장음표시 사용
61쪽
mihi facile persuaserit Prisianus , Quinque per V describi, quia
quinta fuerit vocalis β; Decem per X, quia decima est consonans apud Graecos, vel quia post V apud Latinos X sequitur; Quinquaginta per L, quia apud antiquos Graecos h L pro N, quae nota est quinquaginta, ponebant, unde Latini Lir ha dicunt pro 'mpha ; Centum deinde per principalem nominis literam C; Quingena per sequentem lite
ram consonantem, nam post C, D sequitur, et similiter sere de reliquis. Haec, inquam, tametsi ingeminet vetustus ille Grammaticus, et cum eo plerique ex eadem gente squo nimirum vocabulo et artem pariter et Armonem includi velim) nunquam tamen adducar ut credam Romanorum notas tam infelici et inficeto commento explicari aut definiri posse. Et in hoc argumento recentiorum, quOS supra laudauit, auctoritatem potius sequor, quam istius Grammatici inuenia stam et ridiculam crisin, ab omni et ingenio et probabilitate prorsus
seiunctam. In Μonumento itaque nostro, numeruS COl. I. l. 2 .
Atque ita porro in eadem ratione. Sed cum hae notae non solum numerorum potestatem describant, verum etiam argenti, ut dicitur, summam cum desiderari videatur figurarum, quemadmodum nos dicere et scribere solemus, Denomina or; Cum a me quaeri video, quinam et cuiusmodi sint isti nummi trecenti et octoginta, et rursus, mille octingenti quadraginta quinque; et unde et quibus rationibus hoc eruerim; id omne erit a me, et a lectore qui hac literarum noui tale et iucunditate capitur, penitius paulo dispiciendum. Constabant et conficiebantur rationes Atticae Talento, Mina,
Drachma, oboloque. Nam tametsi obolus et suas quoque partist De Auris numerorum : cuius verbis ipsissimis in hoc loco utor. η Vir doctissimus, a quo Priscianus quoad cetera merito vapulat ob incoctum hoc iudicium de literarum in computando potestatibus, labi mihi videtur, ubi queritur V consonantem, non V vocalem, ut debuit, si vera essent quae profitetur Priscianus, ad numerum quinarium denotandum adlii heri. Quid r Potuitne ille ignorare, Romanos non solitos V consonam figura, sed potestate sola, a vocali dirimere, eamque formam, quam ille complectitur, veteribus fui sie prorsus incognitam ξ Vide Bibtiothecam Liserariam, N. 8. p. zO. h Iterum idem Prisciantas l. I. C. g. ad finem : Solebant metustissimi Graecordim L pro N fcribere, unde quinquetis a Cy γ' π& ryduum, quod illi per N scribunt, nos per L more illorum antiquissimo scribimus. Frigiditar.e
Qualis enim est ille cento Graeci cum Latino alphabeto, ad Latinos numeros exprimen 'C., Tum . autem praeterea veterrimi Latini hunc calculum notasque excogitarunt diutius arare quam N Graecorum in eam potestatem veniret, ut numerum quinquagenarium repraesentiu ret. Istud erat inuentum serioris aeui et recentioris longe scholae. , ic. pag. II.
62쪽
habuerit, in quas iterum resolueretur, familiarissima tamen erat et usitatissima ea quam adhibui nummorum distinctio. Vnde antiquus
Scriptor R, Cecropium superest post haec docuisse Talentum,Sexaginta Minas, seu vis, sex millia Drachmon, Quod summum doctis perhibetur pondus Athenis, Nam nihil his oboloue minus, maiusue Calento.
Memineris enim, quaecunque a veteribus de ponderibus, de stathmo, seu libra Attica dicuntur, eadem quoque mente de re numismatica
intelligi debere. Nam utrobique Vocabulorum momentorum ille Una eademque fuit ratio : neque aliter calculos ad lancem et Stateram
subduxit libripens, aliter in taberna argentarius dum foenu S CXer Uit. Minus itaque mirum, si enasceretur aliquando in oratione obscuritaS, Vt merito conqueritur Pollux in ad locum istum Aristophanis Oροιτε ών με δεόμενον ΣΩTHΡΙΑΣ
Rhemnius Fannius Palaemo de ponderibus et mensuris. y L. IX. c. VI. f. s L
Eocles ia. ' Poll. L. IX. c. I. S. 33. ' Olim, ante nummos sc. inuratos, omne commercium in rebus permutandis stetit, uti ex Homero et priscis maxime auctoribus eruerunt ICti. Cum autem ea res dissicilis foret, nec facile concurrebat, mi, cum tu haberes quod ego de erarem, inuicem haberem quod tu accipere mei,s, electa materia est, cuius publica ac perpetua aestimatio dissicultatibus permutationum aequalitate quavtitatis Dbveniret, quemadmodum loquitur Paulus ad Edictum l. I. pr. D. de contrahenda emtione. Aliquandiu igitur in aere graui et rudi constitit nummus, qui ad usum in mercimoniis appendi, et mensurari solebat: cuiusmodi generis trutina in aede Saturni ad Varronis usque aetatem adseruabatur. Recentioris erat multo aetatis monetam cudere, signare, et ex forma publica Vim et effectum tribuere, ut scribit Aristoteles I. Polit. 9. To αρωτον απλως ορνωθὲν METEΘΕΙ ΚΑΙ ΣTASMΩΙ, το δε τελευlαῖον έ χαρακlηρα επιζαλλόνJων, ἴνα απολυση της με ρησεως αυτύζ. Adhaesit tamen ex antiquiori aeris trutinandi ratione perpetua fere communio inter lancem et nummum. Populus Romanus ne argento quidem signato ante P rrhum regem deuictum
us est. Librales, wnde etiam nunc libella dicitur, et dupondius, appendebantur asses. Suare aeris grauis poena dicta. Et ia huc eXpensa in rationibus dicuntur, item impendia et dependere. Nuin et militum stipendia, hoc est, stipis pondera, dispensatores, libripendes dicuntur. Plin. XIIL 3. Inde OCολος sa , Στασιμον et cetera istiusmodi vocabula in re nummaria Athenienssium. Inde a Romanis eleganter dici solebat, Poenas etiam pendere. Qui enim poenas dederit, ille quasi debitum exsolvere intelligitur. Et recte. Nam apud ICtos, cum obligatio omniSest vel ex contractu, Vel ex culpa, poena, quae ex obligatione nasci intelligitur, naturam quasi aestimationis et debiti induere videtur.
63쪽
Τalentum autem, siue in lance et Statera appensum, siue ad mensam danistarum numeratum, eam habuit ad ceteras ponderis nummi
que species rationem, quam hic subiunxi ; nimirum,
1 Talentum M LX Minae.1 Mina se C Drachmae.1 Drachma v I Oboli. Cum itaque valeret Drachma Attica, perinde uti Denarius Roma norum P, monetae Anglicanae VII denario8 cum semisse, siue octe- nos iuXta, eX elegantiori calculo, sequetur Talentum Atticum in LX Minas se IDICII Drachmas, constare libris Anglicanis centum octoginta septem cum semisse, si minorem computum recipias, sin maiorem, aequiparare fere ducentas. Talentum ergo cum Mina Attica, nUmmUS, νόμισμα, non erat, neque tanta argenti lamina facile
aut cudi, aut in loculis portari, aut permutari in contractibus potuit; non a rigido sene in arca includi, non ad damnosam aleam ab infrugi iuuene deponi ; a rationibus solummodo et tabulis usum mutuabantur, formam et figuram ab incude derivare non poterant. Statuo igitur argenteis ut plurimum nummis usos fuisse Atheniensis, eorumque speciem familiarissimam et usitatissimam, immo solam fere popularem, fuisse Drachmam, primam quam vere diXeris Concisum argentum in titulos faciesque minutas ', neque excudi Minam, nedum Talentum. Cui rei multa magnopere fauent, etiam ea quae prima facie aduersari maXime videantur. Nam
P machma Attica Denarii argentei pondus habet: eademque sex obolos pondere esscit. Plin. XXI. 3 . Talentum Atticum est sex millium denarium. Festus. Aristotelem traditum libros pisuculos Speusippi philosophi post mortem eius emis talentis Atticis tribus. Ea summa fi ntimminostri Sestertium duo et septuaginta. Gell. III. I7. Recte. Sestertius erat quarta pars Denarii. Ergo etooo Sestertii - Ι 8OOo Denarii - 3 Talenta. Iterum ; Equus Alexandri regis et capite et nomine Bucephalus fuit. Emptum Chares scripsit talentis tredecim, et regi Philippo donatum. Aeris nostri summa est Sestertium CCCXII. Idem GeII. V. 2. Qui etiam I. 8. μυρίας δραχμας, quas Lais noctis mercedem poscebat, interpretatur denarium decem milPa. Πρόδε, λοι
len. l. 8. de compost. medicis. Elicitur idem ex Liuio XXXIV. so. Multitudinis eorum arga mentum est, quod Polybius scribit centum talentis eam rem Achaeis stetisse ζ quum quingenos denarios precium in capita, quod redderetur dominis, statui ent. Milis enim ducentos ea ratione Achaia habuit. Ad quae verba Priscianus de ponderibus. Qua ratione ostenditur sex millia denariortim habere talentum. Nam quum quingeni denarii pro mille diacentis captiuis aeati colligantur sexceκω millia denariorum, centum ea ostendit fui e talenta. Centesma antem pars sexcentorum miViure,fex millia inueniuntur. Eκειν γ μ ων CamillusJ ωφλε τοῦ ν δἰκην ερήμην, τὴμημα μυρ.ων έ πεiiα
Ea constantia Romani scriptores, quos laudaui, sunt autem ex infinitis paucissimi et selectiores, drachmam Graecorum suo denario interpretantur: rotunde magis et ciuiliter, quam accurate et philosophice. Nummi erant non stricte ισοδυναμουνlac, Valore tamen prorimi, et uterque domi suac in commercio erat primarius, et quasi cardo rei monetariae. ' Lu. XIV. Sat. 29 I.
64쪽
constat in usu etiam fuisse et didrachmum et tetradrachmum, siue ιinterem argenteum. Tetradrachmum enim, ut liquet ex Soholias Aristophanis , nummus erat, quem signabant eX Vna parte Mineruae imagine, eX altera noctuae, cuiusmodi etiam ad nOStra tempora reseruantur. Deinde autem et aurum fuisse aliquando percussum docet
Aristophanes apud quem finguntur seruuli aureis stateribus par impar ludere: σι οἱ Θεράπονlες ἀῆιάζομεν
Esto sane. Verum in istis quis non videt Drachmam solummodo πολλαπλασιόνως accipi, et ad eam quasi ad obrussam cxigi omnia et adtemperari ξ Nihil ex ista, quam diximus, praerogatiua decedit, si in obolos aliquando commercii causa distrahatur, tantum, si aliquando in nummOS cognomines propter Compendium multiplicetur. Ad Staterem igitur usque, qui 1 v drachmas valebat, nonnunquam progressum est : idque etiam numisma Constat ubertim olim eXcudi. Cum M. Acilius de rege Antiocho et Aetolis triumphauit, praelata sint fligna militaria ducenta triginta, et argenti infecti tria millia pondo; signati tetradrachmum Atticum centum tredecim millia. Liu. XXXVII. 46. De his etiam liquet numismatibus, quod cum rudes essent a fusiore, et incomposite cusi, pondere tamen delicatiores nummOS praegrauarent. Zeno enim apud Laertium dicere solebat, elegantis et bellulos sermones AleXandrinae pecuniae similis esse, si οφθαλμου; a s ata, ταυται βελ ίονοκ' Contra, qui secus essent, τοις AHocοῖς τύγδω μοις ἀφωμοίου, εἰ-ῆ a κεκομμμένους,
κ, σολοίκους, καθελκειν μέύοι etπολλάκις τὰς vi καλλιγραφηιδνας λεξεις. Hic tamen stetit moneta ista Compendiaria. Quae enim de Pentadrachmis, HeXadrachmis, et Penteconiadrachmis a VeteribuS dicuntur, ea omnia aut ad Calorem', non ad τι reseruntUr, aut aliarum erant gentium, quarum in rebus numismaticis rationes
proportionesque penitus ignorantur. Nemo Certe prodidit, morem fuisse Atheniensibus centenas drachmas in unam et immanissimam imaginem conflare, aut eos tam grandi pecunia mercari unquam aut obsonari 1olitos. Nonne vero potuit Mina fuisse ex auro' Nam id erat
cesse erit intelligere numisma singulare istius ponderis aut imaginis: nihilo magis, quam Vt εἰκοσί νως- fae, Terentii Res talentum decem, aut etiam Demosthenis Eξηκούα αλαν- de nummi specie dicantur
65쪽
proximum. Multo minus. Signabatur Athenis stater aureus, pondoquidem didrachmus, atque idcirco, cum aurum ibi ad argentum decuplam habebat rationem, viginti drachmis aestimatus . Signabatur autemsolus, idque abunde ex Polluce I Constat. Εἰ M J XΡΥΣΟΥΣ εὶ ο , προσυπακήε θ ό ταὶ, F εἰ T ρ είποις, ου πάνθως ό Erant enim
Cum haec sit DRACHMAE condicio et proprietas, obtinuit diutius, ut in compulis Atheniensium numerale nomen solitarie positum eam peruulgati mam nummi speciem semper desideret, eamque subintelligi ostendat. Cuius rei cum eXempla apud probati flamos scriptoreS Occurrant fere infinita, unum et alterum delibaui certissimae fidei, quae lectori ob oculos ponerem, vulgatiora alia ad marginem φredegi, inde, Ut cuiuis vacare contigerit, pro arbitrio depromenda. Qui Demosthenis vitam literis consignarunt, aiunt uno ore eum iniuriam quam a Midia, homine petulanti, acceperat, ter mille nummis transegisse. Tυ ὁ ς υπο-ΤΡΙΣXIAIAIΣ επε Θη. Suid. Aὶ δὲ
CID CID CID Drachmae se XXX Minae Talenti. Iterum. Stetit Athenis mille nummis Rhetoricam discere. Id erat Magistrorum quasi solenne et legitimum stipendium. Siquis Rhetor, ait disertissimus Scriptor securgus, propediem ex scriniiS meis exiturUS,
ΔΕΚΑ MΝΑΣ, Ω, τ ορφανίαν, ε τε κ. z. λ.S Hem l specteSClo Drachmae se X Minae. Ita
66쪽
Ita numerabant et loquebantur Attici. Ego tamen, ne in ulla parte veritatis deesssem, libenter addo quae sequuntur, illustri masane et momenti non paulo grauioris. Hunc enim Atticismum egregie confirmant. Cuiusmodi sunt, quod Aeschines ad exsilii solamen dicitur accepisse a Demosthene MΥΡΙΑΣ ΑΤΤΙΚΑΣ ', et quod legitur in Iosepho AO MΥΡΙΑΔΩΝ ΑΤΘΙΔΩΝ. Diserte etiam et Otra Omnem dubitationem Inscriptio vetuS f.
.ώπων, ύχ αἰ ΜΥΡIAI τον ἄνδρα ; Id. in Chresto. Satis sententiam nostram confirmant ea quae produXi, quorum etiam nonnulla, credo, praeripuerunt Viri doctissimi qui operam huiusmodi rebus impenderunt. Adiicere mihi liceat, adeo familiarem fuisse hanc loquendi formulam,
ut Drachmae aliquando impune reticerentur, etiam Cum periculum fuerit aut erroris aut obscuritatis ex tam negligenti, Ut videri possit, constructione. Exemplum sumas. Plutarch. invita Demosthenis. Απο της ἰδίας ύσίας εισηνελε το αναλωθεν ἀργύριον, MNAΣ ERATON, επέ- ωκε δε α, Θεωροῖς ΜΥΡΙΑΣ. Quid i drachmas sane, non minas, Ut eXspectare forsan potuit lector minus attentus. fas c. Divit. p. so6. Edit. London. Ναυτικα δε επέδειξεν εκδε ομενω, ἁ τάλα α TETA PARONTA MNAΣ, XIAIAΣ οφειλομενας εν Xερρονησω. MinaS XL, Drachmas vero mille. Isaeus de hered. Philoctemonis : Aποδἰδίαι ἀγρον μεν Αθμονοῖ αενὶεὲ ἔδομηκον lα MNΩN AAιφάνει, το εν Σηραγsείω βαλανεῖον TPIΣXIAIΩN Aρι ολόχω, οἰκίαν δ
67쪽
Vir doctissimus . in ea explicanda immerito aestuat propter has mille Atticas, neque se legisse profitetur de aliqua moneta aut argenti jumma, quae A ι Uocaretur. Non Darici sunt intelligendi, ut ille spicari videtur; non Minae; non denique marmorarius oblitus erateXarare verbum sed prudens sciensque, patrio loquendi ritu, planissume neglexit.
Erat etiam in rationibus Romanorum quod cum hac reticentia comparare postis. Non Sestertius, aut Denarius ab incude et moneta nominabantur, Verum erant mere numeralia, suppresso eo quem vocamus denominatore. In utraque voce Mem desideramus ij, ut in Graecis ΔΡAXMHN. Et Denarius quidem denos asiis valebat, Sestertitis duos cum semisse. Nam haec posterior vox, praeter id quod reticeatur valor, illud quoque cum Graecis habet commune, quod iam explicabo. Nimirum, ut ait Charisius loco proXime laudato, Dupon
dius Semis a ) Sestertius dicitur, quod de tribus assibus , is de
ciat. Et Virruulus III. 1. Nostri in denario denos aereos asis constituerunt etiamque quartam eius partem, quod emiciebatur ex duobus aflabus et tertio semi estertium nominauerunt. Sestertius igitur est Semistertius, atque elliptice desunt in oratione tot astes integri, quot dimidiatam hanc rationem antecedunt'. Vti obtinet apud
tum emi talentum, et sῆ) tertium st- mi talentum, et ) stimum si italentum. Illud autem est ') quatuor integra talenta cum nise, aut ')duo cum jemisse, aut siex cum k-misse. Et in jumma, quotcunq&e quis
η MiseU. Observ. Vol. III. p. go 3. h In argento nummi denarii, quod denos cleris magebant. Varro de L. L. q. Amiarius ab antiquis dice tur, nunc as dicitur Stilia itur Dummus, Ut SCStertius nummus et denarius nummus . Nam id nummum a eicimus, g od Graeci νόμισμα. Sestertius autem unde appellatur, solet Paeri; quod manifestum erit, si jciamus apti iantiquos denarium decem assis habuisse. Ideoque in rationibus faciendis denarium decusS X inductum notamus etc. Sosip. Charissius Instit. Gram. l. I. Graue aes dictum re pondere, quia deninsos Inguli pondo libras ejiciebant, denarium ab hoc ipso numero dictum. Festus. i Sestertius A s assis et femi=em, quasi semis tertius, Graeca Agura, ποομον ημβαλαίον. Num sex talenta et femitalentum eo merbo Agni cantur. Lex etiam XII tabularum argumento Est, in qaa duo pedes et semis sestertius pes vocatur Volusius Maecianus de asse. Trientem tertium pondo coronam cuream dedisse Ioui donum scripsi Quinctius Dictarer, cum ser nouem dies totidem et rhis et decimam Praeneste cepisset. Id Agniscare ait Cincius Mystagogicon libro fecundo, duas libras pondo et trientem, qua consuetudine hodieque inimur cum lignum bes alterum dicimus, id est, duos nys et semissem tertium: item, s tres esses sunt, et quartus quadrans. Febius.
68쪽
Ad quem locum Did mus, scriptor vetustus, qui librum edidit de Analogia Graecorum et Romanorum, hoc scholion adposuit: F ιδάλων f. H δηλον) τ δε υι ταλάνθων γεsῖνη τ λέον α. χ δαλέγ - f. ελκειν quod de ponderibus solenniter dici solet) ἔδομον η lαλαλ του δή, ξ
γ ιασυ τάλανlα, X talenta cum dimidio. Longius autem grassatur Romanorum licentia, nam et aliquando
per Ellipsin subauditur, qui et ipse Elliptice dici solet, ut vidimus,
Sestertius: aliquando etiam numerus millenus, s more Iudaeorum, qui annos a mundo eXorso secundum minorem, Ut aiunt, computum
Ita Hesychius: Te τον ημ. δραχμον αἱ δύο hαχμοιι, τροωζολον. i. e. quandoquidem Drachma valebat senos obolos, duae drachmae cum semisse. Tρίτον --τας δυο ημισυ δραχμας ουτως εἰωθα ν υνομαζειν οι παλαιο . Mosclaop. iar. σχελ in Nam et hac etiam locutione Utuntur Veteres. ΓΙροσαύουσι δε μισθὸν ο κυρω- υπισχνεῖται ημιόλιον πρῆσι δωσειν di προ τῖρον εφερον, οιδὶ δαρεικου τρία ηελιοάρεικα ζ μηνος τω pρα νήτη. Anabas. l. I. p. 232. Edit. I 62ς. Ita εν Πόροις P. 923. Φιλημονίδη δε τρ in κόσια χπιμναια, ni locus ille sit luXatus, quod credo. Demosthenes c. Androt Ο τ τριηροποιων ταμίας ἀπο ας ρχύο, εχων πένlε η - ἀλαία. Idem c. Theocrinem. Εδόθη τρία ημ μνοοι τουτω τω αδωροδοκητω. Vbi Interpretes operam ludunt.
Proinde quasi fatale esset in hunc lapidem impingere. Nam ita etiam H. Stes nus in Thre Gr. tom. q. Col. III Z. ista Pol cis l. IX. c. VI. S. 57. Verba, o υναὶαι δε ὁ i. e. SestertiusJτμοι ημιωςόλια, tris obolos interpretatur. Omnino rectius oenum obolum cum fem esse. Quidni enim ρ Cum Sestertius sit quarta pars denarii siue, quod perinde est, drachmae) drachma au't in sex Obolis constet, perspicuum est, eius quadrantem tris femiobolos valere tantum. nume.
69쪽
numerant, omisso nempe millenario): aliquando etiam uterqu e. Id quod paucis exemplis illustrabimus. Multum sex millibus emit, quantem yane paribus jestertia libris.
Si quadringentis sex septem misita desnt,
Hor. I. Diat. I. 58. Quadringenta tibi non sunt, Gaerestrate et surge. Μartiat. V. 26. I. Debitor decem legauit Creditori, piae post annum sub pignore debebat ; non, r i quidam putant, nis i temporis tantum commodum ex testamento debetur, Bd tota deCem peti possunt. l. 8a. pr. D. de legatis a. Quae locutio Decem, plena et integerrima fuisset Decem -1nil
smistertiorum - assum. Eo igitur animo, ubicunque in hisce rationibus pecuniariis nuda Occurrunt numeralia, de drachmis perpetuo et constantissime interpretor ; Cum nummus ille apud Atheniensis non solum momento et auctoritate maXime insignis, verum etiam usu et commercio erat frequentissimus, iuxta morem denarii sestertiique Romani ad quem omnis calculus reuocari soleret. Summa itaque l. 1 f. erit DCCCC Drachmae, J. seq. DCC Drachinae, atque ita de reliquis. Verum cum Graecorum notae numeraleS sint solummodo I, Π, Δ, IAI, H, IBI,
X, m, Μ, quaeri poterit, quid de iis siet quas legimus L 13. UT T. XXXIΗΙ Η Η Η ΗΠΙΔΔΔΔFF FFLl. 3O. IT T T T X X X X ΙΗΙ Η Δ Δ Δ Δ F F se H II Ialiisque quamplurimis. Aio itaque literam istam T, quae laevorsum
reperitur, et praeponitur Drachmis, Talentum designare, summam nimirum ex sex millibus istius nummi conflatam, eique eX natura compuli praefigi solitam. Id autem non vero esse proximum, sed veritatem ipsam, parumper mecum contempleriS.I. Drachmarum nota millenaria X nullibi in rationario nostro sexies repetitur. Quod tamen omnino fieri debuisset, cum ibi occurrant plurimae rationes siue summae sΚ αλαα Graeci dicunt; vid. Inscript . col. I. l. I 3. 3o.) quae ex multis millibus drachmarum constant; multorum scilicet nominum generales comprehensiones ; Totum denique et quoddam quasi Integrum ex plurimis partibus conflatum. Quid igitur ξ Annon iure dicemus drachmas toti
70쪽
iteratas, ut in his ὐφαλαίοις fieri oportuit, iam in aliam crescere poteStatem, eamque iam noua nota designari et describi ρ Hac vero Mina significari non potuit, quae C tantum drachmas valebat. Talentum sit nece e est, cuius valor initiali nominis sui litera tum de naum notari coepit; Talentum sic. quod saepissime eXsuperare magnavis drachmarum in isto computo debuit, quod earum Ana exsupe
ΙΙ. Secundo autem: Inter ciuitates Amphictyonicas, quae aliquid ad hoc festum contulere, numeratur Parus insula. Quod ab hoc populo ad eam rem eXigitur, si vera sunt ea quae nunc protuli, grandi et immani pecunia uniuscuiusuis populi erogationem vincit, nimirum, col. a. l. S.
TTT TXm ΗΗΗΔΔΔTal. Drachm. i. e. IV MDCCCXXX Et recte sane. Neque prosecto par erat leuiora eXspectare a ciuitate, quae, Cum eX lapicidiniS maXimum quaestum quotannis facere solebat, longe omnium ditissima habebatur, quae in isto mari accolebantur. Ex his Parum infulam, opibuS elatam, quum oratione reconciliare non posset, etc. Corn. Nepos in Miltiade, j. 7. O-Mιλβια - ἄλλων νησων τινὰς rocάσεις 'ποιησαμενο, Πάρον δὲ ΕΥΔΑIMONEΣΤΑΤΗΝ ψ μεγίTm ἔσαν τότε τ Κυκλάδων κ. τ. λ. Ephorus apud Steph. Ozant. Non miraris, mi lector, me istam de opibus intelligere; genium loquendi solummodo sequor, philosophiam antiquorum non amplector, qui in iis felicitatem poni posse arbitrabantur. Et ita scribebant passim. οἱ δ' ως τ αμηlηρες ενοινjιοι ἀλληλοιαν Osμον ελαυνω ν άνδρος ΜΑΚΑΡΟΣ κατ άρουραν. Hom. Iliad. A. 67. Hμ ρο δε ἀπασέων μάλιτοι ἐκώ iμν νομιζουσι fPersaeJ OcetpΦ- γενεlo. ia ταυτη δε πλέω δαιτα ἄλλων λ όῖσι me lιθε dici. E. τῆOI ΕΥΔΑΙMONEΣ αυτων βουν es 7ππον . - λον S ονον me liθεαlotis ολμς οπὶους ὐ μίνοισr ΟΙ δε ΠENHTΕΣ αυτέων τα λεπ)ατ et Γλιτων me lιθεαθ. Herodot. Cl. 133. Stratumque haberet tale, Ut terra tecta es et stramentis, neque huc amplius quam pellis es et iniecta, eodemque comites Omnes accubuissent, Cestitu humili atque obsoleto, Ut eorum ornatus non modo in his regem neminem Igni caret, sed hominis non beatissimi, picionem praeberet. Corn. Νep. Agessi. iuXta finem. Nec