장음표시 사용
21쪽
omnes unum idem que sensisse Semipelagianos, quare de illis dumtaxat . contendit, quod admiserint interioris gratiae necessitatem etiam ad iniistium fidei, quorum opinionem ct dogmata Proster st Hilarius Augustino censenda , ct refutanda prodiderunt. Exceptioni huic mox faciam satis. ubi ad Sophisma tuum directe respondero. Tota ergo vis 3 efficacia in hoc consi stit, quod propositio a Pontificibus damnata , indefinita Scdogmatica sit. At quia indefinita, & dogmatica est Eximie Doctor , idcirco ante oculos nobis clare ponit, in quo dogmate sita sit Semipelagianorum haeresis, in hoc utique uno capite , ex quo caeteri illorum erro es, velut rami e radice nascuntur, videlicet, quod interioris gratiae nece fitatem negarent, saltem .ad initium fidei. Exceptio tua tam peregrina non foret, si ad plura quaedam puncta capitalia Semipelagianismus se extendillat, si v. g. non solum necessariam ad initium fidei Christi gratiam negassoni, Verum etiam cum Pelagianis peccatum originis su stulissent: potuissent enim tunc in ultimo hoc saltem capite Semipe lagiani mansisse , etiam qui necessitatem gratiae ad initium fidei admitterent : nunc vero . cum totus Semipelagianismus pendeat ex uno
dogmate , non potes asserere aliquos simile dogma non tradidisse dc simul statuere illos eosdem , se mi pelagianos fuisse. Existimo Vir Eximie te aliquid de Pelagiana de Semipelagiana hi storia legisse , Ian senium saltem te de hac re legisse profiteris & facto ipso te eum legisse abunde commonstras: Iansenio forte iunxisti alium. quempiam e Calvini grege. His habuisti fidem, quod enim cupit ali
quis , hoc facile credit. At dic nobis qua in re erant Semipelagiani isti aliqui, qui , te Auctore , admittebant gratiae interioris necessitatem , etiam ad initium fidei Non ausis aperte , ut spero , ad alterum dam natae propositionis membrum confugere, quo confugit Iansenius, MCalvinistae confugiunt: quamquam eo propendere visus sis, quando gratiam prout a Molina ad veterum Patrum normam explicatur, ZEadstruitur, appellabas gratiam mera psibilitatis. Qua inquam in re erant isti aliqui Semipelagiani λ Augustinus. Prosper , Hilarius 8C quotquot olim fuerunt Semipelagianismi debellatores, id unum in ipsis culpant, id unum olim habitae. Synodi proscribunt , earumque ex- cmplo Concilium Triden. cavit tamquam capitalem eorum errorem gratiae scilicet coelestis ad initium fidei negatam necessitatem. Hanc qui admiserunt vel eximendi fiunt Semipelagianorum numero, vel ad alterum lan senii membrum confugiendum .est , vel tertium aliquid , dc
priscis laeculis inconnitus excogitandus est a te Semipelagianismus de quo libenter disserentem audiam. f. VI.
22쪽
f. VI.Eυincitur capitalem omnium Semi-pelagianorum errorem conssere in negata interioris gratiin
C Um hactenus renuas fidem habere Pontificibus solenniter muliso toties definientibus , consentiente tota Ecclesia errorem Semi pelagianorum in eo situm , quod negaverint interioris gratiae nece si talem etiam ad initium fidei, ne quid a me desiderare possis ulterius , exhibeo e multi; pauca quae Ss. Prosper dc Hilarius in suis litteris ad Auia miserunt, & quae ad eos Augustinus rescripsit in libris de prae-dcstinatione SS. , ac de dono perseverantiae : hos enim solos Semi relagianos certe aliquos ex illis de quibus in istis litteris ac libris termo est , contendit Ian senius interioris gratiae necessitatem ad initium fidei admisisse, neque existimo in alios quam in istos te fuisse inten tum , dum idem cum Ian senio jam condemnato , contendere non eru bescis: sic ergo de praecipuo Seml. pelagianorum errore Prosper & Hῖ-larius Aligustinum instruunt, ut asserant eos ad opera quidem pei secta Fratiam affirmare, ita tamen, ut initium aliquod justitiae & salutis esset a nobis , nimirum fidei exordium , vel primus nisus , seu tenue desi-dcrium salutis obtinendae, quod desiderium inter opera bona non Dumerabant , quemadmodum in aegro voluntas adhibendi medici vel certa de remedio concepta fiducia , nondum censetur esse pars aliqua
curationis, quae comparatio Hilarii est in laudata Epistola. Hac inquit Prosper ipsorum definitio ac Prosio est , Omnem quidem hominem Adam peccante, peccasse oneminem per opera sua , sed per Dei gratia imregeneratione salvari: in quibus orthodoxi erant,&, ut moX referemus, ab Augustino commendantur : univeris tamen hominibus propitiarionem , qua est in Sacramento sanguinis Christi, sine exeeptione esse propositam , non simpliciter , ut a Catholicis anti-Iansenianis asteritur sed ut quicumque ad fidem o ad Baptismum accedere volgerint, naturali facultate ut ex adjuncto patet, salvi esse possint : qui autem credituri sunt, quive in ea fide , cujus initium non est a gratia, sed , qua deinceps per Dei gratiam si juvanda , mansuri sunt, prascisse ante mundi consti rutionem Deum, ct eos predestinasse in regnum seium propter merita saltem ex parte naturalia in quantum initium fidei mere naturale conti . .
23쪽
nent ideoque omnem hominem ad ι redendum , ct ad operandum divinis instituito libus, sive Scripturis admoneri, ut de βpprehendenda vita arerisna , nem ρ deperet, cum voluntaria devotioni naturalis arbitrii, remuneratio sit parata , quod confirmant haec adiuncta Prosperi verba , nec confiderant se gratiam Dei, quam comitem ad opera fidem iubsequentia, non praviam humanorum velint eo meritorum , etiam illo voluntatibus sive volitionibus naturalibus piae credulitatis subdere seu pol teriorem ficere, ut scribit in carmine de ingratis cap. 13. ubi exprimit quomodo juxta errorem Semi- pelagianorum Deus deberet expectare ab homine primum credulitatis affuctum antequam suam gratiam infunderet.
Assectum , vi comitetur gralia cursum. Pergit S. Prosper in Epistola quantum ad Deum pertinet, omnibus p ratam vitam aeternam , quantum aurem ad arbitrii libertatem , ab his eam apprehendi, qui Deo stonte crediderint, ET Au XILIuM GRATIAENERITO CREDuLITATIS Ac CEPERINT & infra divino adscribere operi
Sanctorum merita formidant quia volebant sibi servare saltem initium fidei & salutis: unde addit: ita demum posse unumquemque ad correctio isnem , aut ad profectum vocari, fl se sciat, sua diligentia naturali in
bonum esse posse, ct libertatem siuam ob hoc Dei auxilio juvandam , nota juvandam , non adjutam , si , quod Deus mandat, elegerit. Denique eundem capitalem errorem his verbis subjungit: cum in his , qui reminpus acceperunt libera voluntatis sive in adultis. duo sint, qua humanam operentur salutem, Dei scilicet gratia, ct hominis obedientia quae ex suo& catholicorum sensu scribit Prosper addens quid sentirent Semipelagiani, videlicet, PRIOREM VOLuNT OBEDIENTIAM ESSE , QUAM GRATIAM, uT INITIuM SALuTIS EX FO, Qv I SALUATu R, NON ET EO CRE DEN Dura sIT sTARE , QUI SALUAT , ET UOLuNTAS HOMINIS , DIUINAE GRATIAE SIBI PARIAT OPEM , NON GRATIA SIBI HuMANAM S u B
IICIAT UOLuNTATEM .... Vnde tu istis Pelagiana pravitatis reliquiis non mediocris virulentia fibra nutritur, si principium salutis male in homine collocatur ; s divina voluntati impie voluntas humana praefertur sideo quis adjuvetur , quia usuit, non Adeo quia adjgvatur volit: ubi. clare vides voluntatem humanam poni ut caulam , & meritum gratiae , Ac proinde gratiam Dei oon praecedentem statues & gratuitam , ut deberct . sed subsequentem & pediisequam. Quod iterum inculcat in f quentibus dum addit: f Originaliter malus live natus in peccato origi-vali , receptionem boni, Nou A SuMMO BONO Deo ) sED A sEHET-
24쪽
Neque minus clare caput Semi- pelagiani erroris describit Hilarius in Epist. ad eundem August. hac sunt itaque , inquit, etia Ha=lia , vel aliu etiam locis in Gastia ventilantur: novum σ inutile esse pradicariotii, quod quidam secundum propositum eligendi dicantur . At id nec
arripere υaleant, nec tenere , NISI CREDENDI UOLuNTATE DONATA.
negabant ergo donatam voluntatem credendi sive initium fidei, quod tamquam sibi proprium & non per gratiam acceptum semper vindicabant. Pergit ho et narrare Hilarius his verbis: quod enim dicitur: crede, er salvus eris. Unum horum exigi asserunt, videlicet credere tamquam quid existens in nostra potestate independenter a gratiae adminiculo, aliud , salutem scilicet seu sanitatem animi, o ferri ..... nam ista re ni monia , ut est illud : si cur unicuique partitus est mensuram si ιi ct similia, ad id volunt valere, uι adjuvetur non ut praeveniat ui) qui caeperit τε Pe,non, ut etiam donetur ut velit. Et infra: contendunt, nec de
hac fide posse dici quid habes, qued non accepisti unde in eadem epistola
Hilarius de compendio uaquit,purant rationem reddi electorum , t et rejectorum in eo , quod unicuique meritum propria voluntatis adjungitur. Inspiciamus modo , quo haec sensu acceperit Augustiirus, re quid ad confutandum Semi- pelagianorum errorem ipse rescripserit libro de praedestinatione Sanctorum , quem ut errantes in viam reduceret elu
cubravit. Quid toto hoc opere di s putaverit refert initio Libri de dono perseverantiae r in priori, inquit, Libro qui fuit de praei: SS in cum ageremus de initio fidei. Eundem scopum suum statim ob oculos ponit lib. de Prae4: SS: caput secundum his verbis exordiens: prius itaque Idem , qua Christiani sumus. donum Dei esse debemus ostendere: sed
cum hanc materiam tractasset antea copiose contra Pelagianos, solide demonstrans omnem fidem , adeoque tam incipientem, quam aucta in atque persectam ex Deo esse , mox addit ; s tamen diligentius id facere posumvi, quam in voluminibus tot , tantisque jam fecimus , quod ipsum agnoverat Prosper , rogans tamen , ut actum denuo agere ne gravaretur : necessarium subdit ad calcem Epistolae suae ct utile ρ' , etiam qua si ripta μηt scribere , ne leve existimetur, quod non stequenter arguitur. Pergit itaque Augustinus. Sc simul dilucide ob oculos ponit in quo errore Semi- pelagiani haesitent. unde eos omni studio educere conatur. Nunc eis refrandendum e se video , inquit . qui divina re timonia , qua de hac re adhibuimus , ad hoc dicunt valere, ut noverimus, ERNOBIS cui IDEM NOS HABERE IPSAM FIDEM , sed incrementuin ejus ex Deo ; TAMQ3a ΑΗ FIDES NON AB IPSO DONETuR NOBIS , SED AB IPSO TANT ubi AusEATu R IN NOB Is EO HEXITO , in OD CIL- .
25쪽
cnPIT A NOBIs. In quo errore convellendo Augustinus tam proIixus , & continuus est toto operis hujus decursu , ut metuat, ne fastidium & taedium legenti creaverit sua prolixitate , & iterata inculcatione , quam ignosci sibi postulat, caput ultimum his verbis concludens : Dent veniam e ncva eritim quasio ad bos nos ccmpulit: quia cum in prioribus spusculis nostris, satis idcneis tes imoniis usenus , dexum D i esse etiam fe m inventum es, quid Gni radiceretur , ad hoc valere illa testimonia. Mi sendam Dei dι tum iste incrι mentum fidei: INITIuM
IP O ESSE , NEC ESSE DONUM DEI , sed exigi re Dium , Mi , ιtim id praecesserit, celera tanuuam h incrito ci sequatitur, sua Dei dona sunt,qucd vide iis . quam sit absurdum : fripier quid ius irimus, quantum po
DERE M us Quod iis diutiu i δει ivus , fu-m si si AEn vetent hi, pripter quos fecin us , hin ι ab eis u rahendi parati junus , dum tamen es mulinto diutius quam et e IIεηt , es ι v Iasidio μι radu itHE ratis ni uinteamur.=us fecisse, quid fecin m des eri-m initium fidei ofum Dei sadcivisse. Hic Teccmpello M. gister I λim: ccnun Rugustinum tam parum aitcndi ste , quid , & quibus scriberet, dum hunc unice libricopum pra fixit S tantum operae soluit ut ex inccret initium fidei, non ex nobis, sed ex Dei gratia esse, si id ultio admiserint illi, quibus convertcndis tam ire pense studebat Ccntcn de ii, univcifim & sine discrimine ita scripturum fuisse , si magna eorum pars , in hoc ipsi consenserit λ Censen tanto molimine .& velut summam rei omni contentione illud acturum , quo obtento, ut tu quidcm stuc es imponere , cficcissct nihil, aut parum adco , ut in quo fuerant, permansi sent errore , si quis alius error sit Semi-pelogianis proprius p Haec si tibi minus sussciant plura habe. Prosequitur Augustinus quibusdam interjc ctis e Putant ex nobis esse fidei captum ct ex Deo esse fidei supplementum. & de dono Perseverantiae cap. II. Fidem ct incipere habere. O in ea usque in finem pei manere, ramquam id non a Deo accipiamus, nostrum esse contendunt & paulo post : uolunt hcminibus pradiιari dona Dei esse . at perveniatur ad finem , G permaneatur in Fde. iterum infra : non a Deo dari , sd a nobis esse contandunt initium mei.
Quos eodem capite blande ab errore volens revocare , Cavexdum
est , inquit , fratres dilecti a Deo , ne homo se extollat adversus Deum, cum se dicit facere , quod promisit Deus : Ninne fides gentium promissa a It Abraha , ct ille dans Gloriam Deo pleni mὸ credidit Acc. Deinde inconvenientiam erroris luculentius obiiciens ideo interrogat homo sibi
26쪽
primas ejus fidei ) vendicat partes , ut nisi maι ab ido Deo ale'ere
mereatur Cumque confutasset haec ex Apostolo ad Romanos i a. diacente unicuique Devi partitus est mensuram fidei, Caput concludens ostendit , non tantum fi3em perfectam . sed etiam initium ejus seu primam bonam voluntatem juxta Scripturarum testimonia Deo esse tribuendam ; nolens ergo his tam claris restimoniis repugnare , re tamen UOLENS A SEIPSO SIBI E SE , QuOD CREDIT , quas componit homo cum Deo , uT PARTEΜ FIDEI SIBI v NDICET , atque illi partem re
linquar , ct quῖd e Ii clarius PRIMAM TOLLIT IPsE , sequentem dat illi, ct in eo . quod dicit esse amborum , PRIOREM sE FACIT , posteriorem Deum. Haec in fronte libri collocat Augustinus pluribus convellenda per decursum. Et ne quis dubitet, quin mentem Semi-pelagianorum exacte assecutus sit . mox tertio Capite agnoscit se aliquando in e dem errore fuisse versatum , quem his verbis declarat et postquam re tulisset testimonium Apostoli I. ad Corint. q. Quid autem babes. quod non accepisti & c. quo pracipue restimonio , inquit, etiam ipse convictus
sum, CuM SIMILITER ERRAREM , PuTANs FIDEM , QuA IN DEuM CREDIMus NON ESSE DONuM DEI , SED A NOBIs ESsE IN NOBIS , ct
per illam nos impetrare DEi dona , quibus temperanter , ct iuste . ct pie
vivamus in hoc G ulo. NEQUE ENIΜ FIDEM PuTABAM DEI GRATIA PRAEvENIRI .sed ut pradicato nobu Evangelio consentiremus, NosTRuM ESSE PROPRIuM, ET NOBIS EX NOBIS ESSE ARBITRABAR: subjungit cap.
6. IN QNA SENTENTIA , IsTOs FRATRES NosTRos Massilientes EssE NuNC VIDEO. Poteratne evidentius loqui Augustinus contra Ja senium , pro causa Romanorum Pontificum Non minus dilucide eundem errorem describit lib. de dono perseverantiae cap. II. FIDEMO IN cIPERE HABERE , cr in ea G in finem permanere TAΜQxi AM
DARI SED A NOBIS ESSE CONTENDuNT INITIuM FIDFI.
Ex his ommbus tum Prosperi, tum Hilarii, tum Augustini verbis luce clarius apparet capitalem & universalem Semi-pelagianorum e rorem in eo consistere , quod sicut primi Pelagiani asseruerunt nat talem homini potestatem ad persecta virtutum opera, & ad impleti nem mandatorum Dei,quod Pelagius stabilire studuit opere quod edidit in laudem naturae. & ab Augustino confutatur libro de natura re
27쪽
quod pei sic erothir a Dco uti multis describit A. cciiveil t Augustinus
contra dua Epistolas Pelagianorum ad Bonifacilim lib. a. c. 8. ita Semi. pelagiani abdicere a se nunquam passi sunt, fidei talem initium, Miisque in finem in ea perseverantiam , sic ut admitterent quidem gratiam esse necessariam ad completam dc perfectam fidem , non tamen ad initium illius ad quod sustinebant humanam voluntatem sincere , ut congcnitis sibi viribus credendi & pie vivendi volitionem eliceret. cui conatui pure naturali , gratia Dei subjungeretur , necessaria ad fidei per Lenonem & completionem , non ad illius initium natum n 'uram ut Hilarius in Epistola ad Augustinum scribit ira depravatam vel extii clam putant , ut non deleat , vel p fit se velle sanari. Ex quo meritti deducit Augustinus de Praedest. SS. c. a. Non ergo receditur ab ea
sententia , quam Pelagim ipse in Episcopali judicis Palestino damna νecempusu ess , gratiam Dei secundum merita non ra dari, fi non pertinet ad Dei gratiam , quod ινι ere capimur , sed illud potius. qaeae propter hoc nobu additur, ut plenius pet fretusi, credamus. Itectissime concludit Augustinus per hunc Semi- pelagianorum errorem non recedia damnata Pelagii Icntentiar quia , quemadmodum Pelagius totum salutis negotium suis viribus vindicabat, procul ablegata caelestis auxilii necessitate , sti ut se Deo hac in parte ejusque caelesti gratiae nequaquam crederet obnoxium, ita Semi- pelagiani viribus suis arrogabant
nanti negotii initium, & primum veluti divini illius aedificii lapidem ,
eui tamquam fundamento aeterna salus obtinenda incumberet, tametsi concurrere ad reliquam aedificii partem architectum Deum minime inficiarentur. Quae erat non mediocris, neu ue leviter castiganda eorum superbia i tibi enim, & non Deo adscribebant radicem caelestis beatitudinis, ex qua radice reliqua gratiarum series flueret, atq; ipsum
etiam perseverantiae donum e unde totum sibi salutis opus, utpote na- dici huic incumbens , arrogare censebantur.' 'Ex hoc errore , veluti ex matre non infoecunda , consequuntur e rores alii concatepati: T. Deum sine delectu gratias on nibus offerre promiscuas, nulla horum. aut illorum habita singulari cura. 2. Christum sic pro universo humano genere iudisse sanguinem, ut ossicinam gratiarum omnibus aperuerit, ita expositam, ut quisque , quas Vellet, conatibus suis naturalibus posset arripere. 3. Ab hocce spurio conatu , meruisque adulterinis praevisis, pendere salutem, & praedestinationem uniuscujusque e qui tres errores cum priore aded connexi, i conjuncti aeue sunt, ut unus potius error videri possit de una haeresis. Quantum
ad Deum pertinet asseiunt apud Prosperum in laudata Epistola ultra
28쪽
medium omnibut paratam miram a ternam , quaritum autem ad arbitrii libertatem ab hu eum apprehendi, qui Deo oonte crediderint per fidem mere naturalem praevenientem grati. in , tequitur enim o auxilium
gratia merito credulitatis acceperint. Praemi lirat e X eorum mente : nec
vacillare illad , quod Deus omnes h mines istit salvos fieri, cT in agnitionem veritatis venire , quandoquidem inexcvj biles sint , qui ad unius Ueri Dei cultum ρι tuerint instrui intelligentia naturali. Eodem sensu addunt pro uniuerso lumano genere mortuum esse Dominum nostrum I Ε- SVM Christum , ct neminem pressivi a redemptione sanguinis qua exceptum. Unde deducebant eos , qui in fide viribus naturae comparata , qua
deinceps per Dei gratiam , si juvanda , mansuri suηr, prasiste ante mundi conflitutionem Deum, o eos pr desinasse in regnum mim. Dic
ceres ex eodem venenato fonte , plures scaturire insectos rivulos.
Capitale autem & universale dogma haeresios Semi- pelagianae in hoc uno conssistere . quod fidei initium , naturae viribus arrogarent, nec amplius quidquam , ut se Catholicos probarent, exegisse ab eis Aug. , quam ut salutis initium divinae gratiae quoq; tribuerenr, pateteX Auge verbis de praed: SS: c. I .pervenerunt inquit isti fratrea nostri. pr. quibηs sollicita est ρ a caritas oestra, ut cum Ecclesia Christi prawniri volun rates hominum Dei gratia fateantur , non ad initium fidei, si cui latius exponit capite secundo, sed ut .ad nullum opus bonam vel in 'cipiendum , vel perficiendum , sibi quemquam sufficere posse consentiant ,
in quo summopere eos commendat, subdens : retenta ergo i Isa in quae perve erunt , plurimum ees a Pelagianorum errore discernuηr. Si ergo
sicut ad initium bonorum operum , ita etiam ad initium fidei praeve niri hominum voluntates consessi fuissent , quid reliquum erat , in quo ab Ecclesia Christi, atque adeo ab Augustino discrepassent p Tantum abest ut discrepassent, ut S. Prosper contra Collatorem , Adversarium suum s Cassianum ) summe commendet & Doctorem Catholicum compellet, Catholicissi,nam asserentem doctrinam,ubi fidei & bonae voluntatis initium divinae gratiae adscripserat talem inquit c. I. uduit proferre doctrinam , qua inter initia Distulationis a veritatis pier re non disonat 9 justo honorari praeonio mereretur, nisi pracipiti iaν ηι progressu ab inchoata rectitudi ne deviaret. Quam vero Collatoris doctrinam ut tanto praeconio dignam commendat hic Prosper λ Non aliam, quam , quae immediate non sine nova laude subiicit: V intulit, M ait, definitionem Catholicissimam dicens non solum actuum , Verumis etiam cogitationum bonarum ex Deo esse principium t qui nobis re,, initia Sanctae voluntatis inspirat, x virtutem atque opportunitatem
29쪽
λ eorum , quae recte cupimus tribuit peragendi, omne enim datumis bonum, & omne donum perfectum de sursum est descendens a P ire luminum , qui & incipit, quae bona sunt, & exequitur . ω , consummat in nobis dicente Apostolo qui dat semen seminanti μ panem ad manducandum praestabit 3c cresdere faciet fructus justitiae se vestrae. Sed cum a catholica hac assertione deficeret sensim contendens tandem initium bonae voluntatis ac fidei esse a nobis tum demum insurgit Prosper, per inscrutabilem inquit diversitatem introducitur definitio , qua docetur multos ad gratiam venire sine gratia , ct have σύ -um petendi, quarendi ars pulsandi habere quosdam de vigilantia libera
voluntatis. Post quae arguens hanc mentis in peius mutationem nactor
Cat bolice inquit cur professionem tuam deseris' Cur ad famosam falsitatis caliginem relicta sereni ma veritatis luce devolveris' Vides bonos con tus , pia studia , σ dubitas esse Dei dona ' Latuerit opus gratia , donec
siles insita cogitationis claudebatur arcano &c. Viden ut i rosper , acer
timus Cassiani insectator, Cassianum Catholici Docto is nomine didinetur , Catholicissimam proferentem definitionem . ubi initium fidei de bonae voluntatis a Deo esse professus est Viden ut contrarium dodima velut totius dissidii fontem exagitet Haec & plura legere per te apud Augustinum & Prosperum potuisses, teque ipse sic inducere, ut Pontificiis Decretis auscultares, verum non legisti forte Augustinum dc Prosperum , nis in Ian senio. Nec enim credibile est Augustini mentem , tibi adeo perspicaci , potuisse hac in re videri dubiam. Adi Augustinum , adi Prosperum Vir Eximie . utrumque audi, praebe te docilem , & audies mox Ecclesiam . ac R. R. Pontifices , & praeju
dicatae temere opinioni, nuntium remittes.
Praeter Hilarium , Prosperum & Augustinum audi, si grave non est Concilium Arausicanum secundum, a quo damnata Semipelagiana
dogmata ad hoc unum revocantur, quod eorum defensores initium fidei ad solas naturae vires referrent. Canone 6. declarat eum qui, ut , , a peccato purgemur voluntates nostras Deum expectare contendit: , , non autem , ut etiam purgari velimus, per Sancti Spiritus infusio -
nem, & operationem in nobis fieri confitetur, rc sistere Spirituita Sancto per Salomonem dicenti, voluntas praeparatur a Domino: o Apostolo salubriter praedicanti : Deus est qui operatur in nobis vel - le . & perficere pro bona voluntate. Et Canone s. definitur Apo-o stolicis ὸogmatibus adversari,qui sicut augmentumpta etiam initium is fidei ipsumque credulitatis assectum , non per gratiae donum , sedri nobis naturaliter inesse dicit:& Ciurone T. illum haeretico falli si ri-
30쪽
tu , qui per naturae vigorem , bonum aliquod , quod ad se .uten, se pertinet Vitae aeternae , cogitare , ut expedit, aut eligere , si Vc , , tari , id est evangelicae praedicationi consentire polye confirmat absq; illuminatione N inspiratione Spiritus sancti. V Hi canones Semi-pe-ligianos errores convellunt, adeoque. evincunt, capitale & univer tale illorum dogma situm fuisse in negata gratiae interioris necessitate ad initium fidei: unde omnia comprehendit Tridentinum dum se ii 6. casui s. brevibus his vel bis: declarat ipsi in justiliationis exordium iua usti s a Dei per i brifum JESUM praventem e gratia sumendum esse. ontra haec tam multiplicia & evidentia testimonia ultimum effugium tuum in eo ponis, quod nonnullos has as huius tui temerarii pi onuntiati socios, quos in medium hic adducis. Id μηὸ mecum censue- re inquis P P. Salmaηtice es , Conteinnisu, G net in , Francism Macedo , eo tyn que apprcbati res tum non ime aliquo fastu me compcllans: A1i o di his cmnibus interrogas o singulis, quid de me fον ιantu dixeris : videlicet qu d peteνentiam e=Ia constituri oras S. S. Pontifιum , quam promittunt non prasi rei' Haud puto. Miror quod haud putes,cum ad illud jam alias te sic illi. m sit clarisi me sine ullis ambagibus ubi in Thesibus contra te editis adduxi locum Natalis Alexandri Historiae Ecclesiasticae ad saecidum V. quo prastringit graviter & Fi ancisum Macedo o Gone tum o alies verba ejus sunt in qui xulla habita rations
Pro psitionis quarta in cenmsutisne Ιηnocenti, I. damnata, remere asserant Semi- pelagianos gratiam aliquam iη ternam ad initium fidei admisisse. Ejus verbis mentcm meam tunc ex prcssi S iterum ex primo quia contra hunc auctor cm , in hac contioversia excipere nihil potes, utpote , qui non tutandae propo ae sententiae studio cum praedetermi nantem physice gratiam ipse statuat sed post exactam discussionem , ut vastae scientiae scriptor est , veritatis evidcntia convictus, ita asserat.
CAPUT II. Expenduntar scopi varii , quos sibi praefixit Eximius,& ostenditur illos vel non attigisse vesattigisse infeliciter.
Praeter haec in ultimis thesibuq meis tria obiectaveram tibi I. Quod ascopo totius controversiae aberrasses. a. Quod invidiosa quaedam collegisses, futurus quasi unguis in ulcere ad conflanda Iosuitas i mee