장음표시 사용
41쪽
nd Marmor Sandulae e. 5et in Chronographia Attica digerenda, antiquitatem prodat et commendet propriam. Anno ergo Olympiadis CI '' tertio, aut saltem post
Vnum elapsum, nempe CI '' quarto eXaratum esse nouimus. Complectitur enim RATIONES DAS TRIUMVIRI ATHENIENSES ΑΜΡHIC TYONICA POTESTATE PRAEDITI RERUM RELIGIO-NvΜQUE IN DELO CELEBRATA RVΜ SUB PRAETORIBUS CALLIA CHARISANDRO HIPPODAMANTE ET SOCRATIDE CONCLUSERUNT ET IN TABULAS PUBLICAS RETULERUNT EI REI
QUAESITORES DATI. Istud vero Quadriennium, quo hi summum Athenis magistratum tenuerunt, ita in istius gentis annalibus perpetuo designatur, sic. Callias Olymp. C. q. Charisander
In marmoreo Chronico quod seruatur apud OXoniensis, Q. I. 82. reperitur Callias hisce verbis: ΑΦ ΟΥ ΑΝΑΞΑΝΔΡΙΔΗΣ Ο Κs1M ΑΘΗΝΗΙΣΙ ΚΑΛΛΕΟΥ. Quodcunque istud fuerit quod de Anaxandrida Comico ibi proditum erat memoriae s heu nimium breui l) illud certissimum est, ita aetatis notam in lacero isto loco restitui et consignari debere, nempe ETH ΗΔIIIAΡXΟΝΤΟΣ Αθ Wσι Καλλέου, A Callia Prae tore et que ad hunc diem anni CXm. Cui rei argumento esse possit, quod in illa quae proxime sequitur Epocha, et integra legitur, anni Computantur CIX ab Astaeo Praetore, qui Socratidi hic memorato in eo magistratu successit, a Callia quartus. Vnde eruitur, marmor, de quo hodie Commentamur, Pario esse Centenario et quod eXcurrit antiquius. Quam autem rationem habeat aetatis ad ceteraS quae vetustissimae sunt Inscriptiones, et de quarum natalibus aliquid certi statui potest, eX margine meo eruditus Lector discere potest. Praetor ille Atheniensis, quem in hoc commentario Calliam vulgo dicimus, antiquitus tamen, st. in marmoribus Sariduicensi hoc, et illo
Chronicon Parium C. Duilii Tabula L.
Marmor seu Colum RScipionis Bam Sanduicense. Marmor Atundellianum.
42쪽
Arundelliano Καψέαι diserte scribitur. Cuiusmodi orthographia, siue
vocalium pingendarum ratio doctissimum Palmerium, bonum militem Cadornensem, qui marmor istud OXoniense satis feliciter illustrauit, videtur latuisse, cum errore in Quadratarium vel Typographum lato, hortatur potius Καὐ- reponere. EXarabant nostri homine8 sedulo E pro I, Vt ΚΑΛΛΕΑΣ, Col. I. l. I. COl. 2. l. 8. et I 2. Ita col. I. l. 33. AΡXEΘΕΩΡΟΙΣ, quod serior aeta8 AΡXIΘΕΩΡΟΙΣ, et fortasse etiam col. a. l. et O. ΙΚΑΡΕΩN quod nos malumus IKAΡΙΩΝ. Apud veterrimos enim Graecos cognatae quodammodo inter se erant vocales E et Ι, et cum E per EI seu I productum enunciaretur R, ideo ociose alteram figuram alterius vice frequentissime pingebant, sono magis et potestate quam in ore habuit, quam figura ducti'. Ita in vetustissimis monumentis, Sigarens nimirum et Deliaco-Moumfortiano, EMIconstanter pro eo quod posteriores scribebant EIMI In antiqua igitur egestate literarum, una figura plurimis potestatibus erat obnoXia, et Graeci ante adinventam et receptam literam λα, eodem calami ductu et e breuem exprimebant, itidemque longam, et, quod tertium est, verum luXuriae magis quam necessitatis fuisse videtur, eam potestatem
quam E siue ΕΙ) in pronunciando obtinebat. Vt scribit Victorinus N : E et O ternas habebant apud eos DGraecosJ potestates, Ut E V et breue, et productum, I autem longum quodammodo Mnat, cum et E et Iiunctum est. Fortasse scripsit, cum ex E et I iunctum est. Haec etiam soni cognatio obtinuit in Latinis literis, cum, ut ait Quintilianus', stularnon E quoque I loco fuit J Ut Menerua, et Leber, et Magester, et Diaioue et Veiove, pro Diiovi et Veiovi J Et Donatus': Propter cognationem E et I literarum, non dubitauerunt antiqui Heri et Here dicere, et Mane et Mani, et Vespere et Vesperi. Obseruandum est autem, id quod Graeci aliquando necessitate coacti, in tenui illo et exili sedecim literarum alphabeto facere consueuerant, idem etiam eos vel per incuriam vel memoria lapsos retinuisse in literatura locupletata et octo elementis auctiori . Exempli gratia : In marmoribus et numismatibus occurrunt ΑΘΕ, id est, ΑΘHNAI ; in lapide apud Sponium p
Nomen quinti elementi in Alphabeto Graeco erat EI, figura E. Hoc confirmare potest locus ille matarchi in commentariolo quem scripsit πιερ, P EI F ἐν Δελφοις. sc. pag. 2OI. meae editionis, utor autem Graeca Basileensi Is 74. Eωθα DHλθόνlας fsc. V viros sapi
43쪽
sgo ΝΕΣ, ΚΑΛΛΙΦON, AΘΕΝΟΔΟΡΟΣ, ΛΕOXAΡΕΣ, id est, ΘΕΟΦANHΣ ΚΑΛΛΙΦΩΝ, ΑΘΗΝΟΔΩΡΟΣ, ΛΕΩXAΡΗΣ, Vbi utriusque Grammaticae vestigia deprehenduntur, et illius VeteriS ante Euclidem Praetorem, qua E et o pro H et sa scribebantur, et huius nouae, quae densis, ut aiunt, literis Θ, Φ, X receptis', eo Praetore obtinebat. Marmor no strum, quod XX circiter annis ab eo Magistratu eXarabatur, et quidem auctoritate publica, Grammaticam etiam publicam, usu et legibus munitam conStantissime profitetur. Nam et consonantibus, quas
duplicis vocant, itidemque iis quas adspiratas, vocalibus denique tam longis, quam breuibus, uniformi modo describitur, perinde uti nos
hodie scribere solemus. In tertio solummodo usu ut modo vidumus, et in altero simillimo eXemplo, ut statim videbimus, variatum est a nostra scriptura. Quod et impune fieri potuit, cum Grammatica siue Literatura Euclidea nihil quicquam de ea re Statuerit. Nam, quoniam in orthographia huius monumenti occupemur, et eXpedire poterit ut ea res Uno ictu conficeretur, paucissima de literao adiiciemus, illi alteri et fato et fortuna perquam simili. Pariter enim et illa aliquando o breuem designabat, aliquando O longam, . aliquando denique diphthongum ΟΥ, quod nomen scilicet in Alpha to habuit . Apud Graecos, inquit Quintilianus , O litera, interim longa ac breuis, ut apud nos, interim pro dilaba, quam nomine suo exprimit posta est. Marius Victorinus de Orthographia , O smiliter quoque
cum esset unum, breuem et idem faceret longam illabam, praeterea exprimeret Vocem, quae apud eos per o et υ scribitur, ου. Et alibi', S ni-Icaueram, priusquam Graecis inter vocalis repertae juni η et M vicem earum tam apud illos quam apud nos explesse ε et O : O. etiam scribi solitam pro stlaba ου. In marmore itaque nostro ω siue o longam nunquam repraesentat, propter auctoritatem Grammaticae quae ab Euclide invaluit, verum in diphthongo ου, potestatem nominis et appellationis
suae ubique conseruat. Ita Col. 1. l. I. ΚΑΛΛΕΟ, l. 2. TO, l. 3. ΕΠΙΓΕΝΟΣ, l. 3O. ΤΟΤΟ, et Col. a. l. a. AHOΔONAI, ibid. ΟΚ, pro ΚΑΛΛΕΟΥ, ΤΟΥ, ΕΠΙΤΕΝΟΥΣ, ΤΟΥΤΟΥ, ΑΠΟΔΟΥΝΑΙ, ΟΥΚ, et in locis praeterea quamplurimiS.
Quandiu ea litera auctoritate diphthongi pollebat, fortasse haud erit facile definire. Ab ultimis Graeciae temporibus usque ad aeram
44쪽
Macedonicam video constantissime obtinere. In monumentis quae Inscriptionem nostram aetate antecedunt, nihil mirum si perpetuo dominetur. Verbi gratia, in bligaeens, Ut TO HEΡMOΚΡΑΤΟΣ ΤΟ ΠΡΟΚONHΣIO, In Deliaco, o AFYΤΟ ΛΙΘΟ, Et in Farnes a columna, Simia illa Vetustatis, saeculorumque de quibus agimUS, OAENI OEMITON MEΤΑΚΙΝΕΣΑΙ. His accenseri velim poculum inscriptum nomine Bacchi, iuxta hos senarios Achaei Tragici antiqui, quos conseruauit Athenaeus re
Quibus subiungit grauissimus scriptor, Eν τουτοις λύπει το υ Tοκῆον,επει οἱ χχχαῖοι τω ο ἀπεχςωsio, ου μόνον ἐφ' ἡς νυν τά δαε δυνάμεως, ἀλλα 5 οτε τ δίφθογβi ιιασημαίνει,et quae sequuntur. In Teiorum diris,
In marmore Cretens, quod hodie beneficio Comitis Arundelliae legitur OXoniiS,
ΚΑΤΑ ΤΟ Σ NOMOΣ ΤΟΣ ΕΚΑΤΕΡΗ ΚΕIMEΝΟΣ. Qua arrepta occasione emendandus est a me Mich. Apostolius L in
lepida historia quam prodidit de Philoxeno Poeta Cytherio: Qui, ubi
γ l XI p. m. .23O. η Prouerb. Centur. XIX. 26. ' Adludit aliquantulum taetαes, Chi liad. X. Hist. 338, scribens
Tuτον δ' ὁ Διονύσι - πέμψας εις λαβομίας Eυθέως μίεπέμπίο στάλιν γραφαῖς εκεῖνον. Φιλοξεν γ, τοιουτον δε τὶ γράφει προς εκεῖνον' Περιγραφῆς εν σχημαlι ταίοπολυλογήσας, Δεκάκις Et πλειόνως δε γράψας τοιεῖοlρόπως, Ουχ' φρονlις, ου μέλει μοι, α, τα λοιπὰ ωσαυτως.
Hic est facetissimus ille Scurra, quem ad manum habuit et conuiuiis adhibere solebat idem Dionysius: erat autem cupediarum appetentissimus. Accidit, ut in coena, cum adponeretur Tyranno mullus praegrandis et bene saginatus, tenuior autem Poetae, pisciculum ori suo quasi
45쪽
Nihil salsius. Ea certe aetate, quae aliquot annis marmor noStrum antecedit, pronunciabant OT. scribebant vero religiosissime o : neque enim per multa saecula ea diphthongus innotuit. Deinde autem, quibus artificiis aut quo scribendi genere unam ΟΥ diphthongum simili figura circumscribere aut includere potuit Philoxenus τουτο equidem non video. Nimirum media charta paruulam o descripsit, deinde productiore aliquantulum radio alteram, Vsquedum circulis,
quos dicunt Concentricos, totam aream Chartae suae Compleuerat.
Et quia O valebat eo tempore OΥ, toties pertinaciter negabat se rediturum, quot circulos descripserat. Ea μαν ικη nihil est verius, ne ea quae apud Sagram. Simili macula eluendus est Plutarchus h. Lacones Philispo Regi per epistolam interroganti an Vellent eum Urbe recipere, Laconice rediponderunt, εἰ, χά φ OΥ - γα Veruntamen neque eo saeculo se insinuauerat diphthongus, et confirmat non ΟΥ sed Orescripsisse Lacedaemonios, qui eandem narrat historiam, Ausnius S, Vna fuit tantum, qua respondere Lacones, Litera, et irato Regi placuere negantes. Ad haec igitur tempora nunquam pingi solebat diphthongus, post paucissimos annos nunquam fere negligi. Uephi a enim Sigaeorum M in honorem Antiochi Soteris latum, Chronicon Parium illi aetate fere suppar, et Magnetum Smyrnaeorumque Foedus' per diphthongum ΟΥ non literam O perpetuo describuntur. Ea nimirum tempestate emicuit Schola Alexandrina, cui curae fuit Graecae loquelae nitor et elegantia : tum primum fortasse tonus vocis et inflexio apicum et signorum usu regi coepit: tum discretum est inter E et ΕΙ, quorum prouincias ubi disterminarant, illud E i. e. nudum siue tibicines suo segregatum appellabant; inter o et Ω, quorum illud par- Cum, hoc magnum erat; inter ri denique et Υ, F quorum hoc rursiis eX-tra diphthongum Φλον vocari obtinuit; ad summum denique nouum
quasi cum eo conlocuturus, deinde auribus, quasi responsum accipere vellet, identidem admoueret. Sciscitanti Regi quidnam rei ageret, Galateam, inquit, scribere meditor poemationeo nomine postea edidit in laudem Galateae quam deperibat in et cupio ab eo rescire, quae πω reum geruntur : merum xihil quidquam earum rerum inteiaste e prostetur pisci catas misisus, si
enim ea aetate esse captum, mi marinum istum Deum nunquam salutauerit: socrum vero, qui coram Rege Staret, natu grandiorem, ea omnia quae ego perconctarer, facillisne responsurum.
Athen. l. I. p. m. q. V De Garrulitate, p. 3 o. Epist. XXV. 36. M Chi diu. Antio. at. p 49. ' Marmor inter Oxoniensia secundum. t Eustath ad vulgarem ἐπιγlαφην v i libri Iliados, sc. Εἰ, βάλλει Κυθερειαν, ' Aρηά τε Tas
46쪽
Graecarum literarum canonem nobis procuderunt, qui hodiernis
Sat fortasse Grammaticae litauimus. Iam quid Marmori, ope harum literarum de quibus disputauimus, consignatum sit, lectori meo non displicebit admoneri. Quod cum per compendia atque praecisaqVadam oratione supra pag. s. edocui, commodum duxi in hoc loco paulo fusius explicare. Solenne suetum erat celebrari in Delo Festum ;in quo Athenienses cum sociorum nonnullis, qui Cycladas incolebant, Apollinem choris, ludis, sacrificiis, omnique rituum genere propitiabant. Ad tolerandos igitur sumptus, qui in iis cultibus fiebant maximi, quotiesCunque rediret religionis celebritas, toties in commentarios retulere Viri ei negocio praefecti, quicquid aut ex fisco
sacro, aut eX singulorum patrimoniis, aut eX aere damnatorum, usu
et auctoritate publica, suppeditaretur. Ea Cura ad Atheniensis prae cipue, siue quod communi ciuitatum arbitrio ad hanc gentem deferebatur, siue quod leonina societate cum prouincialibus agere vellent homines imperii praeter modum appetentes, spectasis videtur. Id genus compuli, quod modo memorauimuS, repraesentat Marmor nostrum : et a prima quidem facie initium sumit a tempore quo hae res gestae sint, a Magistratibus Atheniensibus qui eo cen-jsendi munere fungebantur, et a Scribis qui iisdem erant a manu, et
tabulas publicas consignabant; nimirum a linea 1 δ ad Io δm. A linea 1 o ' ad I ''m ciuitatum Rerumque publicarum nomina complectitur, quae hoc Ceremoniarum foedere tenebantur, adnotato diligenter quantum unaquaeque ad eam religionem Contulit. Censentur deinde eadem ratione Persnae fingulares 1 - 23. Ad Computum rediguntur 23--as nummi qui a nonnullis delictorum Momine luebantur, et proXime 26---29 Reditus sacri. Quae omnia flummam conficiunt linea sequenti diserte recitatam. Hucusque
agitur de Reditibus. Quod superest huius tabulae lateris Expensas in
his sacris faciendis accurate et minutatim Commemorat. Secunda Facies de lentis nominibus agit, et similiter a Rebusp. orditur, deinde priuatorum hominum rationeS perteXit, nempe a l. 1 Rad -- a 3 j' . Quorum Cum duo sint genera, aut enim in partem erant obaerati aut in fllidum, Illos a linea I ' ad --,6 ' recenset, ΤΟ ΤΟΚΟ ΟΚ ΑΠΕΔΟΣΑΝ : HOS a 6 ' ad ---23 j' , ΤΟΝ ΤΟΚΟΝ ΟΚ ΑΠΕΔΟΣΑN. Post aliquantulum spacii literis vacuum relictum, et exorsa linea et '' instituitur noua periodus, quae de mulctis in iudicio damnatorum, nondum tamen persolutis, agit: qua desinente l. 3O.
similiter alia, quae redituum sacrorum censum, Apollinis nempe patriamonium,
47쪽
monium, instituere videtur. Videtur inquam, nam in ea parte lapis fati1cere incipit, atque interiit omne deinceps, quodcunque istum titulum olim eXceperit. Habes monumenti nostri ea fide qua potui descriptum argumentUm. Populus Atheniensis vix ad aliquam in bello gloriam emicuerat, cum summo studio niteretur Vt insula8, quae Cyclades Vocabantur, urbi proximas et quasi subiectas, vel vi et virtute militum in potestatem redigerent, vel oratione conciliarent ut id sua sponte facere vellent. Expedire enim visum est Rei p. ut eorum hominum animos aut vi aut fide obstrictos tenerent, quos eodem belli genere usos et classe exercitatissimos, vel ambitionis optimos satellites, vel, si a Lacedaemoniis starent, acerrimos hoStis erant habituri. Causabantur inter alia, generis propinquitatem, et id Iuris simulachrum quod eX communione sacrorum nasci credebatur ; quippe homines Athenis profecti plerasque insulas, quibus mare Aegaeum distinguitur,
atque omnem oram Asiae, quae isto oceano adluitur, incolis olim et Vrbibus conserebant F. Adeo maternum nomen in summam imperii acerbitatem et grauistimam tyrannidem tandem eXire patiebantur. Neque oracula aut Deorum monita negligere voluisse videtur Populus, quibus erat proprium non minus superstitionibus duci, quam hac imperii maritimi cupiditate inflammari. Atheniensibus enim sacra olim in Delo peragentibus, cum puer aquas hausisset, atque evasculo pisciculos aliquot una cum latice effudisset, responderunt Vates Deliaci, nimirum Αρικίζειν pulchre edocti, velle Deos eo ostenturini care, fore ut Athenienses summum in mari imperium olim obtinerent h. Si ultimam memoriam repetere Vellem, cuiuS Vt vetustior est origo, ita sanctiorem habere auctoritatem Creditur, atque aUgustiorem sui reuerentiam, Erysichtho Cecropis filius, qui aetatem Chronici Arundelliani M. CCC. XVIII annis antecedit, Delum insulam ditioni Atheniensium addidit, modo Athenaeum Vere emendet ο πανυ subonus, i. IX. C. 11. 3 InsecutiS temporibus confirmatum est a multis istud imperium, a Pisistrato nimirum, circa Olymp. LXm. a Miltiadet, Olymp. LXVIII. a Themistocle denique, Aristide , aliisque, quorum alii Lemnum, alii Parum, alii Delum, et vicinas
η Tας Κυκλάδοις πρότερον μ οἱ Μίνω σαβες, υ ερον οἱ Κο ου, καlωκησαν. Plutarch. de Exsilio. Iones, duce Ione, profecti Athenis multas in Aegaeo atque Laris occupauere insulas, Samum, Chium, Andrum, Tenum, Parum, Delum, aliarique ignobilis. Paterc. l. 4.h Athenaeus l. III. init. - Κάladia την Δηλον, non κύεῖδε. R Herodot. Ι. 6 . Thucyd. I. I 3.
VIII. io . in Nepos in Miltiade S. 3. Pari felicitate, ceteras infulas spraeter LemnumJ suae Cyclades nominantur, sub Atheniensimn redeae it potestatem. δ' Pistarct. in Aintide Dior Sta l. XI.
48쪽
plerasque insulas armis subegerunt. HuiuS autem, quem Vltimo memoraui, cum iustitia factum est post pugnam ad Plataeas, tum intemperantia Pausaniae, ut summa imperii maritimi a Lacedaemoniis trans ferretur ad Atheniensis'. Conflato bello Peloponnesiaco, in foedere et amicitia manebant Cyclades P; et, quamuis inclinatis postea Atheniensium rebus, labascere' videretur aliquando sociorum fides, con- Stanter tamen video P. A. maiestatem suam auctoritatemque in Aegaeo non nisi cum propria libertate amisisse. Huius Θαλαεοχρψία quasi sedes erat et caput DL Lus, ab antiquis et poetis et mythologis decantatissima. Ea enim paruis insulis undique cincta, quae inde Cyclades nominari solebant , medium occupabat, et quandam loci quasi praerogatiuam obtinere videbatur. Praeterea autem dissita erat ab Athenis eXiguo maris itinere, tali nimirum, quale homines oblectandi animi gratia, et citra omnem periculi metum facere consuescunt . Accedebat denique fani, religionumque celebritas, feriarum ludorumque nobilitas, quorum tenuem aliquam memoriam cum Conseruauit Historia antiqua, tum ritus et TationeS, ceteraque id genus monumenta Inscriptio haec praestantissima quasi ex postliminio reduxit. Nihil igitur mirum, si Delus mo-Tem Ceterarum coloniarum quas duXerunt Athenienses secuta, ad dominae normam et arbitrium totam se Composuerit; verum eam
eo usque Atticissare, ut Athenas plane Atticas in ea insula reperires, id, decurrente opere, Tibi, mi lector, non ingratum fortasse fuerit ediscere. Ceterum ea, quae olim fuerat Deorum religionumque feracissima, et duobus summi ordinis numinibus incunabula praestitit,
quae a priscis poetis usque ad satietatem celebrari solita fetenim Cui non dictus Ηγlas puer et Latonia Delus r quae et loci sanctitate tantopere floruit, ut in bello Peloponnesiaco
commune esset aerarium Graeciae', religionum Vero celebritate, ut in eam concursus maximi fieri non solum ex Attica vicinisque gentibus,' Cor . Nep. in Aristide, f. a. et 3. γ Αθηναίων ξυμμαχία -----νησοι hῆος Πελοποννησου κρητης προς ηλιον ανἰσχονlα, πασαι αἱ ἄλλαι Κυκλάδες, πλην Μηλου-Θηρας. Thucyd. ΙΙ. 9.' Thucyd. et Diod. Sic. passim. Ipsaque longe clarissima, et Cycladum media, ac templo Apollinis et mercatu celebrata Delus. Plin. IV. I 2. Apromontorio Geraesto circa Delum in orbem sitae, Unde et nomen traxere, Cyclades. Id. ibid. Eνδοξον αυτην εποίησαν αἱ στεριοικίδες νπιτοι, καλέμεναι Κυκλάδες. Strab. l. Io. p. m. 8S. Δῆλ γ, έ- περὶ αυτην Κυκλάδες. Id. ibid. Δηλον εκυκλωσαίον, C, ουνομα Κυκλάδες εισι Dionys etπεριηγ. v. 529. Ocladas autumant inde dictas, quia, licet Baciis longioribus a Delo proiectae, in orbem tamen circa Delum stae funi, et orbem κυκλον Gra1i ferunt. Solin. c. XVII. y Vid. Suid. et Paroemiographos. Aδεις εις Δηλον πλεων. Virg. III. Georg. 6. ' Quantum pecuniae quaeque emitas daret, Aristides delectus est qui constitueret. Eius arbitrio quadraginta et sexaginta talenta quotannis Delum funt collata Id enim commune aerarium esse moliserunt. Corn. Νep. in Aristide, f. 3. Tα μιεῖον Δηλ υ αυτοῖς etc. Thucyd. I. 96.
49쪽
verum ex ultimis Hyperboreis dicerentur, Insula et portuum commoditate praestantissima, et mercatu I florentissima ; hodie inculta et illaetabilis, vix quidquam tantae maiestati8 conseruat praeter aliquot nominis' sui templique ruinas, quae et ipsae quoque quodammodo periere, leporum solummodo et mergorum domicilium, nulla aut agrorum satione, aut incolarum Vsu, aut aduenarum fere appulsu nobilitata. Istius autem Festi, de quo in hoc marmore agitur, Vetustas et cele
britas optime fortasse potest Thucydidis verbis explicari, ad Olymp.
lustrarunt- tunc quoque primum Athenienses post lustrationem Festa
lustralia, LUDOSQ UE DELIACOS, QVI QUINTO QUOQUE ANNO CELEBRABANTVR instituerunt.
Fuit autem et priscis temporibus in
Delo frequens ΙONVM ET ACCOLARV ΜΙΝ ΙNSV LIS circumiacentibus habitantium conuentus. Nam cum uxoribus et liberis AD SPECTACULA CONVENIEBANT,
nunc Iones ad ludos in Dianae E sae honorem institutos consuere solent illic autem g ymnicum muscumque CERTAMEN sebat, ET
CIVITATES EO CHOROS MITTEBANT. Orod autem haec ita se habuerint, Homerus in primis declarat, his vers bus qui sunt exfmno Apollinis,
Tunc tibi magnopere etC. Quod autem Musces etiam cer
meuη Vid. Hymnographos γ Ipsaque longe clarissima, et Cycladum media, ac templo Ap Vrxis et
mercatu celebrata Delus. Plin. IV. I a. Mercatus in Delo concelebrante toto orbe. Id XXXIV. a. Infula Delus, tam procul a nobis in Aegaeo mari posita, quo omnes murique cum mercibus atque oneribus commeabant, referta diuitiis, parua, Me muro, nihil timebat. Cic. pro L. Manil. S. 18. To κοινον Ελληνων ἐμπόριον. Pausan. l. 8. p. SO9. Add. l. 3. p. 2O7. Strab. l. IO. P. m. 86. Minorem Delum Puteolos esse dixerunt, quod Delus aliquando mclximum emporium fuerit istitis si bis terrarum, cui successit postea Puteolanum. Festus. η Vocatur hodie SHIi, ut Lemnus Solimini, etc. Eodem modo Setinas, Eς τας Αθήνας, Stamponii Eς τυ Πολιν, L e. CPolim S ak tra Es τα λουτρα. Ad Baias. Io; dicitur Nio, i e. is IM, Icarus Nicaria.
50쪽
Δηλιακον χορον των γυναικων υμνη- σας ετελεύτα του επαίνου ες τάδε τα
ψ ἱπποδρομιας men ibi feret, et certaturi je conferrent, his quoque ver us indicat qui sunt ex eodem Apollinis hymno. Nam postquam Deliacum mulierum chorum celebrauit, suam laudatio
nem his ver us sniuit, in quibus et sui ipsius mentionem fecit:
His igitur argumentis Homerus manifeste probauit, Vel PRISCIS
tum et celebritatem in Delo seri consueuisse; POSTEA VERO ATHE
Μ1TΤEBANT. Sed certamina, et cetera pleraque,ut credibile est, ad verss cassus exoluerunt, donec thenienses certamen tunc InStaurarunt, et equorum cursum addiderunt, quod ante non fuerat. Quibus verbis subiungi velim Strabonis etiam auctoritatem, L. X. p. m. 48s. Ενδοξον αυτήν Delum ἐποίησαν Celebrem eam fecerunt circumpo- αἰ περιοικιδες νησοι, καλήμεναι stae Insulae Oclades, honoris cau- κλάδες, καὶὰ τιμην πεμπουσαι δημο- - publice mittentes qui sacra fre-σια Θεωρύς τε ψ Θυσάας, χόρους quentarent, tum Tictimas, choros αξΘενων, παν γύρεις τε εν αυτη Uirginum, et solennis ibi magnos συνάγουσαι μεγάλας. agitantes conuentus. Constat igitur Ionas, antiquissimam Graeciae gentem, Una cum Cycladum incolis, solennis maxime et religiosas Ferias in Delo olim concelebrare solitos. Id quod deinde posteri eorum, coloniis in Asiam ductis, in urbe Ephesina, patrio ritu, factitarunt, quaS solennitates eXinde ΕΡΗΕSIA, et Πανιωνια VOCarent; quia nempe Populus per plurimas urbis disseminatus, de communi origine, horum Festorum ope, identidem admoniti, mutuam quae inter eoS obtinebat cognationem felicius excolerent'.) Deliaca autem ipsa, sacra illa
' Simile etiam obtinuit apud Dores, alteram Graecanicae gentis in memoriam priscae consanguinitatia. Συνιόνθὸς, inquit Dion . Halic. Hi t. l. . p. m. 229. γυναιξὶν ὀμ u