Oratio de Institutione Academica, at futurum sacrorum antistitem formandum aptissima

41쪽

Τibi quid debeam, in cujus disciplinam e summi

LENAEPII et ROORDAE et tui meique ROOYE'siI schola me Pater optimus transtulit, tuus quondam commilito et etiamnunc amicus integerrimus, mihique filio ipsa vita carior, quique maximis, quibus me cumulasti, beneficiis et hoc superaddidisti, quod mihi, ut delatam in me provinciam haud recusarem, Suasor exstiteris; I ibi igitur quid debeam, verbis sane enuntiare nequeo; sed beatum

me praedico, qui jam Tibi adesse meamque I ui observantiam Tibi probare possim. Inter Theo-

Iogos I u certe, quamquam rude donatus, Omnium suffragiis, Principem locum obtines, nec facile reperietur, qui de Novi Τ lamenti arte exegelica Te magis meliusve meruerit. Quam ego artem tum demum me in hac Academia probabiliter docuisse existimabo, quum, Τui ad exemplum, grammaticam interpretandi rationem unice veram et ipse secutus et discipulos ad eam sequendam assidue cohortatus fuerim. Τu igitur, venerande senexi vicissim mihi adesse Τuisque me monitis ac consiliis iuvare pergas, donec ad altiora Te evocet, quam paratus exspectas, Dei ejusdenaque Patris benignissimi vox coelestist Nec minus Ira praeceptorem optimum et amicum inlegerrimum et jam collegam compellare aestumatissimum, Clarissime RisTil utique par est. Huc me vocatum esse, Τe haud invito, et Tecum adhuc studiosae juventuti prodesse P0sse, cujus

42쪽

ipse olim discipulus eximiam expertus sum benevolentiam, inter Optima resem, quae in me hodie confert divina Providentia, vitae bona. Age, vir optimet eodem me collegam amore Prosequare, quo discipulum complexus est Exemplo Τuo me, quo tramite eundum sit, monstra quotidie, ut munere meo tuaque amicitia aliquando dignior

evadami Et diu adhuc, imo diutissime, in Academiae nostrae cunisTique adeo Ecclesiae emolumentum I e Deus conservet et Salvum Superesse

velit. -- Tibi quoque, doctissime κΗ0LTEAil me jam haud uno nomine devinctum sentio. Optimam Τuam de me opinionem, cujus jam aliquot ante annis indicia acceperim, maximi equidem feci, et quae postea et recens adhuc mihi dedisti, amicitiae testimonia grato animo agnovi. IIis Τusollicitudinem meam sublevasti, ne tali tautoque

collegae impar sim. Omnes Τe venerantur doctrinae statorem ac vindicem, Teque cariore non

utuntur magistro, qui I heologiae operam dant in hac Academia juvenes optimi. Jam me in sodalitatem Tuam benevolus recipe, meque, Te longe inferiorem, at Tui studiosissimum, amicilia I ua honorare perget -- Atque ita me Τibi quoque superest, ut commendem, amicissime LUENENil qui,

candem mecum Provinciam nactus, Sine moraliteris missis mihi gratulari Τuamque mihi benevolentiam significare haud dedignatus cs. A quo deinde tempore I e conveni, quem tae Ore quidem

43쪽

ac vultu noveram, ri talem expertus Sum, qualem

Te mihi et fama descripserat et discipulorum I uorum laudatio. Quid 2 quod lectionum, mihi

demandatarum, partem haud exiguam ad hunc usque diem, mea vice, explevisti, ne quid ex mea adhuc absentia detrimenti caperet studiosa juventus. Pro hoc igitur ceterisque I uis in me Ilatis beneficiis gratias meas accipe, qUBS agere P Sum maximas, meque nullo non necessitudinis vinculo I ecum ita habe conjunctum, ut, si qua in re ego Tibi prodesse potero, lubentissime sacturus sim et paratissime lDenique ad Vos quoque salutandos meus me animus impellit, lectissimi Juvenesi qui in illustri hac Academia literis ac disciplinis operam Davatis. I empora recordor, quae ipse juvenis in Academia degebam, quibusque non cum I heol gis tantum, sed et cum haud paucis ceterarum doctrinarum studiosis amicitia junctus eram. Hinc colligere Vobis licet, prono me esse etiamnunc et benevolo in Vos Omnes animo, cujuscunque tandem generis disciplinae nomen dedistis. Quare omnibus omnino Vobis me commendo Vestrumque nemini prorsus deesse, cujus commodis inservire possim, in votis habeo. Quod inprimis Vobis dictum sit, qui, ut olim Sacro munere Vobis iungi contingat, sanctissimam colitis Theologiae disciplinam. NiERMEYERΠM lugentes praeceptorem optimum, quo estis erga praeceptores animo, tes-

44쪽

tificati estis luculentissime. Erat enim ille in paucis eximius Vestrique amantissimus. Mihi vero, in ejus locum suffecto, quam plurima desunt, quibus Ille ornatus erat vobisque inseruiit. Sed inmemoriam venit, quam ad me misit, epistola, eo quidem tempore, quo, Rotero darno destinatus, in hanc vocaretur Academiam. Tum ille ex animo dolere sibi haud obscure significavit, quod

non, antequam Theologiae capesseret munus professorium , per aliquod saltem temporis spatium Rotero da mensium praeesse posset coetui Chri liano; hinc enim sperasse se, fore ut haud exiguum in se redundaret emolumentum, quo melius suturorum inserviret antistitum Sacrorum commodis.

Jam ego, si quid valeo, quae annorum aliquot me, praesertim ROlerodami, experientia docuit, Vin bis certe suppeditare possum omnibusque viribus prodesse Vobis conabor. Vos igitur his, quaeso, Vestrum in commodum diligenter utaminit Me accipite, Commilitones exoptatissimi l studiorum ducem ac comitem, qui Vobis docendis ipse discami Et si in laudanda institutione Academica, quippe ad Vos formandos aptissima, ea tantum elocutuS sum, quae vestra Vos quotidie experientia docet, beatos Vos praedicate, quibus nihil prorsus desit, quo ad munus Sacrum aliquando gerendum rite praepareminit Moveat Vos illius muneris gravitas ad studia vestra, ut facitis, gnaviter persequendat Animi pietate morumque Vos probi late

45쪽

omnibus commendetis, qui Ecclesiae nostrae Re- formalae curam gerunt fidelissimami Prodeante Vobis multi quotannis verbi divini ministri gregiSque, quem Suo Sibi Sanguine cuRIsres peperit, pastores probabiliorest Et floreat in sempiternum haec celeberrima Lei densis schola I heologorum Omnisque haec nostra Academia, verae eruditionis pulcherrima sedes lQuae nostra vola ne Τu irrita sinas esse, Deus Optime Maximet quem Patrem veneramur in aras cunisTO benignissimum t

46쪽

P. 6. PAuLI Apostoli effatum. 1 Tim. ΙΙΙ. 1.

verbis - pronuntiarunt. Vid. I. VAN GusE,

Oratio, quam habuit, inauguralis, quum in Seminario TeletoJaptistarum Amstelodamensi, anno 1849,

Bri even o ver den stard en de Nerhing vanhel hoo ger Onder Wiis, Utr. 1829. et C. PRUYRVAN DER BOEVEN, Oratio de institutions Academica. L. B. 1840. , 12. in liter is - missis. Has literas primum, quantum scio, in lucem edidit N. C. MST, in

47쪽

O 18. Ita pΑ us Apostolus. I Kor. III. 22.. 21. a NIERME YERO commendata. Oratio de Theologiae Practicae studio, futuro Euangelii ministro prorsus necessario, dicta anno 1852., 26. Iiberam et publicam. Cf. A. C. HOLTIUS, Oratio de liberalitate majorum nostrorum, quae Academiis instituendis augendisque cognita est. Traj. ad Rhen. 1836. . 28. suae ipsa divinitatis testis. Vid. a. Η.scΗ TEN, Oratio de religione Christiana, s nae ipsa divinitatis in animo humano vindice. L. B. 1843.s 28. ANGELUS MERULA. Vid. W. M L, Angelus Merula, de Hervor mer en Marte laar des gelooss. Amst. 1851. . 31. PARAnus. Oratio de animo non minus Theologorum, quam ingenio Academica institutione informando. Gron. 1832. p. 20.. 34. non vi coactus cet. CL 1 Petr. V. 2, 3. Diuiti Ooste