장음표시 사용
4쪽
CIRCA BENEFICIA, ET BENEFICIARIOS,
Variisque Animadversionibus locupletata ;AUCTORE, EODEM QUE INTERPRETE
Oratorii Gallicans Presbiero s '
Et accurate emendata, Cui adiectus est
Pm indemniter salvandis Iuribus SAM E MATRIS ECcLvsrae quoad
Qui complectitur Indiceς Locupletissimos tum Rerum, tum Ecclesiarum ; & Tractatum Beneficiarium
EXPENSIS GREGORII P. & MICHAELIS F. STASI
6쪽
Locupletissimus rerum novem hisce Tomis contentarum. Numeri Romam hujus Neapolitanae editionis Tomos designant: numeri
hates eligebant. II. Torn. e. 9n. 19. T. lII. c. 32. n. 6. L me At lapsu tem rum , legibus imperatorum, Conciliorum Canonibus , & itia S. Benedicti Regula Monaenis ipsis permissa est Abbatum suorum electio; ae id veluti
in ius commune , ipsi utique rerum naturae eonsentaneum transiit, T. II. e. φ . n. I . T. III. e. II. u.8. c. ΦΣ. n.6. f. me. Erant tamen
adhuc tempore S. Benedicti Abbates in incidente, quos eligerent Episcopi, T. I l. e.93. n. lia Immo is erat tum & totius inirem usus, quem tandem Iustinianus sustulit. T. III.
hue altero poli saeculo vigebat usus in Hispa. nia, T. III. c. 3 n. II. Nee Abbatum modo, sed & Omelorum etiam Claustralium electi nem Concilium IV. Tolatanum Episcopo vin. dieat , T. IV. c. 34- n. a. Cum ea S. Benedicti Regula permittat Abbati, T. IV. e. 36.
n. ii. Quin re sub ipsa Caroli Magni stirpe Regia Magitasse adhue privilegia leguntur nonnunquam Monachi, ut Abbates suos ipsi possent eligere. T. III. e. 33. n. 2. 6. 7. Et si ipsam S. Benedicti Regulam toto Regno &Imperio Carolus Magnus & Ludoviens Pius
promulgassent, T. V. c. 23. n. I. Denique S. Bernardi tempore Catalaunenses Epistori in eivitatis suae Coenobiis conlii tuebant adhue Abbates, T. IV. e. 36. n. I 6. Porro ab Episcopo confirmari debebant electi omnes Ab. bates , T. V. c. 29. n. 8. P. Ex ipsomet M nallerio cui praeficiendus erat, oportebat A b. batem eligi, T. t V. c. 86. n. I 8. Et quidem vitae Monaiii eae diu rudimentis imbutum, e. 87. n. l. Semel a Monachis electus ti ab Episeopo confirmatus , non poterat ab iis ob morbum 'nantumcumque destitui, T. V. e.
33. n. 3. Abbas si Abbatem sibi deligeret sue
cessorem , istum tamen vetat secunda Syn dus Cabilonensis adminis rationi facultatum Monasterii se ante illius mortem immiscere, ne in eodem Monasterio duo sint Abbates , T. V. e. In n. e. Abbatum exempla, qui suc-eessores sibi delegere . Nee tamen citra electionem id fiebat, T. U. e. 'S. n. a. R. Vide iterum de Abbatum electionibus tit. Abbatia.
Prohibetur Abbas in Conciliis Aeathenii de Epaonensi pluribus praeesse Coenobiis. Unde
te prohibitio ὶ T. VI. G2. n. I. 2. Abbates iam plerique in Oriente quinto saeculo Presbyteratu ornati erant, T. III. GI'. n. a. q. Ita & multi iam in Oeeidente saeculo VI t. senestente , α u. n. g. Universos immo Romanum ana. 827. Concilium Presbyteratu iussit initiari ; at noti viguit iste C nou ε c. 37. num. 3. Iussit & postmodum Pi-Aaviense anno 1 ἡου. sua alioqui exuendos Abbatia, α νη. n. i. Abbates saeculis VI. VII.& VIII. in Conei liis aliquando supra Presbyteros & Diatonos memoramur, T. III. II. n. 3. 3. In honorem S. Columbani in Hibernia olim Abbatis & Presbyteri . & gentis illius Apostoli ; eius in eadem Insula sic D
sores inm stre sutori μsse debebant, tum Pro
vinciam omnem & ipsos etiam Episcopo h hebant sibi subjectos. T. III. e. l . n. lΣ. Abbatibus qui essent tum Presbyteri, tum Episeopali benedictione donati , testatem faeit septima Synodus Tonsuram Clericalem& Lectoratum Monachis lais conferendi, T. III. c. tr. n. 3. Hane iis S nodus Tridentina
eonservavit, e. 18. n. q. α 36. n. 36. Id tame
conditionis apposuere Generalia Gallieani Cimri Comitia. ne id absque Dioeeeiani Episco
pi eonsensu praestarent , eodem n. I 6. C mitia .
Poterant Abbates indicta eausa Monachos sum Claustralibus ossiciis sibi creditis exuere,
no & Pipino Franeorum Principibus octavo saeculo duo erant Abbatum genera i alii diueebantur Abbates Legitimi seo Regulares;
alii Abbates Comites ae Laici , vel etiam A et mili-
7쪽
i Index Rerum maeerstu rum. milites, T. VI. e. ra. n. I. 8. Commiendatarii sent perpetui Idque ea aetate esset eonflue ibi- erant Abbates tibia seci radum senus . lis is ; postulante postea necelsitate fa ii ii. ne nempe isti Principes ob Regni necessitatem domum triennales, T. vli I. c. 27. n. a. tr.& ex Epilcoporum consentu quarundam Ab- Hujus mutationis primus forte auctor fuit In-hatiarum proventus, relicto Monachis quod noeentius VIII. eod. n. t . omnium. ad vitam latis esset, tribuerant eo cum mu- De Abbatum testamentis, v. tit. Te meonere, ut militem inde possent legere, ae ad ra Abbatum. pugnam armati di ipsi educere, n. 6.9. Quin De Abbatum privilegiis, v. tit. Priudes a.& tria fuere tum & sareulo sequenti Abba- Abbatia. tum genera, Commendatariis in Clericos & Vetuere sexti se euli Concilia, novas post- Lai eos divisis, e. t 3. n. ta. Vide tit. Com- modum Abbatias institui absque Episcopo-m.ndi. De milite a Regularibus etiam Ab- rum permissu. T. III. c. I 6. n. I. Innumebatibus subministrato, viὸe tit. Muitia. Decimo sareulo Proceres Galliae usque alRegis Roberti tempora portiones Asbatum
in valerunt , & se Abbates diei voluerunt,
Mensa Abbatis illa eni assidebant hospites , necdum erat a Monasterii resectorio di visa tempore Aquisgranensis anno di7. Con-eilii, vel id ibi aboletur, T. IX. e. q8. n. 3. id item moris postea sustatum restituerunt quaedam Italiae taenobia tempore Petri Damiani. & Cluniaeense tempore Peui Uene. rabilis , c. 49. n. 6.9. Dignitates quae in laeularibus quibuMam Eeelesiis voeantur Abbates , argumento sunt
has Eeelelias suisse olim Regulares, T. III.
Haud admodum Christiana Abbatum Regulariam vita tempore S. Roinualdi, T. VIII.
Paucis primum Abbatibus ut Sandionysiano& Cluniaeensi eoneessum est uti sacris Episcoporum indumentis. sevieet ob istorum Abbatum egregiam sanctitatem. Ea deinde obtinuerunt longe plurimi: suiς vero Abbatibus ea Generale Capitulum Cilierc: ense in te dixit, T. Ill. e. 8. n. 4 τ οιο r. Abbatibus iter agentibus permittit Concilium I v. Lateranense sex equos & octo homines , T. UIlI. e. 33. n. s. Nicolaus I RAbbati Cluniaeensi equos ocio permittit, n. o. Anno. Abbates post annum Iom. 0'lia aut spoliorum Priem colligebant , ubi Priores aliive Obedientiarii ipsis obnoxii m fiebantur , T. VIII. c. 33. n. r. 2.3.' A batum mensa, portiove ivinorum iis addict rum paucis adhue in locis in Anglia saeculo XIII. a mensa portioneve Monachorum diis viincta erat , T. IX. e. 26. n. q. s. 6. Distinctionis tamen istius quaedam ibidem exempla, n. 8. Rara adhuc illa saeculi XIV. initio in Gallia, n. 6. Luet. Hujuς parti . tionis nonnumquam ipsi etiam Μonachi sum re cupidiores quam Abbates , nec absque causa , n. O. b. Ea. Abbates cum olim es-rae ab Episcopis ipsis ea aetate & deinceps in Oeeidente & in Oriente institutae sint,n. 1. 3. 4. I. 6. 7. 8. Poterat videlicet qui 'ue Episcopus ex Ecclesiae suae bonis Abbatiam extruere, modo ne Ecclesiam suam laederet, nec ultra quinquagesimam eius bonorum paria tem Abbatiae illi assignaret, num. 2. Fiebantistae Abbatiarum fundationes absque Romani Pontificis interventu, T. III. c. 68. n. g. Ex Prioratibus item factae sunt aliquando ab Episcopis Abbatiae, & sine eiusdem Romani Pontificis interventu, n. 9. 6. Primo. Quando & qua oecatione eceperint Romano Ponisti fiet erectiones Abbatiarum reservari, n. 8. Duo distinguebamur octavo & nono laeuislo Abbatiarum genera r Regales aliae quae scilicet vel a Regibus fundatae aut reparatae, vel sub eorum protectione ab ipsarum fundatori et positae fuerant . & aliae Episcopales, quae ab Episcopis institutae . Illae Regi aut eui voluisset , hae Episcem rationem redituum suorum reddebant, T. III. c. 33. num. 8. T. V. e. χ' num. 2. 6. I 6. Reralet non
eximebantur iurisdictioni spirituali Episeopo. rum nisi . in Abbatis vel Abbatissae elinione. in interiori disciplina Claustri. & in gubernatio--ea paralium. T. III. e. 23. n. v.
Utrasque Regales & Episcopales visitabant simul & Missi Domini ei & Episcopi. n. I. a. 6. In Episcopalibus libera saltem ut plurimum erat Abbatum electio ipsisque perminis Monachis . T. U. e. 28. num. 2. Ueriis
simillimum est in Restalibus Abbatiis nomi natos a Reee fuisse Abbates & Abbatissas,num. 2. 3. Uluribus tamen Regalibus Abbatem vel Abbatissam eligendi ius privilegioeoneedebat vel restituebat Carolus Magnus, num. q. 3. 9. Hoc quoque omnibus sanxit Ludovieus Pius, sed promissis ipse non admodum stetit. num. s. 6. At effusius longe eas dedere ipsius posteri, num. IO. Quanquam& dum a Regibus dabantur . erat adhue aliis quando electioni loeus, utique non admodum
liberae , num. Q. Ut Possunt utcumque exiseusari Reges illi , qui Abbatias omissa ei
8쪽
Index Rerumctione largiebantur , T. V. c. 28. n. II. I s. Ab Epilcopo eonfirmari debebant electi omnes seu Abbates seu Abbatissae, Abbatiarum etiam Regalium & a Rege ipso nominati; etsi aliquando non usque a)eci id praestaretur,
io Martello . Pipino , Carolo Magno , &eorum polleris Repibus datae sunt nonnun- uuam Lateis ad expansas bellicas . Quinti eis idem ipsi Reges aliquando sibi vindieaverunt , ut earum proventus in suos &Regni usus tonverterent, c. 28. num. 9. Legitur & unam Carolus Calvus dedisse Clerico coniugato, num. IO. Vide tit. Commendae. Variarum varie post annum I o. collata.
ram Abbatiarum exempla, T. v. t. 39. n. 2. . I. 7. Singularis plane modus ti a Gregorio IX. tamen eonfirmatus eligendi Sant. Albanensis Abbatis in Anglia a .uodecim M nachis quos designassent tres vel quatuor ipsi Monachi , qui ibi erant a Consessionibus,n. 8. Alieubi in istis electionibus interveniebat eum Monachis Cleri populique eonsensus, n. 7. Regulas eleEtionibus Abbatum Defixit Innoeentias III. & eas quoad notuita neeelsitate consensis Princi eum absolvit,n. v. In Germania ex Germanico anno t 48. Concordato viget adhue Abbatum electio ea. nonio. per sex illos anni menses, quibus non reservatur Romano Pontifici, T. V. e. z8. n. II. In Hispania, ex Coneordatis ipsis Dispanieis electiones Abbatum sunt ρenes Rebem , qui utique usus iam antea ibidem obtinebat frequentissime, e. 33. n. 8. In Gallia ex ipso Leonis X. Papae eum Francisco
I. Rege anno II l . Bononiae Concordato Abbates a Rege nominantur, T. IV. c. 43. n. g. v. & T. V. c. M. n. 2. In eo non continebantur Abbatissarum nominationes . At
eas Galliae Reges subsecuti pene omnes pro se quisque sigillatim usque ad Henrieum III. a Romano Pontifice impetrarunt . illasque inde sibi sumere perrexerunt, T. U. c. 4
Abbatis. De Abbatissis iam hie in fine tit. Abbatia. Abbatissas nolebat Gregorius velari nisi sexagenarias , T. III. e. 32. n. 22. Conciislium Tridentinum in iis ut antiqui Can nes annos .. exigit permittens nihilominus ut in gravi necessitate anno 3α eligantur, ae velentur. nec plures annos, quam 3o. Bonisaeius UlIs. elegerat , T. II l. e. s . n. 9. A batissae electio fiebat ab ipso ejus coenobio , et Ha vero debebat ab Episeopo confirmari. T. V. c. 8. num. I. Abbatissas ad Aulam voeabat
aliquando Carolus Magnus aliive Princeps, mox mae uarum. Itamen redituras, T. VI. α 38. n. r. Abbatissa -ud Innoeentium III. potest Canonicas suas Clericosue aurisdictioni suae obnoxios non
excommunicare quidem , sed tamen suspendere , T. IV. e. 33. n. 4. Erant in oriente XII. saeculo quae vellent Montalium suarum Confessiones excipere, T. I s. c. I a. num. ΙΤ.ε. Accipe. Quin videmur quaedam in Occidente sub Carolo Magno ausae virorum etiam excipere Confessiones , n. II. Velum de
eaedem istae induebant Virginibus suis, immo m benedictione sacerdotali r quod ne laeere pesserent , a Conciliis fuerunt inhibe dae bid. Rente sit & pluribus post saeculis Innoeentius III. quasdam His aniae Abb iis las , quae suarum adhuc Monialium Co fessiones exciperent , dc legentes Euangelium publice praedicare praelii merent, T. IIL
Abilini. Vide indiem Geographieum.
Aeolythi apud Graeeos nulli fuerunt, T.
II. c. RU. num. q. Apud Latino. vero meis
morantur vel a Cypriano & a Cornelio Papa , n. 8. Eorum ordinationem describit Conaei lium I U. Carthaginense , n. ro. iplarum erat primis temporibus deserae Ecclesiasti eas Episcoporum ad Episcopos litteras, n. 8.Areida seu Iusiniana prima, Vide indicem
Actardi Nannet ensis nono taeulo Epist
S. Adalbertus Pragensis Episeopus & Maristyr, ter ex urbe sua secedit ob perversos ejus mores, T. V. e. 33. n. 8. Ad miniaratis. Administrationi rerum temporalium ut pie potest Clerieus vel Monachus vaeare , T.
IV. cap. 67. num. I T. IX. cap. I. uum. 3. c. 17. num. I 4. II.
Matrem lieet egenam nullo donavit subsidio, sed Eeelesae Cantuariensi solum comis
mendavit, T. VIII. c. U. n. I. Itaque. Adrianus M. Consanguineos, qui audita Pontifieatus uisma Rom/m ad se advolarant, pedites in patriam quamprimum remisit, veste vir donaistos, & quantula opus erat ad iter pecunia. T. VIII. e. 46. n. i Iis in Benefieiorum negotio extraneos anteponebat , ubi paria erant utrorumque merita , ibid. Nepoti suo unum permittit Beneficium centum ducat rum, T. UL c. 7. n. 7.
9쪽
Advoratλ . Advoeati iurare iubentur nou suseeptum a se H eausas iniustas, T. VII. c. I. n. 6. Adsecati Eeuesiarum. Leguntur duplieis generis Advoeati Eeelefariam , sub prima Galliae Regum prosapia :alii qui earum causas apud Iudices defensitarent i, alii qui eas auctoritate sua protegerent: unde de Protectores etiam appellabantur, T. y III. e. 33. num. Ir. Duplex itidem suit illud eorum genus sub Caroli Magni &stirpis eius Imperior alii. qui pro Ecclesiis causas in foro primum dixere , tum de postea eausarum. . istarum iudieiis praefuere ac ius dixere, alii, qui Eeclesias ipsas Auctoritate sua vel armis protegerent, n. I. 2. 7. Io.
Hine Advoeatum Eeeleste nomen & -- cium non dedignabantur ipsi Comites . Duces . sicut nee sub prima Resum nostrorum Dynastia ; immo nee Reges ips, num. l. I. o. Ab ipsis utique Eeeleliis eligebantur: struct eos aliquando Reges ipsi deligebant E elesiis, num. r. Sua iis erant iura & emo. Iumenta , nom. 3. Fuit aliquando eum &ipsi in commissas sibi Eeclesias arma in converterent, v. q. S. Arrius.
Aerius Haeresareha Presbyteros Episcopis
primus aequavit, T. I. cap. 2. num. I.
ihiopum Ecclesiae, Vide iudie. Geograph. Afieona Eeetesia, Vide Ind. Geograph.
Agapa. Agapae convivia erant publieat earitatisti hesei talitatis . quae primis laeulis in Ecclesia fiebant, tum ad pauperum solatia, tum inpier hospites , T. IX. e. 67. num. I. Eas ultra fieri in Eeelesia vetuere Gangrens, & Laodicena Synodi . paulo diutius eas in Eeelesia fieri permisit Conestium Hl. Carthaginense . ibid. Abolitae lunt tandem IV. laeulo desinente . annitentibus in primis Ambrosio & Augustino ob illam, quae in eas irrepserat temulentiam , Mid.
Anthymum Episcopum Trapezuntinum ZeConstantinopolitanae sedis invasorem . eis
favebat ei Iuttinianus Imperator, communio. ne sua sedeque Constantinopolitana madens ejecit, T.M. c.62. n. g. Eius coram Imperatrice magnanimitas, T. V l. c. 39. n. 2. S. Aidanus. S.Aidanus Einscopus Anglus a Rege donatus equo, eum dat pauperi. Egregium eius ea super re responsum ad Regem, T. t X. e. 78. n.
AIbigensis Ecclesia . Vid. indici Geograph.
Nevinus, etsi nec Monachus, quinquendis stremn praecisuhum. Abbatias habnit. In eo a tulpa exeuntuν,
T. V l. e. 3. n. . g. . De eo multa, T.
IV. e. m. n. Io. I. 12. II. I Atia a
Clerieus alea ludere. immo alem interesse Iustinianus prohibet, T. IX. e. Z. n. r. Immmo & lateos etiam aeque ae Cleri eos alea ludere prohibent Canones Apostolici, Con-eilium Eliberitanum ae Trullanum , n. 1. Coneilium item Moguntinum, e. 3. n. a. I stinianeae ae Baslieae leges. n. s. Alia dentiaque multa Concilia & Patres , c. 46. n. r. 2 Q. S. 6. 7. Quantum in alea fit mali, e. M. n. r. f. Addidit. Domus Seholaeve deeiorum
strietissime sancti Ludoviei eonstitutione prohibentur . ipsaque item deeiorum fabriea. c.
AIDI a. Romam invectum ab Hieronymo ex E elesia HieroIolymitana, T. II. e. 7 . num. 8.
De Altari uiuere, Vide Stipendia.
S. Ambrosiur. Ambrosi conatus ne Episeopus fieret, T. IV. e. 62. n. 2 l. T. V. cap. 6. num. 8. Ipso suae ordinationis tempore omnia sua pauperibus dat & Eeelefiae . T. VIII. e. 39. n 1. Eius vivendi ratio . T. IX. e. 34. n. 7. 8. 9.io. Egregie Marcelli Episeopi eum eiusdem stat re & sorore litem componit, T. V l. e. IOZ. n. 7. 8. 9. I . Haereditatem sibi .a Satyrustatre moriente relictam transeribit in hau peres, ri. 3. Eius Lepatio duplex ad Maximum Imperatorem , T. VI. e. J6. n. . Quare in Aula Maximi refugit eommunionem Ithacianorum, T. IV. e. 6 3. n. 18. Eius magnanimitas, T.V. e. 6. n. 8. sub fin. T. VI. c. b8. n. q. l. I 9. n. 7.ε. Admonet.
Monachus in solitudinem secedere 3t Anais ehoreta fieri non debebat nisi post plures annos in Coenobio transactos, debellatoque ibi vitia omnia. T. III. c. 23. n. 3. I. 6.8. Immo ex Isidoro Hispalens nonnisi post annos triginta in Coenobio exactos, e. t 6. n. I. Sed& fuere sanctissimi , qui post annos 3α in
Coenobio exactos . ae viginti deinde in solitudine, Coenobium repetierint, majorem ut adipisterentur perfectionem , e. 2 . n. 4. Ali-e ubi alternatim a Coenobio solitudinem & ε solitudine Coenobium repetebant, n. 3. Quanti fecerit Augustinus Anachoretarum inititutum. ibid. M Horum . Voluit Synodus Agathensis, ut separatim Anaehoretarum cellulae ambitu tamen Monasterii cingerentur. essentque ips sub Abbatis potestate, T. Ill. e. s. n. I . Lauram septuaginta cellarum sibi ei
10쪽
Ddo Rem eum tam habebat Monasterium Gerasimi
in oriente Abbatis, e. 2ῖ. n. s. Non tame Lautae semper Monasteriis adhaerescebant, αε. Anachoretra hortabatur Carolus Magnus ut in Monasterii Congregatione malleat permanere, se 1 . n. I 'Eonun in Italia renovavit institutum ann. 974. S. Roarualdus,
Annuus Beneficii reditus tempore Iustini ni in Oriente solvebatur ministri Episcopi ordi Moris , qui quempiam ordinatione mitte. bat in Beneneti possessionem, T. VII. c. 36.
In Oeeidente vero dudum antea quam A natas exegerit Romanus Pontifex, exegerant
eas Abbates primum in Prioratibus & Obedientiis sui iuris , ae post eos Episcopi in Diceeeseos suae Par hiis & Beneficiis , T.
VIII. c. I 8. n. I. I. Dudum item Episeopi non maei vel omnium Mel plurium Eeelesiae suae Praebendarum Annatas certis Abbatiis vel Capitulis in perpetuum pietatis em addixerant, n. Io. Necdum Annatas seu sub noni faelo UlII. seu sub Clemente U.percipiebaat Romani Pontifices. n. . Primus e Romanis Ponti fieibus Annatas hodiernas, scilicet ab omnibus Episto. pix& Abbatibus solvendas instituit anno Iῖ92. Maisaeius IX. Romae agens tempore Avenionensis sehismatis, n cit. Triplex disti usui potest Annatarum genus Romanis olim 'ontificibus impensarum. Priinae S. omnium vetustiisimae eae fuerunt , quae ab iis selum tribuebantur Episcopis, quos Romae eonti e-bat ordinari ex quacumque essent Italiae M
tropoli ; & ab aliis item aliarum sentium Episeopis & Abbatibus, qui in Hectione sua
eum passi fuissent adversarios , Romae causa tandem superiores fuissent. T. VIII. c. 38. n. II. II. Seeundum genus Annatarum eae sunt quas Ioannes XXII. ann. I 3 u. exegit . At eae suidem ab univeris orbe Christiano eranteollisendae, sed tum ex minoribus solum Beneficiis . Episcopatus enim & Abbatias exemperat r tam triennio selum duraturae erant rquanquam toties exinde innovata fuit ista e rum reservatio , ut eodem senescente smulo in ius commune traductae viderentur , n. s. 13. II. f. SMunda . Tertium genus est ho. diernarum scilicet ex Epistopatinus & Abba. tiis solvendarum , quas Bonifacius IX. seeunis dis illis ann. t 391. adjecit, ut ita proinde illo ipso eius tempore omnium prorsus Benefici rem Annatae Sedi Apostolicae fuerint reserva.
tae . nisi quod Epistopatibus & Abbatiis non
nisi dimidiatam indixerit Annatam, n. 6. I 2. μαιυumm. - Is. β. Teriis. Has institvit re m Meeuitate afflictus , n. II. Excusantur hae omnes a simonia, n. 7. I 4. I . Consensa etiam Petri Cantoriς, Gersoni. & Petri Alliacenta,n.7. 8. v. Eas Alexander V. ia Pisano ann. 363. Concilio abdieavit . T. VIII. v. n. I. Nousustulit tamen Conei lium Constanti ense, n. 2. Abdieavit quidem in eo Martinus V. fructus vaeantium ueneficiorum , at non Annat s , ibid. Annatas . suas exemplo Bonisaeii IX. Romae sedentis instituerat competitor ei
Avenione sedens Pontifex, sustulit Edicto su
anno I l7. & r4i3. Carolus VI. Galliae Re immo jam ann. I 6. sustulerat, α 53. n. II. e. I9. n. 2. At tum Edictum illud Annatat abolens Carolo adhue vivente retractari fecit Dux Burgundiae, tum ipsas restituit Annatas Bet sordius Dux , Regni Franci et Rector, A glis post Caroli mortem Francia potitis, c. e. n. 3. Easdem Coneilium Basileense dum tolle. re visum est, confirmavit Potius, c.39. n. 5.6. Ita in eonventu Biturieensi & Pragmattea sanoctione, n. 7. variae Pontificum Romanorum de Annatis Constitutiones, n. Io. Varia eum suisset host Eugeati IV. mortem sors Anna tarum in Gallia , restitatae sunt tandem in Bononiensibus ann. Isi 3. inter Leonem x.& Franeistum I. Concordatis , n. I. in diserimiae solverentur olim & modo solvantur, n. 3. 8. I 3. Apud Anglos Bonifaeiana illa Annata nunquam fuit in ala , propterea quod Denarium S. Petri solverent, n.
Gallia non solvuntur Annatae nisi pro Episcopalibus ae Consistorialibus Abbatiis, ibid. Nullibi solvuntur pro Benefieiis , quae nori
sunt 13. ducatorum annuorum , ibid. Diserimina inter Annatas, servitia communia, minuta servitia, & Quintadecimam, .. II. AnnuIur Dysimorum.
solis illum Episeopis Latinis tribuit ius
Orientale . Eum enumerabat iam Isidorus Hispalensis in iis quae Episcopo dabantur iaipsius eonsecratione . Immo iam in usum fuisse videtur optati Μile vitani tempore , T. II. c. 33. n. g. Eo se Episcopi Euclesiarum suarum sponsos profitentur, ibid.
felmur Canitiariensis. Invitus exeatur Episcopus. T. U. c. 34. u.
. In Coneis io Bariens juxta Pontificem ipsum Urbanum II. sedebat. Illum eo munivit pri vilegio Paschalis II. ut ne a Legato quidem Pontificio , sed a solo ipso Romano Ponti in see posset iudicari . Summus eius ardor iamendo Eeelesae suae Primatu, T. I. e. 36. u. 3.
Iam tum Conei lii II. Turonensis tempore id eo vocabulo sgnificabatur quod & m o.