장음표시 사용
71쪽
Nec Tibi de Pario statuam, Germanice, templum Marmore. carpsit opes illa ruina meas. Templa domus vobis faciant urbesque beatae: Naso suis opibus, carmine, gratus eVit. Ouid. IV. ex Ponto. 8. 3I. Bono me ingenio esse ornatam, quam auro multo mavolo :Aurum in fortuna inuenitur, natura ingentum bonum. Bonam ego quam beatam me esse nimio dici mavolo. Plaut. Poen. I. a. 58. III. Tertiam adiungo fidem ex foro boario petitam, eX mercimoniis P. A. rerumque venalium condicione. Nam pol perquam commode accidit, vel penitus adducor potius ut dicerem singularissima felicitate factum est, ut et Boum capita ad haec Delia peragenda praestinatorum, et ipsa argenti ratio qua coemerentur, planistiamis
et integerrimis literis disertistime etiamnum legi poterint, sic. l. 3 S.COl. I. J Cum ceteras fere omnis circumcirca eXpensarum ratiunculaSinuidiosa vetustas, ut solet, funestaverit. P. itaque Atheniensis, quasi τύ ονὴ i Jω- Θυειν voluisset set voluisie credo, nam nouenOS qui numerum centenarium eXsuperant, addidisse videtur quasi futuri providus) boues mercabatur l. 33. Η Π ΙΙ ΙΙ -- CIX pro quibus dinumerabantur ibid. TXX ΗΗΗΗΔ ΠΕΡ ΡΡId est, iuxta eum quem his rebus olim Statui modum,
quod essicit in singula boum capita drachmas LXXVII et quod excurrit, seu rotunde dici mauis, LXXX. Tu diiudica an mercatorio animo rem gesserim. Omnino constat Solonis aetate, qui vixit Olymp. L ', bouem v drachmis venire, idque ex hoc loco Plutarcha'. Λύκον δε τύ κομίσανlι ΠΕΝΤΕ -χμὰς εδω--δε MIAN ων φησιν ο Φαληρες ΔημήlDγ, το BOOΣ δνοι , το δε ΠΡOBATOΥ μην. Verum non diu stetit hoc precium, neque enim diutiuS Stetit nummus et nummi potestas. Nam et argentum quoque suum precium habere solet, et ad ritum rerum venalium, quarum licitationi inservit, foro etiam suo utitur, et prae metalli raritate modo cariorem modo viliorem condicionem experitur. Minime tot drachmis veni bat Bos Olympiade C ' iuxta aetatem marmorei huius Rationarii, quot veniuerit L ', sed longe pluribus: quoniam crescente indies, Vi
m Athen. l. L iuxta initium. In quita Solonis
72쪽
solet fieri, argento vilescebat eius aestimatio. Quot vero Veni uerit ea quam diximus aetate, cum hodie, quod sciam, scriptum non reperitur, videndum num alia ratione id possimus exsculpere. Aio autem ex quincupla ratione quam Bo3 ad Ouem habuisse olim a Demetrio Phalereo dicitur, quae sortasse ratio sibi constare potuit, cum non potuit argenti) id aliquatenus elucescere posse. In hoc igitur computo faciendo videlis, mi lector, quam accurate quam religiose me geram. Neque enim argumentum sumo eX quotidiano pecore, et ad usus domesticos tantum saginato, Verum s quoniam re8 agitur de Bobus ad maxima et grauissima sacra delectis, de ΙΕΡΕΙΟΙΣ, ut dici solent, ΕΚΚΡΙTOΙΣ, quae nitore et precio erant maximo) non aliunde credidi par essse institui rationes quam ex iis animalibus quae sacris perinde destinarentur. Fallaci enim calculo duceretur lector minus attentus, neque fortasse quereretur sibi fraudem fieri, si Taurum Ouemue gregarios solummodo adhibuissem, quorum precium trutinarem cum praestantioribus longe, ad immolandum summa cura et religione segregatis. Neque enim iisdem nummis venire solebant.
Aue s ia το ἐκκαιδεκάτω τυ ορ TIMAΣ Ι ΕΚΚΡΙΤΩN ΙΕΡΕΙ- ΩN Mias μω ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣ ni . Plutarch. in Solone. Ea religio seli gendi antiquissima fuit et perpetua :
Mactant lectas de more bidentis. Virg. IV. Aen. Sp. 'iatuor eximios praestanti corpore Tauros. Id. IV. Georg. 338. His adiunge inscriptionem columnae Athenis A τω Ανακίω, uti eam
73쪽
εα ν κ; καλλιερηθη τοῖς Θεοῖς. In L autem, cuius eYtrema senectus cum aetate huius marmoris consentit, F Διονύσια ΕΚΚΑΙΔΕΚΑ ΔΡAXMΩΝ ἐπεφω- εωνημειον APNION.
Agnus certe male conciliatus, ut liquet ex stomacho et indignatione Scriptoris in ipsa historiola, et auctoritate Menandri, quae videtur esse grauissima. Ponamus itaque tot drachmis honeste venire potuisse Ouem, quot care venibat haec Lysiae ovicula, id quod mihi non aegre Concedetur : Aut, quod perinde est, ponamuS Ouiculam Menandri recte venire drachmis X; iam si ovem tertia parte Cariorem feceris, utrinque constabit eius preCium, Q. X v vel xv I drachmarum. Observata igitur quincupla ista, quam dixi, ratione, si marmoris huius
aetate Ouis XV Vel XVI drachmas valeret, necesse eSt Bouem valere
illinc LXXV, hinc LXXX : id quod iampridem volui, cum in singula
boum capita dinumerari iussi drachmas LXX v II et quod eXcurrebat. Non tamen immemor sum, neque me piget dicere, nonnulla restare in monumentis Veterum, quae rationes quas adeo feliciter subduxi, concidere omnino et subuertere videantur. Qualia sunt, quod neque eam rationem habuit Bos ad Ouem, quam hic semper habere duxi: neque in eo stetit argenti aestimatio sub Menandro, quo eam stetisse credidi. Primo enim, Festus Pompeius testatur Ouem decusie antiquitus aestimari, Bouem Vero centu sie. Posteaquam aere Ignato uti Ciuitas coepit jacta aestimatio pecoralis miliae, et boues centenis asibus, oues denis aestimatae. Ea igitur animalia non quincupla, sed decupla deinde ratione sunt trutinanda. Quod etiam confirmat Plutarchus in Publicola. Hν δε τιμα M etdeIECίου οΔολοὶ βοος δεεκαὶον. Hoc primum: deinde non tantum valebat argentum Olymp.
e. Diuit p. Edit. Lond. II 3. apud Athenaeum l. . p. m. 7 . et t. 8. p. m. Isr
74쪽
3 8 CO MMENTA RIV SCY in qua fabulas docuit Menander, quantum Olymp. C in qua
scripsit L sas. Nam in isto XL annorum interuallo eXOrtum es luna, quod Sacrum siue Phocense vocant, quae maXima causa leXStitit ut aurum atque argentum incredibiliter vilescerent. Superiori tem pore, Ut magni Scriptoris verba vertam, rarescebat admodum aurum, neque quidquam fere produXerunt argentifodinae: adeo ut quorum fortunae erant lautissimae, ii vasis vel aereis vel fictilibus uterentur
atque etiam Philippus Rex, qui poculum aureum nactu S erat, id noctu sub puluinari abditum quam diligenter adseruaret'. Direpto autem in eo bello Templo Apollinis Pythico, quod splendidissimis ex
omni memoria donariiS erat refertum, mirum quanta eXundauit in Graeciam nummorum copia. Καὰ γυρουν ποlλοον ην ἰδὼν τότε δοζον - s Δελφων ri Φωδων τὰ τοιαυτα δά- έληφεν -- συληθέ γ γουν si Πυθικὼ ligὐ As Φωκήκὼν τυ τοῖς Ελλησιν ο-ώσεκωμασε ψ ο ἄργυργ. Athen. l. VI. p. m. 116. Eandem etiam historiam narrat Diodorus Siculus, unde ediscere poterit eruditus lector quantum precii eX eo casu signari coeperit F. Simile etiam Romae contigit, ubi Constanti nus Imp. diuitias, quas Gentilium superstitio in templis consecratas incluserat et a populari usu segregarat, ad incudem vocavit et mone
tam fieri iusiit. Constantini temporibus profusa largitio aurum pro aere, quod antea magni precii habebatur, vilibus commerciis assignauit. Sed
huius auariciae origo hinc creditur emanasse. Cum enim antiquitus cum
rum argentumque et lapidum preciosorum magna vis in templis reposta ad publicum peruenisset, cunctorum dandi habendique cupiditates accendit Philosophi Anonymi Monitio ad Theodb Aug. de inhibenda lar
gitater. Haec, inquam, et huiusmodi, quae contra metam computum militare videantur, perinde valeant, uti possint, neque interea tamen
deest, quod, si per ocium liceret, liquido reponere possim.
Μεχρι γὰρ π Μακεδονικων χρόνων κεραμεοις σκεύεσιν οἱ δειπνουν ες διηκονEdo. Athen. l. 6. P. mi II 3. Et, Eκ πίηρίων χαλκοῦν επινον οι σφόδρα δοκουνῆες πιλύειν. Id p. m. I I 6. V Σπάνι γὰρ οἴως ην το παλαιὸν παρὰ τοῖς Ελλησιν ὁ μ χρυσὸς κ; πάνυ' ὁ δε ἀργυρω- ὀλίγΘ- ην ο εν τοῖς μΓάλλοις. διὸ κἰ Φίλιππον τ ν μεγάλου βασιλέως Αλεξάνδρου modέρα φησὶ Δουρις ο Σάμι ει φιάλιον χρυσουν κεκlημένον, ἀει τουτ' εχειν κείμενον υπὸ F προσκεῖαλαίου. Athen. l. c. η Tὰς ἀνατεθείσας υπὸ Κροίσου si Λυδων βασιλέως χρυσῶς πλίνθους, ουσας εκύὸν κ; εικοσι δύαλάνθους κύέκοψεν PhayllusJ εις νόμισμα φιάλας δε χρυσῆς τρνακοσίας κ εξ κρέα διμναίους, αἰ λέονῆα χρυσουν, H, γυναῖκα, τριάκονῆα ταλάβων χρυσου αθμὸν ἀγόέων τ πάβων' ωςε το παν κάακοπεν χρυσίονι ς αργυριου λόγον ἀναsομένων F χρημάτων ευρίσκε et τάλαία τβρακισχίλια V δε αργυρων ἀνα- Θημάτων τ τε υπὸ Κροίσου τ άλλων άπάνlων ἀναβεθέύων τους πάίας pραlηγους δεδαπανηκέναι τάλαία πλείω τ εξακισχιλίων' ωeο ιθsμένων δε e π χρυσων αναθημάτων, υπε cάλλειν τὰ μυρια
75쪽
IV ', denique et vltimo. Concedatur ΑΜ- σύγ κεφαλαιον Col. I. l. 3O. memoratum ambitu suo Concludere singulas ratiunculas quae
praecedunt. Neque id concedi dissicile. Nam in pede, ut aiunt hodie, compati, subducta hac Receptarum ratione statim sequitur Expensarum enumeratio : et praeterea disertissime id esse dicitur quod esse Velim, nempe κεφαλαιον : Totum id quod recipiebatur. Quid ergo i Iam si meo consa lio futurum est, ut Summa haec ex diuersis partibus conflata, membris suis mancis licet et quadantenus imper fectis, incredibili tamen responderet, annon dicemus fidem in hilce rebus inesse maximam 8 Si in re Cryptographica enucleanda quidquam nouis et occultis signis adumbratum tam feliciter eYplicemus, ut commode legi et percipi possit, id ipsem sit necesse est sui harum rerum periti norunt) quod erat legendum aut percipiendum, nonne id potissimo iure in Arithmetica valebit ξ Fieri ne id poterit, ut in subducendis rationibus constarem, errarem in denominationibus ξ ut calculus Talento, Minis ceterisque probe procederet, Cum tamen neque Talentum, neque Mina, sed diuersa omnia et plane aliena intelligantur ξ Quantum intersit dicant Mathematicorum filii.
Clamabit aliquis protinus, haec fieri non posse, neque institui debere, cum, licet Summa quam Totalem dicimus, i. go. integerrimis et sin Ceris numeris Conseruetur, non ita feliciter cesserit ratiunculis nonnullis, quarum integritatem nobis aetas inuiderit. Verbi gratia, disputari posse, an l. 14. legi deberet T T T TXXXMHHHHUIΔΔΔΔ etc. an vero TTI XXXXIVI HI HI IAI ΔΔΔΔ etc. id eSt,
76쪽
Nam cum quarta nota omnino legi desierit, et dubium plane sit viro modo resarciri debeat, multum utique interest quoad potum hoc an illo modo legamus. Quantum nimirum interesset, si ad Monetae Anglicanae valorem redigas, inter L. 9O3. I 6. IO
et L. 7 a. 7. 8Hoc, inquam, dubium nemini essse poterit. Nam et haec quoque
Summa eSi generalis, eX membris suis conStanS; quae cum pariter mutilantur, si eas lacunas resarcires numeris quam queaS minimis, Totum tamen conficient, quod minorem istam summam TT XXXIuIHHHHIMΔΔΔΔ etC.
aliquot drachmis exsuperabit. Verbi gratia, in Ceorum solutione,
ex loco et condicione earum literarum quae etiamnum eXStant, constabit utique quaenam misie poterant ad minimum eae quae in lacuna perierint. Comparente enim uno numero centenario, Cei soluerunt saltem I, il
Certissimum est ergo, primo loco ad computum redigi oportere, literula reStituta, Summam TTT TXXXm ΗΗΗΗΠΙΔΔΔΔProxima, quam dixi, Ratio Occurret l. 22. Κεφάλωον τόκο παρα των Iλέων. ΗΗΗΔΔΠHuius Ratiunculae cum prima litera omnino interierit, et probabile Videatur, quocunque modo suppleueris, nulla arte effici posse, ut haec Summa membris suis aliquatenus responderet, siue hoc Marmorarii vicio factum est, siue nodus sit noua aliqua et incognita arte soluen-
77쪽
dus) parum tamen aut nihil refert ad hanc rem quam paro. Nam cum haec sit Ratio quam singuli homines, pecunias viritim dinumerando, confecerunt, siquo consilio eruere possimus quantum unusquisque contulit, id iam erit quod quaerimus, id quod illi effecerunt, aut
saltem voluerunt esecisse, Cum i Stud Κεφαλαιον l. 22. instituerunt. Quod igitur impune negligere possis. Feliciter autem euenit, ut integrascerent sere Partes, licet potum nos fefellerit. Constat, inquam, Uniuscuiu1que rata, claudicantibus solummodo ratiunculis l. 17. AgasICli8 . . Δ . . et t. et O. Leucini UI H H . . Δ Δ ΔQuibus idcirco erit prouidendum. InStituto minimo, quo liceat, Computo, soluebat Agasicles Δ Δ Δ II I siue Drachmas XXXVI. Quod si in prioribus lacunis binas Centulis potius quam, ut hic, D
causis restitueris, rectius omnino feceris. Primo enim omnino feri potuit, ut numeri ad dextram denarii fuerint, unde uterque ad sini Stram denarius itidem esse non potuit: deinde, fac esse Centenarios hosqUOS quaerimus, ea sola ratione effeceris, ut inter ratam Agasiclis Ceterorumque Vicinorum aliquo modo pariter fieret, et, si Aristidem VniCum eXCeperiS l. 21. nemo erit omnium in hoc priuatorum Albo a quo minores nummos exegeris: denipue Vir doctissimus, prius quam meum calculum resciret, dum marmor oculiS quam attentissimis scrutaretur, eas ipsas rationes in fugientibus literis visus est deprehendisse. Suppleantur igitur lacunae ad deXtram quantovis pre Cio, XX drachmas eXsuperare non potest) et Agasicles hoc nomine iuxta tenebitur: Q.
Quod sequitur Leucini l. 2 O. ΙΗΙ Η Η . . Δ Δ Δvdo, ut aiunt, digito confeceris. Fuisse enim omnino necesse est ex tribus rationibus unam
Tu non dubitabis adripere IuIHHHIUΔΔΔ, cum aeqUe Certum sit eam potuisse exarari atque reliquarum alterutram; et Cum mC-diam viam secutis minus a vero aberrare contigerit; quandoquidem,
ut aiunt, Medias milia veris. His
78쪽
His igitur laboribur exantiatis, vide quid profecerim. Essicient
CCCIDII DCCCCXC etc. DCCCC DCCCCCCCXXX
CCCC DCCCLXXXC C C LCCCCCXCCCLXXX CID DC DCCCXLV
CCIDI CD LXXX etc. CC LXXX XV CCCCIDDDIDI V
Μonetae Anglicanae L. I 697. I. 9 AUμέος Κεφάλαιον l. So. si computum recte intuerim, erit
siue Μonetae Anglicanae L. 1699. I 6. 8. Nam si Talentum litera T designari constet squidni autem constaret t) certissimum est etiam insolita ista nota in describi Talentorum Pentada. Nam et eam potestatem figura sitia quassi profiteri videtur ex Id se. et T iuncta, et solenne fuisse vidimus singulis quinariis novam numerationiS metam inStituere, nouisque signis confirmare: Quod hae rationes inter se diStarent, distarent autem tantillo, sic. paucarum drachmarum interuallo, ino eo meam selicitatem magno pere praedico. Nam si subductis probe rationibuS, computando eX- superasiem istud Κεφάλαιον, quod singulari fortuna legitur disertistimis literis, periisset illico funditus omne id quod in animo institueram: si ad amussim et, ut aiunt, par pari exegissem, periisset utique nillilominus. Nam ratio erat habenda et istius lacunae l. 27. in qua aliquot drachmas interiisse necesse est, et denique potestatum istarum siue
79쪽
sme Denominationum squaecunque demum fuerint, drachmis certe minores) quae exeuntibus quibusdam ratiunculis deprehenduntur, sc. l. II. H in Δ Δ F F II 11 Cl. Ι3. TTTI XXXIuIHHHHUΙΔΔΔΔ -F F cl. 18. ΗΗΗΔ Η II l. 28. XXHHHHIAI ΔΔΔ F F F bet in aliis porro, quas, perinde ut vacet, consulere possis. Vt igitur hoc pauXillulo nummorum, quod de ratiuncula reStat, fat esset provisim et eis lacunis, et istis quoque signis, de quibus proxime est dicendum, id in maxima parte et fidei et auctoritatis esse puto. Notam illam b , quam vel Tαῖ πλάγσο , vel H dimidiatam dixeris, in numismatica potestate hodie primum video. Erat ex ultima memoria Doriensibus aliisque populis in usu, eoque ossicio fungebatur quo sere apud Aeolensis Digamma, cuius figuram non secu8 ac potestatem imitari quodammodo videatur. Litera autem illa Aeolica, perinde aCistud os sita, de quo agimus, non semper in locum atque vicem adspi rationis succesiit, verum plerisque vocalibus siue adspirandis siue leniendi8 vim suam et effectum commodabat. Id autem eX hoc loco 2brentiani Constabit; quem non unis vicibus deformatum producam tamen ad exercendam legentium intentionem. Nominum multa inchoata bre=ri Vocalibus
Aeolicus Usus reformat et digammon praescit: Aeolica etiam dialectos fere est mista Italiae. Hesperum quem dico Graece, Vesperum cognominat 'Eptaso Vesta facta, vestis ε6 dicitur,
'Iνα quam Graece Vocamus, vim iubet me dicere.' Εαρ est multis in usu et magis poeticum est, Hρ enim nativa vox est, ille ver hoc dictitat. Quos Homerus dixit 'Lνετους, ille Venetos autumas:
Viola sos qui nuncupatur, hunc Graii Cocant Ib, Et Iolatis violeus si, crede Marco Tullio. Quanquam ἰταυ dicunt Acbari, hanc ειταυ gens Aeolis.
Plura Sappho comprobauit Aeoliis, et ceteri. Idem constat etiam ex Dion f Halic.' T το ὀ-ερ Γάμμα επι μιαν 'si et sibi δεον ταις Q. αγιας, ως Feλέ
et ex Prissiano , cuius sunt verba, ApDUis fio J genitivo digam; o . quia Aeoles quoque solent inter duas Cocalis eiusdem dictionis digiam
ponere, quos in multis nos ,equimur, c Fις, ouis, ΔαFος, Davus, suum. Denique omnibus praefigi solitam vocalibus liquet etiam cX
80쪽
IM O Ohio, cuius in lexico ex inscitia librariorum Γ simplex pro duplici, siue consona ista Aeolica, saeptissime exarari Contigit S. Cuiusmodi sunt Γάδὼν, Γαινίαι, Γάμμοgοι, ΓεοCp, Γέμμιαὶα, Γρδῖ, Γέτου, Γία, Γιλος, Γ ν, Γι , Γίπον, Γ ς, Γιτια, Γικυν, Γύεα, Γοδι, Γοἱή μι, Γῆνθ', Γὼ, etc. Quae omnia fideliter exscripsit Phanorinus. Digammatis ad instar nota nostra in columna' ab Heracleensibus,