장음표시 사용
91쪽
Dis Chrysost. orati. pag. 162, A. Moreli. Ουτωε η sacerdos Aegyptiusὶ, γελοίως διακεισθε υμεῖς, goga ποιητήν ἔτερον, ' ρρω πεισθέντα καὶ ταυτὰ παντα ποιήσαντα περὶ Στησίχορον ως οἶμαι, τυφλον-ovναί φατε υn ὀ τῆς ως φευσάμενον, aυθις δὲ
αναβλέφαι ταναντία ποιήσαντα ' και ταυτα λέγοντες ουδὲν et τον ἀληθη φασιν ειναι την 'Ομήρου ποίησιν. Quae sequuntur invenies se. XLV, 4. laudata, in iniatio Palinodias Dagmentorum: ejusdemquct carminis ad calcem ea loca subjunximus, quibus utriusque odae mentio erat sacta. XX.
Schol. Venet. ad Hom. Il. Π, 339. Tων ἐξ Ἐλλάδοeαρίστων ἐπὶ μνηστείαν τῆς Ἐλένης παρόντων διὰ τογένος και το κάλλος, Toνδύρεως ὁ παet ρ αυτῆς, ως τινές φασι, φυλασσόμενος μή ποτε ενα αυτῶν προκρόνας τose αλλους ἐχθρους ποιήσηται, κοινὸν αυτῶν ἔλαβενῆρκον, ψ μην τῶ ληφομένω την παῖδα ἀδικουμένω περὶ αυτὴν σφόδρα παντας ἐπαμύνειν. Λιόπερ Mενελάω αυ- τὴν ἐκδίδωσι ' καὶ μετ' οὐ nολὼ ἄρπασθείσης αυτῆς ὐπὸ Ἀλεξάνδρου εκοινώνησαν τῆ στρατεία λα τοὐς γενομένους ορκους. 'IστορεI Στησίχορος. Ad Helonam retulit Blomneld. , post Hemium ad Apollod. III, 10, 8 et 9: sed aperie ipsis carminis illius
fragmentis Viri Docti refelluntur: nam docebatur ibi, Vi ginem patriam prorsus non reliqui882.
92쪽
Mυταιμνήστρα δουνου ' συνοικεῖν γαρ η . Κλυται νη- στραν υγαμέμνονι ' αυτην δὲ υστερον τούτων μνελάφγήμασθαι. Καὶ ἐπὶ τωδε Mφορίων λαλκιδευς καὶ IIλευρώνιος Ἀλέξανδρος επη ποιήσαντες, πρότερον δὲ ετι'ΣMησίχορος ο 'μεραῖος, κατα ταυτά φασιν υργεῖοις οποίως εIναι θυγατέρα 'μιγένειαν. Bes quidem satis uota δ): sed tradebant alii Aphidnam captam esse tempore, quo Hadem Theseus cum Pirithoo petiverit φ). XXII. Tretet. in Lycophr. pag. ra, A. Poti. Λελφινόσημον ' Στησίχορός φησιν 'Oδυσσεα ἐπὶ τῆς ύσπίδος νέρειν δελφὶνος τυnον, καὶ φορέων ομοίως vos ro συμφθέγγ εται.
κον Ομηρον. Ἐσχεις δέ, φασί, και Στησίχορος διχως οὐτα Προάγει' οὐ γάρ μόνον εριουλλάβως 'or λεως, ἄλλα καὶ δισυλλάβωρ Ἱλ εύς. 2. Idem ibid. pag. 1018. 'Oτι δὲ to Urλε se δίχα του ἐν ἀρχὴ ῆ προφέρουσί τινες, ηδη δεδήλωται ' φασὶ
δὲ σι παλαιοὶ οτι Στησίχορος καὶ 'Hσίοδος την τοιαύτηνοχασι προφοράν.Τertium est inter Hesiodi fragmenta Gaissordianas
XXIV. 1. Athen. X. pag. 456, F. Ἀνακομίζοντος αὐτοla Simonidi ejusque choro) το ιδωρ ἄνου, ον ἐκάλουν Ἐπειόν, διά τὰ μυθολὸγεΜθαι, τούτο δρῶν ἐκεῖνον, καὶ - ἀναγεγράφθαι ἐν τω του 'Anόλλωνος ἱερή τον Tρωῖ- κον μυθον, ἐν ω ὁ Ἐπειός υδροφορεI τοῖς Ἀτρεέδαις, ωρ κάὶ Στησίχορός φησιν'
XXI. δὲ Vel ex Apollod. III, 10, 7. s. 4. es. Reyn. v. ApoIlodori l. e. et Schol. Apollon. Rhod. I, 101.
93쪽
Dio Chrysost. orati. pag. 162, A. Morin. Ουτω δὲ ἐνη sacerdos Aegyptius , γελοίως διακεισθε υμεῖς, ἄστεποιητέ ν ετερον , ' ρρω πεισθέντα καὶ ταυτα παντα ποιησαντα περὶ Ἐλένης, Στησίχορον ως οἶμαι, τυφλωθῆναί φατε υno τῆe 'Eλενης ως φευσάμενον, aυθις δὲ
αναβλεφαι τἀναντία ποιησαντα ' καὶ ταυτα λέγοντες ουδὲν έττον ἀληθη φασιν εἶναι την 'Ομήρου ποίησιν. Quae sequuntur invenies se. XLV, 4. Iaudala, in initio PaIinodiae Dagmentorum: ejusdeInqus carminis ad carucem ea loca subjunximus, quibus utriusque Odae mentio erat sacta.
XX. Schol. Venet. ad Hom. Il. Π, 339. Tων έξ 'Eχλάδoeαρίστων ἐπὶ μνηστείαν Ἐχένης παρόντων δια τογένος καὶ τὰ καλλορ, Tυνδάρεως ο πατηρ αυτης, ως τινές φασι, φυλασσόμενος μή ποτε ἐμα αυτῶν προκρίνας τους ἄλλους ἐχθρους ποιήσηται, κοινὸν αυτῶν ελαβεν ρκον, η μην τῶ ληφομένω την παῖδα ἀδικουμένω περὶ αυτην σφόδρα πάντας λαμυνειν. Aιόπερ πινελάω αυτην ἐκδίδωσι ' καὶ μετ ου nολὼ ἄρπασθείσης αυτῆς υπὸ Ἀλεξάνδρου εκοινώνησαν τῆ στρατεία διὰ τοὐς γενομένους ορκους. 'ἱστορεὶ Στησίχορος. Ad Helenam retuΙit Blomnet d. , post Hemium ad Apollod. III, 10, 8 et 9: sed aperte ipsis carminis illius
fragmentis Viri Docti refelluntur: nam docsbatur ibi, vi ginem patriam prorsus non reliquisse.
γουσιν ἐν γαστρι, τεκουσαν δὲ εν 'Aργει καὶ τῆς φλειθυίας ἱδρυσαμένην τὰ ιερόν, την μὲν παὶ , ῆν ἔτεκε
94쪽
dnam captam esse tempore, quo Hadem Theseus cum Pirithoo petiverit φ). XXII. Tretet. in Lycophr. pag. 74, A. Poti. Λελφινόσημον ' Σορσίχορός φησιν δυσσέα ἐπι τῆς ασπίδος νέρειν δελφὶνος τύπον, καὶ Eυφορίων ὁμοίως τοίτο συμφθέγγεται. XXIII. 1. Eustath. ad Hom. pag. 277. To δὲ 'Ora εὐρφιλωτέον κατὰ την ἄρχουσαν ως εν μέρος λόγου κατὰ
εον Ομηρον. Ἐσίοδος δέ, φασί, καὶ Στησιχορος διώρουτὼ προάγει' οὐ γάρ μόνον τρισυλλάβως Ῥιλευς, ἀλλἀ καὶ διουλλάβως Ἱλευς. 2. Idem ibid. pag. 1018. Oτι δὲ τυ Ῥῖλε se δίχα του ἐν ἀρχῆ ο προφέρουσί τινες, ηδη δεδήλωται ' φασὶ δὲ οἱ παλαιοὶ ἔτι Στησίχορος καὶ 'Ησίοδος την τοι τηνοιδασι προφοράν.Τertium est inter Hesiodi fragmenta Galas dianao collectionis.
XXIV. 1. Athen. X. pag. 456, F. Ἀνακομίζοφος αυzola Simonidi Husque choro) τὀ ὐδωρ ἄνου, ον εκάλουν Ἐπειόν, διά τὰ μυθολὸγεIσθαι, τούτο δρῶν ἐκεῖνον, καὶ - ἀναγεγράφθαι ἐν τω τού 'Anόλλωνος ἱερφ τον Tρωικὸν μύθον, ἐν ω ὁ Ἐπειός ὐδροφορεῖ τοὐ Ἀτρείδαις, ωρ κάὶ Στησίχορός φησιν'
XXI. δὲ vel ex Apollod. III, 10, 7. g. 4. eL Πeyn. v. Apollodori l. e. et Schol. Apollon. Rhod. I, 101.
95쪽
2. Eustath. ad Hom. pag. 1323. Athenaeum eviscripsit. . ) Logebatur αεὶ Attica forma apud. Athen. Et Eust thiuin: poetarum forma a nobis adhibita graviorem simia trimetrorum illorum sinem servabat μ). Blomseldius h Tametrum revocavit:
Λιος κούροις Eustassiius, probante Schweighas sero ad Athen. I. c. et Atridah autem nusquam sic appetilantur. De Helena potius intellige dictum, sive do PauIado, adjutrice illa in ligneo equo exstruendo. .....
XXV. Sohol. Venet. ad Hom. IL QUI, 92. Λιονυσος' φαιστον γενόμενον ἐν ξω μιs των Κυκλάδων ξε- νἱσαρ ἔλαβε παρ' avτοὐ δῶρον χρυσεον ἄμφορέα ' δι δὲ ἔστερον υπὸ Λυκουργου καὶ καταφυγων εἰς θαλαοσαν, φιλοφρόνως αυτὸν υποδεξαμένης Θέτιδος, ἔδωκεν αὐτῆ τὀν 'Hφαιστότευκτον αμφορέα ' η 'ὲ τω παιδὶ ἐχαρίσατο οπως μετὰ θάνατον ἐν αὐτω αυτού οτεθη τὰ osτά. 'Iστορεῖ Στησίχορος. Post enarratam Achillis mortem Et exsequias probabili ratione haec collocabis. Iv. Ct. D. XLVI, XXXIX, XLIIIi, XLvIII.
admittendo hoc versu disputatum eat ad D. VII. not. 3.
96쪽
1. Eustath. ad Elam. pag. 1698. De equo lignsor φασι δὲ τους εις αυτον καταβαντας, τινὲς μέν, ων καὶ Στησίχορος, ἔκατον εIναι. 2. Athen. XIII. pag. 610, C. 'Eαν μέν τίς σου nύ- τίνες ροαν οἱ εἰς τον δουρειον ' λπον ἐγκατακλεισθέντες, ἐνος καὶ δευτέρου εσως ἐρεῖς ἄνομα ' και
τος γαρ παριστόλλους τινὰς κατέλεξεν. Sie libri: Sehweio. λύριον edidit praeter necessia
h) ἐκ των μελων intelligo et fortasso ἐκ τῆς Ieg
' τινας a me additum vulgo deest. Σακάτου Msc., Ἀκάτου edd. praeter SchweIDhaeuserum, qui Σακάδου reposuit in textu, Σακάδα του conjecit. Nostram nominis scripturam multi probant R). Aovo ille fere Stesichorum aequabat, aris lyriacus fortasse erat s Ἀλι οπερο ἱδ oe conjunc- edebatur nnte Schwei haeuserum, a quo reVocata et defensa est codicis lectio υλίου πέρσιδος. Hii πέρσεως reponere malunt ' . XXVI. CL Paus. II, 22, s. Pollue. Onomast. IV, 79. Plui. de Mus. Pag. 1134, A.
sὶ De aevo v. Boechh. ad D. Pind. ine. M. et I. M. Schulia Apparati ad annal. eriticos remm Graecarum speeimen nu- per edit. in pag. 1. t vicit tibiis Saeadas tertium Pythiade Π. Ol. 50ῆ . Injuria v. D. l. c. pag. 2. not. 5. dubitalionem in vel de πιλυ πέρσωδι illi consectar lyriea enim et haec fuisse potest, ut Stesichori. Genitivum πέρσεως suadent Aristot. Poeti cap. XvIII. HIII. extr. Scaliger ad Euseb. Chron. pag. 72. Salmas. exerce. Plin . pag. 600. ad Solin. pag. 853 sq. Sylburg. et Kulin. ad Paus. X, 25. Maussama ad Harpocrat. 1. M. π Diuitigod by Coosl
97쪽
Sehol. Eurip. Orest. 1287. εἰς το Ἐχένηρ, αλλος βλέφαντες Ουκ ἐχρήσαντο τοῖς ξίφεσιν ' oiόν τι καὶ Στησίχορος ουπογράφει περὶ των καταλευειν αυτην μελλόντων ' φηυ γάρ, αμα τω την ἄφιν αυτῆς ἐδεὶν αυτής, ἀφεἶναι τους λέθου et ἐπὶ την γῆν.
Helenam Bloinseldius haec retulit: sed ad vitu-porium virginis, itaque ad Trojae excidium, quo illud eo tinebatur, aperte pertinuit nota. Serino. de Graecis essa videtur post Trojam captam poenas ex ista sumturis. Quod legebatur ἄμα τὰ post Blomneldium emendavimus. m.
Pausan. X, 27. Εἰς δὲ Ἀκάβην Στησδορορ ἐν Ἀλέου πέρσιδι ἐποίησεν, ἐς Λυκίαν υπό -όλλωνος
τὴν κομισθῆναι. Quippo rem habuerat deus illa cum Hecuba e poetae helionor Vide D. Seque . . .
εον ' τορα υιόν σου 'Anόλλωνος εἶναι. Do Ibyco idem testatur Schol. ad Hom. II. HI, 314. E eousini mytho Troilus quoque tradebatur Apollinis esse filius: vide Apollod. III, 12, b. f. 12 ela. ad Lycophr. 307. Conserendus ad rem praeterea Pausanias X, 27. modo
laudatus. O .iών cs. D. XXX. et XXXIII J: Blom s. in Demni. eoll. ΜaNihiae gramm. gr. T. I. 'pag. 158. et . ali. Schneidit et Passoπ.in texieis: defendit πέρσιδος etiam Ueyn. in Excurs. ad Virg.
Aen. II. pag. 280., ex Harpocratione cummaxime et Pausania intra laudandis. . . . Diuiliam by Cooste
98쪽
Inter Priami filias non alio Ioco, quantum Videmus, illa appellabatur.
Pausan. X, 26, 2. dextram partem Lesines Delphiacae describens) -δουσα δὲ κατέχουσα Dis χεροῖν ἀμφοτέραις τον υποστάτην λουτηρίου ἐπὶ τού ἐδάφου --θη αι' ἐν δὲ ταῖς Πριαμου θυγατράσιν ἀριθμησαιτ αν τις καὶ ταύτην κατὰ τού Ἱμεραίου την ω ν. Rocensetur inter Priamidas illa apud Apollodoriam
Dio Chrysost. De regno orat. II. pag. 25, B. Moress
2. Photius s. h. v. exscripsit Harpocrationem.
. 3: Sui 3 s. h. V. Λημοσθένης ἀντὶ τού μεχων, ητοι ἀποκτείναρ' καὶ Στησίχορος δὲ, και Σοφοκλῆς καλειποι ουτως ἐχρήσαντο τω ον- τι. Νόστοι. Latini hucusque hic titulus, ter apud veteres 8cript res Iaudatus.
99쪽
muscin. I , 26, 1. Ds Stesichoroe UZσαυτωρ καδυεριστομάρον ἐποίησεν ἐν Νόστοι e θυροτερα μὲν Πριάμου, Κριτολάου δὲ γυναῖκα εἶναι του 'Lκετάονος.
Quas prvscedunt legantur D. XXX. Pro vulgata Iections μνος Facius e cod. Mosc. genuinam dedit ἐννός.
τοις, Hermio praestinis in Exeura. I. ad Virgil, H. pag. 280. XXXV. Epiri. Phalarid. IX. ad Stesichorum) pag. 49. Lenn. καὶ - μὲν των χαιῶν mssoue πυνθάνομαι --γγράφειν, καί τισι τῶν ἡρωων ἐκε ων αβουλων ἐπιτιμῶν ἱκανως' οπως δὲ αυτος ἀπονοστρηνς απαθης ἐξ lania e εἰς Ἱμέραν, οὐδὲν φροντίζεις. 'Aλλ' - ἴσθι ἔτι μένουσι sa και αἱ Καφηρίδες πέτρα ι, καὶ Πλαγκταί, καὶ Xάρυβδις, καὶ ο Ναυπλιος στόλοe LI. αλori' καὶ Ουκ ἄν ἐκφυγοις ολως τὰς ἐμαρχεῖρας, Ουδ' αν δ εων σέ τις καθ' υμάς τοῖς ποιηροας ἀιστωσy. Errat Lennepius ad h. I. ratus, 'do Stesichori Nόστο ις veteres Prorsus silere; deinde praeter necessit tem haeret in verbis explicandis. Aequum est de hisco quaedam addere, quum mira esset illa carminis mentio, nisi ipsas quoque indicatas sabulas poeta in eo tetigisset. De Planetis et Charybdi res notas vel ex Homero ); quae dein leguntin: ὁ Ναυπλιος στόλος frustra tueri conatus est Lennepius: ad celebre enim istud naufragium ea respiciunt, quod Troja redeuntes Graeci, Nauplii dolo decepti, ad Capharea saxa laceriint: Mao electionem firmat vocis apud Veteres usus ). Τum Ναυπλιος vox adjectivi sensu adhibita, et unius rei mentio XXXV. Odyss. XII, 61 sqq. CL Sophoel. ap. Ariatii T. I. pag. 259. Iebb. Eurip. Hel. 1142. Quint. 8myrn. XIv. 622. Senec. Μed. 658.
100쪽
duplex et alienis verbis disjuncta iritu a virum solliritarunt: ut postrema Verba ὀ Ναυπλιος ad inis
pretationem demum allata esse putaret, aqua librariis postea ipsi epistolas inserta. At vero adjectivum illud saepius apud Graecos legitur 3 ; tantumque abest ut corruptus sit locus, ut rectius tibi persuadeas ipsum postia eum ordinem ipsaqus postas verba ab epistolae scriptore
ηδ' o σοι εἰσαφίκοντο φιλην παρἀ πατρίδα γαῖαν.
mus. BIomseldius post Hemium haec , verba ds Tmias exoldio intellexit; ille enim sad Apollod. T. H. pag. 360.ed. ait.): -Stesichoro quoque Nὀστον tribuere videturis eues Post m. 750r potuit hoc fierit in Hus Ἀλιου
Περσει r Potest quoquis temere Rut Per. Errorem in
i Ds lyrico illo Xantho conserendus est praeter , ipsum Athenaeum I. c. Aelianus V . hist. IV, 26.r- ὁ ποιητης των μελων' ἐγενετο δὲ Ουτος πρεσβύτερος Στησιχόρου που Ἱμερα&υ. Fortassa ejus mentionem sece- .rat Stesichorus' in carmine, e lyricorum morer es.' nos ad