장음표시 사용
81쪽
VIII. Pausan. VIII, 3, 1. Παλλοντίου μὲν δη καὶ Στησίχορος ὁ Ἱμεραῖος ἐν Γηρυονιδι λοιησατο μνήμην. Legebatur Γηρυόνη αἰ, vivum ex itacismo haud
dubio ortum δ). Post Ursinum at Suchlartium emendavit Facius ad h. I. - Passantii Arcadias oppidi apud Paus iam saepiu& sit mentio, tum in ipsius Stesichori vita apud Suidum occurrit. - Ad Pholi Arcadis convivium illam quam Pausanias testatur mentionem pertinuisse, Musilero facile credes. ire.
Schol. Apollon. Rhod. I, 212. Στησίχορορ δὲ ἐν τ i
Γηρυονι δι' καὶ νῆσον τινα ἐν τω Ἀτλαντικῶ πελάγει Σαρπηδονίαν καλεῖσθ'αέ φησι.' Sie schol. Paris. et Ursin. Γηριον ἰδι enotavit Ru ken. r Γυριονιδι apud simoI. ed. typothetas via
Deest καλεIσθαι in schol. ed. Ad insulam illam appulisse Herculem verisimile est, Solis ubi cyatho per oceanum iter faceret: quod quidem qua via sit sacrum non satis nobis eonstat: videtur Vero scholiasta, Erythia quum ultra Heracleas columnas sita esset R), illo nomine e more sui temporis Homericum Oceanum φ) appellasse. Sarpedonia tum occidentali Lia byaΘ oras erat opposita R).
VIII. Unde et illud se. VII. not. s. notatumr plura eiusmodi exempla dabit Canieri syntagma erit. cap. I. pag., 19. De seriptura vocis egimus ad titulum hal. cam. not. l .
illud factum, Hesione liberata. ad Aenum Thraciae urbem appulisse et a Pollye esse exceptum; pergitque lum verbia et
82쪽
1. Athen. XI. pag. 781, D. Toν δὲ, Ηλιον o Στησδο- ρος ποτηρίω διαπtiis φησι τον οἰκεανον' φ καὶ τονἈρακλέα περαιωθῆναι, ἐπὶ ταρ Γηρυόνου βόας ὁρμῶντα. Ex eo '2. Eustath. ad Hom. pag. 1632. 'Ο δὲ μυθος κατατην του δειπνοσοφιστού ἔκθεσιν ο παρὰ τρ Στησιχόρφποτηρ- τον iaιον διαπλέειν λέγει τον ώκεανόν ' φ καὶ τον Ἐρακλέα διαπεραιωθηναι, ἐπὶ τας Γηρυόνου βουορμῶντα - . Quibus praemissis liquet quo referendum sit egregium fragmentum quod legitur 3. Athen. XI. pag. 469, E. Oτι δὲ καὶ ὁ ' ιορ μὶ ποτηρωυ διεκομίζετο ἐπὶ την δύσιν, Στησίχορος μὲν ου- ως φησέν Ἀλι se δ' 'Υπεριο νέδας δεπας ἐσκατέβαινε χρυσεον, ο φρα δι' ώκεανο Io περασας. ἀφέκη θ' ἱεράς ποτὶ βένθεα νυκτὰς ἐρεμνάδε ποτὶ ματέρα, κουρ ιδέαν τ 'αλοχον,5 παἶδάς τε φιλους' ο δ' ἐς ἄλσος ἔβα , δαφναισι κατασκιον ποσσὶ πάις Λιόρ.
Priorum editorum metra ut parum probabilia Ilasat negligere..Iον, Ma ον δὲ Πόλτυος, υρι πῆν ὀντα, τοξεύσας πιτμεν-.Bupes certe Thraciae Sarpedonia, cujus scholiasta Apollonii nostro loco meminit, ex illa narratione haud dubie nomen duxiti - Lyeius denique ille Sarpedon ab Achille truei datus Creta erat oriundus, ut hanc adeo insulam credas significari. X Idem alio Ioeo ad Dionys. Perleg. 56l. pag. 92. ed. Steph. Paris. 1547. omisso Stesichoro eadem de Euphorione AI . xandroque Ephesio tradit. 5
83쪽
Vs. l. Pentameter dactylicus cum basi trochaica. Ea Neaeus certe et Sappho usi sunt, apud nostrum licet alibi non occurrat. Possis quidem priores duas syllabas ad antecedentem ordinem referre: non enim est quod valdo ossendant vocum fracturae in continuis hujusmodi numeris'; possis etiam cum editoribus post Schweighae erum omnibus 'λλιορ reponere: sed libris repugnantibus cautissima in tam incertis rebus agendum: nec adeo numis probabilis est hexametri inter lyrica ea Ina usus ).M. 2. Ed. Basil. et Casaub. δ' Mκεαν olo. H. x Dactylicus ordo cum basi Pyrrhichii introducit sequentes anapaestos φ . Vulgatam lectionem α φ ἱκη θ' im- merito in ἀφίκοιθ' mutatam esse a Blomsieldio, monuit Melissioratus in notis ad Anthol. Uric. quae Lips. nuper in Iucem prodiit p. 105. Suchsortio metri causa addere placuit κλισίας ἱεράς. im. 4. et 5. Dimetri duo anapaestici, cujus rhythmi usus quodammodo confirmatur Seimii testimonio. Suci fori. Iterum inseruit αλλ' ὁ δ' ἐς ἄλσος κ. v. a. BI-seid. παιδας edidit, qualis forma apud nostrum certe admittenda non erat ' .
CL D. vII, et quae sub nol. 4. mox leges. Ct. D. VII. Dol. 3. Licet fortasse fractis verbis versus 2--4 ita metiri r
Zυυ---υυ--- l. m. 2 et 4. Pentametri catalectici in syllabam i es. Diss. de metαφ. 3. Hexam. catal. in syllabam, Stesichori inventum, Diomedetester M. Diff. de melr. m. b. Dactylicus erit tum tetrameter in syll. catalecticus, cum longa anac si, qualem Aliam insequenti versui videmus praefixam esse. Simplicitate certe altera hae. ratio superat priorem. ε) Neque enim metrum id exigebat, neque adeo epicorum Vet ' Di iii b 'osi
84쪽
M. 6. Logaosdies duo dactylici simplices duplicIter
trochaici catalectici, praefixa anacritate clausulam lacit Ve sus, apud alios quoque obvius q). Legebatur παιe Λιος anto Blomnoldium: orat sic Iogaoedico subjuncta 'tripo dia trochaica catalecticar conjiciebat ille Λιος παις, qua verborum transpositione, licet probata Mest hornio, non indigemus. Florillo tria postrema verba e glossemat adjecta censebat, ideoque resecRnda. Utrum ab ipso Sols cyathum Hercules acceperit E cundum SteSichorum, quemadanodum Pherecydes docuit '), an ab Oceano, e Pisandri ratione '), incertum est. Nec
magis litem componers audeo quam In Vossium δ') movit Muellerus R) verbis subobscuris do quotidiano Solis
itinerer nec multum interest. Veritati fortasss proximum, gyro terras cingentem intelligere oceanum; nocte Sol septentrionalem ejus partem cymba tramisit, quam alius interdiu nauta, sive Nereus suit sivs Ipse Oceanus, ad O
rum usu ea diphthongi diaeresis unquam praeter primum ain
gularis numeri casum admissar eonfer grammaticos.
Clausulae est apud Aristo anem quoque, Nub. 1170. Pindarus saepissime eum admisit: v. Bo Lb. de meir. Pind. II, 6.
Pag. 134. Observat l. in Athen. pag. 33. Apud Albρn. XI. pag. 470, C. et contendit id Μ uellerus, Dor. Tom. II. Pag. 468. TOm. I. Pag. 425 sq. , quamquam idem sibi contradicit alio loco, Tom. I. pag. 424.s Ap. Athen. XI. pag. 469, D. t alterum hoc sere probabilius .esse videtur, P Pter ordinem quo deipuosophista fragmenta illo loco exhibuit. Episti. mytholom. Tom. II. pag. 156sqq. , quo Ioeo simul vernaculam hanc quatuor versuum addidit interpretationem: Bolios ierat, BNerions Solin, Tonici in dere goldenen Baehor hina Daniit, des okoianos Flue dureli Pond. Est kiamo ati den Gessere der halligon danHen Mehe
85쪽
casus regionem quotidis reduxit et a quo Hercules, iter In Erythiam facturus, iat sibi illam traderet nescio quo modo impetravit.. Κέρβερος. XI. . Polluo. Onoman. 32. seet. 152. Ἀρυβάλλου eri ἔαὶ τοὐ συσπάστου βαλαντίου ἐν Ἀντιφάνους -- του ἐρῶντι καὶ ἐν τω Στησιχόρου Κερβέρω.2. Suidas s. v. -υβαλλος' ου μόνον παρὰ Στη-- 'ρφ καὶ ΡοDJ αλλοις Λωριευσιν, ἀλλα καὶ ἐν 'μπευ-
σιν Ἀριστοφάνους. Eadem exhibet 3. Lem Seguler. s. h. V. pag. Beiser. Anecd. Graec. Desiderabatur hucusque carminis titulus, quum Pollucis Iocus editores sugisset. - Vulgatam Suidae et Lex. Seguior. Iectionem ἄρηαλλος emendavimus ex Suia das mss., Polluce I. c., Aristophanis Eqq. 999. et Athen. XL pag. 783, F., quo loco haec Ieguntur: -υDuqe' ποτήριον κάτωθεν ευρύτερον, ανω δὲ συνηγμένον, εἰς τα σύσπαστα βαλάντια. Ejusmodi Iagenam in itinera sortasse Hercules, ut poculorum amator, adhibuit. K ο κ ν ο ς. .
Sehol. Pind. Ol. X, 19. Ἀτράπη δὲ καὶ ιπεχωρησεν ἐν τῆ πρὸς τον Κύκνον μάχη ὁ μέγιστος Ἐρακλῆς,
παρορμήσαντος υρεος τον Κύκνον. Ἐμαχέσατο δὲ Ἐρακλῆς, οτι κακόξ νος se Κύκνος, καὶ ἐν παρόδω τῆς Θετταλίαen οἰκων ἀπεκαρατόμει τους παριόντας, ναμ ιν υρει β) βουλόμενος ἐκ των κεφαλων οἰκοδομῆσαι, καὶ αυτω παριόντι ἐπιβουλευσαι ῆθέλησε. Συστασης οἶν αυzola μάχης ἔφυγε δείσας ἘραHῆe, 47υμμώδε- μένου μεος τῶ παιδὶ Κύκνω ' ΩΓ οστερον μακλῆς καὶ τούτον ἀπέκτεινε. Στησίχορος ἐν ἐπιγραφομἐm Kυ
86쪽
μγ Fuit pugnas locus, Muellero teste, circa Mauri
ostium, in Pagasaeo Binu. h) Sie Hemius ot Boec ius Ioco vulgatae lectionis Unόλλωνι ediderunt Schol. Rec.: quos Viros injuria improbat Muellerus I. c. Stesichori Cycnus iste Hesiodeus fuit Martis et Pelopiae filius , infestissimo erga Apollinem animo μ). Τantum vero abfuit Stesichorus ab insigniter commutanda Hesiodi sabula, ut testem potius rerum illo carinino traditariam eundem nuncupaverit '), neque in reliquis Herculis rebus in linive Sum, quantum Videmus, a vulgata fama recesserit.. XLI. . Schol. Hesiodo Sciat Hero. εα mar. od calc. huj.es . in ed. Aldin. Στησίχορος δέ φησιν Ἐσιολυ e ναι το ποίημα. In Cycno id dictum suisso vix dubites ). Vetustiores poetae ita alios laudare solebant ).
XII. Dor. Tom. I. Pag. 205. δὴ verbis i Ea mag der steteren DIchiung des Stesichorus g statiel Werden, den Mythos so in veraridern , daia Κyhnosdem Apollon eineti Tempei voti Leichenachadein bant, undes ist nichi risithis mit Heyne a. a. o. laeta sur-'- Eu schreiben. Ap. Apollod. II, 7, 7.r non ille Μartis ex Pyrene, ap. APMIod. II, 5, 11. Cf. Ηρyn. ad II. G. Male ad alteriam hunc Stesichoriam nostram tabulam retulit Nil sch. in Lex. mytho- Μ. h. V. se Inclytas hecatombas quicunque Delphos portabat, eum vi spoliabat insidiatus. ' Hesiod. Scut. Herc. in fine. CL nos ad D. seq. ιXIII. Coniecit iam Μuelleras, Dor. Tom. II. pag. 480. CL Stesichorum de Xantho lyrico Athen. XII. pag. 513, A. laiid. ad se. XXXuII. , Simonidem de Homero et Stesichoro laud. D. III. , ap. Athen. IV. pag. in L. Disitirco by Corale
87쪽
ουτῆς μ έρα ποιεI. Hererilis rebus sabulam subjunximus, quum monstrum illud ab eo interfectum esso traditum sit δ). Male Ha Iesius φὶ ad carmen de Troiae excidio Scyllam retulit: multo aequius ad Νόστους crederes eam pertinuisSB.
ΤΗpodia est trochaica cum anaerusi, sinis fortasse Ion oris Versus: alter Versus Adonius. - Vertit tituliun Schweio haeuserus, in Suum venatoribus: quippo a συοθήρας vocem declinat, apud Philostratum quoque tinagg. II, 17. ea notions occurrente. Sic autem puta illo carmine heroas Aetolii apri venatores celebratos fuisse. Ut autem ἐν Συοθήρα liceat reponere, canebatur suis Erymanthii, non Caledonii, venatio; reserendumque carmen ad Her esea erat praecedentia. ' ,
Ad res Heraclea fragmenta etiam pertinent LXII ad LXX usque. XIV. Ap. Sehol. ad Aom. OdyM. XlI, M.
88쪽
E υ ρ οἱ νε ε ι. α 'θ. Res Cadmeas ab Europa incipere satis notum: quosactum est ut illas hoc carmine tractaret. curas suas iisdem plures navarunt
XII. Schol. Eurip. Phoen. 674. Ἀνθεν ἐξαπιῆκε γα '. o μὲis Στησίχορος ἐν Ευρωπεία την Ἀθηνῶν ἐσπαρ- κεναι τους ὀδόντας φησίν. Vulgatam hujus rei narrationem. exhibuit Apollodoxus, III, 4, 1. f. 4. H. Pausan. IX, 2, 3. Tore δὲ ἐκ νεγαριῶν ἰουσι πηγητέ ἐστιν ἐν δεξια, καὶ ὐλθον προελθοὐσι πέτρα ' καλουσι , δὲ την μὲν Ακταίωνος, ' καὶ ἐπὶ ταυτx καθευδειν φασὶ zy πετρα τον Ακταίωνα, ὀπότε κάμοι θηρευων' ἐς δὲ την Πηρον ενιδεῖν λέγουσιν αυτὸν λουομενης Ἀρτέμι
δος ἐν τῆ πηγῆ. Στησίχορος δὲ O 'Iμεραῖος εγραφεν
ἐλαφου περιβαλεῖν δερμα Ἀκταίωνι την θεόν, παρα- Gκευα υσαν οἱ τον ἐκ τῶν κυνῶν θάνατον, ista δη μη
i γ Litem movit parum fructuosam Blomfield. ad lagm. sequens: si in litulo aliquid mendi subesse' ' pntans: sed praeceps inge
. nilim ad imitandos Porsonis obeliscos Britannum impulit. Maximam, quantum videmus, partem poeta noster nuda Per sonarum nomina carminibus inscripsit. Iam vero nonne Eυρωπεια poetis idem valet atque Lυρ ηy Conserenda enim
Homeri Π ελόπεια, ipsius Stesichori v. D. LXXVIIL καλλιοπεια. Adde Huel inerum De cyclo epico poetisque cyclicis Monaster. 1825. pag. 58.r is Carmen nostrum aeque recte Συρώπια flege L υρωπίαJ quam Συρώπεια inseribituri quod ricum Scaligero contra Salmasium dico cf. Heyn. Obss. ad se Apollod. pag. 211. . lfὶ Sic Eumelus Εὐρωπίψ Schol. Hom. II. VI, 130. , poeta cyclicusanonymus υ τα ἔπη τὰ εις Εὐρώπην ποιήσας Paus. IX, 5, 4. , Nicandor Colophonius ἐν τρ&φ Eυ ρ ω πιας Athen. FII. pag. 296, F. , πέμ-ω της Εὐρωπιιιες sic Steph. Byz.
89쪽
Ad res cad eas haec pertiners liquet. De vulgari Inmo non Mi quod testes indicemus δ)r Stesichorum Musilaus Iogographus exscripsit ').
. τινας λεγομένους ἀναστῆναι tira αυτού ' Καπανέα καὶ κουργον η, ως Στησέχορος φησιν ἐν Ἐριφυλη ' Vn--
χρυσω δελεασθεὶς αναστῆσαι Ἱππόλυτον τεθνηκοτα ' οἱ δὲ . Tυνδάρεων' ετεροι, Καπανέα' οἱ δὲ, Γλαὐκον ' οἱ δὲ υρφικοι 'Tμέναιον' Στησίχορος δὲ ἐπὶ Καπανεr καὶ Λυκοsργον q).4. Schol. aurip. Alcest. 2. -οHοδωρος δέ φησι, κεραυνωθηναι τον Ἀσκληπιον ἐαὶ τω τον ' noλυτον ἀναστησαι ' Ἀμελησαγορας δέ, οτι Γλαύκον ' Πανυασιλοτι Tυνδαρεων '-οτι Καπανέα 'J οἱ δὲ Uρφικοι οτι 'υεναχν ' Στησίχορος δέ, ἐπὶ ΚαπανεI καὶ Λυκούργον s. I Recepimus certissimam Hemii emendationem in; in libris editum est: ἀναστ. υπ αυτού Καπανέα καὶ Λυκούργον. ως δὲ Στησίχορος φησιν, 'Eριφύλην' 'Innoχυ- ι
XVII. Collegerunt enim Heynius md Apollod. III, 4, 4. g. 2. et Gierig. ad Ovid. Metam. III, 131.
- . Apollodorus enim l. e. de Aetaeone: ' καὶ τουτον ἐτελεύτησετον τρόπον, Ac μὲν ουν Ἀκουσίλαος - μηνίσαντος του Λινός οτι ἐμνηοτ.ὐσoreo a nην' ώς δὲ οι πλείους οτε κ. v. a. Unde,
intelligas simul, Apollodorum e logographis. ut iam Με eIIe- . res Dor. Tom. II. Pag. 464 sq. monuit, lubentius quam ex ' ipsis poetis sua conscripsisse. XVIII. CL sequentia Pindari et Euripidis scholia.
90쪽
ori κ. v. 1. Aegius et Galeus corruptius etiam: ἀνα-. - αυτου ' Καπανέα καὶ Λυκουργον, ὼς Στησέχορος λέ- νει' Ἐριφύλην καὶ Ἀπόλυτον, ὼς κ. τ. λ. Quod editum erat ἐπὶ Καπαν εἶ καὶ Λυκουρrs correximus: respicit scholiasta ad Capaneum antea Iaudatum.
Supplevimus uncis inclusa ex Pindari scholiasta. Emendavimus vatum vocis Λυκου ργφ, librarii, ut videtur, culpa ortum ex Pindari scholiasta. De primario carminis mytho Hemius ad Apollod rum I. c. is Suspicor ad bellum Epigonorum haec spectasse, et rovixisse in eo Capaneum cum Lycurgo. Vix autem, vel propter ipsius tituli nomen, concederem VII ducum pugnas carmen illud non comprehendisse. Capaneus belli particeps satis notus ): sed Lycurgus laudatus quis fuerit quaeras. Pronactis silium fuisse, Eriphylas Adr stiqua fratris δ), recte nobis colligers videtur Hemius I. c. et Pausanias eum vidit inter VII adversus Thebas in throno
Qua nos ducti ratione huic carmini et Palinodiae s. hymno in Helenam decantato rerum Troicarum fragmenta maxima ex paris adscripserimus, quoquo modo ipsa di- st'hutio sit sacta, supra exposui, Diss. seci. VII. Quod autem rerum Iliacarum scriptorihus Noster annumeratur ab auctorε Tabb. Iliacc. pag. 342. ed. Fabretii , id ad
Trojas excidium tantum non unico spectat. ρὶ V. Reyn. l. c. et ad III, 6, 3. γ CL Apollod. I, 9, 13. III, 18. 7. Ἀδραστος δὲ καὶ ω' φιαραον καὶ Αοκουργον