장음표시 사용
281쪽
Corpore maiorem rides Turbonis in armis Spiritum et incessum.
ubi Porphyrion annotavit: quid rides, i wrbo cum legionibus certet, cum e me divitibus comparea. Et fuit Thra Turbo. , Ita quoque GALLINA, Libr. II.
Sat. 6. V. 44.2Threx est Gallina Syro pari
notat Scholiastes Cruquimus: Thraeae Gallina fuit e gor, Syrus autem retiarius, tergue gladiator. nDacerius contendit, SYRU retiarium non fuisse sed mirmillonem. Hic enim cum Thrace componebatur , retiarius cum secutoro . Gallina autem, qui Thraxerat, non Vocandus fuit secutor Atqui secutor cum mirmillone componitur apud Iuvenalem M. VIII. V. 199 Sqq. mirmillo cum retiario apud Quintilianum Instit. Orat Libr. VI. c. 3. L61., ut adeo usus in eo non constans fuisse rideatur. IANIUS rude, missionis insigni donatus:
armis Herculis ad postem fixis, Iatet abditus agro .
Solebant veteres artem desinentes, instrumenta SuSpondero in templo illius dei, sub cuius tutela artem exercuerant. Αptem erseidius, Obbarius, Schmidius, alii, contulerunt Epigrammata ex Anthologia, ubi miles Herculi arma sua , auceps Mercurio la-
Cicero Philipp. VII. e. s. Ausonius Id. XII. per Inter et Resp. . . Suetonius in Vita Caligulae e. 30. Libr. I. Epist. I. V. 4. q. Brunck. Anal T. I. p. 254 Epigr. I.
535 queos, plagas et pharetram , Lais, Vetula facta, Veneri speculum ' piscator nymphis retia suspendit . Et plura iis addi possunt Iuliani Aegyptii et Philippi hessalonicensis M. Veianius autem, testibus Acron et Scholiasta Cruquiano, Herculi Fundano sua
men oesiis, uti legebatur ante requium, servmit quoque Bentietus, inter gladiatores an inter pantomimos sint referendi. De iis oratius Libr. . Epist. 18. v. 19. ambigitur
Castor sciat an Dolichos plus.
ubi orphyrion annotavit: Histriones tum temporis, ut alii gladiatores fuerunt, ii et Scholiastes Cruq.: uagifur de gladiatortibus aut Pantomimis. 33
Inter pantomimos reserendus est LEPOS de quo Libr. II. Sat. 6. V. 72.:
Saltare enim dicebantur pantomimi, cum gestu mo-
Ibid. p. 23. Epigr. XII. Ibid. T. II p. 94. Epigr. IV. Anthol. Planud Libr. VI. Tit. 3. Epigr. 8. Ibid. T. II. p. 495. Epigr. VII. Anthol. Planud Libr. I. Tit. 3. ur. 6. Cf. Tibullus Libr. ΙΙ. l. 5. v. 29. Horatius Libr. III. Carm. 26. v. 4. Libr. I. Sat. 5. v. M., artialis Libr. IX. Epigr. 17. Libr. III. Epigr. 20. Persius Sat. II. v. 70. Sat. V. V. 1. Obbarius ad . . a Templum Herculis Fundani memoratur Vopisco in Florian c. . et in quadam inscriptione apud rellium n. 1539.
282쪽
- 36 tuque personam aliquam exprimerent. Ita Libr. I. Sat. 5. v. 63 Messium Sarmentus
Pastorem saltaret uti Cyclopa rogabat,
quod idem significatur Libr. II. Epist. 2. V. 125.:
Nunc Satyrum, nunc agrestem Cyclopa 3 movetur.
ΜΕ8SIUΜ autem histrionem fuisse, nondum sequitur ex eo, quod illum Sarmentus ut saltaret rogavit. Aut iocari potuit Sarmentus, aut Me8sius saltare, ut Plancus, qui Glaucum saltavit . Erat essius scurra Maecenatis. Equitem Romanum fuisse testatur orphyrion, quod secus puto. Legitur enim in s. 4.:
quod ita interpretor, ut illud Ciceronis it summo genere natus, terrae filius , i, Osci inter antiqvissimos Campaniae incolas fuerant, Messius autem erat Campanus, adeo e antiquissimo illo Oscorum genere, uti morbus probat Campanus, quo laborabat, s. 60.
sq.: illi foeda cicatrix Setosam aevi frontem turpaverat oris.
umo , ii inquit Scholiastes Cruq. si quasi a natura Campani fere omnibus inest, ut capitiis temporibus magnae verrucae innaδeantur, in modum comuum, quoδeum ineidi faciunt, cicatrice in rorae manent, qu i
Cyelops Euripidis exstat, et sui praeterea alter Aristiae, vid. Suidas in voce 'Aπωλεσα x. . . Velleius Libr. II. c. 83. ibique Ruhnhenius. s. tamen Cl. Welcherus die Aereh. Trilostia Prometheus p. 474. Ad Diversos Libr. VII. Epist. 9.
notiae eaeδectorum comuum, ii ut adeo idem genus morbi
fuerit, quod Aristoteles σατυρίαν Vocavit. essius Cicirrus cognominatus erat, ludibrii causa, sine dubio κικιρρος enim teste Hesychio, dicebatur gallus. Lepos autem, uti tradunt Porphyrion et Scholiastes Cruq. nomen Suum inde acceperat is quod moli ter altaret et eloqueretur. n Significant carminum recitationem, quae mimorum erat. Ita Cytheris, mima, carmina Virgilii recitavit in theatro Dubitat quidem Heynius an cantare mimae fuerit, sed apud Horatium quoque Tigellius cantor, discipulas instituens , mimas, teste Seholiasta Cruq. eas procul dubio cantare seu recitare docuit. Recitationem carminim suorum significat Horatius Libr. I. Epist. 13. V. 17. q. Vini perserenda tradens
Carmina, quae possint oculos aurisque morari Caesaris,
quo in loco Veunius, miro errore καλλιγρα νέαν, Bothius librorum cultum cogitabat. tribus celeberrimis mimis, quae, quo tempore Horatius scribebat Sermones, Romae florebant, erant autem Cytheris, origo et Arbuscula ' duae postremae ab Horatio commemorantur. ARBUSCULA Libri Q. Sat. 10. V. 76. Sqq.:
satis est equitem mihi plaudere ut audax Contemtis aliis, explosa Arbuscula dixit. D Generat. Animal. Libr. IV. . . Servius ad Virgilii Ecl. VI. v. s. monatus in Vita Virgilii c. I. I. Auctor Dial de Orat. α 13. Ad Donati . l. Servius ad Virgilii Ecl. . . .
283쪽
538 Eadem Arbuscula a. 700. in ludis valde placuerat, teste Cicerone ad Atticum Libr. IV. Epist. 15.
ORIGO ex Horatio tantum et Scholiastis nota est. Libr. L Sat. 2. V. 55 sqq.:
Ut quondam Marsaeus amator Originis, ille Qui patrium mimae donat fundumque Iaremque, Ni fuerit mi, inquit, cum uxoribus umquam alienis. Verum est cum mimis, est cum meretricibus,
nec ARS US aliunde, nisi ex hoc loco innotuit. Nomen vix Latinum Videtur.
Tigellius Demetriusque discipulas Suas, mimRS, X-cipiant. TIGELLII cantoris mortem narrat oratius
Libr. I. Sat. . quae scripta sui a. 14 3:
Ambubaiarum collegia, pharmacopolae, Μendici, mimae, balatrones hoc genus Omne Maestum ac sollicitum est cantoris morte Tigelli: Quippe benignus erat.
Eundem postea ad vivum depinxit Libr. I. Sat. .:
omnibus hoc vitium est cantoribus, inter amicos Ut numquam inducant animum cantare rogati, Iniussi numquam desistant. Sardus habebat Ille Tigellius hoc Caesar, qui cogere Posset, Si peteret per amicitiam patris atque suam, non Quicquam proficeret cet. ,
quem locum Seneca Epist. XX. 20. in exemplum hominis fluctuantis ot iactantis induxit. Tigellius autem ab Acron et Scholiasta Cruquiano ad Libr. .
Sat. 2. V. 3. Vocatur, Tigellius Hermogenes Ad
dunt, ut quoque Porphyrion facit, qui illum simpliciter igellium Hermogenem nominat, Tigellium primum C. Iulio Caesari et Cleopatrae, post Augusto
gratum et acceptum fuisse. Annotat Acron ad Libri L Sat. 3. V. 1. ii Sardus, qui in Sardinia est natus Sardiniensis enim incola est, ii quod quidem verissimum est sed tamen Sardus non sine com- temtus significatione dicitur Sardi venales in proverbi orant , Sardinia coeli pestilentia infamis . Porphyrion uiueius Sarestiua l. I uellius Satirisus ' in sexto astyrar Sardinensem erram. At Lisinius de Hermogene loquem Sardi Tigelli putidum caput venit. 3, De eodem Tigelli Cicero scribit ad Fadium'
illum iratum cibi factum esse, propter procraStinationem causae hameae, cuiu nepos Tigellius erat. Vocat eum: hominem pestilentiorem patria Sua,
eumque addictum iamdudum Calvi Licini Hipponacteo praeconio. v Scripta haec Epistola est a. 709. Praeconii autem illius partem nobis servatam fuissea orphyrione iam vidimus. In eadem Epistola Tigellius ponitur inter familiarissimos Caesaris. Ipso quoque Phamea id temporis praepotens erat in civi-
eichertus de Vari et Cassio p. I. Poet. Lat. Rel. . 300.,Κircimerus Quaest. Horat p. 24 Franklus Fast. Horat P. M. Vid. artialis in Praes. Libr. XII. Festus Libr. III in voce Corinthiemra.
Cicero ad Diversos Libr. VII. Epist. 24. Aurelius Victor de Viris illustr. c. 7. s. Livius Libr. XLI. c. 17. Cicero ad Quintum fratrem Libr. ΙΙ. Epist. 3. Martialis Libr. IV. ur. 60. Uti Iogitur in Cruqui Auctario Comment vel p. m. b. s. Lucilii fragm. o Libr. VI. Sat. 22. d. Ousae P. 40. Libr. VII. Episti 24. Fadius non Fabius ille vocandus, id sum Pra . 158 sq. f. Cicero ad Atticum Libr. ΙΙΙ. Epist 40.
284쪽
- 40 tate. Ciceroni operam suam pollicitus fuerat in petitione consulatus L Hic, quamvis eorum odium flocci facere se scribit , satis anxius erat animique pendebat sub Caesaris reditum ex Hispania , id quod egregie firmat, quae Horatius habet de Caesaris indulgentia in Tigellium Cleopatrae hic gratiam captare potuit in Aegypto, in comitatu Caesaris, Vel quum ipsa Cleopatra Romam venit a. 708 . Gratia
Vero opibusque cum hameam, tum eius nepotem floruisse, minime natalibus aut conditione, ex locis allatis satis apparet.
Horatius, in eadem Satira, ubi Tigellium descripserat, qualis fuisset, haec subiicit de Hermogenecantore Vs. 129. Sqq.:
quamvis tacet Hermogenes, cantor tamen atque Optimus est modulator
Hermogenem laudans, ita tamen, ut irrisionem quandam subesse appareat, uti quoque Libr. I. at 9. V. 25.:
Invideat quod et Hermogenes, ego canto.
Tigellius autem vocatur igellius Hermogenes, Cum a Scholiastis, uti iam vidimus, tum quoque ab ΗΟ- ratio Libr. I. Sat. 10. V. 79. Sq.:
aut quod ineptus Fannius inermogenis Iaedat conviva Tigelli. Cieero ad Atticum l. l. Cicero I. I. Epist. 50. Cicero . . Epist. I. ad Diversos Libr. II. Epist. 24. Suetonius In Vita Caesaris . G2. Dio Cassius Libr. XLIII.
c. 7. De Fannio id supra P. I i5.
541 postquam in eadem Satira praecessit S. 17 sq.:
quos neque pulcherHermogenes umquam Iegit, neque simius iste cet.
subiicit autem in fine Horatius s. 90 sq.:
Demetri, teque, Tigelli, Discipularum inter iubeo plorare cathedras,
quo actum est, ut plerique Interpretes utrumque cantorem Tigellimi et Hermogenem unum eundemque secerint. Cum vero Horatius in Libr. I. at 3 de Tigellio iam mortuo, de Hermogene ero vivo loquatur, cum quoque in eiusdem Libri Sat. 4. scripta post secundam , in qua obitum Tigelli narraverata. 14. in nona, quae a. 19. adscribenda esse Videtur , in decima denique, quae post quartam scripta fuit , Hermogenis viventis fecerit mentionem, satis superque apparet, igellium Hermogenem esse divorsum a Tigollio Sardo. Primum hoc viderat Da-cerius, quem Sanadonus, telandus, Zeunius, Walchenaerius, alii, secuti fuerunt, quum dissenserint Doeringius, Bothius, Ialinius, Heindoinus ot ei-chertus, sed quaestio ad finem perducta videtur a Cl. Κirchnero Quaest. Horat ΙΙ. qua Trgellium Hermogenem diversum fuisse ab illo Tigellio Sardo probavit, quamvis incertum sit, utrum filius naturalis vel adoptivus, an aliud quid alterius illius fuerit.
CL Libr. I. Sat. 2. v. 27. cum eiusdem Libri Sat. 4. v. 1 sq. Weichertus de Vario et Cassi p. 47, Poet. Lat. Rel. P. 303., Frankius Fast. Horat. p. 105. - . 720. eam adscripsit irchnerus in Tabula Chronol. Carminum Horat. Cf. Libr. I. Sat. . . . cum eiusdem Libri Sat. 0. v. l.
285쪽
Demetri, teque, 'Πgelli, Discipulam inter iubeo plorare cathedras.
In quo egregia dilogia est. lorare eos iubet Imratius, id est, flebili voce suas cantiunculas amatorias decantare, tima quoque grave iis precatur infortunium, quod Graeci κλαίειν et Oiμωζειν Vocant . Notatur Demetrius altero quoque in loco, testibus Seholiastis, Libr. I. Sat. 10. V. 16. Sqq.:
Illi, scripta quibus Comoedia prisca viris est, Hoc stabant, hoc sunt imitandi quos neque pulcherHermogenes umquam legit, neque simius iste, Nil praeter Calvom et doctus cantare Catullum.
Simius, secundum eosdem, propter dissormitatem Vocatur, quod Verum esse puto opponitur enim pulchro Hermogeni. Sed perperam iidem negant, serum, genere masculino recte dici pro simia, ita enim Cicero quoque ad Diversos Libr. V. Epist. 10. Libr. VIII. Epist. 12. Wielandus putabat, Calvi Catulliquo imitationem in Demetrio notari, quod idem quoque suspicatus fuerat Lambinus. Acron et Scholiastes Cruq. Demetrium δραματοποιον faciunt. Qua de causa Cru-quius cogitavit de Demetrio quodam comoediarum scriptore, quem Diogenes Laertius nomina Libr. V.
85. Sod illo Quintiliani aequalis suit, id eius In
stit. Orat Libr. XI. c. 3. Spolinius adduxit Demetrium Megan Siculum, Ciceronis amicum, Cuius rogatu Megas civitatem a C. Iulio Caesar obtinuerat'
Vid exempla, quae collegitineindoinus a l. l. Cicero ad Diversos Libr. XIII. Epist. 6.
543 refutatus vero est a Cl. eicherio . Ceterum, importunum istum, ex Libr. I. M. . a Doct. Heusdio cogitari Demetrium, supra vidimus . Quod dicit Horatius ii Nil praeter CALVΟΜ et doctus cantare CATULLUM, i, in eo nihil horum aestimationi detractum esse puto. Fluentes eorum carminum delicias virilis comoediae veteris reliquiis praeferri aegre ferebat. Ita Cicero indignabatur, quod Ennius, rudis ille severusque poeta, a cantoribus Euphorionis contemneretur ' Calvus autem Catullusque, unanimi Veterum consensu, amplissimum locum inter poetas sui temporis tenuerunt. Coniunctissime ViXerunt , quare saepissimo simul laudantur ' Calvi praeterea laus oratoria singularis fuit .
Narrat Horatius FUFI histrionis ridiculam histo
Poet. Lat. Rel P. 290. Pag. 442. Tuscul. Quaest Libr. ΙΙΙ. c. 19. Vid. Catulli Carm. XIV. L. LIII. XCV. Ovidius Amorum Libr. IIL El. . . I. Propertius Libr. II. El. s. v. 39. q. El. 25. v. 87 sqq. Gellius Libr. XIX. . ., Plinius Libr. I. Epist. 6. De Catullo id Tibullus Libr. ΙΙΙ. El. 6. v. I. q. Velleius Libr. II. c. 36. Martialis Libr. IV. p. 14. v. 13. De Calvi licentia et acerbitate Cicero ad Diversos Libr. ΙΙ. Epist. 24. Ovidius risi Libr. II. v. 43I. Suetonius in Vita Caesaris e. 49 et 3. Cicero ad Diversos Libr. XV. Epist. 21., es tamen in Bruto e. 82., Velleius Libr. I. c. 36. Quintilianus Instit orat Libr. X. c. I. Dial de orat. c. 25. l. I8. Calvus poeta non diversus a Calvo oratore fuit vid. eicherius Poet. Lat. Rei p. 89. Ellendi. Prol. ad Brutum inprimis p. CCXX sqq. Meyer Orat Lat. Fragm. p. 175 sq. Edit. r.
286쪽
riam, cum hic Ilionam, alter, CATIENVS, filium Iliona in scena ageret Libr. II. Sat. 3. V. 60 sqq.:
Non magis audierit, quam Fufius ebrius olim, Cum Ilionam edormit Catienis mille ducentis, Mater, te adpello, clamantibus.
ubi hoc annotavit Acron umo Fusius sic aetor tragoediarum fust, qui cum Ilionam tragoediam ebrius
ageret et vellet eam simulare dormientem gravitate vini ad verum omnum ductus est, i et Porphyrion ii Hic Furius Phocaeus tragoediarum actor fuit, qui, cum
vellet Eonam dormientem eaeprimere, ut adflii Polydori
eaesurgeret vocem, in cena Obdormivit. a Versus: Μater, te adpello, ii integer legitur apud Ciceronem Tuscul. Quaest Libr. I. c. 44.:
Mater, te adpello, quae curam somno uspensam levas, Neque te mei miseret surge, et sepeli natum
Est autem locus o Pacuvii Iliona, saepius a Cicerone allatus . Narrant Porphyrion et Soholiastes Cruq., Catienum egisse Polydorum. Perperam Deiphilum sine dubio egit, siquidem Pacuvius in sua fabula eam traditionem secutus esse Videtur, quam nobis servaVit Hyginus , narrans, Ilionam, Priami filiam, Polymnestoris uxorem Deiphilum, filium suum, cum fratre Polydoro permutasse, hune pro filio aluisse; Polymnestorem igitur inscientem suum ipsius filium Dolphilum pro Polydor, interfecisse. Mors autem
Acad. Quaest prior Libr. II. e. 27. pro Sesti c. s. Fab. IX. et CCXL. Ita quoque Servius ad oneid. Libr. I. v. 658. Libr. III v. lo.
Polydori diverse traditur ab Homero , Virgilio et
AΕ8oPUs et ROSCIUS, nobilissimi fabularum actores, coniunguntur Libr. ΙΙ. Epist. 1. V. 81 sqq.:
Clamant periisse pudorem Cuncti pene patres ea cum reprehendere coner, Quae gravis Aesopus, quae doctus Roscius egit.
Doctus merito Roscius dicitur, non enim natu aetantum bonitate, Verum summo labore summaque diligontia ' pervenerat ad artis suae excellentiam, quae tanta fuit, ut, in quo quisque artificio excelleret, is in suo genere Roscius diceretur deque persecto oratore in proverbium abiret Roscius est in scena eamque arti praestantiam ad Summam usque Sene tutem retinuit ' mortuus iam erat, cum Cicero Ora
tionem pro Archia haberet quod fecit a. 693.
Aesopus quoque recte gravis ab Horatio vocatur, vehemens enim erat in agendo cum magno ardore vultus motuumque ' De eo Cicero in Sestiana, quam habuit a. 698., c. 56. si summus artifex et Semper
Iliad. Libr. XX. V. 407 sqq. Aeneid. Libr. ΙΙΙ. v. 49 sqq. metamorph. Libr. ΙΙΙ. v. 429 sqq. valer. Max. Libr. VIII. c. 7.*7. PMacrobius Saturn. Libr. ΙLe. 10. Cicero de Oratore Libr. . c. 28 et L Id. in Bruto c. 84. d. de Legibus Libr. . . . de oratore Libr. I. c. 60. Ceterum de Roscii audibus in Oratione pro eo passim, pro Quintio c. 25., qui locus missus est in rellii nomastico, de Oratore Libr. . c. 7. de Divinat Libr. I. c. 36. Libr. ΙΙ. c. 3I. s. quoque Plutarchus in Vita Ciceronis . . Vid. e. 8. Cicero de Divinat Libr. Ι. c. 7.
287쪽
partium tam in republica quam in cena optimarum. nSed anno proximo 699 in Epistola ad Marium e dolicia vero tuae, noster Aesopus eiusmodi fuit ut idesinere per omnes homines liceret. 1 Subita prosecto mutatio, seu artificis, seu ipsius Ciceronis. Horatius autem scripsit Epistolam allatam ad Augustum Libr. II. 1. iudico Massono' quem Dacerius, Sanadonus, irc erus ' et eichertus ' secuti suorunt, anno demum 744. exeunte Vel proximo ineunte, quare recte patres Vocabat, qui Roscium et Aesopum viderant artificio suo florentes.
Ad Diversos Libr. VII. Epist. 1. In Vita Horati p. 360. Quaest. ΗOrat P. 38. De Vario et Cassio p. 165. Schmidius eam retulit ad a. 7M., Frankius Fast. Horat p. I. annum eius natalem inveniri posse negat.
y a. In hoc Caput veluti sentinam personarum ΗOratianarum coniiciemus, prodigo et aVaros, moechos, GIOSOS, Scurras, latrones et delatores, iudices periuros, gregem impurum hominum turpissimorum, quibuscum, quam breVissime fieri poterit, absol
UMMIDIuc quidam, non longa est sabula. Dives , Ut metiretur nummos;
sabula autem os Ummidium securi percussum fuisse liberta, altera Clytaemnestra, sortissima Tyndaridarum, vi e Tyndarei liberorum, Castoris et Pollucis,
nominIs scriptura es. Benueius. Ita eindoinus Vulgo ais uia, dives, Benueius: aquitam non, dives. Diomedes Libr. Ι. p. 388. Pulsch. . Ne faria quod vidius quidam diae mihi laeet.
288쪽
Helenae et Clytaemnestrae . De sordido ac divite illo, qui tangitur ibid. V. 4 sqq. supra iam egimus In proxima Satira V. 12 sqq. FUFIDIUS notatur.
Vappae ac nebulonis famam timens, S. 16. Sq.:
Nomina sectatur, modo sumta veste virili Sub patribus duris, tironum.
quamvis circumscriptio adolescentium lege Plaetoria vindicabatur, quae Plauti tempore lata iam fuerat . Velabat autem illa, minorem annis XXV stipulari '
Ruso ' foenerator historias scribere easque recitare solobat Cum tristes alendae Venissent, nee solvere possent debitores, audientiam ab iis exigebat. Debitor amaraSPorrecto iugulo historias, captivus ut nudit.
Cruquius historias interpretatur conVicia, contumelias,
o ita potatus ' sacit. atqui haec non modo Ruso,
Ita recte locutionem interpretatus est Benileius. Ea, quae Ontra Benileium non improbabiliter disputavit Wolf. Editor Libr. I. Satio. Berol. 1813. consutantur rellii annotatione Sanctius, Minerva Libr. IV. c. H. de Synehysi, interpretatur securi Tyndaridarum Withofius, Krit. Anmerh. eber Horra, T. I. p. 57., legit condaris ut Tuae s Pag. 15. Non Laetoria, vid. Heindorfius ad Cic. de Nat Deor. Libr. III. P. 30. Belerus ad Cic. de T. Libr. III. c. 15. Pseud Act. I. c. 3. v. 69. Rudent. Act. V. α 3. v. 24. Vid. Doct. Vissering in Quaest. Plaut. II. p. 8. Suetonius in IV. Prael. l. het. apud Priscianum Libr. VIII. p. 794 Pulsch. Libr. I. at 3. v. 86 sqq. De nomine vid Benueius Rufo ab Acrone, a Porphyrione modo Druso, modo letavius Dru 3
Cf. Suetonius in Vita Claudi c. 1. In Iahnii Edit Horat sec. P. 253.
sed omnes foeneratores, puto, in debitores, quum non solverent, coniiciebant. Addit Spolinius fuisse Cn. Octavium Rusonem, equitem Romanum, hegotiatorem. Cogitabat Cn. Octavium Rufum, qui quaestor stipendium in Dicam portavit, festo Sallustio de Bello Iug. c. 104. ubi lim, sed perperam , legebatur Ruso. vero quaestor fuit a. 47. DOSter potius aequalis Horatii. Non unicus suo in genere
fuit Ruso. Tradit Philostratus, in Vita Sophistae
Polemonis ' fuisse Varum quendam Oeneratorem, debitoros ad audiendum, eum recitaret, cogere Solitum. NOVIUM absentem carpebat Maenius L Libr. I. Sat. 3. v. 21. Maenius de quo insea, prodigus erat, Novium igitur recte inter avaros collocabimus. Idem, ut videtur, de quo Horatius Libr. I. Sat. 6. v. 120 Sq.:
obeundus Marsya , qui se Vultum ferre negat Noviorum posse minoriis,
ubi Novius minor inter foeneratores recenSetur a Scholiastis. Incertum est, sitne hic idem, atque ille Νovius, libertinus, de quo I. I. V. 40. tribunus quidam plebis, cives de rupo Tarpeia deiicere vel carnifici tradere ausus :
Vid. Pighius Annal. T. III. p. 139. s. Suetonius in Vita Aug.
Pag. 40 sq. Edit Iear. Vulgo Maevivi, sive Mevivi. Vid. Weicherius Poet. Lat. Rel. p. 32I. q. Servius ad Aen. Libr. IV. v. 58. 4 Lyaeo Qui apte urbi bus libertatis est eua; unde etiam Marsyas, minister eius, civitatibua in foro positu libertatis indisium est, qui erecta manu trafatur, nihil urbi deerae. β s. Livius Epit Libr. IX. Plinius at Hist. Libr. VII. c. 44. Sect 45. Aurelius Victor de Viris illustr. e. 6.
289쪽
Novius ollega gradu post me sedet uno: Namque est ille, pater nod erat meus.
Quo in locos sedere, figurate esse interpretandum, nec eum Scholiastis, de sedibus in theatro cogitandum esse puto. NATT- inini dum notavit Horatius Libr. I. Sat. 6. V. 123 sq. qui unguere sese soleret oleo, lucemis detracto. AVIDIΕΝ- Libr. II. Sat. 2. V. 55 sqq.:
Avidienus a Cui Canis ex vero ductum cognomen adhaeret, Quinquemiis oleas est, et silvestria orna; Ac, nisi mutatum, parcit defundere vinum; et Cuius odorem olei nequeas perferre licebit Ille repotia, natalis, aliosve dierum Festos albatus elebret eomu ipse bilibri Caulibus instillat, veteris non arcus ceti.
Damasippus ad Horatium Libr. II. Sat. 3. V. 69 sqq.:
Seribe decem a Nerio non est satis adde Icutae Nodosi tabulas centum, mille adde catenas: Effugies tamen haec sceleratus vincula Proteus.
Si male rem gerere insani, eontra bene Sani eSt; Putidius multo cerebrum est mihi crede Perilli Dictantis, quod tu numquam rescribere OSSiS.
Exemplum Damasippus proponit. Scribe, inquit, i. e. sae, te Scribere, decem a NERΙΟ. Ita qui pecuniam mutuam accipiebant. 'L. Titius,' est in
radem nomen Persius usurpat Sat. III. v. l. aeam Sive Naeeam substituere volebat Philologus propter locum est Libr. XII. . ecae, Fullones, tuo nauci non sunt, id est nullius pretii η
Digestis , scripsi me accepisse a P. Maevio quindecim mutua. Non est satis, pergit Damasippus, chirographus eiusmodi nihil valebit, quum solvere non poteris. Addamus etiam maiorem cautionem. Scribe decem, scribe mille tabulas, cautiones eiusmodi, qualos ΕR1LLIDA CICUTA ' dictare solet, quum pecuniam mutuam est daturus, nihil profecerit is, qui mutuum tibi dedit, quum non poteris rescribere, i. e. reddere, solvere . Nerii nomen Persius quoque usurpat Sat. II. v. 14.
Nerio iam tertia ducitur 3 uxor,
ubi Scholiastes: Nem morte coniugum locupletatuS, foenerator eri factus no&8simus, de quo Horam 8, et i, Roinhardus cogitabat Cn. Nerium, quaestorem Urbanum a. 705., cuius denarius exstat apud Fulvium Ursinum, Golgium et Begerum . Quaestores urbani aerarium Servabant teste Asconio . ompeianos id
male custodiisse, Caesar tradidit . Later eos Nerium quoque fuisse, eumque sibi inde hausisse putat Rein-hardus. Nec divorsus videtur Nerius ab illo Cn. No-rio Pupinia, indice samoso, de quo Cicero ad Quin-
L. 12. 1. D. 40 de rebus creditis, si certum petetur. Ita Porphyrion Acron modo Perillium Cleutam, modo Nerium Perillium habet. Vid. enucius ad I L et ad Libr. II. Epist. I. v. 105. Diversae interpretationes sunt acerii, Sanadoni, Heliadorni, aliorum. I. e. e retur vid. Servius ad Virg. Georg. Libr. Iv. v. 256. In Heindorvi Satir Horatii dit. quam curavit Wuestemannus, Ρ, 338. CL Pighius Annal. . ΙΙΙ. p. 437. 7 Ad Ioeum Ciceronis in Verrem Libr. I. c. 4. Toste Oinhardo Libr. I. de Bello Civili c. 4.
290쪽
tum Datrem, Libr. II. Epist. 3. Scripta a. 698. Perillio, propter asperitatem et amaritudinem morum Cicutae cognomen datum fuisse, testantur Acrono Schol. CruquianuS. STABEMUS pauperiem ingens vitium esse credebat. Cavit, ne posteritas ignoraret, quam Xpers eius fuerit Heredes summam sepulchro incidere debuerunt :
Ni si secissent, gladiatorum dare centum Damnati populo paria atque epulum arbitri Arri, Frumenti Pantum metit Africa.
Prodit apud Ciceronem Q. ARRIUS, infimo loco natus, qui tamen pecuniam et honores erat consecutus . Verri, Siciliae praetori, successurus erat, Sed non successit . Cum servis fugitivis, duce Crixo, vario Successu pugnaVit a. 682 . Huius filium Ernestius in Clavi Ciceroniana, statuit Q. Arrium, qui
consulatum, quem petebat, Sibi SSe ereptum, cum a Caesare destitutus esset, vehementer querebatur a.
695. , quique eodem anno, fortasse uti populi favorem sibi conciliaret, epulum funebre in honorem patris, dedit in templo Castoris , ubi multa hominum millia accubuerunt, quod Significare potuit Horatius. Atqui non cogitasse Videtur Ernestius, quam parum probabile sit, eius, qui praetor fuerat a. 682.
Libr. II. Sat. 3. V. 84 sqq. is supra p. 32. In Bruto c. 9. In Verrem Libr. II. c. 15. Libr. IV. e. 20. Livius Epit Libr. XCVI. Cicero ad Atticum Libr. I. Epist. 7. Libr. II. Epist. 5. et T. 7 d. in Vatinium c. 2. et 3. Ad a. 691. Q. Arrius ractorius prodit apud Plutarchum in Vita Cleoronis c. 15.
553 filium consulatum petere a. 695., quare rectius interutrumque non distinguemus, uti nec secit Cl. rellius Patrem Q. Arrii quod ignoremus, non mirandum est. Ipse infim loco natus erat Pater aut mortuus est a demum 95. aut filius opulum dedit aliquot annos post eius obitum, quemadmodum Q. Caecilius etellus ius Scipio patri adoptivo Q. Caecilio Metello Pio, Diortu a. 691., munus gladiatorium dedit a. 697 L Arrius certe mortuus iam erat cum Brutum scriberet Cicero a. 708 Duos filiosa oredobuit. Moratius enim . . V. 243. Sqq.:
Quinti progenies Arri, par nobile fratrum,
Nequitia et nugis pravorum et amore gemellum Luscinias soliti inpenso pransere coemtas: Quorsum abeant sanin creta, an carbone notatil
Alterum ex iis orghesius L sed perperam, habebat
C. Arrium, Ciceronis Vicinum in Formiano , qui vero philosophiae studio deditus erat, alterum . Arrium Secundum, cuius exstat denarius. OPIΜIUs prodit Libr. II. Sat. 3. V. 142 sqq. Quum
lethargo oppressus esset, audito nummorum trepitu Saec estusorum, Statim recreatus est. Nusquam alibi
memoratur. Exemplum affert rellius CL Cicero pro Sestio c. 58. Dio Cassius Libr. XXXVII. c. 7. Vid. c. 69. Ceterum de Q. Arrio Cicero ad Quintum fratrem Libr. I. Epist. . pro Milone c. 17. Do quo vid. rellius in Onomastico Tulliano. Cicero ad Atticum Libr. I. Epist. 4. t G. onumentum prope Ciceronis Formianum Arrio Satan ab uxor Oppia positum, huius Arrii fuisse coniecit Capinartiit, c. mais de Camp. α'Horaee, . Ι. . m.