장음표시 사용
311쪽
: B. ERAS. RO T. DE RAdacis lingua contaminenti Ossod si toties sint tibi literis purgandus, quoties illi filio infimidabunt,mego scribendo, tu legendo destigaberis. Quid ego istis maledicentifimis nebulonibus, qui nomstrae beneuolentiae inuident, acsemper siliqua comminis sicuntur, quo eam uel extinguat,vel dimnuant,imprecer, nisi ut penitus obmutescant Quod mandam tua ita ut tu iusserarim ego receperi, nonas peregi, facultas mihi hactenus defit,non volutas.
Literis consequi nequeam, quam uehementer meis neis
socrums, uel potius Fam indigner, quorum culpa nondimnes meo flindio,nes tum uotis,licuit sanincere. Et ipse mallem,oe tu promeritus es, ut osticio potius, quam purgatione apud te uterer,nisi utris nostrum ristuna mea invideret.
In hoc tibi Iouem lapidem iurare non dubite me inesciente Uti sisti omnia. Tibi quidem a publica refragatur, urem ego vel secramento contendebam, abs te rem tam illepidam proos Eam non est Sancte tibi deiero,uel iuranti credet crudelitas enim error est magis, quam culpa,et quisdem in optimi cuiqvi mentem: hacilime irrepit. responsio. Politi nus lib. q. epist.Etsi literarim tua. Lib.xij. epet. lateras accepi tuas. Eodem, epistola:
Tantum mihi dolorem cruciatum. attulerunt errata aetatis meae, ut non seclam eximus a fictis ed aures quosa com
312쪽
Et si iusti et idonea usus es excusatione inferni lanis literarim tuarum,tamen id ne saepiud actu rogo.Qnare quum in primis tuas desiderem literas, noli committere ut excusatione potius expleas QPium scribendi, quam Uiduitate Iiterarum. Ad purgationem respon. mea. AN tea tibi nonnihil irascebar, nunc sim uehementer iratus, nec iniuria. Haec tua tam diligens purgatio fecit, ut uidearis aut parum nosse meum ingenium,aut certe de amici fimo homine,non amici Fime sentire.
Ostensim me suspicaris, quod de uocula nescio qua,iti meis scriptis fueris cauillatus. Ego ne tam mox sim, ut id ab amico moleste stram, quod si faciat aemu lorum qui piam, non iniuria, sed of cio me affictum putem
Tu uero uel omnia mea scripta, me amico reprehenaedas licebit.
caeteri quos purgas, debent mihi probati esse, si tibi
sunt. Nihil est quod uereareaego enim ne pilo quidem minus te amabo. Hac de re, ut soles,scribe fraterne.
bis excludimu suspitionem uel arrogantiae, uel odi ,vel uitiar,uel cuiuscunq; re quae uidebatur fis iactura. num praepo ero ordine respondemus coueniet illud piroetoost OAgyrum is, quo u g est cicad Atticum. Sed quid ago s pene oblitus eram me epistoli scribere. Quo rapiorspen exciderat, cui uiro scriberem. ut De
313쪽
gro D. ERAS. RO T. DE RADe exprobratione. VT cum amicis expostulamm, ita in cis,et ingratis
exprobramus. Otiare illam mitigari debere, docuiaemud , hanc exaggerandam monemus. Et quoniam omnis exprobratio,ab haemanicite uidetur recedere,coactos nos
id facere dicemus,uel ob nulli tollerandam illius ingratitudium: uel ob insignem stoliditatem hominis:uel quod nos maledictis quotidianis ad id copulerit: vel quod cum imis pudentis imis hominibus impudentius fit agendiu,ra malano do,matris quaerendus cuneus, et id ab optimis uiris aepe fictitatum admonebimus Et reliqua quae ad hancsenistentiam fictus,profiremus: aut certe per dis ii relationem ad exprobrationem ueniemus. Conscientiam ipsiliis subis inde testibimur. Ron ipsam artificiosa narratione ante oculos ponemussin qua perpetuo et nostram in illum braneficenti Cr illivi in nos ingratitudine amplificabimus. Exemplum. N on videm pudebit te tu senex omnium qui lituunt, ingratifime s cupiebam,ira me deus amet,et meorum in te meritorum oblivisci, et tuam ingratitudinein silentio disimulare, si quoquo modo patereris. Sed vincit meam modestiam tua improbitas. Audes hominis moras rum, aetam me et et re et FcI, cpertus,vltro etiam te laectare impudens 'iahquasi id de nobis sis promeritvis Audes me ultro ingratum vocare, quum tu pro si minoscijs, quantum potuisti maleficiorum reposueris s Hic
ego tuam ipsius conscientiam appello,suam inquam illam constientiam,quam tu tot si cleribus pollutam intra te grastare cogeris,eande ingratitudinis tuae, testem,et caris
314쪽
. TIONE CONSCRIB. EPIST.nificem. Dic mihi scelestissime senex, nunquam ne tibi succurrit quamsupplex apud me ambiens, hi uel aliqua ex parte apud me haereres, ut aliquid tibi mearum literaruinimpartiremsPeream, ii naeipsum tui pudet, quoties oris tuis eciem illam arte scelerat ima compositam, cogitavisionis oculis tirtueor. Te horrerem canium, rugosum, latret
tum blanditiarum,lare mas etiam effudisses Me quidem referre pudet.At quorsum attinet narrare memoris Nararet tibi coscientia, quae ceris, quae dixeris, quae promis ris,quae iuraueri . V ltro benignim obtuli, qd' homo aliota qui impudentis imus,ne petere quidem audebat. Scis post ipse quilin fraterno sum te animo complexus, qliantu Iobori uigiliarus tua causa susceperim. Ego meis postes habitis rebus asinium ad loeram duxi. In eo docendo (fidi splacet tantum mens sim triui demens. Dic mihi oesmittam,quos sol videt, ingratisime, quis istos mores, uel unum diem pati possetf quis illud os, uel quantallis meris cede uidere sustinuiseis Iaan nunc animo meo ingens obes oritur nausea, et tibi oboriretur, si faciem clam monis struosiiqimam meis oculis uidere posses. Sedebas puer puta chellus, bos ad patastram exercendus, et me praeceptorerem oculis illis refigis,ac I rims,per hirta, canas superaecilia intuebare,defluente iMerim in utrescent arbam festita. Adde intractibiles: spinig vita, eaput plus quam marmoreum,sensum pupidum. Ego illi, quae ne ipse quidem interdum ferre poteras, sim quam patienister tulerim, deuorarim, decoxerim. Quid a me praeteritu
est, quo tarditatem tuam uincerem S Audes inficiari homo frontis perstitiae Testibuntur laborum meorum apud te
315쪽
b D. ERAS. RO T. DE RAmonumera. Non rubore perfunderis, quoties librum a me inustis sudoribus euigilatm intuens s Non exhorrescis,
non te ipsim refugis,si quando ad te redis,id est,si quado is, liti phrenesi paululum resipiscis s Tu hominem fle de
te meritum non amare,no uenerari potest Tu putida liti lingua insectaris, cuius tu lingua ta officiosam es experis tu sQuid ego hic te tibi ostendam Scis quod uirus,quam foedistem ex illa contamnati limi pectoris tui cloaca eis uomueris. Ollum omnis ingratitudo fh execrabilis, nulla lamen detestibilioriquam in preceptorem. Qui si parum Uieiosus fuissem, tamen tuum erat,ut parentis, ita praecemptoris uitia uel tegere,vel conrode interpretari. Nunc tale
ipse iisse literis,ut nuquam sis parem habiturus, et pro
iniciis ea reponis ingratissime, quae hostis non faceret hos LPhilippus rex Macedonum, duci cuidam, qui posse festonem ei una quo naufragus fuerat humani Fime rectaptus, a rege flagitatim acceperat, frontem ferro candenti hoc elogio insilangli Hostes ingratus. An non tu digniores, cuius fronti causerio titulus hic inuratur, Discipulus ingratim Sanctius est praeceptoris nomen, quam hospitis. Etsi cleratius incesseres1m qu am eripere praediu. Proes mitis satisfetionein i redeam: nlinitaris atrociora, i non redeam. vid insanius Fune tipi praedicor omnium erue ditis taut si taleb seor omnium qui uiuunt indoetii inius. Quid deliriu3shaec an non palam arguunt in ignem animi tui peruersitate,qui sciens, datas operape, i me Facias illi,qui tibi ecit optimes E t audes istis eum fetusoIem intueris Audes in hominu uenire coetvis Avet des intemplis ad aras sacras istis mantes, illos oculos
316쪽
TIONE CONSCRIB. EPIST. 3r ostenderes Audes uti uiperea lingua, quam in homine beneficetite in toties vibiasti, precarisuperos ingratit dinis ustores mim tu superes,aut inferos ullos esse cremdisssed ego exprobrandi finem sciam,qum tu lacesseridi finem Acin nullim. Vale ut mereris. Exprobratoriae sylua. HVius generis exemplum erit illa Ciceronis ad Ostiae uiuis,cuiu initium est:Si per tuas legiones, Cre. Et illa Hieronymi ad Iulianum. Apud Ovidiu item Medeae epistola ad Iasonem. Epit'. ii lib. v. Etsistitueram. Claero. Exprobratio mea. mando aliam pro meis in te officijs abs te gratiam expedibam,indignor non tibi, quies omnium inire gratis ima sed mihi ipsi, qui hominem ingratis, et imae probum deuinxerim. Ego ea quae nes erare quidem unquam es ausus,in te
Ego te nihil promeritum ossic s cumulaui, tu me sic
Desperatis etiam Hippotuerit adhibere medicinam.
IN uectivarum scribenda ex . demons atruo genere partim edudiciali. Nam in hominis vituperio uesari necessie est, in quo noutationibu frequentibus utimur. Praeterea et obiem disivimus,m fortiter regerimu crimina: quod ad iudiciaaere genus pertinet. Ea a rhetoribus didicisse debemus
Nos soluam hic admonendum putauimus, ut in ipso sti imu inuecti
317쪽
; D. ERAS. R O T. DE RAinuectivae exordio,no toleranta stoliditator cuperbiain, importunitatem, maledicentii aduersari, demonstremus. Os praeter ingenium ac morem nos rum, coactos id cere dicemus. Nos illum non imiraturos, ut conj ctis cruminibus agamus, sed a conuit s tempei antes obiecta ranae tum diluamus. Deinde ex hominis dem iptione uerisimile ejiciemus,em uel odio,vel innari maledicendi Iibidine, ea commentum esse. Vnum ex obiecitu, quod quam rectisssime dilui posit, proponemus. Id ubi diligenter re, eris mus, cum recriminatione dicemus,homim3 impudentiam, uanitatem ex eo uno pessilari oportere. Tum ea ipsa,quae nobis conatus est ingerere, tu irem retorquebimus, malit eadem,aut grauiora adiicile os edemut Multa in suaestitione relinquemu3:vel quod tam sint obscoena,ut ab homne uerecundo,nec aduersario lacessenti debeant obhci: uel quod ob imiltitudinem flagitior i,e plurimis pauca duntaxat dicere uoluerimus: ex uno, ut duobm Acinoriae bus reliquam elim litetmncile posse aestimari. Deinde ubi incandueriinta orationeti progressuscommatis,sulibus,diacterijs hominem eludemus. Et non odiosum modo, 'd et ridiculum ostendemim: nec minus contemnendum ob in iis
gnem stultitiam,quam detestandum,ob inauditam imprombitateqt rant inmisi adhi himus. In fite linqua ipsi nos et DE Zimr,ut aliquando resipiscat,
ne cogat mr et nos aliqua do modestiam relinquere. Exin emplum qui quaerit egat mutuas lillas invectiva; Demorephenis, Er Aeschinis: ciceronis,et Sallust : Hieron mi, er Rubini: Pogi , et Valles et Politiant,et Scala. N os quoniam hoc in genere minime sumus excretat verentifr
318쪽
TIONE CONScRIB. EPIST. ne hum scripti artificio parum postam sat acere. A utinam liceat semper esse rudem.Nein uero nos hic artem maledicendi docere uolumus: minem nihil est viiij, telum habere paratum,quo te defindas, si quis improbe laces ire uerit:nec ad hanc rem admodum sit opus arte,quum nullime non sint ad maledicensim diserti.
Invectivae sylua. Politiaim Ii xij epist Herculem fictitiis.
I tem epistola: Vtrim pugnari tit Literas tuas legimus similimas edicti tui, eo ita mellaessu, mnaces,minime dignas, quae a te nobis mitterentur De deprecatoria epistola.NVnc ad deprecationem transtamus. Deprecamur,quim culpam mansitim fatemur, et tamen ignois sci uel nobis, uel alijs oramus.Hic supplices erimus, culpam ingenue flebimr. Extenuabimus postea, uel ab imprudentia, vel ab aetate, vel hinc quod nunc prini deliquit,uel ab ipso comisi genere,' Imm culpae partem in alios transremug. Eure qui peccauit, sic assigi pudorire,ineti poenitentia Is dicemus,ut dignus sit misericordia. γEilis, quem pIacare conamur,clementiam laudabimus,mimplorabimus. Spem meliora uitae ostendemus Eam ex iurius indole per se proba, aliis, eius et veccauite eiactus reddemu3 probabilem. Sic umes fus vi nepotu cause sam apud Terentium Mitio. Interponemus alitoritatem, et pro reconciliando sideiubebimus. Exempliam. Lecrdimas excusit inibi filius tuus, adolescens non tam desperandus, quam instituen us. Venit ad ille, macie
319쪽
oes ualore coris eius . Rogo quid haberet. Sinim comae obortae , singultim uix narrat, perii esse, quod patre optimum amiserit sua stultitia. Rogo quid flagitis. Fatetur se sortem, quam ad negocium acceperat,in amet eam insumpsi Feue Oisticum,antam paternum abiecisse. Advolutus est genibus mea, fleuit, promisit omnia se diagna. quid inultauerit nassii poenitetiae fidem. Confldo hoc malo edoctum, posthac diligentiorem futurum. Quare quido ille ad se redi i ,te quos in patrem redire covenit. Satis iam graues huius flagitis poenas luit: ira grauiter mi iram tu ut prorsus hanc lucem cupiat effugere, nisi in gratiam recipiatur.Ego istu obiurgaui acerrime. Quid nimis ipse si uidises, nec iratus Iaredimas tenere potu
sies. Quod reliquum est, clameter corrigi potes .immodica seueritate ne frangatur animiri imbecillis, cauendum est. Ne commiseris, ut te grauius in posterum poeniteat tuae saeuitia, quam illum nunc poenitet suae incogit1tiae. Ignomsce uel aetati.Puer est, rerum imperitus,ab improbis con euictoribus impulsus est: lapsus est:et quidem nunc primu: culpa fletur,orat, pollicetur, noxae dedit sese. Quid quaereris amplius pater a filios cogita et illum puerum esGette fulsee: dis ita quod pater es,utere:ut memineris te hom
lapsus es Phaen iam cog quam ob rem pater tibi
iure debuerit irascis Non dubito quin commiseris, ram se graviora Hoc merito vulab iacitur in nos, qu8d obliti quales ipsi fuerimus olim pueri, filios noctros uolumus ilico nasci senes. Haec inter nos tuto, ac libere loqui licet. Multi s profit etia lapsos escetit posthac hoc malo dois
320쪽
STITIONE CONSCRIB. EPIST.cii cautior. Habebis huiu3 desicili gratiam feceriris, addicitiorem. Et hunc puerilem errorem inci s abi depensabit.Amat, ac ueretur unita patrem: indolis est proisbae, pudicum ingenium,animus minime stupidus. Multa in Zeo signa uideo, quae nubi certam spem sciunt,illum post hac taesturam, quese utris uolumus. Adolescetem uiatur tibi in manus restituo, totam causam ad me recipio, pro illo sidet orem me constituo. quod si noxam addide rit,utrans abdices licebit, filium, et amici . Vale.Alterum exemplum ex Cicerone. Si quid in te peccaui, ac polliri quonia peccaui,ignoruste. In me enim iram peccaui vehementius. Nunquam putaui fore, ut supplex ad te uenirem: sed mehercule sicile patior datam tempus, in quo amorem experirer tuum. Amabo te, da mihi et hoc: obliuiscere mea causa illii aliis quando suo similari, aduersario tuo uolui He consultum: hoc ignoscere est humanitatis tuae.Volo te, qtiu fristinus sis vir cognitus,etiam clem ntii tam existimari. Magno erit tibi ornamento,nobili, tam adolescentem tuo benem
scio esse saeuum. I Aliud exemplum ex epist. Plinii.
calligabat quida filium suc, quod paulo ptuosius
nunqua ne ficili quod si h eZdrripi posset s Fecilli diaco,non interilibus,quod Flius tuus,si repente pater ille, tu filius, pari grauitate reprehedat s Non omnes homines aliquo errore ducuntur sNon hic in illo fibum hoc altu indulgetsHaec tibi admonitus immodicae seueritatis racmmplo pro amore mutuo scripsi, ne quando tu quos fit