De Theophrasti libris Peri lexeōs

21쪽

illa omnia nimis dissipata sub iis conspectu ponenda erant. distinguere inter plo utionis et coanpOSitioni genera nonnes eoacaneum cui in Singuli charaeteribus partes eront tres, arpM civ c λέξει v0ccei facilis erat coniun tio quattuor igitur charactoribus cum minia se complecti posse putaret, pro Sarai Oeo 1-35 posuit, quae de oriodis, membris, incisis, eiusmodi rebus dicenda Mont tum ι αλωrpori Dip io'm aggressus est ex tribus compositionis generibus egregie sublimitati conveniebatopi invii olapsi pauci exscribo, ut appareat Demetrii υv0εci laεTaλοπμεπ' Pandom SSe a Dionysii υcTrlptiv. Domuir. 40 48 Thucydides ei compositionis generi i signatur cf. Dion de C. V.

22쪽

Pars III ε λεeei 77-113. opias non si mora Strare stilitem tantum moneo in hac arte non agi do Sol Vo 'horum delectu, sed otium de oration continua sic sq. clo allegoria secta nunt, de qua studiamus Ciceronem, Or. 94 Viam iuria lux oriint continua plures tralationeS, alia Plano litoratio itaque genus ii Oe raoci appellain αλληΥopluvii ino octe, genere molius illo Aristoteles , qui ista omnia resationes vocat.' in artis rhet Aristotelea libro III iani nequit mirum esse, quod his tractantur tralationes: primum ubi do elementi tantum agitur, c. 2-4. tum ubido ratione continua e 1 12. deinde orispuiVημα, quod tractat Demetrius 10 sq. quam maxime pertinet ad conti

sod nuduni Ostigimia PS apud Dionysi uti Churii 'ter un; Vitiosorum, Si tantum SinguloII1m Vitiorum, i. e. quali tutum.

23쪽

d iiiv id ri leto, dolovi Ti diuvolci collaov. ultima non minu ad sublimem quam ad legantem charaeterem - ut taceam do medio - Spectare luce est clarius Theophra stus igitur in hoc compositionis genere m0nuisse utandus os verba pulchra osse adhibenda, definitio autoni pulchritii ditiis ibi at, O data erat, ubi Ogit de V rhomin virtutibus. - 176 rrupui τοic μουcimi λ erui travosa λεiov

24쪽

suum locutionis vipimeth τ φυpoc ipsa nominis γλαφυρο simineatio obstat, ne de mora elocutione cogitemuS, Ualem Pag. 9 oSeripSi , ex iis, quae de pytovigΥλαφυpq dicta inVeniebat, SeparaVit, quae ad Singula Verba faciebant. III. 179-185 si εcic λαφυρά mirari debemus, quod Demetrius hoc loco praecipit pluorei μετpvivo iv υφθεci h λ v l ivlae V prave igitur Veterum de liythino Praeceptu litellOXit et ipso so prodit, cum pergit: civ

rus ovovum, v. scd opinor iam cognovimus Demetrium. roli tuum St. Ut agam do eius Ompositionis apud Dionysium Demetriumque auctoribu clivorsis. Dem. 181 inv

25쪽

Dometrius lotur apud auctorem suum vitupera tam vidit Socrati compositioiti In laudatum Herodoti, Platonis,

reliorum iam Vero cum ipse si Miso Simplicibus tantum generibus loqui sibi proposuisset, missa Isocratis Isocrateorumque vitiosa e positione os ims, quos auctor cius mixtae compositioni tribuit, assignavit m λοφυppoplaovia'; neque enim obstabat Demetriana illius comtioSitionis defi

26쪽

. De εiVOTstri quae ni uni in finem ieendii erant,

sed mutatum an ine Onclito. ut veteris libri splendor in manserit. totam doctrinam reperimus de peri0dis, de

comparibus est peractationis loco egit de tralationibus 7 90 de compositis μυλετα et saetis πεπoiημ va verbis

91-98 de compluribus virtutibus orationis fusius agit divorsis locis: a phvεia tractat 192-202, vopreia 209-220, πιθα- 221 222 de vocalium concursu sunt m 68 74 inseruit etiam, ubi aptus ibidoretur locus esse, Plo' niore tr aetatus Iepi cmcToλiKo x mcτηρο et Iepi cxη'μMicμ vin quos mihi persuasum est alienos fuisse a Theo' phrasti libro. Die Theophrasto usum osse Demetri ulli nil niminterest utrum eius ipsius inspexerit libriam, qui fundis .ment amplissima ita iecit, ut posterioribus Cicerono Glo

27쪽

recentioribus Peripatoti ,3 Πεpi λεξεω doctrinae ut Verbo utar editionibus ipso Theophrasto cum in osse Sumeertissimum duco, alioquin etiam Aristotclem legisse 1 tundus esset, qui a Theoplirasto nominari non potuit; at tui tui ius lanina scriptor non curat, quae Sit doctrinae historia, certo iugi legero Aristotelem iugisset etiam Praxiphanem

ut mittam omnes, do quibus vel possit quis dubitare contra cum ponimus auctorem ius misso Getum quendani lio mili In qui altor a Chr. saeculo librum Πεpiλ-εuic Scripserit nisus Theoplia usto adhibitis etiam Aristotele aliisque, clara sunt omnia neque ullus locus Theophrasti nomino insignitus a Dometrio cum suadet senteam tiam, quam ego impugno. - accedit ulterum ni iudiectis Thoophrasto vitioSi locutionis ci natae tia era non Sunt

statuti es pag. 21). atqui norunt Vitiosos characteros Cor nifieius IV 15 suffatum' seo ne gravi generi), 16 Vn-tuans o dissolutum' eo no medioeri), ' sangue collo' contano attenuato); et Varro stipui GOllium V 14, 5 sufflatum, tumidum V oppositum uberi), squalons, i iunidicum '' repositum gracili), incertum et ambiguum' oppositum mediocri), quae, omissis mediis generibus in gruunt eum

Demetriani S:

ergo ante Varronem et Comificium Vitiosi characturos locutionis constituti Sunt tuae profecto non erat tutatio

grandis nec dissicilis, quin praesto iam orant Theophrastea de virtutibus elocutionis vitiisque vicinis. - quod Dionysius non commemorat vitiosos characteres, sed qualitates tantum, inde XΡlicundum Videtur, quod ipSuni Tlieophrasti opus et id ciuidum unum adhibuit in Scribondo ne lucenim, quod feci in Cicerone dubitare licet, ipsumno Tho phrastum legerit legit etiam Aristotelis artem rhet. M. epiSt. I ad Amm.). - denique OrSita fructum percipiamus

28쪽

e iobaui loco es supra pug 21 cum Demetriani compa rato annotat stelismuthius 'tota haec distinctio ab Aristotelo aliena V so ni fallor etiam post Thoophrastum Ponendii, quia Stoica Videntur irrcpSiSSe huc, quo in De- motrii quoque loco legimus, verbum ocreio adhibitum procrwubrio resero . si octo statui, non licet Demetrii in toroni, Peripateticum Stoica praebentem, priori tempori quam ulteri a Chr. noeul tribuere. Quod tradunt votoros Theophrastum valde rossisse praeceptoris vestigia, id otium in utriusque πεpi aeuic Praeceptu adero luculentur demonstravit Dielsius dberdas . . de Aristotes Rhetorik, Abh. d. Beri Akad. d.

Wiss. 188M. itaque explicandum mihi est, quid sentiam

do artis rhotoriea Aristoteleae libro III. gonuinum osse librum DiolSiu l. l. Xposuit eum reiectis Sauli pii ali6mm- quo dubitationibu tum argumenti firmiS, ut putat, allatis.

sed quod riinum ponit argumentum Theophrastum in libro πεμ λεξε ii ea ipsa, quae in . III leguntur, iisdem saepo

terum messii argumentum est, quod Texvii πεμ υποκpiceuic illius libri tempore nondum omposita erat 1403 bli);

κpiceuic Statim ossicitur, ut qui hunc librum III concinna- Verit unus relinquutur Aristoteles nam praeterquam quod Transitum illum, qui est g 1 14 ab ipκ demum Demetrio factum esse, alionum ab eius auctore, nequit cogitari ipsa enim

quae Ogimus apud I ljitu ritui 114, transitum fecerat a bonis ad malos eundem ordinem ra boni Varro P Cornifieius L J Demetrius ordinem mutavit, non valde mutat auctoris sermone.

29쪽

ignoramus, quo anno Theophrastus libriun de actione seri Ρ- Serit, noli1u cli Seipulus Aristotelis quae iac de ro in na-gisti Scholis notarat Sci Varo poterat, etiamsi interim cloactione scriptum erat sed quis a Dielsi possit dissentiro plurima omnii, qui de Aristotele auctore dubitamini, a gumenta innrmiora esse de integro igitur quaostio disceptanda mihi videtur. - recto proliat Dielsius veterem coniecturam uirtis rhet duos libros priores nondum ab Aristotela coniunctos fuisse cum tertio et praebet Laertii inde titulum Hunc piaropiκη ap. libro III ut ii Messes tituluS, Oia iunctis Luortii Πεpi λεξε ic a ct Anonyani Ionagiani Πεμ λέξεω καBapa a novum neci πεpiactini a

libro III praefigendum p. 17 . qui titulus quam non quadret, Vel inde cognoscitur, quod idem Dielsius p. 34 hunc tra

tutum nominat πεpi λεξεuic a Tti Eεvic nam πεpi λέξε cnon agitur nisi prior libri parte quamquam repi λεξε cκα i tis euic unum inscribi librum in indice uerti nemo credet, duos libros remos' notari exspectamus, alteram πεpi'aeuic alterum repi TMεωc nequo vero omnino licintiat illos titulos eoniungere in uortii in die loginius εxvii pil70piria tu et res λεξε c β, utrumque duorum

librorum tractatum in Monymi iam est cxvri siri roplicii rnulla libri περ λέξεω mentione separatim saeta nam siquid omnino tribuore vovimus nitro mi indiei quod ego nolo , etiam tenendum. Si titulum Πεμ λεξε κα-0upoc, qui in hoo exstat, o priori quidem parti libri III respondere, sed iis sere, quae ius capitos exponuntur; locus quidem utrique titulo in indicibus idem sq. st .

tuendum igitur si librum I ab initio non fuisse eoniunctum cum prioribus, titulum ei non fuisse, quem vult

duo erant scripta, alterum Πεμ λεξε c, alterum Iepi αξε c. Hoc non credideriin, quia cxvra priropiκ' pars primaria, inventio, in eo non tractatur.

30쪽

-- 29 A sed obstat libri II initium. immo pro mea Conieetura facit Diolsius quidem sic argumentatur quoniam inde a Theophrasto tribus ossiciis insitorices, qua continem oranturreri rhet Aristot 1403i i a talla additum non est qua . . tum, ab ἡκpicic, non potuit componi libri III initium posit Aristotelem no potuit nisi ab ipso Aristotele ego contendo sic ut nos legimus prima libri III verba nec ab Arbstotele scribi potuisso nec minino ab homine artis rhetoricae studioso. primum enim ordo iustus in artibus erat

batur ad λεκτixo Torrou priora ad r9αγματiκ6v has igitur rimo μου partes non potuisse disiungi interposita elocutione consentaneum est ut concessum est librum IIIa prioribus seiungendum csso priorem locum utique tenetiant res, OSteriorem Verba huic repugnat liber III ex innumerabilibus testimoniis duo assum. Cic. r. 434 Ῥο-oiam tri videnda sunt orat rin, quid dicat, e quo quidquelaeo et quo modo iusto orba singula mire congruo cum initio libri III sed ordo est alius) cf. 50 51. idoni door. II 79 'quinque faciunt quasi lembra eloquentiae in Vmire, quid dicas, inventa disponere, deinde mare Vedibis, post memoriae mam re, tum ad extremum agere et pronuntiare Cicero compluribus Oeis elocutionen cliSpOsitioni praeponit, M. de r. I 187. I 794 liberioris locu-' Non prorsus rectum es. Quint. III 3, 4: 'ne audiendi quidam, quorum est Albucius, qui tris modo primas esse partes

volunt, quoniam memoria atque acti natura, non arte contingant'. sed illorum spinae alienae ab hac quaestione sunt Tenendum os in Aristotelea arte rhet tres partes esse eodem gradu positis itaque non curabimus in hae re Anaxbmonis artem alia ratione scriptam cs..c. 6ot 28 nec posteriorum argutias Aristoteli imponemus, de quibus refert Quintilianus III 3, 8 ' Dion inventionem modo et dispositionem tradidit, sed utramque

duplicem, rerum o verborum, ut sit elocutio inventioniΗ, pronuntiatio dispositionis, his quinta pars memoria accedat Theodorei fere inventionem duplicem, rerum atque elocutionis, deiiide tris

cetera pnrtes. V