Responsio ad librum Leonharti Vuaramundi, haeretici Caluiniani, in causa Coloniensi. Auctore D. Gonsalo Ponce de Leon Hispalensi

191쪽

excidia capta Vrbis,non captiuitatemvilis vulgi,non damna reri me ru,sed mortem Henrici Imperatoris Augusti, quis es mea πτmcuso

latius uit. c.Gregorium quoque septimum eum,quem diximus virum ambitionis Uimoniae insimulat,& leuem hominem ac male uolum appellat. Ex his igitur,quo de Imperatoria dignitate dicta sunt hactenus,latis improbari arbitror futile Minane, immo certe haereticum schismaticum uaramundi sophisma , quo Gebhardum Coloniensem lectoris praerogatiua aduersus Romani Pontificis iurisdictionem satis munitum esse contendit. Verum ut propius etiam ad ipsamine dignitatem accedamus , euolites, obsecro, quae circa annum CCXLV accidisse docent annales vestri doceberis prosecto Electores Imperi aiurisdictione Romani Pontificis minime immunes esse. Cum enim Innocentius iiij. in Concilio Lugdunensi Federicum Imperatorem ob maXima,quae patrarat,crimina,omni honore destituisset, cum Imperiali ac Regali dignitate,& nomine privasset, Principibus,ad quos electio Imperatoris spectat, dedit eligendi liberam potestatem,eisque ut statim eligerent,praecepit hactenus citaui verba compilationis Chronologiae , quae vulgo Chronica compediosa nominatur,4 in Germanicae Historia volumine Silfrido presbytero proxima subijcituro cuius

etiam Historiae meminerunt reliqui omnes auctores praecepit, inqua,Ponti se Romanus Electoribus, ut vacante Imperio per priuationem Federici a se facta, eligerent Henricu Thuringi ae Lanigrauium Epistolae autena

verba sunt, Ad Principes TheutomaehabentesVocem in eligendo I Romanorum: Quia inter caeteros orbis Principes honorem Eccle- vos ad id requ: rim res, quo nostris in hac parte beneplacitis libentius, erpromptius os credituus parituros. Cum igitur dilectus filius Lani- grauius

192쪽

gravius Thuringi ad honorem Dei, ita Ecclesiae,ac Chrisianae religi ni prasidioni, Imperii negotium assumere it paratus, mutirsos Nos Nonemus,rogamus, II hortamur attenιὰ nranda ites, quod de Iratia Spiritus sancti cor illi eundem Lanigraitium in C. imanorum gem, Impcratorem postmodum promouendunt: ιμm praefatum Impcriti ad praesens vacare noscatur,' inimiter ab Aue dilutione e ligatis . Mendentes sibi Meliter, atque corsialiter, DYiriliter os sienti ad laudon 67 D-riam Domini noRri Iesu Christi, Carboli , fidei, i Eccliseiae libri tatis ali mentum, e tranquillitatem totius populi Christiani. os em eiusdem inperii, ac nostra, V a uirum Frincipum Theutomae negocia curabimus,auctore Domino, ndefessa sollicitudine promovcre . Eodem

eXemplo scripsit idem Poti sex ad Rese Johemiae. Quod vero electores ipsi secerint, tiod iusti sunt ab Innocctio, probat liter: ipsius ad Archiepiscopi Vogunt inu , quae

sic habent Literis tuis assecivos receptis, x earum tenore colle-ginius, quod dilectus filius Lanigrauius Thuringlae communi conscirsuPrincipum in I omanum si gem lectus cst Oia de re ei, qui ora inspirando praeuenit e prosequitur adiuuando, lignas gratiarum refcr mus actiones Tea ero lium rogamus,& hortamur attente mandanies v I cycni ipsum movere, H caciter induc re, ac consortare procu res, ut de Hirtutis diuinaestist agio, T Sedis ApoRolicae fauore conssus, praefatum negotium, quod tam animo; juscepit, prcnuῖ, ac irritis crpersequatur alios usuper Theutoniae Principes, tSin Eccti Osticos, quam saeculares iuxta datam tibi a Deo prudeliam anima refudeas, Ut praedicto R I plane ac deliter intendentes id cisii ant. I ce autern nonduin cras reus, pro eo quod isse s soli mire runcios expictamus, culli bus de his, quae in ne otio videbimus oportere, plana me di ponemus. Datum Lugduni, Ouinto Idus Iundi, inno crato. Eodem quoque excplo scripsi ad uniuersos Comites,4 nobiles per heutonia coititutos, in cuius epistata calce haec addit

ruuersus os monemus, rogamus, Thortamur quatenus Reeen ipsum

totius bonori uentiae debito projcquentes eidon sit j ιbe contradictionis, cultatri amoto repagulo prompte,s deliter intendatis, latis G ters patentor, alioquiuo icto sitio lecto erra re tui poseolicae Sedis L gat sit tris nostris imui mus , ut Ῥοι ad I p.rui alam, seu tempora lam is rictioncm prout larderit ex edire

coimpcdat si Tridus Misi ensis presbyter in Historia ian

grauius Uaquit Thi rinigiae, IIcnricui cognomento lapso in I ri

193쪽

gem Romanorum ela lus est annueηte Uapa Innocentio. Erphes- .ser densis monaclitis diligens scriptor, qui erit m per C C. annos gestarum historiam ad Lambertum Schai naburgensem addidit, eandem sententiam probat cumque hoc accidisse constet , eo maxime tempore, quo Federici Imperatoris impietas omnia diuina, litimanaque iura pessum dabat, Romanam maxime Ecclesiam funditus euertere totis viribus nitebatur , nihilo tamen secius apud Catholicos Principes Electores profecit, quantiim par erat, Innocenti Pontificis auctoritas.

Simile extat exemphim in his literis, quas ijdem Electores ad Romanum Pontificem dederunt tempore Imperatoris vincillat, qui cum segniter i lasciue viue ret , ac cum inutilem Imperio iudicarent , ut sibi liceret de ho Imperatore elicendo agere a Romana Sedecim

petrari rat cortina aute in initi talltim magnopere approbati it Pontifex, & misit Legatos hortans illos, ut in proposito permanerent. Cum igitur ex sententia Romani Pontificis abdicato vinci lao elegissent Robertum Comitem Palatinum Rheni, eius electionem approbauit Pontis ex Ita enim probatissimi Scriptores tradide i German. runt, uno inficiante Scriptore anonymo, qui de Lant script om

grati ijs Thuringior historiam conscripsit. Denique,

unico exemplo rem notissimam absoluamus , quid, ohem. ei obsecro, ob ij ci potest ab impudentibus istis nugatori pia . bus aduersus eam epistolam, quam Electorum Conuentus scripsit Nicolao iij. Pontifici Romano, in qua quidem ingenue fatentur lectores Principes se manem potestatem eligendi Regem Romanorum habere

194쪽

iuali communis, reponit, corrigit ad, dictam mul factorum, Iau' demNero credentium. Postremo alitem protestantii se in

actu voluntatis,4 operis profiteritia me filios deuotionis, & pacis Romanae Ecclesiae. Omitto notissimum illud iuramenti sacramentum, quo fidem suam Electores

in ipsa assumptione sita ad illam dignitatem , obct ringunt,de non discedendo ab Ecclesia Catholica Romana; de obediendo Romanis Pontificibus, ut istius dignitatis auctoribus , summisque eiusdem ordinis iudicibus. Quod igstur Electores ipsi libenter agnoscunt; quod dignitatis suae ornamentum decus, amplitudinem esse perspiciunt quod praestaturos se iurisiurandi interposita religione pollicentur , id iste vilis assientator, tanquam exitiale nocumentum auertendum clamat: ipsorum etiam Electorum nomines, quae sua est vanitas,& scurrilitas, causae huius,quam ouet, patrocinium suscipit. Sed demonstremus paucis tamen hos Principes non solum a Coelector hi Collegio, ut ait Leonti artus sed ab ipso uno Pontifice Romano Electionis iure spoliari posse Monendus autem erit in primis hanc electionis sormam triplici de causa institutam fuisse a Romana Sede, ut a nobis probatae fidei praecitati scriptores tradiderimi, Ptolemaeus scilicet Lucensis, Ricardus, Cirusentius, Beatus Thomas, Beatus Antoninus, Augustinus Anconitanus, ut alios omittamus. Prima,O egregia merita Germanorum Principum erga Ecclesiam Romanam. Secunda,propter ipsius Germanica natio. nis pietatem in sanciam memoriam Apostolorum Petrio Pauli,continuasque istius Gentis ad visiada sacra limina peregrinationes quibus tertiam ratione addunt praecitat authores, liberam videlicet Pontificis voluntatena,qua via potuit illud beneficium conserre Geti, cui natura affectu propensus erat. Cu igitur his rationibus

adducta

195쪽

VVARA MUNDUM.

adducta sacra Sedes Getia lanicae prae caeteris nationibus istud concelserit , quid oberiti rogo quominus cessantibus his causis, immo alijs noue succedentibus e regione cum istis pugnantibus tanquam ab indigno ele-ctionem auferat Si pilam superie modestinus ait

tectatori maledixerit o infaustas voces aduersus eum iactauerit denegatur eius, quod olamento accepit, persecutio . Qui igitur

Pontificem Maximum Romanum suae dignitatis authorem,tot contum clijs, maledictis, imprecationibus lacessit, iudicabit ne aequus quisquam iniustumini ab illo,velitti iniquo indignoque possessore, omne commodum emolit mentum atrierat urVerum ut historiarum monimenta id testentur,quod lex diuina, naturalis,& humana proclamant, sit istius veritatis testimonium ex eo ipso Clemente, quem supra citaui desumptum .Qtii cum audisset Germanos Principes cogitare de Corra dino Federici Imperatoris nepote in Regem Romanorum eligendo,scripsit ad ArchiepiscopuColoniensem Mad omnes Electores interminata priuationis poena, si illud facerent, Si qui fuerint inquit qui

Corradini electionem processerint si principes fuerint,eos er haeredes eorum perpetuo omnibus seu iis c honoribus tam eos, Iudin poteritatem eoru sque ad quarta generatione iure eligendi lamanoru Regem Apostolica authoritate privamus, cgfrursum eorund filios clericos sque ad generationem reddimus prorsus inhabiles ad dignitates c beneficia Ecclesiastica obtinenda. Si vero Electores huiusmodi Praelati

fuerint,ipso facto depositi ac nudi remaneant omni dignitate. Hoc igitur decreto vetuit Clemens ne Electores eligerent Corradinum in eadem opera ostendit cosdem Romano Pontifici subiectos esse, quippe qui, ut ipsius auctoritate constituti sunt, ita eius decreto abrogari possimi. Tandem,ut omnis calumniae occludatur aditus , referam breuiter unu aut alterii eXemitum , quibus constet non tanta Imperatores flectoretq; Imperi a Romanis Potificibus dignitate exutos, Sc abdicatos suisse ed non minatim

196쪽

minatim Ecclesii asticos Electores ob similia his, ii iste

patrauit crimina. acerdotio, Electionis iure,omni denique dignitate di gradu priuatos esse. Guntheri u interimia quam vetustatis situ obliteratum testimoniti relinquamus: quem tamen una cima Teigua do Treuerens Anno Domini os a Nicolao P. Rom. anathemate damna - . e. scelus tum, J ab Episcopari depositum testantur Sigibertus τ ὰ -ui ria clauo Marianti Scotus Iegino. Huius autem,tudii. quod illius se rei culi aut hor sit, tum etiam quod insigniter apud vos aut horitate valeat, ut et ustissimus omniuGermanicarum rerum scriptoru author , verba hic sub ij ciam . Ait igitur, merea Thite uadus 1 Gunt berius Archie piscopi I 'rit in prostili sunt, ea animi intentione , ut sit gem innoxiii u supradidi facio demonstrarent. Iotharium intelligit qui '' cita Thi et berga uxore pulsa, Vuald radam concubinam duxerat, cuiusdam Conci abuti Aquis grani coacti , cui prae se fuerat Thielguadus, sententia fultus Et secum caeteris Coepiscopi E leti et liciatque Apostolica exercuisse decreta, Hultitiae diuidem elogio denotandi, q i illam Petri sedem aliquo prauo dimate fallere post arbitrati sunt quae nec se fefellit,nec ab aliqua, n- qitam haeresii falli potuit. Itaque cum in praesentit colai Papae venis.sent, libellum obtulerunt, in quo continebantur geRa Tnodalia, quae in Mediomatrico urbe er quis abiisstatuta fuerant. Hi e cum a Vitario coram omnibus recitata es ent,interrogauit Pontifex, sit haec scripta verbis confirmarent. Et ponderunt,inconuem ens Videri, ν quod propriss manibus roborauerat ei bis in i mare mallent, i sic nec repulsi,

nec admissa eorim asscrtione iussisunt ire ad hospitia Iu quo u que reuocarentur. Paucis interpol ἰis diebus ad Imodum, quam Papa cougregauerat uini accersiiti , si eorum damnatis anathema ἰi tata sunt scripti, o ipsit omnibus a is lis m i scopis. Presbyteris diaconis sunt depo siti, e omni 'it tale priuati citi tam Itirpi' te dehonestati Ludovicum Imperatorem fratrmi Lot ari , Nis adeunt, qui ea tempestile Beneuentanis morabatur in parti As scrip is

ac dictis' ociferantes se iniuste isse depositos, Imperatori omni

sanctae Ecclesiae iniuriam si faelam, cum nunquam auditum sit, vola Ipium lictum,quod γ llus Metropolitanus Ibi cor scientia Principis et praesentia. aliorum Metropoluanori fuerit degradatus Adiecerunt insupcr

197쪽

insuper mulia alita, bl asphemantes tundim P. I an quae hic supcrsuum dux vilis enumerare, xlit arrit ei isdem se Imperatoris adnum culo,sm intercessionis ope in crimi se obi dii aboliri notam, o prid ni digritatis recuper ire m, sed pes eorum isti strata est, qua vinis Is p rator omnibui voli iris opis Liri volti set.Thielguadus depositior is suae E S de stolica pro uam sententiam citienter ferens iuxta praecedentem cor uetu irim nihil omnino de sacro mini irrio continger lpsit.G: nthfrius vero superbiae piritu iris. itus Vetitum sibi offit urpurea sutem rario non expuιit, parvipendens Apostolica excommune . tionem. Reucro linivrigitur in Franciam debita confessio-rreres A i. Et dumistrum ac tertii sedem po lolicam reparationis cor re si utionis gratia ad sent, nouissime in Italia infirmitate praeuenti, peregrini r exules moriuntur,comunione laicali sibi tanti conccssa.

Haec Regino. Sc d criminaberis sorsan eo tempore nondudignitate Electoris ins gnitum Coloni essem , An ne deerunt utinam vero de eliciat cccntiora, X cmpla Adducana quod de Henrico Mogunt incisi Archiepiscopo Electore etiam atque Germania Cancellario narrant vestra Historici. Is eo anno quo signum nasole apparuerat septimo Kal. Februarisa Christo nato II . in Pentecoste ex praecepto Eugeni ' Romani Pontificis depositus cst, S Arnoldus Cancellarnis lectus,quo rursum in Monasterio S. Iacobi a Moguntinis circumdato S plebe su-rente , monasterio concremato , occiso , Christianus Mers burgensis Praepositius eadem authoritate Pontificis Romani Episcopus constituitur,ait enim Mona chus Erphes sordensis in additionibus ad Lambertuna

Hic etiam . Moguntinenses immanis fui uoris rei supc hi tris ditisne Episcopisu extirictione tu ninum execrantur incon unione riuantur, qui tam grauem sui casus damnationem part pendentes, I dulphu i Ducis germanum sithi praesulem l Ierlint. Quo contra Cou- 'at Hac LudoMicus Lanigravius apud Frauisor fui rati 1neorum piseoporum ac reuercη is L . au pissolui pra milia, im- rei Christι anum Mers urgentem Praept itum paucis ari incor aucru it. Adducam item quod de A

dolpho; . de licia ac ex maioris Ecclesia Praeposito anno Domini 1i in Archiepiscopum Coloniense in lecto

198쪽

Grunonis iij. fratre Tuccedaneo scribunt iidem

authores vestri. Et quoniam rem reliquis distinctius explicuit CrantZius ' in Saxonia,describa ex eo quaedam, Vuilbrimus inquit Comes Iuliaci cum partes Othonis cotra Phi ιippum diu sinisset, auersus caepit iteris agere apud Philippum si v tiam aliquam apud ipsi iuueniret,nossese viam, qua Coloniesem

Giepiscopum,qui maxime Othone ueretur, Othonis lateri detraheret. Constituitur ea de re a Pilippo locus ad colloquium, conuenit inter eo s ut si quod polliceretur,es iceret, acciperet 2 Eae praedium, quodsemeenta praestaret annuas marchas: Unilhelmus pollicitus operam,conuenit Adolphum Archiepiscopum Coloniensem. Videt inquit quo resvergat'avid nitimur in aduersumsumen olus Philippo orbis consentit Placeat tibi consilium meum m Othone relicto Philippi sequamur. His atque alijs verbis motus Adolpbus Uuilhelmo non refragatur, Tmissis inuicem crebrioribus nunciis Philippum Adolphus quiuranum perductum regem consecrat. Displicuit ea res plurimum Coloniensi Capitulo Populo, ita ut in faciem resisterent Archiepiscoposuo quod tantopere ariaret,ipsum esse qui Othonem summo Pontifici commendasset,nunc ersa sementia illum sine causa reprobaret. Cumq; archiepiscopus in coepto suo persi eret, missae sunt 2 Capitulo T Populo litterae adsummum Pontificem, Archiepiscopi fluxam fidem accusantes.Vocat Papa Pontificem ut veniat infra mensem ordimidium obiectis responsurus. Ille neglecto Ecclesiae mandato domi resedit. Da:ifun: Iudices Canonici duo parochiales qui eum legitime citatu monerct 'ut errorisuo renunciaret:alioquin excommunicatum deifceret sedesua, idoneum alium praeficerent Ecclesiae, adformam Apostolici mandati, sed Archiepiscopus omnia contempsit. Ergo cum non aquiesceret montatis Delegatoru post excommunis itionem erdicto supponitur,er omnibus insordescens deponitur: s Bruno Lunensis Praepositus in loci eius eliguar. Haec CrantZius qui continuo epistolam Innocentilanathematisnum priuationem Adolphi continentem subijcit,&ait: IIanc inferendam putaui Decretalem epissolam,quia plena est rebus gerendis nunc, tuncgesis; taliter ut meruit de sua dignitate do buses tedius o Bruno Lunensis Praepositus in eius ese locumsubrogatus, qui a Domno Apostolico Archiepiscopatu insignia suscepit. Refert post haec CrantZius, quae huius rei causa euenere. Bruno enim a Philippo capitur in

Uvassenburg,Legati Pontificismittutur Cardinales duo, qui

199쪽

qui interminato anathemate Philippo praeciperent, Vt Brunnonem laxaret vinculis,& liberum dimitteret. Hoc cum Philippus diu detrectasset, tandem ea conditioneestecit, si Idolpho fieret sedis Qq prouisito,ac quasi restitutio, Brunnone interim apud Apostolica Sede Romae manente .Quod tame minime obtinuit ait enim Crant Zius, Solu dispe at est tali permi Adol; bovi ducetas annuas de telone Bunes τὰ an turile de Coloniensi, τὰ lollipddi in ipsa Ciuitate percipe ret. Quibus rebus perfectis Brunno ad Eccliseia sua quietus regreditur. Cum Crant2io conueniunt reliqui auctores vestri, quorum capita non allego, ne sit m prolixior publice enim anno Domini iro .praedictum Adolphsi ab Innocentio iij. per Si fridum Moguntinum amotum esse , anno suae praesidentiae sexto, Annales Colonienses testantur. Hoc ipsuprobat Diet heri Mogutini Archiepiscopi priuatio abPio ij. Ro nano Pontifice facta ad annum Domini 1 6 o. in illiusque locum Adolphi de Nasa ou substitutio. Quid plures cum in re versemur, in qua quidem si immoremur,periculosius laborabimus cxemplorum tam antiquorum, quam recentium abundantia, quam inopia Atque o tina mi eorum, quae vestra scelestissimi seductores,opera Christianae Reipub inflicta sunt uti haera, tam luculentae atque expressa noee X tarent cicatrices Mermaniau enim V. Comitem a V veda assumptum anno Domini sis in Archiepiscopum, confirmatum a Leone X.Potifice maX. in au uratum Coloniae Anno 3 18. Virum quide naturabo nuta,liberalem,pacis studiosum, multisque alijs virtutibus praeclaris ornatum, qui Carolim V ac Ferdinandum in Reges ac Imperatores Romanos elegit. coronauit . qui tranquille annis a. rebus praesuit; hunc, inquam homines perfidi Lutheran haeresi grassante ad eandem secum assam misere abduxerunt,4 a Catholici auita reli Oione in foedos errore tradu Xerui. Cum vero crebrius Idmoneretur ut desisteret, S vanos Lutheranismi

200쪽

ni 7 RESPONSIO AD

concionatores pelleret,quorum Buccerus Apostata pririceps erat Bonnae Dinime acquieuit, demumque nulla ratione a sententia inuehendar in suas ditiones pestifera se etae,deductus iussu Potiscis a X. lementis vij loco mouetur, dignitate priuatur, sacerdotio spoliatur,ac biennio tantum superstes priuatun vixit Reseram ne plura PVetus obductum hulcus refricem communibus malis insultem ΘEcclesiae conflictus, seu nostri calamitates redintegrena Θminime. Ex his enim, quae diximus, Haeretici Vtiara mundi mens improba dignoscitur, illius artes deteguntur, praestigiae Catientur. Q iam obrem, cishid addam, si huius livor daremus illud, ut Electoribus incompetens esse Pontificium tribunal,quo quidem victoriam sibi pollicetur, an non illi restaret efficiendum, Truch sitim Eleetorem tant triar, nota tamen uem Christi, non Ecclesia militantis ciuem, noe Dei populo unum esse Θ Christus certe eis Electores Principes nominatim imperio Petri non subiecerit, at subsecit oves suas omnes, nulla excepta Superest Oitur tibi adhuc, Leonti arte, arx haec expugnanda. 1

1,όib. 'ς soluζndus nec enim Symmachus y alia ratio ne Anastasium Imperatorem, quam hac,obiurgat cyd

inquit intereHIimperator sis, Christianus es' an Imperator rex ovili Christi transunt, quod Petro, o Sed suae commisit Domi imi

Et Nicolaus Archiepiscopus Galliae scinbens Episcopi

inquit dea maersali Ecclesia irsum, ut de illis damnaηdi, ad unam Petri Sedem deferri non curetur ' Haec tu tamen omnia

conculcas, ut es optimi ordinis studiosus alienos fines rontificem inuadere iniquum iudicas, Ecclesiastici &fcculari potestatis limites confundi non citeris. Quod si haec vera sunt, si tantus ciam vehemens te habe reacte disponendarum rerum ardor, S Truch sitim Electorem illustrissimo Principum Electo: una Collegio sisten

dulu