장음표시 사용
101쪽
Α Sphacteriae inde expugnatione usque ad sequentis anni 62ι ante Chr. n. auctumnum, bellum contra Peloponnesios felicissime gerebant Athenienses, pacemque Saepius illis a Lacedaemoniis oblatam semper repellebant IV, 41, quod Cleonis etiam auctoritati tribuendum esse nemo dubitet. Ceterum ad ea, quae hoc tempore gessit, Aristophanis duo pertinent loci, q. 393, Sq.:
Quae non defore credo qui eodem spectare credant, scilicet id ipsum ab Aristophane populo significari Cle nem de captivis Lacedaemoniorum civitati reddendis clam eum illis egisse; CL Schol. ad ill. locum: Φησὶν ουν, τους ανδρινοῦ ἐκείνους, ονς δήσας xjγαγεν, ἀφειναι νυν καὶ ἄπολυσαι διανοειται. Quod tamen dubito an recte quis statuere possit. Etenim probabile videtur, revera eo pertinuisse Cleonis cum Argivis negotia, demagogi cum civitate ad popularem rationem exacta, ut illos ad bellum contra Lacedaemonios suscipiendum et societatem cum Atheniensibus ineundam impelleret, quod si vel nunc non ita facile fieri posset, in ira paucos annos, Argivorum cum Lacedaemoniis induciis tricennalibus finitis, factum iri,
dummodo antea ros ab utraque pario composita esset, non
Sino causa Athenis credi potorat. Et isiciarii personae, loco illo, ubi Cleonem iis, quae de amicitia Argivos inter ciDiqili cu by Corale
102쪽
Athenienses componenda aguret, praetextu uti praedicat, convenit, ni fallor, ut absurda potius quam veri similia Clini objiciat. Praeterea, quid facias isto is ξύλω δῆσα αφαύει, si de captivis reddendis sermo esset y Suspicor vendendos potius illos aliquando contendisse et ignominia affecisse Cleonem, ut talibus suadendis Atheniensium in Lacedaemonios animos magis magisque incenderet. Quamquam nec illud probem, plebiscitum de vendendis captivis tulisso Cleonem si quis dixerit, ipsius enim, opinor, commodum postulasse censendum est ut illi Athenis in carcere
Proxima vero hiemo et Brasidas in Thraciae vicinis regionibus feliciter rem gerere cooperat, et prope Delium gravissima elade Athonisenses nisecti sunt ij. Quare ineunto anno ted ante Chr. n. γὶ I nc daemoniis annuas inducias, per quas do pace ageretur litosque omnes arbitrio componendae essent, petentibus satisfecerunt. Quod signum manifestum imminutae Cleonis apud populum auctoritatis habendum esse videtur, quippe qua praesertim ad pacem prohibendam usus sit. Mox vero ea se uta sunt, quae Cleoni omnino savisse nemo dubitet, eoque locum illum Vos parum reserendum esse credas, Vs. 62 sq. ἰοὐδ' εἰ Κλεων τῆς in tuc
Induciis enim pactis quidem sed nondum in regionibus
103쪽
Pallene i insula ad eum defecerat, neque illam reddere voluit tragidas. Quod aegre serontes Athenienses nec Lagedaemoniis dicto audientes fuerunt, ad arbitrium ex induciarum formula provocantibus et Scionem statim aggredi decreverunt. Hoc autem Cleone suadente factum esse, nullus dubito quippe quem plebiscitum de Seionaeis e sedibus suis evertendis et interimendis tulisse tradit Thueydides IV, 122: et sine dubio occasionem illam arripuit, ut in Lacedaemonios, no induciis quidem pactis ab Atheniensium rebus carpendis abstinentes, civium animos incendoret. Paullo post increvit Atheniensium ira uendaeis etiam, incolis urbis quae Seionae vicina erat, ad Brasidam descientibus. Itaque copias missae sunt, quae brevi tempore Mendam sub Atheniensium potestatem redegerunt ae Scionem vallo circumdederunt. Nec lis ista, Lacheli paulo post, certe ante Lenaea, quae Aminia Arehonte acta sunt i), a Cleone intentata parum valuisse censenda est ad pacis fautoros Cleonisque igitur adversarios deprimendos. Laelios senim plebiscitum de induciis tulerat αὶ ot quamquam iii judicio absolutum eum esse e loco Vesparum, qui eo pertinet, apparet, ex eodem illo loco colligi potest ne Aristophanem quidem pacis amantissimum et Lachetis igitur hoc tempore studiosissimum, omni culpa eum absolvere . contigisse igitur Clooni
104쪽
ut civibus persuaderet suum in republica adversarium cum ei vitatis damno suis rebus prospexisse.
De ipsa lite pauca addam, quod nonnullis ista minus liquere video. Etenim recte quidem illa reserunt ad ea, quae indo ab anno 427 ante Chr. n. usque ad ineuntem annum 125 in Sicilia gessit Laches, haerent vero in eo, quod causa, tribus annis post Lachetem e Sicilia revocatum, acta est. Id ipsum vero facile intelligi posse credo, dummodo attendatur ad ea, quae a Thucydide V, 4 iraduntur de legatione in Siciliam missa quae Leontinorum res ibi curaret. Satis enim liquido o Vesparum isto loco
τον τυρον ἀδικεῖν οτι μονος κατήσθιετον Σικελικον.
ad διοιγοδοκιας accusationem referri possunt. At quid illud, quaeras, vs. 9G4
quid τυρος illo Σικελικος, si peculatus accusatus sit Laches p Scilicet sermo esse videtur de me uniis, quas ad nautas alendos a Leontinis acceperit Laches, partim vero in suum usum converterit ac si vel milites illis donaverit, tamquam de suo illud secerit, nec populo rationes
105쪽
integras reddiderit, de qua re Cleo per Leontinorum patria pulsorum nuntios certior laetus, in judicium illum
Pergamus ad causam, cur expeditionem in Thraciae vicinas regiones susceperit Cleo. Quam ex Thucydidis narratione facile colligi posse arbitror. Ea enim, quae perindutias gesta sunt, ejusmodi suisse patet, ut adhibere illa potuerit Cleo ad cives, ut bellum denuo Susciperent, impellendos. Pacis vero auctor Nicias erat, qui expeditionem illam, qua Menda capta, Scione oppugnari coepta erat, duxerat. Quod si Niciam belli contra Brasidam gerendi dissicultates, quum pacem suaderet, enumeraSSe pu temus, Cleoni, quippe cui post Sphacteriam expugnatam bellica arte nequaquam sese carere persuasum esset, sere id agendum erat, ut ipse civitates, quae ab Atheniensibus defecerant, debellare polliceretur. De ipsa expeditione ac de morte Cleonis Τhucydidis narrationem laudare satis esse duxi, perspicuam illam ac fido dignam; ea enim quae de Cleono in illa iniquius judicari quis credat, optime conveniunt cum ceteris, quae de illo vidimus, nec quemquam, opinor, Diodorus diversal) Lib. V. 2-la. Quo tempore pugna ad Amphipolin suerit commissa nec urato nos d et cap. l2: καὶ saxo Tose αὐτοτς χρυ-υς. του τελευτώντος. Ptio νως κτλ. - ἐνδιατροβο-ων δ' tititων τευχεν ημαχη αυτ η γενομένη καἰ το θέρος ἐτελ/ixti. Sub finem igitur B dromionis Aulei si. e. Septembri Julianil Archonte Aleaeo. Ol. 89. A. anno n. Chr. n. 422. CL Androtionis Fragm. 46. Sehol. ad Aristoph. Nubb. vs. 549. Nihil igitur nos morentur Grammaiieorum hallucinatio. ues, qui annum hujus proelii incertum secerunt.
106쪽
tradens νὶ morabitur. Ita tuo nihil impedit, quominus sinem disputationi meae imponam.
107쪽
Μισθος ἐκκλησιαςικος post Cleonis demum aetatem institutus est.
Falsa est sententia Wachmuthii Hellen. Alterinumsh. Vol. I, lin, qui putat legitimum in civitate munus indicari
Perperam Wolfius ad Isocratis Areopagiticum: η Iudicia enim penes pauperes erant et quotannis Iudices mutabantur. IV. Perperam Schomann. in Libr. do Comit. Athen.p. 81. contendit, ἰσοτελεῖς non tantum liberos fuisse a praestandis iis, quae reliquis inquilinis imposita essent, sed aliis quoque juribus prae illis usos esse.
Malo Grote History os Greece, Tom. VII. ex Atheniensium et Meliorum colloquio Thu didem infesti in Athenienses animi arguit. Diqili ou by Corale
109쪽
Thuc. III, 41. ῆν τε καὶ ε χοντες τι ξυγγνῶμ 7ς εiεν, tuemur hanc conjecturam ut legatur: ην τε καὶ ἔχοντας τι ξυγγνωμης σωσαι.
Ibid. , 52. ειρημένον γαρ ην αυτω κτέ Spuria esse γαρ ῆν, scholion arguit. XXII.
XXIV. Id. IV, 25. oi Δλλοι ' Ελληνες ξυμααχοι ἐς τι Mορίαν
επέρχονται, spurium est 1 ε ριμαροι.