장음표시 사용
231쪽
dicia vero, atque argumenta perraro ita in unum v I iit omnia consentiant, atque conspirant; ut luce meridiana clarior probatio ex eis proficiseatur. Quiqtune , quaeso, faciendum 3 Qui convictus non est damnari non debet; sed nec absolvi qui suspectus.
Restat igitur, quemadmodum concludunt Quaestionis Patroni, ut per tormenta ab eo exprimatur veritas ; quem iniquum esset absolvere. Quod in caussa suisse videtur, ut non solum antiquissima aetate invectus sit usus quaestionis; sest apud ovitiores quoque Gentes receptus, a quibus ad nos usque pervenit. Nee successus improbat institutum. Constat enim necessitate, quaο FP corporis crueiat um imp nitur; multoties Confessionem criminum habitam a Reis, atque pluries ope quaestionis inventam raso
2- Ilaec porro, atque aIia huiusmodi argilmeΠ-ta ; quae a torturae Patronis in medium asserri solant, solvere ac profligam conantur illius oppugnatores , quorum nune opus est resPonsa eo OS OM. Ac frustra certe contenditur ex usu Iudiciorum
esse Cum tormentis subjicere; qui delinquens adhuci renunciatas non ost, quique Saepe in deus esse Potest. Etsi enim fieri nonnunquam possit, ut Rcus aliquis ex Judicio sit evasurus i.ii punis, nisi tor-
232쪽
menta adhibeantur ; Ionge tamen satius esse videtur vel nocentem absolvi, quam innocentem torqueri
dire tauidiu potest , quam liti salvus et incoIam is est. Si autem innocens pereat, quod i aspecta tormentorum indole , hominumque natura saepe usuueuirct necesse eSt, atquct experientia confirmat I. V. ;i
sanabili malo Respubliea asscitur, quae per summam injuriam probis flagique Civibus orbatur. Huc accellit quod quemquam cruciari , Priusquam constet
nocentem eSse, adeo abhorret a naturali aequitate put nullo contrario usu licitam ess possit. Re enim vera omnis cruciatus poena corporis est, etiam si anto sententiam inseratur: poena autem esse non debet, ubi non constet adhuc esse peccatum cum peccati
sit animadversio. Lib. II. Cap. III. f. IV. Ceterum haud ulla Iudiciorum necessitato requiritur , rita crimine is absolvatur, qui damnari nequit, ut Matthaeus scitissime animadvertit. ad Lib. Dig. sit. I 6 c. 5 Iudex siquidem poterit vel id sacere ,
quod moribus hodie ali Iaando observatur , id est abso I vero ab instautia, non a crimine; vel quod veteres Romani solebant; cum cacissa ad damnationem idonea non adesset, id est ampliare causam, seu PrO-
nuntiare α Non liquet. α Sio enim fiet, ut nec innocens crucietur , nec nocens effugiat poenam ; cum ab instantia absolutus repartis novis probationibus quandocumque repeti possit, et ampliata causa Reus saepius aecusciri, Saepiusque disendi possit. o. Qu0d aut 'in et antiquitas , et apud humanitate exealtas Gentes quaestio in recta, et adhibita
233쪽
232fuerit; id quidem nihil prodest ad eius usum de
fendendum, atque comprobandum. Illud enim , ut sapienter scripsit Tullius, I. de Legib. stultissinium est existimare omnia iusta esse, quae scita sint in Populorum institutis, aut Neque vero qliis- qualia esse poterit adeo praejudicatis opinionibus im- huius , ut eXiblimet hona omnia, quae antiqua , multa enim recenter aequius prudentiusque constituta sunt,
quae majori, quam vetera , alque solidiori utiIitate Pollent. V. De Marthi. de Jur. ας.
4. Tandem etsi a multis noeentibus per tormemta veritas expressa sit; nihilominus Procul dubio com Stat tormentorum opera Plures Periisse innocenteS I. IV. Cuius autem rei tam lubricus, et periculosus est casus ; ut extemplo aut nocens elabi, aut innoeens opprimi possit, et uterque inisere Be iniqNe confundi; ea utendum nequaquam esse Vul, Pietas , ja-stitia exposcit. Quae cum ita sint Tectissime conclusit Clariss. Lamyredius r. Fiab. Uniu. TOm. 2part. 2 caP. o f. 12 ,, fieri nunquam posse, ut
quaestio licita sit in civitate. ,,
VIII. Quid juste metuendum Quaestioncs
usu sublato Τi. Quid igitur tandem statuendum, nisi ut tibisque Quaestionis usus statim, atque omninσ abrogetur. Sic porro jubent illius oppugnatores, At Ver si id fiat, dicet fortasse timidior heid aliquis , Pu-hlicaeque salutis magis sollicitas, vel nusquam amplius vel multo dissicilius. rei poteraut deprehendi languo eum damno atque dispendio commuais tran-
234쪽
quillitatis , cui conservandae criminum , Reorumquo animadversione potissimum prospicitar. Lib. II. Cap. II. g. VII. Quin immo non immerito metuendum Loret, ne quaestionis usu sublato nequam ae impro-hi homines tormentorum timore liberati audacius arrogantiusque ad delinquendum ferantur ; ae propterea Plum, atque atrodiora crimina in publicam perniciem sint emptura. 2. Sed non despondent animos qui quaestionis usum improbant. Fatentur quidem multos esse , qui hujusmodi metu comprehensi dubitant adhuc, an possit debeatque quaestio aboleri . At timorem illum anum, injustumque esse contendunt. Mabb Pri
jam demonstratum est ῆ. III. tortura neqile facile, neque tuto , quemadmodum vulgo existimatur , Rei convinci possunt. Hinc eius usu nullius maior certiorque aditus patet Delinquentibus puniendis; neo proinde criminum licentia validius compescitur, atque Testaenatur. Contra vero eκ iis , quae supra I. V. γ sunt exposita , constat quaestione latam ut pla-rimum viam aperiri legitimum iudiciale examen eludendi , seque meritis Poenis Subtrahendi: undo siveritas sit in pretio, oportet colligere , torturae usu spem potius foveri impunitatis , qttiae tormentorum patientia obtinetur, atque gravi cum publicae disciplinae iactura frangi atque imminui salutarem illum
metum Poεnae Omnivo subeundae , cui velut firmissimo cardini salus Reipublicae innititur.
S. Cocterum vana timeri, ne quaestionis intermissione aliquid determinati capiat publica quies, e perientia cV. De Reri Science L Gouvern. Eiel eid
235쪽
cit. ν. et ἰοc. I. IS doget, rerum omnium magistra. Nonne , illius obtrectatores inquiunt plures nunc , ut olim , laudantur legislatoria prudentia speetaeissimae Gentes, quarum moribus legibusque aeriminalibus Iudiciis prorsus I exulat 3 Nonne qua stionem non multis ab hino annis in Eorussia Fri-dericiis bellicae aeque ac legislatoriae virtutis laudo eclEberrimus abolevit Τ Et deinceps , re prius diu so-inato solertissimeque discussa, nonne eam in Austria sustulit Maria Theresia Augusta, quae iustitiae cubtu , et imperandi aequitate Populorum suorum amo
rem sibi conciliaverat Τ Quid plura Τ Nonne ipsi P loni in solemnibus Regni comitiis habitis anno
17 76 torturae usum lata consultissima lege abrogarunt 3 At vero opud memoratas Gentes, iisque in regionibus non liquet, abrogato usu quaestionis vel debilitatam fracta mque. esse disciplinam Cri in in alium Judiciorum, vel aucta numero delicta, vel denique
adversus tormenta argumentum inter antiquos Populos praebent Haebraret , qui a Deo ipso Leges omnes acceperunt, quibus uterentur. Ac constat nullam eos habuisse lcgem , , qua Rei tormentis subjicerentur pro Reipublicae incolumitate fovenda. Quod si mulieres adhilterii suspectae a tuariae amaram hi here cogebatur, ejus potio nihil mali innoxiis etierebat ; quae
236쪽
Ιaesam publio m Privatamque sesatem, atque in dis-Erimen adductam ca . . . IX. Quorsum vectent Quaestionis ΘρυgnatoreS, et quid de eorum potis sentiendum Τ
Post haeo Quaestionis oppugnatores , qui adve
sus illius patronos, humanitatis caussam et defendi Se et vicIsse SihI videntur, vota effundunt V. Mart. Bernhard. de tortur , e foris Christianor. praescribend. Thomas. Dissert. ejusdem tittil. , quae restant modo reserenda, ut. quod Nobis initio proposuimus II. perficiamus, atque ut qui legunt, haeo quoque noscant, quidque de iis sentiendum sit secum ipsi Teputare possint. Tandem aliquando et Nobis , sie illi cupiunt et clamant, quos . nequa sapientiae , ' neqile humanitatis cultu ab aliis Gentibus superari decet,
illa dies illucescat, et qua praeiudicatis opinsoni
t) Audiatur Auceor. Dissertae. Ur Ios rassons d' glaδUr , tu abrogor tis Lota , sive laudatos Borrissiae LJgislator derreus Πηα Luia ans, gus M νuestiora Ese ahoIia en Prusso ; on est fur de se Aoiue coni uaro Pinu cerae et D eo α- et Ia Iustias ne a' en Die molns a) Quam illuxeram nostratibus quoque Iamdiit optavimus , et praenitnciavimus, eius aurora feliciter raritio Tebescere Incipit e Et nostro hoc quidem fortasse ex opore radii emerseruiit , micantqtie splendissime, quibus 4 quae adhuc theoriam praxim-que critnimiles nubes cimitifundunt , potorunt oppido excuti atque fugari. Est Decretum quod sapietatissi imis Pontifex, qui nuuc faustissime imperat. PιUS VII. tulit - sanxitqua alia laudae. Conscis. Post dιuIuruas Ior. cit. mim. 32.: Saris aemutata uua Particolare congrc aisuo , Ia cui comminione Ur1
237쪽
hus, quarum copia in Foro opprimimur, excussis, Nequaquam vereamur vigentes Criminales Leges aclexamen revocare, ubi opus corrigere, atque etiam abrogare, et inolitas in Criminalibus Iudiciis consuetudines, quae ab aequitatis humanitatisque norma d sectere dbprehendantur, ac in primis usum Quaestionis tollere atque abolere Ut enim iampridem Is erates Orat. ad Nicocl. γ monuit. Tων προυγιιxrον
κδες ara. Leges et consuetudines malae tolἰendae , quantum pis diuturnae. Leges namque quemadmodum sapientissime a Tertulliano scriptum est, olog. cap. V. Pag. 54 ed. mper. camρ. neque annorum numerus, neque conditoriam dignitas commendat; sed aequitas sola r et ideo quum inique recognoscantur, merito damnantur, licet damnent.
De Reorum Defensionibus. I. Se edeundis Reo actis, seu de legitimatione et publicaticine Procenus.
II. Nemo inauditus, indefensusque damnari debet.
238쪽
III. Reis , etsi con fessis , atque convlatis, commodum tempusque indulgendum se defendendi. 'IV. De praestanti munere Defensoris. V. Quaenam a Reorum Patronis potissimum pra standa, atque curanda. VI. Unde defensionis capita arcessere oportet. VII. De probatione innocentiae.
VIII. Quid faciendum a Patrono, si crimen impugnari non 'ossit 3IX. De sapore Uejensionis. I. De edendis Neo actis , seu de legitimatione , et publicatione Processus.1. Ρostquam interrogatis Reis, Testibus auditis , productis tabulis , indiciis denique argumentisqus collectis quidquid ad crimina legitime probanda comducere poterat praestitum factuinque est; oportet ea omnia, clam secretoque in ante sessam peracta, Reis ipsis, seu illorum Advocatis Et Patronis deinceps manifestare exhibere, ac publici juris sacere. Ambrosin. de Proces. Inq. lib. 3 cv. I Nemo enim inauditus inde sensusque damnari debet, ut mox dicemus ;sed unicuique jus est innocentiam suam ostendendi, vel impictum sibi crimen levandi. Nunquam vero possent Rei Se opportune defendere, nisi prius inte, ligant, Probeque sciant, quanam ratione de sibi objecto crimine constet. I. Sed usu Fori invaluit, ut n0n ante aeta edantur, seu, ut aiunt, Processus publicetur ; quam Tosles in illo absente Reo producti, atque clam examinati, rursus eodem vel citato, vel praesente Reo palam im
239쪽
t rio genti ir. I Altero siquidem hoc solemni ae potui. o exciti ine vitium omne abstergendum esse videtur,to io prini uni illud I 'estium examen , clanculum, inscio Lio remutisque arbitris gestum, laborare posSet. Quamissam iit luit rimum Rei solent declarare, se Testes
in iti formativa inquisitione inductos habere pro rite examinatis, Zij. de legit. Proces. ne novo illorum examine longior mora caussae disceptationi iniiciatur. Sic tandem legitimato , ut inquiunt, et publicato Pr cessu congruum temporis spatium seo tribuitur , quo ipse, vel cius Advocati et Patroni defensiones suas Pararo, atque exhibere possint. V. Alphan. Jur. Crim. lib. 3 tit. 2o Frustra enim se desondendi jure Re iis Pollerent, si tempus illo utendi nequaquam ei, aut non satis idoneum indulgeatur.
I Qitando fit, ut vulgo ajiint, repetitio Testium, si quis
Rei notam sibi personam, no ineu vero et cognomen ignota dixerit, tune Ioeum habet recognitio , seu couisontatio. Scilicet intex alias, vultu vestibiis forma corporis perquamsimiles Reus coram Testibus sisteudus erit, quis illiun noverint, atque ab aliis indicando secreverint, aut testimonii vis fidesque stabit ; aliqui penitus concidet. Ba ard. ad Ctar. quaest 48. Diversa tamen si non no initie saltem enectu est illa confrontatio , quae Beum ititer atque Testes a Iudicibus aliquando adhibetur, quando nimirum ille eum istis committitur ; ut Reus quasi per testes se convictum irili uelligens, facilius celeritisque ad crimen faciendum descendat; de qua consioniatione Iate disserunt Pragmatici Scriptores , ad quos peculiaris hujus musi xexum tractatio spectat. v. Akγhou. De. cie.
240쪽
II. Nemo inaudIttis , indefensusque damnari debet.
Jam vero constat cum recta ratione conSentire , naturaleinque exposcere aequitatem; ut quicumquo alicuius criminis Reus accusatus atque constitatus eSt;
liberam habeat facultatem repellendi accusationem, seque ab impicto sucinore purgandi; neque antea damnetur quam se ipsum defendens audiatur. Fieri alioqui facile posset, ut innocentes vel Accusatorum circumventi calumniis, vel vi potentium inimico- Tum oppressi, veI inferiorum Iudicum, qui construendo Processui vacarunt; ignorantia corruptions dolisque illaqueati, vel tandem fortunae malignitate perculsi fatale subirent periculum, atque immeritam iniustamque damnationem sustinerent. Itaque cuiuscumque indiscriminatim delicti, etiam atrocissimi, Reus quis traducatur; semper ei permittendum erit , ut se defendere possit. Fuere quidem nonnulli, No-peli. Gy. Guagain. defens. Reor. pag. 728 n. 7 De Puteo de Syndic. cv. . n. IS qui veriti non sunt
docere in atrocioribus flagitiis non exPectandas, n quo excipiendas esse Beorum defensiones. Sed iniqua haec , immitisque paucorum sententia merito ab omni
Bus improbata est, qui unanimi consensu tradunt et nunquam et nemini, ne Principi quidem fas esse , ina pedire; quominus se Rei defendat. Bohemer. Oper. cit. Seca. I CV. i5 q. 268 P. Quod si, ut alia occasione monuimus cap. XV. I. l. neglexerit se Re iis defendere, ac nemo adsit, qui eius de sensiones fascipiat; Magistratus partes erunt suppetias Reo ser-