Epistola responsoria R.P. Isaaci de Bruyn Societatis Jesu ad eximium dominum Martinum de Swaen s. th. doctorem Lovaniensem &c

발행: 1693년

분량: 51페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

11쪽

tui: utinam tantopere te Ipsum misereat, & infelicitatem istana tuam tempestive intelligas, ac intelligens serio recipiscas. Sane quidquid dixeris, quidquid obtenderis , quidquid tibi institutores illi tui suggesIerint, quorum consiliis nimium caece hactcnus paruisti , illud diffiteri non potes, longe esse consultius, longe tutius , Sc ab errandi discrimine remotius, Romano Pontifci id est ut Florentini verbit tibi non ignotis utar in Successori A. Perri Principis Apostolorum . Christi

Vicarao , tortusque Ecclesia Capiti , cui 'mus in Beato Petro pascendi , regendi gubernandi universalem Ecclesiam a Domino nostro I ESU Chri- Ilo plenam potestatem traditam esse,illi inquam obtemperare 38 ejus si re judicio , ac definitivae sentcntiae , quam flos iniquitatis, publica pacis perturbatores audire, quibus hactenus tanta pertinacia auscultas. Solebas hoc mihi monitum dare, & aequi, bonique consului : tutius, tutius mi Pater sectandum est, vaga probabilitas periculum Omne non tollit. Hanc eandem cantilenam . quoties tuis occinuisti discipulistius tutius ' Hanc tuam ipse regulam , in fidei, hoc est omnium graviissimo negotio scicns & volens negligis, & ita quidem , ut nec ulla probabilitatis umbra supersit quae te firmet, & a consilio a me tibi

dato jure avocet. Sed ne te unum sorte remoretur, quo minus veritati

des manus,

Venio jam ad ratiocinium tuum illud irrefragabile, ut iactas; propositioncm illius sive majorem : Quisquis damnat quinque propositiones M Iηηοcentio X. ct Alex: VII. damnatra eodem plane modo ac μηβ quo illas damnarunt Episcopi IV. tempore Clementis II qui recusarunt eas damnare in sensu, a Ian senio intento ὶ damnat illia juxta summorum Pontificum Constitutiones , hanc inquam , majorem aio esse falsissimam cujus salsitas ex iam dictis facile cuivis etiam obstinato apparet. Sed inquis: major argumenti patet,qu a numquam testatus fuisset Cis mens II. Episcopos illos pro itisse fibi vERAM ET TOTALEM obedientram, si non damnarent prepelliones illaι iuxta summorum Ponti ιum constitutiones.

Respondeo aut aliam praestitisse Episcopos illos obedientiam, aliterque propositiones damnatas eiurasse , quam reserat Eximius, aut nunquam illorum obedientiam probasse Clementem. At quod probaverit Clemens, inquies , constat ex Pontific o reis scripto. Non repugno. At . quod non aliam praestiterint obedientiam, quam , quae refertur ab Eximio ex Pontificio rescripto , non patet, imo patet contrarium. Diserte quippe testatur Clemens se abire nolle,

ε Praedecessorum suorum Innocentii X. & Alex.VII. Decretis ac sta-

tutis r

12쪽

tutIs: stivisset autem quam longissime , ut nullus non admiserit, ii obedientiam ad eb mutilam , ad 5 1 Praedecessorum voluntate alienam, habui stet pro perfecta atque integra. Si tibi lides est , noluerunt unia quam agnoscere quatuor illi Episcopi Janienti doctrinam , in quinque propositionibus elle jure proscriptam : Dogmatibus fidem , facto reverentiam pyc miserunt: cujus promissionis sensus alius non est quam is: Profitemur propositiones illas quinquo sensum aliquem complecti

haereticum , eumque ejuramus, quod autem dicitur , propositiones illas in Janse mi Libro colitineri, & in illius sensu damnari, eatenus praestamus Constitutioni reverentiam, quae tota in eo posita est, quod eam ut falsam nunquam simus oppugnaturi,sic tamen, ut liberum semis

per nobis esse velimus, de Jansenti doctrina sentire , quod volumus. Damnavit Innocentius X. inter alias ejus Ianienti in Opinioηes, quin q, pr ρψtiones sbi Oblatas, Sc posteaquam pro rei gravi rate verba Pontiis ficis sunt Aram S. R. E. Caiathalibus ad id stecialiter sapius congregatis. θ a pluribus in βινa Theologia magistris, easdein quinque propo riones secillet fingillatim diligenter examinari, silicite implorata sancti

Spiritus Vistentia . divino Numine favente declaravit & definivit. illas esse temerarias falsu impiad. blas=hemas .anathemate damnatas ct irare riιώ mandans omniιus Christ i fdelibus sub censuru, ct panis contra hareri eos irriare expresiis,ne de dictis propositionibus sentire aliter praesumant, quam in has piasenti sua Det Iaratione s definitione contineatur, idem I nnocentius post damnatam ut i uitur sua confli statione m quin q, pro- postionibus Augustini cometj lansui, Episcopi Inenses sectrinam,ne oc-cψι ne dιctrina predicta in mente Christ i sdelium aliquis error irrepat , eundem Augustinum comeIj Iansent, iterato prohibet o damnat. Urgentius adhuc premens Alexander VII. Publica tranquillitatis pertur

batores , ct iniquitaris fises appellat qui praedictas quinque propositiones

vel in Libro ejusdem cornelii Ia enii non reperiri, vel non in sensu abeedem intento damnatas fuisse asserere non reformidant, & easdem qui que propositiones ex Libro pra memo=ati Comelij Iansen, excerptad , ac in sensa ab eodem Cornelis Iansenio damnatas fuisse definit & declarat, S ut haereticas &c. iterum damnat . mandans omnibus christ i fidelibus, ne praedicrum doctrinam teneant sub poenis o cessuris centra hareticos in jure expresiis ipsio facto absque alia declaratione incurrendis, praecipimus insuper omnibus Primatibus Arahi Episcepis Episcopis θανι hanc suam declarationem oe definitionem ab omnibus observari faciant, ac inobedientes' rebelles praedictis poenis . aliis ci juris ct facti remediis, invocato

etiam s epai fuerit bras bii secularis auxilio, omnino coerceant. Ad haec

13쪽

praescribit sormulam Clero Gallicano qua praedictis Constitutionibus

summorum Pontificum singuli se subjiciant, o quinque propositiones

in Corneli, Iansent, Libro , cui nomen Augustinus, excerptas, o in senis ab eodem auctore intento sinceνo animo rejiciant ac damnent. dc se ita facere jurent. Interim laudati ab Eximio nostro Episcopi IV hanc quidem Constitutionibus tam solennibus & toties repetitis reverentiam promittunt, ut altum sileant, an propositiones illae in Jan senio contineantur , & an recte damnatae sint nec ne , sic tamen ut nec virtutis amore , nec metu poenarum abdicare a se velint libertatem , sentiendi

de illis quod velint, quo pertinaci silentio in illis circumstantiis altiusquam ulla voce clamant se nolle Jan senii sensum a Pontificibus damnatum reiicere . sed eum mordicus sustinere velle, tonet & fulminet Roma , quantum velit, & hos Episcopos , eo modo palam agentes , non modo toleraverit clemens , sed ut plene.& perseine obedientes Filios etiam commendaverit ita existimabit, quisquis fidem adjecexit asserenti Eximio. Agamus sincere; fingamus tantisper nihil respondisse Clementem , existimasne tu ipse, Eximie Domines mili silentio latisfactum esse Bullae Innocentianae & Alexandrinae existimasne nihil aliud utrumque illum Pontificem noluisse λ Si sincere eloqui vis , quod censes , nunquam id dices , neque Pontificum istorum verba

interpretationem similem patiuntur , quam si vel obscure paterentur, non praetermitteres eam adferre, dum solo Episcoporum illorum exemplo , & Clementis Responso pertinacem tuam inobedientiam erga Romanorum Pontificum Constitutiones, niteris excusare e Putabis i igitur Clementem minus alliculum tale Praedecessorum suorum mei tem , quam qui Vis sanae mentis Theologus eam assequatur. Damnant Innocentius & Alexander propositiones v. ut haereticas, neque alium

in iis sensum damnant , quam Iansenii , ut plenissime declarant idcClemens existimaverit corum constitutionibus plene satis fustum esse, si quis sensum , qualemcumque sibi imaginari libuerit haereticum damnaverit, sic ut liberum sibi relinquat , & absolute velit de Iansenio sentire quod lubet , molo verbis non dicat Pontifices illos indefiniendo errasse , quod tamen se in animo sentire illo silentio palam satis manifestat Et hanc qualem qualem obedientiam , adeo praepostere Clemens appellaverit plenam , p.rfectam , totalem Stipiri loquatur, qui hoc perluadere nititur , quete tandem diminuta crit obe indientia , si haec plena , quae imperfecta , si haec perfecta , quae mutila , si haec totalis iit Ut quid quaeso dogmatibus fidem , facto reverenti-

ra pollicentur hi Episcopi, tuque horum aemularis exemplum , ni si

14쪽

ut illudatis hominibus minus peritis p Edissere nobis , neque enim ignotum tibi est mysterium : an non ideo factum a dogmatibus , &dogmata a facto avellitis, quae inviolabili nexu sibi mutuo in hac cauissa implicita sunt , & circa factum ideo haeretis quasi ancipites , ut, cum libuerit, dogmata tueamini, neque tamen de violatis Pontificiis constitutionibus convinci possitis, convincendi alias si fustum ipsunt dogmati , ut implicuere Romani Pontifices, implicitum relinqueretis p Damnatis dogmatibus fidem promittitis, facto sive definitioni de sensu Jansenti non fidem , sed reverentiam dumtaxat in solo silentios tam , quod aliud esse non potest , quam fidem non fidem , hoc est nihil rei , sed inanem verborum strepitum damnatis dogmatibus pro

mittere : nemo enim dogma , aut documentum censeat inanimatumVO cum fonum, aut characterum congeriem sine ullo sensu aut fgnificatione : sicut ergo dogma aut documentum non est , quod nullum sensum habeat , sic dogma Pontificum non est , nisi quod sensum a Pontificibus decretum , & declaratum contineat i atqui Pontifices e X- presse , iteratis vicibus, & summa solicitudine declarant sensum , in quo dogmata sive propolitiones V. damnant esse SENSuM JANSENII , sive quem habent in Libro Jansenii , neque ullum alium sensum dein clarant se damnare , ut ipsi oculi vestri testes sunt: ergo dogmata , a Pontificibus in suis constitutionibus damnata , sunt V. propositiones IN SENSu IAN SENII & non in alio sensu : atqui negatis fidem V. propositionibus damnatis IN SENsu IAN SENII; ergo praeter inanem Verbo

rum strepitum , nihil rei promittitis, & Mundo illuditis, dum dam natis dogmatibus fidem promittere imperitis videmini : nam qui Ianin senii sensum non damnat, nihil eorum damnat , quod in Pontificum constitutionibus continetur , sed ad summum illud damnat, quod ipse pro libitu sibi fingit , ac imaginatur. Quaesita illa ius inter & factum in hac causa distinistio adeo inepta est , adeo futile effugium , adeo turpis & faeda cavillatio , ut ipsi eam Calvinistae judicent Viris gravibus

indignam. Audi quid de ea censeat adamatus tibi Iurius,qn id de ea non suo dumtaxat, sed & suorum nomine loquatur: verba ejus Gallica decerpta ex praefatione Libri, quem inscripsit Iustification de Ia Morale&c Gallice do, ne vis eorum & energia pereat, si transferantur in aliam linguam , sunt enim exquisita: Nous aviens et e choque ii y a Iongremps de I obliquite de My. Arnauid dans la cestroverse ιlu droit, o dus ait fur l 'assa ire de cincq propositions ct neus avo in s regatae cela commerene chicaneria sans honneur ct suns bonne si . Non ferunt haeretici, non

fert ipse Iurius artes illas malas, ει obliquum ac versipestem animum,

15쪽

quo exceptionis adeo Indignae primus inventor 3c arti sex Arnaldus . Pontificias constitutiones, quantum est in se, elusit, eorumque Ominnem vim infregit. Cavillum vocant fine honore , fine bona fide . id est . qui in Virum honestum , & cui fidei bonae superest aliquid , non cadat. Et Episcopos Armidi exemplo adeo faede & turpiter cavillantes

tu vocas plene , perfecte, integre obedientes, & te auctore , ut tales ipse Romanus Pontifex Clemens IX. eos salutaverit ac commendave

sitis

At inquis ita testantur ipsa acta. Quam parum ex actis illis confici possit ad Avelandam pertinaciam vestram ad oculum summa eruditione detnonstrat Auctor Defensionis Tormula, cuius evidentia in hanc rena Argumenta, ne actum agam . praetermitto hic adnectere. Et brevi, ut spero. negotio isti ambulanti in tenebris lucem aliquam fferet 1nnocentius XII. Profecto si nihil hie fraudis intercesserit, & illa, quam Ian senistae . more suo fingunt, vere fuerit Ponti fi is mens , non potuerunt non illi acquiescere om- pes Galliae Episcopi, non potuit non Sorbona subscribere , non est cur amplius quid a suis subjectis Rex Galliae exigat: & tamen Episcopi exceptionem istam non patiuntur, in Sorbonae societatem admittitur nemo, qui non aliter ejurare damnatas quinque propolitiones velit neque Regiis mandatis paret, aut Ian senismi a se suspicionem amolitur . quisquis jus a facto in causa propositionum a pellit, seque contra Innocentium X. N. Alexandrum VII. supremos suos judices erigit.

Aliud quippe an ipsis dogmatibus damnat, quam quod illi damnarunt.

' Erum pergis: ipsa nostra Societas aliquan Io se Arnaldico illo eia

fugio defendit contra Thom istas in exitium Molinae conspirantes , dum imminente jam jam fulmine persuadere conabatur in libello suo supplici Paulo U. oblato . tamquam articulum fidei definiri non νο-sse , quod dogma de gratia per se efficaci a SS. Augustino ct Thoma tram dirum fixerit: ita nempe testis omne exceptione major capitalissimus Molinae hostis Thomaskemos refert in Miscellaneis. An, & qualis libellus ille supplex a Lemosio exhibeatur, non discutio , cum Liber ad manum non sit, nec operae pretium videatur conquirςndo tempus insumere: certum est enim in istis miseellaneis mul'

16쪽

tas tabulas assctas esse Iesultis, & constat , quod Auctor istius operia aut interpolator, quisquis fuerit nimis liberaliter & nonnum quam enormiter fingendo quidlibet, fidem sibi & auctoritatem omnem detraxerit. Quare libellus ille supplex si, quem perfurere cupis,scnsum contineat, Lemolium ipsum , aut potius Ian senimam quem piam qui eum subministraverit auctorem habet, non Iesultam, apud quos Romanae Sed is auctoritas majus semper pondus habuit. Audi quibus verbis Franciscus Macedo alias Molinae hostis implacabilis. quemque advocatum tibi alibi adjungis, fabellas Lemosianis istis similes, explodat in Libro suo adversus Thoi . Anglum: cum enim quae aio Theologico Historica de istis Congregationibus maxime injuriosa in lucem edita & ab illo lecta esset, sic scribit Atticulo 3. Erit autem

a quum, ut quoniam Pont scia Sedis ct auctoritatis, Societ vi IESU maxima ct acerrima propugnatrix o vindex est nos, qui de propugn- aeadem auctoritate agim in , Societatem quoque a calumnia vindicemin: cum tam conjuηcta utriusque fit causa , ut non psit una fine altera auriefendi, aut oppugnari: qua summa Societatis laus est eos ι m babere cum ' Sede Romana ct amicos, ct inimicos , ut quicum1 unam amet o amba diligat, o qui alteram oderit, ambia oderit. Id mihi Iegendo comperrum , neminem. qui Romana Sedi bellum hostv intulerit, non etiam bellum Societati huic IESU Sanctifima, intulisse. Actam fuisse Roma causam P. Μο lina ct coram Pontifce Clemente primum VIII. deinde Paulori agitaram , ct sciunt omnes , o mihi constat Incidi in quoddam exemplum hujus distulationis typis mandatum Anno I 64 . iris iptum QuMSTIO TRECLOGICA , HIs TORI A LT IuRis PQNTIOCII avidi in me arripui , accuratisii me tigi r sed nou omnino acquievi. Deprehendi enim quadam in anctore lecti animi σ pr c upari judici, Ruo , qua illius exempli fidem elevarunt MuIris Molina imponuntur , qua nosmniavit quidem. Valentia summo Theologo inepta ct insiit a re 'Onβο-ves saepe tribum tur qua vel a rudi discipato reddi non pessent. Iam illa in igitis est imp ura ad concitandam invidiam Societati , Molini R publice Roma siussi nause PONTIFICEM Iovi M ERRARE POSSE quod n. 9.habetur, qua sententia maxime est a Societate aIlena. Certe ut illa est retare te pia o prudens, nec sentire illud p obser , nec ut sentirer mulgare dcberet, iis prasertim qua fingit auctor formidol tis temporibus .Parn paucis interiectis subjungit. tametsi maxime a Molina sententiis de grariβ , placitisque dissentiam , nunquam tamen ad ea impugnanda uti volui ejusmodi narratiunculis r utinam ex eo discas Migi stet Eximie istiusmodi missis fabellis, in quibus maximum , imo unicum sere praesidi-C uua

17쪽

um collocare hactenus visus es, aliquid solidi afferre, quod docti inale

responsum mereatur.

Addis n. 4. similem fidem definitionibus Pontificum , non habuisse

plu1es alios eiusdem Societatis Theologos, Sirmundum , Peravium Sc c. Hanc ecleptionem caeteris tuis naeniis annumero , donec aliquid

probaveris : Petavit & Sirmundi opinio adeo parum tuis & Jansciit starum cavillationibus hic favet, ut verba eorum in medium producere erubescas , contentus solis illorum citatis nominibus , sed e quae ibi dicis & quae de mente Cardinalium Bellarmini ac Baronii a Iansenistis afferri solent super hoc tegotio, pluribus exposita stini in defensione Formulae, ac recentissime a Nicostrato in elegantibus ac nervosis contentionibus , quas si lubet conside. Ultimo loco Harduini Pere fixit Parisiensis Archi- episcopi decretum quoddam comminisceris, quo, ut ais, asset tunem uicam minime pro basset. Ad hoc Decretum respondebo, quando bona mihi fide ea pota es ubi, de unde illi hauseris. Quam multa Perefixio a foeduratis tuis atacta sint, non Gallia sola , sed Orbis universus novit. Quamquam illud ipsum , quod Perefixius in citato a te Ioco cxigit, minime praestas : . exigit enim , ut quis judicium suum , judicio Superiorum sive Romanorum Pontificum sncere submittat. Quod si praestares , nulla, vel parVatibi mecum esset dissensio, neque tergiversareris provocatus toties ad subscribendum citra exceptionem Alexandrinae Formulae.

f. V. Excutiuntur , qua reponit Eximius ad rationem

alteram ostensum est, promissam reverentiam ab illo minime pratiari.

NUne ad crimen atrox alterum , & priori multo gravius , quod impactum tibi flebiliter quereris , accingor: illud videlicet, quod diminutam illam tuam obedientiam , qua dogmatibus fidem, secto reverentiam toties solemniter promisisti, non impleas. Praetereo , quod in nupera responsione ostendi, non nisi obstinatissimam pervicaciam , sub specioso reverenιiae vocabulo a vobis palliari. Quis enim sentiat illum reverenter alterius dicta excipere , qui nihil quidem illis obloquitur , sic tamen , ut sincere loquenti, palam recuset, fidem habere,& hoc quidem , quod respectu cujusvis viri probi, ac honesti, seret impudentissimum ac non ferendum, Tu sub reverentiae nomine nobis studes

18쪽

st Hes obtrudere, dum ita agis, erga Christi Vicarios , Romanos Pontifices , legitimos fidelium omnium Superiores, totius Ecclesiae Doctores, quorum Vocem audire teneantur quotquot Christi oves sunt, dum inquam ita agis erga illos , quibus simus in B. Petro pasendi , r gendi , gubernandi, u=iiversalem Ecclesiam a Domino non ro IESU Christo plenam potestatem traditam esse , ut promittas quidem te oblocuturum nihil, ubi ex plenitudine potestatis hujus , & Christi vices gerentes , solennitet definiunt sensum in Pseudo- Augustino Ian senii ex- prcstum esse haereticum, cui declarationi tota se submittit Ecclesia, sic tamen , ut cum filiis iniquitatis, & tranquillitatis publicae perturbato ribus , palam renuas judicium tuum definitioni tam solenni submittere : exhorrescunt piae aures ad solam tantae indignitatis cogitationem , neque tamen hic sistit tua irreverentia,gravioris criminis te convinco ,

dum insuper promissi hujus silentii violatorem extitisse te ostξndo. Non injuria id a me exprobratum esse probant, quae in Thesibus anni 1688. 1 . Octobris deleniis scribere de Semi-pejagianis sustines, neque adhuc retractas. Contenderam ego a veritate procul aberrare , quotquot existimant, Semi- pelagianos necessitatem gratiae interioris

admisisse etiam ad initium fidei , idque stabiliveram per hanc e quinq;

Iansentanis propositionibus quartam : Semi-pelagiani adm ttebant interioris gratia nec itatem ad singulos actus, etiam ad initium fidei oc. Quod Ponti fi tum oraculum hoc quali sibilo excipis Thesium tu rum Conci: I. g. I. quam boc imbelle t quis enim nestat, damnari hanc

propositionem potuisse , eo quod cam sit bimembris , falsa ct haretica esse queat, dummodo alterutrum e duobus membris falsium sit o h aret i cum 'Potest itaque verum esse quod Pelagiam admiserint prave nientis gratia necesiitatem ad fingulos actus, etiam ad initium fidei, dummodo falsum sit c uti resera est) ideo eos haret; cos fuisse , quod vellent eam gratiam

talem esse , cui posset humana voluntas resstere . vel obtemperare. In dissertatione vero Theologica nihilo magis te reverentem exhibuisti erga easdem Apostolicas constitutiones. & promissi memorem ita scribens pag. 8. Cateram circa priorem censura istius partem, in qua dicitur Senu. pelagiani oec. In Schalis Catholicis omnes inter Magιstros non convenit, illis , quod in assertione dicitur firmantibus, at is id negantibus: ad quae verba sic expostulaveram in mea Thesi nupera. Quasi vero, post ιIaram , ct manifestam Pontificum declarationem , quisque pro arbitrio suo Istatuere posset, quod vestet. Insignem enimvero Eximii nostri reverentiam , quam prastat erga Constitationes Apostoli ι.ει Scc. Nunc

iterum, ac tertio pergis propositi tenax scribere Epistolae tuae 3. 3.

19쪽

Subueret qu/m .ptim. Summerum P ρηtificum censura , etiams sirpari prepostionii quam ipsi damnaverunt ut falsam in feret vera , tuo

nemper Semue pelagiani admittebant pravententis gratia iηterioris mcessitatem os. Idque 1 te adeo nervose tamque invictis rationibus es'eessectum jactas, ut ego toto triennio ad eas coactus sim Obn.utescere.

Quae quaeso invictae illae rationes fuerunt 'Prima , respondes , dic sola , quia quam secundo loco adjungis , ad quam mox respondebo te nunquam antea adhibita fuit, & si pras, ter primam adhibuisses aliquando aliam , quae pondus aliquod mereretur , non praetermisisses illam Epistolae tuae rursum inserere , tu , qui ad nauseam usque & fistidium toties Κbalia inscriptione amas eadem dicere , ut qui unum tuum scriptum legerit, dicere possit, se legille omnia r Achillea ergo tua ratio est , quod cim tripositi' damnatast copulaυτa , susciat ad hoc, ut fit fasa ct haretica . quod uηa ejus pars vere talis si, licet altera vel vera fit, vel saltem certὲ ηι η fit falsa.

Ais , quod ad hanc trietinio toto coaetiis obmutuerim p Quod nuhil tuleris respon1i 3 Et tamen nulli Iesu itae licet esse muto , si vobis fides, atque ut ipse gratiose insinuas , ne dicam exprobras , semper gloriam ultimae responsionis aucupantur Iesuidie. Nihil tulisti responsi Ubi tua est memoria Vir Exunie p Neque enim volo expostulare de fide, ubi memoriarinquam ν Forte sperassi responsionem meam in Lectorum animis tanto temporis intervallo , potuisse obliterarit uerenoventur vestigia, ruriss labiicio quae respondi Anno i 688. cum non erubuisti primum hoc in lucem protrudere , Ac apertus constitu rionum Apostolicarum in hoc esse contemptor et haec ergo reposui Dq. Bimembris est propositio , sed duplici etiam inuritur censura, quarum prima potest in primum membrum cadere, altera in secundum. Bimembris est propositio, sed cujus utrumque membrum asse- ruit Ian senius , cujus errores ex professo damnant Ρontifices. Bi- ,, membris est propositio , sed cujus secundum membrum jam virtuari liter damnatum erat in secunda Iansentana , adeoque non ita nova se damnatione indigebat , nisi in quantum cum primo membro con- ,, jungebatur , quod proin ad minus aeque damnari praesumi debet. Bi- ,, membris est propositio . sed cujus primum membrum sine ullo usuis bono adjectum est , nisi etiam sit damnatum , nec tantum sine usuis bono , sed ad fovenda nova in Ecclesia dissidis, contendentibus omis, , nibus , qui reverenter Decreta Pontificum excipiunt , utrumqueri membrum damnatum esse, cum Ioleant Sc debeant Pontifices, cum

,, per Mennes declarationes fideles instruunt, loqui clare dc distincte

20쪽

ri amovendo omnem dubietatem , iquam maximam reliquissent , nisi is simul damnassent primum membrum. Quid reponeres, Vir Eximie, , , contendenti ad merendum in statu naturae lapsae non requiri in ho- , , mine libertatem a necessitate , etiam postquam haec Iansentana tertia , , damnata est : ad merendum & demerendum in statu naturae lapsae non requiritur in homine libertas a necessitate . sed sussicit libertas . , a coactione. Quid si enim abjecta reverentia tecum in hunc modum se respondeat aliquis : quis enim nesciat damnari hanc propositionem, , potuisse , eo quod , cum sit bimembris, haeretica esse queat, dum, , modo alterutrum e duobus membris haereticum sit λ Potest itaque, Verum esse , quod ad merendum non requiratur lib8rtas a necessita- , , te, dummodo selsum sit sicut revera est ) qnod ad merendum non. is requiratur libertas a necessitate. Et erit, quare fingat majorem liber- , , talem requiri ad demerendum , quam ad merendum , cum Deus suari dona coronet, non sua delicta puniat, quae nulla habet , dc ad quaris nullum impellit. Sicque salva subjectione, qualem Eximius servatis erga definientes Pontifices , sustinebitur etiamnum cum Ian senio,, gratiam in statu naturae lapsae necessitare. Nec erit, quod timeatur a , , a. Iansentana, qua definitur gratiae resisti : vel 4 , qua eX primitur , , , ei posse resisti: nam iis explicandis facile quis mutuabitur a Ian seniis stis effugium,dicendo, quod resistatur gratiae, adedque resisti possit, , , prout Pygmaeus resistit giganti, a quo reluctans opprimitur. Quisia haec reverens Ecclesiae filius sustineat Sustinet tamen Eximius,nec , , tantum sustinet, sed argumentum a tali definitione petitum , ut im- , , belle , exsibilat ' Ad haec tu Doctor Eximie more tuo diu siluisti,& siles etiamnum. Nunc ad alteram rationem tuam , quae adeo miserabilis est . ut Di lecticae tironem magis, quam Doctorem sapiat: Ratio secunda inquis hac est : quod licet utraque istiari prepositionis Drs foret falsa, adhuc subsisteret, quid a Se pelagianis aliqui admiserint, etiam ad inlitum f- dei pravenientis gratia interiaris ne esitatem : nam eo non obstante adhuc damnata merit, ea foret nonsitio tamquam falsa , utpote . qua i definire , adeoque universaliter asserit, SemipeIagianos admirise pravenientis gratia interioris necessitatem ad singulos actus, etiam ad initia

Subtilitas haec, vel potius captiosum litis implicandae artificium tui ingenii scelus non est , i sed ex venenoso Iansenti sonte illud hausisti l. 8. de haeresi Pelagiana cap. 6. col. 4s6. ubi iple etiam duos haereticorum illorum ordines distinguit , ac diligenter Observatum vult, neu

SEARCH

MENU NAVIGATION