장음표시 사용
51쪽
antiquissima, ubi accidit ut per aliquot annos interpellarentur, et desinerent religiosi conuentus in Delo fieri, siue quod Persarum classis per diutinum tempus maria illa infestaret, siue quaecunque fueritalia calamitas, Athenienses, qui iam in loco antiquorum Ionum essent, Olymp. LXXXV MI. anno 3 δ' solennitatem inStaurabant, adscitis similiter in communionem sacrorum Insulanis quibusdam, patriamque religionem. quarto quovis anno redituram, de nouo concelebrabant. Ea fuit Solennitas Deliorum, Festi ab Atheniensibus bellum cum Lacedaemoniis, Dorica natione, gerentibus, sapienter instituti, siue ad imaginem prioris, quod olim agi solitum, adumbrati potius et redintegrati. Quod cum a me dicatur uno quoque quadriennio recurrisse, mirabitur fortasse lector ita verti posse Thu didis verba,
THΝ ΠΕΝΤΕΤΗΡΙΔΑ τοτε πρωτον εποίησαν οἰ Aθροο ῖοι, τα Δηλια , atque etiam illa Pollucis': ονθες μοι f ἱεροποιοὶJ εθυον Θυσίας TAΣ ΠΕΝΤΑΕΤΗΡΙΔΑΣ, ΤΗΝ ΕΙΣ ΔΗΛΟΝ, C. Bg-qωνι, την τ-τ Fλ - σινηλ. Multa autem animum meum impulerunt Ut ita verterem. Nam et eodem anno Olympiadis stertio nempe) quo instituebatur, recurrisse constat, et eam ipsam periodum celebrationis conseruat haec Inscriptio, sic. anno tertio Olymp. CI '' eXarata, rationeS complexa Quadriennii proxime elapsi. Quae si deessent argumenta, attamen memorabile est eo loquendi genere delectari semper scriptores veteres. Πενlαεlηρύ- maxime notandis temporibus Graeci obseruant, id est, quaternum annorum CircuituS. Censoria. de die natali, C. Xum.
Et alibi, Idque tempus me appellabant, quod tertio quoque ameto intercalabatur, quamuis biennii Circuitus et reuera χεlηώς esset. Vnde 'steria quae Libero Patri alternis sunt annis, Trieterica a Poetis dicuntur. Postea τύωdηtίri fecerunt, sed eam, quod quinto quoque anno redibat πείαύηgίδα nominabant. Inde fiebat, ut, cum Olympias
reuera esset quatuor annorum CompleXio siue comprehensio, ab aliis vocaretur 4 εὶ l: ab aliis autem, quia eXacto quadriennio, in quintum annum ineuntem Caderet ea celebratio, admista in calculum eo quinto anno, non minori proprietate, Π Non quod quinquennium reuera complecteretur, sed quod voluenda dies, inclu- siue, Ut aiunt, computando, particulam anni proximi, licet minimam decerperet ue yt de ea re Seneca', Quantus Eleum ruit ad Tonantem Quinta cum Dorum reuocauit aeStaS.
52쪽
Eam computandi rationem amant ICti Romani. Iussit Diuus Ha drianus, quantum ad munera municipalis, eum annum, quem quis in gressus esset, pro impleto numerari. l. 7 . D. ad SCtum Trebell. Non ergo in Olympiadum recensione mirabitur aliquis Veteres tam parum sibi videri constare 4. Necesse igitur fuerit ut DELIA Olymp. LXXXV m '' anno tertio instituta, Olymp. LXXXIX'-- tertio, si verum Computum ineamus, repeterentur. Et de festo quidem altum ubique apud auctores silentium, nec tamen omnis praeciditur fides. Dicuntur Athenienses' hoc anno, quod supererat Lustrationis Olymp. LXXX v ΙΙΙ. 3. in Delo habitae confecisse, et in ea solennitate incolas antiquos ex sedibus pepulisse, religionem quandam simulantes, τινα αλία B-ονθας ligω m. verba sunt Thu diis P reuera autem, quod eos Spartanorum rebus nimirum Studere suspicarentur . Quos tamen oraculo moniti ante annum elapsum reduXerunt F. Meminerit lector instituta fuisse ante annum quartum Delia nostra, solenni prius habita lustratione. Iam ea Religione in orbem redeunte, ut rite fieret, prius lustratur insula quam sacra peraguntur: την META ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΣΙN ἐποίπαν οἱ Aθηναῖοι, τα Δηλια, ait auctor noster ubi agit de festo instituendo. Coniungit pariter Festum et Lustrationem grauissimus auctor Plutarchush, Δηλίοις ἔνα Hῶν Ἀθα μόν. In illa priori sustulerunt defunctorum monumenta, ne pollueretur Religio modo recursura: in hac etiam ipsos Colonos Ueteres migrare iusserunt, maculae alicuius, Ut insimulabantur, contagione pollutos, et inidoneos ad proXimas serias celebrandas. Cum
In Scythia nobis quinquennis Olympias
Iam tempus lustri transi in alterius. Ouid. IV. ex Ponto. 6. s. . ' Thu d. V. I. Iterum eandem rem memorat Thu d. ad extr. Historiae, Q. VIII. IO8. οτευπ' Aθηναίων Δηλου καθάρσεως ενεκα ανε ησαν Delii J t Eam rationem adsignat Diod. Sic. l. XII. ad hunc annum. s Thucyd. V. 32. Pausan. Me eo. p. 268. Edit. Hanou. Ι6Ι3 h In Conuiuio VII Sop. p. 9S
53쪽
haec sit aperte mens Thucydidis, miror cum viro doctissimo, qui hanc telam mecum pertexuit, ita vulgo reddi posse merba laudati Historici, Athenienses e Delo Delios summo-
Αθηναῖοι Δηλιους Οἰνες ησαν εκ Δη- Uerunt, quod existimarent ipsos, λου, ηγησάμενοι κα α παλαιαν τινα quamuis ob quoddam vetus piaculi
αιτιαν ου καθαρους oνlας ἰερωσθαι. crimen polluti essent, Deo tamen esse consecratos. Nam siue modo loquendi proprio, dicatur proi. e. munere facerdotali fungi, quemadmodum velle videtur Eum. M. qui quodammodo dicit Deso ἱερουργεῖ οδε Θουκυδίδης ἰερω O , atque etiam Hesychius, Iερῶ θα . καθ ήλ ονὶας, fortasse ad hunc ipsissimum locum adludens : siue Ιερ potius scribendum iuxta auctoritatem Cod. MS., necesse est omnino ita Thucydidem intelligi debere,
ne videatur memoriae reliquisse, Delios ideo a sedibus suis fuisse pulses, propterea quod Apollini Deo indigenae consecrati essent, quamuis Veteri
piaculari crimine tenerentur. Sententiam non uno piaculo dignam, neque uno ostento et foeditate interpretationis pollutami Ego certe praetulerim ἱέρα,, . Ita Chu dides , Eπὶ Xρυσιδω ia Aργει τοτε δυοιν δέονB ετη ΙΕΡΩMEΝΗΣ. Ita Pau antas'. Tα δε ετ πα
genere in his sacris fungebantur Delii, alibi a me erit dicendum. Si igitur hanc rem rite definiuimus, agebantur tertium DELIA Olymp. XC. g. Qua Celebritate Nicias Atheniensis Αρχιθεωρου munere fungebatur. LVid. huius Inscript. col. I. l. 33. J Aio autem hac Pen taeteride Niciam duxisse Θεωρύαν; nam ante proximam, in Siciliam cum imperio mittitur, ubi caesus' est profligatis Atheniensium copiis, quibus praefuit: elucescet autem ex commento istius hominis, quod proXime sum relaturu8, eum, quod certissimum est, neque primis feriis Architheorum potuisse fieri, neque quod verisimillimum, secundis. Erat autem huiusmodi, uti refert Plutarchus. Plutarch. in Nicia.
Mνημονευεται δ' αυτου τα περὶ Lam commemorant&r eius in Delo Δηλον, ως λαμπρὰ α, Θεοπρεπη φι- magnisca et religiosa munera. nam λοὶ μηρορῆα, των γαρ χορων, ους αἱ quum chori, quos riuitates ad ca
54쪽
διὰ της γεφυρας απεζααζε.nendum mittebant in Apollinis honorem, appellerentpromi ue, et quia
naui turba repente occurrente canere iubebantur nullo ordine, sed nimia festinatione, incompos e s-mul descenderent de naui, coronaS sumerent, et Uestis, ILLE, QUUM
ARCHITHEORUS ESSET, traiecit secum in Rheneam chorum, Uictimasque, et reliquum apparatum trahens, ad haec pontem Athenis
paratum competentem, atque eximie excultum auro, pictura, fertis, tapetibus deportans, nocte fretum eo inter Meneam et Delum medium, quod non est latum, iunxit: mox ubi diluxit, pompam Deo et chorum magnis e comptum cantantemque traduxit per pontem. Si cui incredibilius paulo videatur istud Niciae consilium propter latitudinem freti, cum Rhenea insula IV circiter stadiorum intervallo a Delo dirimebatur '; id quod optimum Tou fortium impulit, ut crederet potius non Rheneam Cum Delo ponte fuisse iunctam, verum unam eX insulis, PMQRematieri dicuntur, medio fere itinere; meminerit id essici potuisse ratibus lintribusque iunctis, super quos tabulata secum domo aduecta Sterneret Nicias, atque ita pompam transduceret. Dudum in ea fui sententia, neque ea res mihi videtur exsuperare Polycratis factum, qui Rheneam insulam bello expugna tam Apollini consecrauit, λύσέ δμου τ Δῆλον P. Ea maiestate atque dominatione usi sunt per diutinum tempus in Delo Athenienses, Templi curam, Fisci administrationem, Sacro rumque instituendorum praerogatiuam in se trahentes; neque miseris insulanis quidquam reliqui fecerunt, quod non plenissimo. iure ad civitatem Remque pub. Atheniensium spectaret, non ipsam loci religionem'. Sub exitu belli Peloponnesiaci, eversis funditus Athenien-11um rebus, Cum Pausanias Lacedaemoniorum duX, urbem et metu et obsidione cinctam teneret, atque omnia in ista Rep. facere posse
55쪽
videretur, Delii dominationis pertaesi Regem adorant, rati idoneam se ad eam rem nactos opportunitatem, et litem aduersus Atheniensis de proprietate insulae instituunt. Plutarch. Apophth. Lacon. p. 39,
Edit. NOUae. Παυσανίας ο Κλεομορότου, Δηλίων
Pausanias Cleombrati F. Deliis de insulae suae iure aduersus Athe niensis disputantibus, ac dicentibus, lege apud ipsos receptum esse, Ut
neque pariant in insula mulieres, neque mortui peliantur: Et quomodo, inquit, Delus patria vestra sit, in qua Meque natus est quisquam Vestrum, neque erit post mortem y
Ad Pausaniam Plistanactis F. non ad illum alterum Cleombroti, aetate superiorem, merito has res reduXit eruditissimus Doruillius ineleganti commentario de Delo et rebus Deliacis, qui legitur Miscessi
Obsem. Vol. VII. TOm. I. quem operae precium erit Consulere.
Eo facetissimo responso, omni spe exclusi rursus se tradunt in clientelam Atheniensibus, et pristinam libertatem et auita iura per id tempus feliciter asserentibus. Olympiadem denuo circa CVO - aut CvIO μ' , viginti Q. annos ab hoc marmore eXarato, causam hanc de praefectura Templi ad Amphictyonas, qui Delphis congregabantur, deserebant, coram communi Graecorum Concilio diiudicandam. Ea tempestate Athenis eloquentiae laude florebat Aeschines, quem Ρ. A. Syndicum suum elegit, et Delphos causam Reip. peroraturum mittere voluit. Non tamen mittitur, cum Senatus Areopagiticus,
Deglecto Populi suffragio, id muneris in Hyperidem contulit . Dem. de Corona, S. 43. Edit.
Foula. et Frimae Mαρlυρουσι Δημοσθένει υπερ απαν- Demostheni pro omnibus hi testi των ο ε' Καλλίας Σουνιεῖς, Ζηνων monium tribuunt: s. Callias Su- Φλυεῖς, Κλεων Φαληρεῖς, Δημονι- nienses, Zeno Phly enses, Cleo Pha-κος lereus,
56쪽
Υπερίδης, Quod, cum Aeschinem templi quod est in Delo Bndicum apud Amphici 'onas olim creasset Populus,
nos concilio conuocato 'peridem magis idoneum censuimus qui pro riuitate diceret, et missus est 'peritS. 'peridis Oratio Deliaca, toties a Veteribus laudata, una cum Ceteris istius viri scriptis diu intercidit. Constat tamen eX pauxillulis admodum, quae sparsim leguntur, reliquiiS , eum multa eX veteri mythologia deprompsisse, ad iura Atheniensium ab ultima antiquitate afferenda. Quali autem successu causam hanc peroravit non admodum liquet, 1ilentibus utique de ea re istius aeui scriptoribus. Vero autem est simillimum, vel ad Pausaniae aetatem eam templi custodiam non sitisse ab Atheniensibus ereptam ; ille enim scriptor, dum fata urbium et vicissitudines lamentatur, ita loquitur :Pausan. Arcad. P. SO9Edit. Ι6I3.Tα δε υπερηρκότα πλουτω το αρροχαῖον, Θηζαίτε αἱ Aιγυήιοι, καὶ oMiνύης Ορχομενος, καὶ η Δηλος, τοκοινον Ελληνων εμπόριον, αἰ μ ἀνδρος Lam vero quae cunctas olim Urbis opum magnitudine antecellebant,
Aeg)ptiae Thebae, et Mivarum Orchomenus, ne mediocris quidem nunc priuati hominis Frtunas aiἰδιωτου μεσου δυνάμει χρομάτων καὶα- sequunt ἰ Delus autem, commune δεουσιν ες ευδαιμονία γ' ἡ Δηλος δε, olim Graecorum emporium, tantos re iam deserta est, Ut PRAESIDIO TEMPLI AΜOTO QUOD ATHENIENSES ΜITTUNT, hominibus,
s Delios tantum numeres, prorsus
Post explanatam DELIORVM religionem, et adnotatas temporum vices quibus agi solita, paratior aliquanto accedet lector ad versan dum hoc monumentum, si priuS mecum eXpenderit numerorum notas, quae passim in utroque latere occurrunt, easque figuras, quibus omnis fere ratio compuli Attici includi videtur. In qua re trutinanda, si diligentius paulo rem omnem ab origine repetam, secum repu-
57쪽
tet, me ad eam orationem descendere, quae a nemine ad hunc diem ea Vbertate, qua par est, tractata fuerit ; et, si non ea proferre videar, quae verissima fore iudicabuntur, non aegre tamen accipiet quae Veris sunt proXima, memor me in argumento Versari, quod unico hoCmonumento, angu Stis sane limitibus, continetur. Ecquis enim ait se vidisse aut in codice scribi, aut exarari in lapidibus, aut cudi in numismatibus, aut in quovis omnino hodie restare monumento, haec et similia non solum notarum numerorumqUe compendia, Verum etiam argenti ratiunculas ξ Q. col. I. l. 13. TT T. XXXI, IH ΗΗΙ ΙΛΙΔΔΔΔ ΡΗ F cl. 28. XX ΗΗΗΗΙΔΙΔΔΔΗ ΗΡΗ
l. 3O. ΓTTTT XXXXIHI HΔΔΔΔ Η Ρ DF II IVna fuit antiquis, a natura prosecta, et familiarissima et simplicissima numerandi ratio. Graeci, de quibus praecipue loquimur, ante
inuentOS numeros, aut, Vt accuratiuS dicam, numerorum notaS, Calculum omnem, rudem licet et horridulum, digitis instituere solebant. Cuius deinde ratio et proprietas in communem Arithmeticam fluxit atque in ea quae post fabricauerat VIus . Inde fiebat ut numerus quinarius eam in artificiosis signis praerogatiuam computandi obtineret, quam natura olim attribuerat digitis; ut esset nimirum numerorum quasi meta quaedam et fieXus, cardo denique in quo omnis supputandi ratio verteretur'.
Hor. I. Serm. 3. IOZ. V Ea ratione vox Πάμπαζειν propter loci sui dignitatem simpliciter pro numerare aut calculum facere dicitur :Φώκας μ τοι πρωτον ἀριθμακτει ψ επεισιν' Assὰρ επεὶ πασας ΠΕMΠΑΣΣΕ TAI ηδε Mαι. Hom. Odusi. Δ. l l . Schol. breu. ad sic. Καβα πενlε ἀριθμησει. Hesych. Πεμπασσίαι. καὶα στένlε ἀρίθμησει. τε γὰρ στενlε Aιολεῖς πεμπε λεγουσι. κάαχρης,κως δε ΚΑΙ ΨΙΛΩΣ ἀριθμήσει. Ρlutarch. de Ει suae Delphos. Ως δε μεγάλου προς τα ολα κυρίου Dημεῖον ἀριθμου πρίεlιμῆ , άῖ' ὐ το APIOMEIN oz ΠΕΜΠΑΖΕΙΝ ωνόμαζον. Idem de Orac. defectu. ΠΕΜΠΑΣΑΣΘΑΙ το ΑΡΙΘΜΗΣΑΙ τοῖς παλαιοῖς ἔθω ην καλεῖν. οἰμαι δὲ τὰ ωάία F eπένθε ψαρωνυμα γεγονεναι καlὰ λύλ. ἄτεδη ρ οε άδ ἐκ et στρωτων ἀριθμων Ουνε ωσης. Adde Eustath. ad Iliad. A. 463. O dig. Γ 46o. metiana n. XLVII. Alciat. Parerg. Iuris X. 2O. Bibliotb. Literariam G. Wiasset. Eodem modo numerus denarius, meta proxima, et plenissimus numerandi terminus, quem neque nostra aetas superauit, magni habebatur, ut Plutarch. Placit. Philoseph. I. 3. Εἶναι δε τυφυσιν ὲ ἀριθμου δεκάδα μέχρι γάρ π δέκα αάέες Ελληνες, ττανῆες Βαρἔαροι ἀριθμοῦσιν, εφ' aελθόνqες επάλιν ἀναποδῶσιν επὶ την μονάδα. Vitruv. III. I. Ex manibus Denarius, digitorum merus. Ouid. East. III. Iaa. Hic numerus magno tunc in honore fuit: Seu quia tot digiti per quos numerare solemus, Seu quia m-
58쪽
Apud Graecos lineae rectae et perpendiculares, siue digitorum ad instar erigiatae, sive a Voce Iς, i. e. Vinus, mutuo sumptae, Unitatem designabant' Verum cum eandem usque figuram iterare, infini tum esset, et Arithmeticam, quae distincta et praecisa debet esse, summa inconstantia et mole obrueret, placuit communi consensu inquinario cardine eam unitatum progressionem paulo inflectere, eamque metam noua figura, quam a voce Πεν, mutuabantur, confirmare :hoc pacto,
seu potius ΠDeinde ad monadem reuertebantur, quam huic nouo signo, quoti opus erat, subiunxerunt usque ad proximum terminum, scilicet,
ΠIIII --9Vhi, ne iterum in ὰσάφειαν inciderent, similiter a nomine Δίκα, Δ detraxerunt, Vt potestatem vocis, Vnde Originem traxit, quasi notando designaret: nempe
59쪽
Eadem ratione in IXIO Quinquaginta. H numerum Centenarium notauit, cum κίον in antiquissimo Alphabeto Hεκαὶον scriberetur Τ. Ita IHI Quingenta, et sic de reliquis. Hoc pacto exponit has compendiarias notas Priscianus de Auris numerorum, non longe ab initio.
a per I scribitur antiquo more Atticorum, qui solebant principalem nominis numeri literam ponere, et Igniscare numerum. Ergo ἰα pro μία dicentes Iscribebant, et Π, Πέ te, et Δ, Δεκ , et sc in Πυ)-lα, πεν-δέα ue: Igniscantes, et H, E ον. Vetusti mi enim quique Graeci pro aspiratione H scribebant, habebat HEΚATON principio.
cos apti me de his numeris compostos subiicere ;Xίλια X πελεὶαι, Πεῖ-Ητα φέρονlος Ημισυ των εφαμ . Εκαὶον δ' άρα Hτα πελονlm. Δεsα δε τεμνομενοιο μέσον ψ Πεῖ φορὰνlος Πενὶηκοντ αριθμου ημηία, ψ Δεκα Δεέα. Πήῖ δ' Πενὶε πελει καθαρον, ψNeque aliter fere Herodianus, Grammaticus antiquus, quem ab Manutis olim impressum, deinde T hesauro suo Graeco subiunxit ILStephanus. Addit autem praeter ea, quae a Prisciano dicuntur, notas illas numeralis, quae Unitatem etc. denotant, Vim augendi seu prorogandi computum obtinere, ubi ad deXtram apponantur ; aliter autem, si sinistrorsum pingantur, i. e. si praecurrant numerum maiorem, tantum eX potestate istius magni numeri detrahi, quantum per haec
Eam certe rationem obseruabant Romani in numeris describe dis. Detrahendi minuendique apud Graecos non eXstat fortasse monumentum ; immo, si hoc et Parium dempseris, huius omnino literaturae memoriam tantum debuissemus auctoribus quos proxime laudaui: scriptionis ipsius nullum eXstitisset eXemplum. In
Υ H Litera tanquam sonus magis se quam Bura et aecedens literae ; et mmnim' auctoritate Graecorum, apud quos ut peruacua sublata est. Fuigs t en et apia illos manifestum est evmeteribus scriptis, et ex eo, quod hodie cum apud illos numeri prima semper litera nominis quo significantur notentur, Vt Δεκα, Πελκονια, Εκαβον. Vnde adparet hanc literam loco adspirationis non fuisse, alioquin per a notaretur. Velius Longus de orthographia. R Aἰ δὴ ηπαραθεσεις τουτων, ηνίκα μ αυξειν τους αριθμους δε η, ἐάἰ το δεξιον μερο γινονικι' ηνίκα Οε μειουν ἐπὶ το ἔτερον. η γαρ παράθεσις ἐκεῖθεν O1μαί- ἔτι τουτον τ ελάίω αζιθμον υπ εκε. in F πλειον ἀφαιρεῖν. Herodiau.
60쪽
iis dixi duobus lapidibus seruari solis: nam, tametsi videatur quo
dammodo restare in marmore, quod inter OXoniensia signatur CL v, et similiter rationarium quoddam eXpensarum in sacris factarum complectitur, ΛΟΓΟΝ, ut ibi dicitur, IEPON;) Veruntamen, cum marmor, quod diutius interiit, negligenter admodum sit descriptum, iure inter res deperditas numerare possumUS. In publicis itaque archivis, eo Herodiano auctore', perpetuo olim obtinuit apud Graecos haec ratio supputandi. His enim notis ait se
vidisse descriptas pecuniarias mulctas in legibus Solonis, easque in cippis etiam, plebiscitis, legibus, ceterisque id genus monumentis Contineri.
Praeterea autem in librorum coronide nonnunquam exstitisie h confirmat, proculdubio ut memoriam et quasi registrum conseruent versuum siue σιγω qui in eo codice eXarabantur. Solenne enim fuit antiquis non solum ea quae versibus, verum quae soluta erant oratione
Conscripta, per cola et commata Wίχους scilicet) describere', eo nimirum fine ut in infima cera numerari et computari possent. Vno hoc volumine, inquit Nepos in Epaminonda, Citam excellentium Tirorum complurium concludere constituimus, quorum separatim multis millibus Versuum complures scriptores ante nos explicarunt. Et Imp. Iustinianus memoriae prodidit se in Digestis concinnandis, in centum quinquaginta pene millium versuum totum opus consummasse M. Similiter ait
Dion sus Halicarnasensis' Demosthenem reliquisse πνέM η ξ
Vt vero ad numerorum notas reuertar, facillime ex iis quae dixi constabit, Romanos, Ut in omni literarum genere, ita in his quoque arithmeticis compendiis et notandi usu, Graecorum fuisse aemulos: in ea parte solummodo duces deserere ausos, quod, cum Graeci ad numerum designandum primam literam numerali nomini detraXerint, Romani, eadem licet progressione usi, alia prorsus signa in unoquoque
flexu adhiberent, quae hodie etiam obtinent; Verum ea neque a nomine numeri derivata, neque adeo ab ipso Alphabeto Romano, sed a veterrima, quaecunque demum fuerit, figura, et aevi vetustate, et scribarum vel incuria vel imperitia detorta et immutata. Neque enim
sibus viderit descriptos, metro eos existimet apud Hebraeos ligari, et aliquid smile habere de psalmis et operibus Salomonis. Sed quod in Demosthene et Tullio solet seri, mi per cola fribantur et commata, quae utique prosa et non Versibus conscripserunt, Nos quoque interpretationem nouam nouo scribendi genere distinximus. Hieron. Praef. ad Esaiam. 4 l. a. S. I. C. deret. Dra enAcl. De Demostb. νοτέι, circa finem.