장음표시 사용
271쪽
- 14 verat , quod suo amori in ius filiam PHOLoe obstaret, acerbissime est invectus . . Mox LYDEN ad amorem perducere ' nec sine successu , tentavit. BARION deinde periuram , MYMN ' HYLLIDEMque amarit, quam Vocat finem amorum suorum secumque, ut in villam proficisci velit, non invitat simpliciter, ut olim iuvenis Tyndaridem, sed multa commimscens de suo argento, deque splendidis epulis, quae in honorem natalium Maecenatis erat instit turus. Phyllis autem finis amorum Horati non siit; postquam enim per Xanthiam ' abducta sierat, solatium petiit Horatius a NEAERA' quam mox inmdelem est expertus, biennio tamen post iterum ad se revocavit Anno aetatis XLΠ rus se contulit, urbem et amores relinquens, quamvis amandi finem
Libr. II. Carm. 5. V. T. q. Libr. III. Carm. 15. Libr. III. Carm. 10. Libr. II. Carm. II. v. 21 sqq. Libr. ΙΙΙ. Carm. 8. Libr. ΙΙ. Carm. . ultum variant odices in scriptura huius nominis. Cruquius legit ad M. Barinem Torrentius silvae Uarinae, meretrie rapaci a periurae Landinus ad sitiam arinensis. Earine Faber substituit propter Earini nomen, quod Iogitur art. Libr. IX. Epigr. 12. Stat Silv. Libr. III. Carm. ., Derinen linofius, quod Iegitur Iuven Sat. I. V. M. unde nomen Iuliae Barine ortum esse suspicabatur, quod vero a nomine αρένου deduci potest, vi Papius in Lex. Nom. pr. Baresne Cl. ωH-kampius substituit Barain nomen erat uxoris Alexandri agni,vid Diod. Siculus Libr. XX. e. m. supra p. 12. Epod. XIV. v. 15 sq. Terentius in Eunucho Act. I. Sc. 2. v. 42. Iuvenalis Sat. I. v. 53. q. Libr. IV. Carm. II. Libr. II. Carm. 4. Epod. XV.i Libr. III. Carm. 4. V. 21 sqq.
515 nondum secorit. Anno enim XLVII. incensus sit amor in GLYcmis, Tibulli sim, tunc mortui,
amicam triennio post, circa lustra decem, Ι-RINUM M sed laustra, ad amorem sui perducere est conatus. Sic scriptor ille, quisquis it ordinavit Horatii amores, cuius hoc satis mirari nequeo, quod ne suspicatus quidem fuerit, puellas diversa eadem nomina habere potuisse.
Loctio autem eius libri indignationem movit Lessin-. , , qui quum Horatium ignaviae crimine defenderet, scriptorem quoque modo allatum relatavit. Jatetur
quidem Horatium, ceteroquin parcum cultorem Deorum. Venerem. assidue coluisse, ' Sed tamen, non modo non amasse omnes puellas, quas celebraVerit,
verum omnia omnium nomina adeoque omnes earum
personas ab eo conficta iuisse contendit Egregie
autem Horatium a puerorum amoris crimine defendit.
Logo talia, lata a. 735. cautum erat in eos, qui nefanda venere uterentur. Carmen autem Libri IV.
1 in quo suum in Ligurinum amorem Horatius celebravit, scriptum est circa a. 739 Atqui Ho
ratius palam praedicaturus non erat, se legem a Caesare Augusto latam prorsus nihil curare Non
Libri I. Carm. 19 et 30. Libr. III. Carm. 9. Ubes IV. Carm. I. et 10.
Vid. oius et me de Homa, in operum Edit Berolim, ins o Duos eiusmodi libros affert resingius, duorum i te rum Franeicorum. Iterum, quem ego quoque vidi, excerpsit, i in non item Seripsit effingius, ni fallar, Commentationem
272쪽
- 16 igitur de vero, sed de ficto Ligurino est cogita idum. Ligurini autem persona si ficta fuit, Lycisci quoque fictam esse recte Statuemus.
Nec multum a Lessinio dissensit Buumannus, in Commentatione de late rotatione historica et allegorica Carminum oratianorum Recte observavit, Lalagen Libr. I. Carm. 22. diversam esse ab altera Libr. Π Carm. 5. Ita quoque Glyceram L. bri I. Carm. 19 et 30. ab amica Tibulli in Carm. 33. Non osse inam tandemque Lydiam . in libr. I. Carm. 8. 13. 25. et in Libr. III. Carm. ' Lyden, scortum devium Libr. Π Carm. 11., longe distare ab illa in Libr. m. arm. 11 et 28. Nec alia ratio est puellarum, quas Catullus Tibullus, ro- pertius induxerunt. mirum, quod Hemius Pholoen Tibulli, Libr. I. Elog. ., haud diversam habuerit ab Horatiana in Libr. I. Carm. 33. Libr. . arm. 5. et Libr. m. arm. 15. Ne apud Horatium quidem
Pholose fugax eadem atque illa, quae iuVenum O- mos expugnabat Nec Chloris, quae componitur cum Pholoe, Libr. Π Carm. 5. eiusdem Pholoes est mater, quae prodit Libr. III. Carm. 15. Omnes autem
das euhiehillahe unci die Anapisiunge in Homet, in libro suo Mythologus, Berol. 828. Admodum diverea sunt sententiae Interpretum de Lydia Tres Lydias ab Horatio commemorari, statuit etgelius, teste uentaero Eriti M. ErkL, Oden d Hor . p. 139. primam Libr. I. Carm. 8-, alteram Libr. L Carm. 13. et Libr. IIL Carm. ., tertiam Libr. Carm. M. Tres quoque Vandecturgius inmoratii Edit T. II. P. 8I., primam Libr. I. Carm. 8 et 25. secundam Libr. I. Carm. 13. ter tiam Libr. III. Carm. s. Nilachius, teste uentrem I. I. Lydiam putabat esse Iuliam Augustam, Sybarin arcellum. De rote sendi, aliorumque sententiis mox videbimus.
517 puellarum . personas Horati, fictas esse, statuit But annus, unam Cinaram Xcipiens, quam Vere amatam ab Horatio 1isse putat. Genset idem, nomina , quoque virorum, iuvenumque , Graecorum in
Carminibus, haliarchi, Xanthiae hocet Calaidis, filii Thurini Ornyti , Liparaei Hebri, Opuntiae ει- tris Megillae, Cyri, elephi, puerorum quoque, Ly
cisci et Ligurini, omnia fictarum esse perSonarum.
Mysten excipit, ' quippe qui componitur cum Varo Romano, Horatu miliari, Valgio Damasi contra puellam, sibi parum constans quaini induentu mcoenam eum Numida, Basso Lamiaque, viris Romanis, fictam personam esse censet .
Diversam interpretandi rationem iniit Grotelandus, V. Cl. ' i lucrorum personae Lycisci et Ligurini sunt fictae puellarum aliae fictae, aliae erae. Finaram vere amavit Horatius, eandemque sub nomInibus Glycerae, Lydiae Lalagesque celebraVit, quae nomina eundem syllabarum . numerum eandemque quantitatem habent. Hinc sequitur, Cinaram dictam non fuisse rapacem ' propter maritiam, sed propter Vultum nimis lubricum adspici, quo Glycera erat Insignis Cinara autem prius Immerat CALAIN,
Libr. III. Carm. . . . L. I. p. 308 et 14.
In Vita Horatii, in Erschi et ruber Allo Eneyelop. Seet II,
L. I. p 463. b. et 475. b. Libr. I. Epist. 14. V. 3. Libr. I. Carm. 19. v. I. Ita rotelandus l. l. p. 46 Reberus, in Neve Jahrb. f. Philol. u. Pae . IX. Suppl. d. p. 248. Fqq., Ostendit Cinaram opaeem, L L, ita non bene componi cum Horatio immuni.
273쪽
BARIDE , quem amando perdere properabat, utim certi quoque Sanadonique sententia fuerat Horatius autem, ante Cinaram, Chloen amavit, cuius mentio
fit Libri Carm. 23. Libr. m. arm. 9 et 26., eandem atque Rhoden, Telephi puellam Libr. III.
Carm. 19. diversam vero ab altera Chloe Libr. III. Carm. . nisi statuendum sit, sterien in hoc Carmine esse Pieriam, qua saucius erat Vir Lyces, uti est Libr. III. Carm. 10. v. 15. unde colligendum seret, Chloen, seu Rhoden, esse Lycen, quam eo Carmine Horatius celebravit, postea Vero, compar tione instituta cum Chia , misere proscidit Libr. III. Carm. 13. Post eam, Lyden amavit, eandem atque Pyrrham Libr. I. Carm. 5. quae ver non est citharistria illa ex Libr. m. Carm. 28 . Leuconoes autem, Tyndaridis, Chloridis, Pholoos, Barines, Neobules Pyrrhaeque fictae personae sunt fictaque Omina Phyllis denique, Libr. IV. Carm. 11. ultimus Horatii amor fisit.
Grotelandi sententiam fere secutus est Fueraten vius, qui tamen diverso ordine amores Horatii ordinavit . Initium a Pyrrha fecit, post eam Inachiam
Libr. III. Carm. 9. V. 14. Libr. I. Carm. 8. Sybarin a patria ita dictum suisse, censent Dacerius, Sanadonus et Groissendus Calais autem erat filius Ornyti Thurini. Oppidum Thurii situm erat, ubi fuerat Sybaris, id Varro de Re Rustica Libr. I. c. 7. m. Strabo Libr. VI p. 263. Plinius Nat. ist Libr. III. c. I. ret. 15. Libr. XVI. c. I. Sect 33. Libr. IV. Carm. 13. . . Grotelandus I. . . m. b. De Carminum aliquot Horatianorum chronologia. Hersseidae,1838 Cap. I.
collocavit, quam Horatius amavit circiter a. 14. Post Inachiam, Lyciscum, Barinen et Neaeram, tum Cinaram, quam Libr. L Carm. 19. sub nomine Glycerae, Libr. II. Carm. 5. et Libr. I. Carm. 22. sub nomine Lalages, Libr. I. Carm. 30. et Libr. m. Carm. 19. iterum sub nomine Glycera deinceps celebravit Cinarae successit Lydia, a Lydo non diversa, quae prodit deinceps Libr. L Carm. . Libri m. Carm. 11. Libr. II. Carm. 11. Libr. m. Carm. 28. Dissensione orta, de qua est Libr. I. Carm. 13. Telephum interea Lydia, Chloen Horatius amavit L Scriptum sortasse per idem tempus Libr. L Carm. 25. in quo libidinem illi turpemque
senectutem obiecit. Rediit autem Horatius in gratiam cum Lydia, inque eius reconciliationis memoriam Libr. m. Carm. ., ut Videtur circa a. 735. , composuit. Lycen quoque, Myrtale et Ligurinum post Cinaram a. 730. mortuam , amavit, Phyllidem
Aliter Walchenaerius in elegantissima Vita ΗΟ-
rati enarratione . Diversa nomina diversas significare puellas statuit, omnia autem nomina, praeter Cinarae Inachiaeque , ab oratio ficta esse censet. Primum locum tribuit Neaerae, quam
non distinguit Tibulli puella ψ eiusdem nomi-
Libr. I. Carm. 23. Libr. III. Carm. 26. mortua, secundum Cl. Peerlkampium, antequam oratius seripsit Libr. IV. Carm. I. propterea quod in e vocatur bona, s. 3. Mortui enim saepe boni appellantur. Scripsit Carmen illud circa a. 739. Histoire deria vis et des Possies,'mmee laris I 840. I Vol. L. I. T. I. P. IGI.
274쪽
nis . Hanc a. 712., cum scripsit Epod. V., eandemque postea a. 730. cum Libr. III. Carm. 14. Horatius amavit . Cinaram deinde, eandem atque Propertii ' Lycen, Inachiam Pyrrham, Phrmen, Lalagen olim a Gabinio amatam , Barinen Tyndaridem, quam Britannus quidam, sed nulla idonea de causa, libertam fuisse statuit Rhoemetalcis, Thraciae regis . Tum Lydiam celebravit Libr. I. Carm. ., Carm. 13. Lib. III. Carm. . et Libr. I. Carm. 27. scriptis deinceps a. 727. 728., 730. et 35 . Libr. III. Carm. . non inseruit duobus pribribus Carminum Libris, quos edidit a. 735. , quum eo tempore quam maxime Lydia i sensus esset adiecit a. 736. Libri III. Carminibus . Post eam Myrtale amavit, Glyceram, olim a Tibullo
amatam, reiectam Vero propter Neaeram, Chloen, quam olim, Sed Dustra, tempore dissensionis cum
Lydia, tentaverat, Lyden Phyllidom, Ligurinum, in quo finem amorum fecit. Teutatius V. l. divorse disputavit . Cinara ab
omnibus Interpretibus Vera agnOScitur perSona, Verum eius nomen. Est igitur Lyce quoque Vera, quam ei
opponit Horatius SP Lyce vera est. Chia, quae
L. I. p. 130. id supra p. 478. Reet Walchenaeri sententiam inpugnavit Patinus in JMιrn. a Sam. 1842. P. 36. Libr. IV. Eleg. I. v. 95 sqq. . id supra P. 603. Whitfeldus, de quo vid. ruitscherlichius in Argum Libr. I. Carm. 16. Walckenaerius . . . I. P. 33. Id ibid. p. 39. Neu Jahrb. f. Philol. . Pae g. VI. Suppl. Bd. p. 325 sqq.
illi praestabat, ficta esse non potest L Nec Phryne, quae aecenatis ignibus opponitur , ficta est, Npote in podis memorata. Ut hone, uno non contenta, libertina, ita Μyrtale quoque , libertina, quae componitur cum Glycera Tibulli. Ad Inachiam quod attinet, vel tempus significat oratius, quo eam amavit . Diversa fuit ab altera in Epod. XII., sed et haec quoque vera . Nec ficta Neaerae persona, cuius cum nomine suum proprium ipsius coniungit Horatius . Maecenatem bis vere invitavit Horatius , hyllidis igitur invitatio ' ficta non siit. Est eadem ratio cum Lydo et Tyndaride, quae igitur Verae personae sunt habendae Chloen ' non osse fictam, satis apparet ex eo, quod designatur ut citharistria, capillis flavis. Est igitur Lydia quoque, quaecum ea occurrit, Vera Sic omnia Teussetius Carmina Horatii percurrens, Vere ab eo amatas fuisse statuit
Barinen, Chloen, Cinaram, Glyceram, Inachiam, Lalagen Licymniam ' Lycen, Lyden Lydiam, Myrtalen, Neaeram, Phrynen, Phyllidem, Pyrrham, denique, si dis placet, anum illam libidinosam x
Epod. o. Nec etiam a puerorum amoribus abstinuit Horatius Teutatio iudice; vere amavit Lyciscum
Libri IV. Carm. 13. Epod. XIV. v. 16. Libr. I. Carm. 33. V. 13 sqq. Epod. XI. V. 5 sq. Epod. XII. v. 14 sq. . f. supra P. 12. n. 4. Epod. XV. Iabr. I. Carm. 20. Libr. III. Carm. 8. Libr. IV. Carm. II. Libr. III. Carm. . istis supra P. 396.
275쪽
et Ligurinum. Excepit autem Galateam, Asterien, Phidylon, LEUCONOec , Neobulen Pholoen, Lycoridem, hyllidem, Rhoden, Tyndaridem, Gygen, Lycidan, Chloridem Libri III. Carm. 15. diversam
ab altera Libr. Π Carm. 5.Weberus novissime V. l. fuse accurateque de eodem argumento disputavit . Lyciscum et Ligurinum ex Horatii amoribus exemit. Distinxit inter puellas, quas constanter Horatius amaVit eas, quas propter pulchritudinem Vel propter excellentiam vocis, Vel propter praestantiam fidibus canendi celebr vit tum denique eas, quas Simpliciter OmnemoraVit. Statuit, Carmina quaedam amatoria e GTaec se mone ab Horatio fuisse expressa Inachiae, Epod. XI., primum locum tribuit inter Horatii puellas. Aut ingenua fuit, dicta sortasse proprio nomine Aemilia, Stupleta, Caeciliave aut libertina, eadem atque Hrtale Libr. I. Carm. 33. Hoc si Verum est, me melior illa Venus, quae Horatium petebat, cum illum Myrtale detineret, est autem melior, honestior, melioris conditionis, non diversa est ab illa vetula ex
Epod. VIII et m. Est Phryne quoque, Epod. XIV.
V. 15. q. eadem fortasse atque Inachia. Do huius amore est in pod M. non ante a. 715. composito, cum destitisset Inachia suere, sed redire ad Veterem
Libr. I. ann. I. ubi Torrentius: Non otiose Leuconoen vocat mulierculam genethliacorum vanitati fidem adhibentem, nam λευκὰς φρένας εχειν, h. e. alba habere praecordia eos dicebant Graeci, qui leviter tantum saperent, ut contra μέλαίνας φρενας, ducta ab aquis metaphora, ut Pindari interpres ad Pyth. IV. v. 94.d quae, quo profundiores sunt, eo nigrescunt magis. ν; Neu Jahrb. f. Phi I. u. Paedast. IX. Suppl. d. P. 248. qq,
amorem potuit circa a. 718. s. 719. cum scriberet Epod. XIV. non ita diu ante nuptias Maecenatis et Terentiae, quae in eo Carmine significatur, 13. In Neaeram Epod. V. Dustra inquirimus. Nisi
suum, Flacci, nomen inseruisset Horatius s. 12. , iure Carmen illud ex Graeco sermone conorsum esse statueremus. Diversa ab ea est altera Neaera
Libr. III. Carm. 14. Certiora habemus de Cynara, ita scribit eber rapaci, cuius vel quinquagenarius oratius meminit. , cum morte immatura esset abrepta. Verum eius nomen ignoramus, Sed
Glycerae Lalagesque nominibus eadem fuit signi cata Glycerae in Libr. I. Carm. 30. et Libr. III. Carm. 19. Lalages in Libr. I. Carm. 22. s. 10.et 23. qui Glycerae nomen non admittebant Lalage autem Libr. II. Carm. . est prorsus diversa. Sequuntur Lyce, Lydia, Chloe Libr. III. Carm. ., nisi potius eius mentione Lydiam pungere voluerit Horatius, Barine, cuius amor brevis fuit, Neaera Libr. m. arm. 14. Has in urbe, ceteras, ' rham, Tyndaridem, Chloen Libr. I. Carm. 23. et Libe. m. arm. 26. Lyden Libr. II. Carm. 11. et Libr. m. arm. 28. alteram eiusdem nominis. Libr. m. arm. 11. et Phyllidem rure Horatius amavit. Eximit autem eberus ex eius amoribus Lydiam Libr. Ι. Carm. . Leuconoen, Lycoridem, Pholoen, Phyllidem Libr. U. Carm. 4. Lalagen Librim Carm. 5. Chloridem Libr. II. Carm. 5. alteramque Libr. ΙΙΙ. Carm. 15. Asterien Neobulen,
omen deducit a vocabulo Graeco κυνάρα, mnara. Libr. IV. Carm. I. V. 3.
276쪽
- 24 Phidylen Galateam. Haec oberi expositio est
Horatii amorum, in qua comprobare non possum, quod una eademque puella pluribus nominibus, mero et quantitate syllabarum diversis, significetur, quae Veterum poetarum consuetudo non filii . Nec Terentiam circa a. 718. s. 719. aecenati nupsisse credo; sed de Terentia supra iam vidimus . Denique ut meam quoque sententiam subiiciam de Horatii amoribus credo, Horatium procliviorem in amores fisisse, tot amasse puellas, quo celebraVerit, non credo. Fieri potuit, ut unam eandemque sub diversis nominibus, servatis syllabarum numero et quantitate cecinerit, sed inprimis multa eius carmina ex Graecis carminibus expressa fuisse credo, cuius rei exemplum nobis reliquit Catullus, qui Carmino LI.: i Id mi par erae deo videtur, et. , ii Sapphus Carmen si Φαίνεταί μοι ciῆνος σος Θεοισιν τ λ. 3 eX- pressit. Credo, Horatium prorsus abstinuisse a puerorum amoribus, etiamsi ipse, iocans, aliter de se profiteatur . Distabant, si quid iudico, Horatii tempore, puerorum amore tantum a persona sancti castique Viri, quantum libera Venus nostris temporibus abest. Novi autem hodie quoque quis ignorat, iuvenes virosque vel castissimos et an tissimos, inter amicos, animi causa, ita iocantes, quasi liberam venerem ardentisSime Sectarentur. Noc Libri IV. Carmen 1 curo, Scriptum, uti
egregie observavit Lessingius, post degem Iuliam
latam de pudicitia, quum nemo amplius amorem in puerum palam celebrare ausus laisset Varias autem VV. D. de puellis Horatianis opinationes inter sese
conciliare equidem non possum, nec umquam credo re, ut ea de re una eademque sit omnium late pretum Sententia.
277쪽
VIRI H ILIS CONDITIONIS. Puellarum chorum egressi, quas aeternis laudibus Horatius celebravit, immenso intervallo offendimus bonos quosdam Viros, honestos, probOS, rem Suam strenue tuentes, Glycerarum Ver commercium, Lydiarum, Phrynarum, cane peius et angue, Vitantes. Sunt labri, praecones, Sine crimine noti, rustici.
inter quos Horatius, qua erat Acilitate, quamvis haud alienus a vita delicatiori deditusque amoribus, libentissime tamen versabatur. Ita Libr. II. Sat. 6. quam
scripsit optima aetate , S. 65. Sqq. Suam rure Vitae consuetudinem describens:
noctes, coenaeque Deum quibus ipse meique Ante Larem proprium vescor vernasque Procacis P eo libatis dapibus cum, ut cuique libido est, Siccat inaequalis calices conviva, solutus Legibus insanis seu quis capit acria sortis Pocula seu modIcis uvescit laetius. Ergo Sermo oritur, non de villis domibusve alienis, Ne male necne Lepos saltet sed quod magis ad nos Pertinet, et nescire malum est, agitamus utrumne Divitiis homines, an sint virtute beati: Vid supra p. 124. Quidve ad amicitias, usus rectumne, trahat nos: Et quae sit natura boni, summumque quid ei . Cervius has inter vicinus garrit aniles Ex re Mellas cet.
Familiam ducat FELLA Libr. II. Sat. 2. V. 3. :
Rusticus abnormis sapiens, crassaque Minerva,
cui, quum perperam adhaesisset nomen sessi, verum suum enueius e coniectura , rellius o MS. reddidit. Inducitur s. 1. docens:
Quae virtus et quanto, boni, sit vivere Parvo,
nec docebat modo sella, sed ipse quoque parVo
metuensque futuri, sobrie severe cauteque viVebat. Olim in re satis lauta versatus, in divisione agrorum a. 713. , cum ager quoque Venusinus , quem Osella incolebat, veteranis concesserat, Xutu Opibus, sortiter insertunium tulit. Vs. 112 sq.:
puer hune ego parvus Ofellam Integris opibus novi non latius usum,
Agrum olim suum, nune UM NI militis, colonus mercede colebat Osella, quae fortunae conversio illum adeo non affixit, ut filios etiam hisce verbis erigere sit conatus, S. 126.:
Saeviat atque novos moveat fortuna tumultus; Quantum hine imminuet quanto aut ego parcius Rut vos, Cl. Livius Epit Libr. LXXXVIII. et LXXXIX. Velleius Libr. II. e. 27. Appianus de Bello Civili Libr. I. c. 101. Aurelius Victor de Viris illustr. e. M. Appianus de Bello Civili Libr. V. e. I2. Dio Cassius Libr. XLVIII. c. s. Appianus l. l. Libr. Iv. c. 3.
278쪽
O pueri, nituistis, ut hue novus incola veniti Nam propriae telluris herum natura neque illum, Ne me, ne quemquam statuit nos expulit ille, Illum aut nequities aut vafri inscitia iuris, Postremum expellet certe vivacior heres. Nune uer Umbreni sub nomine, nuper Ofellae Dictus erat nulli proprius; sed cedit in usum Nun mihi, nune alii quocirca vivite sortes, ruaque adversos opponite pectora rebus.
Cum sella recte componemus SERVIUM OPPIDIUM, Canusinum, cuius duplex nomen, quale Romanis eo tempore erat prorsus inusitatum, originem prodit Italicam et recentem civitatem Romanam Is Libr. Π Sat. 3. V. 168 Sqq.:
duo praedia, dives Antiquo censu, gnatis divisisse duobus Fertur, et ho moriens pueris dixisse vocatis Ad Iretum Postquam te talos, Aule, nucesque Ferre sinu laxo, donare, et perdere vidi; Te, Tiberi, numerare, cavis abscondere tristem: Extimul, ne vos ageret vesania discors; Tu Nomentanum, tu ne sequerere Cicutam. Quare per Divos oratus uterque Penatis, Tu cave ne minuas, tu ne maius actas id, Quod satis esse putat pater, et natura coercet '
Cervius o Vinius Asella cum sella et oppidi sunt
commemorandi, quos Vero supra intermoratii necessarios recensuimus ' Volteius quoque Menas, de quo iam vidimus , quamvis prorsus non rusticus, una tamen cum iis, viris honestis est adscribendus.
Vid supra P. M. CL quoque supra P. 407. Pag. 438 sq. Ρag. 170. m.
Eundem denique honorificum locum concedam Ar-ehiae abro, Sosiisque bibliopolis, ignotis moribus, quos Ver lubens quam integerrimos fuisse credo. Fit semel ARCHIAE mentio, Libr. I. Epist. 5. ad
Si potes Archiacis conviva recumbere lectis,
ubi Porphyrion: Archias breves lectos fecit, unde Archiacos, seu a meto Boemos, i, Acron vero et Schol. Cruq Archaicos lectos designant ab Archaico fabro consectos, unde Lambinus coniecit, lectos Archaicos, graec Vocabulo, pro Vetustis esse dictos. Sed secundam syllabam in αρχαiκος esse longam, in Ar-ehiaeis brevem, iam probavit Sanadonus. Ceterum Archiam inter lectulorum fabros principem non tenuisse locum, Satis apparet. Bis prodeunt SOSII, Libr. I. Epist. 20. V. 1 sq. , ubi librum suum ita alloquitur Horatius:
Vertumnum Ianumque, liber, spectare videris: Sellicet ut prostes Sosiorum pumice mundus,
Paucorum veterum bibliopolarum memoria servata est. Prodit Dorus apud Senecam , Atrectus et Tryphon apud Martialem . Tabernam librariam Cicero quoque commemorat ' Sosii autom odio prorsus ignorantur. Eos fratres fuisse, testantur Seholiastae.
De Benes Libr. VII. e. 6. Libr. I. Epigr. II 8. Libr. XIII. Dur. 3. Philipp. II. e. s.
279쪽
530 Praeter Archiam, alterum flabriani, aerarium ΙΜUΜ, Acron Scholiastes Oxpressit e loco Horatii in Arte Poetica V. 32. Sqq.:
Aemilium circa ludum laber imus et unguis Exprimet, et mollis imitabitur aere capillos; Infelix operis summa quia onere totum Nesciet.
Sed perperam mus enim nomen est prorSus inauditum Porphyrion et Schol. Cruq interpretantur: imus, quod in ima parte circi tabemam suam aberillo locasset. Alii rectius artifex infimo loco inter suos. Ita Horatius Libr. I. Carm. 10. v. 20. et Libri III. Carm. 1. V. 15. Bentleius scribendum esse putabat: un , Cuningliamus fabrum unus VOCem: unM, Benileius per egregius, per Daliquis, Ialinius interpretabatur. Sed omnem dissensionem tollit Cl. Pedeshampii emendatio, qui legendum esse docuit fabri manuau s. notat orphyrion: Aemilii Lepidi ludus gladiatorius fuit, quod nunc Polycleti balneum 8t ii Ballio huius alibi montio non fit, sed Aemilius ludus a Publio Victor in regione VIII. urbis collocatur .
In Graevii Thesauro T. III. p. 42.
Memoratur athleta unus, nomine GLYCO, Libr. Ι. Epist. 1. V. 30 Sq.:
Nec, quia desperes invicti membra Glyconis, Nodosa corpus nolis prohibere cheragra.
IIoinsius cogitabat Lyconem philosophum peripateticum, qui Glyco dictus fuit propter suavitatem
oriatis Anthologia ' Epigramma Antipatri Thessalonicensis in Glyconem athletam Pergamenum παντα νικωντα, quem moratii aequalem fuisse et ab illo
Animadvers inmorat. p. I. q. d. L. B. 1629. Diogenes Laert Libr. V. c. 66. De eo Cicero de Finibus Libr. V. e. ., ibiquemaduigius, Athenaeus Libr. ΙΙ. c. 12 p. 547. -F, Sq. B. Operum T. VIII. p. 526 sqq. ad Berol. 1839. Constant Cephalae Epig. 785. p. 68. d. Reiskii, Brunet.. Anal. . IL p. 126. Epig. LXVIII.
280쪽
- 32 significari demonstravit. Apposite, quod ad sententiam, Dacerius confert dictum Epicteti Ουδε γαρ
Gladiatorum munerum, ex quo primum edita fuerunt a. 90. , usque crevit amor Romanis Munera deinceps frequentius edita, numerus parium gladiatorum continue auctus fuit. Ita, qui numerus magnus videbatur Horatio, cum heredes Staberii damnare
Vellet centum populo dare paria ' is nihil est praequinque millibus, quae Traianus, Dacis devictis, populo exhibuit .
Fulvi Rutubaeque Aut Placideiani contento poplite miror Proeliis, rubrica picta aut arbone, velut si Re vera pugnent, seriant, vitentque moventes Arma viri.
Hae Davus servus ad dominum Horatium . FULVIUM RUTUBAM, PLACIDEIANUM, sive PACIDEIANUM, nam Variat scriptio, gladiatores fuisse docet sententia loci. Et ita sere Interpretes. Iunius censebat, eos fuisse pictores triviales ' Solebat, qui munus erat editurus, id populo antea per libellum, publice affixum, edicere. Addebantur picturae, quod
Dissert. I. α . . I. p. Ι9. d. Uptonii. Livius Epit Libr. XVI. Valerius Max Libr. L . . . . Libr. II, at 3. V. 84 sqq. Dio Cassius Libr. XVIII. e. 5. Libr. II. Sat. 7. V. 96 sqq. Do Pietura Veterum in voce misit eos illigius in Catalogo
primum actum est a C. Terentio Lucano . Fuerat alter lacideianus gladiator nobilissimus, quem cum Asemino congredientem viderat Lucilius ' Capuae, ut videtur ubi multi alebantur, in itinere quod secit per eam urbem ad fretum usque Sicilienso . Horatiano autem lacideiano nomen ius, utpote boni ominis, datum esse potuit.
Rupili et ore par pugnat, uti non Conpositi melius eum Bitho Bacchius.
Augusto regnante vixerunt eorumque nomina a Suetonio fuerunt celebrata, testibus Acrone et clioliasta Cruquiano Hodie Vero apud eum non leguntur. Porphyrion annotavit: Bithus et achius Had Itores optimi iliis temporibus fuerunt, qui, commisti in- ων δ mutno vulneribus conciderunt. Et cum eodem tempore mulier, quae eptem maritoδ eoetui res, nuberet ei, qui uaore 3 tem amiserat, comperium 8 epia gramma. v Epigramma ero non addidit Porphyrion.
Turbonem, Gallinam, Syrum et Veianium ab Horatio ipso ad sua tempora reseruntur. De TURBO legitur Libr. II. Sat. 3. V. 310.:
dit Plinius at Hist Libr. XXXV. c. 7. Sect M. Cicero de Optimo Genere orat. . . Tuscul. Quaest Libr. IV. c. L, ad Quintum D. Libr. III. Epist. ., onius de Vari Sign. Serm in voce Componere. Doct. Heusdius Studia Critica in Lucilium p. 168. 3 Porphyrius ad oratii Libr. I. Sat. 5. v. I. De horum nominum scriptura vid Bentioliis. CL Bentleius ut supra.