Marmor Sanduicense : cum commentario et notis

101쪽

cae Marmor Sanduicense.

GH J Ad hunc locum ita adnotauit Vir doctissimus, cuiuS Verba. Verto. ET PHNΕΙΑΣ. Rarissime inuenitur E exeunte voce ante dictionem quae a Consonante orditur. EXempla tamen habes quae eX Marmoribus Arundellianis produxit M. Matia ius ubi reperitur ante His adiunge E m. M Εκ Ρωμης. H Εξ IIροθε ς, όταν αυτοῦ

6 χω ἁζΠαρεξ. Locus Theocriti est Id V XXII. 3 o. ubi tamen vulgo excuditur ἁμφοπρων ΕΚ. Legitur Π χρεξ, infracta consona finali Iliad.

Dubium in marmore nostro eXaretur ΕΚ ΔΗΛΟ, anne ΕΓ ΔΗΛΟ, ideoque neutram lectionem excudi volui. Saepe posteriori modo lapides sunt incisi. Vid. Monfauo. Palaeograph. Gr. p. I 6. Spobem,. Numim. T. I. p. II9

102쪽

τεφανύσιν αυτων B τοις ἐςω νοις, αλλα τοs Egiat ποιουμοι p φάνων ανάθεσιν. Tὐ-το εςω ιδνον αγαλμα, τήτου i ναον ον is τοἴκησιν, σεφανουσι τα , V ἐςωμώων προθυω. Athen. l. I s. p. m. 332. de Coronis amatoriis. Praecipue autem hoc honore Deum ipsum, cui vota facerent, mactare, erat et maXime solenne, et id ad quod

hic Titulus Expensarum spectare videtur. In ipso fere meditullio Hipponae Deae sima lachrum, aediculae re dens, quod accurate corollis roseis recentibus fuerat ornatum. Apul. III. Metam. Tοιγάρθοι ακολουθαδ ραθυμίας ταπίχε les: κομίζη παῖ αυτων, ἔ- ε Θυονὶρο ἔτι σοι τινος, Ητε

Timonis de Ioue quiritantis apud Lucianum. Donarium istud eximium, Deo alicui merito suo maXimo consecratum, vocabatur ΑΡΙΣΤΕΙΟΝ. οἴμαs s υμας απα.ίας ὁραν χἀ ΣTEΦΑΝΩΝ ταις χοινικίσι κατωθεν γεγqαμμενα, οἱ Συμμαχοι τ δημον Aθοαίων ανδρογαθίας ἔνεκ εἴεφάνωσαν ψ δικαιοσαύης, η, ΟΙ ΣΥMMAXOI ΑΡΙΣΤΕΙΟΝ ΤΗΙ ΑΘΗΝΑΙ ΑΝΕΘΗΣΑΝ. DemoSth. c. nmocr.R Tale ADWεῖον saepissime etiam Ciuibus ob rem gnaviter gestam, ob beneuolentiam ceteraque in Remp. merita donare solebant. In Decreto Atheniensium apud

Iosephum φ,

103쪽

ad Marmor Sanduicens. 67

onem sollicitarunt nonnulli, qui operam D nso impenderunt, uti obseruatum est viro doctissimo, cui hoc in loco plurimum debeo.

Nihil magis solenniter inter antiquos retro Civoque dono datum, amicitiae, beneuolentiae aut άνδρογαθ ς ergo, quam Tripodes. Υμῖν δ' εν πανlεσσι περικλυlα δωρ' ονομηνω, EUῖ άπύρους TPIΠΟΔΑΣ, δεκα δε χρυσοῖο τάλαν'α. Homy. I. Iliad. I 2I.

Apollon. Rhod. IV. 528.

104쪽

Munera principio ante oculos circoque locantur In medio, sacri tripodes, Tiride que coronae, Et palmae, precium Uictoribus. Virg. V. DO. Bina dabo argento perfecta atque aspera Ignis Pocula ; deuicta genitor quae cepit Arisa rEt tripodas geminos, auri duo magna talenta. Id. IX. Aen. 263. Tripus vocabatur quodcunque tribus pedibus insistebat, puta lebetes, mensae, calices, sedilia, thuribula, lychnuchi P. Huiusmodi bene multatos, VetuStatis reliquias, aere excudit et illustrauit Cl. Sponitis'. Neque fortium solummodo erant virorum praemia, ut loquitur Horatius , verum in ludis, Apollinaribus maxime et Liberalibus', Choro qui certando vicisset, dabantur in νικηl e ιον. ViX enim quenquam puto nescire Tribum quae Athenis es τοῖς Διονυσίοις vocalissimum chorum aleret, istiusmodi praemium lege reportassis. Eπειδὴ δε τύς

κώτας ὁ τουτου τοτε, s τ' φυλῆς ἀδίκώς αφαιςεθύσης τ τρίποδα. Demosth. c. Midiam Immemor autem ne sis istius doni eam fuisse rationem, ut non domum ad Victorem duceretur, verum

ab eo Numini, cui ludi facti essent, cum religione quadam conse

craretur.

Εν γαρ τω αγωνι του Tριοπιου A-πόλλωνος ετιθεσαν τοπάλαι τριποδας χαλκεUς τ .σι νικωσι τουτους χρην

Nam in certamine Apol is Triopii tripodes victoribus constituebantur olim aerei: DOS ACCEPTOS NON E SACRO temploJEFFERRE, SED DEO DICARE 1 BIDΕΜ ΟΡORTEBAT.

Cum itaque pasi1m legimus Antiquos ostentare istiusmodi Tripodum dedicationes, aliquando etiam inter merita recensere quae in Remp. contulerint , neque interea in Tripode comparando quidquam tam magni-

p Τριποοοι δε την υπόζοισιν εχοίες Τρίποδες ωνομάζο έο. Athen. l. a. p. m. I9. ' Misceli. Erudit. Antiq. p. II 8. IV. Carm. 8. 3. - Veritatis, inquit Atlenaeus, Symbolum Tripus, διο ΑΠΟΛΛΩΝΙ μ όἰκεῖ ,-την εκ μαίικης αληθειαν' ΔΙΟNΥΣΟΥ δν,-την is μεθη. Athen. l. c. Adde Isaeum in inferioribus adductum, τὐτο μ ἔ, ΔΙΟΝΥΣΟΥ τρίποδας --r9το δ' D ΠΥΘΙΟΥ et Suidam in Πυθιον. Ιερον Απόλλων , Αθηνησιν υπο Πεισι Πράτου γεγονός.Eἰς ο τους τριποδας ἐτίθεσαν οἱ τω κυκλίω χορω νικησανlες τα Θαργηλια. pag. Ι2. Edit. Cant. 17 3. 8μ'. μ De consecratis Tripodibus vide Herodot. V. 39. η Καὶ τοι, ω αν- οἰ ημέτεροι πρόγονοι οἱ ταυτα κlησαμενοι, έ καὶαλιπόῶες, πάσας μ χο ηγίας εχροηγησαν,

105쪽

ad Marmor Sanduicens. 69

magnificum, aut in consecrando tam religiosum appareat, mζmineris haec non tam de Tripode dici, verum de liberalitate quam in munere aedilitio expromsissent. Licet enim sumptum hic suppeditavit τοκοινον os ΑμφικIυο ν, domi tamen, in Liberalibus unusquisque Aedilis, Xορηγὶν dixerunt Graeci, de proprio impendebat. Quod cum 1aepissime grandi steterit pecunia, sic. quinque mille drachmis Υ, fiebat ut grauissimum munus istud iure semper declinarent homines minus beati; ut merita sua ostentarent quicunque olim obiissent; ut denique

Tripodum consecratio semper paratum es siet argumentum, eos bene lauteque aetatulam agere qui consecrassent . Nam cum de condicione et fortunis Aristidis ageret Plutarchus, ait, σημῆον ἐδοκει iam μέγιTον, οτι νικης οἰναθημαlα χορηγικους τυποδας es Διονύσου καὶελιπε ν. In templo nimirum Bacchi, quemadmodum etiam intelligo locum alterum eiusdem Scriptoris', O τοις χορηγικοις τυποσιν-όν Διονύσου

aedicula nempe in fano Bacchi istiusmodi usibus accommodata, atque illum porro Athenaei M, TO νι es Διονύσου τυπουψ non cum Interpretibus in Festo Bacchi'. Et religioni videtur Athenis sacrum fuisse olim sacellum quod

hodie superest, et in hodiernis hominibus, nescio quo errore, Vo-Catur Hanari tou Demostene'. Nam praeterea quod exstantibus, ut aiunt, tripodum imaginibus undique ornetur, huiusmodi memoria etiam ibi legitur incisa : sic. ΑΥΣΙΚΡATHΣ. ΛΥΣΙΘΕΙΔΟΥ. ΚΙΚΥΝΝΕΥΣ. EXOPHΓΕΙ. ALAMANTIΣ. ΠΑΙΔΩΝ. ΕΝΙΚΑ. ΘΕΩΝ. ΗΥΑΕΙ. ΛΥΣΙΑΔΗΣ. ΑΘΗΝΑΙΟΣ. ΕΔΙΔΑΣΚΕ. EΥAI NETOΣ. ΗΡXE. Percurram, cum in hoc argumento sim, istius generis quae hodie-nUm reStant, monumenta Omnia, a nullo, quod sciam, satis feliciter explicata.

s Spon. Hyages. Tom. II. et in Addit. p. 23. Whe , aliique. Euaenetus Praetor Athenis Olymp. CXI. a.

106쪽

f Ρytharatus Praetor Olymp. CXXVII. et Olympii Cephisodorus Praetor , CIII. 3. CXIV. 2

g Neaechmus Praetor Olymp. CXV. I, 8 Νicomachus Praetor Olymp. CIX. 6. Euthycritus Praetor Olymp. CXIII. I.

107쪽

Plutarch. in Aristide. init. Ε, ησa esi Themistocles χορηγων αγωδοῖς, μεγάλην ηδε τοτε

SEMIΣΙ ΟΚΛΗΣ. ΦΡΕΑΡΙΟΣ. EXOPHΓΕΙ. ΦΡΥNIXOΣ. ΕΔΙΔΑΣΚΕΝ. ΑΔΕΙΜΑΝΙ ΟΣ. ' HPXΕΝ. Plutarch. in Chemistocle. Invaluit in hisce omnibus error ab Vrsni aetate ad haec usque tempora propagatus, de Vocabulo ΔΙΔΑΣΚEIN. Quasi eo conseruaretur memoria Poetae, qui Fabulam his ludis celebratam docuit. Noui ita scribere solere vetustissimos Auctores. - ' ο τρογωδιοκα- py τότε et ρωτον EΔΙΔAEEN. Diod. Sic. Atque hic Liuius qui primus fabulam C. Clodio Caeci F. et M. Muditano Of. docuit, anno ipso, antequam natus est Ennius, post Romam conditam autem quartodecimo et quingentesmo, ut hic ait, quem nos sequimur. Est enim inter Scriptores de numero annorum controuersa. Attius autem a Maximo

quintum Cos. captum Tarento cripsi Liuium annis XXX, postquam eam fabulam docuisse et Atticus siribit, et nos in antiquis commentariis inuenimus. Docuisse autem fabulam annis post XI C. Cornelio et Minucio Coss. ludis Iuventatis, quos Salinator Senenspraelio Couerat. In quo tantus error Attii fuit, Ut his Cossu XL annos natus Ennius fuerit: cui, cum aequalis fuerit Liuius, minor fuit aliquanto is, qui primus fabulam dedit, quam ii qui naultas docuerant ante hos Coss. et Plautus et Naevius. Cic. de Clar. Oratoribus, 72. 73. Primus omnium L. Liuius Poeta fabulas docere Romae coepit. Geli. XVII. 21. Et similiter etiam Criticos qui tabulas confecerunt antiquorum dramatum aetatem, historiolam, euentum ceteraque id genus compleXaS. Q. ΕΔIΔAXOH ἐπὶ Αρχο ὶγ Adιπάτρου, As νιμ etc. CuiUS eapropter commentationes vulgo artificioso vocabulo ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΙ nuncupantur '.

Accedit, quod in hisce monumentis reperiantur L Gippus et Phr 'nichus, quos fabulas scriptitaste constat. Ceteros igitur horum lapidum

108쪽

7a NOTAE

auctoritas istr numero adiecit. Nihilo tamen secius qui hic memorantur non fabulas docuerunt, sed choros: χοὐοδιδάσκαλοι nempe, Musice eriti. Quo genere artificii satis celebris erat Sannio, quem De

etiam, non fabulis dandis aut docendi 8, Archestratus, quem eX Plutarcho adduXimus. Ait enim ibidem ille Scriptor, Aρχυ e

l. 33, TITULUS III.

ΤITVLVS IV.

ΕΙΣ ΚOMIΔHN TΩΝ ΘΕΩΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ XOΡΩN ANTI MAXΩΙ ΦΙΛΩΝΟΣ ΕΡΜΕΙΩΙ T PII PAPXΩI TX Θευρsue interpretari recte postis Legatos sacros P. Erant enim qui Reip. cisa aberant sui loquuntur ICti) Tel consilium Deorum et oraculorum responsa exploraturi ': vel, uti in hoc loco ad eXteros Deos religionis ergo cum sacri S Ciuitatis. Cultu que publico profecti. Θεωροὶ ἶσα,, οἱ του Θυσίας τοις ΕΞΩ Θξοις άπιφέςο ες. Vlpian. ad Demosth. Midianam. Θεωυς ναυς, δί A et μπο μοι ἐπὶ τὰς ΘΥΣΙΑΣ τὰς ΑΠΟΔΗ-MoΥΣ υπερ δ παlώδ2 . Suid. in voce. Nihil melius ea quae dixi illustrare potest quam insignis illa adulatio Atheniensium a Plutarcho fideliter literis consignata. Plutarchus in otia Demetrii.

ταῖς.

Superauit omnia Stratoclis com mentum. Iste fuit enim scitorum horum et praeclarorum de gnator blandimentorum. Qui promulgauit,

ut qui ex plebiscito publice ad An

tigonum et Demetrium mitterentur, PRO LEGATIS DICER EN T v RTI EORI , sicut qui Delphos et O- Vmpiam solennibus Graecorum Uictimas pro riuitatibus agunt.' e. Muliam. p. 47. Edit. Cant. I7 3. 8μ'. ρ De rebus ciuilibus ΠΡΕΣΒΕΙΣ, de sacris QEΩΡΟΙ dicebantur. Vnde, ubi utraque res agi Videretur, scripsit Polybius apud Athe w mi. s. p. m. 97. Eξεπεμψε fAntiochusJ ΠΡΕΣΒΕΙΣ κἰ ΘΕΩΡΟΥΣ εἰς τὰς πόλεις κύαγβλωντας τύς εσομενους αγωνας' υπ αυτοῦ επι Δάφνης. Hunc sensum vocis confirmant Suiae in v. et ς c. SophocL Oedip. II 4.

Erant

109쪽

ad Marmor Sannicense. 73

Erant tamen Theororum gradus quidam et dignitates. Qui Deiathos, qui Delum religionis causa ibant, Θεω&ας istius munus et rationem ipso titulo profitebantur. Azω li δι Αρμίγ. Αθηναῖοι, οπότε δί

Multa praeterea legimus ad Deliacam Theoriam praecipue spectantia, quae istius loci celebritas propriis et peculiaribus nominibus sibi quasi consecrauit. Hyperboreorum Legati emphatice et κυ-

liaci Praecentor proprie et εξοχως nominabatur ΓΕΡΑΝΟΥΑΚΟΣ. Γεροινουλκος ο ου-ου ia Δηλω εξαρχων. Hesych. Idem Heschius, ut obiter istud commoneam, etiam Delios vocare videtur qui nuptias cum sorore contrahunt. ΔΗΛΙΟΙ, οἰ αδελφας γεγαμεκότες. Videtur, inquam; nam non ita est. Intelligit enim non qui cum sorore concumbunt, Verum συύαμοςους, ea amnitate iunctos, qua sunt ii qui duas sorores in VXOres ducunt. Et deinde, eos non vocat Δηλίους, sed facillimo errore in literis Δ et A eXarandis, Αελίους. Αελιοι, inquit ille in alio loco οἰ αδελφας γυναικας επικότες, ηγουν συγ αμ οι. Vt reuertar autem ad ea, quae de Deliacis religionibus vere dicta sunt, huius Theoriae meminit etiam Themistius . Oυ s μόνον ΘΕΩΡΟΥΣ επεμψαὶε, ωσπερές ΔHAON, ἀψοι ἡ οἰκοι Tεφανηφορῶτε, ψ gθυμῶτε, ε αβε. et Pol lux L Eν του ΠΑΡΑ ΔΗΛΙΟΙΣ ΘΕΩΡΙΑΙ τον κηρυκα κηρύ ν φασὶν, οπότε δωρεα τινι ἱδ ιδ βο, οτι δοθησο log αυτ s τοσουτοι βοός, se διδο ς καθ' ἔκατονειν δύο δραχμας Αρικάς. οθεν ενιοι Δηλίων, α ' Aθηναίων, ἴδιον οῦν νόμισμα τ βουν νομ ζουσιν.

Caetus ille ducem habuit, cuiusmodi munere fungi olim Niciam

y ad Virg. XI. Aen. 838. mentarii. η Vis. Hist. III. Orar. IV. ' L. IX. c. VI. 61. η p. I7. huius Cora I. Υ de M steriis p. I7 Edit. H. Steph.

110쪽

Tα πομπεια τύ AΡXIΘΕΩΡΩN αἰτησά γ. Idem, siue potius Phaeax Atheniensis φ. Εἰ- δ' ΑΡΑΙΘΕΩΡΟΥNTA γαγειν τω Διί τῶ Nετ Mi υπερ ἶ Θεωυαν. DemostheneS'. In marmore etiam Deliaco, - ΑΝΕΓΚΛHTON. ΕΑΥΤΟΝ. ΠΑΡΕΣXETO. APXΕΘΕΩΡΟΣ. TE. AIPEOEIΣ. KALMETA. TOΥ. ΥΙΟΥ. ΚΑΙ . TΩΝ. ΑΛΑΩΝ. ΣΥΝΘΕΩΡΩΝ. ΠANTA. ΚΑΛΩΣ. ΚAI. ΠΡΕΠΟΝΙ ΩΣ. BPABΕΥΣΑΣ etc. Gruter. CCCCV. His igitur nam plures erant, et credo unamquamque Ciuitatera suam habuisse Θεω ν) Talentum adsignabatur, siue praemii loco, siue ad impensas faciendas: Trierarcho autem, qui erat AntimachuSPhilonis F. domo Hermaeus, ad familiam hanc sacram tranSfretandam, Talentum et mille praeterea Drachmae,

T XVt reuocare fere possit in memoriam illud Aristotelis dictum ', Υπερ- έ mγαλοπρέπεια J τῆς ἰλῆθεειοτηὶ μεγεθει, καθαπερ s τουνομα

I. 3 - TITULUS V.

e Alcibiadem. pag. 32. Edit. eiusdem. IV c. Midiam. pag. 8 . Edit. Cant. 17 3. 8'.