장음표시 사용
291쪽
ALFI foeneratoris, quem lepidissime inducit Horatius, Epod. II. Vitae rusticae laudes celebrantem, Colliniella dictum servavit in libro de Re Rustica I. c. 7 3 2. Vel optima nomina, non appellando fieri
ALBINUS, homo prorsus ignotus, in Art. Poet. v. 327. , cuius filius tam accurate docetur artem dividendi assem servandique rem familiarem, non iniuria, puto, foeneratoribus adscribetur. De Bestio Libr. I. Epist. 15. v. 37. insta Videbimus.
Facete Horatius Libr. II. Sat. 5. heredipetas expersona Tiresiae perstringens, V. 55. 8qq. , Xemplum proponit eiusmodi captatoris misere decepti:
Seriba ex quinquevim corvum deludet hiantem, Captatorque dabit risus NASICA CORANO.
Quinquevirorum humile munus erat , scribarum quoque conditio, quamvis honesta, non admodum illustris lerit s. 64 Sqq.:
sorti nubet procera Corano Filia Nasicae, metuentis reddere soldum. Tum gener hoc saciet tabulas socero dabit, atque Ut legat orabit multum Nasica negatas Aecipiet tandem, et tacitus leget, invenietque Nil sibi legatum, praeter lorare, Suisque.
Sunt qui nubere interpretantur, uti apud Plautum
Cist. Act. I. c. l. V. 4b. u Haec quotidie viro nubit, ii quique Coranum generum Nasicae fuisse censeant, uti illius Sullae erat, Libri I. Sat. 2. V. 64., an recte, nescio. Sequens historia A. 84 sqq. unus illius Thebanae, quin Romae, Horatii tempore, acciderit, mihi dubium non esse videtur .
MAENIUS , qui res paternas atque matereas sortiter absumserat , cum NOMENTANO nepote recte componitur Libr. I. Sat. 1 v. 101 sq. . Idem,aeni carpebat Novium, de quo modo vidimus, sibi ignoscebat, Libr. L Sat. 3. V. 21 sqq. ubi scholia leguntur, quae in initio huius libri retulimus . Scholiastae turpiter in iis originem nolainis colutima Maeniae ad Maenium Horatianum retulerunt, quae Vero Osita fuerat a. 17. in honorem C. Maenii, propter victoriam de Latinis Ex eiusmodi columna gladiatores spectari non poterant, poterant ex Maenianis, quae nomen duxerunt amaenio censore a 436. de quo Festus Libr. XI. it Maenius censor primus insor ultra columnas tigna proieςit, quo ampliarentur superiora spectacula. v aenius Lucilianus, quem
Vid eiusmodi historia Petron Satir. c. 141. ML supra . 15. Libr. I. Epist, 5. V. 26. q. . Ibi Naevium, sed Perperam, habetrachol Cruq et ita plurimi Codices id Bentleius. Pag. I. 2. et 3. Livius Libr. VIII. c. 13. Statua equestris, cuius meminit, columnae imposita fuisse videtur. Plinius at Hist Libr. XXXIV. c. 5. Mel. II. Eadem designatur a Cicerone Divin. c. s. pro Sestio . . et 58. Egit de ea Cl. Osannus in rogrammate, Giessen, 844. quod non vidi.
292쪽
-- 556 Seholiasta l. I. cum Horatian confundunt, Columnam Maeniam invitus procul dubio petiit. Dobitores
enim apud eam a creditoribus proscribebantur . Notaveritne Horatius nebulonem sui temporis cognominem Luciliano, an vero illi pro vero nomine imposuerit nomen ex Lucilio desumptum, incertum est. Nomentani certe prodigi nomen apud eundem Lucilium legitur , ut de huius quoque nomine, Sitne Verum
an inctum, ambigi possit. Maenius, Libr. LEpist. 15.
V. 26. , cum Omnia consumsisset, curra factus, Si
nequitiae fautoribus et timidis nili Aut parvum abstulerat patinas coenabat omasi Vilis et agninae, tribus ursis quod satis esset: Scilicet ut ventres Iamna candente nepotum Diceret urendos, corrector AE BESTIUS.
Cruquius ad Vs. 37.: De Cornelio Bestio scribit Plutarchus, eum Ruscium, Imbrici soceri sui filium,
quem acceperat Servandum, dedisse morti, ut eius
auro potiretur ii Fidem inqui habuerunt Sana- donus o Bothius Melchortus vero illum Cornelium
Confundunt eam cum Maenianis Asconius ad Cic. Divin. c. 16., Nonius de propr. Sem in voce Maeniana Asconius praeterea, siquidem Asconius suit, tertium aenium cum illis duobus, de quo SuPra, confundit, eum, cuius atrium emit Cain censor R. 70. ut ibi basilicam exstrueret vid. Livius Libr. XXXIX. c. 44. Demaenianis Cic. Acad. prior Libr. II. c. 22. Valerius Max Libr. IX. c. 12. . ., Ammianus arc. Libr. XXVII. . . Schol. ob ad Cic. pro Sestio . . Fures quoque et servi ne quam apud eam a triumviris capitalibus puniebantur, teste Asconio ad Cic. Divin. c. 16 CL Cicero pro Cluenti c. 13. Sat Libr. II. In Edit. Dousae p. 26. D. 5. P. 27. D. 15. De hac lectione, pro eorreetus eorreptu3, et vid. Bentleius o Obbarius.
- 557 Bestium in Plutarcho quaesivit, nec reperire potuit Persius Bestii nomen usurpat Sat. VI. V. 37. sq. ubi idem censor invehitur in doctores Graecos. Ad s. 26. Acron o Schol. Cruquianus Maenio Pantolabi tribuunt cognomen. Componitur ANTOLABU Scurra cum Nomentano nepote Libr. I. Sat. 8.V. 10. q. Sepulcrum commune miserae plebi iis destinat Horatius. Iterum Libr. II. Sat. 1. s. 21 sq. ubi Trebatius inducitur Horatio obiiciens, quod tristi versu utrumque laesisset. Ad priorem locum Acron et Porphyrion testantur, Pantolabum proprio nomine dictum fuisse ALLIUM VERNAM,
natum trans Tiberim ex parentibus ingenuis, cognomen accepisse quia ab omnibus pecuniam mutuam
sumere solebat. Collegi Doct. Heusdius ' ex scholiis allatis, Maenium Libr. I. Epist. 15. V. 26. diversum non esse a Pantolabo, adeoque eo in loco pro: Maenio, Mallium esse legendum. De NOMENTANO, quem modo cum Maenio, modo cum Pantolabo compositum Vidimus, est Libr. Π.Sat. 3. V. 226.:
Hic simul accepit patrimoni mille talenta,
Edicit, piscator uti, Omarius, aucePs, Unguentarius ac Tusci turba inpia vici, Cum scurris sartor, cum Velabro omne macellum Mane domum veniant . qui cum venere frequentes,
Verba facit leno: Quicquid mihi, quicquid et horum Cuiquo domi est, id crede tuum, et Vel nunc pete, vel cras cet. Ubi Acron .i Nonιina sunt mori orum, quo etiam in priore libro Lueuius I. Horati Pearmit. π Studia Critie in C. Lucilium p. 230. Nomentanus cum Apicio componitur a Seneca de Vita beata, c. I. Idem opponitur Cicutae Libr. II. Sat. 3. v. 175.
293쪽
Nomentanus autem mox bonam patrimonii partem cum iis consumsit. Maior fortuna hoc in loco ei tribuitur, quam in scholiis ad Libr. I. Sat. 1 v. 102. ubi Acron coram Nomentanua tam prodigua fuit, ut sestertium septuagies Ubidini et gulae impenderi . Huius cocum nomine Daman Saliuatius Crispus centenis ψlsima aeris e duorum habuit, ii eademque orphyrione Schol. Cruquianus, qui L. Cassium Nomentanum Vocant. Nomentanus et Porcius convivae sunt Nasidioni in Libr. II. Sat. 8. v. 23. , ubi Schol. Cru- quianus Nomentanum dicit decumanumisiisse, orcium publicanum, ut adeo uterque eques fuerit Romanus. Publicani enim equites erant, decumani autem, qui decimas conducebant, principes inter eos . PORCIUS, ut simul de eo absolvam, nusquam alibi commemoratur, nisi sit ille ineptus adulato Maoconatis, quem Suidas ex Plutarcho affert, nomino inaudito ortii , quod Moibomius ' in Porosi nomen mutaro volebat Iortius ille, sive orcius potius,
cum Maecenas aliquando in convivio posuisset mensam angularem , - Veteres autem rotundas magis amabant quam angulareS, pretiOSam, eaque a Convivis exquisitis laudibus exciperetur, cum nihil amplius haberet, quod expromeret, ii ἐκων δὲ, ν inquit, si Oυκ
ALBI filius, notatus Libr. I. Sat. 4. v. 28 et 109., qui aere stupebat, i. e. vasis Corinthiis delectabatur, POMPONIUS s. 52. BARUS s. 110. ubi Ben, leius vocabulum farris, sive panis substituere Volebat, RH8w Libr. IL Sat. 2. v. 100. Omnes aeque ignorantur. Filius MAOP superest, de quo Libr. II. Sat. 2. v. 239.:
Filius Aesopi detra ramex auremetellae Sessieet ut doetes solidum absorberet aceto Diluit insignem baccam .
Vocabatur Clodius, resto linio Fuerat a patre in magnis opibus relictus. Eius mentionem, parum, puto, honorificam, secit Maevius poeta, de quo supra vidimus , teste Porphyrione. Dolabellae, generi Ciceronis, socius nequitiae erat . Dolabella, ut videtur, amavit CAECILIAM METELLAM, uxorem P. Cometii Lentuli Spintheris cuius pater consul fuerat a. 697. Recto igitur hanc cogitamus in loco Horatii. Neque enim Aesopus eius amator fuisse dicitur. Lentulus divortium cum a fecit a. 709 ' Ρlures fuerunt Metellae, quae male audierint .
Cicero in Verrem Libr. II. c. I. In voce.
In Vita aecenatis, p. 27. De nominis scriptura vid Benueius. Rem narrant Valerius Max Libr. IX. c. 1. n. 2. Plinius Nat. His Llbr. X. e. 35. Sect 59. Tertullianus de Pallio . . Eiusmodi exemplum Cleopatras tradunt Plinius I. I. Sect 58. et Macrobius Satura. Libr. II. c. 13. Caligulae Suetonius in Vita . 37. Plura de Clodio habet Plinius I. I. Libr. X. e. 51. Sect. 2. Pag. 101 sqq. Cicero ad Auleum Libr. XI. Epist. 15. Id ibid. Libr. XI. Epist. 23. 'Id ibid. Libr. XII. Epist. 2. Libr. XIII. Epist. 7. Uxor ueniit vid. Plutarchus in Vita . I. uxor M. Aemilii Scauri, quae postea Sullae nupsit, id id in Vita Sullae e. f., minius in Hist. Libr. XXXVI. e. 15 Seet M. CL artius Diet. Hist. In voce.
294쪽
Avaris ot prodigis subiungemus νεοπλουτους , genus hominum molestissimum, utrorumque sere mores reserens, prodigum ad ostentationem, ceteroquin sordidum et marum. NASIDIENUS RUFUS, procul dubio, inter eos est numerandus. Oenam, qua Maecenatem excepit sestive oratius, ex persona Fundanii, describit Librim Sat. . de qua luculenter egit telandus. Lambinus, quem Gesnerus, Heindoinus et Butimannus secuti suorunt, sub nomine Nasidieni Rufi, Q. Salvidienum Rufum notatum esse putabat. Fuerat is propter merita in bello cum S. Pompeio, in Hispania et in obsidione Perusii, quamvis Obscurissimis initiis, a Caesar Octaviano vectus ad dignitatem equestrem, post etiam consul designatus Quum vero perfida consilia contra Caesarem agitaret, mortem sibi invonit a. 714 . Atqui Nasidieni pictura personam imperatoris prorsus non refert, nec Librum . Satirarum tam mature scripsisse Videtur Horatius.
Spolinius cogitabat Q. Nasidium, ducem Antonianum
cuius vero vitam moresque prorSus ignoramus.
Mythologus, T. II. p. 332. Aut Salvidienum, aut fratrem eius, do quo Dio Cassius Libr. XLVIII. c. 33. mortuum ante ipsum, eogitabat ut annus. Livius Epit Libr. XXVII. Velleius Libr. II. c. s. et 76., Seneca de Clementia Libr. I. c. s. Suetonius in Vita Augusti e M., Appianus de Bello Civili Libr. IV. c. M. Libr. V. c. 32. et M., Dio Cassius Libr. XLVIII. c. 18 et 33. Diverse mortem eius tradunt Livius, Suetonius et Dio Cassius. Fus de eo eschertus Caesaris Aug. Reliq. Libr. I. Exe. III. Inoa li Edit. Horat. see. p. 27 I. De Q. asidio id Di Cassius Libr. L. e. 13.
nec ungues nec barbam ponere curet:
Nanciscetur enim pretium nomenque Poetae, Si tribus Anticyris caput insanabile numquam Tonsori LICINO conmiserit.
notat Schol Cruq.: Leterno Nomen tonsoris fa- mali, qui postea dicit u factus enator a Caesare, quod odisset Pompeium, de quo hoc scriptum eat epitaphium: a reo tumulo ieinus iacet, at Cato nullo Pompeia parvo, qui putet δε λοε. v Licinus, de quo Scholiastes, is esse videtur, quem in exemplum praedivitis proponunt quoque Seneca, Persius, Iuvenalis et Martialis . Natus in Gallia fuerat, captus a Romanis servusque Iulii Caesaris factus, post ab eo manumissus, ab Augusto adeo procurator Galliae
creatus, quo in munere quam turpiter se gesserit,
poenam tamen flugerit, tradit Dio ad a. 739 . Epitaphium, quod Scholiastes Cruq. habet quoque Persii Scholiastes ad Sat. II. v. 36. ubi os de Licini campis Alii volunt Licinium , tonsorem a tabe tum Augusti Caesaris igniscari, praedivitem, cuius monumentum est pretiosi operis saeputari via Salaria prope
Seneea de Morte Claudii e. s. Epist. XIX. k10. CXX. k20.,
Persius Sati I. v. 36. Iuvenalis Sat. I. v. 109. XIV. v. 306., Martialis Libr. VIII. Epigr. ., in quo tumuli Licini fit mentio. De eodem acrobius Saturn Libr. ΙΙ. . . Sidonius Apollinaris Libr. V. Epist. 7. Dio Cassius Libr. LIV. c. 21. Perperam Scholiastes ad Iuv. Sat. I. v. 109., qui plura de eo liabet, Germanum eum fuisse is dit. A Suetonio in Vita Augusti e 67. et a Maerobiora. I. inter libertos Augusti refertur, sed ita quoque Menas, qui erat Pompeii Magni, inter S. Pompeii, id supra p. 298. . . Ita fere prosae scriptores alainum contra habent poetae.
295쪽
- 562 urbem, ad lapidem seeundum. De Joe homine non invenustum Varronis epigramma fertur: Marmoreo Leinus tumulo iacet is, Cato parvo 'Pompeia nullo quis putet esse eos i ' minus recto. 'ompsi enim tumulus, quamvis parVus, erat Varronis autem, sive Terentium, sive Atacinum cogites, Epitaphium esse non potest, utrique enim superstes Licinus fuit. Est ironis, cui tribuitur in Cod. Schol. Persit, ab Heinsio collato. Tiro vitam produxit usque ad a. u. 749. s. 750 Dubium autem videtur, utrum Licinus illo sit tonsor Horatianus 'augusti tonsor fuisse dicitur, ut vidimus, in Scholiasta Persit, sed Caesaris fuerit, si omnino fuit, ante manumiSSionem, necesSe est .
Moechos, libidinosos, impudicos in hac Sectione componemus. In moechos invehitur Horatius Libr. . Sat. . , ridicule varia incommoda depingens, quibus obnoxii sunt Villius, inquit Vs. 4 sqq. ,
Villius in Fausta Sullae gener, O miser uno Nomine deceptus, poenas dedit usque superque Quam satis est pugnis caesus, serroque petitus, Exclusus ore, eum Longarenus Oret intus. Plutarchus in Vita . 80. Hieronymus Ol. XCIII. . vid. uelinerus de Varrone Ataein p. 7 sqq. Epigramma disticho, sed spurio, auctius exhibet Bumannus Anthol. Poet. at Libr. II. 37. . . p. 205. Vid. otio Ionius in eiraehr. f. d. Alterth. Da. a. 1837. p. 853. Perperam Scholiastes Iuvenalis cogitat Licinum M. v. 24 sq. ubi Cinnamum notat poeta, de quo Sat. X. v. 25 sq. et artialis Libr. VII. Epigr. 4.
VILLIUS, non vere gener, sed per iocum ita Vocatur.
Erat adulter Faustae, Milonis uxoris D FAUSTA dicitur, uti apud Tacitum legimus Annal. Libr. III. c. 24. D. Silanus, in nepti Augusti adulter u er- peram Acron et Porphyrion, Annium Milonem eo
nomine, SerVatis numero et quantitate syllabarum, ab Horatio significatum statuunt. Adulterum, non maritum, agnoscere praestat. Si nomen mutatum St, Fulvium, unum ex moechis Faustae, de quo Macrobius Saturn Libr. II. . . Sed mutatione, hoc in loco, Opus non erat, ut recte ostendit Bonueius. Erat autem Villius quidam, familiaris Milonis, teste i r ne . Schol. Cruq. et ita quoque altero in scholio Acron, LONGARENI nomine ilonem esse designatum, opinati sunt, iisque, quod miror, fidem habuit Woichertus ' Fausta autem, cum FauSto, gemino fratre, nomen acceperat a patre SULLA, quod ipsius, Felicis, cognomen erat relaturum' atri Metellae, olim Scauri, post Sullae uxori, infamia non cedebat . TREBONI idem quod Villio acciderat, Libr. I. Sat. 4. V. 114. Ceteroquin prorsus ignoratur. Propter aetatem diversus esse debet ab illo umonii comite, de quo supra vidimus . Horatius autem facilem venerem amabat Libertinarum amores potius suadebat. Quamvis in iis quoque erant, qui peccarent libr. I. Sat. 2. V. 47 sqq.:
Ad Diversos Libr. II. Epist. 6. Poet. Lat. Rei p. 414 Contra advigius Opusc. Acad. p. 71. Plutarchus in vita Sullae c. 34. Plinius at Hist Libr. VII. e. 42. Sect. 43. CL supra p. 559. n. 7. Pag. 501.
296쪽
Tutior at quanto merx est in classe secundat Libertinarum dico: Sallustius in qua Non minus insanit, quam qui moechatur. et.
mi Acron , Ipso Sallustio in senatu a emortibus hoe obieetum est. rum id non se matronarum sed libertiana misectatorem esse, testatus est, et ideo ea 8enatu aeptuma
est, guod eaeo at idem in Caesinae bello' , Multum do
SALLUATII moribus fueritne bonis an malis, disputatum fuit. Ea omnia reserre non est huius loci, quum do Sallustio historico apud Horatium prorsus non sit cogitandum. Ille enim, ut egregie observavit To rentius, e moechorum grege ab Horatio non fuerat excipiendus, quippe qui a Milone in adulterio deprehensus fuerat cum Fausta uxore Hoc procul dubiosactum ante a. 702. ex quo Milo Massiliae exulabat. Sed orat alter Sallustius, de quo Tacitus Annia. Libr. III. c. 30 ad a. 773.: Fine anni concessere vita insignes viri L. Volusius et Sallustius Crispus. Crispum, equestri virum loco. C. Sallustius rerum
Romanarum florentissimus auetor, Sororis nepotem in nomen adscivit. atque ille, quamquam promto ad capessendos honores aditu, Maecenatem aemulatus, sine dignitate senatoria, multos triumphalium cons lariumque potestate anteiit, diversus a veterum instituto per cultum et munditias copiaque et assuentia luxu propior, suberat tamen vigor animi ingentibus
Motns e senatu suit vid. Dio Cassius Libr. XL. e. 3. Gellius Libr. XVII. e. 18. ex ara one Servius ad Aen. Libr. VI. V. 612. Aeron ad Libr. I. Sat. 2. v. I. a Millustius Cris tu in Faustae, filiae Syllae, adulterio deprehemma, ab Annio Mime fingellis eamus esse dicitur, quem Aseonius Pedianus in vita ei signifeat, . eademque Porphyrion et Schol. Cruquianus.
negotiis par, eo acrior, quo somnum et inertiam magis ostentabat .n unc notare potuit Horatius, adolescentem, cum scriberet Libr. I. Sat. . eundem tamen postea Carmine donare Libr. II. . Hoc enim longo post tempore est scriptum, non ante a. 724. ,
quum Sallustius iamdudum in gratiam redire potuit cum Horatio. aiora etiam Caesar Calvo et Catullo condonavit ' Noe eiusmodi Carmen est, quod
Nullius argento color est avaris Abdito terris inimice lamnae Crispe Sallusti, nisi temperato Splendeat usu.
Habebat Sallustius metalla, testo Plinio , in Centronum Alpino tractu, ut apposite ad hunc locum
observavit Heinsius . CVPIENNIUS, de quo in eadem Satira VS. 35. q. , matronas Sectabatur. Porphyrion eum vocat Cupennium Cruquianus rectius Cupiennium Libonem C manum, addit amiliaritate Augusti clarum fuisse. Est Ciceronis Epistola ' a. 710. ad C. Cupiennium, de causa Buthrotica, ab Attico suscepta sitne hic idom atque ille adulter, quis dicat. Aeque ignotus est SCETANIUS moechus libr. I.
De eodem Seneca de Clementia Libr. I. c. 10. Tacitus Annal. Libr. I. e. s. Libr. II. c. 40. Cf. supra p. 224 Sallustius historicus mortuus est a. 719., teste Hieronymo Ol. CLXXXVI. 2. Vid supra p. 114. n. 4 et 5. Nat. Hist Libr. XXXIV. . . Sect. 2. Animadu in Horatium P. 35. Ad Diversos Libr. XVI. 16.
297쪽
- 566 567 Sat. 4. v. 112. , quem ne imitaretur, Horatium p ter hortabatur L J IUs et agilis PEDIATI componuntur ' Libr. I.
Sat. 8. V. 39. qua ratione, haud necesse est, ut moneamus. Pediatius erat generis equestris, testibus
Scholiastis Opportune acerius confert Aristoph ni. Σωστράτην, Ἐλεωνύμην iei et Ciceronis Egiliam M.
Pediatio subiungam CERINΤΗ- , puerum delic tum do quo Horatius Libr. I. M. 2. V. 80. q. , matronam Romanam significans:
Ne magis huic, inter niveos viridisque lapillos Sit licet, o Cerinthe, tuo tenerum est semur, ut crus Rectius:
uti locum disposuit Bonueius. alii aliter, qua de re his accurateque egit Cl. rellius. Qui legunt:
Nec magis huic, inter niveos viridisque lapillos Sit licet hoc, Cerinthe, tuum ceti,
aut vocabulum hoc interpretantur femur tuum, aut hanc tuam furitiam, qui matronas ames, ut Cerinthum ex pueris meritoriis eximant, adulterum faciant. Sunt
qui putent, hunc esse Tibulli Cerinthum, a Sulpi
cia amatum. Verum ille circa a. 715. Horatianus circa 30 florebat, uti recto observavit rellius.
De nominis scriptura vid Ἐirchnorus ias Sutirenhrit berichtisti. Sunt, qui Iulium Pediatium in unitis viri nomen coniungant, Perperam. Vid supra P. M. et 28. . . ub. v. 678. et 80. De Orat Libr. II. e. 8.
6.osella, gulosos vehementer insectans libr. II.
Galloni praeconis erat acipensere mensa Infamis. quid tum rhombos minus equor alebant' Tutus erat rhombus, tutoque ciconia nido; Donec vos auctor docuit praetorius.
P. GALLONIVS aequalis erat Lucilii, notatus ab eo Versibus, quos Cicero servavit . Ad vs. 49. annotat Porphyrion: inustus praetorivi instituisse creditur, ut ciconiarum pulli manducarentur. nque cum reputiam in pra rura attulisδet, tale F gramma meruit Ciconiarum iste Russus conditor His est duobus elegantior laneis Sustragiorum puncta non ulit septem Ciconiarum popula ustius 8 mortem.
Idem sessius ab Acrone, a Schol. Cruquiano Aesianius Sempronius Rufus vocatur. Quum praetorius esset, non in praetura petenda, uti est apud o phyrionem, sed in consulatu, pati debuit. Duorum Plancorum mentio in Epigrammate allato, quid significet, obscurum est. Rufus cum Nerone et Apicio componitur a Tertulliano . Iam, quod praevidebat ofella, revera factum est Desierunt ciconiae in
Do acipensere linius at Hist. Libr. X. e 17. Sect 27., Macrobius Saturn Libr. II. c. I2. Athenaeus Libr. IV. c. 5. P. 136. A, Libr. VII. c. 12. p. 294. F. De Finibus Libr. II. c. 8. Id. de Gallonio ibid. c. 28. pro Quinti c. 30. Ipse habet Burmannus Anthol. Poet. Lati Libr. II. 26 I. I. p. 305. De Pallio . .
298쪽
568 honore esse, non tamen mergis, quod ore Suspicabatur, sed gruibus cesserunt . FIDIUM Catius, de quo supra Vidimus , repre-hondit Libr. II. Sat. 4. V. 24. Sqq.:
Aufidius sorti miscebat mella Falerno, Μendose quoniam vacuis conmittere venis Nil nisi lene decet.
Fuit M. Aufidius Lurco, qui circa bellum piraticum paVOne Saginare instituit, exque eo quaestu reditus sestertium sexagena millia habuit . Hic fortasse designatur a Catio. rellio diversus non habetur Lurcone tribuno plebis a. 693. qui legem de ambitu bono auspicio, claudus homo tulit, ut ait Cicero . CURTILLI praeceptum memoratur Libr. II. Sat. 8.V. 1 sqq. ubi Nasidienus:
Erucas viridis, inulas ego primus amaras Monstravi incoquere illotas Curtillus echinos, Ut melius muria quam testa marina remittit.
Gulosis subiungemus scurras et parasitos. SARΜΕΝ-
Tu prodit Libr. I. Sat. 5. in comitatu Maecenatis. Componitur cum Messio, de quo iam vidimus ' Ut Messius, ita quoque Sarmentus eques Romanus dicit Plinius at Hist Libr. X. c. m. Sect 30. Ρag. 139 sqq. Varro de Rustica Libr. III. c. s. a Plinius Nat Hist Libr. X. c. m. Sect. 23. Ad Atticum Libr. I. Epist. 16. Prodit, Lurco, pro Flacco . 4. Pag. 636 Sarmenti dictum reser Quintilianus Instit. Orat, Libr. VI. . . , 58. qui vero locus corruptus est.
tur a Porphyrione. Perperam Domina eius exstabat, teste Horatio V. 55 messius ex eo, S. 65.,
Donasset iamne catenam Ex voto Laribus , quaerebat scriba quod esset, Nihilo deterius dominae ius esse.
Erat vidua M. Favonii, illius aemuli Catonis, qui
partes Pompeii fuerat secutus, captus vero ab Amtonio et Octaviano et intersectus . Rectio eius bonorum ad Maecenatem venit, qui Sarmentum, Serom eius, libertate donavit et scribam socii. Testatur id Scholiastos ad Iuvenalis Sat. V. V. 3. q.:
Si potes illa pati, quae ne Sarmentus iniquas Caesaris ad mensas, nec vilis Galba tulisset,
haec annotans t Sarmentu8, natione tuet , e domo M. Favonii, incertum tiberius an ervus, plurimis forma et urbanitate promeritis, eo fduciae venit, ut Uber ' egu tem omininum ageret, decuriam quOgue -e8t iam compararet. Quare per ludo quibu8 primum quatuordecim ordinibus edit, haec a popia in eum diota unt:
Aliud seriptum habet armentus, aliud opiavi voluerat. Digna ignis. Si Sarmentus halbeae crassa eo edes. Rustici, ne nihil agatis, adi quia Sarmentum alliget.
Dum auiae cauMam usurpatae dignitatis dieit, precibus
CL supin P. 534 sq. De eo Cicero ad Atticum Libr. 1. Epist. 14. Velleius Libr. II. e. 53. Suetonius in Vita Augusti c. 13. Appianus da Bello Civili Libr. II. c. I 19. Dio Cassius Libr. XL. c. 45. Libr. XLVII. e. 49. Repulsam in praetura passus erat, id Cicero ad Diversos Libr. VIII. Epist. 9. Postea vero praetor creatus. Praetorius enim vocatura Velleio I. I. Ex emendatione Rutgersi Leet Ven. c. 16 p. 335 sq. Pro ut liber, legebatur per Μelius Weichertus pro equite R.
299쪽
et gratia, summoto accusatore, dimisma δt, eum apud iudiae nihil aliud docere tentaret, quam Onee38am ibi libertatem a Maecenate, ad quem rectio bonorum vonn pertinuerat. . Lam autem minae, in marimis nece si alibus, ad uas libidi ne luxurieque deciderat, coactus auctionare. cum in e rogaretur cur criptum quoque quaestorium venderet, non infaeet sadd. mpondi Ibo se memoria erae praedistum. 3 Sarmentus igitur, quem
equitem fuisse dicunt Scholiastae, pro equite agebat. Scriptum quaestorium comparaverat, id est factus hierat scriba quaestoris aliud scriptum 'ίγμα, utpote servo fugitivo, mi optabat populus. Iocus, cum diceret, se bona esse memoria, etiam post al- masti, Rutgorsit, eichori diversas interpretationes, mihi obscurus videtur Perperam autem Scholiastae Caesaris Sarmentum, de quo IuVenalis, cum alter, Maecenatis confuderunt Caesaris ille, qui bolli etiaci tempore inter eius παιγνίων παιδάρια erat, teste Plutarcho diversus esse debet ab eo, qui post pugnam Philippensem manumissus scribaque
De Pantolabo et Mulvio supra iam vidimus . MILONIUs in Libr. II. Sat. 1. V 24. qui saltare
solebat, simulae servor capiti numerusque lucernis accesserat, ut ait Horatius, inter scurras ponitur a Scholiastis. VOLANEMUS, qui cum cheragra laboraret
Legebatur: emorium. Poet. Lat. Rel. p. 25.
In Vita Antonii c. 59. . Pag. 557 et 44I. De saltatione Cieero pro Murena . . Macrobius Saturn Li-hri II. e. 10.
nec digitos movere posset, hominem conduxit, qui talos pro se tolleret et mitteret in Ditillum, Libr. II.
Sat. 7. V. 15 sqq. Ceteroquin ignoratur. Ignorantur aeque SERVILIUS BALATRO et VIBIDIUS, quos Maecenas adduxerat umbras, in coena Nasidieni,
Libr. II. Sat. 8. De Porcio, Nasidieni parasito, iam
Aggrediamur improbum coetum furum, latronum, veneficorum, delatorum, iudicum periurorum, carnificum. SULCIUS E CAPRIUS delatores componuntur cum CAELIO et BIRRI latronibus, Libr. I. Sat. 4. V. 65 sqq. Omne aeque ignorantur. Utrumque Verogenus furum et accusatorum Romae, Horatii tempore, abundabat.
Cives tradero CADΜΟ, est in Libr. 1 Sat. 6. v. 39. Cadmus carnifex fuerit necesse est, nisi SS. Cruq. lectio: eamo, sit praeserenda. Camus autem vinculi
Plura QVOR O suro, notato Libr. I. Sat. . v. 39. nobis dederunt Scholiastae Porphyrion et ru- quianus. Emendatius hic: aiunt oranum Q. Luctati Catuli libertum fuisse adeo furacem, ut num δε ubreptos a nummulario in calceos demiserit a quo cum deprehensus 88et, quidam subridens, ede, inquit, si
Pag. 558. Plautus Casin. Act. IL c. s. v. 37. ubi Meursius pro canem, cf. Festus in voce catia , legebat camum. Proprie freni genus erat vid. onius de indiger gener in voce ollum Isidorus Orig. Libr. XX. c. Is Graece κηριδρ vid. Xenophon de Re Equestri'. 5. 3. Aelianus de Nat. Anim Libr. XIII. c. s.
300쪽
te non ἐκχαλκεύει, hoe est, verberib , tamquam es, recudat, alludem ad aleeos. η Eadem Scholiastes
Iuvenalis ad Sat. V. V. 186. ubi Catulli cuiusdam, poetae scenici fit mentio , quem omni patronum fuisse dicit Catullus ille poeta, quis fuerit, quae
scripserit, prorsus ignoramus.
Notantur Libr. II. Sat. 1. Cervius delator s. 7., Albucius veneficus, do quo infra ad Canidiam, Turius
iudex periurus s. 49. Scaeva matricida s. 53 sqq. Ignorantur hodie SCAEVA et CERVIVA, nisi recte Scholiastes Cruq.: Cervius, Ascanii libertus, calumniator Meviavit Cn. Calvinum ' lege de Sisariis, 1 ubi fortasse Servium, cum Lambino iure Suo, Cervio, substituemus, ut sit ille Servius Pola, accusator teteret serus, cuius saepius meminit Cicero . Perperam
Isinius cogitabat . Cervium legatum Verris, Virum honestum, teste Cicerone Libr. V. in Verrem
c. 44. De URI annotat Acron a Turius quidam corruptis, ua itide si praetor. J hic est, ut Hortensius propternatrem add eo obrinum Varronem ceratas diversi, loris tabellas dedit Alias Turium Marinum iudie Il. praetoremJ igni at, ui accepta pecunia pronunciares solidus, uisdem suam corruperant. Hic guo gue
De eodem Sat. XIII. v. III. in Domitius Calvinus fuit a. a. 700. Ad Quintum fratrem Libr. II. Episti 13. Dubium est sitne idem de quo ibid. Epist. 6. vid. anutius. Caelius in Cic. inter huius Epist ad Div. Libr. VIII. 12. Pighius Annal. T. III p. 26. Servium Polam non distinxit a Servio, qui a. 703. trib. l. designatus, ambitus lamnatus est. Perperam. Is enim R. proximo M. eogitare non potuit de Caelio Meusando, quod secit Servius Pola. Inmorat. Edit. Me P. 262.
tempore Verris reus erat, et diversi coloris tabellas fertur dedis/e, ut sciret, ut secundum voluntariem iussi
ea8set, uia nomina sua centumviri nou adsieiunt, nΡorphyrion is C. Turius his praetor fuit, apud quem
accusatu est a Cicerone Verres, Hortensio defendente. v Turium in causa Verris praetorem fuisse, uterque collegisse videtur ex loco male intellecto Ciceronis Divinat. c. 7. Schol. Cruq. u C. Martium Turium Discat, cet., ii quod nomen o C. Turii Marini nomine est corruptum. Praetor uerit Turius necessa est. Hic enim tabellas iudicibus dare solebat. Qui Vero praetor erat, is a poeta recte iudex dici potuit. Aeronis priorem narrationem de Turio firmatisoudo-Αseonii scholion ad Ciceronis l. I. u Terentius Varro, eo obrinus stafer Hortensii reus eae Asia apud L. Furissim praetorem primo de pecuniis repetundis, deinde apud P. Lentulum Suram est accusativi ab8olutu8gue est a Q. Hortensio l. per Q. Horten8ium, . . Onsilio et opera Q. H.J cet. ,n quo in loco Turius, ex Horatio, Furio substitui debet, non vero apud Hor tium Furius Purio, ut Cruquius secit, metro repugnante , quem tamen Oeringius secutus est.
Sequuntur illi, qui propter minora vitia, Vel incertam ob causam ab Horatio notantur. Ita in exemplum oppositorum asseruntur ΤΑΝΑΙ et socer VISELLII
Libr. I. at 1. V. 105. ubi orphyrion: Tanais spado fuit, meoenalis libertu8, ut nonnuli L. Munatii,
In pelli Edit Cie T. V. p. 109. Ex emendatione Graevii. Cf. Bentleius.