장음표시 사용
2쪽
Simulque Pijssimo Etruriae Magno
rater Iacobus Perius Pistoriensis Min. Obser Theol. Et a Sacris Confessionibus eiusdem Ait Scr. Cum summa humiliate, cultu, obsequio se, libellumque hunc dicat.
ATEAT mihi Omnium humillim Altitudo tua Serenissima, patebit accestis libelli fui meo, qui alacer ad te venit, quia ita meus Uudio,
ιabore, ut quidem tutis, ob eximi m , aegregiam
que benignitatem erga me tua . Domi si quidem tuae natus est , in hoc peroportuno,scilicet sectusque diuersuris adpia Hudia inter haec claustra is maioripietate dicam,an pompa fabricalo,unde
a te properat He aeterna in te meae obseruantiaepignus, hoc beneficientia erpetuum erga me tua monimentum Esdroelius contradimonumsu itissimi, acutissimique Doctoris non id ii in Tralogum, in Primum,tque Secundumsententiarum Alieniorijacile argumento, quam ut Oor miliatur, ad te venia in pullis regendis, ac ruus grauisimi
3쪽
Γcisim atus, eIpotius totius libriAiani pertractandis prorsus
eccupatum , attamen vero, quia derisus magnis es,non ure sum fuit, ad Magnum magna dirigere, quia Magnum magna decent. t ad illum Sereniftimum Liruriae Ducem in quo quaecunque sunt magna sunt a magnitudine incipiunt, a plenitudine ipsi, ab ipso ordiuntur Summo. Viri quae ante te , qui H admirans exclamo , vere Magnum, vere Serenissimum tiruriae Ducem in quo e singula, uniuersa, qu .e ad Amplissimumspectant, Serenissimumque Herem, ea inueniuntur in eo , in eo cognoscuntur omniexpane maxima . Videt te
oculus meus, neque tamen inceus sed quasi lippus, ac te conspicis ex apice ido Serenissimorum, ex Perdinando illo, quisuit a Cosma virisque inclitae celiberrimque memoriae. Vir it spirat, adhuc es in ore omnium
pater ille tuus Serenissimus, optimus Ierdinandus , dum in latis floreprimeuo in animi, corporis dotibu urentissimus , insacra purpura quasi ad clauum sedit licti panicae Elius 'I'etri Latii lae. Sed ideo ego, Ieque admirorpraesentcm in omndus Aia uis, Protavisque tuis, qui sago, vel toga praefantissimi Ciuium reliquorum fuere. Haec tua , hec tuorumagnitudo vocat, e magna, immo in minima quaequae praestri ,9 me humillimum cum lucubrationibus meis, in quibus agnoscas te Serenifflmum Altissimumque Lucem, agnoscas me dumisiimis quibusvis longe humiliorem , initimilitate mea glorianter, quia mea ibi complacitas humilitas, ct exilitas mea. ofacit me quicquidsum, sed maius es quo aci Pietas, charitasque tua, dum reusque me euehit , quod venerari te possim, ut chris Principem , amare te debeam , ut totius Etruriae Magnum Ducem, se me Uellumque meum tibi dicare non sum veritus. Audeam ego tantum ' mn ego sed regia virtutes, in quitus natus, i 1 quibus enutritus, in quibus totus,totus es, tantum addunt
animi mihi omniumpolianimo. Earum ima es Pietas , praesidium, decusque tuum . Iustria II altera; De finitudine nihil dicam maecerta, haec manifesta apparet, dum vires exerceas in Barbarorum, In deliumqueperniciem Clementiam praeteribo,atque ad unam liιeralit tem conuertam me totum cum Pietate coniunctam, in qua boni nons
santur patriis, auitisque bonis, sed conseruantur, sed augentur, dum in viros bonos interim, inpauperes, in egenores beneficus , es adeo beniagnus, ut estis iam agris, ct annona cariore, ipse Deris,stage aecundissimus, ct annona berrima Etruria tua uniuersi. Hoc regnare est,
4쪽
He intelligerest a Deo populis esse datum, non minus qua ibipopulos es
se datos . Ita regnatur in animis, ita reg/rat in homine Deus, ira regnat homo, ita in animo regnat meo, o SDenissime, o Altissime Dux Magne,
qui meam non es dedignatus tenuitatem sed eousque extulisti humilitare meam, lasacris confessionibus tuis me esse volueris. Accepissime, quat fuit Altitudo animi, conserua me tuum, qui me tibi cum meis omnibus, cum hibello hoc meo redicaui, dico . Perge in hoc sendere Magnitudinem tuam, si irae tibi: Magnus, ct quae tibi osseruntur parua, fac magna, quipotes fac tuta, quiboles Hoc expectat a te, hoc de te A tissime, Serenifimeque Dux . Magne, pol icem sibi,& Auctor,ω
scuta sic copo Varis ἰrum 1, no propterse, sed purae tuamq; clamentia Sis complactere totam sodalitatem meam in quasvit, es, dieris tanta propensio tua , ruorumque: hancprotege, hancserua, hanc adauge Serenissime Dux M agne . Dum haec pro te, proserenis afamilia, om que tua uiuersa, ct ego cum hac humillimabundo acperpetuassu'plicationes, preces ad Deum, qui te seruet aeternum, cumque debita humilitate , tibi rasem exosculor. Ex Conuentu omnium Sanctorum Florentia pridiae idus Novembris I 61o.
5쪽
V a diueuersis Theologis istius Relisionis Seraphice Pamio, scilicet scriptores, Gratiano Brixiano, Ioa a vigeri . Francise Licheto, Iacobino Barg o. Antonio a Pupillo, aditano Barolita, di ex lectionibus auditis Venetris. Α a. a s s. ab excellentissimo Theologo, Predicatore famoso, olim Dissinitore, custode in Prouincia Tusciet P. F. Lu- ea de Cutiliano quam plures contradictiones Scoti, tum literales, tum in tualiter tales, tum etiam dictis Sanctorum, di Philosophorum, oppositiones exaratas maximo studio, nabore, Priceptorisque me amantissimi auxilio collegerim illas intimis condiscipulis commuiricare mihi complacui,
ex quarum communicatione ad aliorum sortE manus peruenerunt. Id mei scolares intelligentes, initanter petierunt,&precipue cum essem indignus Guardianus,4 Leetor in loco noltro Nemorii unde vocatus, ct in Conseis. S. M. D. Etrurie, nullis meis meritis, at sola benignitate Cestudiuissu electus ut ad piorum aliorumque iuuenum utilitatem in palam ess sinerem Hinc fraterna charitates, non ambitione motus , literam Scoti perscrutando, illas expurgaui, multasque alias addidi, triplicem indicem texui, Rerum notabilium , Locorum sacra scripturae, Doctorum ac Philosophorum,&sic additas, atque expurgatas in lucem dari permisi . Interim benigne Lectoreas hilari vultu respicias,& si tibi placitas esse nouero , vita comate, ex I J Scoti plures alias elicere conabor. Vale.
6쪽
IS i controuersidis, aediligenter de verbo ad Uerbum δε-
benemeriti, eonsederatis inquam , eontradictionibus titer sibus extitera Seoti pluribus in Acis apparensibus super res Primum atquΦSecun m elaboraris, eum maximaque facititate Scotice doctrina per R. P.F. Iaectum Perium . Pisorio Theo um eximium , Concionatorem generalem, atque Serenissimi Comesecundi Magni Ducis Etrurie confessarium in violestautis , eas non in oculto manere, seu cum nihil eontra em bono mores contin/ant, imo eum uniues peculativis, ct preeipui Scotisi maxima tilitatem callatura, in lucem prodire iudico. In cuius rei tesimenitim, mrea propria manustis cribo. Datum Finenti in Conuentu omnium Sanctorum die a 7. Nouembris I I9.
Ego F. Basilius qui supra manu propria
7쪽
MINISTRI. AD supradicta Patris Fratris Basili de Petra Sancti Lectoris Generalis huius noli ri Conuentus ommulnis Sanctorum Florentia habita relatione. Tibi praefato Patri Fratri Iacobo de Peris Pistoriensi Lectori Theologo, Praedicatori Generali, Serenissimique Magni Ducis Etruriae Confessario, facultatem facimus, quantum in nobis est, ut praedictas Scoti literales Contradictiones admodum utiles, prς-lo dare possis . Datum Florentiri Conuentu Omniunia
Sanctorum die Σ'. Nouembris i 62o. F. Nicolaus Spinellius Min Prou.
8쪽
Dciatis VM teste Aristoti . Mettiaph omnis homo natura scit e desideret; ego hunc appetitum habens, primuin,
me secutidum Scoti, te doctore, generalique L clolem loco nostro S rrancis vineae venetiarum audierim, opto, ut nonnullas hinc inde emergentes comta adictiones explanes, ut mihi, caeterisque patriae nostrae studentibus Doctrina Scotica prodeste valeat. cas. Albulabar, discipule mi, te memoriae mandasse illas quas legendo proinposueram, nihilominus, ut iustae petitioni tuae satisfaciam dicta Scoti, in quibus cibi videtur contradicere, asser, egoq; lo a Scotum Do rem subtilissamum sibi constantem, tibi patefaciam. Incipia Scotus I. Psol. mox oua duas rationes a principio inquit. Virtute intellectus rosibilis, o agentis sequi posteacaeus intelligendi cuiuscunq; rellectu intelligibilis cir positum huius habet lib. I. d. a. t. ubi ait Notitia cuiuscumCue obiecta nata est signi ab eo,&d. 3. L . 8 vult Scotus ad intelleculonem etiam obiectum concurrere igitur lique solum intellectrum haud sui licere. Lncar auobus modi is .adassicultata facis ieri potest. Prior est, Scotus I. Prol. inomnem actionem requisitam affactum intelligendi non enunci at, aliorum actionem potentiae, ob idq; actionem obiecti non negat Alter est. Sco. us I. Prol. inarguit iuri non determinate, nec absolutet procedit. Nar i mens Doctoris iubtilis est ad actum intelligendi conuenire etiam obiectum, tua tri Aug. de Tria dicentem Acognoscentet, Mogruto gignitus no a. Scotus
9쪽
Prol. mitertia ratione pro Philosophis est. Terminos prim
Principiorum, quia communi stimi, nobis primo sole notos. Opitum huius habet . . lib. r. 42 ubi astruit speciem specialitii-am sore primo cognitam.
p. Hac distinctione ad cognitione duplici scilicet consula, de distincta
praesens contradictio resoluitur Iermini primorum principiorum utiq; sunt primo noti cognitione distincta, Mabsolutari Ptol. Q, Species vero pecialissima cogitiuoue confusa, Ita sentit Scotusa. d. in a.
3. Dco I. Scotusa. Prol. inad A. inquit. Omni agenti per cognitionem necessaria elidistincta cognitio sui sinis scilicet Dei . Oppositum huius habet . d. r. Q tenet Deum vivia minime posse cognosci. Iucas. Resp. Verba illa nostri Doctoris scilicet diluncta cognitio, sc habent intelligi, idest quod sciat certe hoc eile inem suum, Sc non aliud, non tomen requiritur illud agnoici diuinae , Non ergo ibi accipitur distas,
ct a cognitio, ut opponatur contra confusam, at pro deteinaniata finis cognitione, y scilicet agens sciat A. ioni finem suum sole. 6. I. Vobul Scotus r. l'rOl. in ad A. ait Phalosophus soli rationi naturali iurulendo, vel errabit circa tinem in particulari, vel dubius remanebit. I pol tum sic apparet. Nam Pnilosopus iecundum rationem naturalein vl- Limum sutem perfecte quietare potentiam beatificabilem habet post a re cum beatitudo bonum perrectum sit, debet illain ponere vis, tria o c. in ente periectivi mini Igitur non errat, nec dubius est, ut dicit Scotus
Iura, Res p. Si Philosophus homini esse possibile posse agnoscere primum obisclum scilicet Deum beatiricantem agnouiis et non Viique in errorem,rie in dubium incidissecta sed laoc ii tui esse possibile haud actenus via naturali noscere potest. . Iacobas Scotus I. Pgol. Q. ad B. refert. Nullius substantiae sinis proprius agnose, tur nisi ex actibus eius nobis manuellis . Oppositum in eadem iniim quit , cuius verba stat. Ex hac etiam ratione videtur quod falsa sit ista propositio, lini substantiae non cognoscitur, nis ex actibus suis. Itiea . Rei p. Semei declarat Elor, qualico, postula verba, quod sit falsa illa propositio, ait. Quia ex cognitione naturae in se potest eius finis c gnosci demostratione quia dic ergo consequenter. 6. Iacobu I. Scotusa. Prol. Q. ad B. possim recensetiespectu varii finis visionis cili cet diuinae, aruitionis rationem natui alcm non eise. Oppositum habet ii 4 d. 9 ins Mino in principio, Vbi naturaliter aut bilem, seu finem nostrum mutur monstrare.
Iucas. Resp. Et primo iniquam circa nem stratio naturalis semper fuisse secundum aliquos Scoruos, invia Scotti problema. Nam . Prol. ad B circa hoc dubitauit, oc in loci citatis circa id rationes posuit nati rates Ioan Balatus lib. . d. s. ins dicit, rationes illas Scoci in eme persuasiones tantum quasdam, S solubiles Hoc enirn verum est, cumr. Prol soluatitur. Potest etiam addi rationes illas Scoti in . essem e creditas. illo vel bo Scoci ponderato scilicet Sublata impe lac bione status iustius quo ad cognitionem. . Iacobur Minus a Prol. incontia Henricu, oc ad B sepe sepius habet hominem ad visurit Teologicas scilicet Fidem, Spem, Charitatein, aliari, veritates xeuelacas non utacae naturalem actionem . Oppositum huius in eadem
10쪽
dem et minuit Scotiis reserens illud Aug. lib. . de Pro destinat:one Sanctorum. Proinde polle habere fidem, sicue solse charitatem nat
Lu a I. Resp. Scotum I. Prol. euumerasse Theologicas virtutes, reuelatas live GLMes viribus naturae non posse agnosci. Nam lumen Sacrae Scripturaei euciatum euacueretur. Dictum vero sancti Aug. interrieratur de inclimatione palinua, quam ad tales habitus diuinos habet honio, quos industria propria non valci attingereri quod verbis sequentibus ad citata inuit dicens. Habere autem 1idena, quemadmodum habere cliarm talem gratiae est fidelium.
8. Iacobus Scotusa. Prol. Lad D. Rei sens bilis quidditatem pro nostri intellectus
obiecto non immerito statuit. Oppositu huius ponit A. Quol. mox ab initio, quo ens comune enti reati Grationis obiectum sore nolui intellectus astruit.
Lueas. Re p. Qiudduatam rei sensibilis obiectum motivum nostri intellectus pro statu presenti Scotus posuisse l. s. estq eius sentetia ubiq; in doctrina Scoti Pens vero, reali enti comune, rationis, quod est aequiuincum, multiplex, obiectum nostri intellectus, at comunitatis, in . in. Quot arponatur. Dices Ens reale assigniatur a Scotus lib. I. d. 3. 43. Irirnum obiectum nostri intellectus ergo non cui ditas rei materi s. Dico Scotum locutiam fuisse . d. i. de obiecto inclii rationis, namens ieri est ad quod intelleetiua potentia inclinatur Ens vero reale finitum, oli absolutum est primum obiectum potenti motiue, sed non ad praesens, at ut intellectus tantum quo intellectus est Ens autem reale finitum est primum obieetum nostri intellectus terminativum. . Iacolus. Scolus I. Prol. indicit ad E. Naturaliterno cognoscimus ens esse primum obiectum intellectus nostri, hoc secundum totam inditarentiarnentis adsensbilia, de insens bilia. Oppositum huius habet Scotus lib. r. d. 3. Q. . ubi ponitens in cluantum ens nostri intellectus, ut intelle-etus obiectum adequatum tore. iratas. Resp. Huic iis cultati tribus modis. Prior est Ens in quantum ens est nostri intellectus obieetum ad quod potentia inclinatur, ut iam dictumeit; at non est moti m. Alter est. Ista simul stant scilicet intellectum habere pro obiecto adequato ens in quantum ens, o naturaliter quodlibet en subente contentum non agnoscere. Si quidem ad obiecti cognitionem tantum non exposcitur potentia, verum quoq; obiecti me sentia in se, seu in aliquo repriesentativo, ut docet Scotus lib. r. d. . in ε. Adhuc requiritur tale obiectum active concurrere ad cognitionem, vel aliquod sustens vicem obiecti Scotus lib. t. d. . in . Tertius m dus est, negare intelledium separatui ii naturaliter posse ensinquam tum ens cognoscere, de s ens in quantum ens pro obiecto adequato habeat instabis i. Prol. ait Scotus. Cui naturaliter est nota aliqua potentia ei naturaliter est notum illius potentiae obiectum. At intelleetus
separatus propria industria, sub propria ratione,ac distincti se cogia
scit linq; natiiraliter notumenteiens inquantumens, cum eius sit
adequatum obiectum . Res . Sententia Scoti se est glosanda. Cui est nota aliqua potentia sub ratione distincta, & sub illa ratione, qua obie ctum aspicit, eiq; notum erit tale obiectum Verum in proposito, si uitellectus separatus subratione distincta, o propria cognoscat, mea non sub ea ratione, labitudine qua respicit ens in quanta ens. a Scotur