Liber de munitionibus castrorum: Textum ex codicibus constituit, prolegomena, commentarium ...

21쪽

Absoluta es Hyginiani de munitionibus castrorum

libri editio, quam me curaturum anno superiore in Historia mea mutationum rei militaris Romanorum p. 63, not. . pollicitus eram. Quae editioni prae- sanda fuissent, ea maximam partem in protegom ni textu praemissis exposui. Pauca Sunt, quae nunc addam. Videbam enim vituperationem sortasse me apud Viros. doctos incursurum propter ipsam rationem, quam in extu constituendo secutus sum. Aliquanto enim liberius me. in ea re V Satum eme, quam Fulgo fas esse existimant, primo oculorum obtutu quivis i intelliget Corro enim omnia, quaeio codicibus licorrupta exstabant, etsi non ignor ham, ore ut correctiones haudquaquam Omnes cer

22쪽

branaeeus, literas unetalibus Meherrime seriptus. Continet soli 157 formae quadratae maioris. Duabus partibus constat δ), quarum prior soli 1 85, posterior folia 6 157 ompleetitur. In priore parte eo-lumnae non sunt, exeeptis foliis quindecim primis, quae signata sunt numeris 2-7 15-22 8., in quibus binae columnae exstant pars potisterior tota binis eolumnis scripta est. Prioris partis paginae eontinent Versus re, posterioris versus 26. In priore parte margo binis lineis vertiealibus oloris expertibus distinctus est, in posterioe singulis. Folio denique oetogesimo sexto nova quaternionum series ineipit, id quod indieant numeri Ι-VIIII, quorum in fine qua-temionum singulorum invenimus singulos. Ceterum utriusque artis ea vetustas est, ut totum odieem sexto potius saeeulo eum asto' et Lachmanno γquam septimo eum Seri verio . et berto γ eLhuamus Huius odieis, euius pretium tantum est,

a. b. d-Lh. c. -ec. Quaternio autem secundus ipsius codi- eis, qui lumi tempore post tertium erat Blume l. e. p. 9I), nune suo loco invenitur. - Ceterum in eis, quae ipsum odicem antecedunt, ligandis secuti sunt numerorum 1 - 23, quibus folia illa signata sunt, ordinem solum solium . iit. γ, quod interis et da ligandum erat, post fili ligarunt. 3 Blume l. e. P. I 6. 4 Epiriolae Parisienses editae a Bredorio. Lips 812. P. 208.s Inde laetionum Berotis sem. arat. 844. P. 3. 6x Libri appendietarii bibliothecae Seriuerianae Amstelodami I663. 4. num. 36. 7h l. e. P. II.

23쪽

Seriptus est in Italia, nee veri est dissimile, eum deeimo iam ae I in monasterio obbiens fuisse, ibique Gerberiam abbatem, qui postea papa Ssvester II.

fuit, eo usum esse ). Ex eodem fere tempore repetendae videntur eas eorrectiones, quas vetusta manu

in e ieem hie illi intulit in Quanquam enim plerumque eorrectione illae literis unetatibus seeiptae sunt, uno tamen Deo eorreetor aetatem suam ipse prodivit, forma uera m ea usurpata, quae saeeulam vel . . in usu erati ). Atramentum quoque, quise'rrector utebatur, minua nigrum est Correetionea autem ipsae maximam partem eiusmodi sunt, ut quivis homo paululam doetus vel sine aliorum odicum auxilio in eas incidere potuisse videatur. Sunt tamen

nonnullae in ipso Hygini libello, quae sine dubio ex alio quodam odie repetitae sunt δ). Ac proseeto

eum magna pars eorrectionum illarum eoneinat eum 8 Secutus sum lumium p. l 9 sqq. et ita quidem, ut, quae ille recte disputavit, summatim repeterem, omissa ab eo adderem, minus recte disputata corrigerem. 9 Rigaltius in notis apud Goesium Rei agrariae eripιο- res p. 240 Blume p. I89 sq. f. tamen ib. p. 3 7. M Nonnulla etiam Scri verius aliique correxerunt, quae tamen sacile a vetustioribus dignoscuntur. Il Apud Hyg. de mun eastr. 7. super perritae scriptum est Νε m. I2 Apud F yg. 3. lava mutatum est sine sensu in leuauit; ibid. s. eorruptum ummamelarineum mutatum est in aeque eorreptum summamelariorum ib. indum mutatum est in i duam, quorum utrumque salsum est ibid. 43. habeant correctum est in audeant voluit corrector audiant .

24쪽

laetionibus eoiaevii B et o . 3, quos ει reeriano ductos non esse videbimus, non dubito, quin eo meis aut eo odiee, ex quo odiees B Hi duetismat, quom ex eodem atque Arebrianum inre typo eriptum esse demonstrahimus, aut pa illo relict- typo usu sit. Fie ietiam potest, ut nonnulla Una ille, qui Misem Areerianum manu sua exaravit, ea

Mehetypo falso Maeripta, statim omigeres 33. In monasterio obhiensi odiae nostrum eum aliis invenit Thomas ne hira inius, cognomento Phaedrus, anno 14M inventum. Romam sportavit, is in Angeli Colotii manus per-nἐtiβ3. Ante amitiis 154s, quo anno Colotiua sutuus eat, et post annum 1545, quo anno Metellus squamus Romam venit, hie posteHor odieeu Λ num deserip-

IM Exempla varietas lectronis textu subiecta suppeditabit. I4 Sine dubio ipse librarius codicis Arceriani in fol.

l32 col. I. Hyg. 30. quinque postremo Versus Scripsit, qui primo adspectu a correcipre profecti videntur esse. A correetore autem esse non possunt, quia, si statueremus, a librario ea omissa esse, non explicaretur, qui factum esset, ut librarius duorum versuum spatium aquum relinqueret. Puto ipsum librarium, ut arehetypus in hac parte nimias fortasse difficultates praebebat, de industria spatium aliqtio vacuum reliquisse et sequentia antea descripsisse, postea autem omissa

supplevisse inque ea re coactum esse spatium aeuum rei C- tum excedere. ο

M Raph. Volaterranus, commentar ur n. lib. 4 fol. 4 a. d. Mil. ib. Is sol. 85 h. 30, .l. 35 b. f. Peyron, de bibliotheea obieriai, p. XIX quae commentatio exstat ante fragmenta inedita orationum mereonia. 824.

25쪽

sit f. Haud ita multo post annum 154 Alpes translatus sit eodex neeesse est.

Cis Alpes primus eum tenuit eas mus aliqvis, si fidos hahenda est posteris euidam odiet posse soH, Praedinio, qui in imo mamine folii misere p., sit iis fit ex bibliomem Erasmi. Eie Erasmus nuno paeto ait Ι-ssimus ille noterodamus in , qui antea

mortuus est anno 1536 Basileae, quam eodex ex Italia ablatus est. Statuendum est igitur, aut ignotum quendam Erasmum odi m illum possedisse, aut errasse Praediniam ipsum de KoHbus eodέeis sui sitici'. sequens possessor D. a Laseo, qui nomen suum ipse in odie perseHpsit, Polanus erat, neque impae abile est, ab illo eodieem in Batavia aequisitum esse, ubi alium eiusdem gentis virum doetum Joannem vixisse eonstat. Tun ad Gerardum orta igne eodex pervenit, qui, si eum ab homine Polono emerat Deile in eam sententiam ineidere potuit, ut odi-eem esse Monum arbitraretur '). Gerardus enim, qui nomen suum in solio 1 professus est, in imo margine folii 157 versus adscripsit hose i

ri mea ruatieua laceravi e improbus error; Namque polanum te, ae male, credideram.

16 ' V. Metelli Sequani ipsius testimoniunt, quod legitur in folio I504 codicis palatino- vaticani agrimensorum Blume 'I853. Cf. omnino acutissima lumi argumentatio p. 83 I89. Erravii ne dubio Eberi, qui in fine notitiae eodicis manu seriptae ipsi codici praefixae Colotianum eundem esse atque

Arcerianum negavit.

26쪽

Sine dubio Gerardus folia postrema, quae post fi lium 157 orant, et soli nonnulla imaginesque ex ore odiei parte exaeiderat. Hae enim saeeulo XVI. nondum eluisse ex pom pho Vaticano et Jε-nensi olligitur. Quanquam erium est, ne tum quidem coiaeem et priorem imprimis partem plenam fuisseῖ . Gerardo odicem aecepit Regnerua Praedinius anno 155s , ut ipse in summo margine folii a testatur Qui cum ipso illo anno Geoningae mortuus sit, Blume statuit λ), odieem in eius herediditate aeuisse, dum Joannes Areerius eum tibi eomparavit. Atque hoc quidem reete sine dubio ontra Niebubeium . docuit Blume ante Arcerium, quieodieem anno 1566 tenuit Franeiseum Nansium non possedisse odicem. Sed alium visum doetum invenisse mihi videor, qui odicem post Praedinium et ante Amerium possederit. Apud Ludovi eum enim

20 Blume l. c. p. Im-IM. Erravit Blume p. 82, ubi conjicii , Gerardum folia 25-I57 a reliquo codice separasse. Versus eri illi, quos seripsit sine dubio, eum in eo esset, ut odicem viro euidam docto traderet, ad totum codicem, non ad partem Postremam spectare videntur cf. noti. 27 32 et pag. 15 sqq. 2I Errat Blume p. IIs, verba: uneri nunc um Praediiiii 559. in solio 2 seripta esse narrans.

22 p. 80.23 Romiaeli GeaeMelite, I, 550 edit. I. 24 In solio a non in folio 2b, ut narrat Blume p. 79 scripta sunt verba At num Ioannis Areerii 566.

27쪽

Miraeum Lugduni se aliquando vissime librum g malleum testatur Petrus Pithoeus in libro, qui anno 156 editus est M, Atqui Pithoeum aliunde scimus

eodie Ameriano usum esse Varia enim Areerianileetiones ad marginem exemplaris editionis umebianae agrimensorum, quod in bibliotheea Parisina assem Vatur, adnotavit, quaeque ad paginam 5 eius editionis de eodie suo narrat, quantum perspiei potest, in eo-dieem Amerianum quadrant s. Post Niraeum igitur ossieem ae set Jostnnea Areerius anno 1566. Quo habitu eodex eo tempore fuerit, quo Amerius eum possedit ex numeris Romanis olligi potest, quibus folia eodiei signata sunt. Cum enim terni in singulla solita inveniantur numeri,

25 Petri Pithoe aduersaria subaeetua 565 2, 4. Qui locus Blumium fugisse videtur. 26 CL Blume p. 20 sq. qui tamen ipse eo inclinare videtur, ut varias Ilas lectiones non ex ipso Arceriano, sed exapographoraenensi duetas esse existimet; qua de re secus si tuo, quia in apogr. Jenensi Simplicii nomen non exstat, quod Pithoeus secundum ea, quae ad pag. 75 adnotavit, in suo codice habuisse videtur. Ceterum non reticeo argumentationem meam non esse tam firmam, ut infringi non possit ae ratiore notitiae ieis Leydensis. Fieri enim potuit, ut hune, non Areerianum, Possideret miraeus.

27 Possedit autem totum codicem. Nam soli quoque Ira --I57, quae ex lumi sententia v. not. 20 eo tempore a reliquo codice separata erant, in rceri manibus fuisse inde probatur quod Scriverius praef. ad scriptoras de re mil. ex eod. Are se petisse dicit, quae post fol. II leguntur. Accedit, quod ipsius, qui codicem Arcerianum eo tempore viderit necesse est, quo ipse Areerius eum possedit, totum odicem ante oculos habuit. Eleel. I, 11. Cf. Blume p. 8 sq.

28쪽

quorum hini Mahiel, singuli Romani sunt, Romanos

ante reliquo seripto eas eolligitur inde, quod eo-mm series ordinem soliorum miserrime tuebatum indieat Nee tamen ante Arearium numeri illi seribi potuerunt, quoniam eo tempore eos seriptos esse apP ret, quo eodex a Geraedo Mortaigne mutilatus iam erat ). Prior eodiei para nune eonstat quaternioni-

hus duodecim, qui deineeps 6 8 7, 7 8 8, 5, S,

s 'ν 7. 6, 5 folia eontinent ). Posterior pars eon. stat novem quaternionibus, qui elonis singuli foliis pleni sunt. Eo autem tempore, quo numeri Romani seribebantur, hi ordo erat rFolia duo I. et s. quaternionis primi partis prioris; qu temione 2 - partia prioris quaternio II partis prioris, eujus 6 folia ordine falso disposita erant 2 3. 4. I. . .); quaternio I partis prioris quaternio I partis posterioris; quaternio I partis prioris quaternione 2 - partis sterioris quatuor reliqua solia 2 3. 4. 5. quaternionis Ipartis prioris quaternione 6- partis posterioris.

Quod antem hi numeri Romani ad numerum CLIIII

tantum progrediuntur, eum novissimi numeri Aea-hiei 157 folia numerent, non eo explieatur, quod eo tempore tria folia a codice abfuerint, sed eo, quod folium 1, quod ligamento inservit, numero Romano signatum non est, praetereaque duo folia, quorum superior pars abscissa est 60. 2.), numeris Romanis

28 Si revera iraeus odieem post Gerardum possedit, optio datur inter Miraeum et Arcerium Arcerium autem praetuli, quia is per o fere annos odicem possedit. Is Horum unum folium, id fortasse, quod numero Arabicosis alanatum est, eo non pertinet.

29쪽

earent, id quod festination numerantia amputandum

A Joanne Meerio, qui mortuus eat anno 16M,Eodi m. Meepit Petrus eri verius. Quod enim hi antis, etiam 1607. odi m Areorianum appellat, id quod primus Loeil δ' and non sequitur, ut eo xttine nondum in possessione Me erit luerit ). Ab

Seriserio, quem summum in oe odie atudium mulae se eonstat, aine dubio proticii sunt nimieri , hie priores, quos alteris antiquiores esse inde statimeolligitur, quod numeri ad hane seriem pertinentesaaepius mutati sunt in numeros ite ius sinet. Seri--Hus igitur ordinem quatemionum mei hirner

Partis prioris quaterniones I. I. 2 3-9. II cujus quaternionis solia fesso ordine 2 3. 4. I. . . disposita manserunt . as Partas posterioris quaterniones I S.

Quod numeῶ hi ad 164 usque procedunt, explicatur eo, quod solium' ligamento insemiens et folia mutilata duo 60. 62. signata non sunt, eontra Meem numeH 70 7s ab anetore hstinante praeteriti sunt. Seriverius aliquando soli 125 157 a odie separavit. Omnino enim separata folia illa a eodie reliquo fuisse indieat solium ligamento inserviens, quod anta folium 125 invenitur Ae Iume quidem Gemst In praes ad scriptores de re militari. 32 Relicienda est igitur conjectura lumii p. 79 , qui propterea inter Ioannem Areerium et Seriverium Sixtum Ariaeerium Ioannis filium inserebat. -- Ceterum Seriverius jam anno 1607. totum odicem habuit quae enim in editione scriptorum de re mil. edidit, parum in Priore parte eod. Arc., partim sol I25 sqq. leguntur ML Argumenta, quae Blume p.ram praeterea addit, mee

30쪽

ardum Mortiagne pro auctore eius rei habuit, nullo alio mumento nisus, nisi quod ab illo eodieem lae ratur eme seimus M . me eonDetura, quam non eas probabilem iam supra vidimus β), prorsus oneidat ne age est, a verum Eaae prohabitur, quod modo posui, folia illa a Seriveris separata esse Ae --

laeto, etsi non id urgeo, quod et in eius solli, quod ligamento inservit, et in soli 1254 imo margine le

guntur verba Seriversi manu seripta Sum Petri Semersi h , hoe enim vel ita expliearemus, ut si tueremus, Meiserium duas odiei partes separata

non uno olumine eomprehensas, a visae, tamen

id argumentum eoniecturam meam minime probabilem

necessaria et salsa sunt. Quod enim Rigaltius anno 6I4 Arceriana fragmenta vel Arcerianas seidas commemorat , ei rei nahil tribuendum est, quia Rigaltius ipsum codicem Arceri num non viderat et Blume p. 208 . Quod autem Blume Sch Iio fragmentum tantum odicis arceriani praesto fuisse colligit Sehelii verbis proleg. p. 34 r utilum primum es κενα- λον incipiens his verbia: Nune papilionum te salsissimum si, quoniam Sehel non de eodice mutilo, sed de mutilato initio libri ygini locutus est. Si Blume verba illa recte ad odicem retulisset, id quod vel ideo fieri non potest, quod verba: Iutare papitionum te non in initio folii leguntur, statuere deber mus, ea, quae ante verba illa in foliis 25. 26 inveniuntur, Schelio defuisse, id quod explicari non posse ipse Blume confitebatur. Tertium quoque argumentum a lumi ex Keueheni editione Frontini, quae anno IMI. prodiit, petitum, haud sero an in hane rem afferri non debeat ei not. 38).34 i. e. p. 82.

36 In solio illo, quod ligamento inservit, laguntur praeterea haec Monua Me nomen auctoria aeribvur, L HYGENUS.