De Theophrasti libris Peri lexeōs

31쪽

dum est. luit de libri III initio faciamus ad orba 1403 bl 'in diu et Ucαὐτα si α' annotat Spengelius: ' hanc causam supra I 2 frustra quaeres necessario enim non

plura esse non docuit, quemadni Odum V. e. X CniPOPUNIrationibus tria tantum genera 8Se cloauonStravit . num

hευτερου ε o αὐτα ' λέξε biαθεc0ai, piro b TOUTu v, buvulat με cxε νιεTicra lV, Ourru ' Πiκεχεi9'Tui, α Πε9ὶτη υπoviciv. nullo spatio interposito similia bis legimus, sed interest aliquid priore loco tres artes nominavit au tor ricTεic λεξiV, 6Eiv, OSterior tro Tricrεic, λέξiv, υπ6κpiciv. nequit utrumque AriStoteleum Sso, Onuina ius verba procul dubio posteriore loco leguntur; neque enim solum qua do actione nondum bene tractata monstrui produnt Aristotelem, sed otium iustus ordo servatur di positio scilicet omissa est utpote indigna cui prol=riu locus Signaretur inter primaria rhetorices partes. I. ι54 est:

32쪽

Quo tempor duobus artis Aristololeae libris agglutinati sint tractatus res λεξεω ot πεμ 4Muic, forsitant FOSSit statui certe ante Dionysii Hal. Scripta duo, de comp. 25 et ad Anim epist. I, remittimur. Hermippo autem nondum praesto orat trium librorum ars nonne ultro so ossor suspieio trium librorum artem dehori Andronico qui illo opinor decennio postquani Romani a Suthi allata est 'Aristot0lis Theophrastique bibliothoea' - neque enim possum creduro commenticia osse omnia, qua de his tradita sunt Andronicus', ut rhetorica quoque artis AriStoteleae partes in una ni pragniutiani referret, eun illa quam invenit duorum librorum arte conglutinavit duo vo-himina minora in isdem illo librorum thesauro inventa, ordinem secutus, qualom tractatus res λέξεω exordium praebere Videbatur prinio loco posuit UOS Πεpi ricTε Vlibros, altero περ λεξεvic tractatum, tertio, cum non erist et

intor Aristotelis scripta liber πεμ ir plaεuic eum posuit qui in hac dispositione deerat: πε ἀξεvic ut coniungeret Porphyr. vit Plotini, 24 . . . vi Iuuietivis pipλία -

33쪽

intor se tres illos tractatus, inseruit verba Myb 156 14144 29-30Φ.

primum enim quod de Theophrasti indicibus monuit sener Anal Theophr. 22 , idem valet in Aristotelico: quoniam scimus Andronicum coniunxisse τὰ oivii πλαεic nostri indices, quippe qui Singulos Saepe tractu tu Pruseli unt Θ- Paratos, cum etiam in nostris codicibus Oniuncti in unam pragmatiam legantur, non sunt Andronici deinde Laertius titulum praebet 59 τὰ πω τω torrui si, qui Andronteoclisplic hat Simpl. in ut 3g. 81 u 25 d. acad.) ζητητεov

Transitum qui est 403 a 34 non tribuo Andronico, sicuti confusionem, quam in libro II detexit Spengelius, ab eius edition alionam fuisse puto. ' His eoinputatis non possum non reicere, luod Bern sius dieit Dialogo p. 34): 'Aiusseriisem pricli sit die ut Orsidiast de Andronilios de Ort, niselehem die rei morieen uni die Sebris rupi ps nissu aut geruliri sinit si Mehen sust am Eude

34쪽

eum quidem indicem, quem ex Ptolemaeo tralatum eo runt Mabo. Α. ueller, villaidischem soliungeni. M

fluxisse ex Andronico conicero ieci, quamquam Andronico Ptolomaeus usus si, cf. n. 89 pipλia arcipxovr cv ipλio-

'AvdpOviκου πεpi riVuKO pipλl V AytCTOTελOUc quomodo in indiem ex Andronico ipso derivatum illius menti irre-pore potuerit, non ideo praeterea pragmatius no hiequidem multas videmus ergo putabimus Ptolemaeo alium indicem praeter Androniceum praeSto fuiSSe, cum ex hoe illum corrigat . Ptolomaeus igitur iam novit trium librorum artem rhet. 67 Texuq pna optic' Υ), quod Andronico qui tribuitium opinor non agit temere Laertii indicem ante Andrinnici tempora romittore cogimur quid similius est ori quam

irrepSerunt.

35쪽

si memippo per multos rivulos a praeter Androni uti

s lasse necessarium visum os spreto alphabotico biblimthecae Ordine libros Soeundum urguInent disponere. Oct incerta laudi sunt. - restat index Anonymi Menagiani, o quo quid faciam nescio id videtur contra Bosium Aristotelis fragm. Od. III p. 11 statuendum esse ne priorem quidem partem eius indicis ex Laertio Xseriptam BRSQ. aperto cum Laertii indice artior ei necessitudo intercedit quam cum Ptolemaeo, quamquam quae in hoo leguntur magna ex parte per Arabes valde perturbata esse videntur his in rebus minus diligentes graViSSianum Si quo librorum numerias CCCC idem statuitur a Laertio et h

onymo inagiano, idem mille ab Andronte et a Ptolemaeo.

His iera tis tandem venio ad id quod Diihi proposui. in Laertii indico titulum egimus πεμ λ Eeuic p. numquis putat libri III primis XII capitibus illos libros duos effectos fiuisse inea quidem sententia Aristotelis opus genuinum, i. o. persectum ad singula et laboratuni at ipso, nam 'genuinus' etiam liber III est , fuit περ λαεuic up id quod erat in Alexandrina bibliothoea nostri autem libri III pars prior, sive Andronicus sis alius quilibet Aristoteloae artis lusi. OVam formam creavit, ipsa quoque Aristotelis πεμ λεξεω praecepta continet, sed ea breviora. MV Aristoteles ipse quondam haec adumbravit, ut materiam scholis habendis pararet, sivo quod similius ori mihi os eius auditor quidam quae praeceptor Oeobat litteris mandavit, utiquo plurimi aestimanda sunt quasi fundamenta quibus Theophrastus locutionis artem superstruxit. Si recto pag. 26 Dometrii auctorum alteri a Chr. --culo tribui, groiSSinium argumentum addere ieet meae de libris diversis πεμ uisui coniecturae hic enim uno nymus auctor nostro libro III non videtur usus esse.

36쪽

Demetrium ipsa verba non mutata exscripsisse nimis autem artifieiosa est Dieisii Bber d. 3. B. p. 24 explicatio Demetrii errore definitionem Archedemi pro Aristotelea afferri.

κατ' cvέpΥεia καλου acvii, ταὐτὰ dψυχα vεprosum lati Tui κα06Πε εμψuxu significationem μεταφOpis κατ' vε9Υεiavapud Aristotelen, nam eum usum esse illa significatione Demotri verbis colligendum milii Videtur nos non logimus. - quod donique k 116 loco qui in lacunoso Aristotcloa 140, 34 uiudaiatur Ordino prorsus intuto non magi premum, quam quod periodi definitio Aristoteli

καθ' αυτρὶ κα μεΥε0oc ευcu VOTITOV) genuinam quidem Aristoteleam duco definitionem a Demetrio servatum imprimis

verba Metii καθ' abeth supervacua prorsus omissa fuisse crediderim in Aristotelis exemplari sortasse addiderat, cum

37쪽

- 86 scholam aboret, Imptor auditores quosdam, si qui essent, qui nainus intellogor iit nuclam definitionum servavit noDiSunu ex auditoribus . Quae cum ita sint, procul dubio liber III non ultimo loco adhibendus erit in reconstruendo Theophrasti opero, dum no superstitioso ius ordinum soquamur ut Thoo plarastu primo libro egit de iis quae olomontis acciderent, sic Aristoteles primis IV capitibus de his solis verba meit.

Quae adhue diSSerui, ad argumentum Theophrasini operis adumbrandum facere mihi videbantur; neque enim mihi proposueram hoc loco colligero, quaecumque ex eo fluxisse viderentur. - addidi qua ostiunculas duas ad idem Opus Spectantes, grammaticam alteram, alteram rhetoricam. De lenienti orationis. Certum olententorum orationi nun)erum a Theophrasto constitutum non indicant Simplicii verba roriso duos u

9ημα tantum ex iis colligitur clo pluribus agi quam luattuor postulant Simplicii orba καὶ 6λλα ivo minimum omnino omittendus mihi vidobatur locus quem affert onymus I 439 ut mihi licebat editione Graeveniana, quae brevi in lucem prodibit s. t. Cornuti artis rhet epitonie' : περὶ iacvmi Hostinc Apicomori Rilcoiciv. tro prae , - Huco opsa 'codiet παραλει rosoicisi si insui μητε πλεο--ro ic, Moy cεmi. ε b reris horε ἔvMinistic areppulis citcra vir unci re, O mei κακsuic si mosi ται Spengelius pinor. p. XXm ad art. h. III a refert, ubi idem praecipitur verbis prorsus aliis appares autem vel ex sermone illo loco ipsa verba Aristotelis non reserri.

38쪽

Sex parteS. ne quis dicat mo orbis vim afforro me imcliue, ubi ignoramus paene omnia, unicuique Verbo suum pondus tribuendum est cum illa non congruant cum iis, IIIae Dionysius Halie sue e. v. 2 8, 2 ef otiam do Dom. 48)et Quintilianus I 4, 13 sq. trudunt, horum testimonia ex minabo. Ammon cum nonnulla adiecta, plura immutata videret apud Quintilianum l. l. p. 22 dicit 'num do suo

addiderit Quintiliarius, uni suo arbitrio tui InutRVOrit, quRexitur quid si utrumque ex iisdem fontibus istuSisS Si

tuomus Sed utut hoc se habet' eqs a Quintiliano verti Dionysii verba, omnino credibile non est, minus otiam

erodibile rhetoris illius do Oniposition 3 libro, in quo Pauci tantum et in im haec provincia tractata erat, usum esse Quintilianum, cui hac in re grammatica ut in aliis grammati eorum libri praesto erant quibus differant intor so illi Oei. liuivis aniniudvertit statim asseram gra-Vissimum urgumentum. Quint. I 4, 20: 'alii tamen exii neis dumtaxat auctoribus es partes secuti sunt, ut Aristarchus et uotute nostra Palaemon, qui vocabulum sive appellationem noni in subiecerunt tamquam Spe cies ciuSV. huius sententiae apud Dion Hal. ne volane vestigium invenitur. Remmii n0mon nos non Vehit, quonia in propter cetera auctor Halicarnasensi prior quaerendus est Sed ad si elici caS Aristarchi discipulus Dionysiius Thrax, in cuius uri lcgimus p. 23 litig ) του ε

Vulatu, r9O0εcic, m99ηνια, sivdeclaoc Tu π pocri Topiassi εἰ boc vi uoluari ποβεβλη Tai. Quintilianus igitur vel ius auctor distinguor hoc loco opus non 80, cum cuius verbis ultima magis consentiunt, quam casu fieri P0ι- erat, locupletiorum in his librum inscripsit quam alicarnaSenSiS exile caput num insuper Halicarnasensum adiisse putandus est γ etor igitur utrique communis postquam tres partes orationis tribuit Theodositi et Aristotoli, in xploda illado orationis partibus doctrina praecipuo loco nominandos

39쪽

- 38 -- esse Stoicos aperto dixerat. Dion domoni. 48. 1101 4 ipsum Zenonem non1inat quarti elementi inventorem: Oic IrptuToi

Pulat.). in artis poetica Aristot. c. 20 praetor uos partoSotiam ab illo auctor Aristoteli tributus d m asportu cori

sCl fiat doctrina, in ipsius autem 1 Stoma non receptum. O

nuque Probare, quia Primum auctori illi propter eum errorem, de quo iam dicetur, non id tribuo diligentiae, ut data opera conquireret divorsos in arte rhet Aristotclea locos, PraeSOrtim cum me quidem iudie ue lutovisset in primo statim loc ' durus b ovo siti Tua καὶ ρημὰ Tuiu'. cincto nequeo contemnero artis mei locum, coco conceduro Aristotelom hic alienam doctrinam amplecti ipsi non robatam'. itaque astipulo CluSSeno, qui De gru IIIIIl. I RUC. primord p. 60 unius Theodectis illam fuisse rationem dicit, ut rus partes statuorentur; sed hoc unum Classen concedo, Non possum mihi persundor art. h. 407, 23 is miccuub c imi . . . thcπερ ι μέ κα o Orci tu diruiri is δέ ut ovo bH eoniunctionis nomine otiam pronomoni liculis, ' Oiun tum comprehensum esse ut in is seret perspicuum, quid prae scriberetur, quasi exempli loco addita mihi videntur triti μή, et o b eundem loquendi usum minus Reeuratum inveni in schesiis in Diadem, K 408 vota n) δαημ -Mωocis bus καὶ οὐκ dp0pou re lius dixisses ob up0po καὶ subsismo. rari ven M: repicoe δειδιὰ hoc δε iocis, Mun cita λεεic vivo, es ad Z 149.

40쪽

Aristololis nomen quod commemoratur, aut aliter explico. Dielsius enim . . p. 15 roeti SSI me puto XPOSuit Theodectem Aristotelo absente artem rhetoricam Geuisso secundum eius commentarios eam autem artem, qua in his scholis orta Sit, artem Theodectoam, quodammodo priorem Ostrue urtis rhet Aristotelea editionem esse in eo igitur libro, qui Aristotele fundamento nisus circumferebatur Theodo tuus, o tribus tantum orationis elementis actum est, si quid aiunt nostra testimonia, post eum AristoteleSAtliena reversus scriberet artem poeticam, aptum ei Videbatur adoptare articulum ab Antistheno inVentum. Revertor ad Stoicos Laortius VII 57 testatur Dioge

OVO au, I90CRTOpi V, ημα, cuVbεcμοV, 9090V, Antipatrum addidisse μεc5τητα. sed posteriores ubi in univorsum de Stoicorum doctrina loquuntur, quinque illus partes iis

tribuunt tu in VideamuS, quam non recto DionySi Quintilianiquo auctor dixerit maxime ab his leΠientorum minerum auctum esse quattuor elementa novit Aristoteles, octo Aristarchus Stoicis igitur sola posset tribui arpocraropia, de qua ipsa quoque quaesti ian rectiSSini monuit Ari StarchuS. iiiiii vero si hic primus et illa parte StatuiSSol, me imdie otiam in scholiis in Iliadum indicia exstarent, priorem igitur Aristarcho quaerimus indicatos vidimus Theophrasti quOSilam in liue re progressus perlectum illani o partibus orationis doctrinam non ei obori puto Sed raXiphani, commotus duobus testimoniis Comeri ancod. x. IV 3li: ... ia*ε9ε bt pumaurinil pumaunc iriic nosipopula aα- Tinil ε Tε9 urro Θεusευου c. εTελεcTa b tirro vi Πεpi- πατηTiκω Π9αEi puvου τε καὶ ApicTOTελου κτλ. idum le