatur Non ergo se cosmox: quia tingulae partes compositi sunt: sed quia Sp nomen ordiri coniverumtur, Specurum, d yearx Similiter haut dubitem secare absemivi: quia S vi compositionis adhaesit sequenti T; 8c ira secari suadent similiter inchoatae dictiones Staium, Strias. Sic ab scisti Maiarum iudicio. MDrum est Andream Brabantum quisquis ille sic dividere Res Milo. Erratum duplex. Primania compositum perperam secat etiam in peruagata opinione, & Fabii doctrina. Deinde sibi hane Cum imposui det regulam e in ecumque consonantes in initi dictionis connecti intur, ilia medio seiunvi nequeunt: subiicio, Sρ initio dictionis connectuntur varis, Spes, cirrum, D. - , S urim, hoc est ante vocales omnes: conficio, Eigo ita secanda vox Re syndeo in Brabanti opimone. Ulterius: ergo eum ita secat Res revilio, loquitur secum valide pugnantia . Quae is Hab u- cxcta tartaro frangat complexionem mcl Probatur amplius, quod tacemis, di iligoel by Corale
216쪽
vel ex eorum opinione certa qui cum Fabio sentiunt. Nulla sillaba aiunt Ads ratione terminatur. Et vere aiunt si Interiectiones exemeris. Igitur in his E'pυιερίδις, Ephemerides, ua, μιμουἰς Penthemimreu, X, Φ, Θ, CH, PII, TH texentur
cum iubiecta vocali, si iectione clus: alioqui in adspiratam exiret sillaba. Ex quibus consequbtur sic illa differri.
Soro sapis apud D. Augustinum: licet ex Σοροι.& Λ πις, compositum: vhTλαικὶ ἔπι Μ- a: licet compositi partes sint Κ-ὸς οὐρά. Boo sura limiliter.
Borea st.ma Danubii os quoddam: quia S si uti productum, di ines allax ordiunturi sies /: Cmdin enim dicitur, de meis. a utum: iudicio est Ctesipho. Sic, Helbformapud ManVictor iun lib. a. Σώειν Hiu in oceamim Pall. rs6I. Sic alia sexcenta. Robur istis mutuatur ab Homero Iliad. xν et τιννυχον, ἔς τις κ' ἐπ&ρκον ὀμόm. Hemu es ninint. Vbi si Σ' non eodem pertinent, anteuertens o pro breui esse non potest sic apud Et mologum: Π ώῶγγες, 'du clidis . κλνθίῖσαι Βουγγες -τω ' βο-: ad ει clis', rivis' ἰυγίων . Si compositi particul vim diltrahendi membra distrahes sic B υγγες, ubi rum sedebit Accentus Tamen composita secundum partes suas secanda eorum est oraculum. BAULOS secandi ecquae ratio 8 Graeci Βοαυλια : βοῶν artus discerpti sunt a capite. nee paret nisi caput. Si Fabii canon m de compositis abiungendis ampleruris, sic secueris E MIM. iiiiiiiique ritim merebere. Si nouam opinionem, quae partes in toto immersas non ex toto avulsas considerat , sau los. Cui opinioni nouitatis maculam Colotes vicureus eluit Plutarchi Tom.3. . toti πια νωμηρια οντο ΔΛ, ἡ τὸ Mi διν liis . Conflata namque vox est ex M9. inquare secundum Fab.um sic dispescas: Μηδ' se, non λ;δis. Enimvero tradita hoc capite doctrina vires accipiet maiores a priairum vocum discretione 2 quas omnes ut enumerare super
fluum sit, & otiosis ita nonnullas recensere fuerit utile, & cum cura scribentis; praeserum ubi dissicultas emergit. .
Super triuis quibusdam moribus dirimendis disquisitio particulam.
CAPSIs e fit ex esse si νη. Floe vult in Oratore ad Brutum M.Tullius : Iamramunia reria sint. Qui Quintiliano adhaerebit, sic secabit Caps u. Nam compositum via partes ille compositi differt . Iurabimr simili in aliis exim. Ade s,Inops. Ncque temero Nam ut sillabarum initia vocum initiis metimur: ita fines finibus. Idcirco ut filiaba Stpotest inchoari ratione antedicta; .potest eadem finiri: eropterea quod vox etiam S t finitur Estremo eompositum Isthie seca sic si, hic, dc adIpira : Iu cautem Ilux: quia nulla vox ab uda gemma capit exordium: & quia L non est amata in principio vocis vllius, neque erit in mcdio II sic. Verum intentiore cura adpositani ante r ulam hac examinata re uc dirimes C ULP enim ad sequentem pertinet in Catis, de S socia I destituta componi amat cum Us, siue I. Est & altera coniectatio. Derreant hoc Tullio plarique recentiores. & idem: volunt esse in iis pCeperis, ut a. de Lm Siqvucisset, rispum, pro Cle Mit,lta saerit. Sie in Epigrammate Recer' pro Recepero Carullo; Isa pro Insera Maroni, & Silio Italico; Percena pro Per ero Accio, aliaque id
genus Immo vero Fabius ipse l. l.c.3. Nam ex tribra nostrae νt linguae maconreserim quam-CAEO Cum duat e posisnm esse ex Care,siis. Vix audet a Cicerone abire Fabius in hoc: ecquis stereo confidentior'
HELLESPONTVS. Composito membra sunt Helles,&Potia. In Cornelii Nepotu Timotheo ita non rocte diditur H --.HIEMPSAL Sallustii , si res poeoscerit, seca Hiem- ut nulla enim vox ab Us simit initium, aut terminum. Humps namdue τ βαρζαρικωτάτων esti
217쪽
IU R G Ο, si composita sectionem postulent in finalitate partis componentis ex iuig
scito, secandum sic Siquidem componitur ex eo. quod est Iura νrgeo, teste Eutyche lib. 1' Iecabis autem sic: Iur go, quod Fabii praeceptioni adueriatur. MOPSUESTI A coaluit ex Mοψου εςια apud Cedrenum, & Ptolemaeum I suit enim in i ratis domicibum scribit Ammianus lib. I. Eapropter ex opinione vulgari sic dividetur Musu estia, δc consequum est ut scribatur Μορμ-esten , no . eitieti u; non Ado 1-Miten neque Mus uestiensis. Opinionem alteram secutus aliter icribes. NEGOTIUM obiicietur non sine negotior G enim inter secandum viri haerebit v c si Certum est confieri ex Nec. Verum & hoc decurtam in eli ex , in quo quandoquidem connectatur cum V, & E, videtur G, quod subit vices τὼ cum iis dein cohaesurum , aut cumia o posito loco V, & E. Fabium si complecteris, secabis siestium. Sic & videtur secaturiis fuisse Ter. Scaurus, qui Negotium. Nec otmmputat Neque refert, ut antedictum, cui vocali ante coitionem factam haeserit G: illud refert, cui haerere debeat coitione iam facta.
OBLIVISCOR si simplex , quia Fundia dicitur, Blaesu Blenis, diuides sco bliviscor. At Caeselli j doctrina haec: Obrunsior non sim sex; sed compo tum et t. Compasiui siticet huim simpleuiatet in antiquu nominibvi ct Monimentu: L sit enim obliuisci e r L iuitia, quod nos hodie per etition m Oblitin. Quod cum maniseidum fuerit, plenisi me quiuis intelliget ιnsraptura inbi huiis diuisionem Obliviscor. Idem CalliodoruS.
OBSOLEO se imperitis diuertitur, Obso-D-o. Sic e Prisciani libro nono disciplinarobs o-D-o. Est enim eo teste compositum ex Obs, ct olio, non a Salio. Cicero de imperio Cn. Pompei j: OUOIeuit iam ista ratio, re magis quam Prebis refutata. Nostrates r 'acio pust. Idem in Veriarem de Praetura Vrbana: remor, ne haec cripiam nimis antiqua, etiam obsoleta videantκr . Vacillatergo Curii Valeriani praeceptio: B, ct S nanquam coniunctaι immiss : non emm possum sacree sillabam. v ides Obs.R Obsoleo de mente Priscianir Trabs, Abs, omnium et Coeis optime consiliat
rum. Sed haec per P Curius scribit, quem opinione sita deiectum vide in ipsa Serie. Cesel, Lus: Obsolauit quidem S habet, sed ris ipse perbi: rerum praepositionis, quae eit Ohs: sicut a, Ab, ab quasi Aboleuit, id est,rmeterauit, cst obsorduit disturnitate. Idem Casliodorum, & Leda. BLASPHEMIA. ΣμHω exemplo est concretionis Sphemia. Compositionis autem ratio poscere videriar ex quorundam sententia Blasphemia. Πο ἀ ro βλάψαι τὴν phκ .PDT vH-T A vulgi iudicio, Se docti Catulli.
MMUM, ct maia pituita nati. Ex Fabij praescripto Pu ita et hae nan e partes, ex quibus compositio . Persen adiuvat et Somnia pituita qui purgarissima mistunt. Auctor libri aduersiis Titium lib. 6. cap. 17. Pituita trisyllabam est: sed hoc tu non capis,
inquit . . P o-STE Α, an diss-ea Z Nam ipsum Post compositioni debetur rest enim Pone est, Poa's. Pin. De animo nostro P flea: de Fabii 'II. ear fuit enim seorsim Post, antequam cum τω
PRO DEO, REDEO Dadsiteuntem vocalem agglutinari putat Pontanus I. I. de Adspirative. Fors ad priorem sillabam ex Competentia Mesrega,& Tibia illuxisse,sa Mureto G aliter cum compositis agitur, & melius cum pontano dii Iocies. ICE CAPELLAS docendi causa si iiis diuidet Rei-ce scribit, an R icet Modo p .steriori: nam inerum I depulsum eit e secundoillabar I ergo reliquum sinum eiusdem erit Gabae. Esse autem uisillabum claret ex adiectivo inde nato Rescidio.. SI REM PS, Huasi Similis res ipsa, Festus. Senecam Cui acius emendat Epis .ur. Siremps is
esto. In Agrariae legis reliquiis Pataui j in Bibliotheca Bembir DE. EO. AG Ro. SI REM PS.
LEX. E S T O.. Itaque sorte apud Charisium legendum. non Similiter lex esto. Neque enin M, P, S d parari queunt: quia φων, im ων χωρὶς οὐδ ἐν κα)nου τι χαριτα , inquit Lucianus in Iu dicio Vociuium . Sed amabo quinque elementa unam integrabunt sillabam Drcinys φ. . SUSPICIO cum si ex Susum antiquo, pro Su=μm,&Specio, quam in partem nouaculam Indas ' Si Su- icia,quod responsu pronum, reclamabit adverbium, ac sibi stridorem periroctu reuir,rum etiam sibilam literam,& ad Subendium provocabit in causa Proportionu; nec minus obtinere volent in Susticisne,quam Sulmidio. Si Susepicio,vetio capitis deminutum erit: restaurai i, stibiliri, restitui horum ipsbrum inuocationibus contendet. Haec anceps ratio: non minus, alim. Susion in coalita voce nulla suo S destituitur: S rei. in nulla similiter. Dissiniendum
rim . hocce, reliquum sim fusum, an prima in v eri ed hoc aeque dubium. Ex no-
218쪽
DI A R T O L E Notae stiperiori aduersa vi pollens Nota fit,LatinIs Dilliini' o,Prisciano libro I 3. Discretio, qtiam libro de Accentibus contrariam dicit Alias generatim Diastole priscis etiam Distinctio qtiaevis. Orig. Tom 3. in Genesim : πασάτω ' πωγμοῦν:Ηaec Dialtile distanti prorumciatione iubet enerri, quae unico tenore pronunciari, scribive potuissent. Trahunt in exemplum : - Inuiore consticitur, m. At hoc ridiculum, ut in Accentuum tractatione planum fecimus. Notam hanc cum Inciso miicent, voluntque simili serma fingi Dau'iicio non probante. Non enim Discum notam habet peculiarem, non magis, qualia in orationis textura voces caeterae. Alioqui quas turbas dabit . toties in or tione reposimna , quoties unius finalitas vocis cum alterius capite coalescere posse videbitu Exempla. Αpul l .9 de Α A. Crurum erumstanun bommata. Cato: Ferue benefacito. Varro: Quae sole perferaeita', ut radicessatorum comburat de Re R. cap. 9. Non qηco pro Nequeo. Ennius apud Ciceronem lib. 7. Epist.6. ad Trebatium: Qui ipsiusibi Sapiem prodesse non ιν it. nequidquam sapit. ρLucret.s. Non quierim animo praesemrre, atque νιdere. Nostis pm Nescio poene damnat Cic in Ora. Nonscire quidem barbarum iam videtur: Mscire tali Qui sectum . Terent. Andriar Cum qκι- erat cmque νυ se dedere. . I ult l. a.de orat. in se caemque in artem dedisti. Libro x. de Natura Deorum : Quale id cum ij est. Varro iterum lib. I. de Re R. cap. s. sue quaqua satiunt, ut adligari Mnt. Aen.9. Iniselutatam linquo.
Idemia: - Ε6 ιrant, grauescant. - Crescent, ins valebunt. Super est divise pronunctandum eis, inquit Geli l. I cap. 22. - ut una pars orationis esse rideatur,sed duae. Quin tu quidem in praelio, tu tulis, Verr.3.Mox: Quandoquidem tu nullamquam. Alius mori pro Altissmari. Caesar in Anticatone priori et Um enim excepto, quem iam modi, ars mors natura linxit, μει quos habeat caros. C. Fannius Annalium I. Cum in pila,agenda didicimin multa, quae inpraesentiarum bona ridentur, post imisma.or muto amplius alitu modi ius ante risa essent. Sic Plinii l. . c. 2o. legit Diastole scriptuna Hermolaus non Tresaras, sed Quorum in paeninsula mi arae Sestianae Augusta dicinae. Tale Philippo
τοτε υπατευον ας εὐδενὸς ἀζίους drr . Idem in Alexandro, cum ei se Satyros obiecisset vates visunt fauste interpretati dixerer Σῶ τυι - , Ex divulsa voce alia prorsus nata est sententia: Anne proanne: d ullius pro Caecina: n tu qαι tam Alinter,ct tam casia νerbis controuersias,non aequitate diiudi-cώ. ct iura nou νιιιιtate communi. sed uteris exprimis, poter; ne dicere deuectum esse e Cicero I. de Finita Aa paνι- au. idae inne m fructu habendus, inseretur ister principes ciuitatis. Ego ipse. In Miloniana: Mae mihi contribuemdata est ipsi. Idem I.ro.ad Atticum: per nummum aestinis Sacpius ad manden ira Per enim mihi gratum est. Gelbl.2. c. Socrati, o Platoni per fuit sa- miliaru Sed & Per a suo casu divulsum orthographicae obseruationis est,cum ab eo longi cinis dimouemri Aen. . - Per ego ba laέ VM, dextrami tuam te. Curtilibq. Per ego vos deos patrios, aeternuini ignem. Lib. s. Per evras decora maiora a Apuleius: Per ego te maternae caritatu foedera deprecor. tiem: lib. .de ΑΛ. Per ego tefrugiferam tuam dexteram deprecer. Fabius Declam.s. Per ego te iuuenu illos meo de quibia nunc querem Mu
APOSTROPHE, seu Aperis nota est adsita ultimae aut primae vocabuli literae ex alto' instar tenuis spiraculi qua literam aut literas ab eo loco ararμι iudicium fit. Non placet a veteribus grammaticis in exemplum produci ΜHt 'ille, est terris. Neque Dura vi' eu, quae sternit iter dominatibin astu: omnia namque Exemplaria, es. Hi par est,integrant adultum ille Iura via est. Neque hie vocalis, illic cum vocali consona detrita est,Vel aversa; sed deterenda; non pronuncianti, non scribenti: sed versum dimetienti. ApudPlautum immanis exenapiorum vis Vnum pro multis: Egon' patri surrinre posim quidquam tam cautissent ρ Item : - Tanton' me crimine digninst Aversae plures sunt in his Plauti literae in Ps dolo; Potin', Ssis', Auditin', Fugin' in Aulularia. Nar. Vi&rin. lib.t. Eduntur autem vocales singulae, cum duo concurrerint, νt, Mes' it1μerra devera rictum. Non Mise. Et e T 'i rit miser de pster Non Tene. X Setraco
219쪽
SIGMA vero ultimantibus1illabis cum versui sit impedimento, interscribandui ἰmprimi necne debeat,grauis limi , etenim dissentiunt. Exprimit Marius Vi rinus lib. t. EcVs Sc lis communem enicere sillabam retur. Promit e Lucillio:
Quare etiam, atque etiam do, in commvnu νο&ρ - . Idem ex Marone non nominato, dc opinor ex naemoriola vacillanter --elatu viui ista hum:
hodie namque rvraeientant dices. Λn librariorum religione natus Editione secunda barbarismum neri ait per detractionem literae sic : Infantitis' paruis pro Drbisui . Max. victorin is Commentario de ratione metrorum S quidem liquescere, scribi tamen do. cet apud Lucretium, atque Ennium, item apud Lucillium r
Sic habet πι, inquit, q-β subtractu S tilaris: quia lumi Motului, ct ipsa quasi pro liquentin tantar, inerudita adtac maxuate. quod potierrereι Poetae non seratu. At mirum his non miniaduersum quanti viri aliter scribendum senserint si animas
verterimi, mirius factum, non eoium conlauetudinem expressisse. Eloquentiae Romanae parens in Oratore disertissimis verbis contra itat: u--etiamquod iam subrisduum mistin, olim aurem p ut iis, rerum rerDram piarum ea. merant postremaed e literae, quaesum m iniimin. postremam lit/rain detrahebantinifl vocalis insequritatur.Ita Mn erat ea oonsio in rersi bis quam his suguor Poeta/ma. Ita eman loquebamur, Qui est onDubu' princeps , mn Ommbis pnmen, O va ilia ciscos non esinam
Locus hi a Tullii obuersabatur Fabi j oculis scribistis lib.9 cap. . Quae cauatuit ct Sm
e res minus obstruata fecit, ut nonnulli scripserint alterκirivi recte, alterissutris minime scribi: cum scili treperissent Alter utrivi Aversione efformarum. Non exprimen dum S putat & Pontanus tib i. de Adlpiratione, I. Maliger lib. i. c. 9. de Causis L L. probat Nabymodu, Lipliut quoque cap 16. de Pronunciatione Lia S eiicit. Iuvat Velius Longus,qui M vltimantein inchoante vocem proximam vocali, non totam , sed partem illius priorem tantum scribi vult, ut appareat, inquit , ex rimi non debere, umulque hunc Verrii Flacci testatue sensum ississe. Rectius ergo apud Varronem legas e Noa μ thesauru : mn auro 'ctu' μωt- , .
Non deruunt animu curaι, ac retulmes, persarum montes, non atria d is cros.
M AERES Vs, Vm. Α sequente vocali an etiam Apostrophes Vim, notamque sentianE Pl.mti Pseudolo Exporgi mella' lumbos an scriptum ex lege. De his Gifanius epistola
ante Lu retium et Unum eis, in quo pucasse mescio, o sator: quod cum antiquines E literam νοM ea proximam luerae M, iamdam vocali abeui, exterere etiam in θνι rara consuerint hoc modo: FatendumψιPuiami m si, dcc. &, Certa p. Να6μ-st. 3cc. ego tamen E I mper expres rim. Nam ubi sita cum Μ concurrat, idfactus ηm: νri cum vocati aliqua, rarisine. h idem non placet eorum ratio,qui literam S, quae exteri solet.in scriptura non exprimunt: nam ιd veteratas Libris, inquit enim,us cypammaticuadrersetur. Hoc Vltimum iam fregimus,lc Aversionis notam,quani ponit lineolam rectam duo verba conclutinantem aversamur: scribendi mrmam non aeque. Mar. Victorinus supra: in fuerit vinem scriptum Audiendus 't.c, Sol, -- Lθ Mutandus 't,o fimit agen ri, masculini. ri mam rem integram relinqvietis rex κονι ima autem E. 9S Otrahetis. Idem sacre flemi ιnti, Pr prima vox,cuius generia sit appareat. Idem, in uratris In Plauti Curculione scri bendum volunt: Omis res parata p. Lucretii l. . Certu ac d βώsitu's In Codicibres aliquot Virg. -- Uuam fama secuta 'si fien s. - Spoliaramantis en . an recte' Sic cene in antiquis aliquot
Codicis. item urnis inscriptio: SI QUICQUAM . HUMANITUS. IN. TEST. Item t CVIVS . LAUDATI . MORES. ET . FORMA . PROBATA 'STFaemus : νπop, Lad caia 'st scribi vult. Notat & Pierius in antiquis Libris Aenei l. i. esse
220쪽
Auersionis nota. Cledonius in Arte Iegit absque ea: Quot, o si tu, ct Πω. Qisi in vero is pomustinis acutum Dist: Tot vi Circumflexum: quia producitur, sicut Ierimin: Totas cti diri - &, tot aemum siequ--r. Em in hoc a Victorino discedo,quod caeterorum exempla secutita malim &ialia, ut S adhaereat suo Τ, suque Est capite solo truncata, non pectore. . A' N A Σ T P Ο Φ Η .in verborum tinnum ordo prepostrem, n Italiam intra, inquit Beda. producit in exemplum Para sis dost, Perparum me osteratamaepositisne, ut te loquitur. Tullius in Oratore t da d Mn alat, mris', qaad dicitur Cumisiis: Cam otem Mis uis iacvur; sed Noluscusn ciuias ita diceretur, riscentis currerant litιrae, Freris nisis, visi inter massem. cm Nubent. Pergit test incum is Tecum, mn Cis a me, .cum te, νι se male ilia robiscum, vis m, cum. Prisci us l. ra. Nam mmmost a prae Uuis anastra ben paritur, nisi ea, Cum scilicet, in quo Pa istianum sequi me prisci non patiuntur Auctoren absqηe loco dimouet Iib. . Epigrani. vetu in Non scortu abstse,pa n AD Plautus in Bacchidibus: --- stami ad Distolain Mnesistas misit Uint amica Bacthue. Rcundo de Nativa D. Q- M sas reti referendum censuit. Manilius lib. . Homero Λιγυίοντι. Λnnal. Taciti libro tr.
Ei am ad Euphratu. ι. R P V D Ennius: Glaucum Cumas apud ---.-i iDE Lucretioli,et . Nec quae nigra cisam de nou .sed rariuile. Cicero l. de Inventionet Similitia erim rei, ε de artur, adeam rem, de gratia catum est
M alios apud occurrit saepissime. EXTRA. Tacitus Ilib. ii. qm solatius Hism extra ciuiret. POST. Victor: Caligulam m. Damiuaxam Dominam patimsediri suess. PRAE. Terentiust Inae,sequar. Priscianus non negauit Anastrophae praeposituras plurium silabarum ordinem coinmutare. Sic Terentianus et Graiosapia. ANTEQVΛM. MartiaL l. Epigr. 36. Uictricem tiaram quam venis, uteridas. CORAM. Tacit. lib. I. Masta, ra coram. Lib. 2. Soata ceram, PHritas coram. Lib. I 3. Seneca coram. Sueton. in Othone: QM M punire se coram. INTER. Aent. Quininter metus νιωμον- S illust. LI. ἀπι-n maxime. eiar lib. . s res inter coano usa esset. IUXTA. Priscian. Perlegesir Flammia nos ta-- PENES. Statius Theb. io. Secula te quoniam penes -- PROPTER. Aen . Tanopter Livc-g mra
QMd lita a8. Pristianus as scit. Valerius Flaccus lib. 7.sium nonre senti absentem saeuisima discit.
a oesae. Et in Sophoclis Trachiniis r Πνι νῆσοιt, No με. Sanimonius Serenus: Huic liber eri tur Ierro μι iscrisitur Nota ec ex Festo positum Lisse in lege indicationis arae Dianae Aueminensis Nrsi pro Si .s v P E R. Plautus Bacchidibus. mandaιπμpπI , Sullast. Ubi mutanda de capa su rosi, atquν' sit. Terentianus : Menis saver. Significantia alieniore Metamorph. io. Cossis erat, tremf-ρον-- Sallust. referentibus. Cenarino, atque prisciano: r,ima undaria casu inra , MPepasii.