장음표시 사용
111쪽
Quia vero Nicoenis Canonibus adversatur. Distola re ipsis Pontificibus authoribus pro nulti istitu de in*alida, d ucenda est. Ab aequitate vero, & communi justitiae nor-s. Lea Drama, ac gentium moribus abiens Tndilegis B. Pe ἰ μή tui. Di desituit . Tranquillitatis etiam communis interpella- Dis'ου C. trix publico auxilio avertenda est, praesertim ejus cui Ecclesiarum Pax, aequabilitas, es ordo com- riani. missus en,quique diolentiam patientiam,praecipve Sacerdo--e..tum Griliitulus est, ut in Synodo Calchedonensi cliala d. --
Quod si spreta Canonum authoritate, si contemptis privilegiis, & institutis Regionum, si omni aequitate posthabita, & sine respectu publicae tranquillitatis, exigere pergant Romanae Curiae Ministri, quod praestare non sit in arbitrio Vocatorum; atque censurarum insidiosa comminatione id extorquere in animum inducant,audire ruris merebuntur, quae olim reposita sunt in simili causa: Nobte ex 2esro nomine em Erii ou Cain communicationum intentationes contra faciarum Scripthira ri Ha
rum tramitem, praedicationcms Majorum, ac id mi lim-μρα legum ,sanctorumque Coenonum con litutiones nobis de cae- relat/.teroscribi, cujusiue inninctu permittere, precamur , quia
112쪽
8 sitis oscimuι totum esse irritum, quit 'uid i vim
fuerit constitutione Mersum. Verum a Pontificis Summi aequitate, & Apostolicae Sedis mansuetudine mitiora expectantur,e 93s. quae sententium stam tanta concilij moderatione olim' concipere consuevit tanta patientia maturitate decoquere, tu itaque deliberationis groitate proferre, ut retractatione non egeat, prout ex Gregorio Papa Gratianus. refert.
Aliter subinde per importunitatem, fraudem, . vel subreptionem latas sententias novum non est ab ipsis qui tulerant Pontificibus in melius
Nam ut Nicolaus Papa ad Michaelem Imperatorem epistola . ait, Sententiam Romanae δε- dis non negamus posse in melius commutari, cum sibi μελreptum aliquid fuerit, &c. Secundum quae Baronius in Annalibus Ecclesiasticis ad Annum 417. nu. 49. II. 32. resere Proclum Massiliensem Romam vocatum, ac sententia Zoeti mi Papae condemnatum , ab eodem melius instructo fuisse mox restitutum. Ex αοις libro Pontificali Gratianus in cap. Gregorium exempla recenset de Theodosio honore Presbyterjexuto ab Eugenio, & consecra
to postea Episcopo Ecclesiae Siguinae a Grego
113쪽
rior de Leontio deposito , deinde Patriarchae dignitate in Antiochensi Ecclesia ornator de Miseno Episcopo a Felice damnato ,& a Gelasio successore Ecclesiae reddito. Plura , si quis ejusdem argumenti desideret,
reperiet apud eundem Gratianum cap. Ioannes Chrysostomus distinctione Io.Quod si igitur ipsas definitivas sententias suas partibus plenarie utrimque auditis prolatas aequitate ita postulante Romani Antistites non
gravate aliquando retractarunt, non aliud expectare possiimus de praeparatoriis judiciorum de
cretis, uti sunt evocationes, comminationes ,&
his quae partibus inauditis concipiuntur, quae haudquaquam paris firmitatis, habentur ,& non raro ex incertis rumoribus, studiis partium dc , calumniis originem sumunt, quaeque cum tod rationibus & privilegiorum testimoniis osten. sum sit contra jura, & inveteratos mores esse elicita, fas est credere silentio fore obliteranda, aut ab ipsia unde prodierunt Sede, circumducen da. Non abibit hac agendi ratione a sententiai decessorum suorum Innocentius, cui hanc pro sormavit definitionem Anactetus Papa, scribens G
114쪽
Sacerdotum, intemerata . infimidia cunctis decernimus manere temporibus. Leges Ecclesiae A solica authoritate firmamus, Erperegrina judiciaIubmorimus. Cum porro humiles submissionis suae litteras non unas ad Sanctam Sedem dederint evocati Episcopi, ut duritiam mandatorum, quibus premebantur, ad benignitatem si possent, inflecterent , omnes numeros dicendi sunt explevisse justae obedientiae, secuti etiam moderatione plenum consilium Ivonis Carnotensis Episcopi Epist. 13o. Si qui aliquando se praegraratos ipsius Ecclesie authoritate conqueruntur, hoc eis consilium damus , sit
non defendunt in a aptum propter auxilium ,sed ab ipsa
ad ipsam confugiant, e r inde expetunt terimen unde conqueruntur accepissegroamen, quia quae aliquando corripit paternasseritate, eadem frequenter coaluit materna pietate.
Si vero AEgyptus ipsa seu mundana potestas sp te sua commota, & rei inauditae novitate provocata, ad ossicium suum existimaverit pertinere jure protectionis, submovere fascibus suis noxias Reipublicae molitiones, atque inde turbas & scandala luscitari contingat, testatum erit atque perspectum omni hominum ordini,
nihil ab Episcopis hac in re praetermissum, quod ad retinendam publicam quietem, aut Apo
115쪽
stolicae Sedis dignitatem conservandam posset desiderari.
116쪽
De libello Amoso , in contumeliam duorum Belgij Antistitum nuper vulgato. Non satis suit factitas hominibus circumvenisse Apostolicae Sedis religionem, ut
decreta citatoria emitteret, inquinata iis vitiis, quae jam commonstrata sunt; nisi etiam diffamatoriis libellis, quod est teterrimum calumniandi genus, in optimorum Praesulum famam grassarentur. Scheda tumultuaria, manu& charactere incognito scripta, nulla publica fide, aut sigillo munita, soribus Ecclesiae intempesta nocte appensa, mox detracta & explosa, communi omnium calculo Sycophantae opus esse facile deprehensa est. Absit enim ut quod jura omnia, & nationes abominantur, Sedi Apostolicae, quae & ipsa canonibus suis hoc facinus damnat & execratur, adscribi possit. Absit ut ubi domicilium debet esse religionis, ibi imveniatur Sedes & solium calumniae. Non vult pro suo agnosci Pontifex, aut fidem adhiberi r scripto, quod in regulas grammatices, & rectae constructionis impingit. Op. ad avidientiam Q. x. de
117쪽
refriptis: non minus scilicet curiosius latiae lina guae , quam olim Caesar Augustus, quem Suetonius refert Legato confularisuccessorem dedio, ut rudi, μ tρη-i HAM , myus manu ixi pro ipsi scriptum animadmerte 'rat. Quanto major ratio est non agnoscendi Decreti pro legitimo, & Apostolico, quod tot solaecismis juris laborat, quod praeter regulas syntaxeos, offendit Ecclesiasticae disciplinae normas,
a Sanctis Patribus & conciliis traditas: cujusmodi mandata ab omnibus refutanda esse civilia pariter , & Canonica jura inculcant. l. i scripta Coae de refriptis. Cau refripta 27. quaeli. 2. Non est vero difficile coniicere ex quo armamentario depromptum sit hoc Penenatum telum, quo elogio libellos famosos notant Imperatores Arcadius, & Honorius in Theodosiano Codice, nimirum ex illa calumniae officina, unde tot hodie sycophantiae,& viris bonis infesta sibila standuntur, ac pestilentes flatus qua data porta ruunt, ac terras turbine perflant. Ex illo, inquam, ludo ubi mentiendi, &pejerandi, & maledicendi ars per regulas traditur, ubi inter dogmata eximia, & disputationum themata propugnatur, leviculum esse peccatumviri in dignitate constituti authoritatem tibi noxiam falso crimine elidere, ubi & scarij,&homicidae jam invenere patronos, qui in Gym-
118쪽
yonasiis,& commentariis publicis declamant impune tolli e medio, etiam ab Ecclesiasticis viris, eos , qui existimationem illorum labefactare' falsis criminationibus nituntur, quas scilicet ipsi privato judicio suo pro criminationibus habent,
idque, ii superis placet, specie quadam justae defensionis, ut famam suam integram apud populum conservent. Frustra vero quis exclamet illud vetus Vbi nunc lex Remmia Z dormis 8 V bi lex Cornelia 3 Vbi estis publica judicia Z Miseras scilicet leges homines fastuosi novo quodam jure suo freti
confidenter irrident, proculcant, & tanquam telas aranearum impune effringunt, & his artibus atque insidiis facile cuivis quem hac ratione velut in triumphum circumducunt, insultant. In , summa Donatistarum regulam sibi sequendam propoluisse videntur stuod Polumio functum est. Hoc calumniatorum genus exitio publico repertum nunquam satis coercitum suit, nimirum quia ex ignoto recessu, coeca, sed selle, imo sanguine tincta spicula in absentes, aut ignorantes diri- sunt, modo rumores sinistros, quos ipsi confinxerunt , in vulgus spargentes; modo chartulas famosas disseminantes, aut publice exponentes simplici, & credulo popello: confisi, ut est verisimile veteri dicto Non esse remedium adrinus Θω- phan
119쪽
9 Ithantae morsum. Quo magis conniti omnes boni debent, praesertim qui rei publicae gubernacula tenent, ut hanc pestem, & flagitiosum morem, grassatione quavis, & latrocinio deteriorem ἡrepublica Christiana eliminent. Mirum . vero Cum plerique calumniam tam valide odisse videantur, patulas tamen aures ad eam excipiendam gerere, atque tam lentos esse, ac remissos siquis ea fraude juguletur, qua & ipsi, & optimus quisque tam facile jugulari potest. Perniciosa
sane patientia est, quae impunitate hoc malum alit, quod suppliciis omnibus persequendum erat. Non dubitarunt olim boni Principes capitali poena ulcisci hoc facinus, illo praesertim aevo quo certamina de religione inflammabant pa tium studia, quae deinde in funestas calumnias
Constantinus Imperator, ille calumniarum, delatorum , & jurgiorum infestus hostis, qui in Nicoena Synodo rixantium , & invicem proscindentium Antistitum libellos ne legere quidem voluit, sed complicatos conjecit in ignem, tres de famosis libellis leges edidit Codici Theodosiano insertas: atque in primis cavit, Vt nullas exinde
120쪽
92 autbor requiratur, qui repertus, etsi γera esse proboent Me fcriptabunt, tamen si plicio nonsubtrahatur. Altera i constitutione eosdem libellos summis jussit aboleri,
quorum autbor nullus existit. Tertia verb sanctio statuit famosam scriptionem, quae nomine accusatoris caret, - minime examinandam eo, sed penitus abolendam, eumia, qui accusare Pult, non captiose, atque occulta scriptione indlibera intentione alterius vitam in judicium deiocare debere.
Constantini Patris sui vestigiis insistens Constantius filius, existimationem eorum, qui sic laeduntur, rursus in tutelam suam recipiens , alia lege eidem Cod. insertis Non a ita cujusquam, inquit, non dignitas concussa bis machinis Pacillabit . Imo
innocentiae argumentum inde recte peti decernit. Innocens creditur, ait, cui defuit accusetor, cum non deesset inimicus, Si enim qui Instituta acculatione non convincitur, innocens habetur ε, majus innocentiae testimonium habet, quem infestus inimicusne accusare quidem palam, tecundum solennia
Tantum denique odium olim fuit diffaman tium libellorum, ut ab Arcadio, dc Honorio Imperatoribus edictum sit, etiam eos. qui famosum se tem scriptionis impudenti agnita kZtione non illico discerpserint, vel lectorem cognitum prodidei tui, ultorem suis cera Picibus gladium reformidare, debere. Cujus legis sententiam