장음표시 사용
101쪽
Nicaeno de aliis conciliis dicebamus,Achiepiscopi sine suis collegis, id est prouinciae suae
episcopis,vis aut potestas aut auctoritas. Qua de re autem loquatur Hieronymus, ex ipsius epistola licet intelligi. Disputat enim, Romanae ecclesiae consuetudinem, maiore quam alia arum Ecclesiarum, vim atque auctoritatem nullam obtinere. Quid mihi profers, inquit, unius urbis consuetudinem Z Quid pauci tatem, de qua ortum est supercilium, in leges Ecclesiae vindicas Θ ubicunque fuerit Epia 'scopus, siue R. & caetera quae modb descri-Ρ psimus tum potentia diuitiarii,& paupertatis humilitas superiore vel inferiorem Episcopu non facit. Postea Rufus duas paginas infamcit referedis locis Hieronymi, quibus causam suam confirmet. Quid assequutus est Rufus ista tam laboriosa volutatione librorum Hieronymiὸ cum totum Hieronymum euoluerit, nullam tamen vel minimam literam de Romanae sedis praestantia proferre potuit. nam quae ille protulit, omnia ad Petri apostoli laudem ct commendationem pertinent. Aliquanto post de iure appellationum tractare instituit: ubi primum proiectam audaciacius R. Pontificis purgare conatur, quem supra a Carthaginensi concilio , falsi crimine
conuictum & condemnatum docuImus . eum,
inquam,qui fraudulenter & malitiose ausus e-
102쪽
sat Sardicensis concilii caput vii pro Nicet na synodo antiquissima supponere. Ait enim tantum suisse errorem in nomine, & Legatos
citasse Nicanium pro Sardicensi. Quid Z haec falsa appellatio cocilii,vtru ab ipsis Legatis,ana R. Potifice inducta est Nega,nega Rufe perscriptum id habuisse Legatos in madato,quod
tum Grecὶ, tum Latine comonitorium appellant.nega Danielem, notarium concilii, mandatum accipere,& clara voce recitare iussiim.
Quanquam quid de Legatorum mandato a gumcntamur R. Pontifex qui Legatos ad concilium miserat, quo nomine appellabatur non negabis opinor nomen ei suisse Bonis
cio. Aurelius enim Papa, siue Episcopus Carthaginensis qui ei cocilio ptaeerat, cum de illa falsitate loqueretur, scribendum ait ad Boni- facium R. Ecclesiae Episcopii, ut aliud Nic ni
concilii exemplar mittat. Is vero, quo Romae sedente leges concilii perscriptae sunt, quo nomine vocabatur Celestinus Papa, ut epistola
concili1 ad R. Pontifice declarat: ubi etia narratur Bonifactu interea mortuum. Quorsum
haeci ut perspicua omnibus esse possit,non unius Bonifacii, sed duorum Pontificum R. pe dita & profligata audacia,qui unius prope,dimidiatique anni moram ducentis decem de septem patribus Carthagine in concilio coactis inieceruint, dum & exemplaria undique
103쪽
terraru petita expectantur,& de ipsorum priuilegiis summis contentionibus Legatorum R. M opera & malitia disceptatur. Aude nunc Ruseia ad dicere,Non est vulnerandus pudor Bonis cli,etia si in nomine erratu est. Vbi est Celestini pudor,qui tandiu suos Legatos Carthagine continet,& mandata illa quae a Bonifacio acceperant,curare iubet, tam aculeatis totius comellii literis de Bonifacit improbitate admonitus3 Tu mihi etiam Bonifacii pudorem com
moras, cuius os ferreu, non orationisverbere
vulneratum, sed Dei summi fulmine post audacissimum facinus in ternos ignes deturbatum est. An si error hic fuisset, ac non improbitas, di fraudulenta circunscriptio Christiani concilii, non continud Bonifacius ea de re admoniutus errorem agnouisset,& literis Carthaginem missis culpam purgasset,quam imprudentia comissam csse diceretξ At literis concilii acceptis perstat in impudentia. etiamne morbo correptus,& adiudicium Dei opt.max. ut rationem suae procurationis redderet hoc terribili nutio arcessitus ξ Res ipsa loquitur. nobis in re perspicua nihil immoradum cst. Ac de tuo quide pudore nihil dico: veruntamcn ista tua quς sequitur oratio,quam sit homine digna ingenuo,, ac pudenti,videamus. Nec interea,ne quidem , unquam post de appellationibusEpiscoporum , constituerunt,sed presbyterorum tantu&inferiorum:
104쪽
riorum: ut intelligi potest ex capite LI,&XCH, 'de apud Gratianum. II q. vi v II pro vItyp '' graphus tuus impresserat fides fiet. Omiti
mus ipsius concilii canones,quaeramus tantum
in illa ipsa epistola,quae iussu totius concilii ad Celestinum Pontifice R.scripta est: ecquid de ipsis Episcopis sit constitutum. verba epistola: '
Latinae haec sunt,Deprecamur,ne deinceps vl- ''Ios hinc ad vestras aures venientes admittatis: Pquia hoc Nicamo cocilio definitu est. cap.v. nam etsi de inserioribus clericis vel laicis vide Utur ibi praecaueri, quato magis hoc deEpiscopisvoluit obsesuariZPresbyteroru quoque inproba refugia repellat Sactitas tua: quia&nul 'laPatrii definitione hoc Ecclesiae derogatu est 'Asricanet: & decretaNic na,sive inferioris gra dus clericos,sive ipsos Episcopos suis Metro- Vpolitanis aperte permiserunt. Haec est concilii 'epistola . ex qua de tuo pudore, qui modo Bonifacii praecipitem audaciam defendebas, cuiuis facimus existimadi copiam. Nam ad me quidem quod attinet, ego Deum hominesque
testor, me in ista Pontificis R. accusatione,ita integre,itaque caste versatum,ut literam quς 1 me calumniandi causa adscripta sit,ne una quidem omnes simul sycuphantae reperire posisnt. Veruntamen quo res clarior ac testatior esse possit,videamus,quq post hoc ipsum Carthaginense concilium annis amplius centum tria
105쪽
appelletur: eum tamen id corollarium adscripsisse, quod eam legem sunditns euertit: nimirum ut ad Romanam sedem ab A Dic nis prouocari possit. Verba concilii haec sunt,
cuit, Vt presbyteri,diaconi, vel caeteri inferi res clerici, in causisquas habuerint,si de iudiei is episcoporum questi fuerint, vicini Episcopi eos audiant: & inter eos quicquid est defini- ant, adhibiti ab eis ex consensu Episcoporum suorum. Qubd si ab eis prouocandum putaue- Urint,non prouocent, nili ad Africana concilia, vel ad Primates prouinciatu suarsi. Ad trans- Ρmarina autem, qui putauerint appellandum, '' a nullo intra Africam in communione suscipi-Ρantur. Sequitur, Nisi forte Romana scdcm apVpellauerint. haec Gratianus. Cuius de impio- UDitate, atqueimpudentia, vel tibi uni, Rufe,
106쪽
pronuntiare permittere,modo aliquid in teretiqui pudoris esse ostenderes: qui Gratianum, quem tibi pudoris magistrum proposuisti,nio do secutus, confidenter negabas quicquam in alto concilio perscriptum, quod Episcopos ab appellatione ad sedem R.remoueret. Cum Ldem scalicet quod iste surcifer, commisisses: ut 'eriti integru ex isto capite malitiose tolleres, In quo irascrip tum ostendimus,Ω f - F -νπιμάκις ωει est, Quemadmodum etiam de Episcopis saepenumero constitutum cit ne v1delicet trans mare appellaret, sed Metropolitarum suorum iudicium paterentur. Llium igitur versum,& a Gratiano perfidiosi G1ime sublatum esse dico, & abs te suppressiim:&hoc amplius, quum isto capite non alia de causa transmarinς appellationes prohibeantur,nisi ut libido & cupiditas Romanorii Pontificum refutetur,sicuti etiam modo consessus es: Gratianum falsi manifesto crimine conui-etiim esse, quod eam exceptionem adscripsit, quae legem totam funditus euertit. Neque ad rem pertinet, qudd Gratianus inscripsit illum Canonem ex Mileuitano concilio . nam ut ex illo sumptus sit, semper tamen falsitas atque amprobitas Gratiani apparet. Neutrum enim concilium illam adscriptionem habet. Est in romo conciliorum primo perscriptum Mileuitanum concilium. Eo aliquot Carthaginensis
107쪽
concilii capita translata sunt . in his hoc ipsum κ'quod in Latino est x CH :& in caput x x II, il. lius Mileuitani coniectum. De istiusmodi auteappendicula,atque exceptione, nulla utrobiq; suspicio. Sexcenta ex eodem genere, si nobis id ab initio propositum fuisset,proferre posse mus.sed satis multa iam antea, pro instituta disputat me comemorauimus . illud unum adiiciemus,quod ad hunc de appellatione locum magnopere pertinet. Causa va, qu. I,c. Iudices, is scriptum est hoc modo: Iudices autem esse no iadebent, nisi quos ipse qui impetitur elegerit, i. aut quos suo cosensi haec sancta sedes aut eius i. Primates auctoritate huius sanctae sedis delega inuerint. id est,inquit glossa,Episcopi, qui conci- liu celebrat auctoritate Papae. Hoc igitur ca- a put integrum falsum & adulterinum esse pro- stemur,&a Gratiano suppositum neque in ulla Nicaeni concilii parte reperiri. Quae cima ita se habeant,quid est quod pluribus verbis istorum calumnias consulemusZExplicauimus e rum audaciam in comutandis corrumpendisque veterii conciliorum constitutionibus. Norasomnibus Rufi Daudes ac fallacias fecimus in dissimulandis veterum auctoru testimoniis, quae digito indicata causam ipsius sunditus c- uertebant. Scripturς sacre iudiciu audiuimus. de capite Ecclesiae unico Iesu Christo,que aut non unum Ecclesiae sponsum, aut unicum esse
108쪽
caput oportere probauimus, qudd non alia r tione caput appelletur, quam quia est mariatus. Historiam praeterea veteris Ecclesi persecuti sumus, ex qua planissime intellectum est, optimis illis temporibus nullam fuisse R. E clesiae maiorem quam aliarum, dignitatem aut amplitudinem. A uctoribus autem non aliis usi sumus,qua aut ipsis Ecclesiae conciliis, aut antiquis scriptoribus,quorum isti se iudicium atque auctoritatem non defugere profitentur. simulque planum fecimus, aut illa concilia, de Patrum Ecclesiae veterum scripta omnia penitus opprimenda, dc uno incendio concremanda esse : aut istam Romani Pontificis lyra nidem in aequabilitatem illam natiuam,ac pristinam redigendam. Quorum quod illi alterunon possunt, alterum nolunt, sycophantas &calumniatores nobis undique conquirunt,qui mercede ac praemio adducti, sanctissima illa Ecclesiae monimenta corrumpant, inducant, calumnietur, quibus in locis vclint, deprauent. In istum gregem nuper quidam e Parisiensi-Um patronorum numero sese cooptari passus est. Eius nos calumnias quindecim hisce proximis diebus in hoc paruum volumen coactas patefecimus, & cuiuis spectandas hoc breui libello'proposuim'.nqque tame eius omnia
fraudulenter & malitiose coficta persecuti sumus: partim quodhoc specime satis ad coiectu
109쪽
ram de reliquis faciendam csic putauimus: pa tim quod eiusreliquum volumen puerilibus di nugatoriis declamationibus refertum est quassatius esse iudicauimus pueris in scholis notris vexandas, ct miseris modis tractandas . relinquere Quid Ecclesiae Christi comodit iis allaturi silanus, Deu s nouit . illud assirmare pollum us,quod ipse crebris sermonibus usurpat,clamores nostros non nisi ab iis quibus erunt aures patefactae diuinitus, exauditum iri.