장음표시 사용
81쪽
Vt merito suspicari possis, quod Aeolensibus digamma, quod Atticis
H, id Doriensibus praestare solere characterem de quo disputamuS. HELATON Atticorum F ΕΚATON Aeolensium F ΕKATON Doriensium aliorumque. Obtinuit, inquam, ut haec lineola communibus Graecis loco esset ad spirationis, a Romanis vel citissime vel omnino praetermissa. Anti quis enim Grammaticis, Cum de notis F Η, agunt, dasea illa, hac psile, quae in vetustis Codd. adhuc obseruantur et hodiernis signis rotundioribus originem praebuere) id in animo sui e video. H vero
Iropter hoc nonnulli excludendum esse putant, quod magis pro Agno a L pirationis quam pro Etera sonitur. Nam, quemadmodum Graeci adspirationis notam hanc habent se, quam dasan vocant, ad huius imilitudinem et is en q; nos his jociatis adipirationis fecimus notam H ;
cuius s medium eius separes, inuenies notas esse Graecorum, quae contrasso sitae H, ut diximus, notam nobis adspirationis efficiunt. Sergius . uare Daseam et olen, quibus Graeci utuntur, et nos praetermittimus ; quoniam adspirationem nobis H litera, quae in duas partis diui di Ur, repraesentat, eis appo ta non erit. Ma X. Victorinus Quibus adiicere licet Quintilianum F. An rumus aliae redundent, prater illam
adspirationis notam F, quae s necessaria est, etiam contrariam ibi
poscit H. Dicitur Claudius Imp. nouas commentus esse literas tris, ac ΠΙ- Γοzeterum quasi maxime neces ias addidi . De quarum ratione curi
priuatus adhuc volumen edidi et, mox princeps non di custer obtinuit,
Ut in Useu quoque promiscuo e fen . Harum Vna erat litera digammos', cuius forma, qualis ab Imp. constitutione profecta est, passim in monumentis occurrit
TI. CLAUDIUS. DRUSI. F. CAISAR. AVG. GERMANICUS. PONT. MAX. TRIB. POT. VIIII. IMP. XVI. COS. IIII CENSOR. P. P.
y Apud Grammaticos Putschii. col. 1829. f Ibid. col. I9 3. Add. Donaeum col. I 4 Priscian. I 287. Gedonium I 889. et eundem Sergium I 837. s I. 4. h Verba sunt Suε13-nii in vita f. I. ' Nec inatiliter Claudius Aeoliciam illam ad hos msus F literam a Fecerat Quintil. I. 7. Pro quo Caesar hanc Auram es scribere voluit: quod, Pamuis icli precte mi tim εἰ i, tamen consuetudo antiqua superauit. Ρristian. l. I. col. S s. Edit. Pulsch. R Exstat latis scriptυ qualis se. a Claudio instituebaturJ in pleri que libris, ac diurnis, tituli que operum. Sueton. l. c. Claudius tris literis adiecit, quae ηυsui, imperitante eo, post obliteratae, caespici t r
etiam nunc in aere publicandis plebiscitis per fora ac templa I O. Tacit. XI. A nat I .
82쪽
Pighius ad a. 8or. Bois arae T. V. 2. Gruter CXCVI. . TI. CLAUDIUS.
ANTONIAL IULIAI. AUG. NERONI. AVGVSTAΙ. AGRIPPINAL CLAVDIO. AUG. F. CAISA. F. DRUSI. GERMANI CL DRUSO. GERMANIC. N. SACERDOTI . DΙΑΙ. CAESARIS. F. PONTIF. AUGURI. XVHIR. S. N. AUGUSTI. TL CLAVDI. CAISAR. VI IAIR. EPVLON.VG. MATRL TL CLAVDI. AVGUSTI . COS. CAIS ARIS. AVS. P. P. PATRIS. PATRIAI. PRINCIPI. IVAENTVTI. Gruter. CCXXXVI. 9.D. Μ. SACRUM. SECUNDVS. AIXIT. MEN. IX. D. XXVI. PETRONIA. NOE . SOROR. EIUS. AIXIT. ANNVM. MENS. ΙΙΙ. D. XII. HIC. SEPVLTI. SVNT. Reines. XV. I S. Alteram voluit Antisigma vocari, cui hanc figuram dedit κ. Huic S praeponitur P et Aco ψ Graecae fungitur, pro qua Claudius Caesar anti ma γε hac Mura scribi voluit. Sed nulli ause sunt antia
quum scripturam mutare: quamuis nous e ratioue haec quoque siplex a Graecis addita videatur. Priscian. l. 1. Cui addas ex antiquioribus Capellam ex recentioribus Lit m ' et Vosium R. De tertia acriter inter doctos disputatur. Tu tamen paucis ausculta. Erat nimirum Castigatis Romanorum auri S et literarum sonos eXigere
83쪽
callentibus media quaedam pronunciatio inter exilitatem literae I ct pinguitudinem V, quae signo carebat. Deerant Romano alphabeto, ut cum Quintiliano p loquar, aliquae necessariae literae ; non cum Graece
holummodo scribebant, ,ed proprie in Latinis : Ut in his, Sertius et Vettia gus, Aeolicum digamma des iratur. Et medius est quidem V et I literae sonus. Non enim sic optimum dicimus ut opimum. In ancipiti igitur isto
sono, qui inter I et V quodammodo librabatur, variari videmus inter an liquos, et Optimum, Maximum, ceterasque huiuscemodi voces aliquando exarari, aliquando optumum, Maxumum'. Quid ergo i Annon iure dicemus, Quintilianum, cum de necesiitate nouorum signorum disiereret, ad Claudianum istud inuentum, quod eo imperitante obtinuit,1ublato autem una intercidit, potissimum spectasse t Videamus ergo an literatissimus iste Imp. vi in ista causa Aeolico digammate, ita in hac quoque literaturam Romanam noua aliqua figura locupletauerit
Et locupletas e video. Aurifex melius per I sonat quam per V; Ut -- cupare et Aucupium mihi rurseus melius Sidetur sonare per V quam per I; et idem tamen Aucipis malo quam Aucupis, quia scio fermonem et decori seruire et aurium voluptati, Cnde si Ut seaepe aliud scribamus, aliud enunciemus, icut supra locutus sem. De Viro Uero et Virtute lege hoc pacto, scut , ra locutustum de Viro et Virtute, de quibus quidem supra locutus est) ubi I scribitur et sene Venuntiatur; unde
T. Claudius nouam quandam l iteram excogitauit, similem ei notae, quam pro adspiratione Graeci ponunt, per quam scriberentur eae et oces, quae neque fecundum exilitatem literae J, neque cundum pinguitudinem literae Vsonant, ut in Viro et Virtute sita hunc quoque locum lego emendatius) neque rursus fecundum latum literae sonum emἰncistentiar, Ct in eo quod est legere, scribere. Velius Longus. Quae postrema verba
P I. 4. ' Etiam Optimus, Maximus, mi meriam Interam quae veteribus V fuerat acciperens. C. primum Caesaris inscriptione traditur factum. Quintil. I. 7. Antiquis marte etiam scri Da tum est, mancupium, aucupium, manubiae, Auidem C. Caesar per Isrest, et i apparet ex tit ii ipsius : at Augustus per V, mi testes sunt eius inscriptiones. Velius Longus de Orthographia. I bura interdum exilis est. interdum pinguis, mi in eo quod est Prodit, Vincit, Condit, exilius et cosnare : in eo mero quod os quoJ Agni catur Prodire, Vincire, Condire aeque et que pinguesct . me iam in ambiguitatem cadat, miram per I quaedam habeant i f. debeantJ dici cu per V, mi est op
mus, Maxumus. Idem. Et haec sortasse mens est Prisciant l. I. non longe ab initio. Praeterea tamen I et V mocales, quando mediae sunt, alternos inter δε sonor videntur confundere, te te Donato, i. t Vir, u, mi Optun)us. Item Diomedis l. a. Hae etiam ΓΙ et VJ mediae dicuntur, qaia in quibusdam expressae dictionibus sonum non habent, mi Vir, Optimus. Vbi corrigas, qγia in quibu/dam dictionibus EXPREssVM sonum non habent, ut liquet ex Sergio in Donatum. Hae etiam duas L et V interdum, ut diximus, in consonantium potestatem transeunt; interdum e resium suum sonum non habent, i, mi Vir, u, mi Optumtis. Non enim possumus dicere Vir producta L, nec Optumus, producta V: unde etiam Mediae dicuntur, et foc in commune patiuntur. Ideo bene rixit Do
natus has literas in quibusdam dictionibus expressum sonum non habere. 4 id. Donatum. Edit. Pulschii, col. Ι73S
84쪽
sunt fortasse maculosa. Cui quam ne credibile est, posse venire in mentem homini non indocto aut inscito, ut serunt olim Iusto Li o, aucto rem nostrum de digammate in hoc loco agere ξ Annon constat sinceris ima fide, eum nouum omnino signum intelligere, quod excogitauit, sitie accommodauit potius Imp. ad exprimendam mediam istam potestatem I et V, de qua tam fuse commentantur Grammatici in margine meo laudati; signum non ab Aeolensibus mutuo sumptum, Verum a communi Graecorum ad Piratione; se scilicet, quam etiam notam squasi verbis meis non satis fidei esset adhuc elaboratum) in antiquissimis Velii Codd. haesisse his vocibus audio tHaec tamen nondum argumento nostro satisfaciunt, aut monetariae potestati, in qua per totum hoc marmor dominatur. Neque promovemus quidquam, quod in antiquorum musicorum libris, nota haec, quam Γαὐ Σαάγ4οi Vocarent, aliquoties reperitur . Adiuuare forsan poterat mutilum istud marmor , quod in aedibus olim Arundellianis seruabatur : nam in eo Rationario, perinde ut in nOStro, CXaratur, et pari, Ut faS CSi Credere, Vsu et proprietate.
Νihilo tamen siccius hac nota describi o BoLvΜ plane sentio. Fidem accipe. Argentum, quod his ciuitatibus imperabatur, totum sic. tam illud quod in priore marmoris latere soluerunt, quam quod in posteriore soluendum restabat, erat Ratiuncula integra siue rotunda: infra drachmas non descendebat. Qui huic sententiae aduersari posse videntur sunt Cei col. 1. l. 11. et Siphnii l. 12. Memineris tamen utramque Ciuitatem iterum auersa marmoris facie similibus fere notis et nummis minutioribus describi; praeter has vero solas, vel in hoc vel in illo latere, aliam omnino nullam. Sequetur ergo, Vt de omnibus una et simplex ratio confici positi, Ceos et Siphnios, dum in priori argumento partem το του soluerent, drachmam in partis secuisie, Vel, quod perinde est, Notas, quae in Ceorum Siphniorumque ratiunculis in priore columna drachmis adhaerescunt, s cum notis quae in alteras militer adhaerent, adunentur, utrinque drachmam Unam conficere.
I id. XI pium passim et Gaudentiam ex Edit. M. Meibomii. ' Vid. huius Comment. p. 24.
85쪽
Quod de Drachmis igitur hinc inde restabat, Unius erat Drachmae sectis sue resolutio in partis, non quatuor, aut eo pauciores, neque tamen multo pluris. Vnius dixi drachmae, propter fidem in superioribus adlatam de paritate omnium rationum: non erat resolutio in partis quatuor, quoniam Vtrobique quaternae occurrant notae Ρ , praeter aliquid quod etiamnum eYcurrit: non tamen multo pluris quam quatuor, quoniam
id quod excurrit set quod rursus Oboli in suas partis resolutionem vere dixeris) pauxillulum esse constat. Non poterat esse sectio in quinque
partis: nulla Ciuitas numero quinario argentum concidebat: in senas
sit necesse est: sex autem o BOLI unam drachmam conficiunt.
Non sum nescius restare etiamnum posse leuiores aliquot dissicultates, vel fortaste etiam suspiciones, quae ab aliis rectius enucleari et eleuari possinat: quaenam sic. sint facies istae minutissimae in quas nummus vltra obolum frangi videtur, an eius Semisses, an Trientes: quid porro statuendum sit de insolita figura quae Ceorum ratiunculam l. II. iterumque Κ πολεων l. I . sequitur, Vtrum in eo signo placuerit nummum includi, an aliud sit quod Curae feliciores vindicauerint. De Obolo interea aliquid constare arbitror : eumque hac nota describi Veteres fortasse voluere, quod antiquissimi istius nummi figuram et imaginem repraesentare Videretur. Nam in primaeva illa simplicitate rudem permutabant in mercimoniis nummulum, non in cultiorem formam emgiatum, verum in virgulas et frusta minutiora temere et nulla arte concisum: Ea autem frusta eX verutim vel lancearum similitudine o Bo Los, quot autem ex iis vola stringi potuerunt, DRACΗΜ AS ab isto actu vel facultate nominarunt . Vel fortasse, admonente viro doctissimo, hoc pacto melius. Cum Obolus erat ex notissima diuisione, Drachmae MXtans', Veteres, ut ad numerum centenarium εκαθον sic. describendum adspirationem maiorem H, ita ad το εκlον SeXtantem nempe
nummi praecedentis ) minorem D adhibere poterant. Certe huius figurae usus ad posteros etiam descendit, cum post aliquot saecula δύο γράμμου ἀί κὶαι απλοα tali modo effigiatae II δύο ρίολους deno-
86쪽
tarent ' Dies solummodo inclinauerat, quod primi homines perpendiculariter descripserunt, siue hoc errore factum siue usus et compendii gratia, incertum. Obolus certe unUS non semper πλαγιως CXarabatur, i. e. ad modum et ductum Horizontis, Verum, Ut eX antiquis tabulis constat, Variis, pro ratione temporis, Clinaminibus perpendicularem lineam et horizontalem inter. Atque haec quidem hactenus.
η Vid. Anon. de Mensuris et Ponderibus ex Cod. Reg. 328 . in Analectis Graecis Monachorum Benedictinorum, p. 393. Monte' I. Palaeogr. Gr. p. 369. atque ea quae praemisit H. Stephanus Thesauro Graeco, ubi tamen in describendis Antiquorum notis infeliciter απεριζικlοι Pro περ πικlοι procudit, quod Oboli imaginem penitus euerterat.
F. D. Hoc monogrammate intelligo Ewοία Θεῶν, diuinanti tamen similior quam ex Tripode respondenti. Λογγ Lρος, siue Rationa rium sacrum ex Collectione Arundelliana, Cuius interitum toties deploraui, si1militer in capite eXaratas habet literas, inuerso tamen ordine, O. E. l. I. ΤΑΔΕ ΕΠΡAEAN etc. J Primam hac orationis periodum, cuius exitum habes in linea 1 o ', ideo in Cola et Commata punctis non distinxi, quia de eius Incisione alii aliter sentire possunt. Si Epige nes, Antimachus et Epicrates erant Triumuiri Amphictyonica legatione functi, quod verissimum esse arbitror, ita mecum ordinabis:
87쪽
Indignum enim videri possit et prorsus inciuile, ut eorum potissimum nomina dissimularentur, quorum nutu haere8 gerebantur, qui Pecunia publica, Tabulis publicis conficiendis, Rationibusque reddendis
tenerentur : Vt memoriae proderentur Scribae, reticerentur Magistratus. Id profecto eX Actis publicis Ceterisque Atheniensium monumentis verissimile non videtur, ubi quam accuratissime censeri solent Nomina, Familia, et Curia eorum qui Reip. vel leuissimam partem administrauerint. Adiuuare etiam hanc sententiam possit, quod in huiusmodi legationibus, P. A. gentibusque quae iisdem moribus vixerunt, Triumuiratus praecipue placuisse videatur. Verbi gratia
lph.' In marmore item Deliaco quod festinanter nimis descripsit
88쪽
Si cui tamen interea constructio haec dura et impeditior stanta scit. facta intercapedine inter Aμφι im et Eπιγένη in Videatur, neque institui posse oratio de Magistratibus, verum omnino de Scribis, ille prosecto, suo autem periculo, non meo, ita rursuS Ordinare potest:
l. 1. AMΦΙΚΤΥΟΝΕΣ De Concilio siue Senatu Amphictyonico, quod unoquoque anno ad Thermopylas et Delphos, alternis vicibus, Conuenerat', adeo certatim omnes disserunt tam Veteres quam Recentiores, ut minores quascunque, si quae fuerint, Aμφικlυονία praegrauasse omnino videantur. Curia illa, sola fortasse quae Ius Gentium aperte profiteretur, ut erat huic Populo propria et peculiaris, ita etiam sapientissime ab iis et salutariter instituta. Incolebatur Graecia Populis Gentibusque lingua quidem et origine Vnis, moribus tamen, inStitutis, Reique piab. administrandae serina non diuersis modo, verum ultra quam credibile est, alienis sibique inuicem contrariis. Regio, quae tinibus non sane latissimis continebatur, verum eiusmodi qualis sussicere paucissimis imperiis audiuimus, tot in ambitu suo Respubli-Cas complectebatur, quot fere numerabat moenia et urbis. Neque erat Populus, cuius Ditio angustis limitibus X. M. P. includeretur,q Initio XII tantum erant Populi Ciuitatesve quae huc legatos miserunt: Vid. Strab. l 9. P. m. Zo. Quas aliter recenset Aeschines πταραπρεσC.,36 Edit OXon. aliter Harpocr. in V. Aμφιόυόνες, aliter denique Pausan. l. Io. p. 622. Qui ibid. narrat aetate sua Amphictyonas ad XXX creuisse.
89쪽
qui non iure, usu et disciplina tantum a conterminis Ciuitatibus dissidebat, quantum abfuit longe a moribus Cultuque Sinensium. Licebat
Athenis eodem patre natam VXOrem ducere, uterinam vero in matrimonio habere non solum nefarium erat, Verum etiam incestuosum :Contra, Lycurgus, qui Lacedaemoniis, populo finitimo, leges tulit, germanarum incesta esse Coniugia voluit, Vterinarum Consuetudinein indulsit. Rursus huic Populo quem ultimo memoraui, in usu et moribus fuit, ea quae pro legibus obseruarent, non literis, sed memoriae mandare: in illo autem vicissim, ex legibus non scriptis ius dicere Cum capitis periculo coniunctum esse videbatur. Nemo erat Thebis Boeotiis tam nobilis Imp. qui non et gratia et laude dignum duxit scienter tibiis canere, et pari esse in musicis ac in bellicis fama : Contra, ab Atheniensium moribus haec omnia aberant, et partim infamia, partim humilia atque seruili homine digna habebantur. Tantae igitur et sibi tam disparis Reip. molem svniuersam enim Graeciam quoad bella externa, multaque praeterea domestica eXempla, Unam Civitatem duco in pagos et oppida distinctam) ut una mens agitare posset, placuit Delphis cogi communis ex Graecia Legatos, qui de publicis fortunis consilium caperent, atque iis quae Graeco nomini in commune erant profutura ; domum autem reuersi suam unusquisque Remp. proprio modulo et ratione administrarent. Dionys. Halic. Antiqq. Rom.
ε ων φίλω μεν ονlες αλληλοις διεὶε-Prae ceteris istiusmodi operibus
Amphicty oni liiHellenis, qui quum
videret Graecam gentem infrmam
esse, et facile a s nitimis Barbaris deleri posse, ipse eam in id concilit
et conuentum, qui ab illo Amphicty onicus est dictus, coegit, legesque tulit PRAETER ILLAS QUAE CUIQUE CIVITATI PROPRIAE ET PECULIARES ERANT EAS QUAE OMNIBUS COMMUNES ESSENT,
quas Amphicty onicas Tocant, quiarum benescio in mutua amicitia per-ς Seruius se. Tullus, qui ad exemplum huius grauissimi instituti, uniuersas gentis Latini nominis perpetua communione deuincire voluit. Vid. Diones Halic. l. q. p. m. 23O. init. Iam tum erat inclytum Dianae Ephesiae fanum : id communiter a ciuitatibus Apiae factum fama frebat A /um consensum Deosque consociatos laudiaret mire Seruius inter proceres Latinorum, cum qui' hias publice trivatimque hospitia amicitia que de industria Dinxerat, saepe iterando ea Am, perpulit tandem Ῥt Romae fanum Dianae populi Latini cum populo Romano facerent. Liu. I. S.
90쪽
λουν, Ο το συ γενες φυλατlονlες εργοις petuo continebantur, et cognationem μαλλον si λογεις, λυπηροὶ δε τοῖς Βαρ- Te potius quam Uerbis seruabant, et
ζάροις φοCεροί molesti ac formidabiles barbaris
perpetuo erant. Iisdem moribus vixerunt atque eadem sapientia Vs1 Graeci, cum crescente indies populi multitudine, colonos peregre dUXerunt. ΙOnaS Vrbibus dissitos una complectebantur H --α, Vnoque laedere adStringebant. Neque aliter Dores Remp. instituerunt f. Dionys. Halic. l. C. Παρ' si το etπαραδειφα λαζονlες Ιω-
Cuius exemplum secuti senes, qui sedes transtulerunt ex Europa in Cariae partis maritimas, et Dorienses, qui in ii em locis orbis condiderunt, templa communibus sumptibus exstruxerunt, Iones, Dianae fa
num, Ephesi Dorienses, Apollinis
Triopii. Quo statis temporibus cum Uxoribus et liberis conueniebant et una sacris operam dabant, et mer- cImontis, instituti ue equestribus g)mnicis et musicis certaminibus Uariis de que communibus donariis honorabant. Peractis Cero specta cutis, et nundinis atque aliis festis, in quibus omnes omni humanitatis
genere se mutuo excipiebant, pinter ciuitates interces Net sensio, Iudices sedentes de ea cognsscebant,
et de bello contra Barbaros gerendo et de mutua concordia inter sconsu tabant. Nouem per Ioniam Urbes solenni Panionia conuentu frequentare, et opimas Neptuno Uictimas, antiquo ritu, ad Μ calen quam Cocant in litario quodam loco sacri care con